31 Gerberga Van Saksen is geboren na 908, dochter van Hendrik I de Vogelaar Van Saksen (zie 30) en Sint-Mathildis van Ringelheim Van Saksen. Gerberga is overleden.
Notitie bij Gerberga: Hertogin
Gerberga was een dochter van Hendrik de Vogelaar, uit het Saksische Huis en koning van Oost-Frankenrijk, en Mathildis van Ringelheim. Zij huwde in 928 met de ongeveer dertig jaar oudere Giselbert van Lotharingen. Dit was een politiek huwelijk dat diende om Giselberts trouw aan Hendrik, die net Lotharingen had verworven, te verzekeren. In 939 nam Giselbert deel aan een opstand tegen Gerberga’s broer Otto en kwam daarbij om het leven.
Koningin
De West-Frankische koning Lodewijk van Overzee was in 939 met een leger naar Lotharingen getrokken om de opstandelingen tegen zijn machtige buurman te steunen maar bij zijn aankomst waren de opstandelingen al verslagen. Lodewijk (921 - 954) trouwde met Gerberga (tegen de zin van Otto die een andere huwelijkskandidaat op het oog had) en eiste Lotharingen op als deel van het West-Frankische rijk. Toen Otto in 940 zijn gezag in Duitsland weer had hersteld, kon Lodewijk Lotharingen niet behouden en trok zich met Gerberga terug naar West-Francië. Otto sloot een bondgenootschap met belangrijke West-Frankische edelen en begon een oorlog tegen Lodewijk. In 941 werd Gerberga ingesloten in de stad Laon, Lodewijk die haar probeerde te ontzetten werd verslagen en Gerberga beviel tijdens het beleg van haar zoon Lotharius. Het volgende jaar bemiddelde Gerberga een vrede tussen Lodewijk, Otto en Hugo de Grote. Toen Lodewijk in 945 door Normandische troepen gevangen werd genomen, zocht Gerberga steun bij Otto maar ook bij de paus en de koning van Engeland. In 946 werd Lodewijk onder grote diplomatieke druk vrij gelaten, waarbij hij wel een van zijn zoons als gijzelaar moest geven. Gerberga bevorderde daarna de samenwerking van Lodewijk en Otto, die leidde tot de herovering van Reims. Gerberga steunde Lodewijk actief in zijn bewind en vergezelde hem op tochten naar Bourgondië en Aquitanië. In 951 kreeg ze de abdij van Notre Dame van Laon, die Lodewijk zijn moeder had ontnomen na haar huwelijk met Herbert van Vermandois (zoon van Herbert II van Vermandois). Met steun van haar broer Bruno de Grote wist zij haar huwelijksgoederen uit haar eerste huwelijk (de dubbelabdij Stavelot-Malmedy en Sprimont) te behouden tegen de aanspraken van Giselberts broer Reinier II van Henegouwen.
Regentes en abdis
Gerberga werd regentes voor haar zoon Lotharius na het overlijden van Lodewijk in 954. Ze verzekerde Lotharius’ positie door een overeenkomst te sluiten met Hugo de Grote, die met haar zuster Hedwig was getrouwd. Toen Hugo ook overleed, in 956, werd Hedwig regentes voor haar zoons en bestuurden de zusters samen het West-Frankische rijk, geholpen door hun broer Bruno. Na de meerderjarigheid van Lotharius trad Gerberga in 959 in het klooster en werd abdis in Soissons. In die rol wist ze in 961 de benoeming van haar kandidaat als bisschop van Reims door te drukken. Ook gaf ze opdracht voor het schrijven van een werk met als titel "De ortu et tempore antichristi". De opdracht voor dit werk over de antichrist zal zeker zijn voortgekomen uit het toen wijd verbreide geloof dat de het naderende jaar 1000 het einde der tijden markeerde en de Apocalyps dan zou plaatsvinden. In 965 was ze nog aanwezig bij de verloving van Lotharius, in Keulen, en in 969 stuurde stof met goudborduursel aan haar moeder. Die stof kwam echter na Mathildis’ overlijden aan en werd als lijkwade gebruikt. Hierna zijn er geen vermeldingen meer van Gerberga, ook niet van haar dood, het is alleen zeker dat ze in 984 al was overleden. De datum van haar overlijden is wel bekend: 3 februari.
In haar nalatenschap is sprake van enige wijngaarden in de buurt van Maastricht, de eerste schriftelijke melding van wijnbouw in Nederland.
Gerberga trouwde met Lodewijk IV van Overzee Van Frankrijk. Zie 679 voor persoonsgegevens van Lodewijk. Gerberga was een dochter van Hendrik de Vogelaar, uit het Saksische Huis en koning van Oost-Frankenrijk, en Mathildis van Ringelheim. Zij huwde in 928 met de ongeveer dertig jaar oudere Giselbert van Lotharingen. Dit was een politiek huwelijk dat diende om Giselberts trouw aan Hendrik, die net Lotharingen had verworven, te verzekeren. In 939 nam Giselbert deel aan een opstand tegen Gerberga’s broer Otto en kwam daarbij om het leven.
Koningin
De West-Frankische koning Lodewijk van Overzee was in 939 met een leger naar Lotharingen getrokken om de opstandelingen tegen zijn machtige buurman te steunen maar bij zijn aankomst waren de opstandelingen al verslagen. Lodewijk (921 - 954) trouwde met Gerberga (tegen de zin van Otto die een andere huwelijkskandidaat op het oog had) en eiste Lotharingen op als deel van het West-Frankische rijk. Toen Otto in 940 zijn gezag in Duitsland weer had hersteld, kon Lodewijk Lotharingen niet behouden en trok zich met Gerberga terug naar West-Francië. Otto sloot een bondgenootschap met belangrijke West-Frankische edelen en begon een oorlog tegen Lodewijk. In 941 werd Gerberga ingesloten in de stad Laon, Lodewijk die haar probeerde te ontzetten werd verslagen en Gerberga beviel tijdens het beleg van haar zoon Lotharius. Het volgende jaar bemiddelde Gerberga een vrede tussen Lodewijk, Otto en Hugo de Grote. Toen Lodewijk in 945 door Normandische troepen gevangen werd genomen, zocht Gerberga steun bij Otto maar ook bij de paus en de koning van Engeland. In 946 werd Lodewijk onder grote diplomatieke druk vrij gelaten, waarbij hij wel een van zijn zoons als gijzelaar moest geven. Gerberga bevorderde daarna de samenwerking van Lodewijk en Otto, die leidde tot de herovering van Reims. Gerberga steunde Lodewijk actief in zijn bewind en vergezelde hem op tochten naar Bourgondië en Aquitanië. In 951 kreeg ze de abdij van Notre Dame van Laon, die Lodewijk zijn moeder had ontnomen na haar huwelijk met Herbert van Vermandois (zoon van Herbert II van Vermandois). Met steun van haar broer Bruno de Grote wist zij haar huwelijksgoederen uit haar eerste huwelijk (de dubbelabdij Stavelot-Malmedy en Sprimont) te behouden tegen de aanspraken van Giselberts broer Reinier II van Henegouwen.
Regentes en abdis
Gerberga werd regentes voor haar zoon Lotharius na het overlijden van Lodewijk in 954. Ze verzekerde Lotharius’ positie door een overeenkomst te sluiten met Hugo de Grote, die met haar zuster Hedwig was getrouwd. Toen Hugo ook overleed, in 956, werd Hedwig regentes voor haar zoons en bestuurden de zusters samen het West-Frankische rijk, geholpen door hun broer Bruno. Na de meerderjarigheid van Lotharius trad Gerberga in 959 in het klooster en werd abdis in Soissons. In die rol wist ze in 961 de benoeming van haar kandidaat als bisschop van Reims door te drukken. Ook gaf ze opdracht voor het schrijven van een werk met als titel "De ortu et tempore antichristi". De opdracht voor dit werk over de antichrist zal zeker zijn voortgekomen uit het toen wijd verbreide geloof dat de het naderende jaar 1000 het einde der tijden markeerde en de Apocalyps dan zou plaatsvinden. In 965 was ze nog aanwezig bij de verloving van Lotharius, in Keulen, en in 969 stuurde stof met goudborduursel aan haar moeder. Die stof kwam echter na Mathildis’ overlijden aan en werd als lijkwade gebruikt. Hierna zijn er geen vermeldingen meer van Gerberga, ook niet van haar dood, het is alleen zeker dat ze in 984 al was overleden. De datum van haar overlijden is wel bekend: 3 februari.
In haar nalatenschap is sprake van enige wijngaarden in de buurt van Maastricht, de eerste schriftelijke melding van wijnbouw in Nederland.
32 Lotharius Van Frankrijk is geboren in 941, zoon van Lodewijk IV van Overzee Van Frankrijk (zie 679) en Gerberga Van Saksen (zie 31). Lotharius is overleden in 986, 44 of 45 jaar oud. Lotharius trouwde met Emma Van Italie. Emma is overleden.
33 Mathildis Van Frankrijk is geboren in 943, dochter van Lodewijk IV van Overzee Van Frankrijk (zie 679) en Gerberga Van Saksen (zie 31). Mathildis is overleden in 992, 48 of 49 jaar oud. Mathildis trouwde, 20 of 21 jaar oud, in 964 met Koenraad III de Vredelievende van Bourgondië, ongeveer 41 jaar oud.
Notitie bij het huwelijk van Mathildis en Koenraad: In 937 overleed zijn vader Rudolf II van Bourgondië en volgde Koenraad hem op als koning van Opper-Bourgondië. De jonge Koenraad was zelf nog niet in staat om te regeren en zijn koninkrijk was feitelijk een protectoraat van Otto I de Grote die het met name beschermde tegen Hugo van Arles, Koenraad leefde aan het hof van Otto. In 939 vielen zowel de Saracenen (via het Rhônedal) als de Hongaren Opper-Bourgondië binnen. De Bourgondiërs wisten de legers tegen elkaar uit te spelen, en vielen ze aan toen ze met elkaar in gevecht waren. Beide vreemde legers moesten zich toen met grote verliezen terugtrekken uit Bourgondië. Het is onbekend of Koenraad hier een rol bij heeft gespeeld. In 940 werd Koenraad daadwerkelijk koning maar erkende wel Otto als zijn heer, en hield zijn militaire bescherming. Vanaf 942 regeerde hij helemaal zelfstandig.
Koenraad nam in 946 deel aan Otto’s campagne in West-Francië. In 948 erfde hij Neder-Bourgondië (de Provence (Frankrijk)) maar de lokale heren hielden daar een grote mate van zelfstandigheid. Hij ruilde in 960 bezittingen met Hartbert van Chur en kreeg zo gebieden in de Elzas in ruil voor gebieden ten oosten van de Rijn. Koenraad bemiddelde een verzoening tussen zijn zuster Adelheid (heilige) en haar zoon Otto II. In 975 werden de Saracenen door lokale heren definitief verdreven uit Fraxinetum, hun laatste steunpunt in Neder-Bourgondië. Koenraad was in 983 nog actief ten gunste van Otto III, in de onderhandelingen over diens verkiezing tot koning. Koenraad is begraven in de kerk van Saint Maurice te Vienne (stad).
Koenraad was een zoon van Rudolf II van Bourgondië en van Bertha van Zwaben. Koenraad was in zijn eerste huwelijk getrouwd met Adelaide van Bellay (935/40 - 23 maart 963/64). Zij kregen de volgende kinderen:
Koenraad (ovl. na 10 augustus 966)
Gisela (955/60 - 21 Jul 1007), voor 972 gehuwd met hertog Hendrik II van Beieren. Na de val van haar man in 978 verbannen naar Merseburg. Ze wordt (ook in middeleeuwse bronnen) vaak verward met haar nicht Gisela van Zwaben.
Koenraad was in zijn tweede huwelijk gehuwd met Mathildis, dochter van Lodewijk IV van Frankrijk en Gerberga van Saksen. Zij kregen de volgende kinderen:
Mathildis, getrouwd met een verder onbekende heer van Genève (stad)
Bertha (964/65 - 16 januari na 1010), gehuwd met Odo I van Blois en daarna met Robert II van Frankrijk. Dat laatste huwelijk werd onder grote druk van de paus ontbonden wegens een te nauwe verwantschap.
Gerberga (965-1018), gehuwd met Herman I van Werl en daarna met Herman II van Zwaben
Rudolf III (ca. 970 - 6 september 1032), opvolger van zijn vader als koning.
Koenraad had een minnares Aldiud, die later met de edelman Amselm zou trouwen. Zij hadden een zoon:
Burchard (965/970 - 20 juni 1030/31), als kind al benoemd tot aartsbisschop van Lyon en later ook abt van de abdij van Sint-Mauritius.
Zie 8 voor persoonsgegevens van Koenraad. Koenraad nam in 946 deel aan Otto’s campagne in West-Francië. In 948 erfde hij Neder-Bourgondië (de Provence (Frankrijk)) maar de lokale heren hielden daar een grote mate van zelfstandigheid. Hij ruilde in 960 bezittingen met Hartbert van Chur en kreeg zo gebieden in de Elzas in ruil voor gebieden ten oosten van de Rijn. Koenraad bemiddelde een verzoening tussen zijn zuster Adelheid (heilige) en haar zoon Otto II. In 975 werden de Saracenen door lokale heren definitief verdreven uit Fraxinetum, hun laatste steunpunt in Neder-Bourgondië. Koenraad was in 983 nog actief ten gunste van Otto III, in de onderhandelingen over diens verkiezing tot koning. Koenraad is begraven in de kerk van Saint Maurice te Vienne (stad).
Koenraad was een zoon van Rudolf II van Bourgondië en van Bertha van Zwaben. Koenraad was in zijn eerste huwelijk getrouwd met Adelaide van Bellay (935/40 - 23 maart 963/64). Zij kregen de volgende kinderen:
Koenraad (ovl. na 10 augustus 966)
Gisela (955/60 - 21 Jul 1007), voor 972 gehuwd met hertog Hendrik II van Beieren. Na de val van haar man in 978 verbannen naar Merseburg. Ze wordt (ook in middeleeuwse bronnen) vaak verward met haar nicht Gisela van Zwaben.
Koenraad was in zijn tweede huwelijk gehuwd met Mathildis, dochter van Lodewijk IV van Frankrijk en Gerberga van Saksen. Zij kregen de volgende kinderen:
Mathildis, getrouwd met een verder onbekende heer van Genève (stad)
Bertha (964/65 - 16 januari na 1010), gehuwd met Odo I van Blois en daarna met Robert II van Frankrijk. Dat laatste huwelijk werd onder grote druk van de paus ontbonden wegens een te nauwe verwantschap.
Gerberga (965-1018), gehuwd met Herman I van Werl en daarna met Herman II van Zwaben
Rudolf III (ca. 970 - 6 september 1032), opvolger van zijn vader als koning.
Koenraad had een minnares Aldiud, die later met de edelman Amselm zou trouwen. Zij hadden een zoon:
Burchard (965/970 - 20 juni 1030/31), als kind al benoemd tot aartsbisschop van Lyon en later ook abt van de abdij van Sint-Mauritius.
Kinderen van Mathildis en Koenraad: zie 8.
34 Karel Van Lotharingen is geboren in 953, zoon van Lodewijk IV van Overzee Van Frankrijk (zie 679) en Gerberga Van Saksen (zie 31). Karel is overleden op woensdag 22 juni 992 in Orléans (F), 38 of 39 jaar oud.
Karel trouwde met Adelheid van Troyes. Adelheid is overleden.
Notitie bij Karel: Karel van Neder-Lotharingen (953 - Orléans, 22 juni 992) was de jongste zoon van koning Lodewijk IV van Frankrijk en van Gerberga van Saksen en werd uitgesloten van de troonopvolging om partijstrijd te voorkomen. Zijn leven stond in het teken van pogingen om toch koning van Frankrijk te worden.
Karel werd als jonge man benoemd tot graaf van Laon. In 975 probeerde hij om een eigen koninkrijk te vormen in de gebieden rond Laon en in Lotharingen. Hij steunde daarom de pogingen van Reinier III van Henegouwen en Lambert I van Leuven om hun familiegoederen terug te winnen. Kort na het huwelijk van zijn broer Lotharius van Frankrijk met Emma van Italië beschuldigde hij zijn schoonzuster van overspel met de bisschop van Laon, maar een synode verklaarde Emma onschuldig. Uit vrees dat Karel de troon zou bemachtigen wanneer haar zoon Lodewijk als bastaard bestempeld zou worden, bewerkstelligde Emma dat Lodewijk al tijdens het leven van zijn vader geassocieerd medekoning werd. Karel werd in 977 verbannen en zocht zijn toevlucht bij zijn neef, keizer Otto II. Die benoemde Karel in mei 977 tot hertog van Neder-Lotharingen en beloofde hem ook te steunen om koning van Frankrijk te worden. Lotharius viel in reactie daarop Aken aan maar werd teruggedreven. In 979 vielen Karel en Otto Frankrijk binnen. Karel riep zichzelf in Laon uit tot koning maar kreeg nauwelijks steun van de adel. Daarna belegerden Otto en Karel Parijs maar werden teruggedreven door Hugo Capet.
Na de dood van Lodewijk V werd Hugo Capet tot koning gekozen maar Karel riep zichzelf uit tot koning en veroverde Laon. In 989 kreeg hij ook de stad Reims in handen toen de bisschop van Reims, Karels neef Arnulf, naar hem overliep. In 991 werden Karel en zijn gezin gevangengenomen door verraad van de bisschop van Laon. Ze werden opgesloten in Orléans en Karel stierf daar een jaar later. In 1001 werd hij herbegraven in de Sint-Servaasbasiliek te Maastricht.
Karel was getrouwd met Adelheid van Troyes, dochter van Robert I van Meaux en Adelheid (ca. 928 - na augustus 987, dochter van Giselbert van Chalon en Ermengarde van Bourgondië). Karel en Adelheid kregen de volgende kinderen:
Otto II van Neder-Lotharingen
Ermengarde van Lotharingen
Gerberga van Neder-Lotharingen
Adelheid (ovl. na 1012)
Lodewijk (geb. na 990), door Hugo Capet eerst toevertrouwd aan de bisschop van Laon maar in 993 toch opgesloten in Orléans
Karel (geb. na 990), zou uit gevangenschap zijn ontsnapt en toevlucht hebben gevonden bij zijn broer Otto maar er is verder niets over hem bekend
Volgens sommige bronnen zou Karel ook een huwelijk hebben gesloten met een dochter van een ministeriaal van Hugo Capet, wat hem zoveel status kostte dat hij in 979 geen steun van de adel kreeg. Hiertegen pleit dat Karel zich de gevolgen van zo’n huwelijk vooraf zou hebben gerealiseerd en dat een dergelijk huwelijk daarom gewoon ondenkbaar was, als we bedenken dat Karel zijn leven lang heeft geprobeerd om koning te worden.
Karel werd als jonge man benoemd tot graaf van Laon. In 975 probeerde hij om een eigen koninkrijk te vormen in de gebieden rond Laon en in Lotharingen. Hij steunde daarom de pogingen van Reinier III van Henegouwen en Lambert I van Leuven om hun familiegoederen terug te winnen. Kort na het huwelijk van zijn broer Lotharius van Frankrijk met Emma van Italië beschuldigde hij zijn schoonzuster van overspel met de bisschop van Laon, maar een synode verklaarde Emma onschuldig. Uit vrees dat Karel de troon zou bemachtigen wanneer haar zoon Lodewijk als bastaard bestempeld zou worden, bewerkstelligde Emma dat Lodewijk al tijdens het leven van zijn vader geassocieerd medekoning werd. Karel werd in 977 verbannen en zocht zijn toevlucht bij zijn neef, keizer Otto II. Die benoemde Karel in mei 977 tot hertog van Neder-Lotharingen en beloofde hem ook te steunen om koning van Frankrijk te worden. Lotharius viel in reactie daarop Aken aan maar werd teruggedreven. In 979 vielen Karel en Otto Frankrijk binnen. Karel riep zichzelf in Laon uit tot koning maar kreeg nauwelijks steun van de adel. Daarna belegerden Otto en Karel Parijs maar werden teruggedreven door Hugo Capet.
Na de dood van Lodewijk V werd Hugo Capet tot koning gekozen maar Karel riep zichzelf uit tot koning en veroverde Laon. In 989 kreeg hij ook de stad Reims in handen toen de bisschop van Reims, Karels neef Arnulf, naar hem overliep. In 991 werden Karel en zijn gezin gevangengenomen door verraad van de bisschop van Laon. Ze werden opgesloten in Orléans en Karel stierf daar een jaar later. In 1001 werd hij herbegraven in de Sint-Servaasbasiliek te Maastricht.
Karel was getrouwd met Adelheid van Troyes, dochter van Robert I van Meaux en Adelheid (ca. 928 - na augustus 987, dochter van Giselbert van Chalon en Ermengarde van Bourgondië). Karel en Adelheid kregen de volgende kinderen:
Otto II van Neder-Lotharingen
Ermengarde van Lotharingen
Gerberga van Neder-Lotharingen
Adelheid (ovl. na 1012)
Lodewijk (geb. na 990), door Hugo Capet eerst toevertrouwd aan de bisschop van Laon maar in 993 toch opgesloten in Orléans
Karel (geb. na 990), zou uit gevangenschap zijn ontsnapt en toevlucht hebben gevonden bij zijn broer Otto maar er is verder niets over hem bekend
Volgens sommige bronnen zou Karel ook een huwelijk hebben gesloten met een dochter van een ministeriaal van Hugo Capet, wat hem zoveel status kostte dat hij in 979 geen steun van de adel kreeg. Hiertegen pleit dat Karel zich de gevolgen van zo’n huwelijk vooraf zou hebben gerealiseerd en dat een dergelijk huwelijk daarom gewoon ondenkbaar was, als we bedenken dat Karel zijn leven lang heeft geprobeerd om koning te worden.
Heerlijkheid:
| Hertog van Neder Lotharingen, Koning van Frankrijk |
Kind van Karel en Adelheid:
1 Ermengard Van Lotharingen. Volgt 35.
35 Ermengard Van Lotharingen, dochter van Karel Van Lotharingen (zie 34) en Adelheid van Troyes. Ermengard is overleden na 1047. Ermengard trouwde met Albert I Van Namen. Albert is een zoon van Robert I in de Lommegouw en Ermengard van Verdun. Albert is overleden vóór 1011.
Notitie bij Albert: Albert I van Namen (ca. 950 - ca. 1010) was een zoon van graaf Robert I van Namen. In 973 steunde hij Reinier IV van Henegouwen en Lambert I van Leuven in hun poging om het erfdeel van hun vader terug te veroveren. Van 981 tot 992 was hij graaf van de Lommegouw in opvolging van zijn vader. In dat jaar werd de Lommegouw omgevormd tot het Graafschap Namen met Albert als eerste graaf tot zijn dood in 1011. Albert werd in 992 voogd van de abdj van Brogne.
Heerlijkheid:
| Graaf van Namen |
Kinderen van Ermengard en Albert:
1 Robrecht II (Radboud) Van Namen. Robrecht is overleden in 1031.
Notitie bij Robrecht: Robert II van Namen, of Radboud, (-1031) was de oudste zoon van graaf Albert I van Namen en van Ermengarde van Lotharingen. Hij volgde zijn vader op als graaf van Namen in 1011. Robert verleende hulp aan Lambert van Leuven, schoonbroer van zijn moeder, in zijn strijd tegen Balderik van Loon, bisschop van Luik, en stond hem bij in de slag bij Hoegaarden van 1013. Robert nam daarbij graaf Herman van Verdun, broer van Godfried III van Lotharingen, gevangen. Dit riep de toorn op van keizer Hendrik II. Door tussenkomst van zijn moeder, Ermengarde, werd de gevangene vrijgelaten en herwon Robrecht het vertrouwen van de keizer.
2 Albert II Van Namen, geboren omstreeks 1000. Volgt 36.
36 Albert II Van Namen is geboren omstreeks 1000, zoon van Albert I Van Namen en Ermengard Van Lotharingen (zie 35). Albert is overleden omstreeks 1063, ongeveer 63 jaar oud. Albert trouwde, ongeveer 35 jaar oud, in 1035 met Regelindis Van Lotharingen. Regelindis is overleden.
Kind van Albert en Regelindis:
1 Albert III Van Namen, geboren in 1035. Volgt 37.
37 Albert III Van Namen is geboren in 1035, zoon van Albert II Van Namen (zie 36) en Regelindis Van Lotharingen. Albert is overleden op zondag 22 juni 1102, 66 of 67 jaar oud.
Albert trouwde, ongeveer 32 jaar oud, omstreeks 1067 met Ida Van Saksen. Ida is overleden op donderdag 31 juli 1102.
Notitie bij Albert: Albert III van Namen (1035 - 22 juni 1102) was een zoon van Albert II van Namen en Regelindis van Lotharingen.
Albert werd na de dood van zijn neef, hertog Godfried met de Bult, (1076) aangesteld tot voogd van de abdij van Stavelot-Malmédy. In Neder-Lotharingen werd hij tot vicehertog benoemd als waarnemer voor Hendrik IV’s - dan pas tweejarige - zoontje Koenraad.
Albert raakte evenwel met andere Lotharingse krijgsheren in een jarenlange strijd verwikkeld. Met Godfried van Bouillon, erfgenaam van Godfried III, twistte Albert van Namen om zekere erfrechten van zijn moeder Regelindis.
Albert werd door de Duitse koning beleend als graaf van Verdun, maar wist Godfried van Bouillon niet te verdrijven uit Stenay van waaruit deze het gebied van Verdun telkens bedreigde. Albert staakte uiteindelijk de vijandelijkheden en sloot zich aan bij de Godsvrede van Luik (1082).
Na in 1085 de keizerlijke veldheer, paltsgraaf Herman II van Lotharingen te hebben gedood tijdens een dispuut omtrent het oprichten van een burcht te Dalhem, viel Albert in ongenade bij de Duitse keizer Hendrik IV. Weldra werd hij ontheven uit zijn hertogelijke functies ten gunste van Godfried van Bouillon. Hij verwierf later nog het graafschap Château- Porcien bij het huwelijk van zijn zoon Godfried in 1087. Een andere zoon van hem, Frederik van Luik, werd bisschop van Luik.
Albert werd na de dood van zijn neef, hertog Godfried met de Bult, (1076) aangesteld tot voogd van de abdij van Stavelot-Malmédy. In Neder-Lotharingen werd hij tot vicehertog benoemd als waarnemer voor Hendrik IV’s - dan pas tweejarige - zoontje Koenraad.
Albert raakte evenwel met andere Lotharingse krijgsheren in een jarenlange strijd verwikkeld. Met Godfried van Bouillon, erfgenaam van Godfried III, twistte Albert van Namen om zekere erfrechten van zijn moeder Regelindis.
Albert werd door de Duitse koning beleend als graaf van Verdun, maar wist Godfried van Bouillon niet te verdrijven uit Stenay van waaruit deze het gebied van Verdun telkens bedreigde. Albert staakte uiteindelijk de vijandelijkheden en sloot zich aan bij de Godsvrede van Luik (1082).
Na in 1085 de keizerlijke veldheer, paltsgraaf Herman II van Lotharingen te hebben gedood tijdens een dispuut omtrent het oprichten van een burcht te Dalhem, viel Albert in ongenade bij de Duitse keizer Hendrik IV. Weldra werd hij ontheven uit zijn hertogelijke functies ten gunste van Godfried van Bouillon. Hij verwierf later nog het graafschap Château- Porcien bij het huwelijk van zijn zoon Godfried in 1087. Een andere zoon van hem, Frederik van Luik, werd bisschop van Luik.
Heerlijkheid:
| Graaf van Namen, voogd van Stavelot Malmedy |
Heerlijkheid:
| erfdochter van Laroche |
Kinderen van Albert en Ida:
1 Hendrik van Laroche. Volgt 38.
2 Frederik Van Namen. Frederik is overleden op maandag 2 mei 1121.
Notitie bij Frederik: De heilige Frederik (- 2 mei 1121), eig. Frederik van Namen, was een zoon van de graaf Albert III van Namen en werd in 1119 bisschop van Luik als opvolger van Otbertus.
Wanneer Frederik tot bisschop benoemd wordt, wordt hij verkozen boven aartsdiaken Alexander, de zoon van de graaf Gerard III van Gulik. Deze brengt een leger op de been om Frederik te stoppen, maar Frederik overwint hem en laat hem toezeggen nooit bisschop van Luik te worden. Wanneer Frederik overlijdt in 1121, sterft hij met een blauwe lichaamskleur en uitpuilende ogen. Velen denken dat hij vergiftigd is en dus een martelaarsdood gestorven is. Hij werd begraven voor het Heilig Kruisaltaar in de Sint-Lambertuskathedraal in Luik.
Zijn feestdag is op 2 en 27 mei.
Wanneer Frederik tot bisschop benoemd wordt, wordt hij verkozen boven aartsdiaken Alexander, de zoon van de graaf Gerard III van Gulik. Deze brengt een leger op de been om Frederik te stoppen, maar Frederik overwint hem en laat hem toezeggen nooit bisschop van Luik te worden. Wanneer Frederik overlijdt in 1121, sterft hij met een blauwe lichaamskleur en uitpuilende ogen. Velen denken dat hij vergiftigd is en dus een martelaarsdood gestorven is. Hij werd begraven voor het Heilig Kruisaltaar in de Sint-Lambertuskathedraal in Luik.
Zijn feestdag is op 2 en 27 mei.
3 Godfried Van Namen, geboren in 1067. Volgt 156.
38 Hendrik van Laroche, zoon van Albert III Van Namen (zie 37) en Ida Van Saksen. Hendrik is overleden. Hendrik trouwde met Mathilde Van Limburg. Mathilde is overleden.
Kind van Hendrik en Mathilde:
1 Beatrijs van Laroche. Volgt 39.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten