Notitie bij Willem: Samen met zijn broers volgde hij in 1602 zijn vader op. Bij de verdeling van 1641 kreeg Willem Weimar en Jena, en na de dood van zijn broer Albrecht in 1644 ook Eisenach. Doordat hij vroeg partij gekozen had voor Gustaaf II Adolf van Zweden, had hij een snelle militaire carrière gemaakt, die evenwel was blijven steken na de dood van Gustaaf Adolf in 1632.
Willem trouwde met Eleonora Dorothea van Anhalt. Eleonora is geboren in 1602. Eleonora is overleden in 1664, 61 of 62 jaar oud. Kinderen van Willem en Eleonora:
2 Johan Ernst II van Saksen-Weimar, geboren in 1627 in Weimar. Volgt 1102.
4 Adolf Willem van Saksen-Weimar, geboren op zaterdag 15 mei 1632. Volgt 1110.
5 Johan George I van Saksen-Eisenach, geboren in 1634. Volgt 1111.
6 Wilhelmina Eleanora van Saksen-Weimar, geboren in 1636. Wilhelmina is overleden in 1653, 16 of 17 jaar oud.
7 Bernhard I van Saksen-Jena, geboren in 1638 in Weimar. Volgt 1117.
9 Dorothea Maria van Saksen-Weimar, geboren in 1641. Volgt 1119.
1102 Johan Ernst II van Saksen-Weimar is geboren in 1627 in Weimar, zoon van Willem IV van Saksen-Weimar (zie 1101) en Eleonora Dorothea van Anhalt. Johan is overleden in 1683, 55 of 56 jaar oud.
Notitie bij Johan: In 1662 volgde hij zijn vader op als hertog van Saksen-Weimar. Bij de verdeling van het hertogdom in 1662 krijgt Johan Ernst Weimar, zijn broer Johan George, krijgt Eisenach en zijn broer Bernhard Jena. Hierdoor ontstonden Saksen-Eisenach (tot 1741) en Saksen-Jena (tot 1690). Johan Ernst gaf zich volledig over aan zijn passie voor de jacht en liet het bestuur grotendeels over aan zijn kanselier.
Johan trouwde met Christina Elisabeth van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg. Christina is geboren in 1638. Christina is overleden in 1679, 40 of 41 jaar oud. Kinderen van Johan en Christina:
1 Anna Dorothea van Saksen-Weimar, geboren in 1657. Anna is overleden in 1704, 46 of 47 jaar oud.
Notitie bij Anna: abdis van Quedlinburg
2 Wilhelmina Christina van Saksen-Weimar, geboren in 1658. Volgt 1103.
3 Eleonora Sophia van Saksen-Weimar, geboren in 1660. Volgt 1104.
4 Willem Ernst van Saksen-Weimar, geboren op donderdag 30 november 1662 in Blankenhain/Holstein. Volgt 1105.
5 Johan Ernst III van Saksen-Weimar, geboren in 1664. Volgt 1106.
1103 Wilhelmina Christina van Saksen-Weimar is geboren in 1658, dochter van Johan Ernst II van Saksen-Weimar (zie 1102) en Christina Elisabeth van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg. Wilhelmina is overleden in 1712, 53 of 54 jaar oud. Wilhelmina trouwde met Willem van Schwarzburg-Sonderhausen. Willem is geboren in 1647. Willem is overleden in 1721, 73 of 74 jaar oud.
1104 Eleonora Sophia van Saksen-Weimar is geboren in 1660, dochter van Johan Ernst II van Saksen-Weimar (zie 1102) en Christina Elisabeth van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg. Eleonora is overleden in 1687, 26 of 27 jaar oud. Eleonora trouwde met Filips van Saksen-Lauenburg. Zie 1163 voor persoonsgegevens van Filips.
1105 Willem Ernst van Saksen-Weimar is geboren op donderdag 30 november 1662 in Blankenhain/Holstein, zoon van Johan Ernst II van Saksen-Weimar (zie 1102) en Christina Elisabeth van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg. Willem is overleden op donderdag 26 augustus 1728 in Weimar, 65 jaar oud.
Notitie bij Willem: Na de dood van zijn vader in 1683 werd Willem Ernst hertog, al moest hij het regeren delen met zijn jongere broer Johan Ernst III.
Omdat zijn jongere broer ten prooi viel aan drankzucht, lukte het Willem Ernst al snel om zijn broer politiek buitenspel te zetten. Hierdoor was hij de facto alleenheerser, alhoewel zijn broer tot zijn dood in 1707 formeel meeheerste. Na de dood van Johan Ernst III maakte Willem Ernst diens zoon Ernst August I formeel tot meeheerser, echter zonder hem werkelijke politieke macht te geven. Omdat Willem Ernst kinderloos zou sterven, werd zijn neef wel zijn opvolger. Willem Ernst was in 1690 gehuwd met Charlotte Maria van Saksen-Jena (1669-1703), dochter van hertog Bernhard van Saksen-Jena.
Willem Ernst stond bekend om zijn strenge lutherse geloofsopvatting en zijn vroomheid. Aan zijn hof gold ’s winters vanaf acht uur en ’s zomers vanaf negen uur bedrust en zijn soldaten moesten naar de kerkdienst komen en na afloop de inhoud van de preek navertellen.
Bekend is Willem Ernst ook geworden door zijn breuk met de componist Johann Sebastian Bach. Bach werkte sinds 1708 in Weimar als hoforganist en concertmeester. Ter gelegenheid van de 52e verjaardag van Wilhem Ernst schreef Bach in 1714 de aria Alles mit Gott und nichts ohn’ ihn (die later verloren ging en pas in 2005 herontdekt werd). Toen de hertog Bach echter passeerde bij de benoeming van een nieuwe Hofkapellmeister, diende Bach bij Willem Ernst zijn ontslag in. Willem Ernst liet Bach hierop vier weken gevangenzetten, voordat hij Bach ontsloeg. Bach vertrok daarop naar Anhalt-Köthen. Door dit akkefietje heeft Willem Ernst in biografieën van Bach de naam een autoritaire cultuurbarbaar te zijn geweest.
Tijdens zijn regeerperiode heeft Willem Ernst zijn hertogdom kunnen vergroten, doordat in 1690 het huis Saksen-Jena uitstierf. Saksen-Jena werd daarop verdeeld tussen Saksen-Weimar en Saksen-Eisenach.
Willem trouwde met Charlotte Maria van Saksen-Jena. Zie 1118 voor persoonsgegevens van Charlotte.Omdat zijn jongere broer ten prooi viel aan drankzucht, lukte het Willem Ernst al snel om zijn broer politiek buitenspel te zetten. Hierdoor was hij de facto alleenheerser, alhoewel zijn broer tot zijn dood in 1707 formeel meeheerste. Na de dood van Johan Ernst III maakte Willem Ernst diens zoon Ernst August I formeel tot meeheerser, echter zonder hem werkelijke politieke macht te geven. Omdat Willem Ernst kinderloos zou sterven, werd zijn neef wel zijn opvolger. Willem Ernst was in 1690 gehuwd met Charlotte Maria van Saksen-Jena (1669-1703), dochter van hertog Bernhard van Saksen-Jena.
Willem Ernst stond bekend om zijn strenge lutherse geloofsopvatting en zijn vroomheid. Aan zijn hof gold ’s winters vanaf acht uur en ’s zomers vanaf negen uur bedrust en zijn soldaten moesten naar de kerkdienst komen en na afloop de inhoud van de preek navertellen.
Bekend is Willem Ernst ook geworden door zijn breuk met de componist Johann Sebastian Bach. Bach werkte sinds 1708 in Weimar als hoforganist en concertmeester. Ter gelegenheid van de 52e verjaardag van Wilhem Ernst schreef Bach in 1714 de aria Alles mit Gott und nichts ohn’ ihn (die later verloren ging en pas in 2005 herontdekt werd). Toen de hertog Bach echter passeerde bij de benoeming van een nieuwe Hofkapellmeister, diende Bach bij Willem Ernst zijn ontslag in. Willem Ernst liet Bach hierop vier weken gevangenzetten, voordat hij Bach ontsloeg. Bach vertrok daarop naar Anhalt-Köthen. Door dit akkefietje heeft Willem Ernst in biografieën van Bach de naam een autoritaire cultuurbarbaar te zijn geweest.
Tijdens zijn regeerperiode heeft Willem Ernst zijn hertogdom kunnen vergroten, doordat in 1690 het huis Saksen-Jena uitstierf. Saksen-Jena werd daarop verdeeld tussen Saksen-Weimar en Saksen-Eisenach.
1106 Johan Ernst III van Saksen-Weimar is geboren in 1664, zoon van Johan Ernst II van Saksen-Weimar (zie 1102) en Christina Elisabeth van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg. Johan is overleden in 1707, 42 of 43 jaar oud.
Notitie bij Johan: Samen met zijn broer Willem Ernst volgde hij in 1683 zijn vader op als hertog van Saksen-Weimar. Wegens de drankzucht van Johan Ernst, nam zijn broer het bestuur feitelijk alleen waar.
Johan: (1) trouwde met Sophia Augusta van Anhalt-Zerbst. Sophia is geboren in 1663. Sophia is overleden in 1694, 30 of 31 jaar oud.
(2) trouwde met Charlotta van Hessen-Homburg. Charlotta is geboren in 1672. Charlotta is overleden in 1738, 65 of 66 jaar oud.
Kinderen van Johan en Sophia: Kinderen van Johan en Charlotta:
2 Ernst August I van Saksen-Weimar-Eisenach, geboren op maandag 19 april 1688 in Weimar. Volgt 1107.
1107 Ernst August I van Saksen-Weimar-Eisenach is geboren op maandag 19 april 1688 in Weimar, zoon van Johan Ernst III van Saksen-Weimar (zie 1106) en Sophia Augusta van Anhalt-Zerbst. Ernst is overleden op vrijdag 19 januari 1748 in Eisenach, 59 jaar oud.
Notitie bij Ernst: In 1707 volgde hij zijn vader op als mederegent in Saksen-Weimar, maar zijn oom Willem Ernst hield de regeringsteugels zelf strak in handen. Pas na diens dood in 1728 werd Ernst August ook feitelijk bestuurder van Saksen-Weimar.
Ernst August was een typische barokheerser, die zijn land naar de financiële afgrond leidde. Zo had hij bij zijn dood bijv. 1.100 honden en 373 paarden voor zijn jachtpassie en had hij een waarachtige harem, met twee adellijke dames en drie burgervrouwen tot zijn dienst. Hij liet het lustslot Belvedere bij Weimar na en het Rococoslot in Dornburg bouwen. Om dit alles te bekostigen legde hij schaamteloos beslag op de eigendommen van zijn onderdanen. Na het uitsterven van de lijn Saksen-Eisenach in 1741 kwam Eisenach aan Weimar, en ontstond het land Saksen-Weimar-Eisenach. Ernst August verbleef nadien vooral in het landsdeel Eisenach, omdat dit beter voor de jacht geschikt was. Ernst August trachtte het absolutisme in te voeren, maar dit stootte op verzet van de standen.
Ernst trouwde, 27 of 28 jaar oud, in 1716 met Eleonora Wilhelmina van Anhalt-Köthen., 19 of 20 jaar oud. Eleonora is geboren in 1696. Eleonora is overleden in 1726, 29 of 30 jaar oud. Eleonora is weduwe van Frederik Erdman van Saksen-Merseburg (1691-1714), zie 1161. Ernst August was een typische barokheerser, die zijn land naar de financiële afgrond leidde. Zo had hij bij zijn dood bijv. 1.100 honden en 373 paarden voor zijn jachtpassie en had hij een waarachtige harem, met twee adellijke dames en drie burgervrouwen tot zijn dienst. Hij liet het lustslot Belvedere bij Weimar na en het Rococoslot in Dornburg bouwen. Om dit alles te bekostigen legde hij schaamteloos beslag op de eigendommen van zijn onderdanen. Na het uitsterven van de lijn Saksen-Eisenach in 1741 kwam Eisenach aan Weimar, en ontstond het land Saksen-Weimar-Eisenach. Ernst August verbleef nadien vooral in het landsdeel Eisenach, omdat dit beter voor de jacht geschikt was. Ernst August trachtte het absolutisme in te voeren, maar dit stootte op verzet van de standen.
Kinderen van Ernst en Eleonora:
1 Willem Ernst van Saksen-Weimar-Eisenach, geboren in 1717. Willem is overleden in 1719, 1 of 2 jaar oud.
2 Wilhelmina Augusta van Saksen-Weimar-Eisenach, geboren in 1717. Wilhelmina is overleden in 1752, 34 of 35 jaar oud.
3 Johan Willem van Saksen-Weimar-Eisenach, geboren in 1719. Johan is overleden in 1732, 12 of 13 jaar oud.
4 Charlotte Agnes van Saksen-Weimar-Eisenach, geboren in 1720. Charlotte is overleden in 1724, 3 of 4 jaar oud.
5 Johanna Eleanora van Saksen-Weimar-Eisenach, geboren in 1721. Johanna is overleden in 1722, 0 of 1 jaar oud.
6 Ernestina Albertina van Saksen-Weimar-Eisenach, geboren in 1722. Volgt 1108.
7 Bernardina Christina van Saksen-Weimar-Eisenach, geboren in 1724. Volgt 1109.
1108 Ernestina Albertina van Saksen-Weimar-Eisenach is geboren in 1722, dochter van Ernst August I van Saksen-Weimar-Eisenach (zie 1107) en Eleonora Wilhelmina van Anhalt-Köthen.. Ernestina is overleden in 1769, 46 of 47 jaar oud. Ernestina trouwde met Filips II Ernst van Schaumburg-Lippe. Filips is geboren op maandag 5 juli 1723 in Rinteln. Filips is overleden op dinsdag 13 februari 1787 in Bückeburg, 63 jaar oud.
Notitie bij Filips: was graaf van Schaumburg-Lippe van 1777 tot 1787. Hij was een zoon van graaf Frederik Ernst van Lippe-Alverdissen en diens vrouw Elisabeth van Friesenhausen. Hij volgde zijn achter-achterneef Willem van Schaumburg-Lippe op nadat die zonder overlevende of wettige nakomelingen was overleden.
Filips was twee keer getrouwd. Voor de eerste maal huwde hij op 6 mei 1756 te Weimar met Ernestine van Saksen-Weimar-Eisenach (Weimar 28 december 1722 – Alverdissen 25 november 1769), dochter van hertog Ernst August I. Zij kregen vier kinderen, waarvan er één zijn jeugd overleefde:
Karel Willem Frederik Ernst (Alverdissen 18 juli 1759 – Bückeburg 7 september 1780)
Op 10 juni 1780 hertrouwde hij Philippsthal met Juliana van Hessen-Philippsthal (Zutphen 8 juni 1761 – Bückeburg 9 november 1799), dochter van landgraaf Willem. Met haar kreeg hij ook vier kinderen, waarvan er drie de volwassen leeftijd bereikten.
Wilhelmina Charlotte (Bückeburg 18 mei 1783 – Binder 6 augustus 1858); 8 (Wenen 7 november 1814) graaf Ernst van Münster (1766 – Hannover 20 februari 1839)
George Willem (Bückeburg 20 december 1784 – aldaar 21 november 1860), graaf en later vorst van Schaumburg-Lippe 1787-1860
Caroline Louise (Bückeburg 29 november 1786 – Rudolstadt 1 juli 1846)
Filips had een maîtresse, Françoise Fuseau dit Roch (ca 1742 – 3 maart 1810). Volgens sommigen had hij bij haar acht kinderen, maar dit is niet met zekerheid te zeggen.
Filips was twee keer getrouwd. Voor de eerste maal huwde hij op 6 mei 1756 te Weimar met Ernestine van Saksen-Weimar-Eisenach (Weimar 28 december 1722 – Alverdissen 25 november 1769), dochter van hertog Ernst August I. Zij kregen vier kinderen, waarvan er één zijn jeugd overleefde:
Karel Willem Frederik Ernst (Alverdissen 18 juli 1759 – Bückeburg 7 september 1780)
Op 10 juni 1780 hertrouwde hij Philippsthal met Juliana van Hessen-Philippsthal (Zutphen 8 juni 1761 – Bückeburg 9 november 1799), dochter van landgraaf Willem. Met haar kreeg hij ook vier kinderen, waarvan er drie de volwassen leeftijd bereikten.
Wilhelmina Charlotte (Bückeburg 18 mei 1783 – Binder 6 augustus 1858); 8 (Wenen 7 november 1814) graaf Ernst van Münster (1766 – Hannover 20 februari 1839)
George Willem (Bückeburg 20 december 1784 – aldaar 21 november 1860), graaf en later vorst van Schaumburg-Lippe 1787-1860
Caroline Louise (Bückeburg 29 november 1786 – Rudolstadt 1 juli 1846)
Filips had een maîtresse, Françoise Fuseau dit Roch (ca 1742 – 3 maart 1810). Volgens sommigen had hij bij haar acht kinderen, maar dit is niet met zekerheid te zeggen.
1109 Bernardina Christina van Saksen-Weimar-Eisenach is geboren in 1724, dochter van Ernst August I van Saksen-Weimar-Eisenach (zie 1107) en Eleonora Wilhelmina van Anhalt-Köthen.. Bernardina is overleden in 1757, 32 of 33 jaar oud. Bernardina trouwde met Johan Frederik van Schwarzberg-Rudolstadt. Johan is geboren in 1721. Johan is overleden in 1767, 45 of 46 jaar oud.
1110 Adolf Willem van Saksen-Weimar is geboren op zaterdag 15 mei 1632, zoon van Willem IV van Saksen-Weimar (zie 1101) en Eleonora Dorothea van Anhalt. Adolf is overleden op woensdag 21 november 1668, 36 jaar oud.
Notitie bij Adolf: Hij volgde in 1662 zijn vader als hertog van Saksen-Eisenach, bij de verdeling van Saksen-Weimar.
Adolf trouwde met Maria Elisabeth van Brunswijk-Wolfenbüttel. Maria is geboren in 1638. Maria is overleden in 1687, 48 of 49 jaar oud. Kinderen van Adolf en Maria:
1111 Johan George I van Saksen-Eisenach is geboren in 1634, zoon van Willem IV van Saksen-Weimar (zie 1101) en Eleonora Dorothea van Anhalt. Johan is overleden in 1686, 51 of 52 jaar oud.
Notitie bij Johan: In 1662 , bij het overlijden van zijn vader, werd hij de eerste hertog van Saksen-Marksuhl. Hij volgde in 1672 het zoontje van zijn broer, waarvoor hij voogd was geweest, op als hertog van Saksen-Eisenach. Johan George I werd hiermee de stichter van de jonge lijn Saksen-Eisenach die tot 1741 zou bestaan. In 1685 voerde hij de primogenituur (1) in.
(1)Het eerstgeboorterecht of primogenituur is het in verschillende volkeren en tradities voorkomende recht van het oudste kind (meestal zoon) op de gehele erfenis of een groter deel van de erfenis dan jongere kinderen. Het is met name van belang bij een troonopvolging waarin het oudste kind de eerste in lijn van opvolging is.
Het recht heeft als voordeel ten opzicht van een proportionele verdeling van de erfenis dat het versplintering van landbouwgronden en andere eigendommen tegengaat.
Het eerstgeboorterecht gaat in tegen de gelijke verdeling van een erfenis over alle kinderen, zoals dat gehanteerd werd in de Lex Salica voor vele vorstenhuizen in West-Europa sinds de vroege middeleeuwen.
Johan trouwde met Johanna van Sayn-Wittgenstein. Johanna is geboren in 1632. Johanna is overleden in 1701, 68 of 69 jaar oud. (1)Het eerstgeboorterecht of primogenituur is het in verschillende volkeren en tradities voorkomende recht van het oudste kind (meestal zoon) op de gehele erfenis of een groter deel van de erfenis dan jongere kinderen. Het is met name van belang bij een troonopvolging waarin het oudste kind de eerste in lijn van opvolging is.
Het recht heeft als voordeel ten opzicht van een proportionele verdeling van de erfenis dat het versplintering van landbouwgronden en andere eigendommen tegengaat.
Het eerstgeboorterecht gaat in tegen de gelijke verdeling van een erfenis over alle kinderen, zoals dat gehanteerd werd in de Lex Salica voor vele vorstenhuizen in West-Europa sinds de vroege middeleeuwen.
Kinderen van Johan en Johanna:
1 Eleanora van Saksen-Eisenach, geboren in 1662. Volgt 1112.
2 Frederik August van Saksen-Eisenach, geboren in 1663. Frederik is overleden in 1684, 20 of 21 jaar oud.
3 Johan George II van Saksen-Eisenach, geboren in 1664. Volgt 1113.
4 Johan Willem van Saksen-Eisenach, geboren in 1666. Volgt 1114.
5 Maximiliaan Hendrik van Saksen-Eisenach, geboren in 1668. Maximiliaan is overleden in 1668, geen jaar oud.
7 Friederica Elisabeth van Saksen-Eisenach, geboren in 1669. Volgt 1116.
1112 Eleanora van Saksen-Eisenach is geboren in 1662, dochter van Johan George I van Saksen-Eisenach (zie 1111) en Johanna van Sayn-Wittgenstein. Eleanora is overleden in 1696, 33 of 34 jaar oud. Eleanora trouwde met Johan Frederik van Brandenburg-Ansbach. Johan is geboren in 1654. Johan is overleden in 1686, 31 of 32 jaar oud.
1113 Johan George II van Saksen-Eisenach is geboren in 1664, zoon van Johan George I van Saksen-Eisenach (zie 1111) en Johanna van Sayn-Wittgenstein. Johan is overleden in 1698, 33 of 34 jaar oud.
Notitie bij Johan: Hij volgde in 1686 zijn vader op als hertog van Saksen-Eisenach en zijn moeder als graaf van Sayn-Altenkirchen. Johan George was getrouwd met Sophia Charlotte van Württemburg-Stuttgart (1671-1717), dochter van hertog Everhard III van Württemberg-Stuttgart, maar stierf zonder kinderen en zijn broer volgde hem op.
Johan trouwde met Sophia Charlotte van Württemburg-Stuttgart. Sophia is geboren in 1671. Sophia is overleden in 1717, 45 of 46 jaar oud. 1114 Johan Willem van Saksen-Eisenach is geboren in 1666, zoon van Johan George I van Saksen-Eisenach (zie 1111) en Johanna van Sayn-Wittgenstein. Johan is overleden in 1729, 62 of 63 jaar oud.
Notitie bij Johan: In 1690 werd hij hertog te Jena na het uitsterven van het huis Saksen-Jena. Hij volgde in 1698 zijn oudere broer Johan George op als hertog van Saksen-Eisenach. Van zijn moeder erfde hij het graafschap Sayn-Altenkirchen.
en werd vader van:
Willem Hendrik (1691-1741)
Albertina Joanetta (1693-1700)
Joanetta Antoinette (1698-1726), gehuwd met hertog Johan Adolf II van Saksen-Weißenfels(1685-1746)
Carolina Christina (1699-1743), gehuwd met landgraaf Karel I van Hessen-Philippsthal (1682-1770)
Anton Gustaaf (1700-1700)
Charlotte Wilhelmina (1703-1774)
Joanetta Wilhelmina (1704-1705)
Karel Willem (1706-1706)
Karel August (1707-1711)
Joanetta Magdalena (1710-1711)
Christiana Wilhelmina (1711-1740), gehuwd met vorst Karel van Nassau-Usingen (1712-1775)
Johan Willem (1713-1713).
Johan: en werd vader van:
Willem Hendrik (1691-1741)
Albertina Joanetta (1693-1700)
Joanetta Antoinette (1698-1726), gehuwd met hertog Johan Adolf II van Saksen-Weißenfels(1685-1746)
Carolina Christina (1699-1743), gehuwd met landgraaf Karel I van Hessen-Philippsthal (1682-1770)
Anton Gustaaf (1700-1700)
Charlotte Wilhelmina (1703-1774)
Joanetta Wilhelmina (1704-1705)
Karel Willem (1706-1706)
Karel August (1707-1711)
Joanetta Magdalena (1710-1711)
Christiana Wilhelmina (1711-1740), gehuwd met vorst Karel van Nassau-Usingen (1712-1775)
Johan Willem (1713-1713).
(1) trouwde met Amalia van Nassau-Dietz. Zie 1247 voor persoonsgegevens van Amalia.
(2) trouwde met Christina Juliana van Baden-Durlach. Christina is geboren in 1678. Christina is overleden in 1707, 28 of 29 jaar oud.
(3) trouwde met Maria Christina tot Leiningen-Heidesheim. Maria is geboren in 1692. Maria is overleden in 1734, 41 of 42 jaar oud.
(4) trouwde, 41 of 42 jaar oud, in 1708 met Magdalena Sybilla van Saksen-Weißenfels, 34 of 35 jaar oud. Magdalena is geboren op zondag 3 september 1673 in Halle (Saale). Magdalena is overleden op donderdag 28 november 1726 in Eisenach, 53 jaar oud.
Kind van Johan en Amalia:
1 Willem Hendrik van Saksen-Eisenach, geboren in 1691 in Oranienwald. Volgt 1115.
1115 Willem Hendrik van Saksen-Eisenach is geboren in 1691 in Oranienwald, zoon van Johan Willem van Saksen-Eisenach (zie 1114) en Amalia van Nassau-Dietz (zie 1247). Willem is overleden in 1741 in Eisenach, 49 of 50 jaar oud.
Notitie bij Willem: In 1729 volgde hij zijn vader op als hertog van Saksen-Eisenach maar stierf zonder kinderen, waardoor de lijn Saksen-Eisenach uitstierf en het hertogdom terechtkwam bij de linie Saksen-Weimar, en het hertogdom Saksen-Weimar-Eisenach ontstond.
Willem: 1116 Friederica Elisabeth van Saksen-Eisenach is geboren in 1669, dochter van Johan George I van Saksen-Eisenach (zie 1111) en Johanna van Sayn-Wittgenstein. Friederica is overleden in 1730, 60 of 61 jaar oud. Friederica trouwde met Christiaan van Saksen-Weißenfels. Zie 681 voor persoonsgegevens van Christiaan.
1117 Bernhard I van Saksen-Jena is geboren in 1638 in Weimar, zoon van Willem IV van Saksen-Weimar (zie 1101) en Eleonora Dorothea van Anhalt. Bernhard is overleden in 1678 in Jena, 39 of 40 jaar oud. Bernhard trouwde met Maria de la Trémouille. Maria is geboren in 1632. Maria is overleden in 1682, 49 of 50 jaar oud.
Kinderen van Bernhard en Maria:
1 Charlotte Maria van Saksen-Jena, geboren in 1669. Volgt 1118.
2 Johan Willem van Saksen-Jena, geboren in 1675 in Jena. Johan is overleden in 1690, 14 of 15 jaar oud.
Notitie bij Johan: In 1678 volgde hij als 3-jarige zijn vader op als hertog van Saksen--Jena, onder voogdij van zijn oom Johan Ernst II van Saksen-Weimar, Johan George van Saksen-Eisenach en Willem Ernst van Saksen-Weimar. Johan Willem stierf nog voor zijn meerderjarigheid. Met hem stierf de lijn Saksen-Jena uit en komt het land aan Saksen-Eisenach.
1118 Charlotte Maria van Saksen-Jena is geboren in 1669, dochter van Bernhard I van Saksen-Jena (zie 1117) en Maria de la Trémouille. Charlotte is overleden in 1703, 33 of 34 jaar oud. Charlotte trouwde met Willem Ernst van Saksen-Weimar. Zie 1105 voor persoonsgegevens van Willem.
1119 Dorothea Maria van Saksen-Weimar is geboren in 1641, dochter van Willem IV van Saksen-Weimar (zie 1101) en Eleonora Dorothea van Anhalt. Dorothea is overleden in 1675, 33 of 34 jaar oud. Dorothea trouwde, minstens 13 jaar oud, na 1654 met Maurits van Saksen-Zeitz, minstens 35 jaar oud. Zie 1169 voor persoonsgegevens van Maurits.
1120 Albrecht van Saksen-Eisenach is geboren in 1599, zoon van Johan III van Saksen-Weimar (zie 1100) en Dorothea Maria van Anhalt-Zerbst. Albrecht is overleden in 1644, 44 of 45 jaar oud.
Notitie bij Albrecht: Na het overlijden van zijn vader werd hij samen met zijn broers mederegent in Saksen-Weimar en bij de verdeling van 1641 verwerft hij Eisenach. In 1633 was hij gehuwd met Dorothea van Saksen-Altenburg (1601-1675), dochter van hertog Frederik Willem I van Saksen-Altenburg, maar hij stierf zonder nakomelingen. Eisenach werd vervolgens verdeeld over Saksen-Weimar en Saksen-Gotha.
Albrecht trouwde met Dorothea van Saksen-Weimar. Zie 678 voor persoonsgegevens van Dorothea.1121 Ernst I de Vrome van Saksen-Gotha is geboren op dinsdag 25 december 1601 in Altenburg, zoon van Johan III van Saksen-Weimar (zie 1100) en Dorothea Maria van Anhalt-Zerbst. Ernst is overleden op dinsdag 26 maart 1675 in Gotha (D), 73 jaar oud.
Ernst trouwde met Elisabeth Sophia van Saksen-Altenburg. Zie 260 voor persoonsgegevens van Elisabeth.
Notitie bij Ernst: Hij was de negende zoon van hertog Johan III van Saksen-Weimar en Dorothea Maria van Anhalt-Zerbst. Zoals de meeste van zijn broers streed Ernst in de Dertigjarige Oorlog als officier in het Zweedse leger. In 1636 huwde hij met Elisabeth Sophia van Saksen-Altenburg (1619-1680), dochter van Johan Filips van Saksen-Altenburg, en werd vader van:
Johan Ernst (1638-1638)
Elisabeth Dorothea (1640-1709), die huwde met landgraaf Lodewijk VI van Hessen-Darmstadt
Johan Ernst (1641-1647)
Christiaan (1642-1642)
Sophia (1643-1657)
Johanna (1645-1657)
Frederik I (1646-1691)
Albrecht (1648-1699)
Bernhard I (1649-1706)
Hendrik (1650-1710)
Christiaan (1653-1707)
Dorotha Maria (1654-1682)
Ernst II (1655-1715)
Johan Filips (1657-1657)
Johan Ernst (1658-1729)
Johanna Elisabeth (1660-1660)
Johan Filips (1661-1662)
Sophia Elisabeth (1663-1663).
Ernst en zijn broers Willem IV en Albrecht verdeelden in 1640 het territorium van hun vader. Ernst verkreeg hierbij Saksen-Gotha, Willem Saksen-Weimar en Albrecht Saksen-Eisenach. Ernst voerde de schoolplicht in voor 5- tot 12-jarigen en hervormde het rechtswezen. Hij was overtuigd gereformeerd en gold als een der belangrijkste vorsten van zijn tijd. In 1645 erfde hij de helft van Saksen-Eisenach en in 1672 het grootste deel van Saksen-Altenburg. Na zijn dood raakte het hertogdom verplinterd over zijn talrijke zoons:
1.Frederik I (1646-1691) verkreeg Saksen-Gotha-Altenburg
2.Albrecht (1648-1699) verkreeg Saksen-Coburg
3.Bernhard I (1649-1706) verkreeg Saksen-Meiningen
4.Hendrik (1650-1710) verkreeg Saksen-Römhild
5.Christiaan (1653-1707) verkreeg Saksen-Eisenberg
6.Ernst II (1655-1715) verkreeg Saksen-Hildburghausen
7.Johan Ernst (1658-1729) verkreeg Saksen-Saalfeld
Johan Ernst (1638-1638)
Elisabeth Dorothea (1640-1709), die huwde met landgraaf Lodewijk VI van Hessen-Darmstadt
Johan Ernst (1641-1647)
Christiaan (1642-1642)
Sophia (1643-1657)
Johanna (1645-1657)
Frederik I (1646-1691)
Albrecht (1648-1699)
Bernhard I (1649-1706)
Hendrik (1650-1710)
Christiaan (1653-1707)
Dorotha Maria (1654-1682)
Ernst II (1655-1715)
Johan Filips (1657-1657)
Johan Ernst (1658-1729)
Johanna Elisabeth (1660-1660)
Johan Filips (1661-1662)
Sophia Elisabeth (1663-1663).
Ernst en zijn broers Willem IV en Albrecht verdeelden in 1640 het territorium van hun vader. Ernst verkreeg hierbij Saksen-Gotha, Willem Saksen-Weimar en Albrecht Saksen-Eisenach. Ernst voerde de schoolplicht in voor 5- tot 12-jarigen en hervormde het rechtswezen. Hij was overtuigd gereformeerd en gold als een der belangrijkste vorsten van zijn tijd. In 1645 erfde hij de helft van Saksen-Eisenach en in 1672 het grootste deel van Saksen-Altenburg. Na zijn dood raakte het hertogdom verplinterd over zijn talrijke zoons:
1.Frederik I (1646-1691) verkreeg Saksen-Gotha-Altenburg
2.Albrecht (1648-1699) verkreeg Saksen-Coburg
3.Bernhard I (1649-1706) verkreeg Saksen-Meiningen
4.Hendrik (1650-1710) verkreeg Saksen-Römhild
5.Christiaan (1653-1707) verkreeg Saksen-Eisenberg
6.Ernst II (1655-1715) verkreeg Saksen-Hildburghausen
7.Johan Ernst (1658-1729) verkreeg Saksen-Saalfeld
Heerlijkheid:
| van 1641 tot 1675 hertog van Saksen-Gotha. |
Kinderen van Ernst en Elisabeth: zie 260.
1122 Maria Van Saksen is geboren in 1515, dochter van Johan de Standvastige Van Saksen (zie 1095) en Margaretha Adolphina van Anhalt-Dessau. Maria is overleden in 1583, 67 of 68 jaar oud. Maria trouwde met Filips I van Pommeren. Filips is geboren in 1515. Filips is overleden in 1560, 44 of 45 jaar oud.
1123 Johan Ernst I Van Saksen is geboren in 1521, zoon van Johan de Standvastige Van Saksen (zie 1095) en Margaretha Adolphina van Anhalt-Dessau. Johan is overleden in 1553, 31 of 32 jaar oud.
Notitie bij Johan: Zijn halfbroer Johan Frederik droeg hem in 1532 het bestuur over van Keursaksen en in 1542 werden de Frankische Wettin-gebieden (Coburg, Eisfeld, enz.) voor Johan Ernst als afzonderlijk vorstendom opgericht. Johan Ernst stierf zonder nakomelingen. Hij was gehuwd met Catharina (1524-1581), dochter van Filips I van Brunswijk-Osterode.
Johan trouwde met Catharina van Brunswijk-Osterode.. Catharina is geboren in 1524. Catharina is overleden in 1581, 56 of 57 jaar oud. 1124 Albrecht III de Kloekmoedige Van Saksen is geboren op zondag 27 januari 1443 in Grimma, zoon van Frederik II de Zachtmoedige Van Saksen (zie 1082) en Margaretha II van Oostenrijk. Albrecht is overleden op zaterdag 12 september 1500 in Emden, 57 jaar oud. Albrecht trouwde met Sidonia van Podiebrad (van Bohemen). Sidonia is geboren op vrijdag 14 november 1449 in Bohemen. Sidonia is overleden op vrijdag 1 februari 1510 in Tharandt, 60 jaar oud.
Notitie bij Sidonia: ook wel "Sidonie von Böhmen" en in het Tsjechisch "Zdenka z Podebrad" of "Zdenka von Podiebrad" genoemd, was een laatmiddeleeuwse Duitse vorstin.
Leven
Sidonia was een dochter van de Boheemse koning George van Podiebrad. Terwijl haar vader zich bekeerd had tot het geloof van de Boheemse godsdiensthervormer Johannes Hus bleef Sidonia katholiek. In 1459 werd de tienjarige prinses uitgehuwelijkt aan hertog Albrecht van Saksen. Zij leefde samen met hem op de burcht in Meißen, waar zij acht kinderen kreeg. In 1485 verdeelden de beide hertogen van Saksen, Ernst en Albrecht, hun hertogdom in de Ernestinische en de Albrechtse gebieden en zo ontstonden twee takken van het Huis Wettin. Sidonia werd de stammoeder van de Albrechtse, later koninklijke, tak.
[bewerken] Karakter
Sidonia was een vrome orthodox-katholieke vrouw, die geweld verafschuwde en daarom weigerde om haar echtgenoot te vergezellen tijdens zijn oorlog in Groningen en Friesland. Uit protest trok zij zich terug met haar kinderen op de Albrechtsburg.
In 1495 werd de gelovige vorstin op een miraculeuze wijze bevrijd van een nier- of galsteen. Als dank stichtte Sidonia een feest ter ere van de in Neurenberg bewaarde Heilige Lans, een vermaarde relikwie.
Van haar uitvoerige correspondentie zijn veel brieven bewaard gebleven, waarin ze onder meer pleit voor de vrijlating van gevangenen. Op 12 september 1500 werd de hertogin weduwe en trok ze zich terug van het Saksische hof om haar laatste jaren in Tharandt door te brengen. Op 1 februari 1510 stierf zij daar. Sidonia werd in de dom van Meißen begraven.
Ridderorde
Driehonderdzestig jaar na haar dood, in 1870, werd in het koninkrijk Saksen een damesorde ingesteld ter ere van de vrome en barmhartige vorstin, de Sidonia-Orde. Bij het einde van Saksen als koninkrijk, in 1918, werd de orde weer opgeheven.
Sidonia-Orde
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken
De Sidonia-Orde (Duits: Königlich Sächsischer Sidonienorden) werd in 1870 door koning Johan van Saksen gesticht om "niet alleen de herinnering aan de vrome gemalin van Hertog Albrecht de Goede levend te houden maar ook als teken van dankbaarheid te dienen voor het zegenrijke werk van veel vrouwen en maagden die in oorlog èn vredestijd vrijwillig en uit naastenliefde op stille, maar vaderlandslievende, wijze anderen bijstaan". De orde beoogde ook "in komende tijden tot zulke naastenliefde op te roepen".
Saksen kende tot op dat moment geen ridderorde die ook aan vrouwen kon worden verleend. Deze damesorde voorzag in die behoefte.
De Orde werd door de koning van Saksen verleend en werd bij voorkeur aan Saksische vrouwen, getrouwd of vrijgezel, verleend.
Het kruis werd op de linkerborst aan een zijden strik gedragen. Bij uitzondering werd het kruis ook aan een grootlint verleend en aan dat lint op de linkerheup gedragen.
Leven
Sidonia was een dochter van de Boheemse koning George van Podiebrad. Terwijl haar vader zich bekeerd had tot het geloof van de Boheemse godsdiensthervormer Johannes Hus bleef Sidonia katholiek. In 1459 werd de tienjarige prinses uitgehuwelijkt aan hertog Albrecht van Saksen. Zij leefde samen met hem op de burcht in Meißen, waar zij acht kinderen kreeg. In 1485 verdeelden de beide hertogen van Saksen, Ernst en Albrecht, hun hertogdom in de Ernestinische en de Albrechtse gebieden en zo ontstonden twee takken van het Huis Wettin. Sidonia werd de stammoeder van de Albrechtse, later koninklijke, tak.
[bewerken] Karakter
Sidonia was een vrome orthodox-katholieke vrouw, die geweld verafschuwde en daarom weigerde om haar echtgenoot te vergezellen tijdens zijn oorlog in Groningen en Friesland. Uit protest trok zij zich terug met haar kinderen op de Albrechtsburg.
In 1495 werd de gelovige vorstin op een miraculeuze wijze bevrijd van een nier- of galsteen. Als dank stichtte Sidonia een feest ter ere van de in Neurenberg bewaarde Heilige Lans, een vermaarde relikwie.
Van haar uitvoerige correspondentie zijn veel brieven bewaard gebleven, waarin ze onder meer pleit voor de vrijlating van gevangenen. Op 12 september 1500 werd de hertogin weduwe en trok ze zich terug van het Saksische hof om haar laatste jaren in Tharandt door te brengen. Op 1 februari 1510 stierf zij daar. Sidonia werd in de dom van Meißen begraven.
Ridderorde
Driehonderdzestig jaar na haar dood, in 1870, werd in het koninkrijk Saksen een damesorde ingesteld ter ere van de vrome en barmhartige vorstin, de Sidonia-Orde. Bij het einde van Saksen als koninkrijk, in 1918, werd de orde weer opgeheven.
Sidonia-Orde
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken
De Sidonia-Orde (Duits: Königlich Sächsischer Sidonienorden) werd in 1870 door koning Johan van Saksen gesticht om "niet alleen de herinnering aan de vrome gemalin van Hertog Albrecht de Goede levend te houden maar ook als teken van dankbaarheid te dienen voor het zegenrijke werk van veel vrouwen en maagden die in oorlog èn vredestijd vrijwillig en uit naastenliefde op stille, maar vaderlandslievende, wijze anderen bijstaan". De orde beoogde ook "in komende tijden tot zulke naastenliefde op te roepen".
Saksen kende tot op dat moment geen ridderorde die ook aan vrouwen kon worden verleend. Deze damesorde voorzag in die behoefte.
De Orde werd door de koning van Saksen verleend en werd bij voorkeur aan Saksische vrouwen, getrouwd of vrijgezel, verleend.
Het kruis werd op de linkerborst aan een zijden strik gedragen. Bij uitzondering werd het kruis ook aan een grootlint verleend en aan dat lint op de linkerheup gedragen.
Kinderen van Albrecht en Sidonia:
1 Catharina Van Saksen, geboren in 1468. Volgt 1125.
2 George (Joris) met de Baard Van Saksen, geboren op dinsdag 27 augustus 1471 in Meissen. Volgt 1126.
3 Hendrik V de Vrome Van Saksen, geboren op dinsdag 16 maart 1473 in Dresden. Volgt 1137.
1125 Catharina Van Saksen is geboren in 1468, dochter van Albrecht III de Kloekmoedige Van Saksen (zie 1124) en Sidonia van Podiebrad (van Bohemen). Catharina is overleden in 1524, 55 of 56 jaar oud. Catharina trouwde met Sigismund van Tirol. Sigismund is geboren op zondag 26 oktober 1427 in Innsbruck. Sigismund is overleden op vrijdag 4 maart 1496 in Innsbruck, 68 jaar oud.
Notitie bij Sigismund: Hij volgde zijn vader in 1439 op in Tirol en Voor-Oostenrijk, tot 1446 onder regentschap. Tijdens een groot deel van zijn regering lag Sigismund in strijd met de bisschop van Brixen, die hij in 1460 gevangen nam, waardoor hij dan weer door paus Pius II geëxcommuniceerd werd. In 1477 werd hij door Frederik III verheven tot aartshertog. Sigismund voerde tijdens zijn bestuur een hervorming van het geldwezen door. In 1487 werd Jacob II Fugger zijn bankier en geldverschaffer.
Sigismund was eerst gehuwd met Eleonora, dochter van Jacobus I van Schotland en daarna met Catharina, dochter van Albrecht III van Saksen, maar had geen nakomelingen.
Sigismund was eerst gehuwd met Eleonora, dochter van Jacobus I van Schotland en daarna met Catharina, dochter van Albrecht III van Saksen, maar had geen nakomelingen.
1126 George (Joris) met de Baard Van Saksen is geboren op dinsdag 27 augustus 1471 in Meissen, zoon van Albrecht III de Kloekmoedige Van Saksen (zie 1124) en Sidonia van Podiebrad (van Bohemen). George is overleden op donderdag 17 april 1539 in Dresden, 67 jaar oud.
Notitie bij George: Hij werd aanvankelijk geestelijke, maar volgde in 1500 zijn vader Albrecht de Kloekmoedige op als hertog. Hij regeerde samen met zijn broer Hendrik de Vrome over Friesland totdat deze in 1505 al zijn rechten aan hem afstond. Hierop centraliseerde hij bestuur en rechtspraak en voerde jaartaks en accijnzen in, hetwelk grote weerstand opriep.
Op 22 februari 1505 sloot hij een overeenkomst met de gebroeders Dirk, Floris, en Jacob van Wijngaarden, en Thomas Beukelaar, de schoonzoon van een van hen. Deze Zuid-Hollandse Heren zouden de kwelders in het noorden van Friesland indijken tegen vrijstelling van pacht gedurende het eerste jaar. Nog datzelfde jaar werd het gebied ingedijkt door de aanleg van een 14 kilometer lange dijk. Zo ontstond Het Bildt.
Hij trachtte in 1514 Groningen onder zijn gezag te brengen, dat zich echter had verbonden met Edzard I van Oost-Friesland. Door de hoge kosten van de strijd sloten de Friezen een verbond met hertog Karel van Gelre, eveneens een bondgenoot van Groningen. Joris moest zich uiteindelijk terugtrekken tot Leeuwarden, Harlingen en Franeker. Aangezien ook zijn macht in Friesland tanende was deed hij op 19 mei 1515 zijn aanspraken op Groningen en Friesland voor het geringe bedrag van 100.000 guldens over aan keizer Karel V.
Joris hervormde ook in Saksen op vooruitstrevende wijze bestuur en financiën. Hij steunde Karel V zoveel hij kon en deed zijn lijfspreuk "de naam des Heren zij geprezen" eer aan door zich uitgesproken tegen de invloed van Jan Hus en Maarten Luther in het Heilige Roomse Rijk te verzetten.
Hij was gehuwd met Barbara (1478-1534), dochter van Casimir IV van Polen. Na haar dood liet hij als teken van rouw zijn baard staan, hetgeen hem zijn bijnaam opleverde. Uit dit huwelijk kwam Magdalena voort, die later zou huwen met Joachim II Hector van Brandenburg. Ook Christina van Saksen (1505-1549), de echtgenote van landgraaf Filips I van Hessen, was een dochter van Joris. Hij werd opgevolgd door zijn broer Hendrik. Zijn oudste zoon Johan was in 1537 gestorven en de kinderloze Frederik (1504-1539) stierf enkele weken voor zijn vader.
George trouwde met Barbara van Polen. Barbara is geboren in 1478. Barbara is overleden in 1534, 55 of 56 jaar oud. Op 22 februari 1505 sloot hij een overeenkomst met de gebroeders Dirk, Floris, en Jacob van Wijngaarden, en Thomas Beukelaar, de schoonzoon van een van hen. Deze Zuid-Hollandse Heren zouden de kwelders in het noorden van Friesland indijken tegen vrijstelling van pacht gedurende het eerste jaar. Nog datzelfde jaar werd het gebied ingedijkt door de aanleg van een 14 kilometer lange dijk. Zo ontstond Het Bildt.
Hij trachtte in 1514 Groningen onder zijn gezag te brengen, dat zich echter had verbonden met Edzard I van Oost-Friesland. Door de hoge kosten van de strijd sloten de Friezen een verbond met hertog Karel van Gelre, eveneens een bondgenoot van Groningen. Joris moest zich uiteindelijk terugtrekken tot Leeuwarden, Harlingen en Franeker. Aangezien ook zijn macht in Friesland tanende was deed hij op 19 mei 1515 zijn aanspraken op Groningen en Friesland voor het geringe bedrag van 100.000 guldens over aan keizer Karel V.
Joris hervormde ook in Saksen op vooruitstrevende wijze bestuur en financiën. Hij steunde Karel V zoveel hij kon en deed zijn lijfspreuk "de naam des Heren zij geprezen" eer aan door zich uitgesproken tegen de invloed van Jan Hus en Maarten Luther in het Heilige Roomse Rijk te verzetten.
Hij was gehuwd met Barbara (1478-1534), dochter van Casimir IV van Polen. Na haar dood liet hij als teken van rouw zijn baard staan, hetgeen hem zijn bijnaam opleverde. Uit dit huwelijk kwam Magdalena voort, die later zou huwen met Joachim II Hector van Brandenburg. Ook Christina van Saksen (1505-1549), de echtgenote van landgraaf Filips I van Hessen, was een dochter van Joris. Hij werd opgevolgd door zijn broer Hendrik. Zijn oudste zoon Johan was in 1537 gestorven en de kinderloze Frederik (1504-1539) stierf enkele weken voor zijn vader.
Kinderen van George en Barbara:
1 Magdalena Van Saksen. Volgt 1127.
4 Christina Van Saksen, geboren op de 25e van een onbekende maand in 1505. Volgt 1128.
1127 Magdalena Van Saksen, dochter van George (Joris) met de Baard Van Saksen (zie 1126) en Barbara van Polen. Magdalena is overleden op dinsdag 29 december 1534. Magdalena trouwde met Joachim II Hector van Brandenburg. Joachim is geboren op maandag 13 januari 1505 in Keulen (D). Joachim is overleden op woensdag 3 januari 1571 in Kopenick, 65 jaar oud.
Notitie bij Joachim: Overeenkomstig het testament van zijn vader gingen Neumark en andere gebieden als markgraafschap Brandenburg-Küstrin naar zijn broer Johan. Onder zijn bewind werd in 1539 de reformatie ingevoerd in Brandenburg. Joachim koos daarmee de zijde van de broers van zijn moeder en zijn oom Albrecht van Brandenburg-Pruisen. In 1542 liet hij de bouw van het jachtslot Grunewald aanvatten. Joachim hield een omvangrijke hofhouding en liet bij zijn overlijden grote schulden na.
1128 Christina Van Saksen is geboren op de 25e van een onbekende maand in 1505, dochter van George (Joris) met de Baard Van Saksen (zie 1126) en Barbara van Polen. Christina is overleden op maandag 15 april 1549 in Kassel (D), 43 of 44 jaar oud. Christina trouwde met Filips I de grootmoedige van Hessen. Filips is geboren op woensdag 13 november 1504 in Marburg. Filips is overleden op maandag 31 maart 1567 in Kassel (D), 62 jaar oud.
Notitie bij Filips: In 1509, op 5-jarige leeftijd, volgt hij zijn vader op als landgraaf van Hessen. Zijn moeder oefent tot 1518 het regentschap voor hem uit. In 1524 bekeert hij zich tot het protestantisme na een ontmoeting met Philip Melanchton. Hij sluit zich niet aan bij de anti-lutherse liga van hertog George van Saksen. Tijdens de Rijksdag van Spiers van 1526, ageerde Filips tegen de aanduiding van Ferdinand van Habsburg als keizer en steunde hij openlijk het protestantisme. In Hessen introduceerde Filips een luthers geïnspireerde kerkelijke organisatie. Kloosters en religieuze stichtingen werden ontbonden en hun eigendommen gingen naar liefdadigheids- en opvoedingsinitiatieven. In 1527 werd de universiteit van Marburg gesticht, om zoals de Martin-Luther Universiteit, te dienen als leerschool voor protestantse theologen. Om gewapend te zijn tegen bedreigingen van rooms-katholieke vorsten, werd in 1528 te Weimar onder impuls van Filips, besloten tot de oprichting van een liga van protestantse vorsten. Op de Rijksdag van Spiers van 1529 werd hij door de keizer publiekelijk genegeerd en nog hetzelfde jaar sloot hij een geheim akkoord af tussen Saksen, Hessen, Neurenberg, Straatsburg en Ulm. In 1531 tenslotte werd het Schmalkaldisch Verbond afgesloten, een vereniging van Duitse, protestantse vorsten die ijverde voor de erkenning van het protestantisme. Filips werd leider van dit verbond. Nadat er tweedracht binnen het Verbond begon te ontstaan, besloot de keizer het godsdienstvraagstuk met geweld op te lossen en voerde van 1546 tot 1547, verbonden met de paus, en enkele protestantische vorsten de Schmalkaldische oorlog, die het Verbond verloor. Filips onderwierp zich aan de keizer, maar werd voor 5 jaar in de Nederlanden gevangengezet. Na zijn terugkeer in Hessen, hield Filips zich verder bezig met het bestuur van Hessen, en voerde onder meer een drankbelasting in om de schulden terug te betalen, die ontstaan waren door de kosten van de krijgsverrichtingen. Hij organiseerde het godsdienstonderricht en de armenhulp in Hessen.
Na zijn dood werd Hessen opgesplitst tussen zijn zoons.
Willem kreeg Hessen-Kassel, ongeveer de helft van het grondgebied,
Lodewijk kreeg Hessen-Marburg,
Filips kreeg Hessen-Rheinfels en
George regeerde over Hessen-Darmstadt.
Filips was in 1523 gehuwd met de ziekelijke en alcoholverslaafde Christina van Saksen
Zonder gescheiden te zijn, trouwde Filips in 1540 morganatisch met Anna van Saale (1522-1566), hetgeen hem de beschuldiging van bigamie opleverde. Alleen de lutherse kerk tolereerde dit huwelijk. Uit dit huwelijk werden nog 9 kinderen geboren.
De Hessische Groothertog eerde Filips in 1840 met een "Verdienstorden Philipps des Großmütigen
Na zijn dood werd Hessen opgesplitst tussen zijn zoons.
Willem kreeg Hessen-Kassel, ongeveer de helft van het grondgebied,
Lodewijk kreeg Hessen-Marburg,
Filips kreeg Hessen-Rheinfels en
George regeerde over Hessen-Darmstadt.
Filips was in 1523 gehuwd met de ziekelijke en alcoholverslaafde Christina van Saksen
Zonder gescheiden te zijn, trouwde Filips in 1540 morganatisch met Anna van Saale (1522-1566), hetgeen hem de beschuldiging van bigamie opleverde. Alleen de lutherse kerk tolereerde dit huwelijk. Uit dit huwelijk werden nog 9 kinderen geboren.
De Hessische Groothertog eerde Filips in 1840 met een "Verdienstorden Philipps des Großmütigen
Kind van Christina en Filips:
1 Agnes van Hessen, geboren op vrijdag 31 mei 1527 in Marburg. Volgt 1129.
1129 Agnes van Hessen is geboren op vrijdag 31 mei 1527 in Marburg, dochter van Filips I de grootmoedige van Hessen en Christina Van Saksen (zie 1128). Agnes is overleden op maandag 4 november 1555 in Weimar, 28 jaar oud. Agnes:
(1) trouwde met Johan Frederik II de Middelste Van Saksen. Zie 1097 voor persoonsgegevens van Johan.
(2) trouwde met Maurits Van Saksen. Zie 1141 voor persoonsgegevens van Maurits.
Kind van Agnes en Maurits:
1 Anna Van Saksen, geboren op dinsdag 23 december 1544 in Dresden. Volgt 1130.
1130 Anna Van Saksen is geboren op dinsdag 23 december 1544 in Dresden, dochter van Maurits Van Saksen (zie 1141) en Agnes van Hessen (zie 1129). Anna is overleden op woensdag 18 december 1577 in Dresden, 32 jaar oud.
Notitie bij Anna: Afkomst en vroege leven
Anna was de dochter van hertog (vanaf 1547: keurvorst) Maurits van Saksen en zijn vrouw Agnes van Hessen. Omdat haar jongere broer Albrecht (1545 - 1546) al jong stierf, groeide zij op als enig kind. Anna had een handicap aan haar schouder.
Toen haar vader in 1553 overleed en haar moeder twee jaar later hertrouwde, woonde Anna bij twee zusters van haar moeder in Weimar. In 1555 overleed ook haar moeder en Anna ging wonen aan het hof van haar oom August in Dresden.
Aangezien zij de enige erfgename was van haar vader, gold zij in die tijd als een rijke vrouw die in de belangstelling stond van de internationale vorstenhuizen. Zo dong in 1556 Erik, zoon van de Zweedse koning Gustaaf Wasa, al naar haar hand en twee jaar later Willem van Oranje. Laatstgenoemde was vooral geïnteresseerd in de rijkdommen en de steun die hij zou verwerven van Saksen, Hessen en de Palts.
Toch bestond er binnen Anna’s familie weerstand tegen het aanzoek van Willem van Oranje. Op de eerste plaats meende men dat er sprake was van standsverschil – Anna zou betere partijen kunnen krijgen – en op de tweede plaats was het ontbreken van financiële middelen bij Oranje zorgwekkend, vooral in het geval de prins onverhoopt zou komen te overlijden, waardoor Anna opgezadeld zou blijven met de schulden. Uiteindelijk zou Willems betrokkenheid bij de strijd van de protestanten de doorslag geven en de weg openen voor zijn tweede huwelijk.
Anna trouwde, 16 jaar oud, op maandag 25 augustus 1561 met Willem (Willem de Zwijger) van Oranje, 28 jaar oud. Het huwelijk werd ontbonden op vrijdag 14 december 1571. Anna was de dochter van hertog (vanaf 1547: keurvorst) Maurits van Saksen en zijn vrouw Agnes van Hessen. Omdat haar jongere broer Albrecht (1545 - 1546) al jong stierf, groeide zij op als enig kind. Anna had een handicap aan haar schouder.
Toen haar vader in 1553 overleed en haar moeder twee jaar later hertrouwde, woonde Anna bij twee zusters van haar moeder in Weimar. In 1555 overleed ook haar moeder en Anna ging wonen aan het hof van haar oom August in Dresden.
Aangezien zij de enige erfgename was van haar vader, gold zij in die tijd als een rijke vrouw die in de belangstelling stond van de internationale vorstenhuizen. Zo dong in 1556 Erik, zoon van de Zweedse koning Gustaaf Wasa, al naar haar hand en twee jaar later Willem van Oranje. Laatstgenoemde was vooral geïnteresseerd in de rijkdommen en de steun die hij zou verwerven van Saksen, Hessen en de Palts.
Toch bestond er binnen Anna’s familie weerstand tegen het aanzoek van Willem van Oranje. Op de eerste plaats meende men dat er sprake was van standsverschil – Anna zou betere partijen kunnen krijgen – en op de tweede plaats was het ontbreken van financiële middelen bij Oranje zorgwekkend, vooral in het geval de prins onverhoopt zou komen te overlijden, waardoor Anna opgezadeld zou blijven met de schulden. Uiteindelijk zou Willems betrokkenheid bij de strijd van de protestanten de doorslag geven en de weg openen voor zijn tweede huwelijk.
Notitie bij het huwelijk van Anna en Willem: Na de bepaling van de bruidsschat op 100.000 daalders werd op 24 augustus 1561 in Leipzig het huwelijk gesloten en een week later vertrok het paar naar de Nederlanden.
Het huwelijk tussen Anna van Saksen en Willem van Oranje was slecht en op 14 december 1571 werd Anna gedwongen in te stemmen met een scheiding. Anna werd vervolgens krankzinnig verklaard. Haar kinderen werden haar afgenomen en de resterende tijd van haar leven bracht ze door in een dichtgemetselde kamer in het paleis van de Saksische keurvorst in Dresden. Ze stierf daar aan uitputting. Ze ligt in Meißen begraven.
Zie 1175 voor persoonsgegevens van Willem. Het huwelijk tussen Anna van Saksen en Willem van Oranje was slecht en op 14 december 1571 werd Anna gedwongen in te stemmen met een scheiding. Anna werd vervolgens krankzinnig verklaard. Haar kinderen werden haar afgenomen en de resterende tijd van haar leven bracht ze door in een dichtgemetselde kamer in het paleis van de Saksische keurvorst in Dresden. Ze stierf daar aan uitputting. Ze ligt in Meißen begraven.
Kinderen van Anna en Willem:
1 Anna Van Nassau, geboren op zaterdag 31 oktober 1562 in 1. Anna is overleden in 1562, geen jaar oud.
2 Anna Van Nassau, geboren op vrijdag 5 november 1563 in Breda. Volgt 1131.
3 Maurits August Filips Van Nassau, geboren op maandag 18 december 1564 in Brussel. Maurits is overleden op zondag 8 december 1566 in Breda, 1 jaar oud.
4 Maurits van Oranje, geboren op vrijdag 14 november 1567 in Slot Dillenburg. Volgt 1132.
5 Emilia Van Nassau, geboren op zondag 10 april 1569 in Keulen. Volgt 1136.
1131 Anna Van Nassau is geboren op vrijdag 5 november 1563 in Breda, dochter van Willem (Willem de Zwijger) van Oranje (zie 1175) en Anna Van Saksen (zie 1130). Anna is overleden op maandag 13 juni 1588 in Franeker, 24 jaar oud. Zij is begraven in Jacobijnerkerk in Leeuwarden.
Notitie bij Anna: Anna ging in 1567 naar Slot Dillenburg en werd daar opgevoed door haar grootmoeder Juliana van Stolberg. Daar zal zij ook kennisgemaakt hebben met met haar latere echtgenoot Willem Lodewijk van Nassau. Zij huwde met hem in 1587. Zij overleed echter al een half jaar daarna, tijdens haar eerste zwangerschap. Anna werd begraven in de Grote of Jacobijnerkerk in Leeuwarden. Willem Lodewijk is uit respect voor haar niet hertrouwd.
Haar kostbare grafmonument, gepolychromeerde gisant bij de Grafkelder van de Friesche Nassau’s in de Oude Kerk in Leeuwarden werd in 1795 vernield. Haar graf werd door een woedende menigte geschonden.
Anna trouwde met Willem Lodewijk Van Nassau. Willem is geboren op woensdag 13 maart 1560 in Dillenburg. Willem is overleden op zondag 31 mei 1620 in Leeuwarden, 60 jaar oud. Haar kostbare grafmonument, gepolychromeerde gisant bij de Grafkelder van de Friesche Nassau’s in de Oude Kerk in Leeuwarden werd in 1795 vernield. Haar graf werd door een woedende menigte geschonden.
Notitie bij Willem: In Friesland staat hij bekend onder de bijnaam Us Heit (Fries voor: Onze Vader). Willem Lodewijk was tevens Kapitein-generaal van het leger van Friesland en samen met prins Maurits van Oranje opperbevelhebber van het Staatse Leger in de strijd tegen de Spanjaarden.
Biografie
Hij was de oudste zoon van Jan VI van Nassau-Dillenburg (Jan de Oude) en diens eerste vrouw Elisabeth van Leuchtenberg.
Willem Lodewijk speelde in de jaren voor het Twaalfjarig Bestand in de Tachtigjarige Oorlog een belangrijke rol in de oorlog, samen met zijn neef en zwager Maurits van Nassau. Hij voerde belangrijke hervormingen in het leger door. Aan de ene kant zorgde hij ervoor dat de soldaten op regelmatige tijden hun soldij kregen, aan de andere kant verlangde hij als tegenprestatie uiterste discipline. Hij was een sterk voorstander van een aanvalsoorlog: in plaats van de opstandige gebieden te beschermen tegen Spaanse aanvallen, moesten de opstandelingen actief door Spanje bezette gebieden aanvallen. Hierbij gebruikte hij samen met Maurits de oorlogstechnieken die eeuwen eerder al door de Romeinen werden gebruikt. Willem Lodewijk, briljant strateeg als hij was, bestudeerde namelijk de beschrijvingen uit de Romeinse Tactica.
Graaf Willem Lodewijk staat vooral bekend om zijn tactiek die ook wel de "Groninger Schansenkrijg" genoemd wordt. Groningen was door het overlopen van de graaf van Rennenberg in Spaanse handen gekomen en het gewest Friesland zou het volgend doelwit kunnen zijn. Na enkele (mislukte) pogingen in 1583 en 1587 (de list van Enumatil) waarbij hij Groningen rechtstreeks op de Spanjaarden o.l.v. kolonel Francisco Verdugo wilde veroveren, begon hij in 1589 zijn plan om de heirwegen naar de Stad stukje bij beetje af te sluiten, zodat de bevoorrading naar Groningen stopgezet werd. In 1589 werd de toegangsweg langs het Reitdiep afgesloten door het versterken van de sterkte De Opslag. Twee jaar later werd de fortificatie bij de Delfzijlen versterkt en werden er Staatse troepen gelegerd. In 1592 werden Steenwijk en Coevorden definitief door de Staatsen ingenomen en versterkt. Tenslotte werd op de laatste pas (die naar het Duitse Lingen) op de boerentange de vesting Bourtange gebouwd, waardoor alle heirwegen werden afgesloten. Voorts werden o.a. de schansen Bellingwolderzijl (het latere Oudeschans), de Leek en de Zwartendijksterschans gebouwd om de kunstmatig verhoogde wegen door de hoogveenmoerassen onder controle te krijgen. Ook werden het huis te Ruinen en de burcht te Wedde veroverd op de Spanjaarden en versterkt.
In 1594 werd het doel van de krijg in het noorden bereikt. Op 23 juli werd de stad Groningen, na een beleg van toch nog enkele weken, op de Spanjaarden veroverd en werd het Tractaat van Reductie getekend. De stad Groningen maakte vanaf toen weer onderdeel uit van de Unie van Utrecht (1579) en Willem Lodewijk werd ook stadhouder van het nieuwste gewest: Stad en Lande.
Huwelijk
Willem Lodewijk huwde (waarschijnlijk op 22 november 1587) met zijn nicht Anna van Nassau (dochter van Willem van Oranje en zijn tweede echtgenote Anna van Saksen). Het huwelijk was tegen de zin van Jan de Oude vanwege de schulden van Willem van Oranje. Een ander beletsel was het gegeven dat zij neef en nicht waren. Gereformeerde theologen gaven hierover een instemmend advies en het stel kon trouwen. Anna kreeg uit het sterfhuis van Willem van Oranje een jaarrente van 2.000 gulden mee. Anna werd echter al snel ziek en zij overleed tijdens haar eerste zwangerschap in juni 1588. Willem Lodewijk kwam het verlies van zijn vrouw niet te boven en is nooit hertrouwd.
Dood
Net teruggekeerd uit Holland, waar hij voor de zoveelse keer de belangen van Friesland had behartigd, werd Willem Lodewijk in mei 1620 getroffen door een beroerte waaraan hij op 31 mei 1620 overleed. Na zes weken werd op 13 juli 1620 zijn gebalsemde lichaam met een grandeur die hij tijdens zijn leven niet had meegemaakt, ten grave gedragen. In de lange lijkstatie liepen edellieden, familieleden, grietmannen, de Leeuwarder predikanten, professoren en vele andere hoogwaarigheidsbekleders mee. De lijkstoet eindigde in de Grote of Jacobijnerkerk in Leeuwarden waar hij werd bijgezet in de Grafkelder van de Friesche Nassau’s waar in 1588 zijn vrouw Anna haar laatste rustplaats had gekregen. Van de begrafenisstoet heeft de Harlinger graveur Pieter Feddes een gedetailleerde tekening gemaakt.
De titel graaf van Nassau-Dillenburg, die hij in 1607 na de dood van zijn vader erfde, ging na zijn dood over naar zijn broer George. Als stadhouder van Friesland werd hij opgevolgd door zijn jongere broer Ernst Casimir van Nassau-Dietz.
Onderwijs
Willem Lodewijk is stichter van de Universiteit van Franeker (1585), en is ook betrokken geweest bij de stichting van de Rijksuniversiteit Groningen (1614).
Het Willem Lodewijk Gymnasium in Groningen is naar hem vernoemd.
Biografie
Hij was de oudste zoon van Jan VI van Nassau-Dillenburg (Jan de Oude) en diens eerste vrouw Elisabeth van Leuchtenberg.
Willem Lodewijk speelde in de jaren voor het Twaalfjarig Bestand in de Tachtigjarige Oorlog een belangrijke rol in de oorlog, samen met zijn neef en zwager Maurits van Nassau. Hij voerde belangrijke hervormingen in het leger door. Aan de ene kant zorgde hij ervoor dat de soldaten op regelmatige tijden hun soldij kregen, aan de andere kant verlangde hij als tegenprestatie uiterste discipline. Hij was een sterk voorstander van een aanvalsoorlog: in plaats van de opstandige gebieden te beschermen tegen Spaanse aanvallen, moesten de opstandelingen actief door Spanje bezette gebieden aanvallen. Hierbij gebruikte hij samen met Maurits de oorlogstechnieken die eeuwen eerder al door de Romeinen werden gebruikt. Willem Lodewijk, briljant strateeg als hij was, bestudeerde namelijk de beschrijvingen uit de Romeinse Tactica.
Graaf Willem Lodewijk staat vooral bekend om zijn tactiek die ook wel de "Groninger Schansenkrijg" genoemd wordt. Groningen was door het overlopen van de graaf van Rennenberg in Spaanse handen gekomen en het gewest Friesland zou het volgend doelwit kunnen zijn. Na enkele (mislukte) pogingen in 1583 en 1587 (de list van Enumatil) waarbij hij Groningen rechtstreeks op de Spanjaarden o.l.v. kolonel Francisco Verdugo wilde veroveren, begon hij in 1589 zijn plan om de heirwegen naar de Stad stukje bij beetje af te sluiten, zodat de bevoorrading naar Groningen stopgezet werd. In 1589 werd de toegangsweg langs het Reitdiep afgesloten door het versterken van de sterkte De Opslag. Twee jaar later werd de fortificatie bij de Delfzijlen versterkt en werden er Staatse troepen gelegerd. In 1592 werden Steenwijk en Coevorden definitief door de Staatsen ingenomen en versterkt. Tenslotte werd op de laatste pas (die naar het Duitse Lingen) op de boerentange de vesting Bourtange gebouwd, waardoor alle heirwegen werden afgesloten. Voorts werden o.a. de schansen Bellingwolderzijl (het latere Oudeschans), de Leek en de Zwartendijksterschans gebouwd om de kunstmatig verhoogde wegen door de hoogveenmoerassen onder controle te krijgen. Ook werden het huis te Ruinen en de burcht te Wedde veroverd op de Spanjaarden en versterkt.
In 1594 werd het doel van de krijg in het noorden bereikt. Op 23 juli werd de stad Groningen, na een beleg van toch nog enkele weken, op de Spanjaarden veroverd en werd het Tractaat van Reductie getekend. De stad Groningen maakte vanaf toen weer onderdeel uit van de Unie van Utrecht (1579) en Willem Lodewijk werd ook stadhouder van het nieuwste gewest: Stad en Lande.
Huwelijk
Willem Lodewijk huwde (waarschijnlijk op 22 november 1587) met zijn nicht Anna van Nassau (dochter van Willem van Oranje en zijn tweede echtgenote Anna van Saksen). Het huwelijk was tegen de zin van Jan de Oude vanwege de schulden van Willem van Oranje. Een ander beletsel was het gegeven dat zij neef en nicht waren. Gereformeerde theologen gaven hierover een instemmend advies en het stel kon trouwen. Anna kreeg uit het sterfhuis van Willem van Oranje een jaarrente van 2.000 gulden mee. Anna werd echter al snel ziek en zij overleed tijdens haar eerste zwangerschap in juni 1588. Willem Lodewijk kwam het verlies van zijn vrouw niet te boven en is nooit hertrouwd.
Dood
Net teruggekeerd uit Holland, waar hij voor de zoveelse keer de belangen van Friesland had behartigd, werd Willem Lodewijk in mei 1620 getroffen door een beroerte waaraan hij op 31 mei 1620 overleed. Na zes weken werd op 13 juli 1620 zijn gebalsemde lichaam met een grandeur die hij tijdens zijn leven niet had meegemaakt, ten grave gedragen. In de lange lijkstatie liepen edellieden, familieleden, grietmannen, de Leeuwarder predikanten, professoren en vele andere hoogwaarigheidsbekleders mee. De lijkstoet eindigde in de Grote of Jacobijnerkerk in Leeuwarden waar hij werd bijgezet in de Grafkelder van de Friesche Nassau’s waar in 1588 zijn vrouw Anna haar laatste rustplaats had gekregen. Van de begrafenisstoet heeft de Harlinger graveur Pieter Feddes een gedetailleerde tekening gemaakt.
De titel graaf van Nassau-Dillenburg, die hij in 1607 na de dood van zijn vader erfde, ging na zijn dood over naar zijn broer George. Als stadhouder van Friesland werd hij opgevolgd door zijn jongere broer Ernst Casimir van Nassau-Dietz.
Onderwijs
Willem Lodewijk is stichter van de Universiteit van Franeker (1585), en is ook betrokken geweest bij de stichting van de Rijksuniversiteit Groningen (1614).
Het Willem Lodewijk Gymnasium in Groningen is naar hem vernoemd.
Heerlijkheid:
| graaf van Nassau-Dillenburg, van 1584 tot zijn dood stadhouder van Friesland en later ook van de gewesten Groningen (1594) en Drenthe (1596). |
1132 Maurits van Oranje is geboren op vrijdag 14 november 1567 in Slot Dillenburg, zoon van Willem (Willem de Zwijger) van Oranje (zie 1175) en Anna Van Saksen (zie 1130). Maurits is overleden op woensdag 23 april 1625 in Den Haag, 57 jaar oud.
Maurits:
Notitie bij Maurits: Jeugd
Prins Maurits werd geboren te Dillenburg als zoon van Willem van Oranje en diens tweede vrouw Anna van Saksen. Toen Maurits nog geen jaar oud was, moest Anna van Saksen het Slot Dillenburg verlaten. Maurits zou zijn moeder nooit meer terugzien.
Zijn vader was inmiddels leider geworden van de opstand in de Nederlanden en verbleef daar regelmatig. In het dagelijkse leven in Dillenburg werd Maurits streng calvinistisch opgevoed door zijn oom Jan van Nassau. Hij studeerde eerst in Heidelberg (1575-1577) en vertrok toen naar de Nederlanden om in 1582 in Leiden aan een studie te beginnen.
Stadhouder
Toen op 10 juli 1584 zijn vader in Delft werd vermoord, was prins Maurits zestien jaar. Al op zijn 18e verjaardag werd hij benoemd tot stadhouder en admiraal van Holland en Zeeland. In 1588 werd hij admiraal-generaal van de Nederlanden — de bevoegdheden van de Raad van State werden op hem overgedragen. Zijn eerste militaire actie was de verovering van de stad Axel op de Spanjaarden in 1586. Enkele jaren later, in 1590 en 1591, werd Maurits ook stadhouder van Gelderland, Utrecht en Overijssel.
Titels
De titel Prins van Oranje was van zijn oudere halfbroer Filips Willem, van 1568 tot 1609 gegijzeld in Spanje. Deze kwam vrij in 1609 en kreeg de Bredase bezittingen en die van zijn moeder, Anna van Egmont, met bijbehorende titel tot zijn beschikking. Pas na het overlijden van Filips Willem in 1618 werd Maurits officieel de Prins van Oranje.
Volgens een gravure van Willem Jacobsz. Delff uit 1619 naar een schilderij van Adriaen Pietersz. van de Venne droeg Maurits verder de titels graaf van Nassau, Katzenelnbogen, Vianden, Dietz, Lingen, Moers, Buren en Leerdam, markgraaf van Veere en Vlissingen, baron van Breda, Grave, het Land van Cuijk, Diest, Grimbergen, Herstal, Cranendonck, Warneton, Arlay, Noseroy, St. Vith, Daesburg, Lek, Polanen, Niervaart, Aggeris, St. Maarten en erfburggraaf van Antwerpen en Besançon.
Militair hervormer
Aanvankelijk stonden de zaken er slecht voor. Zijn leger was zwak en leed nederlaag op nederlaag tegen de Spaanse troepen. Maar langzamerhand slaagde prins Maurits er in om samen met raadpensionaris Johan van Oldenbarnevelt het tij te keren. In de jaren ’90 van de 16e eeuw, toen de Spaanse landvoogd Alessandro Farnese, hertog van Parma, door zijn bemoeienis met de Franse burgeroorlog werd afgeleid (overigens in opdracht van koning Filips II), behaalde Maurits wel militaire successen waardoor het gehele noordoosten van Nederland op de Spanjaarden kon worden veroverd. De jaren 1588 tot 1598 werden achteraf door historicus Robert Fruin de Tien Jaren genoemd, vanwege zijn vele overwinningen in deze periode. Maurits nam als adviseur en docent Simon Stevin in dienst, die als militair ingenieur zaken zoals de bouw van vestingen aanpakte. Maurits werd internationaal als een groot generaal gezien. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het voorstel van de keurvorst van Keulen op de Rijksdag te Regensburg in 1597. Hij stelde voor om Maurits tot veldoverste van het Duitse Rijk te benoemen in de strijd tegen de Turken.
In totaal zou Maurits 43 steden en 55 forten veroveren met zijn troepen.
Slag bij Nieuwpoort
In 1600 werd het leger met Maurits als generaal door Van Oldenbarnevelt naar Duinkerke gestuurd om de daar aanwezige kapers te vernietigen; die waren immers in dienst van de vijand en richtten grote schade aan bij de Nederlandse koopvaardij. Maurits wilde deze operatie eigenlijk niet, en ontmoette op het strand bij Nieuwpoort een Spaans leger onder bevel van hertog Albrecht. Deze Slag bij Nieuwpoort wist hij wel te winnen. Toch koesterde hij sindsdien een wrok tegen Van Oldenbarnevelt, die het staatse leger aan grote gevaren zou hebben blootgesteld.
Twaalfjarig Bestand en conflict met Van Oldenbarnevelt
Enkele jaren later werd onder leiding van Van Oldenbarnevelt een wapenstilstand gesloten met de Spanjaarden, het Twaalfjarig Bestand. Maurits vreesde vooral dat hij door het bestand als legeraanvoerder meer buitenspel zou staan met als argument dat de Spanjaarden hun militaire macht in vredestijd zouden kunnen versterken. Dit was een conflictsituatie. Ook tijdens het Twaalfjarig Bestand brak in de Nederlanden een conflict uit tussen de remonstranten en de contraremonstranten. Al snel ontaardde dit godsdienstige meningsverschil in een groot politiek conflict. De regenten kozen partij voor de remonstranten, na de terechtstelling van Oldenbarnevelt werden o.a. Jacob Dircksz de Graeff en Rombout Hogerbeets op instigatie van Maurits uit de regering van Amsterdam verwijderd. Maurits van Oranje, hoewel ook gematigd remonstrants evenals Van Oldenbarnevelt, koos voor de contraremonstranten, zodat het tussen Maurits en Van Oldenbarnevelt escaleerde met als uiteindelijk gevolg dat de Hollandse raadpensionaris Van Oldenbarnevelt op 13 mei 1619 werd onthoofd op beschuldiging van landverraad. In 1612 werd Maurits aangesteld als pandheer van Bredevoort, waarvoor hij 50.000 goudguldens moet betalen. In 1613 werd Maurits opgenomen als ridder in de Orde van de Kousenband.
Laatste jaren
In 1620 werd Maurits, na het overlijden van zijn neef Willem Lodewijk stadhouder van Groningen en Drenthe. Een jaar later werd de strijd met Spanje hervat. Door de gerechtelijke moord op Van Oldenbarnevelt was de Republiek bestuurlijk lang niet meer wat het geweest was en ook militair leed Maurits enkele forse nederlagen. In 1623 vond een aanslag op zijn leven plaats, beraamd door de zonen van Johan van Oldenbarnevelt (Reinier en Willem), Claes Michielsz Bontenbal en andere remonstranten. De aanslag mislukte. Reinier van Oldenbarnevelt en Bontenbal werden onthoofd en Willem van Oldenbarnevelt vluchtte naar Brussel.
Zielszorg en stervensbegeleiding ontving Prins Maurits op diens verzoek van Johannes Bogerman, Contra Remonstrant en voorzitter van de Synode van Dordrecht 1618-1619.
Prins Maurits stierf op 23 april 1625 in Den Haag, waarschijnlijk aan leverkanker. Zij devies was Fortitudo mea Deus, ’God is mijn kracht’, ontleend aan de Latijnse vertaling van psalm 43:2.
Ook had Maurits de lijfspreuk Tandem fit surculus arbor (Eens wordt de stek een boom).
Maurits is nooit getrouwd geweest
Prins Maurits werd geboren te Dillenburg als zoon van Willem van Oranje en diens tweede vrouw Anna van Saksen. Toen Maurits nog geen jaar oud was, moest Anna van Saksen het Slot Dillenburg verlaten. Maurits zou zijn moeder nooit meer terugzien.
Zijn vader was inmiddels leider geworden van de opstand in de Nederlanden en verbleef daar regelmatig. In het dagelijkse leven in Dillenburg werd Maurits streng calvinistisch opgevoed door zijn oom Jan van Nassau. Hij studeerde eerst in Heidelberg (1575-1577) en vertrok toen naar de Nederlanden om in 1582 in Leiden aan een studie te beginnen.
Stadhouder
Toen op 10 juli 1584 zijn vader in Delft werd vermoord, was prins Maurits zestien jaar. Al op zijn 18e verjaardag werd hij benoemd tot stadhouder en admiraal van Holland en Zeeland. In 1588 werd hij admiraal-generaal van de Nederlanden — de bevoegdheden van de Raad van State werden op hem overgedragen. Zijn eerste militaire actie was de verovering van de stad Axel op de Spanjaarden in 1586. Enkele jaren later, in 1590 en 1591, werd Maurits ook stadhouder van Gelderland, Utrecht en Overijssel.
Titels
De titel Prins van Oranje was van zijn oudere halfbroer Filips Willem, van 1568 tot 1609 gegijzeld in Spanje. Deze kwam vrij in 1609 en kreeg de Bredase bezittingen en die van zijn moeder, Anna van Egmont, met bijbehorende titel tot zijn beschikking. Pas na het overlijden van Filips Willem in 1618 werd Maurits officieel de Prins van Oranje.
Volgens een gravure van Willem Jacobsz. Delff uit 1619 naar een schilderij van Adriaen Pietersz. van de Venne droeg Maurits verder de titels graaf van Nassau, Katzenelnbogen, Vianden, Dietz, Lingen, Moers, Buren en Leerdam, markgraaf van Veere en Vlissingen, baron van Breda, Grave, het Land van Cuijk, Diest, Grimbergen, Herstal, Cranendonck, Warneton, Arlay, Noseroy, St. Vith, Daesburg, Lek, Polanen, Niervaart, Aggeris, St. Maarten en erfburggraaf van Antwerpen en Besançon.
Militair hervormer
Aanvankelijk stonden de zaken er slecht voor. Zijn leger was zwak en leed nederlaag op nederlaag tegen de Spaanse troepen. Maar langzamerhand slaagde prins Maurits er in om samen met raadpensionaris Johan van Oldenbarnevelt het tij te keren. In de jaren ’90 van de 16e eeuw, toen de Spaanse landvoogd Alessandro Farnese, hertog van Parma, door zijn bemoeienis met de Franse burgeroorlog werd afgeleid (overigens in opdracht van koning Filips II), behaalde Maurits wel militaire successen waardoor het gehele noordoosten van Nederland op de Spanjaarden kon worden veroverd. De jaren 1588 tot 1598 werden achteraf door historicus Robert Fruin de Tien Jaren genoemd, vanwege zijn vele overwinningen in deze periode. Maurits nam als adviseur en docent Simon Stevin in dienst, die als militair ingenieur zaken zoals de bouw van vestingen aanpakte. Maurits werd internationaal als een groot generaal gezien. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het voorstel van de keurvorst van Keulen op de Rijksdag te Regensburg in 1597. Hij stelde voor om Maurits tot veldoverste van het Duitse Rijk te benoemen in de strijd tegen de Turken.
In totaal zou Maurits 43 steden en 55 forten veroveren met zijn troepen.
Slag bij Nieuwpoort
In 1600 werd het leger met Maurits als generaal door Van Oldenbarnevelt naar Duinkerke gestuurd om de daar aanwezige kapers te vernietigen; die waren immers in dienst van de vijand en richtten grote schade aan bij de Nederlandse koopvaardij. Maurits wilde deze operatie eigenlijk niet, en ontmoette op het strand bij Nieuwpoort een Spaans leger onder bevel van hertog Albrecht. Deze Slag bij Nieuwpoort wist hij wel te winnen. Toch koesterde hij sindsdien een wrok tegen Van Oldenbarnevelt, die het staatse leger aan grote gevaren zou hebben blootgesteld.
Twaalfjarig Bestand en conflict met Van Oldenbarnevelt
Enkele jaren later werd onder leiding van Van Oldenbarnevelt een wapenstilstand gesloten met de Spanjaarden, het Twaalfjarig Bestand. Maurits vreesde vooral dat hij door het bestand als legeraanvoerder meer buitenspel zou staan met als argument dat de Spanjaarden hun militaire macht in vredestijd zouden kunnen versterken. Dit was een conflictsituatie. Ook tijdens het Twaalfjarig Bestand brak in de Nederlanden een conflict uit tussen de remonstranten en de contraremonstranten. Al snel ontaardde dit godsdienstige meningsverschil in een groot politiek conflict. De regenten kozen partij voor de remonstranten, na de terechtstelling van Oldenbarnevelt werden o.a. Jacob Dircksz de Graeff en Rombout Hogerbeets op instigatie van Maurits uit de regering van Amsterdam verwijderd. Maurits van Oranje, hoewel ook gematigd remonstrants evenals Van Oldenbarnevelt, koos voor de contraremonstranten, zodat het tussen Maurits en Van Oldenbarnevelt escaleerde met als uiteindelijk gevolg dat de Hollandse raadpensionaris Van Oldenbarnevelt op 13 mei 1619 werd onthoofd op beschuldiging van landverraad. In 1612 werd Maurits aangesteld als pandheer van Bredevoort, waarvoor hij 50.000 goudguldens moet betalen. In 1613 werd Maurits opgenomen als ridder in de Orde van de Kousenband.
Laatste jaren
In 1620 werd Maurits, na het overlijden van zijn neef Willem Lodewijk stadhouder van Groningen en Drenthe. Een jaar later werd de strijd met Spanje hervat. Door de gerechtelijke moord op Van Oldenbarnevelt was de Republiek bestuurlijk lang niet meer wat het geweest was en ook militair leed Maurits enkele forse nederlagen. In 1623 vond een aanslag op zijn leven plaats, beraamd door de zonen van Johan van Oldenbarnevelt (Reinier en Willem), Claes Michielsz Bontenbal en andere remonstranten. De aanslag mislukte. Reinier van Oldenbarnevelt en Bontenbal werden onthoofd en Willem van Oldenbarnevelt vluchtte naar Brussel.
Zielszorg en stervensbegeleiding ontving Prins Maurits op diens verzoek van Johannes Bogerman, Contra Remonstrant en voorzitter van de Synode van Dordrecht 1618-1619.
Prins Maurits stierf op 23 april 1625 in Den Haag, waarschijnlijk aan leverkanker. Zij devies was Fortitudo mea Deus, ’God is mijn kracht’, ontleend aan de Latijnse vertaling van psalm 43:2.
Ook had Maurits de lijfspreuk Tandem fit surculus arbor (Eens wordt de stek een boom).
Maurits is nooit getrouwd geweest
Heerlijkheid:
| Prins van Oranje, Graaf van Nassau, stadhouder en van 1585 tot zijn dood kapitein-generaal van het leger van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden |
(1) begon een relatie met Margaretha VAN MECHELEN. Margaretha is geboren omstreeks 1580 in Lier. Margaretha is overleden op woensdag 17 mei 1662 in Den Haag, ongeveer 82 jaar oud.
Notitie bij Margaretha: was een Zuid-Nederlandse edelvrouw.
Zij was een dochter van Cornelis van Mechelen, schepen van Lier te België en Barbara van Nassau. Barbara van Nassau stamde uit een katholieke bastaardtak van de Bredase Nassaus. Zij was een dochter van Paulus, jonker van Nassau en Margaretha van Lier. De grootvader van Paulus was een bastaardzoon van Johan IV van Nassau.
Van circa 1600 tot circa 1610 was Margaretha van Mechelen de maîtresse van Maurits van Oranje. Samen kregen zij drie kinderen: Willem van Nassau-LaLecq (1601-1627), Lodewijk van Nassau-Beverweerd (1602-1665) en Maurits (1604-1617).
Maurits van Oranje is echter nooit met Margaretha getrouwd, waarschijnlijk omdat zij katholiek was en afkomstig was van lagere adel. Wel kregen hun kinderen een andere behandeling dan Maurits’ overige bastaardkinderen. Hun kinderen namen wel deel aan het hofleven.
Deze drie kinderen zijn door Maurits erkend. De afstammelingen van de eerste twee zonen werden verheven tot rijksgraaf van Nassau.
Op zijn sterfbed in 1625 dreigde Maurits tegenover zijn toen nog ongehuwde halfbroer Frederik Hendrik van Oranje dat hij alsnog met Margaretha zou trouwen als zijn broer niet zelf in het huwelijk zou treden. In dat geval zou hij ook hun buitenechtelijke zonen echten en zouden deze Maurits opvolgen als stadhouder in plaats van Frederik Hendrik. Frederik Hendrik trouwde echter met Amalia van Solms, een aantal dagen voor het overlijden van Maurits.
Zij was een dochter van Cornelis van Mechelen, schepen van Lier te België en Barbara van Nassau. Barbara van Nassau stamde uit een katholieke bastaardtak van de Bredase Nassaus. Zij was een dochter van Paulus, jonker van Nassau en Margaretha van Lier. De grootvader van Paulus was een bastaardzoon van Johan IV van Nassau.
Van circa 1600 tot circa 1610 was Margaretha van Mechelen de maîtresse van Maurits van Oranje. Samen kregen zij drie kinderen: Willem van Nassau-LaLecq (1601-1627), Lodewijk van Nassau-Beverweerd (1602-1665) en Maurits (1604-1617).
Maurits van Oranje is echter nooit met Margaretha getrouwd, waarschijnlijk omdat zij katholiek was en afkomstig was van lagere adel. Wel kregen hun kinderen een andere behandeling dan Maurits’ overige bastaardkinderen. Hun kinderen namen wel deel aan het hofleven.
Deze drie kinderen zijn door Maurits erkend. De afstammelingen van de eerste twee zonen werden verheven tot rijksgraaf van Nassau.
Op zijn sterfbed in 1625 dreigde Maurits tegenover zijn toen nog ongehuwde halfbroer Frederik Hendrik van Oranje dat hij alsnog met Margaretha zou trouwen als zijn broer niet zelf in het huwelijk zou treden. In dat geval zou hij ook hun buitenechtelijke zonen echten en zouden deze Maurits opvolgen als stadhouder in plaats van Frederik Hendrik. Frederik Hendrik trouwde echter met Amalia van Solms, een aantal dagen voor het overlijden van Maurits.
Kinderen van Maurits en Margaretha: Kind van Maurits en Cornelia: Kind van Maurits en Ursula: Kind van Maurits en Jobghen: Kind van Maurits en Anna: Kind van Maurits en Deliana:
1 Willem (Willem van Nassau-LaLecq ) Van Nassau, geboren in 1601. Volgt 1133.
2 Lodewijk Van Nassau, geboren in 1602. Volgt 1135.
1133 Willem (Willem van Nassau-LaLecq ) Van Nassau is geboren in 1601, zoon van Maurits van Oranje (zie 1132) en Margaretha VAN MECHELEN. Willem is overleden in 1627 in Groenlo, 25 of 26 jaar oud.
Willem:
Notitie bij Willem: De buitenechtelijke kinderen van Maurits en Margaretha werden erkend en van goederen en een adellijke titel voorzien (Nassau-LaLecq). Willem, geboren in 1601, kreeg de titel "Des Heiligen Roomsen Rijksgraaf van Nassau". Na 1625 werd dit "Heer van de Lek" waardoor hij meestal Willem LaLecq genoemd werd. Hij kreeg van zijn vader de heerlijkheid van de Lek als leengoed aan hem en zijn erfgenamen. Zijn broer Lodewijk van Nassau ontving de titel "Heer van Beverweerd en Odijk".
Willem van Nassau sneuvelt bij Grol. Jacobus van DijckVanaf zijn 19e levensjaar diende Willem in het leger in de oorlog tegen de Spanjaarden tijdens de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648). Als hij 24 jaar oud is ontvangt hij de functie van luitenant-admiraal van Holland en West Friesland. Hij is dan plaatsvervanger van de stadhouder Frederik Hendrik, de Stedendwinger. In 1625 neemt hij als leider van een vloot Nederlandse schepen deel aan de door de Engelsen georganiseerde aanval op Cádiz, die door wanbeleid op een compleet fiasco uitdraait.
In de zomer van 1627 is hij als militair aanwezig bij het Beleg van Grol. Op 18 augustus, niet lang voor het einde van de strijd wordt Willem, die met de Franse troepen aan het front mee vecht, met een koeghel van de wallen door de slaep van het hooft geschooten, een wonde die hem de doodt aenbraght. Hij sterft ter plaatse op 26-jarige leeftijd. Lodewijk erft de heerlijkheid van de Lek van Willem.
Op 4 april 1627, 4 maanden voor zijn dood, trouwde Willem te Sluis met Anna van der Noot, vrouwe van Hoogwoud en Aartswoud. Met Anna had hij geen kinderen, wel had hij een buitenechtelijke relatie bij een andere vrouw, Barbara Augustinus Cocx. Zij kregen een zoon: Willem Jonker van Nassau (1620-1679) .
Jacobus Revius dichtte: "Op de doot van jonckheer Willem van Nassau."
O Vaderlant, mijn doot wilt langer niet beclagen,
Nadien ick heb erlangt mijn alderhoochsten wins:
De siele was voor God, het lichaam voor den Prins,
Dees beyde heb ick beyds oock willich opgedragen
Laurens Reael, de opvolger van Nassau als Admiraal schreef een gedicht ter gelegenheid van zijn dood.
Willem van Nassau sneuvelt bij Grol. Jacobus van DijckVanaf zijn 19e levensjaar diende Willem in het leger in de oorlog tegen de Spanjaarden tijdens de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648). Als hij 24 jaar oud is ontvangt hij de functie van luitenant-admiraal van Holland en West Friesland. Hij is dan plaatsvervanger van de stadhouder Frederik Hendrik, de Stedendwinger. In 1625 neemt hij als leider van een vloot Nederlandse schepen deel aan de door de Engelsen georganiseerde aanval op Cádiz, die door wanbeleid op een compleet fiasco uitdraait.
In de zomer van 1627 is hij als militair aanwezig bij het Beleg van Grol. Op 18 augustus, niet lang voor het einde van de strijd wordt Willem, die met de Franse troepen aan het front mee vecht, met een koeghel van de wallen door de slaep van het hooft geschooten, een wonde die hem de doodt aenbraght. Hij sterft ter plaatse op 26-jarige leeftijd. Lodewijk erft de heerlijkheid van de Lek van Willem.
Op 4 april 1627, 4 maanden voor zijn dood, trouwde Willem te Sluis met Anna van der Noot, vrouwe van Hoogwoud en Aartswoud. Met Anna had hij geen kinderen, wel had hij een buitenechtelijke relatie bij een andere vrouw, Barbara Augustinus Cocx. Zij kregen een zoon: Willem Jonker van Nassau (1620-1679) .
Jacobus Revius dichtte: "Op de doot van jonckheer Willem van Nassau."
O Vaderlant, mijn doot wilt langer niet beclagen,
Nadien ick heb erlangt mijn alderhoochsten wins:
De siele was voor God, het lichaam voor den Prins,
Dees beyde heb ick beyds oock willich opgedragen
Laurens Reael, de opvolger van Nassau als Admiraal schreef een gedicht ter gelegenheid van zijn dood.
Functie:
| Hij was militair in het Staatse leger van 1620 tot zijn dood in 1627. |
(1) trouwde, 25 of 26 jaar oud, op zondag 4 april 1627 in Sluis met Anna van der Noot. Anna is overleden.
(2) begon een relatie, minstens 26 jaar oud, na 1627 met Barbara Augustinus Cocx. Barbara is overleden.
Kind van Willem en Barbara:
1 Willem jonker Van Nassau, geboren omstreeks 1620. Volgt 1134.
1134 Willem jonker Van Nassau is geboren omstreeks 1620, zoon van Willem (Willem van Nassau-LaLecq ) Van Nassau (zie 1133) en Barbara Augustinus Cocx. Willem is overleden op woensdag 21 juni 1679 in Den Haag, ongeveer 59 jaar oud. Willem trouwde, ongeveer 30 jaar oud, omstreeks 1650 met Geertruijt Hendriks Mulder.
Notitie bij het huwelijk van Willem en Geertruijt: Uit dit huwelijk zijn vijf kinderen bekend.
Geertruijt is overleden. 1135 Lodewijk Van Nassau is geboren in 1602, zoon van Maurits van Oranje (zie 1132) en Margaretha VAN MECHELEN. Lodewijk is overleden op zaterdag 28 februari 1665, 62 of 63 jaar oud. Hij is begraven in Sint Jacobskerk in Den Haag.
Notitie bij Lodewijk: Lodewijk van Nassau werd geboren als buitenechtelijke zoon van stadhouder Maurits van Oranje en Margaretha van Mechelen. Hij erfde in 1625, na de dood van Maurits, de heerlijkheid Beverweerd, aan de Kromme Rijn, en Odijk. Na het sneuvelen van zijn broer Willem in 1627 kwam daar de heerlijkheid Lek nog bij.
Lodewijk maakte carrière in het Staatse leger, onderscheidde zich in 1629 bij het Beleg van ’s-Hertogenbosch, werd 1632 kolonel, commandeerde na 1635 het regiment Rosencrants, redde in 1640 bij Hulst de kanonnen uit handen van de vijand, werd in 1643 generaal-majoor en gouverneur van Bergen op Zoom, en in 1658 gouverneur van ’s-Hertogenbosch.
In 1641 stuurde zijn oom Frederik Hendrik, Prins van Oranje, hem naar Frankrijk om uit te leggen dat het huwelijk van zijn zoon Willem met Maria Stuart een privé-zaak was en niets te maken had met de politiek van de Republiek. Op 1 december 1660 werd hij door de Staten van Holland aangesteld als lid van de commissie ter educatie van prins Willem III van Oranje-Nassau, "het kind van staat", evenals Cornelis de Graeff, Johan de Witt, Nanning van Foreest, Kornelis van Beveren en Wigbold van der Does.
Van 1660 tot 1662 was Lodewijk extra-ordinaris ambassadeur in Engeland.
Lodewijk trouwde, 27 of 28 jaar oud, op zondag 7 april 1630 met Isabella van Hornes. Lodewijk maakte carrière in het Staatse leger, onderscheidde zich in 1629 bij het Beleg van ’s-Hertogenbosch, werd 1632 kolonel, commandeerde na 1635 het regiment Rosencrants, redde in 1640 bij Hulst de kanonnen uit handen van de vijand, werd in 1643 generaal-majoor en gouverneur van Bergen op Zoom, en in 1658 gouverneur van ’s-Hertogenbosch.
In 1641 stuurde zijn oom Frederik Hendrik, Prins van Oranje, hem naar Frankrijk om uit te leggen dat het huwelijk van zijn zoon Willem met Maria Stuart een privé-zaak was en niets te maken had met de politiek van de Republiek. Op 1 december 1660 werd hij door de Staten van Holland aangesteld als lid van de commissie ter educatie van prins Willem III van Oranje-Nassau, "het kind van staat", evenals Cornelis de Graeff, Johan de Witt, Nanning van Foreest, Kornelis van Beveren en Wigbold van der Does.
Van 1660 tot 1662 was Lodewijk extra-ordinaris ambassadeur in Engeland.
Notitie bij het huwelijk van Lodewijk en Isabella: Het echtpaar kreeg tien kinderen:
Maurits Lodewijk I, heer van de Lek (LaLecq) en Beverweerd (1631-1683), getrouwd met Anna Isabella van Beieren van Schagen
Willem Adriaan I, heer van Odijk, Kortgene, Zeist en Driebergen (1632-1705), getrouwd met Elisabeth van der Nisse
Elisabeth van Nassau-Beverweerd (1633-1718), getrouwd met Henry Bennet, graaf van Arlington
Emilia van Nassau-Beverweerd (1635-1688), getrouwd met Thomas Butler, graaf van Ossory
Mauritia Margaretha van Nassau-Beverweerd (1637-1671), getrouwd met Colin Lindsay, graaf van Balcarres
Wilhelmina Anna van Nassau-Beverweerd (1638-1688), getrouwd met Aelbert van Ruijtenburg
Hendrik, heer van Ouwerkerk en Woudenberg (1640-1708)
Charlotte van Nassau-Beverweerd (geb. 1642, waarschijnlijk jong overleden)
Gerard Anthonie van Nassau (geb. 1643, waarschijnlijk jong overleden)
Charlotte Philiberthe van Nassau-Beverweerd (1649-1702)
Isabella is overleden. Maurits Lodewijk I, heer van de Lek (LaLecq) en Beverweerd (1631-1683), getrouwd met Anna Isabella van Beieren van Schagen
Willem Adriaan I, heer van Odijk, Kortgene, Zeist en Driebergen (1632-1705), getrouwd met Elisabeth van der Nisse
Elisabeth van Nassau-Beverweerd (1633-1718), getrouwd met Henry Bennet, graaf van Arlington
Emilia van Nassau-Beverweerd (1635-1688), getrouwd met Thomas Butler, graaf van Ossory
Mauritia Margaretha van Nassau-Beverweerd (1637-1671), getrouwd met Colin Lindsay, graaf van Balcarres
Wilhelmina Anna van Nassau-Beverweerd (1638-1688), getrouwd met Aelbert van Ruijtenburg
Hendrik, heer van Ouwerkerk en Woudenberg (1640-1708)
Charlotte van Nassau-Beverweerd (geb. 1642, waarschijnlijk jong overleden)
Gerard Anthonie van Nassau (geb. 1643, waarschijnlijk jong overleden)
Charlotte Philiberthe van Nassau-Beverweerd (1649-1702)
1136 Emilia Van Nassau is geboren op zondag 10 april 1569 in Keulen, dochter van Willem (Willem de Zwijger) van Oranje (zie 1175) en Anna Van Saksen (zie 1130). Emilia is overleden op vrijdag 16 maart 1629 in Genève, 59 jaar oud.
Notitie bij Emilia: De moeder van Emilia begon kort na Emilia’s geboorte een relatie met de vader van de schilder Rubens. Deze affaire was reden de kinderen bij hun moeder weg te halen. Emilia, haar zuster Anna en haar broer Maurits kwamen terecht bij hun oom Jan de Oude op kasteel Dillenburg. Na enige tijd bij haar vader in Delft en haar zuster Anna in Friesland gewoond te hebben trad Emilia in de jaren 1590 op als gastvrouw aan het hof van haar broer Maurits. Tijdens een van de ontvangsten ontmoette de calvinistische Emilia haar toekomstige katholieke echtgenoot Emanuel van Portugal (1568-1638) met wie zij in 1597 in het geheim trouwde. Maurits was fel gekant tegen dit huwelijk (vanwge de katholiciteit van de Portugees) en probeerde het paar uit elkaar te drijven. Toen dat ijdele hoop bleek werden Emilia en Emanuel verbannen van het hof. Het duurde ruim tien jaar voor Maurits zich bij dit huwelijk kon neerleggen. Emilia zat in 1625 aan het sterfbed van haar broer. In de laatste jaren van hun huwelijk woonden Emilia en Emanuel gescheiden. Emanuel in Brussel; Emilia in Genève waar zij in 1629 op 59-jarige leeftijd overleed.
Kinderen
Uit het huwelijk van Emilia en Emanuel zijn tien kinderen geboren:
Dochter (1598-1602)
Maria Belgica van Portugal (1599-1647)
Emanuel II van Portugal (1600-1666)
Lodewijk Willem van Portugal (1601-1660)
Dochter (1602-1603)
Emilia Louise van Portugal (1603-1670)
Anna Louise van Portugal (1605-1669)
Juliana Catharina van Portugal (ca. 1607-1680)
Mauritia Eleonora van Portugal (1609-1674) Trouwt met Georg Frederik Lodewijk van Nassau-Siegen, kleinzoon van Jan VI van Nassau-Dillenburg
Sabina Delphica van Portugal (1612-1670)
Emilia trouwde, 28 jaar oud, op vrijdag 7 november 1597 met Emanuel van Portugal, 28 of 29 jaar oud. Emanuel is geboren in 1568 in Tanger. Emanuel is overleden op dinsdag 22 juni 1638 in Brussel, 69 of 70 jaar oud. Hij is begraven in Brussel. Kinderen
Uit het huwelijk van Emilia en Emanuel zijn tien kinderen geboren:
Dochter (1598-1602)
Maria Belgica van Portugal (1599-1647)
Emanuel II van Portugal (1600-1666)
Lodewijk Willem van Portugal (1601-1660)
Dochter (1602-1603)
Emilia Louise van Portugal (1603-1670)
Anna Louise van Portugal (1605-1669)
Juliana Catharina van Portugal (ca. 1607-1680)
Mauritia Eleonora van Portugal (1609-1674) Trouwt met Georg Frederik Lodewijk van Nassau-Siegen, kleinzoon van Jan VI van Nassau-Dillenburg
Sabina Delphica van Portugal (1612-1670)
Notitie bij Emanuel: Afkomst
Emanuel was de zoon van de Portugese troonpretendent António van Crato en Anna Barbosa met wie hij niet getrouwd was.
Huwelijken
1e huwelijk : Emilia van Nassau
Het huwelijk was fel omstreden. Emanuel was Rooms-katholiek, terwijl Emilia afkomstig was uit een calvinistische familie, die niets zagen in een gemengd huwelijk. Hierop besloten de verloofden zich in het geheim te laten trouwen door een Rooms-katholiek priester. Toen Emilia’s familie daar lucht van kreeg (waarbij vooral haar broer Maurits zich hevig tegen het huwelijk had verzet) werd zij onder huisarrest geplaatst, waarna Emanuel besloot naar Wesel te vluchten. In december 1597 lukte het Emilia zich te verenigen met haar echtgenoot.
Uit dit huwelijk werden de volgende kinderen geboren:
Naam Geboren Overleden Echtgeno(o)t(e)
Dochter, NN 1598 1602
Maria Belgica 1598 1647 Johann Dietrich von Croll
Emanuel Anton 1600 1666 Johanna van Hanau-Münzenberg
Christoffel Willem Lodewijk 1601 1660 Anna Maria van Moutéleone
Dochter, NN 1602 1603
Emilia Louise 1603 1670 Ongehuwd
Anna Louise 1605 1669 Ongehuwd
Juliana Catharina 1607 1680 Ongehuwd
Eleonora Mauritia 1609 1674 George Frederik van Nassau-Siegen
Sabina Delphica 1612 1670 Ongetrouwd
2e huwelijk: Ludovico de Osorio (3 april 1630)
Leven
Hoewel er in 1608 sprake was van een verzoening tussen het echtpaar Emilia - Emanuel en Maurits, door bemiddeling van Emilia’s halfbroer Filips Willem, bleef de sfeer aan het hof gespannen, wat zijn oorzaak vond in het katholieke geloof van het paar. Aangemoedigd door een hogere financiële bijdrage besloot Emanuel in het geheim een overeenkomst aan te gaan met de landvoogd Albrecht van Oostenrijk die getrouwd was met Isabella, een dochter van koning Filips II van Spanje; als voorwaarde mocht Emanuel zich niet meer inlaten met de familie van Oranje, waarop Emanuel besloot naar Brussel te verhuizen.
Emilia, die de Spaanse koning beschouwde als de aanstichter tot de moord op haar vader, besloot haar man niet te volgen maar zich te vestigen in Genève, waar zij in 1629 overleed.
Dood
Vanaf zijn alliantie met Spanje woonde Emanuel in Brussel, waar hij op 22 juni 1638 overleed en begraven werd.
Emanuel was de zoon van de Portugese troonpretendent António van Crato en Anna Barbosa met wie hij niet getrouwd was.
Huwelijken
1e huwelijk : Emilia van Nassau
Het huwelijk was fel omstreden. Emanuel was Rooms-katholiek, terwijl Emilia afkomstig was uit een calvinistische familie, die niets zagen in een gemengd huwelijk. Hierop besloten de verloofden zich in het geheim te laten trouwen door een Rooms-katholiek priester. Toen Emilia’s familie daar lucht van kreeg (waarbij vooral haar broer Maurits zich hevig tegen het huwelijk had verzet) werd zij onder huisarrest geplaatst, waarna Emanuel besloot naar Wesel te vluchten. In december 1597 lukte het Emilia zich te verenigen met haar echtgenoot.
Uit dit huwelijk werden de volgende kinderen geboren:
Naam Geboren Overleden Echtgeno(o)t(e)
Dochter, NN 1598 1602
Maria Belgica 1598 1647 Johann Dietrich von Croll
Emanuel Anton 1600 1666 Johanna van Hanau-Münzenberg
Christoffel Willem Lodewijk 1601 1660 Anna Maria van Moutéleone
Dochter, NN 1602 1603
Emilia Louise 1603 1670 Ongehuwd
Anna Louise 1605 1669 Ongehuwd
Juliana Catharina 1607 1680 Ongehuwd
Eleonora Mauritia 1609 1674 George Frederik van Nassau-Siegen
Sabina Delphica 1612 1670 Ongetrouwd
2e huwelijk: Ludovico de Osorio (3 april 1630)
Leven
Hoewel er in 1608 sprake was van een verzoening tussen het echtpaar Emilia - Emanuel en Maurits, door bemiddeling van Emilia’s halfbroer Filips Willem, bleef de sfeer aan het hof gespannen, wat zijn oorzaak vond in het katholieke geloof van het paar. Aangemoedigd door een hogere financiële bijdrage besloot Emanuel in het geheim een overeenkomst aan te gaan met de landvoogd Albrecht van Oostenrijk die getrouwd was met Isabella, een dochter van koning Filips II van Spanje; als voorwaarde mocht Emanuel zich niet meer inlaten met de familie van Oranje, waarop Emanuel besloot naar Brussel te verhuizen.
Emilia, die de Spaanse koning beschouwde als de aanstichter tot de moord op haar vader, besloot haar man niet te volgen maar zich te vestigen in Genève, waar zij in 1629 overleed.
Dood
Vanaf zijn alliantie met Spanje woonde Emanuel in Brussel, waar hij op 22 juni 1638 overleed en begraven werd.
1137 Hendrik V de Vrome Van Saksen is geboren op dinsdag 16 maart 1473 in Dresden, zoon van Albrecht III de Kloekmoedige Van Saksen (zie 1124) en Sidonia van Podiebrad (van Bohemen). Hendrik is overleden op donderdag 18 augustus 1541 in Dresden, 68 jaar oud.
Hendrik trouwde, 39 jaar oud, op dinsdag 6 juli 1512 met Catharina van Mecklenburg, 25 jaar oud. Catharina is geboren op maandag 1 januari 1487. Catharina is overleden op vrijdag 6 juni 1561 in Freiberg of Torgau, 74 jaar oud.
Notitie bij Hendrik: Hertog van Saksen
In 1539 volgde hij zijn broer George met de Baard op als hertog van Saksen. In tegenstelling tot zijn streng katholieke broer had hij zich in 1536 tot het lutherse geloof bekeerd en hij voerde het protestantisme met harde hand in als staatsgodsdienst. Onderdanen die zich niet wensten te bekeren liet hij verbannen of gevangenzetten. Na zijn dood op 18 augustus 1541 werd hij opgevolgd door zijn zoon Maurits.
Friesland
Hij volgde in 1500 zijn vader Albrecht de Kloekmoedige op als heerser van Friesland. Hij verkoos dit roerige gebied te besturen samen met zijn broer George, aan wie hij echter reeds in 1505 zijn rechten op Friesland volledig afstond.
In 1539 volgde hij zijn broer George met de Baard op als hertog van Saksen. In tegenstelling tot zijn streng katholieke broer had hij zich in 1536 tot het lutherse geloof bekeerd en hij voerde het protestantisme met harde hand in als staatsgodsdienst. Onderdanen die zich niet wensten te bekeren liet hij verbannen of gevangenzetten. Na zijn dood op 18 augustus 1541 werd hij opgevolgd door zijn zoon Maurits.
Friesland
Hij volgde in 1500 zijn vader Albrecht de Kloekmoedige op als heerser van Friesland. Hij verkoos dit roerige gebied te besturen samen met zijn broer George, aan wie hij echter reeds in 1505 zijn rechten op Friesland volledig afstond.
Heerlijkheid:
| was van 1539 tot 1541 hertog van Saksen |
Kinderen van Hendrik en Catharina:
1 Sybille van Saksen-Freiburg, geboren op woensdag 2 mei 1515 in Freiberg. Volgt 1138.
2 Emilia Van Saksen, geboren op zondag 27 juli 1516 in Freiberg. Volgt 1139.
3 Sidonia Van Saksen, geboren op maandag 8 maart 1518 in Freiberg. Volgt 1140.
4 Maurits Van Saksen, geboren op donderdag 21 maart 1521 in Freiberg. Volgt 1141.
5 Severin Van Saksen, geboren op donderdag 28 augustus 1522 in Freiberg. Severin is overleden op vrijdag 10 oktober 1533 in Innsbruck, 11 jaar oud.
6 August Van Saksen, geboren op dinsdag 31 juli 1526 in Freiberg. Volgt 1142.
1138 Sybille van Saksen-Freiburg is geboren op woensdag 2 mei 1515 in Freiberg, dochter van Hendrik V de Vrome Van Saksen (zie 1137) en Catharina van Mecklenburg. Sybille is overleden op zaterdag 18 juli 1592 in Buxtehude, 77 jaar oud. Sybille trouwde met Frans I van Saksen-Lauenburg.
Notitie bij het huwelijk van Sybille en Frans: Hij volgde zijn vader op in 1543, maar trad in 1571 af ten voordele van zijn zoon Magnus II van Saksen-Lauenburg. In 1574 nam hij echter weer het bestuur op.
Frans is geboren in 1510. Frans is overleden op zondag 19 maart 1581 in Buxtehude, 70 of 71 jaar oud. 1139 Emilia Van Saksen is geboren op zondag 27 juli 1516 in Freiberg, dochter van Hendrik V de Vrome Van Saksen (zie 1137) en Catharina van Mecklenburg. Emilia is overleden op zaterdag 9 maart 1591 in Ansbach, 74 jaar oud. Emilia trouwde met George de Vrome van Brandenburg-Ansbach. George is geboren op donderdag 4 maart 1484 in Ansbach. George is overleden op donderdag 27 december 1543 in Ansbach, 59 jaar oud.
Notitie bij George: George groeide op aan het hof van zijn oom Wladislaus II van Hongarije, die hem als zijn aangenomen zoon beschouwde. Hij kreeg in 1515 het hertogdom Oppeln. George werd een overtuigd protestant en trachtte de reformatie ook door te voeren in de erflanden, waarover hij sinds 1515 samen met zijn broer Casimir van Brandenburg-Kulmbach regeerde. Na de dood van zijn broer regeerde hij alleen over Brandenburg-Ansbach en Brandenburg-Kulmbach.
George was gehuwd met:
Beatrice de Frangepan (1480-1510)
Hedwig (-1531), dochter van Karel I van Münsterberg,
Emilia (1516-1591), dochter van Hendrik V van Saksen,
en werd de vader van:
Anna Maria (1526-1589), in 1544 gehuwd met Christoffel van Württemberg
Sabina (1529-1575), in 1548 gehuwd met Johan George van Brandenburg
Sophia (1535-1587), in 1560 gehuwd met Hendrik XI van Liegnitz
Barbara (1536-1591)
Dorothea Catharina (1538-1604), in 1556 gehuwd met Hendrik VI van Plauen
George Frederik I van Brandenburg-Ansbach (1539-1603)
George was gehuwd met:
Beatrice de Frangepan (1480-1510)
Hedwig (-1531), dochter van Karel I van Münsterberg,
Emilia (1516-1591), dochter van Hendrik V van Saksen,
en werd de vader van:
Anna Maria (1526-1589), in 1544 gehuwd met Christoffel van Württemberg
Sabina (1529-1575), in 1548 gehuwd met Johan George van Brandenburg
Sophia (1535-1587), in 1560 gehuwd met Hendrik XI van Liegnitz
Barbara (1536-1591)
Dorothea Catharina (1538-1604), in 1556 gehuwd met Hendrik VI van Plauen
George Frederik I van Brandenburg-Ansbach (1539-1603)
1140 Sidonia Van Saksen is geboren op maandag 8 maart 1518 in Freiberg, dochter van Hendrik V de Vrome Van Saksen (zie 1137) en Catharina van Mecklenburg. Sidonia is overleden op dinsdag 4 januari 1575 in Weißenfels (in het klooster), 56 jaar oud. Sidonia trouwde, 26 of 27 jaar oud, in 1545 met Erik II van Brunswijk-Kalenberg, 16 of 17 jaar oud. Erik is geboren op maandag 10 augustus 1528 in Dassel. Erik is overleden op zaterdag 17 november 1584 in Pavia, 56 jaar oud.
Notitie bij Erik: In 1540 volgde hij zijn vader op als hertog in Kalenberg-Göttingen - tot in 1545 als minderjarige, onder voogdij van zijn moeder, Elisabeth van Brandenburg, die de reformatie invoerde. Erik trad echter in 1547 toe tot het katholicisme.
Erik diende in het leger van Karel V and Filips II, en nam deel aan de Schmalkaldische Oorlog (1546-1547) en de Habsburg-Valois Oorlog (1551-1559) onder Lamoraal van Egmont. Gedurende the Slag van Saint-Quentin (1557) maakte hij zich verdienstelijk door Maarschalk van Frankrijk Anne de Montmorency en Jacques d’Albon de Saint-André gevangen te nemen. Deze gijzelaars waren van belang bij de onderhandelingen voor de Vrede van Cateau-Cambrésis. Ter compensatie gaf Filips II hem in 1558 de Baronie van Liesveld en de Heerlijkheid van Woerden in onderpand.
In september 1566, het jaar van de Beeldenstorm, onderdrukte Erik van Brunswijk met harde hand een poging om de Lutherse eredienst in te voeren in de Petruskerk in Woerden. In datzelfde jaar benadrukte hij zijn trouw aan de Katholieke religie met de schenking van het glas De tempeluitdrijving van Heliodorus aan de St.-Janskerk in Gouda, Catholicae religionis ergo (vanwege de Katholieke godsdienst).
Na de slag bij Oosterweel (1567) hielp hij met het herstellen van de orde door Vianen te veroveren op ’Grote Geus’ Hendrik van Brederode (5 mei 1567). Nadat Woerden op 8 augustus 1572 zich aansloot bij de Nederlandse opstand namen de Staten van Holland de heerlijke rechten over van Erik van Brunswijk, maar hij behield de inkomsten.
Bij Katharina van Weldam, een buitenechtelijke relatie, had hij een zoon, Willem, en een dochter, Catharina, welke kinderen een aantal jaren na de geboorte zijn gelegitimeerd.
Na zijn overlijden ging het hertogdom over naar zijn neef Julius van Brunswijk-Lüneburg.
Erik diende in het leger van Karel V and Filips II, en nam deel aan de Schmalkaldische Oorlog (1546-1547) en de Habsburg-Valois Oorlog (1551-1559) onder Lamoraal van Egmont. Gedurende the Slag van Saint-Quentin (1557) maakte hij zich verdienstelijk door Maarschalk van Frankrijk Anne de Montmorency en Jacques d’Albon de Saint-André gevangen te nemen. Deze gijzelaars waren van belang bij de onderhandelingen voor de Vrede van Cateau-Cambrésis. Ter compensatie gaf Filips II hem in 1558 de Baronie van Liesveld en de Heerlijkheid van Woerden in onderpand.
In september 1566, het jaar van de Beeldenstorm, onderdrukte Erik van Brunswijk met harde hand een poging om de Lutherse eredienst in te voeren in de Petruskerk in Woerden. In datzelfde jaar benadrukte hij zijn trouw aan de Katholieke religie met de schenking van het glas De tempeluitdrijving van Heliodorus aan de St.-Janskerk in Gouda, Catholicae religionis ergo (vanwege de Katholieke godsdienst).
Na de slag bij Oosterweel (1567) hielp hij met het herstellen van de orde door Vianen te veroveren op ’Grote Geus’ Hendrik van Brederode (5 mei 1567). Nadat Woerden op 8 augustus 1572 zich aansloot bij de Nederlandse opstand namen de Staten van Holland de heerlijke rechten over van Erik van Brunswijk, maar hij behield de inkomsten.
Bij Katharina van Weldam, een buitenechtelijke relatie, had hij een zoon, Willem, en een dochter, Catharina, welke kinderen een aantal jaren na de geboorte zijn gelegitimeerd.
Na zijn overlijden ging het hertogdom over naar zijn neef Julius van Brunswijk-Lüneburg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten