680 Joanna Magdalena van Saksen-Altenburg is geboren in 1656, dochter van Frederik Willem II van Saksen-Altenburg (zie 679) en Magdalena Sibylla Van Saksen (zie 1168). Joanna is overleden in 1686, 29 of 30 jaar oud. Joanna trouwde met Johan Adolf I van Saksen-Weißenfels. Zie 1157 voor persoonsgegevens van Johan.
Kind van Joanna en Johan:
1 Christiaan van Saksen-Weißenfels, geboren op maandag 23 februari 1682 in Weißenfels. Volgt 681.
681 Christiaan van Saksen-Weißenfels is geboren op maandag 23 februari 1682 in Weißenfels, zoon van Johan Adolf I van Saksen-Weißenfels (zie 1157) en Joanna Magdalena van Saksen-Altenburg (zie 680). Christiaan is overleden op donderdag 28 juni 1736 in Sangerhausen, 54 jaar oud.
Notitie bij Christiaan: In 1712 volgde hij zijn broer Johan George op als hertog van Saksen-Weißenfels.
Christiaan was gehuwd met Louisa Christina van Stolberg-Ortenberg (1675-1738), dochter van graaf Christoffel Lodewijk van Stolberg-Ortenberg, maar had geen kinderen.
Christiaan trouwde met Friederica Elisabeth van Saksen-Eisenach. Zie 1116 voor persoonsgegevens van Friederica.Christiaan was gehuwd met Louisa Christina van Stolberg-Ortenberg (1675-1738), dochter van graaf Christoffel Lodewijk van Stolberg-Ortenberg, maar had geen kinderen.
682 Wolfgang Willem van de Palts van Palts-Neuburg is geboren op dinsdag 4 november 1578 in Neuburg, zoon van Filips Lodewijk II van Palts-Neuburg en Anna van Kleef (zie 257). Wolfgang is overleden op donderdag 20 maart 1653 in Düsseldorf, 74 jaar oud.
Notitie bij Wolfgang: Hij zette zijn erfaanspraken op Gulik en Berg door en werd zo de eerste vorst van de Palts die over Gulik-Berg heerste. Door zijn overstap naar het katholicisme en zijn neutraliteitspolitiek kon hij tijdens de Dertigjarige Oorlog zijn gebieden grotendeels uit het oorlogsgeweld houden.
Wolfgang: (1) trouwde, 34 of 35 jaar oud, in 1613 met Magdalena van Beieren, 25 of 26 jaar oud. Zie 228 voor persoonsgegevens van Magdalena.
(2) trouwde, 52 of 53 jaar oud, in 1631 met Catharina Elisabeth Charlotte van Palts-Zweibrücken, 15 of 16 jaar oud. Catharina is geboren in 1615. Catharina is overleden in 1651, 35 of 36 jaar oud.
(3) trouwde, 72 of 73 jaar oud, in 1651 met Maria Francisca van Fürstenberg-Heiligenberg. Maria is overleden.
Kind van Wolfgang en Magdalena: zie 228.
683 Catharina van Oostenrijk is geboren op maandag 15 september 1533 in Wenen, dochter van Ferdinand I van het Heilige Roomse Rijk (zie 218) en Anna van Bohemen. Catharina is overleden op donderdag 28 februari 1572 in Linz, 38 jaar oud. Catharina:
(1) trouwde, 16 jaar oud, op zondag 27 oktober 1549 met Francesco III Gonzaga, 16 jaar oud. Francesco is geboren op maandag 10 maart 1533 in Mantua. Francesco is overleden op zaterdag 22 februari 1550 in Mantua, 16 jaar oud.
(2) trouwde, 19 jaar oud, op vrijdag 23 juni 1553 met Sigismund II August van Polen, 32 jaar oud. Sigismund is geboren op woensdag 1 augustus 1520 in Krakau. Sigismund is overleden op zaterdag 7 juni 1572 in Knyszyn, 51 jaar oud. Sigismund is weduwnaar van Elisabeth van Oostenrijk (1526-1545), met wie hij trouwde in 1543, zie 219. Sigismund is weduwnaar van Barbara Radziwill (1520-1551), met wie hij trouwde in 1547.
Notitie bij Sigismund: Hij was de zoon van Sigismund de Oude en Bona Sforza, een dochter van Gian Galeazzo Sforza. In 1530 werd hij - door de adel met tegenzin geaccepteerd - gekroond en mederegent van zijn vader. Hij werd 1544 grootvorst van Litouwen en volgde in 1548 zijn vader op in Polen.
Tot ongenoegen van de adel trouwde hij, nadat zijn eerste vrouw Elisabeth van Oostenrijk al in 1545 kinderloos gestorven was, in 1547 met Barbara Radziwill uit het magnatengeslacht Radziwill. De adel vreesde een vergrote invloed van dit geslacht op de politiek en probeerde het huwelijk te doen ontbinden. Barbara stierf in 1551 echter kinderloos. In 1553 trouwde hij opnieuw, met Catharina van Oostenrijk, een zuster van Elisabeth, maar ook dit huwelijk bleef kinderloos.
Sigismund August verwierf met de Unie van Wilno in 1561 Lijfland en het leenheerschap over Koerland. De Lijflandse Oorlog met Moskovië deed Sigismund besluiten, teneinde zijn macht te versterken, al zijn landen onder de Poolse kroon te verenigen. Dit geschiedde in 1569 met de Unie van Lublin, die Polen en het Groothertogdom Litouwen verenigde in het Pools-Litouwse Gemenebest. Hijzelf werd hiervan het hoofd. Dit was dan ook zijn grootste politieke succes. Hij stierf in 1572 kinderloos, waarna de Franse prins Hendrik van Valois tot koning werd gekozen.
Tot ongenoegen van de adel trouwde hij, nadat zijn eerste vrouw Elisabeth van Oostenrijk al in 1545 kinderloos gestorven was, in 1547 met Barbara Radziwill uit het magnatengeslacht Radziwill. De adel vreesde een vergrote invloed van dit geslacht op de politiek en probeerde het huwelijk te doen ontbinden. Barbara stierf in 1551 echter kinderloos. In 1553 trouwde hij opnieuw, met Catharina van Oostenrijk, een zuster van Elisabeth, maar ook dit huwelijk bleef kinderloos.
Sigismund August verwierf met de Unie van Wilno in 1561 Lijfland en het leenheerschap over Koerland. De Lijflandse Oorlog met Moskovië deed Sigismund besluiten, teneinde zijn macht te versterken, al zijn landen onder de Poolse kroon te verenigen. Dit geschiedde in 1569 met de Unie van Lublin, die Polen en het Groothertogdom Litouwen verenigde in het Pools-Litouwse Gemenebest. Hijzelf werd hiervan het hoofd. Dit was dan ook zijn grootste politieke succes. Hij stierf in 1572 kinderloos, waarna de Franse prins Hendrik van Valois tot koning werd gekozen.
684 Eleonora van Oostenrijk is geboren op maandag 2 november 1534 in Wenen, dochter van Ferdinand I van het Heilige Roomse Rijk (zie 218) en Anna van Bohemen. Eleonora is overleden op vrijdag 5 augustus 1594 in Mantua, 59 jaar oud. Eleonora trouwde, 26 jaar oud, op zaterdag 26 april 1561 met Guglielmo I Gonzaga, 23 jaar oud. Guglielmo is geboren op woensdag 24 april 1538 in Mantua. Guglielmo is overleden op vrijdag 14 augustus 1587 in Bozzolo, 49 jaar oud.
Notitie bij Guglielmo: Hij volgde zijn broer Francesco na diens kinderloos overlijden in 1550 op.
Titel:
| hertog van Mantua (1550-1587), en (als Guglielmo X) markgraaf (1550-1574) en hertog (1574-1587) van Monferrato |
685 Vincenzo I Gonzaga is geboren op maandag 21 september 1562, zoon van Guglielmo I Gonzaga en Eleonora van Oostenrijk (zie 684). Vincenzo is overleden op donderdag 9 februari 1612, 49 jaar oud.
Vincenzo:
Notitie bij Vincenzo: Hij was twee maal gehuwd. Voor het eerst trouwde hij te Piacenza met Margherita Farnese (1567 – 1643), dochter van Alessandro Farnese, hertog van Parma. Dit huwelijk bleef kinderloos en werd in 1583 weer ontbonden.
Vincenzo huwde voor de tweede maal op 29 april 1584 te Mantua met Eleonora de’ Medici (1566 – 1611), dochter van Franceso I, groothertog van Toscane. Met haar had hij de volgende kinderen:
Francesco (1586 – 1612), hertog van Mantua en Monferrato 1612
Ferdinando (1587 – 1626), hertog van Mantua en Monferrato 1612-1626
Guglielmo (Mantua 4 augustus 1589 – 13 mei 1591)
Margherita (1591 – 1632); 8 (1606) hertog Hendrik II van Lotharingen
Vincenzo (1594 – 1627), hertog van Mantua en Monferrato 1626
Eleonora; 8 (1622) keizer Ferdinand II (1578 – 1637)
Daarnaast had hij kinderen bij verschillende maîtresses:
bij Agnese de Argotta, markiezin van Grana Francesco (ca 1588 – ?), bisschop van Nola
Silvio (1592 – november/december 1612)
bij Felicita Guerrieri Francesca (ca 1593 – ?)
Vincenzo huwde voor de tweede maal op 29 april 1584 te Mantua met Eleonora de’ Medici (1566 – 1611), dochter van Franceso I, groothertog van Toscane. Met haar had hij de volgende kinderen:
Francesco (1586 – 1612), hertog van Mantua en Monferrato 1612
Ferdinando (1587 – 1626), hertog van Mantua en Monferrato 1612-1626
Guglielmo (Mantua 4 augustus 1589 – 13 mei 1591)
Margherita (1591 – 1632); 8 (1606) hertog Hendrik II van Lotharingen
Vincenzo (1594 – 1627), hertog van Mantua en Monferrato 1626
Eleonora; 8 (1622) keizer Ferdinand II (1578 – 1637)
Daarnaast had hij kinderen bij verschillende maîtresses:
bij Agnese de Argotta, markiezin van Grana Francesco (ca 1588 – ?), bisschop van Nola
Silvio (1592 – november/december 1612)
bij Felicita Guerrieri Francesca (ca 1593 – ?)
Heerlijkheid:
| hertog van Mantua |
(1) trouwde met Eleonora de’ Medici. Zie 698 voor persoonsgegevens van Eleonora.
(2) trouwde, 21 jaar oud, op zondag 29 april 1584 in Mantua met Margherita Farnese, 16 of 17 jaar oud. Zie 46 voor persoonsgegevens van Margherita.
Kinderen van Vincenzo en Eleonora:
1 Francesco IV Gonzaga, geboren op woensdag 7 mei 1586 in Mantua. Volgt 686.
2 Ferdinando Gonzaga, geboren op zondag 26 april 1587 in Mantua. Volgt 687.
3 Guglielmo Gonzaga, geboren op vrijdag 4 augustus 1589 in Mantua. Guglielmo is overleden op maandag 13 mei 1591, 1 jaar oud.
4 Margherita Gonzaga, geboren op woensdag 2 oktober 1591 in Mantua. Volgt 688.
5 Vincenzo II Gonzaga, geboren op dinsdag 8 februari 1594 in Mantua. Volgt 692.
6 Eleanora Gonzaga, geboren op woensdag 23 september 1598 in Mantua. Volgt 693.
686 Francesco IV Gonzaga is geboren op woensdag 7 mei 1586 in Mantua, zoon van Vincenzo I Gonzaga (zie 685) en Eleonora de’ Medici (zie 698). Francesco is overleden op zaterdag 22 december 1612 in Mantua, 26 jaar oud.
Francesco trouwde met Margaretha van Savoye. Margaretha is geboren op vrijdag 28 april 1589 in Turijn. Margaretha is overleden op zaterdag 26 juni 1655 in Miranda de Ebro, 66 jaar oud.
Notitie bij Francesco: Omdat hij zonder mannelijke nakomelingen overleed, werd hij opgevolgd door zijn broer Ferdinando.
Titel:
| hertog van Mantua en (als Francesco II) Monferrato 9 februari tot 22 december 1612 |
Notitie bij Margaretha: In Portugal staat zij bekend als Duquesta de Mantua.
Ze werd geboren tijdens het keizerlijke bestuur van haar grootvader van moederskant Filips II van Spanje. Ze was het vijfde kind van Karel Emanuel I van Savoye (1562-1630) en Infanta Catalina van Spanje (1567-1597).
Hertogin van Mantua en Montferrat
Ze trouwde op 19 februari 1608 in Turijn met Francesco IV Gonzaga, de toekomstige hertog van Mantua en Montferrat. In 1612 volgde hij zijn vader de toenmalige hertog Vincent I van Mantua en werd hertog van Mantua. Maar kort daarop stierf hij. Uit dit huwelijk werden drie kinderen geboren, maar alleen een dochter Maria Gonzaga, Hertogin van Montferrat overleefde haar kinderjaren. Doordat er geen mannelijke nakomelingen uit dit huwelijk meer leefden werd Francisco opgevolgd door zijn jongere broer Ferdinando Gonzaga
Onderkoningin van Portugal
Nadat haar tante van moederskant, Isabella van Spanje, Hertogin van Luxemburg en Landvoogd van de Nederlanden overleed in 1633, werd ze Spaans onderkoningin van Portugal. Margaretha had Portugese voorouders via twee van haar betovergrootmoeders (Keizerin Isabella en Beatrice, Hertogin van Savoye). Deze waren dochters van Koning Emanuel I van Portugal.
Nadat in 1635 de Graaf van Basto was ontslagen als Onderkoning, werd ze door Filips IV van Spanje benoemd tot Spaanse onderkoningin van Portugal. Ze was eerder genoemd door Diogo Soares, lid van de raad van Portugal in Madrid. Ze verhuisde naar in 1634 naar Lissabon.
Aftreden
Door de Portugese Portugese Restauratieoorlog in 1640 moest ze de Portugese bevolking kalmeren tijdens de demonstraties op het Praça do Comércio, het toenmalige grootste plein van Lissabon. Tijdens deze revolutie werd ze gedwongen tot aftreden en opgevolgd door de Hertog van Braganza, de nieuwe koning van Portugal. Ze vertrok naar Spanje, waar ze in 1655 overleed in Miranda de Ebro.
Ze werd geboren tijdens het keizerlijke bestuur van haar grootvader van moederskant Filips II van Spanje. Ze was het vijfde kind van Karel Emanuel I van Savoye (1562-1630) en Infanta Catalina van Spanje (1567-1597).
Hertogin van Mantua en Montferrat
Ze trouwde op 19 februari 1608 in Turijn met Francesco IV Gonzaga, de toekomstige hertog van Mantua en Montferrat. In 1612 volgde hij zijn vader de toenmalige hertog Vincent I van Mantua en werd hertog van Mantua. Maar kort daarop stierf hij. Uit dit huwelijk werden drie kinderen geboren, maar alleen een dochter Maria Gonzaga, Hertogin van Montferrat overleefde haar kinderjaren. Doordat er geen mannelijke nakomelingen uit dit huwelijk meer leefden werd Francisco opgevolgd door zijn jongere broer Ferdinando Gonzaga
Onderkoningin van Portugal
Nadat haar tante van moederskant, Isabella van Spanje, Hertogin van Luxemburg en Landvoogd van de Nederlanden overleed in 1633, werd ze Spaans onderkoningin van Portugal. Margaretha had Portugese voorouders via twee van haar betovergrootmoeders (Keizerin Isabella en Beatrice, Hertogin van Savoye). Deze waren dochters van Koning Emanuel I van Portugal.
Nadat in 1635 de Graaf van Basto was ontslagen als Onderkoning, werd ze door Filips IV van Spanje benoemd tot Spaanse onderkoningin van Portugal. Ze was eerder genoemd door Diogo Soares, lid van de raad van Portugal in Madrid. Ze verhuisde naar in 1634 naar Lissabon.
Aftreden
Door de Portugese Portugese Restauratieoorlog in 1640 moest ze de Portugese bevolking kalmeren tijdens de demonstraties op het Praça do Comércio, het toenmalige grootste plein van Lissabon. Tijdens deze revolutie werd ze gedwongen tot aftreden en opgevolgd door de Hertog van Braganza, de nieuwe koning van Portugal. Ze vertrok naar Spanje, waar ze in 1655 overleed in Miranda de Ebro.
Titel:
| hertogin van Mantua en Montferrat en onderkoningin van Portugal |
687 Ferdinando Gonzaga is geboren op zondag 26 april 1587 in Mantua, zoon van Vincenzo I Gonzaga (zie 685) en Eleonora de’ Medici (zie 698). Ferdinando is overleden op donderdag 29 oktober 1626 in Mantua, 39 jaar oud.
Ferdinando trouwde met Caterina de’ Medici. Caterina is geboren op zondag 2 mei 1593, dochter van Ferdinando I de’ Medici en Christine Van Lotharingen. Caterina is overleden op dinsdag 17 april 1629, 35 jaar oud.
Notitie bij Ferdinando: Volgens de gewoonte van de tijd wordt hem als tweede zoon een carrière in de geestelijkheid toebedacht. Na studies aan de universiteiten van Ingolstadt en Pisa wordt hij in 1607 benoemd tot kardinaal. Het kinderloos overlijden van zijn broer Francesco noodzaakt hem naar Mantua terug te keren en de regering van het hertogdom te aanvaarden.
Om het bestuur van zijn landen voor zijn familie te verzekeren treedt hij, met speciale dispensatie van paus Paulus V, uit de geestelijke stand en huwt in 1616 in het geheim met Camilla Faà di Bruno (Casale 1589 – Ferrara 13 juli 1662). Het jaar erop verstoot hij haar echter, nog voor hun kind geboren wordt:
Francesco Giacinto (Mantua 4 december 1616 – 1630)
Op 17 februari 1617 huwt hij te Mantua met Catharina de’ Medici (1593 – 1629), dochter van Ferdinando I, groothertog van Toscane. Dit huwelijk blijft kinderloos.
Omdat zijn zoon uit zijn eerste huwelijk was onwettig verklaard en uitgesloten van troonopvolging werd hij opgevolgd door zijn jongere broer Vincenzo.
Ferdinand was de laatste Grootmeester van de Orde van de Christelijke Militie
Categorieën: Hertog van Mantua | Hertog van Monferrato | Huis Gonzaga
Om het bestuur van zijn landen voor zijn familie te verzekeren treedt hij, met speciale dispensatie van paus Paulus V, uit de geestelijke stand en huwt in 1616 in het geheim met Camilla Faà di Bruno (Casale 1589 – Ferrara 13 juli 1662). Het jaar erop verstoot hij haar echter, nog voor hun kind geboren wordt:
Francesco Giacinto (Mantua 4 december 1616 – 1630)
Op 17 februari 1617 huwt hij te Mantua met Catharina de’ Medici (1593 – 1629), dochter van Ferdinando I, groothertog van Toscane. Dit huwelijk blijft kinderloos.
Omdat zijn zoon uit zijn eerste huwelijk was onwettig verklaard en uitgesloten van troonopvolging werd hij opgevolgd door zijn jongere broer Vincenzo.
Ferdinand was de laatste Grootmeester van de Orde van de Christelijke Militie
Categorieën: Hertog van Mantua | Hertog van Monferrato | Huis Gonzaga
Titel:
| hertog van Mantua en Monferrato van 1612 tot zijn dood |
688 Margherita Gonzaga is geboren op woensdag 2 oktober 1591 in Mantua, dochter van Vincenzo I Gonzaga (zie 685) en Eleonora de’ Medici (zie 698). Margherita is overleden op zaterdag 7 februari 1632 in Nancy, 40 jaar oud. Zij is begraven in Collège St.Georges te Nancy. Margherita trouwde, 14 jaar oud, op woensdag 26 april 1606 in Nancy met Hendrik II de Goede Van Lotharingen, 42 jaar oud. Hendrik is geboren op maandag 8 november 1563 in Nancy, zoon van Karel III de Grote Van Lotharingen en Claudia van Valois. Hendrik is overleden op woensdag 31 juli 1624 in Nancy, 60 jaar oud. Hij is begraven in Collège St.Georges te Nancy. Hendrik is weduwnaar van Catharina van Bourbon (ovl. 1606), met wie hij trouwde in 1599, zie 716.
Notitie bij Hendrik: Hij was hertog van Opper-Lotharingen van 1608 tot 1624. Hij was tevens markies van Pont-a-Mousson en hertog van Bar. Hendrik nam deel aan de godsdienstoorlogen, langs katholieke zijde. In 1599 trouwde hij met de calvinistische Catharina van Bourdon (-1606), dochter van Antoon van Bourbon, en nadien met Margherita Gonzaga, dochter van hertog Vincenzo van Mantua. Uit zijn tweede huwelijk stamden twee dochters:
Nicola (1608-1657), hertogin van Lotharingen
Claude van Lotharingen (1612-1648), die huwde met Nicolaas II, hertog van Opper-Lotharingen.
Nicola (1608-1657), hertogin van Lotharingen
Claude van Lotharingen (1612-1648), die huwde met Nicolaas II, hertog van Opper-Lotharingen.
689 Nicola Van Lotharingen is geboren op vrijdag 3 oktober 1608 in Nancy, dochter van Hendrik II de Goede Van Lotharingen en Margherita Gonzaga (zie 688). Nicola is overleden op vrijdag 2 februari 1657 in Parijs, 48 jaar oud.
Notitie bij Nicola: Haar vader, die geen zoons had, wilde haar het hertogdom verlenen, maar in het testament van hertog René II van Lotharingen was gestipuleerd dat het hertogdom alleen in de mannelijke lijn kon overgaan, waardoor Karel van Vaudémont, de zoon van haar oom Frans van Vaudémont aanspraak maakte op de opvolging. Nicola huwde daarop in 1621 met Karel, maar het huwelijk bleef kinderloos. Toen haar vader Hendrik in 1624 stierf, liet hij het hertogdom over aan zijn dochter. De staten-generaal oordeelden evenwel dat de troon toekwam aan Frans van Vaudémont, die in 1625 hertog van Opper-Lotharingen werd, maar al na enkele dagen het hertogschap overliet aan zijn zoon Karel. Karel scheidde in 1635 van Nicola, maar de paus weigerde om het huwelijk nietig te verklaren.
Nicola trouwde, 12 of 13 jaar oud, in 1621 met Karel IV van Vaudémont Van Lotharingen, 16 of 17 jaar oud. Karel is geboren op maandag 5 april 1604. Karel is overleden op woensdag 18 september 1675 in Bernkastel-Kues, 71 jaar oud. Notitie bij Karel: Karels oom, hertog Hendrik II van Lotharingen, die geen zoons had, wilde het hertogdom overdragen aan zijn dochter Nicola, maar in het testament van hertog René II van Lotharingen was gestipuleerd dat het hertogdom alleen in de mannelijke lijn kon overgaan. Hierdoor maakte Karel aanspraak op de opvolging. Hij huwde in 1621 met Nicola, maar het huwelijk bleef kinderloos. Na het overlijden van zijn oom hertog Hendrik in 1624, bezette diens dochter Nicola de troon. De Staten-Generaal bevestigden echter het testament van René II. Daarop werd de vader van Karel, Frans van Vaudémont, in 1625 hertog van Lotharingen, maar die liet al na enkele dagen de kroon over aan zijn zoon. Karel scheidde in 1635 van Nicola, maar de paus weigerde om het huwelijk nietig te verklaren. In 1637 hertrouwde hij met Beatrix van Cusance en in 1665 met Marie Louise d’Aspremont.
690 Claude Van Lotharingen is geboren in 1612, dochter van Hendrik II de Goede Van Lotharingen en Margherita Gonzaga (zie 688). Claude is overleden in 1357, 254 of 255 jaar oud. Claude trouwde, 21 of 22 jaar oud, op maandag 20 maart 1634 in Nancy met Nicolaas II Frans Van Lotharingen, 24 jaar oud. Nicolaas is geboren op dinsdag 6 oktober 1609 in Nancy. Nicolaas is overleden op maandag 27 januari 1670 in Nancy, 60 jaar oud.
Notitie bij Nicolaas: abdis van Remiremont
Kinderen van Claude en Nicolaas:
2 Ferdinand Filips Van Lotharingen, geboren in 1639. Ferdinand is overleden in 1659, 19 of 20 jaar oud.
3 Karel Leopold Nicolaas Sixtus Van Lotharingen, geboren op vrijdag 3 april 1643 in Wenen. Volgt 691.
691 Karel Leopold Nicolaas Sixtus Van Lotharingen is geboren op vrijdag 3 april 1643 in Wenen, zoon van Nicolaas II Frans Van Lotharingen en Claude Van Lotharingen (zie 690). Karel is overleden op dinsdag 18 april 1690 in Wels, 47 jaar oud.
Notitie bij Karel: Karel was voorbestemd voor een religieus leven, maar door de dood van zijn oudere broer, werd hij opvolger van het hertogdom en begon hij een militaire carrière. Hij bracht het tot opperbevelhebber van het keizerlijk leger, maar zijn hertogdom bleef bezet door de Franse troepen.
Karel trouwde, 34 of 35 jaar oud, in 1678 met Eleonora Maria Josefa van Oostenrijk, 24 of 25 jaar oud. Zie 225 voor persoonsgegevens van Eleonora. Kinderen van Karel en Eleonora: zie 225.
692 Vincenzo II Gonzaga is geboren op dinsdag 8 februari 1594 in Mantua, zoon van Vincenzo I Gonzaga (zie 685) en Eleonora de’ Medici (zie 698). Vincenzo is overleden op zondag 26 december 1627 in Mantua, 33 jaar oud.
Vincenzo trouwde, 22 of 23 jaar oud, in 1617 met Isabella Gonzaga, 40 of 41 jaar oud. Isabella is geboren in 1576. Isabella is overleden in 1627, 50 of 51 jaar oud.
Notitie bij Vincenzo: Net als zijn broer Ferdinando was hij voorbestemd voor de geestelijke stand en werd in 1615 tot kardinaal benoemd. Toen echter de opvolging binnen de familie in gevaar dreigde te komen, legde hij evenals zijn broer zijn functies af om voor nakomelingen te zorgen.
In 1617 huwde hij te Gazzuolo met Isabella Gonzaga (1576 – 1627), dochter van Alfonso Gonzaga, graaf van Novellara. Dit huwelijk bleef kinderloos.
Om de opvolging veilig te stellen huwelijkte hij op zijn sterfbed zijn nicht Maria Gonzaga, dochter van zijn oudste broer Francesco uit aan Carlo Gonzaga, een nakomeling van zijn overgrootvader Federico II Gonzaga.
Na zijn dood begon de Mantovaanse Successieoorlog, waarna uiteindelijk de vader van Carlo, Carlo I Gonzaga, Vincenzo opvolgde in de hertogdommen Mantua en Monferrato.
In 1617 huwde hij te Gazzuolo met Isabella Gonzaga (1576 – 1627), dochter van Alfonso Gonzaga, graaf van Novellara. Dit huwelijk bleef kinderloos.
Om de opvolging veilig te stellen huwelijkte hij op zijn sterfbed zijn nicht Maria Gonzaga, dochter van zijn oudste broer Francesco uit aan Carlo Gonzaga, een nakomeling van zijn overgrootvader Federico II Gonzaga.
Na zijn dood begon de Mantovaanse Successieoorlog, waarna uiteindelijk de vader van Carlo, Carlo I Gonzaga, Vincenzo opvolgde in de hertogdommen Mantua en Monferrato.
Titel:
| hertog van Mantua en Monferrato |
693 Eleanora Gonzaga is geboren op woensdag 23 september 1598 in Mantua, dochter van Vincenzo I Gonzaga (zie 685) en Eleonora de’ Medici (zie 698). Eleanora is overleden op zondag 27 juni 1655 in Wenen, 56 jaar oud.
Eleanora trouwde, 23 jaar oud, op vrijdag 4 februari 1622 in Innsbruck met Ferdinand II van het Heilige Roomse Rijk, 43 jaar oud. Zie 238 voor persoonsgegevens van Ferdinand.
Notitie bij Eleanora: Zij stond in haar tijd bekend om haar schoonheid. Op 4 februari 1622 huwde zij te Innsbruck met keizer Ferdinand II van het Heilige Roomse Rijk (1578 – 1637). Dit huwelijk bleef kinderloos, maar ze werd wel stiefmoeder van zijn 4 overlevende kinderen uit zijn eerdere huwelijk met Maria Anna van Beieren (1551-1608), waaronder de latere keizer Ferdinand III.
Eleonora stichtte karmelieter kloosters te Graz en Wenen. In 1662 stichtte zij een Damesorde, de "Orde van de Slavinnen van de Deugd".
Eleonora stichtte karmelieter kloosters te Graz en Wenen. In 1662 stichtte zij een Damesorde, de "Orde van de Slavinnen van de Deugd".
Titel:
| prinses van Mantua |
694 Anna Caterina Gonzaga is geboren in 1566, dochter van Guglielmo I Gonzaga en Eleonora van Oostenrijk (zie 684). Anna is overleden in 1621, 54 of 55 jaar oud. Anna trouwde, 15 of 16 jaar oud, in 1582 met Ferdinand II van Tirol, 52 of 53 jaar oud. Zie 252 voor persoonsgegevens van Ferdinand.
Kinderen van Anna en Ferdinand: zie 252.
695 Barbara van Oostenrijk is geboren op woensdag 30 april 1539 in Innsbruck, dochter van Ferdinand I van het Heilige Roomse Rijk (zie 218) en Anna van Bohemen. Barbara is overleden op vrijdag 19 september 1572 in Ferrara, 33 jaar oud. Barbara trouwde, 26 jaar oud, op woensdag 5 december 1565 met Alfonso II d’ Este, 32 jaar oud.
Notitie bij het huwelijk van Barbara en Alfonso: Alfonso was drie keer gehuwd:
Op 3 juli 1558 trouwde hij met Lucrezia de’ Medici, dochter van Cosimo I de’ Medici, groothertog van Toscane en van diens vrouw Eleonora van Toledo. Drie jaar later stierf Lucrezia, waarschijnlijk door vergiftiging. Hieraan wordt gerefereerd in het gedicht My Last Duchess van de Engels dichter Robert Browning.
Op 5 december 1565 trouwde Alfonso met Barbara van Oostenrijk, de achtste dochter van keizer Ferdinand I van het Heilige Roomse Rijk en Anna van Bohemen.
Op 24 februari 1579 trouwde hij met Margherita Gonzaga d’Este, oudste dochter van hertog Guglielmo I Gonzaga en hertogin Eleonora van Oostenrijk.
Ondanks dat hij drie keer trouwde bleef hij kinderloos.
Alfonso is geboren op zaterdag 22 november 1533 in Ferrara. Alfonso is overleden op maandag 27 oktober 1597 in Ferrara, 63 jaar oud. Op 3 juli 1558 trouwde hij met Lucrezia de’ Medici, dochter van Cosimo I de’ Medici, groothertog van Toscane en van diens vrouw Eleonora van Toledo. Drie jaar later stierf Lucrezia, waarschijnlijk door vergiftiging. Hieraan wordt gerefereerd in het gedicht My Last Duchess van de Engels dichter Robert Browning.
Op 5 december 1565 trouwde Alfonso met Barbara van Oostenrijk, de achtste dochter van keizer Ferdinand I van het Heilige Roomse Rijk en Anna van Bohemen.
Op 24 februari 1579 trouwde hij met Margherita Gonzaga d’Este, oudste dochter van hertog Guglielmo I Gonzaga en hertogin Eleonora van Oostenrijk.
Ondanks dat hij drie keer trouwde bleef hij kinderloos.
Notitie bij Alfonso: Hij was de oudste zoon van Ercole II d’Este en van prinses Renée van Frankrijk, een dochter van koning Lodewijk XII van Frankrijk en van koningin Anna van Bretagne.
Toen Alfonso nog een jonge man was, vocht hij in het leger van koning Hendrik II van Frankrijk tegen de Habsburgers. Kort na zijn bestijging van de Hertogelijke troon, werd hij door Paus Pius IV gedwongen om zijn moeder terug te sturen naar Frankrijk, vanwege banden die zij had met protestanten zoals Johannes Calvijn.
In 1583 sloot Alfonso een alliantie met Keizer Maximiliaan II van het Heilige Roomse Rijk die op dat moment in oorlog waren met Turken in Hongarije.
De officiële lijn van de Este familie stierf met hem in 1597. Keizer Rudolf II van het Heilige Roomse Rijk stelde Alfonso’s neef, Cesare d’Este, voor als erfgenaam voor de hertogelijke troon. Cesare was lid van een andere tak van d’Este familie, die na de dood van Alfonso de familie naam Este doorzette. De opvolging, werd nochtans, enkel door de Keizer, maar niet door de Pausen erkend. In 1598 werd Ferrara daarom in de Pauselijke Staten door Paus Clemens VIII geannexeerd, op terreinen van twijfelachtige wettigheid.
Alfonso II verhoogde de glorie van Ferrara naar zijn hoogst punt, en was de weldoener van Torquato Tasso, Giovanni Battista Guarini en Cesare Cremonini, begunstigde de kunsten en wetenschappen, als de prinsen van zijn huis altijd verhoogden.
Zijn uitgaven deden nochtans schade aan het Hertogdom. Hij stierf op 27 oktober 1597, en werd opgevolgd door zijn neef, Cesare.
Toen Alfonso nog een jonge man was, vocht hij in het leger van koning Hendrik II van Frankrijk tegen de Habsburgers. Kort na zijn bestijging van de Hertogelijke troon, werd hij door Paus Pius IV gedwongen om zijn moeder terug te sturen naar Frankrijk, vanwege banden die zij had met protestanten zoals Johannes Calvijn.
In 1583 sloot Alfonso een alliantie met Keizer Maximiliaan II van het Heilige Roomse Rijk die op dat moment in oorlog waren met Turken in Hongarije.
De officiële lijn van de Este familie stierf met hem in 1597. Keizer Rudolf II van het Heilige Roomse Rijk stelde Alfonso’s neef, Cesare d’Este, voor als erfgenaam voor de hertogelijke troon. Cesare was lid van een andere tak van d’Este familie, die na de dood van Alfonso de familie naam Este doorzette. De opvolging, werd nochtans, enkel door de Keizer, maar niet door de Pausen erkend. In 1598 werd Ferrara daarom in de Pauselijke Staten door Paus Clemens VIII geannexeerd, op terreinen van twijfelachtige wettigheid.
Alfonso II verhoogde de glorie van Ferrara naar zijn hoogst punt, en was de weldoener van Torquato Tasso, Giovanni Battista Guarini en Cesare Cremonini, begunstigde de kunsten en wetenschappen, als de prinsen van zijn huis altijd verhoogden.
Zijn uitgaven deden nochtans schade aan het Hertogdom. Hij stierf op 27 oktober 1597, en werd opgevolgd door zijn neef, Cesare.
Titel:
| hertog van Modena en Ferrara en Reggio van 1559 tot zijn dood in 1597 |
696 Karel II van Oostenrijk is geboren op donderdag 3 juni 1540, zoon van Ferdinand I van het Heilige Roomse Rijk (zie 218) en Anna van Bohemen. Karel is overleden op dinsdag 10 juli 1590, 50 jaar oud.
Karel trouwde, 31 jaar oud, op zondag 26 augustus 1571 in Wenen met Maria Anna van Beieren, 20 jaar oud. Zie 234 voor persoonsgegevens van Maria.
Notitie bij Karel: Hij werd in 1564 aartshertog van Binnen-Oostenrijk na de gebiedsdeling door de zonen van de overleden Ferdinand I. In 1559 en opnieuw in 1564-1568 waren er onderhandelingen voor een huwelijk tussen Karel en Elizabeth I van Engeland.
Titel:
| in 1564 aartshertog van Binnen-Oostenrijk |
Kinderen van Karel en Maria: zie 234.
697 Johanna van Oostenrijk is geboren op maandag 24 januari 1547 in Praag, dochter van Ferdinand I van het Heilige Roomse Rijk (zie 218) en Anna van Bohemen. Johanna is overleden op donderdag 10 april 1578 in Florence, 31 jaar oud.
Johanna trouwde, 18 jaar oud, op dinsdag 18 december 1565 met Francesco I de’ Medici, 24 jaar oud. Francesco is geboren op vrijdag 25 maart 1541 in Florence. Francesco is overleden op maandag 19 oktober 1587 in Poggio a Caiano, 46 jaar oud.
Titel:
| aartshertogin van Oostenrijk en groothertogin van Toscane |
Notitie bij Francesco: Hij regeerde van 1574 tot 1587, maar nam als regent de taken van zijn vader reeds over in 1564.
Hij was de zoon van Cosimo I de’ Medici, de eerste groothertog van Toscane, en Eleonora van Toledo, dochter van de Spaanse onderkoning van Napels, Don Pedro Álvarez de Toledo.
Na het overlijden van Johanna in 1578 hertrouwde Francesco met zijn maîtresse, de Venetiaanse Bianca Cappello, wier zoon Antonio (29 augustus 1576 – 2 mei 1621) door hem werd geadopteerd. Toen Francesco’s ziekelijke zoon Filippo op jeugdige leeftijd overleed, benoemde hij – met goedkeuring van de koning van Spanje – in 1583 zijn geadopteerde zoon Antonio als troonopvolger.
Francesco I de’ Medici ligt begraven in de Cappelle Medicee, een kapel van de Basilica San Lorenzo in Florence. Na zijn dood in 1587 werd Francesco echter opgevolgd door zijn jongere broer Ferdinando I de’ Medici, die de benoeming van zijn neefje ongedaan maakte.
Hij was de zoon van Cosimo I de’ Medici, de eerste groothertog van Toscane, en Eleonora van Toledo, dochter van de Spaanse onderkoning van Napels, Don Pedro Álvarez de Toledo.
Na het overlijden van Johanna in 1578 hertrouwde Francesco met zijn maîtresse, de Venetiaanse Bianca Cappello, wier zoon Antonio (29 augustus 1576 – 2 mei 1621) door hem werd geadopteerd. Toen Francesco’s ziekelijke zoon Filippo op jeugdige leeftijd overleed, benoemde hij – met goedkeuring van de koning van Spanje – in 1583 zijn geadopteerde zoon Antonio als troonopvolger.
Francesco I de’ Medici ligt begraven in de Cappelle Medicee, een kapel van de Basilica San Lorenzo in Florence. Na zijn dood in 1587 werd Francesco echter opgevolgd door zijn jongere broer Ferdinando I de’ Medici, die de benoeming van zijn neefje ongedaan maakte.
698 Eleonora de’ Medici is geboren op zaterdag 1 maart 1567 in Florence, dochter van Francesco I de’ Medici en Johanna van Oostenrijk (zie 697). Eleonora is overleden op vrijdag 9 september 1611 in Cavriana, 44 jaar oud.
Eleonora trouwde met Vincenzo I Gonzaga. Zie 685 voor persoonsgegevens van Vincenzo.
Titel:
| prinses van Toscane |
Kinderen van Eleonora en Vincenzo: zie 685.
699 Maria de’ Medici is geboren op dinsdag 26 april 1575 in Florence, dochter van Francesco I de’ Medici en Johanna van Oostenrijk (zie 697). Maria is overleden op donderdag 3 juli 1642 in Keulen, 67 jaar oud.
Notitie bij Maria: Maria de’ Medici regeerde Frankrijk vanaf 1610. Op 14 mei van dat jaar werd haar echtgenoot Hendrik IV vermoord. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Lodewijk XIII. Deze was echter nog maar 8 jaar oud, en daarom trad zijn moeder op als regentes. In die hoedanigheid riep zij als laatste Franse vorst in 1614 de Staten-Generaal bijeen.
In 1615 werd Lodewijk meerderjarig verklaard en in 1617 gaf hij zijn moeder het advies ’zich voortaan met haar eigen zaken te bemoeien’. Later verzoende hij zich met haar. Op de achtergrond bleef zij zich met de staatszaken bemoeien, ook toen die vanaf 1624 door kardinaal Richelieu werden behartigd.
Op 10 november 1630 werd de koningin-moeder verbannen, nadat zij een complot tegen Richelieu had gesteund (Journée des Dupes). Zij vond dat haar zoon moest kiezen, ’voor de knecht of voor zijn moeder’; hij koos voor de ’knecht’, zijn bekwame minister Richelieu.
[bewerken] Maria de’ Medici in Holland
Via Luik en Den Bosch, waar zij is verwelkomd door stadhouder Frederik Hendrik, kwam de koningin-moeder aan in Den Haag en nam enkele dagen rust. Ze gaf er de voorkeur aan om over land te reizen en niet per trekschuit. De ambassadeur in Frankrijk Willem Boreel was betrokken bij de voorbereidingen van haar bezoek. Op 1 september 1638, ongeveer vijf uur ’s middags kwam Maria de’ Medici aan voor de poorten van Amsterdam, waar ze werd verwelkomd door de bestuurders Andries Bicker, Abraham Boom en Albert Burgh. Haar komst als koning-moeder van Frankrijk, dat toen in oorlog was met Spanje, betekende een informele erkenning van de Nederlandse Republiek, in een tijd dat de Tachtigjarige Oorlog met Spanje op zijn eind liep. Zij kreeg behalve een groots vuurwerk op de Amstel, ook een toernooi op het Rokin aangeboden. Ze bracht een bezoek aan het Oostindisch Huis, waar voor haar een Indische rijsttafel was bereid. Albert Burgh verkocht haar de beroemde rozenkrans van Franciscus Xaverius, die door Piet Hein in het Braziliaanse Salvador was veroverd. ’s Avonds voer men naar het IJ waar een vlootschouw was georganiseerd. Gerrit van Honthorst schilderde haar portret, dat ze aan de stad geschenk deed.
Caspar van Baerle beschreef het verblijf en het enthousiasme. Vondel vertaalde het werk uit het Latijn; bij de uitgever Blaeu verschenen gravures.
Waarschijnlijk was zij ook huwelijksmakelaar voor een van haar kleindochters, de Engelse prinses Maria Henriëtte Stuart, die met prins Willem II zou trouwen
Maria trouwde met Hendrik IV Van Frankrijk. Zie 717 voor persoonsgegevens van Hendrik. In 1615 werd Lodewijk meerderjarig verklaard en in 1617 gaf hij zijn moeder het advies ’zich voortaan met haar eigen zaken te bemoeien’. Later verzoende hij zich met haar. Op de achtergrond bleef zij zich met de staatszaken bemoeien, ook toen die vanaf 1624 door kardinaal Richelieu werden behartigd.
Op 10 november 1630 werd de koningin-moeder verbannen, nadat zij een complot tegen Richelieu had gesteund (Journée des Dupes). Zij vond dat haar zoon moest kiezen, ’voor de knecht of voor zijn moeder’; hij koos voor de ’knecht’, zijn bekwame minister Richelieu.
[bewerken] Maria de’ Medici in Holland
Via Luik en Den Bosch, waar zij is verwelkomd door stadhouder Frederik Hendrik, kwam de koningin-moeder aan in Den Haag en nam enkele dagen rust. Ze gaf er de voorkeur aan om over land te reizen en niet per trekschuit. De ambassadeur in Frankrijk Willem Boreel was betrokken bij de voorbereidingen van haar bezoek. Op 1 september 1638, ongeveer vijf uur ’s middags kwam Maria de’ Medici aan voor de poorten van Amsterdam, waar ze werd verwelkomd door de bestuurders Andries Bicker, Abraham Boom en Albert Burgh. Haar komst als koning-moeder van Frankrijk, dat toen in oorlog was met Spanje, betekende een informele erkenning van de Nederlandse Republiek, in een tijd dat de Tachtigjarige Oorlog met Spanje op zijn eind liep. Zij kreeg behalve een groots vuurwerk op de Amstel, ook een toernooi op het Rokin aangeboden. Ze bracht een bezoek aan het Oostindisch Huis, waar voor haar een Indische rijsttafel was bereid. Albert Burgh verkocht haar de beroemde rozenkrans van Franciscus Xaverius, die door Piet Hein in het Braziliaanse Salvador was veroverd. ’s Avonds voer men naar het IJ waar een vlootschouw was georganiseerd. Gerrit van Honthorst schilderde haar portret, dat ze aan de stad geschenk deed.
Caspar van Baerle beschreef het verblijf en het enthousiasme. Vondel vertaalde het werk uit het Latijn; bij de uitgever Blaeu verschenen gravures.
Waarschijnlijk was zij ook huwelijksmakelaar voor een van haar kleindochters, de Engelse prinses Maria Henriëtte Stuart, die met prins Willem II zou trouwen
700 Lodewijk XIII de Rechtvaardige Van Frankrijk is geboren op donderdag 27 september 1601 in Fontainebleau, zoon van Hendrik IV Van Frankrijk (zie 717) en Maria de’ Medici (zie 699). Lodewijk is overleden op donderdag 14 mei 1643 in Saint-Germain-en-Laye, 41 jaar oud.
Lodewijk trouwde, 13 of 14 jaar oud, in 1615 met Anna van Oostenrijk, 13 of 14 jaar oud. Zie 52 voor persoonsgegevens van Anna.
Notitie bij Lodewijk: Toen zijn vader in 1610 vermoord werd, was de kroonprins slechts acht jaar oud. Hij stond aanvankelijk onder het regentschap van zijn moeder. De Rijksgroten, die zijn vader Hendrik IV tot de orde hadden geroepen, maakten van zijn minderjarigheid misbruik om zich opnieuw te verrijken in het nadeel van de schatkist.
Van 1614 tot 1615 riep Maria in naam van Lodewijk de laatste maal vóór de Franse Revolutie de États-Généraux bijeen. In 1615 werd de koning meerderjarig verklaard en huwde met Anna van Oostenrijk, de dochter van Filips III van Spanje. Onverwacht gaf hij in 1617 zijn moeder het advies ’zich voortaan met haar eigen zaken te bemoeien’, en liet daarna de regeringszaken over aan zijn vriend, de hertog van Luynes (tot 1621).
Na de dood van Luynes greep Armand du Plessis, hertog van Richelieu en bisschop van Luçon, beter gekend als kardinaal Richelieu, zijn kans. Hij bewerkte een verzoening tussen de koning en zijn moeder, en wist zich spoedig op te werken in de kroonraad. Volgens eigen zeggen had hij alleen maar de versterking van het koninklijk gezag en de grootheid van zijn koninkrijk op het oog. In elk geval was dat het begin van ’un grand règne sans un grand roi’. Richelieu had de feitelijke macht overgenomen.
Krachtens het edict van Nantes had Hendrik IV aan de protestanten verschillende garnizoenssteden in het zuiden toegekend. Richelieu begreep dat zij een gevaar voor Frankrijk betekenden, omdat zij de koning het hoofd durfden bieden. Met het beleg van La Rochelle (1628) brak hij de machtspositie van de protestanten, die al hun privileges verloren, behalve gelijkberechtiging voor de wet en het recht op vrijheid van eredienst.
Tegenover de Rijksgroten trad de kardinaal even kordaat op. De moeder, de echtgenote en de broer van de koning ( Gaston van Orléans) zwoeren daarom dat zij Richelieu zouden breken, maar deze beschikte over uiterst geraffineerde inlichtings- en veiligheidsdiensten. Op 10 november 1630 werd de koningin-moeder verbannen, nadat zij haar zoon had laten kiezen, ’voor de knecht of voor zijn moeder’. Verschillende hoge edellieden, van hoogverraad beschuldigd, moesten hun betrokkenheid in het complot tegen Richelieu met hun leven bekopen. Ook het gewone volk joegen de kardinaal en de koning tegen zich in het harnas, door de invoering van belastingen ’die de grootheid van Frankrijk moesten in stand houden’.
Op het vlak van de buitenlandse politiek deelden Lodewijk XIII en Richelieu de visie dat de grenzen van het Franse koninkrijk moesten samenvallen met die van het vroegere Gallië uit de Oudheid. Vanaf 1635 mengden zij niet meer alleen financieel, maar nu ook militair in de Dertigjarige Oorlog, tegen de Spaanse en Duitse Habsburgers. Dit heeft Frankrijk veel last bezorgd. In 1642 werd Richelieu ernstig ziek en overleed. Lodewijk XIII volgde hem reeds enkele maanden later in het graf.
Zonder kardinaal de Richelieu zou de regering van Lodewijk XIII ongetwijfeld heel wat minder luisterrijk zijn geweest. Zijn enige persoonlijke verdienste was in feite dat hij Richelieu als adviseur heeft weten te handhaven, tegen alle omstandigheden in.
Van 1614 tot 1615 riep Maria in naam van Lodewijk de laatste maal vóór de Franse Revolutie de États-Généraux bijeen. In 1615 werd de koning meerderjarig verklaard en huwde met Anna van Oostenrijk, de dochter van Filips III van Spanje. Onverwacht gaf hij in 1617 zijn moeder het advies ’zich voortaan met haar eigen zaken te bemoeien’, en liet daarna de regeringszaken over aan zijn vriend, de hertog van Luynes (tot 1621).
Na de dood van Luynes greep Armand du Plessis, hertog van Richelieu en bisschop van Luçon, beter gekend als kardinaal Richelieu, zijn kans. Hij bewerkte een verzoening tussen de koning en zijn moeder, en wist zich spoedig op te werken in de kroonraad. Volgens eigen zeggen had hij alleen maar de versterking van het koninklijk gezag en de grootheid van zijn koninkrijk op het oog. In elk geval was dat het begin van ’un grand règne sans un grand roi’. Richelieu had de feitelijke macht overgenomen.
Krachtens het edict van Nantes had Hendrik IV aan de protestanten verschillende garnizoenssteden in het zuiden toegekend. Richelieu begreep dat zij een gevaar voor Frankrijk betekenden, omdat zij de koning het hoofd durfden bieden. Met het beleg van La Rochelle (1628) brak hij de machtspositie van de protestanten, die al hun privileges verloren, behalve gelijkberechtiging voor de wet en het recht op vrijheid van eredienst.
Tegenover de Rijksgroten trad de kardinaal even kordaat op. De moeder, de echtgenote en de broer van de koning ( Gaston van Orléans) zwoeren daarom dat zij Richelieu zouden breken, maar deze beschikte over uiterst geraffineerde inlichtings- en veiligheidsdiensten. Op 10 november 1630 werd de koningin-moeder verbannen, nadat zij haar zoon had laten kiezen, ’voor de knecht of voor zijn moeder’. Verschillende hoge edellieden, van hoogverraad beschuldigd, moesten hun betrokkenheid in het complot tegen Richelieu met hun leven bekopen. Ook het gewone volk joegen de kardinaal en de koning tegen zich in het harnas, door de invoering van belastingen ’die de grootheid van Frankrijk moesten in stand houden’.
Op het vlak van de buitenlandse politiek deelden Lodewijk XIII en Richelieu de visie dat de grenzen van het Franse koninkrijk moesten samenvallen met die van het vroegere Gallië uit de Oudheid. Vanaf 1635 mengden zij niet meer alleen financieel, maar nu ook militair in de Dertigjarige Oorlog, tegen de Spaanse en Duitse Habsburgers. Dit heeft Frankrijk veel last bezorgd. In 1642 werd Richelieu ernstig ziek en overleed. Lodewijk XIII volgde hem reeds enkele maanden later in het graf.
Zonder kardinaal de Richelieu zou de regering van Lodewijk XIII ongetwijfeld heel wat minder luisterrijk zijn geweest. Zijn enige persoonlijke verdienste was in feite dat hij Richelieu als adviseur heeft weten te handhaven, tegen alle omstandigheden in.
Heerlijkheid:
| koning van Frankrijk van 1610 tot aan zijn dood |
Kinderen van Lodewijk en Anna: zie 52.
701 Elisabeth Van Frankrijk is geboren op vrijdag 22 november 1602 in Fontainebleau, dochter van Hendrik IV Van Frankrijk (zie 717) en Maria de’ Medici (zie 699). Elisabeth is overleden op donderdag 6 oktober 1644 in Madrid, 41 jaar oud.
Elisabeth trouwde, 12 jaar oud, op donderdag 8 oktober 1615 met Filips IV van Spanje, 10 jaar oud. Zie 182 voor persoonsgegevens van Filips.
Notitie bij Elisabeth: Prinses Elisabeth werd geboren als dochter van koning Hendrik IV van Frankrijk en diens echtgenote Maria de’ Medici. Ze was de jongere zus van de latere koning Lodewijk XIII van Frankrijk. Ze was ook de oudere zus van Christina Maria, Nicolaas Hendrik, Gaston en van Henriëtta Maria. Elisabeth werd alzo schoonzus van Anna van Oostenrijk, die trouwde met Lodewijk; van Victor Amadeus I van Savoye, die trouwde met Christina Maria en ook van Karel I van Engeland, die getrouwd was met haar jongste zus Henriëtta Maria.
Titel:
| prinses van Frankrijk, koningin van Spanje |
Kinderen van Elisabeth en Filips: zie 182.
702 Maria van Hongarije is geboren op donderdag 18 september 1505 in Brussel, dochter van Filips I de Schone Van Castilie (zie 42) en Johanna, de Waanzinnige (Spaans: Juana la Loca) van Castilië (zie 1594). Maria is overleden op dinsdag 18 oktober 1558 in Cigales, 53 jaar oud.
Notitie bij Maria: Huwelijk
Nog voor Maria haar eerste verjaardag gevierd had, werd ze door haar grootvader Maximiliaan I van Oostenrijk als bruid beloofd aan de op dat moment nog ongeboren eerste zoon van Wladislaus II, de koning van Hongarije en Bohemen. Op 1 juli 1506 werd haar toekomstige echtgenoot dan geboren, de latere koning Lodewijk II van Hongarije. De huwelijksinzegening vond op 22 juli 1515 in de Stephansdom in Wenen plaats tijdens een beroemde dubbele plechtigheid (de Wiener Doppelhochzeit), waarbij ook Maria’s oudere broer Ferdinand werd uitgehuwelijkt aan Lodewijks oudere zus Anna. Maximiliaan was daarbij zelf plaatsvervanger voor zijn afwezige kleinzoon Ferdinand.
Van dan af werd Maria in Innsbruck op haar rol als koningin van Hongarije voorbereid. Voor de officiële voltrekking van het huwelijk voer Maria in het voorjaar van 1521 per schip van Linz naar Wenen en verder naar Boeda, waar Lodewijk zich ophield vanwege de acute Turkse dreiging. In 1522 werden ze in de echt verbonden. Slechts vier jaar later sneuvelde Lodewijk op 20-jarige leeftijd tijdens de gevechten tegen Süleyman I in de Slag bij Mohács (29 augustus 1526). Maria nam daarna het regentschap in Hongarije waar tot aan de kroning van de nieuwe koning, haar broer Ferdinand. Ze zou nooit meer hertrouwen.
Landvoogdes van de Nederlanden
Na de dood van haar tante Margaretha van Oostenrijk in 1530 werd Maria door haar broer Karel V aangesteld als landvoogdes van de Nederlanden. Tijdens haar regeringsperiode in deze gewesten gaf ze blijk van een enorme toewijding aan de keizer en bleef ze trouw aan de Bourgondisch-Habsburgse politiek. Zij bevorderde de territoriale eenmaking en versterking van het bestuur in de Nederlanden. De eenwording werd in 1543 voltooid, toen met het Traktaat van Venlo Gelre als laatste Nederlands gewest onder Habsburgs bestuur kwam.
In 1542 liet ze nabij Couvin, in het zuiden van de provincie Namen, een versterkte stad aanleggen die naar haar Mariembourg genoemd werd. De expansiedrang van de Franse koningen Frans I en Hendrik II richting Nederlanden waren voor haar namelijk een bron van heel wat zorgen, die een hoogtepunt bereikten bij het beleg door de Fransen van Metz (1553-1554). De keizer werd daar zo in het nauw gedreven dat hij zonder de troepen en het geld van Maria van Hongarije aan de Fransen moeilijk het hoofd had kunnen bieden.
Maria van Hongarije kreeg echter ook met economische, financiële en religieuze problemen in de Nederlanden te maken. Hoewel zij op godsdienstig gebied een voor die tijd vrij gematigd en opportunistisch standpunt had ingenomen - meermaals werden haar Luthersgezinde sympathieën toegeschreven - liet zij de strenge plakkaten tegen de ketters van haar broer Karel V wel toepassen.
Op 25 oktober 1555 legde ze tegelijk met het aftreden van Karel V haar bestuursfunctie over de Nederlanden neer. Toch bleef ze Filips II (1555 Heer der Nederlanden) en Emanuel Filibert van Savoye (1528-1580) (landvoogd van de Nederlanden 1555-’59), die haar als opvolgde, nog gedurende een jaar bijstaan.
Op 15 september 1556 nam ze samen met haar broer Karel en haar zus Eleonora in Vlissingen de boot richting Spanje. Na de dood van Eleonora in februari 1558 en later dat jaar Karel (op 21 september) werd Maria van Hongarije ernstig ziek. Zij stierf op 18 oktober van hetzelfde jaar.
Maria van Hongarije staat bekend als zeer begaafd en als een markante persoonlijkheid. Zij had een ruime belangstelling voor de humanistische studies en voor de kunst van de Renaissance, die aan haar hof te Brussel een hoge opbloei kenden. Eén van haar opmerkelijke trekjes was ook dat ze verslingerd was aan de jacht. Vaak verbleef ze in de Henegouwse stad Binche in het paleis dat ze liet bouwen door de Bergense architect-beeldhouwer Jacques Dubrœucq. Ze verwierf ook een jachtgebied in het naburige dorp Morlanwelz, waar ze door dezelfde Jacques Dubrœucq een jachtpaviljoen liet bouwen dat naar haar "Mariemont" (’heuvel van Maria’) genoemd werd. Beide kastelen werden echter al in 1554 door de troepen van Hendrik II van Frankrijk vernield, nog voor ze voltooid waren.
Maria trouwde, 9 jaar oud, op zondag 22 juli 1515 in Stephansdom in Wenen met Lodewijk II van Hongarije, 9 jaar oud. Lodewijk is geboren op woensdag 1 juli 1506 in Boeda, Hongarije. Lodewijk is overleden op woensdag 29 augustus 1526 in Mohács, 20 jaar oud. Nog voor Maria haar eerste verjaardag gevierd had, werd ze door haar grootvader Maximiliaan I van Oostenrijk als bruid beloofd aan de op dat moment nog ongeboren eerste zoon van Wladislaus II, de koning van Hongarije en Bohemen. Op 1 juli 1506 werd haar toekomstige echtgenoot dan geboren, de latere koning Lodewijk II van Hongarije. De huwelijksinzegening vond op 22 juli 1515 in de Stephansdom in Wenen plaats tijdens een beroemde dubbele plechtigheid (de Wiener Doppelhochzeit), waarbij ook Maria’s oudere broer Ferdinand werd uitgehuwelijkt aan Lodewijks oudere zus Anna. Maximiliaan was daarbij zelf plaatsvervanger voor zijn afwezige kleinzoon Ferdinand.
Van dan af werd Maria in Innsbruck op haar rol als koningin van Hongarije voorbereid. Voor de officiële voltrekking van het huwelijk voer Maria in het voorjaar van 1521 per schip van Linz naar Wenen en verder naar Boeda, waar Lodewijk zich ophield vanwege de acute Turkse dreiging. In 1522 werden ze in de echt verbonden. Slechts vier jaar later sneuvelde Lodewijk op 20-jarige leeftijd tijdens de gevechten tegen Süleyman I in de Slag bij Mohács (29 augustus 1526). Maria nam daarna het regentschap in Hongarije waar tot aan de kroning van de nieuwe koning, haar broer Ferdinand. Ze zou nooit meer hertrouwen.
Landvoogdes van de Nederlanden
Na de dood van haar tante Margaretha van Oostenrijk in 1530 werd Maria door haar broer Karel V aangesteld als landvoogdes van de Nederlanden. Tijdens haar regeringsperiode in deze gewesten gaf ze blijk van een enorme toewijding aan de keizer en bleef ze trouw aan de Bourgondisch-Habsburgse politiek. Zij bevorderde de territoriale eenmaking en versterking van het bestuur in de Nederlanden. De eenwording werd in 1543 voltooid, toen met het Traktaat van Venlo Gelre als laatste Nederlands gewest onder Habsburgs bestuur kwam.
In 1542 liet ze nabij Couvin, in het zuiden van de provincie Namen, een versterkte stad aanleggen die naar haar Mariembourg genoemd werd. De expansiedrang van de Franse koningen Frans I en Hendrik II richting Nederlanden waren voor haar namelijk een bron van heel wat zorgen, die een hoogtepunt bereikten bij het beleg door de Fransen van Metz (1553-1554). De keizer werd daar zo in het nauw gedreven dat hij zonder de troepen en het geld van Maria van Hongarije aan de Fransen moeilijk het hoofd had kunnen bieden.
Maria van Hongarije kreeg echter ook met economische, financiële en religieuze problemen in de Nederlanden te maken. Hoewel zij op godsdienstig gebied een voor die tijd vrij gematigd en opportunistisch standpunt had ingenomen - meermaals werden haar Luthersgezinde sympathieën toegeschreven - liet zij de strenge plakkaten tegen de ketters van haar broer Karel V wel toepassen.
Op 25 oktober 1555 legde ze tegelijk met het aftreden van Karel V haar bestuursfunctie over de Nederlanden neer. Toch bleef ze Filips II (1555 Heer der Nederlanden) en Emanuel Filibert van Savoye (1528-1580) (landvoogd van de Nederlanden 1555-’59), die haar als opvolgde, nog gedurende een jaar bijstaan.
Op 15 september 1556 nam ze samen met haar broer Karel en haar zus Eleonora in Vlissingen de boot richting Spanje. Na de dood van Eleonora in februari 1558 en later dat jaar Karel (op 21 september) werd Maria van Hongarije ernstig ziek. Zij stierf op 18 oktober van hetzelfde jaar.
Maria van Hongarije staat bekend als zeer begaafd en als een markante persoonlijkheid. Zij had een ruime belangstelling voor de humanistische studies en voor de kunst van de Renaissance, die aan haar hof te Brussel een hoge opbloei kenden. Eén van haar opmerkelijke trekjes was ook dat ze verslingerd was aan de jacht. Vaak verbleef ze in de Henegouwse stad Binche in het paleis dat ze liet bouwen door de Bergense architect-beeldhouwer Jacques Dubrœucq. Ze verwierf ook een jachtgebied in het naburige dorp Morlanwelz, waar ze door dezelfde Jacques Dubrœucq een jachtpaviljoen liet bouwen dat naar haar "Mariemont" (’heuvel van Maria’) genoemd werd. Beide kastelen werden echter al in 1554 door de troepen van Hendrik II van Frankrijk vernield, nog voor ze voltooid waren.
Notitie bij Lodewijk: Hij volgde zijn vader na diens dood in 1516 op. Na Maximiliaans dood in 1519 werd hij opgevoed door zijn voogd George van Brandenburg-Ansbach. In 1522 trouwde hij met Maria van Oostenrijk, zuster van Karel V van het Heilige Roomse Rijk. Zijn eigen zuster Anna was getrouwd met keizer Ferdinand I van het Heilige Roomse Rijk.
Toen Lodewijk op 29 augustus 1526, na de Slag bij Mohács tegen de Ottomanen op de vlucht sloeg, werd hij gedood. Hij werd - in het noordwestelijk deel van het land dat niet in handen van de Turken viel - opgevolgd door zijn zwager Ferdinand.
Zijn weduwe Maria van Habsburg zou later door haar broer Karel V tot landvoogdes over de Nederlanden worden benoemd.
Toen Lodewijk op 29 augustus 1526, na de Slag bij Mohács tegen de Ottomanen op de vlucht sloeg, werd hij gedood. Hij werd - in het noordwestelijk deel van het land dat niet in handen van de Turken viel - opgevolgd door zijn zwager Ferdinand.
Zijn weduwe Maria van Habsburg zou later door haar broer Karel V tot landvoogdes over de Nederlanden worden benoemd.
Heerlijkheid:
| koning van Hongarije en Bohemen |
703 Catharina van Habsburg is geboren op donderdag 14 januari 1507 in Torquemada, dochter van Filips I de Schone Van Castilie (zie 42) en Johanna, de Waanzinnige (Spaans: Juana la Loca) van Castilië (zie 1594). Catharina is overleden op woensdag 12 februari 1578 in Lissabon, 71 jaar oud.
Notitie bij Catharina: Catharina is het enige kind, dat opgevoed werd door haar moeder. Bij de opsluiting van Johanna van Castilië durfde men namelijk niet haar jongste dochter bij haar af te nemen.
Huwelijk
Catharina was getrouwd met koning Johan III van Portugal en kreeg met hem 9 kinderen, maar geen daarvan leefde lang genoeg om Johan III als koning op te volgen. Johan III werd uiteindelijk opgevolgd door hun kleinzoon Sebastiaan van Portugal, de zoon van hun jongste zoon Johan Manuel (1537 - 1554) en Johanna van Habsburg (1535 - 1573).
Haar kinderen waren:
Alfons (1526-1526)
Maria Emanuela (1527-1545), in 1543 gehuwd met Filips II van Spanje
Maria Isabella (1529-1530)
Beatrix (1530-1530)
Emanuel (1531-1537)
Filips (1533-1539)
infante Denis (1535-1539)
Johan Manuel (1537-1554), vader van Sebastiaan van Portugal
infante Jan Anton(1539-1540)
Catharina trouwde met Johan III de Vrome van Portugal. Zie 1596 voor persoonsgegevens van Johan. Huwelijk
Catharina was getrouwd met koning Johan III van Portugal en kreeg met hem 9 kinderen, maar geen daarvan leefde lang genoeg om Johan III als koning op te volgen. Johan III werd uiteindelijk opgevolgd door hun kleinzoon Sebastiaan van Portugal, de zoon van hun jongste zoon Johan Manuel (1537 - 1554) en Johanna van Habsburg (1535 - 1573).
Haar kinderen waren:
Alfons (1526-1526)
Maria Emanuela (1527-1545), in 1543 gehuwd met Filips II van Spanje
Maria Isabella (1529-1530)
Beatrix (1530-1530)
Emanuel (1531-1537)
Filips (1533-1539)
infante Denis (1535-1539)
Johan Manuel (1537-1554), vader van Sebastiaan van Portugal
infante Jan Anton(1539-1540)
Kind van Catharina en Johan:
1 Johan Manuel van Portugal, geboren op zondag 3 juni 1537 in Évora. Volgt 704.
704 Johan Manuel van Portugal is geboren op zondag 3 juni 1537 in Évora, zoon van Johan III de Vrome van Portugal (zie 1596) en Catharina van Habsburg (zie 703). Johan is overleden op dinsdag 2 januari 1554 in Lissabon, 16 jaar oud. Johan trouwde met Johanna (Spaans: Juana) van Habsburg. Zie 217 voor persoonsgegevens van Johanna.
Kind van Johan en Johanna: zie 217.
705 Anna van Bourgondië is geboren omstreeks 1435, dochter van Filips III (Filips de Goede) van Bourgondië (zie 39) en Jacqueline van Steenberghe. Anna is overleden in 1508, ongeveer 73 jaar oud.
Notitie bij Anna: Ze groeide op aan het Bourgondische hof in de Nederlanden en werd gouvernante van de latere hertogin Maria van Bourgondië.
In 1457 huwde ze met de Zeeuwse edelman Adriaan van Borssele, een bekwaam militair (geridderd in 1426) en kamerheer van de hertog. Hij bezat tal van heerlijkheden op het Zeeuwse eiland Walcheren (Brigdamme, West-Souburg, Oost-Souburg, Sint-Laurens, Popkensburg, Koudekerke, Zoutelande, Kleverskerke, Grijpskerke, Meliskerke, Ritthem). Het echtpaar bewoonde het kasteel van West-Souburg, dat aan de familie van Borssele toebehoorde.
Anna van Bourgondië is op de Zeeuwse eilanden vooral bekend wegens het indijken en inpolderen van schorren. Samen met haar man stichtte ze er dorpen en financierde ze de bouw van kerken, zoals Sommelsdijk (1464) en Bruinisse (1466). Hiervoor werd uiteraard ook samengewerkt met andere grondbezitters. In 1468 stierf haar man zonder wettige kinderen na te laten. Anna erfde al zijn bezittingen.
In 1470 hertrouwde ze met Adolf van Kleef, heer van Ravenstein en Wijnendale. Voortaan droeg ze de titel van vrouw van Ravenstein. Adolf was een dichte verwant van de hertogelijke familie en bevelhebber in het Bourgondische leger. Tussen 1475 en 1477 bereikte hij de top van zijn politieke carrière als stadhouder-generaal van de Nederlanden. In 1483 werd hij medelid van de regentschapsraad, die de Nederlanden bestuurde namens de minderjarige Filips de Schone.
Adolf van Kleef was niet onbekend in Zeeland: hij had het Hof van Kleef bij Zierikzee bewoond en was ook heer van Dreischor en Breskenszand. Samen met haar tweede man zette Anna haar inpolderingswerk in Zeeland voort. Ze gaf haar naam aan Sint-Annaland, een polder die ontstond in 1476 door het indijken van schorren en slikken die aan haar eerste man hadden toebehoord. Hiervoor had ze de toestemming verkregen van haar "neef" (zo noemde hij haar) Karel de Stoute. In 1486 was ook de bouw van een nieuwe kerk voltooid. Een jaar later dijkte ze alweer een nieuwe polder in: Sint Philipsland (1487).
In 1498 droeg ze de ambachtsheerlijkheid Sint-Annaland, Hannevosdijk en Moggerhil over aan haar stiefbroer Boudewijn van Bourgondië (1446-1508), eveneens een onwettig kind van Filips de Goede.
Behalve in Zeeland had ze ook in Brugge een eigendom. Kort na 1470 verwierf ze het Hof van Leffinge (in de Molenmeers), dat omgedoopt werd tot Hof van Ravenstein. Dat stadspaleis behield ze minstens tot 1501 en waarschijnlijk tot haar dood.
Ze overleed op 14 januari 1508. Haar hart werd begraven bij haar eerste man in de kerk van West-Souburg. Haar lichaam werd echter overgebracht naar de Dominicanenkerk in Brussel en daar begraven bij het lichaam van haar tweede man.
Ze liet geen eigen kinderen na. Sinds haar tweede huwelijk was ze wel de stiefmoeder van Filips van Kleef en Jan van Kleef, bastaard van Ravenstein.
Het kasteel van West-Souburg en de Zeeuwse polders uit haar nalatenschap gingen na haar dood naar Filips van Bourgondië, een andere halfbroer van Anna, die in 1509 bisschop van Utrecht werd en stierf in 1514. De hiervoor genoemde Boudewijn van Bourgondië kreeg het Hof van Ravenstein (Hof van Leffinge) in Brugge, maar hij stierf nog hetzelfde jaar.
Bron
Guy Dupont, ’Bourgondië, Anna van’, in het Nationaal Biografisch Woordenboek, dl. 18, Brussel, 2007.
Anna: In 1457 huwde ze met de Zeeuwse edelman Adriaan van Borssele, een bekwaam militair (geridderd in 1426) en kamerheer van de hertog. Hij bezat tal van heerlijkheden op het Zeeuwse eiland Walcheren (Brigdamme, West-Souburg, Oost-Souburg, Sint-Laurens, Popkensburg, Koudekerke, Zoutelande, Kleverskerke, Grijpskerke, Meliskerke, Ritthem). Het echtpaar bewoonde het kasteel van West-Souburg, dat aan de familie van Borssele toebehoorde.
Anna van Bourgondië is op de Zeeuwse eilanden vooral bekend wegens het indijken en inpolderen van schorren. Samen met haar man stichtte ze er dorpen en financierde ze de bouw van kerken, zoals Sommelsdijk (1464) en Bruinisse (1466). Hiervoor werd uiteraard ook samengewerkt met andere grondbezitters. In 1468 stierf haar man zonder wettige kinderen na te laten. Anna erfde al zijn bezittingen.
In 1470 hertrouwde ze met Adolf van Kleef, heer van Ravenstein en Wijnendale. Voortaan droeg ze de titel van vrouw van Ravenstein. Adolf was een dichte verwant van de hertogelijke familie en bevelhebber in het Bourgondische leger. Tussen 1475 en 1477 bereikte hij de top van zijn politieke carrière als stadhouder-generaal van de Nederlanden. In 1483 werd hij medelid van de regentschapsraad, die de Nederlanden bestuurde namens de minderjarige Filips de Schone.
Adolf van Kleef was niet onbekend in Zeeland: hij had het Hof van Kleef bij Zierikzee bewoond en was ook heer van Dreischor en Breskenszand. Samen met haar tweede man zette Anna haar inpolderingswerk in Zeeland voort. Ze gaf haar naam aan Sint-Annaland, een polder die ontstond in 1476 door het indijken van schorren en slikken die aan haar eerste man hadden toebehoord. Hiervoor had ze de toestemming verkregen van haar "neef" (zo noemde hij haar) Karel de Stoute. In 1486 was ook de bouw van een nieuwe kerk voltooid. Een jaar later dijkte ze alweer een nieuwe polder in: Sint Philipsland (1487).
In 1498 droeg ze de ambachtsheerlijkheid Sint-Annaland, Hannevosdijk en Moggerhil over aan haar stiefbroer Boudewijn van Bourgondië (1446-1508), eveneens een onwettig kind van Filips de Goede.
Behalve in Zeeland had ze ook in Brugge een eigendom. Kort na 1470 verwierf ze het Hof van Leffinge (in de Molenmeers), dat omgedoopt werd tot Hof van Ravenstein. Dat stadspaleis behield ze minstens tot 1501 en waarschijnlijk tot haar dood.
Ze overleed op 14 januari 1508. Haar hart werd begraven bij haar eerste man in de kerk van West-Souburg. Haar lichaam werd echter overgebracht naar de Dominicanenkerk in Brussel en daar begraven bij het lichaam van haar tweede man.
Ze liet geen eigen kinderen na. Sinds haar tweede huwelijk was ze wel de stiefmoeder van Filips van Kleef en Jan van Kleef, bastaard van Ravenstein.
Het kasteel van West-Souburg en de Zeeuwse polders uit haar nalatenschap gingen na haar dood naar Filips van Bourgondië, een andere halfbroer van Anna, die in 1509 bisschop van Utrecht werd en stierf in 1514. De hiervoor genoemde Boudewijn van Bourgondië kreeg het Hof van Ravenstein (Hof van Leffinge) in Brugge, maar hij stierf nog hetzelfde jaar.
Bron
Guy Dupont, ’Bourgondië, Anna van’, in het Nationaal Biografisch Woordenboek, dl. 18, Brussel, 2007.
(1) trouwde, ongeveer 18 jaar oud, in 1453 met Adolf van Kleef-van Ravenstein, 27 of 28 jaar oud. Adolf is geboren op donderdag 28 juni 1425. Adolf is overleden op dinsdag 18 september 1492, 67 jaar oud.
Notitie bij Adolf: Hij krijgt zijn opvoeding aan het Bourgondische hof en wordt hoveling van Filips de Goede. Even lijkt hij voorbestemd voor een kerkelijke carrière. Van 1446 tot 1447 is hij namelijk elect-aartsbisschop van Keulen. Die beslissing blijft echter zonder gevolg.
Residenties, adellijke titels, huwelijken en kinderen
Zijn eerste residentie is gelegen in Zierikzee. Het Hof van Kleef wordt als woonst van Adolf voor het eerst vermeld in 1445. De grond waarop het gebouwd is, behoorde waarschijnlijk al lange tijd (voor 1300) tot het geslacht van de graven van Kleef.
In 1450 schenkt zijn vader hem de heerlijkheden Ravenstein, Herpen en Uden. Vanaf dan is Adolf van Kleef gekend als heer van Ravenstein. Die titel onderscheidt hem van zijn vader en naamgenoot, de hertog van Kleef.
In 1453 huwt hij met Beatrix van Portugal, dochter van koning Peter van Portugal. Als gevolg van zijn huwelijkscontract wordt hij ook heer van Dreischor bij Zierikzee in Zeeland. In 1456 bevalt Beatrix van een zoon, Filips van Kleef, die de enige wettige nakomeling van Adolf wordt. Een jaar later krijgt hij nog een dochtertje, Louise van Kleef, maar zij sterft binnen het jaar. Beatrix zelf overlijdt in 1462.
Bij het overlijden van zijn moeder Maria van Bourgondië in 1463 verwerft hij—bovenop de heerlijkheden die hij al in zijn bezit heeft—ook het kasteel en de heerlijkheid Wijnendale. Het wordt zijn belangrijkste buitenverblijf. Hij spaart kosten noch moeite om van het kasteel een schitterend jachtslot te maken. In 1488 schenkt hij de titel van Wijnendale aan zijn enige zoon Filips.
In 1470 hertrouwt hij met Anna van Bourgondië (ca. 1435-1508), een natuurlijke dochter van hertog Filips de Goede en weduwe van Adriaan van Borsele, een Zeeuwse edelman en kamerheer van Filips de Goede. Zij bezit het waterslot van West-Souburg bij Middelburg (later slot Sint-Aldegonde genoemd), dat door Adolf als buitenverblijf wordt gebruikt. Ze verwerft ook een huis in Brugge (Molenmeers) dat eveneens door Adolf wordt bewoond, vandaar de benaming Hof van Ravenstein. Hij bezit gelijknamige stadspaleizen in Gent (Onderbergen), Brugge (Molenmeers) en Brussel (Kunstberg), die overigens vandaag nog bestaan.
Militaire en politieke carrière
Intussen maakt hij naam als militair en toernooiridder. Vanaf 1443 neemt hij aan alle grote krijgsverrichtingen van de Bourgondische hertogen deel. Zijn riddersporen verdient hij tijdens de Slag bij Gavere (1453), waarmee het Bourgondische leger een einde maakt aan de Gentse Opstand.
Op het beroemde Banket van de Fazant, een Bourgondisch hoffeest in Rijsel in 1454, draagt hij de titel van chevalier au cigne. Samen met een honderdtal andere aanwezigen legt hij de eed af dat hij hertog Filips de Goede zal volgen op kruistocht naar Constantinopel, dat een jaar tevoren door de Turken was veroverd. Die kruistocht zal echter nooit plaatsvinden.
Tijdens het negende kapittel van de Orde van het Gulden Vlies in Den Haag (1456) wordt hij opgenomen als ridder.
Tussen 1465 en 1473 dient hij als kapitein in het leger van Karel de Stoute tijdens zijn campagnes in het noorden van Frankrijk, Luik en Gelderland. In 1472 benoemt Karel hem samen met drie andere edelen tot generaal in de oorlog van de Bourgondische hertog tegen de Franse koning Lodewijk XI. In 1475 stelt Karel hem aan tot stadhouder-generaal van de Nederlanden alvorens op krijgstocht naar Lotharingen te vertrekken.
Bij de dood van Karel in januari 1477 stelt zijn (dan nog ongehuwde) dochter, de nieuwe hertogin Maria van Bourgondië, hem opnieuw aan als stadhouder-generaal van de Nederlanden. In april van dat jaar huwt Maria met aartshertog Maximiliaan van Oostenrijk. Een jaar later, op het kapittel van het Gulden Vlies in Brugge, wordt Maximiliaan opgenomen in de ridderorde en aangesteld tot haar soeverein. Adolf van Kleef, als hoogste in rang aanwezig bij de ceremonie, slaat Maximiliaan tot ridder.
Nog in 1478 treedt Adolf op als peter van de pasgeboren zoon van Maria, de latere aartshertog Filips de Schone. Als de jongen drie jaar is, slaat Adolf hem tot ridder op het kapittel van het Gulden Vlies in ’s-Hertogenbosch.
Van 1477 tot 1482 oefent hij de functie van gouverneur en kapitein-generaal (militair bevelhebber) van het graafschap Henegouwen uit (1477-1482).
In 1482 sterft Maria na een jachtongeval in de bossen van Wijnendale, op het domein van Adolf van Kleef. In juni 1483 later stelt Maximiliaan, onder druk van de Vlamingen, een regentschapsraad aan om in naam van de minderjarige Filips de Schone Vlaanderen te besturen. Als verwant van de dynastie wordt Adolf van Kleef een van de leden. In oktober van jaar ontneemt Maximiliaan echter de bevoegdheden van de regentschapsraad, die niettemin blijft doorregeren.
Het autoritaire optreden van Maximiliaan jaagt de Vlaamse steden en de adel tegen de Habsburger in het verzet. Adolf kiest het kamp van de opstandelingen en wordt een van hun leiders. In mei 1484 neemt hij (samen met Filips van Bourgondië) ontslag uit de regentschapsraad. Na een kortstondige vrede met Maximiliaan in juni 1485 (Vrede van Sluis), barst de burgeroorlog in september 1487 opnieuw los. In het nauw gedreven door de Duitse troepen van Maximiliaan, moet hij zich in 1490 overgeven.
In september 1492, na de eindoverwinning van Maximiliaan, overlijdt hij in Zeeland. Zijn lichaam wordt naar Brussel gevoerd, waar hij een welhaast vorstelijke begrafenis krijgt in de Dominicanenkerk.
Nakomelingen
Behalve zijn wettige zoon Filips van Kleef, die zijn vader opvolgt in zijn heerlijkheden, laat Adolf ook een natuurlijke zoon, Jan van Kleef, bastaard van Ravenstein, na.
Residenties, adellijke titels, huwelijken en kinderen
Zijn eerste residentie is gelegen in Zierikzee. Het Hof van Kleef wordt als woonst van Adolf voor het eerst vermeld in 1445. De grond waarop het gebouwd is, behoorde waarschijnlijk al lange tijd (voor 1300) tot het geslacht van de graven van Kleef.
In 1450 schenkt zijn vader hem de heerlijkheden Ravenstein, Herpen en Uden. Vanaf dan is Adolf van Kleef gekend als heer van Ravenstein. Die titel onderscheidt hem van zijn vader en naamgenoot, de hertog van Kleef.
In 1453 huwt hij met Beatrix van Portugal, dochter van koning Peter van Portugal. Als gevolg van zijn huwelijkscontract wordt hij ook heer van Dreischor bij Zierikzee in Zeeland. In 1456 bevalt Beatrix van een zoon, Filips van Kleef, die de enige wettige nakomeling van Adolf wordt. Een jaar later krijgt hij nog een dochtertje, Louise van Kleef, maar zij sterft binnen het jaar. Beatrix zelf overlijdt in 1462.
Bij het overlijden van zijn moeder Maria van Bourgondië in 1463 verwerft hij—bovenop de heerlijkheden die hij al in zijn bezit heeft—ook het kasteel en de heerlijkheid Wijnendale. Het wordt zijn belangrijkste buitenverblijf. Hij spaart kosten noch moeite om van het kasteel een schitterend jachtslot te maken. In 1488 schenkt hij de titel van Wijnendale aan zijn enige zoon Filips.
In 1470 hertrouwt hij met Anna van Bourgondië (ca. 1435-1508), een natuurlijke dochter van hertog Filips de Goede en weduwe van Adriaan van Borsele, een Zeeuwse edelman en kamerheer van Filips de Goede. Zij bezit het waterslot van West-Souburg bij Middelburg (later slot Sint-Aldegonde genoemd), dat door Adolf als buitenverblijf wordt gebruikt. Ze verwerft ook een huis in Brugge (Molenmeers) dat eveneens door Adolf wordt bewoond, vandaar de benaming Hof van Ravenstein. Hij bezit gelijknamige stadspaleizen in Gent (Onderbergen), Brugge (Molenmeers) en Brussel (Kunstberg), die overigens vandaag nog bestaan.
Militaire en politieke carrière
Intussen maakt hij naam als militair en toernooiridder. Vanaf 1443 neemt hij aan alle grote krijgsverrichtingen van de Bourgondische hertogen deel. Zijn riddersporen verdient hij tijdens de Slag bij Gavere (1453), waarmee het Bourgondische leger een einde maakt aan de Gentse Opstand.
Op het beroemde Banket van de Fazant, een Bourgondisch hoffeest in Rijsel in 1454, draagt hij de titel van chevalier au cigne. Samen met een honderdtal andere aanwezigen legt hij de eed af dat hij hertog Filips de Goede zal volgen op kruistocht naar Constantinopel, dat een jaar tevoren door de Turken was veroverd. Die kruistocht zal echter nooit plaatsvinden.
Tijdens het negende kapittel van de Orde van het Gulden Vlies in Den Haag (1456) wordt hij opgenomen als ridder.
Tussen 1465 en 1473 dient hij als kapitein in het leger van Karel de Stoute tijdens zijn campagnes in het noorden van Frankrijk, Luik en Gelderland. In 1472 benoemt Karel hem samen met drie andere edelen tot generaal in de oorlog van de Bourgondische hertog tegen de Franse koning Lodewijk XI. In 1475 stelt Karel hem aan tot stadhouder-generaal van de Nederlanden alvorens op krijgstocht naar Lotharingen te vertrekken.
Bij de dood van Karel in januari 1477 stelt zijn (dan nog ongehuwde) dochter, de nieuwe hertogin Maria van Bourgondië, hem opnieuw aan als stadhouder-generaal van de Nederlanden. In april van dat jaar huwt Maria met aartshertog Maximiliaan van Oostenrijk. Een jaar later, op het kapittel van het Gulden Vlies in Brugge, wordt Maximiliaan opgenomen in de ridderorde en aangesteld tot haar soeverein. Adolf van Kleef, als hoogste in rang aanwezig bij de ceremonie, slaat Maximiliaan tot ridder.
Nog in 1478 treedt Adolf op als peter van de pasgeboren zoon van Maria, de latere aartshertog Filips de Schone. Als de jongen drie jaar is, slaat Adolf hem tot ridder op het kapittel van het Gulden Vlies in ’s-Hertogenbosch.
Van 1477 tot 1482 oefent hij de functie van gouverneur en kapitein-generaal (militair bevelhebber) van het graafschap Henegouwen uit (1477-1482).
In 1482 sterft Maria na een jachtongeval in de bossen van Wijnendale, op het domein van Adolf van Kleef. In juni 1483 later stelt Maximiliaan, onder druk van de Vlamingen, een regentschapsraad aan om in naam van de minderjarige Filips de Schone Vlaanderen te besturen. Als verwant van de dynastie wordt Adolf van Kleef een van de leden. In oktober van jaar ontneemt Maximiliaan echter de bevoegdheden van de regentschapsraad, die niettemin blijft doorregeren.
Het autoritaire optreden van Maximiliaan jaagt de Vlaamse steden en de adel tegen de Habsburger in het verzet. Adolf kiest het kamp van de opstandelingen en wordt een van hun leiders. In mei 1484 neemt hij (samen met Filips van Bourgondië) ontslag uit de regentschapsraad. Na een kortstondige vrede met Maximiliaan in juni 1485 (Vrede van Sluis), barst de burgeroorlog in september 1487 opnieuw los. In het nauw gedreven door de Duitse troepen van Maximiliaan, moet hij zich in 1490 overgeven.
In september 1492, na de eindoverwinning van Maximiliaan, overlijdt hij in Zeeland. Zijn lichaam wordt naar Brussel gevoerd, waar hij een welhaast vorstelijke begrafenis krijgt in de Dominicanenkerk.
Nakomelingen
Behalve zijn wettige zoon Filips van Kleef, die zijn vader opvolgt in zijn heerlijkheden, laat Adolf ook een natuurlijke zoon, Jan van Kleef, bastaard van Ravenstein, na.
706 Anna van Bourgondië is geboren in 1404, dochter van Jan Zonder Vrees (zie 27) en Margaretha van Beieren-Straubing (zie 1535). Anna is overleden op vrijdag 14 november 1432 in Parijs, 27 of 28 jaar oud. Anna trouwde met Jan (John Plantagenet ) van Bedford. Jan is geboren op zondag 20 juni 1389. Jan is overleden op woensdag 14 september 1435, 46 jaar oud.
Notitie bij Jan: Zijn broer Hendrik V van Engeland maakte hem in 1414 graaf van Kendal, graaf van Richmond en hertog van Bedford. Jan was gehuwd met Anna, dochter van Jan zonder Vrees, en na haar dood in het kraambed in 1432 met Jacquetta van Luxemburg. Dit huwelijk eindigde kinderloos met Jans dood in 1435.
Na de dood van Hendrik V van Engeland in 1422, werd Jan regent van Frankrijk voor zijn neefje Hendrik, die hij in Parijs liet kronen. Bedford versloeg de Fransen diverse keren, maar stootte nadien op Jeanne d’Arc die hij in 1431 liet ombrengen in Rouen. Bedford stierf in 1435 tijdens de onderhandelingen voor het Vrede van Rouen. Bedford bestelde verschillende verluchte manuscripten, zoals het getijdenboek dat bekendstaat als de Bedford Hours.
Hij was een zoon van Hendrik IV van Engeland en van Maria de Bohun
Na de dood van Hendrik V van Engeland in 1422, werd Jan regent van Frankrijk voor zijn neefje Hendrik, die hij in Parijs liet kronen. Bedford versloeg de Fransen diverse keren, maar stootte nadien op Jeanne d’Arc die hij in 1431 liet ombrengen in Rouen. Bedford stierf in 1435 tijdens de onderhandelingen voor het Vrede van Rouen. Bedford bestelde verschillende verluchte manuscripten, zoals het getijdenboek dat bekendstaat als de Bedford Hours.
Hij was een zoon van Hendrik IV van Engeland en van Maria de Bohun
707 Agnes van Bourgondië is geboren in 1407, dochter van Jan Zonder Vrees (zie 27) en Margaretha van Beieren-Straubing (zie 1535). Agnes is overleden op zondag 1 december 1476, 68 of 69 jaar oud. Agnes trouwde, 17 of 18 jaar oud, in 1425 met Karel I van Bourbon, 23 of 24 jaar oud. Karel is geboren in 1401. Karel is overleden op zaterdag 4 december 1456 in Moulins, 54 of 55 jaar oud.
Notitie bij Karel: Sinds 1412 was hij al verloofd met Agnes van Bourgondië (1407-1476) , dochter van Jan zonder Vrees, maar huwde pas in 1425 met haar. Tijdens de gevangenschap van zijn vader in Engeland, liet Karel het bestuur tot 1427 over aan zijn moeder en deed zelf voor Karel VII van Frankrijk een aantal opdrachten in Guyenne en Languedoc . Na zijn huwelijk in 1425 stond hij een goede verstandhouding met Bourgondië voor. Op het einde van zijn regering werd hij een trouw hoveling en voerde de kunstzinnige hertog een schitterende hofhouding in Moulins.
Kinderen van Agnes en Karel:
1 Jan II van Bourbon, geboren in 1426. Volgt 708.
2 Maria van Bourbon, geboren in 1428. Volgt 709.
4 Karel II van Bourbon, geboren in 1434. Karel is overleden in 1488 in LYON (F), 53 of 54 jaar oud.
Notitie bij Karel: Karel was voorbestemd voor een leven als geestelijke en werd in 1446 aartsbisschop van Lyon, in 1470 aartsbisschop van Bourges en in 1476 bisschop van Clermont. Karel leidde evenwel een hedonistische levenswijze onder het motto n’espoir ne peur en had diverse minnaressen. Omwille van zijn groot politiek en diplomatiek talent werd hij regelmatig door de Franse kroon geraadpleegd. Karel steunde een korte tijd de Bourgondische Ligue du Bien public van zijn zwager, maar koos nadien partij voor Lodewijk XI van Frankrijk. Hij bouwde een enge vertrouwensrelatie op met Lodewijk XI, die hem tot gouverneur van Parijs en Île-de-France benoemde. In 1465-1475 was hij pauselijk legaat in Avignon en onderdrukte in deze functie het schisma, dat ontstaan was na het concilie van Bazel. In 1476 werd hij kardinaal. Karel werd hertog van Bourbon in 1488, na het overlijden van zijn broer Jan, maar liet zich door zijn schoonzuster overtuigen afstand te doen ten voordele van zijn broer Peter van Beaujeu.
5 Isabella van Bourbon, geboren in 1436. Volgt 710.
6 Lodewijk van Bourbon, geboren in 1438. Volgt 711.
7 Margaretha van Berry van Bourbon, geboren op woensdag 5 februari 1438. Volgt 712.
8 Catharina van Bourbon, geboren in 1440. Volgt 718.
708 Jan II van Bourbon is geboren in 1426, zoon van Karel I van Bourbon en Agnes van Bourgondië (zie 707). Jan is overleden op dinsdag 1 april 1488 in Moulins, 61 of 62 jaar oud.
Notitie bij Jan: Jan werd opgevoed aan het hof van Karel VII, die Jan steeds zou trouw blijven. Hij nam deel aan de herovering van Normandië en Guyenne en werd gouverneur van Guyenne, dat hem evenwel ontnomen werd door de zoon van Karel VII, Lodewijk XI. Daarop sloot Jan in 1465 aan bij de anti-koninklijke liga, en werd Bourbon door het koninklijk leger overrompeld. Na de wapenstilstand van Mozac, kon Jan het nagestreefde ambt van connétable niet verwerven, maar werd hij door de koning wel ruimschoots begunstigd, uit vrees voor een samengaan van Bourbon en Bourgondië. Maar toen in 1476 de macht van Bourgondië begon te tanen, veranderde de koning zijn houding en dwong hij Jan II en zijn broer Peter van Beaujeu om Beaujolais en de graafschappen Clermont-en-Beauvaisis en Marche af te staan. Pas na de dood van Lodewijk XI werd Jan connétable. Jan II steunde François Villon en stelde in zijn residentie Moulins belangrijke beeldhouwers en schilders tewerk.
Hij was gehuwd met:
Johanna van Valois (1435-1482), dochter van Karel VII van Frankrijk,
Catharina (-1487), dochter van graaf Jacob III van La Marche,
Johanna (1465-1512), dochter van graaf Jan VIII van Vendôme,
en werd de vader van:
Jan (1487-1487)
Lodewijk (1488-1488).
Jan trouwde met Johanna van Valois. Zie 1516 voor persoonsgegevens van Johanna.Hij was gehuwd met:
Johanna van Valois (1435-1482), dochter van Karel VII van Frankrijk,
Catharina (-1487), dochter van graaf Jacob III van La Marche,
Johanna (1465-1512), dochter van graaf Jan VIII van Vendôme,
en werd de vader van:
Jan (1487-1487)
Lodewijk (1488-1488).
709 Maria van Bourbon is geboren in 1428, dochter van Karel I van Bourbon en Agnes van Bourgondië (zie 707). Maria is overleden in 1448, 19 of 20 jaar oud. Maria trouwde, 15 of 16 jaar oud, in 1444 met Jan II Van Lotharingen, 18 of 19 jaar oud. Jan is geboren in 1425 in Nancy. Jan is overleden op zondag 16 december 1470 in Barcelona, 44 of 45 jaar oud.
Notitie bij Jan: Jan werd in Italië opgevoed en werd hertog van Opper-Lotharingen na het overlijden van zijn moeder in 1453, maar bleef zijn vader ook nadien steunen bij diens Italiaanse plannen
Kind van Maria en Jan:
1 Nicolaas van Anjou, geboren in 1448 in Nancy. Nicolaas is overleden in 1473 in Nancy, 24 of 25 jaar oud.
Notitie bij Nicolaas: In 1461 werd hij verloofd met Anna, dochter van Lodewijk XI, die toen nog een zuigeling was.Bij deze gelegenheid kreeg Anna het burggraafschap Thouars toegewezen, waardoor Nicolaas burggraaf van Thouars werd. In 1472 verried Nicolaas de koning en ging hij over naar het kamp van de hertog van Bourgondië. De verloving werd verbroken en Anna zou tenslotte huwen met Peter van Beaujeu. In 1470 volgde hij zijn vader op als hertog van Lotharingen. Nicolaas zou zich in 1472 verloven met Maria, dochter van Karel de Stoute. In 1473 trachtte hij Metz te veroveren, zonder succes. Bij zijn overleden nam Lodewijk XI Thouars terug.
Zonder wettige opvolger kwam Lotharingen aan zijn tante Yolande die het bestuur onmiddellijk doorgaf aan haar zoon René II. Zijn natuurlijke dochter, Margaretha, was gehuwd met Jan van Chabannes, graaf van Dammartin.
Zonder wettige opvolger kwam Lotharingen aan zijn tante Yolande die het bestuur onmiddellijk doorgaf aan haar zoon René II. Zijn natuurlijke dochter, Margaretha, was gehuwd met Jan van Chabannes, graaf van Dammartin.
710 Isabella van Bourbon is geboren in 1436, dochter van Karel I van Bourbon en Agnes van Bourgondië (zie 707). Isabella is overleden op woensdag 25 september 1465, 28 of 29 jaar oud.
Notitie bij Isabella: dochter van Karel I van Bourbon en Agnes van Bourgondië
Isabella trouwde, 17 of 18 jaar oud, op woensdag 30 oktober 1454 in Rijsel met Karel de Stoute van Bourgondië, 20 jaar oud. Zie 40 voor persoonsgegevens van Karel. Kind van Isabella en Karel: zie 40.
711 Lodewijk van Bourbon is geboren in 1438, zoon van Karel I van Bourbon en Agnes van Bourgondië (zie 707). Lodewijk is overleden op vrijdag 30 augustus 1482, 43 of 44 jaar oud.
Lodewijk trouwde met Catharina van Gelre. Zie 36 voor persoonsgegevens van Catharina.
Notitie bij Lodewijk: Lodewijk was een kleinzoon van Jan zonder Vrees, een zoon van Karel I van Bourbon en Agnes van Bourgondië, een neef van Filips de Goede, hertog van Bourgondië en een schoonbroer van Karel de Stoute.
Hij werd voor de geestelijke stand bestemd en was amper dertien toen hij in 1451 proost van het Sint-Donaaskapittel in Brugge werd, in opvolging van David van Bourgondië. Hij behield die functie tot in 1456.
In dat jaar, hij was toen achttien, werd hij prins-bisschop van Luik. Paus Calixtus III gaf hem de toestemming dat hij pas wanneer hij vijfentwintig was de wijdingen zou ontvangen. Ondertussen ging hij nog enkele jaren studeren aan de universiteit van Leuven, terwijl Filips de Goede waakzaam toekeek naar de gang van zaken in het prinsbisdom, dat in de volgende jaren in het midden zou komen te staan van de rivaliteiten tussen de Franse koningen en de Bourgondische hertogen.
Pas had hij zijn functies in Luik opgenomen of Lodewijk werd in 1465 door de Luikse Staten afgezet. Filips de Goede trok op tegen het Luiks leger, onder commando van Raes van Heers, en versloeg het in Montenaken op 20 oktober 1465. De Luikenaren moesten de Vrede van Sint-Truiden ondertekenen waarbij Filips de Goede hun gouverneur werd en Lodewijk opnieuw werd aangesteld als prins-bisschop (19 september 1466).
De Luikse voorman Raes van Heers en met hem de Luikse staten bleven zich niettemin verzetten. Ze verjoegen opnieuw Lodewijk die naar Hoei vluchtte waar de Luikenaars hem kwamen belegeren. Ze werden op 28 oktober 1467 tijdens de slag bij Brustem opnieuw verslagen, deze keer door troepen van Karel de Stoute. Op 20 augustus 1468 overlegde in Brussel een afgevaardigde van Paus Paulus II met Karel de Stoute en Lodewijk van Bourbon, waarna Lodewijk zich met de Luikenaars verzoende. Er brak echter onmiddellijk weer revolte uit en weer trok de Bourgondische hertog ten strijde. Luik werd op 30 oktober 1468 grondig verwoest en het stedelijk symbool, het ’Perron’ werd naar Brugge gevoerd. Ten koste van deze hoge prijs heroverde Lodewijk zijn zetel.
In 1477 zag het er, nadat Karel de Stoute was gesneuveld, weer niet gunstig uit voor Lodewijk. Hij slaagde er nochtans in zich te handhaven en de ondersteuning te verkrijgen van Maria van Bourgondië en Maximiliaan van Oostenrijk. De nieuwe voorman van de oppositie werd Willem de la Marck, ’le sanglier des Ardennes’, die er in 1482 in slaagde Luik in te nemen, de bisschop te vermoorden en zijn eigen zoon Jean de la Marck kortstondig op de bisschopstroon te plaatsen.
Prins-bisschop Lodewijk van Bourbon had drie bastaardkinderen, onder wie Pierre, ’de grote bastaard van Luik’, baron de Busset (1464-1530), die de tak Bourbon-Busset stichtte.
Hij werd voor de geestelijke stand bestemd en was amper dertien toen hij in 1451 proost van het Sint-Donaaskapittel in Brugge werd, in opvolging van David van Bourgondië. Hij behield die functie tot in 1456.
In dat jaar, hij was toen achttien, werd hij prins-bisschop van Luik. Paus Calixtus III gaf hem de toestemming dat hij pas wanneer hij vijfentwintig was de wijdingen zou ontvangen. Ondertussen ging hij nog enkele jaren studeren aan de universiteit van Leuven, terwijl Filips de Goede waakzaam toekeek naar de gang van zaken in het prinsbisdom, dat in de volgende jaren in het midden zou komen te staan van de rivaliteiten tussen de Franse koningen en de Bourgondische hertogen.
Pas had hij zijn functies in Luik opgenomen of Lodewijk werd in 1465 door de Luikse Staten afgezet. Filips de Goede trok op tegen het Luiks leger, onder commando van Raes van Heers, en versloeg het in Montenaken op 20 oktober 1465. De Luikenaren moesten de Vrede van Sint-Truiden ondertekenen waarbij Filips de Goede hun gouverneur werd en Lodewijk opnieuw werd aangesteld als prins-bisschop (19 september 1466).
De Luikse voorman Raes van Heers en met hem de Luikse staten bleven zich niettemin verzetten. Ze verjoegen opnieuw Lodewijk die naar Hoei vluchtte waar de Luikenaars hem kwamen belegeren. Ze werden op 28 oktober 1467 tijdens de slag bij Brustem opnieuw verslagen, deze keer door troepen van Karel de Stoute. Op 20 augustus 1468 overlegde in Brussel een afgevaardigde van Paus Paulus II met Karel de Stoute en Lodewijk van Bourbon, waarna Lodewijk zich met de Luikenaars verzoende. Er brak echter onmiddellijk weer revolte uit en weer trok de Bourgondische hertog ten strijde. Luik werd op 30 oktober 1468 grondig verwoest en het stedelijk symbool, het ’Perron’ werd naar Brugge gevoerd. Ten koste van deze hoge prijs heroverde Lodewijk zijn zetel.
In 1477 zag het er, nadat Karel de Stoute was gesneuveld, weer niet gunstig uit voor Lodewijk. Hij slaagde er nochtans in zich te handhaven en de ondersteuning te verkrijgen van Maria van Bourgondië en Maximiliaan van Oostenrijk. De nieuwe voorman van de oppositie werd Willem de la Marck, ’le sanglier des Ardennes’, die er in 1482 in slaagde Luik in te nemen, de bisschop te vermoorden en zijn eigen zoon Jean de la Marck kortstondig op de bisschopstroon te plaatsen.
Prins-bisschop Lodewijk van Bourbon had drie bastaardkinderen, onder wie Pierre, ’de grote bastaard van Luik’, baron de Busset (1464-1530), die de tak Bourbon-Busset stichtte.
Heerlijkheid:
| prins-bisschop van Luik en proost van Sint-Donaas in Brugge |
712 Margaretha van Berry van Bourbon is geboren op woensdag 5 februari 1438, dochter van Karel I van Bourbon en Agnes van Bourgondië (zie 707). Margaretha is overleden op donderdag 24 april 1483 in Pont-d’Ain, 45 jaar oud. Margaretha trouwde met Filips II Zonder Land van Savoye. Filips is geboren in 1438 in Chambéry. Filips is overleden in 1497, 58 of 59 jaar oud.
Notitie bij Filips: In 1496 volgde hij zijn achterneef Karel II op als hertog van Savoye en graaf van Genève. Voordien had hij de hertogen van Savoye en hun regenten jarenlang bevochten. In de strijd tussen Karel de Stoute en Lodewijk IX, koos hij partij voor Karel de Stoute.
Hij werd in 1468 gekozen als ridder in de Orde van het Gulden Vlies.
Hij werd in 1468 gekozen als ridder in de Orde van het Gulden Vlies.
Kind van Margaretha en Filips:
1 Louise van Savoye, geboren op woensdag 11 september 1476 in Pont-d’Ain. Volgt 713.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten