Notitie bij Gwijde: Na de dood van zijn oudere broer Willem III van Dampierre, die werd vertrapt door paarden tijdens een toernooi in 1251 in Trazegnies, werd hij de erfopvolger van het graafschap Vlaanderen. In het huis Dampierre is hij gekend als Guido (III) de Dampierre. Door zijn huwelijk met Mathilda van Béthune (ook Machteld van Béthune en Dendermonde genoemd) in 1246 had hij reeds de heerlijkheden Béthune en Dendermonde verworven.
Vlaams-Henegouwse Successieoorlog
In de Vlaams-Henegouwse Successieoorlog met zijn halfbroers Jan en Boudewijn van Avesnes leed hij een nederlaag bij de Slag bij Westkapelle op Walcheren (1253) waarbij hij verwondingen aan beide benen opliep en de rest van zijn leven hinkte. Als gevolg van dit verlies werd in de Vrede van Brussel het graafschap Zeeland toegeëigend door de graven van Holland, hoewel Gwijde van Dampierre dit zou blijven bevechten.
Kruistochten
Hij nam in 1270, aan de zijde van de Franse koning Lodewijk IX, deel aan de Achtste Kruistocht naar Tunis. Gwijde van Namen, een zoon uit zijn tweede huwelijk, zou een belangrijke rol spelen in de Guldensporenslag.
Gwijde als graaf
Op 29 december 1278 deed zijn moeder Margaretha van Constantinopel in zijn voordeel afstand van het graafschap Vlaanderen, waarvan hij tot dan mederegent was. Gwijde was toen al 53 jaar oud.
Het grafelijk bestuur stond niet hoog aangeschreven bij de Vlamingen. Dat was te wijten aan de langdurige afwezigheid van Ferrand van Portugal die jarenlang in Frankrijk in gevangenschap verbleef, het onzekere bestuur van zijn echtgenote Johanna van Constantinopel en de jarenlange vete tussen het huis Dampierre en het huis van Avesnes. De Vlaamse steden (Gent, Ieper, Kortrijk) werden rijk dank zij de lakenindustrie. De graven moesten om hun hofhouding te bekostigen financieel steeds meer op hen beroep doen ten koste van grafelijke macht.
Bij de troonsbestijging van koning Filips IV de Schone in 1285, begonnen de moeilijkheden tussen Vlaanderen en Frankrijk. Gwijde van Dampierre zocht steun bij de Engelse koning Eduard I, zegde zijn feodale trouw aan de Franse koning op en sloot een militair verbond met Engeland (1297). De openlijke strijd tussen graaf Gwijde en koning Filips IV nam hierdoor een aanvang. Gwijde’s dochter Filippina (zie hierboven) werd door de Franse koning gevangengezet. Vlaanderen werd door de Franse koning bezet (januari ? mei 1300) en nadien zonder meer geannexeerd. Gwijde gaf zich met zijn oudste twee zonen, Robrecht III van Béthune en Willem van Crèvecoeur, gevangen. Deze gebeurtenissen waren mede oorzaak van de Brugse metten en de Guldensporenslag in 1302.
Gwijde van Dampierre overleed in gevangenschap te Compiègne. Hoewel hij liever naast zijn tweede echtgenote Isabella van Luxemburg in de Abdij van Beaulieu was begraven, werd hij door zijn kinderen begraven in de Abdij van Flines. Hij werd in Vlaanderen opgevolgd door zijn zoon Robrecht III van Béthune.
Vlaams-Henegouwse Successieoorlog
In de Vlaams-Henegouwse Successieoorlog met zijn halfbroers Jan en Boudewijn van Avesnes leed hij een nederlaag bij de Slag bij Westkapelle op Walcheren (1253) waarbij hij verwondingen aan beide benen opliep en de rest van zijn leven hinkte. Als gevolg van dit verlies werd in de Vrede van Brussel het graafschap Zeeland toegeëigend door de graven van Holland, hoewel Gwijde van Dampierre dit zou blijven bevechten.
Kruistochten
Hij nam in 1270, aan de zijde van de Franse koning Lodewijk IX, deel aan de Achtste Kruistocht naar Tunis. Gwijde van Namen, een zoon uit zijn tweede huwelijk, zou een belangrijke rol spelen in de Guldensporenslag.
Gwijde als graaf
Op 29 december 1278 deed zijn moeder Margaretha van Constantinopel in zijn voordeel afstand van het graafschap Vlaanderen, waarvan hij tot dan mederegent was. Gwijde was toen al 53 jaar oud.
Het grafelijk bestuur stond niet hoog aangeschreven bij de Vlamingen. Dat was te wijten aan de langdurige afwezigheid van Ferrand van Portugal die jarenlang in Frankrijk in gevangenschap verbleef, het onzekere bestuur van zijn echtgenote Johanna van Constantinopel en de jarenlange vete tussen het huis Dampierre en het huis van Avesnes. De Vlaamse steden (Gent, Ieper, Kortrijk) werden rijk dank zij de lakenindustrie. De graven moesten om hun hofhouding te bekostigen financieel steeds meer op hen beroep doen ten koste van grafelijke macht.
Bij de troonsbestijging van koning Filips IV de Schone in 1285, begonnen de moeilijkheden tussen Vlaanderen en Frankrijk. Gwijde van Dampierre zocht steun bij de Engelse koning Eduard I, zegde zijn feodale trouw aan de Franse koning op en sloot een militair verbond met Engeland (1297). De openlijke strijd tussen graaf Gwijde en koning Filips IV nam hierdoor een aanvang. Gwijde’s dochter Filippina (zie hierboven) werd door de Franse koning gevangengezet. Vlaanderen werd door de Franse koning bezet (januari ? mei 1300) en nadien zonder meer geannexeerd. Gwijde gaf zich met zijn oudste twee zonen, Robrecht III van Béthune en Willem van Crèvecoeur, gevangen. Deze gebeurtenissen waren mede oorzaak van de Brugse metten en de Guldensporenslag in 1302.
Gwijde van Dampierre overleed in gevangenschap te Compiègne. Hoewel hij liever naast zijn tweede echtgenote Isabella van Luxemburg in de Abdij van Beaulieu was begraven, werd hij door zijn kinderen begraven in de Abdij van Flines. Hij werd in Vlaanderen opgevolgd door zijn zoon Robrecht III van Béthune.
Heerlijkheid:
| graaf van Vlaanderen van 1278 tot 1305 en markgraaf van Namen van 1263 tot 1298. |
(1) trouwde, ongeveer 20 jaar oud, in 1246 met Mathildis van Bethune (van Dendermonde). Mathildis is overleden op donderdag 8 november 1263.
Notitie bij Mathildis: Zij was de dochter en erfgename van Robert VII van Bethune, heer van Bethune, van Dendermonde, van Richebourg en van Warneton, en van Elisabeth van Morialmez. Zij werd in 1246 de eerste echtgenote van Gwijde van Dampierre, graaf van Vlaanderen
Ze werd evenals haar man in de Abdij van Flines begraven
Ze werd evenals haar man in de Abdij van Flines begraven
(2) trouwde, ongeveer 39 jaar oud, in 1265 met Isabella van LUXEMBURG, 17 of 18 jaar oud. Isabella is geboren in 1247. Isabella is overleden in 1298, 50 of 51 jaar oud.
Kinderen van Gwijde en Mathildis: Kinderen van Gwijde en Isabella:
1 Willem van Dendermonde, ook Willem Crèvecoeur genoemd Van Dampierre, geboren in 1248. Willem is overleden in 1311, 62 of 63 jaar oud.
2 Robrecht III de Leeuw van Vlaanderen van Bethune (van Dampierre), geboren in 1249. Volgt 1614.
3 Jan van Vlaanderen Van Dampierre, geboren omstreeks 1250. Jan is overleden op zondag 14 oktober 1291, ongeveer 41 jaar oud.
Notitie bij Jan: Hij mag niet worden verward met zijn halfbroer Jan, die graaf van Namen werd onder de naam Jan I van Namen (1267-1330).
Hij was pas tien of elf jaar toen hij tot proost van Sint-Donaas werd verkozen; Hij had dit te danken aan gravin Margaretha van Constantinopel, zijn grootmoeder en aan zijn vader Gewijde III van Dampierre. Aangezien de kanunniken van het Sint-Donaaskapittel hun bestendig afwezige maar schraapzuchtige proost Filip van Savoye beu waren, stemden ze des te makkelijker met de grafelijke wens in.
Jan van Vlaanderen nam uiteraard niet op, maar ging verder studeren, onder meer aan de universiteit van Parijs waar hij tot licentiaat in het canoniek recht promoveerde. Hij werd ook proost van het Sint-Pieterskapittel van Rijsel. Als proost van het Sint-Donaaskapittel was hij meteen ook kanselier van Vlaanderen. In de oorkonden van Sint-Donaas komt hij een zeldzame keer voor in 1277 en in 1278.
Op 2 januari 1280 benoemde paus Nicolaas III hem tot bisschop van Metz. Jan heeft nooit veel interesse voor dat ambt getoond, maar kon de eraan verbonden rentes goed gebruiken om zich in Vlaanderen gronden te kopen. Hij kreeg tevens de toestemming van de paus om nog gedurende zeven jaar proost te blijven zowel van Sint-Donaas in Brugge als van Sint-Pieter in Rijsel. Op 31 oktober 1282 werd hij bevorderd tot prinsbisschop van Luik. Volgens bepaalde lijsten zou hij in 1282 ontslag hebben genomen en opgevolgd zijn door:
Willem van Avesnes, zoon van graaf Robert van Avesnes, in 1283
Willem van Castelaer, in 1283-1285
Het lijkt ook mogelijk dat hij de nog toegestane zeven jaar volledig uitdeed en pas in 1287 ontslag nam, jaar waarin Jan van Culant voorkomt in een oorkonde.
Jan van Vlaanderen was niet eens kandidaat geweest voor Luik maar had zijn benoeming te danken aan paus Martinus IV, die het moe was geworden te wachten tot het Luikse kathedraalkapittel had beslist tussen Bouchard d’Avesnes et Willem van Auvergne, kanunnik van dat kapittel. In 1285 raakte hij in onmin met de Luikse burgers omwille van de "fermeté", een belasting op het verbruik. Jan trok zich samen met zijn clerus 22 maanden terug in Hoei. Het was hertog Jan I van Brabant die bemiddelde tot de zaak op 7 augustus 1287 opgelost raakte met het sluiten van de zogenaamde klerkenvrede.
Eenmaal terug in Luik, verbond de prinsbisschop zich met hertog Jan I, toen deze laatste tegen graaf Reinoud I van Gelre ten strijde trok met het bezit van het hertogdom Limburg als inzet. Samen haalden ze in 1288 de zege tijdens de Slag bij Woeringen. Maar nog in hetzelfde jaar werd hij tijdens een jachtpartij overvallen, gevangengenomen, en pas vijf maanden later vrijgelaten na het betalen van een losgeld. Al die tijd had zijn vader Gwijde van Dampierre het prinsbisdom Luik voor hem beheerd.
Jan overleed op 14 oktober 1291 op zijn kasteel van Anhève nabij Namen, en werd begraven in de abdij van Flines bij Dowaai.
Hij was pas tien of elf jaar toen hij tot proost van Sint-Donaas werd verkozen; Hij had dit te danken aan gravin Margaretha van Constantinopel, zijn grootmoeder en aan zijn vader Gewijde III van Dampierre. Aangezien de kanunniken van het Sint-Donaaskapittel hun bestendig afwezige maar schraapzuchtige proost Filip van Savoye beu waren, stemden ze des te makkelijker met de grafelijke wens in.
Jan van Vlaanderen nam uiteraard niet op, maar ging verder studeren, onder meer aan de universiteit van Parijs waar hij tot licentiaat in het canoniek recht promoveerde. Hij werd ook proost van het Sint-Pieterskapittel van Rijsel. Als proost van het Sint-Donaaskapittel was hij meteen ook kanselier van Vlaanderen. In de oorkonden van Sint-Donaas komt hij een zeldzame keer voor in 1277 en in 1278.
Op 2 januari 1280 benoemde paus Nicolaas III hem tot bisschop van Metz. Jan heeft nooit veel interesse voor dat ambt getoond, maar kon de eraan verbonden rentes goed gebruiken om zich in Vlaanderen gronden te kopen. Hij kreeg tevens de toestemming van de paus om nog gedurende zeven jaar proost te blijven zowel van Sint-Donaas in Brugge als van Sint-Pieter in Rijsel. Op 31 oktober 1282 werd hij bevorderd tot prinsbisschop van Luik. Volgens bepaalde lijsten zou hij in 1282 ontslag hebben genomen en opgevolgd zijn door:
Willem van Avesnes, zoon van graaf Robert van Avesnes, in 1283
Willem van Castelaer, in 1283-1285
Het lijkt ook mogelijk dat hij de nog toegestane zeven jaar volledig uitdeed en pas in 1287 ontslag nam, jaar waarin Jan van Culant voorkomt in een oorkonde.
Jan van Vlaanderen was niet eens kandidaat geweest voor Luik maar had zijn benoeming te danken aan paus Martinus IV, die het moe was geworden te wachten tot het Luikse kathedraalkapittel had beslist tussen Bouchard d’Avesnes et Willem van Auvergne, kanunnik van dat kapittel. In 1285 raakte hij in onmin met de Luikse burgers omwille van de "fermeté", een belasting op het verbruik. Jan trok zich samen met zijn clerus 22 maanden terug in Hoei. Het was hertog Jan I van Brabant die bemiddelde tot de zaak op 7 augustus 1287 opgelost raakte met het sluiten van de zogenaamde klerkenvrede.
Eenmaal terug in Luik, verbond de prinsbisschop zich met hertog Jan I, toen deze laatste tegen graaf Reinoud I van Gelre ten strijde trok met het bezit van het hertogdom Limburg als inzet. Samen haalden ze in 1288 de zege tijdens de Slag bij Woeringen. Maar nog in hetzelfde jaar werd hij tijdens een jachtpartij overvallen, gevangengenomen, en pas vijf maanden later vrijgelaten na het betalen van een losgeld. Al die tijd had zijn vader Gwijde van Dampierre het prinsbisdom Luik voor hem beheerd.
Jan overleed op 14 oktober 1291 op zijn kasteel van Anhève nabij Namen, en werd begraven in de abdij van Flines bij Dowaai.
4 Margareta Van Dampierre, geboren omstreeks 1251. Volgt 1615.
5 Boudewijn Van Dampierre, geboren omstreeks 1252. Boudewijn is overleden in 1296, ongeveer 44 jaar oud.
6 Maria Van Dampierre, geboren in 1253. Volgt 1634.
7 Beatrijs Van Vlaanderen, geboren omstreeks 1253 in Brugge. Volgt 1635.
8 Filips van Chieti, geboren in 1263. Filips is overleden in 1308, 44 of 45 jaar oud.
Notitie bij Filips: Hij leek voorbestemde voor een kerkelijke carrière en studeerde daartoe te Parijs; maar daar leerde hij Karel van Anjou kennen. Anjou, broer van koning Lodewijk IX van Frankrijk, had net de kroon van Napels verworven, en Filips trok in zijn dienst naar Zuid-Italië. Rond 1284 huwde hij daar met Mathilde (1254-1303), dochter van Rudolf van Courtenay - zelf een zoon van Robert van Courtenay - en erfgravin van Chieti en Loreto in de Italiaanse Abbruzzen. Ze overleed in 1301, en Filips hertrouwde met Pérenelle de Milly.
Hij genoot er van een vrij rijkelijk leven tot hem het nieuws van de Vlaamse overwinning in de Guldensporenslag bereikte. In 1303 verkreeg hij van Karel van Anjou de toestemming zijn familie te mogen bijstaan, maar moest daarvoor zijn graafschappen - die hij van Anjou in leen hield - weer afstaan. Na zijn aankomst in mei 1303 nam hij het regentschap over Vlaanderen - graaf Gwijde zat immers in Compiègne gevangen - over van zijn jongere broer Jan van Namen. Een van zijn eerste beleidsdaden was een poging tot het oprichten van Vlaamse bisdommen. De bisschoppen van Atrecht, Kamerijk en Doornik, onder wiens bevoegdheden Vlaanderen viel, bestookten het graafschap immers voortdurend met excommunicaties om het op de knieën te dwingen. Filips richtte daartoe een verzoekschrift aan paus Bonifatius VIII, heel goed wetend dat die overhoop lag met Filips IV van Frankrijk omwille van zijn bul Unam Sanctam, waarin nog maar eens het oppergezag van de pausen over de wereldlijke vorsten was beklemtoond. Bonifatius overleed echter nog voor hij deze kwestie had kunnen overdenken.
Toen koning Filips IV van Frankrijk wraak wilde nemen voor de smaad geleden bij de Guldensporenslag, kwam het op 18 augustus 1304 tot een treffen bij de Pevelenberg, waarbij Filips van Chieti de Vlaamse milities aanvoerde; de veldslag eindigde onbeslist en beide partijen beschouwden zich als de overwinnaar. Hij droeg in juli 1305 het regentschap over aan zijn oudste broer, de nieuwe graaf Robrecht III, en keerde naar Italië terug waar hij in november 1308 berooid overleed en te Napels werd begraven, een vrouw en drie jonge kinderen achterlatend.
Hij genoot er van een vrij rijkelijk leven tot hem het nieuws van de Vlaamse overwinning in de Guldensporenslag bereikte. In 1303 verkreeg hij van Karel van Anjou de toestemming zijn familie te mogen bijstaan, maar moest daarvoor zijn graafschappen - die hij van Anjou in leen hield - weer afstaan. Na zijn aankomst in mei 1303 nam hij het regentschap over Vlaanderen - graaf Gwijde zat immers in Compiègne gevangen - over van zijn jongere broer Jan van Namen. Een van zijn eerste beleidsdaden was een poging tot het oprichten van Vlaamse bisdommen. De bisschoppen van Atrecht, Kamerijk en Doornik, onder wiens bevoegdheden Vlaanderen viel, bestookten het graafschap immers voortdurend met excommunicaties om het op de knieën te dwingen. Filips richtte daartoe een verzoekschrift aan paus Bonifatius VIII, heel goed wetend dat die overhoop lag met Filips IV van Frankrijk omwille van zijn bul Unam Sanctam, waarin nog maar eens het oppergezag van de pausen over de wereldlijke vorsten was beklemtoond. Bonifatius overleed echter nog voor hij deze kwestie had kunnen overdenken.
Toen koning Filips IV van Frankrijk wraak wilde nemen voor de smaad geleden bij de Guldensporenslag, kwam het op 18 augustus 1304 tot een treffen bij de Pevelenberg, waarbij Filips van Chieti de Vlaamse milities aanvoerde; de veldslag eindigde onbeslist en beide partijen beschouwden zich als de overwinnaar. Hij droeg in juli 1305 het regentschap over aan zijn oudste broer, de nieuwe graaf Robrecht III, en keerde naar Italië terug waar hij in november 1308 berooid overleed en te Napels werd begraven, een vrouw en drie jonge kinderen achterlatend.
9 Jan I Van Namen, geboren in 1267. Volgt 1637.
10 Margaretha Van Dampierre, geboren in 1272. Volgt 1644.
11 Beatrix Van Dampierre, geboren in 1272. Volgt 1647.
12 Isabella Van Dampierre, geboren in 1275. Volgt 1648.
13 Filippina van Vlaanderen Van Dampierre, geboren in 1287. Filippina is overleden in 1306, 18 of 19 jaar oud.
Notitie bij Filippina: De Franse koning Filips IV leefde constant in conflict met de Engelse koning Eduard I. Gwijde zocht steun bij het Engelse vorstenhuis om de autonomie van Vlaanderen en zijn rijkdom die steunde op de invoer van Engelse wol te vrijwaren. In Lier werd in 1294 een huwelijksovereenkomst tussen Filippina en de zoon van de Engelse koning, de latere Eduard II ondertekend.
De Franse koning besloot dit huwelijk niet te laten doorgaan en nodigde de nietsvermoedende graaf en zijn dochter uit naar Corbeil-sur-Seine om afscheid te nemen van Filips vooraleer zij voorgoed naar Engeland zou vertrekken. Twee van Gwijdes zonen en een groot gevolg Vlaamse edelen werden door Filips en zijn echtgenote Johanna van Navarra met veel luister ontvangen. Toen Gwijde het huwelijk van zijn dochter aankondigde liet de Franse koning Gwijde en zijn dochter op 28 september 1294 gevangennemen.
Twee van Gwijdes zonen, waaronder Robrecht, slaagden erin hun vader, met de hulp van paus Bonifatius VIII, eind februari 1295 vrij te krijgen. Van Filippina hoorde men niets meer. Volgens de Vlamingen werd ze door vergiftiging in het Louvre omgebracht in 1306.
De Franse koning besloot dit huwelijk niet te laten doorgaan en nodigde de nietsvermoedende graaf en zijn dochter uit naar Corbeil-sur-Seine om afscheid te nemen van Filips vooraleer zij voorgoed naar Engeland zou vertrekken. Twee van Gwijdes zonen en een groot gevolg Vlaamse edelen werden door Filips en zijn echtgenote Johanna van Navarra met veel luister ontvangen. Toen Gwijde het huwelijk van zijn dochter aankondigde liet de Franse koning Gwijde en zijn dochter op 28 september 1294 gevangennemen.
Twee van Gwijdes zonen, waaronder Robrecht, slaagden erin hun vader, met de hulp van paus Bonifatius VIII, eind februari 1295 vrij te krijgen. Van Filippina hoorde men niets meer. Volgens de Vlamingen werd ze door vergiftiging in het Louvre omgebracht in 1306.
1614 Robrecht III de Leeuw van Vlaanderen van Bethune (van Dampierre) is geboren in 1249, zoon van Gwijde III Van Dampierre (zie 1613) en Mathildis van Bethune (van Dendermonde). Robrecht is overleden op vrijdag 17 september 1322 in Ieper, 72 of 73 jaar oud.
Robrecht:
Notitie bij Robrecht: Robrecht was de oudste zoon van Gwijde van Dampierre en diens eerste vrouw, Mathilda van Bethune. Hij huwde in 1265 met Blanca van Anjou, dochter van Karel van Anjou (die later koning van Napels en van Sicilië zou worden). Zij overleed reeds in 1269 en hun zoon Karel stierf op elfjarige leeftijd. Hij hertrouwde in 1272 met Yolande, gravin van Nevers en weduwe van Jan Tristan van Frankrijk, die hem vijf kinderen schonk, waaronder Lodewijk I van Nevers en Robrecht van Kassel.
Robrecht van Bethune verwierf militaire roem in Italië, toen hij aan de zijde van zijn schoonvader Karel van Anjou streed (1265–1268) tegen de laatste Hohenstaufens, Manfred en Konradin. Samen met zijn vader nam hij in 1270 deel aan de Achtste Kruistocht naar Tunis, onder de leiding van Lodewijk de Heilige. Na zijn terugkeer van de kruistocht, bleef hij, zowel op militair, politiek als bestuurlijk gebied, steeds een trouw medewerker van zijn vader in diens strijd tegen de pogingen van de Franse koning Filips de Schone om Vlaanderen weer bij het kroondomein te voegen.
Hoofdzakelijk onder zijn invloed verbrak Gwijde van Dampierre alle feodale banden met zijn leenheer op 20 januari 1297. Toen het verzet hopeloos bleek, liet Robrecht zich samen met zijn vader en zijn broer Willem van Crèvecœur gevangennemen en naar de Franse koning voeren in mei 1300. Kort daarvoor had hij in feite het bewind overgenomen van zijn vader. Hij werd opgesloten in het kasteel van Chinon. Zo nam hij dan ook geen deel aan de Guldensporenslag, in tegenstrijd met de romantische voorstelling van Hendrik Conscience in zijn roman De Leeuw van Vlaanderen.
Na de dood van Gwijde van Dampierre in gevangenschap mocht Robrecht naar zijn graafschap terugkeren in juli 1305. De uitvoering van het voor Vlaanderen zeer nadelige Verdrag van Athis-sur-Orge zou zijn stempel drukken op heel het bewind van graaf Robrecht. Aanvankelijk boekte hij wel enig succes bij zijn pogingen om zowel de steden als het platteland tot nakoming van de aangegane verplichtingen te bewegen. Vanaf april 1310 ging hij echter resoluut in het verzet, gesteund door de bevolking en zijn familieleden, en zo hield hij, zowel op diplomatiek als op militair vlak, stand tegen de Franse koning. Toen hij in 1319 naar Rijsel oprukte, weigerden de Gentenaars hem over de Leie te volgen. Mede onder druk van zijn kleinzoon Lodewijk II van Nevers gaf de vermoeide Robrecht de strijd op, en ging hij in april 1320 in Parijs leenhulde brengen aan de koning.
Maar zelfs na die datum zou hij nog de uitvoering van het Verdrag van Athis-sur-Orge en de daaropvolgende overeenkomsten saboteren. Robrecht van Bethune overleed in september 1322 en werd opgevolgd door zijn kleinzoon Lodewijk II van Nevers. Zijn zoon, Lodewijk I van Nevers, was immers net in juni al overleden.
Op zijn uitdrukkelijke wens werd hij in Vlaamse aarde begraven in de Sint-Maartenskathedraal in Ieper. Zijn lichaam mocht enkel naar de Abdij van Flines (nabij Dowaai) worden overgebracht als Rijsel en Dowaai weer bij het graafschap hoorden. In deze abdij werden ook zijn eerste vrouw en zijn vader begraven.
Status
In bepaalde Vlaamsgezinde kringen wordt Robrecht van Bethune, alias "de Leeuw van Vlaanderen", wegens zijn onenigheid met Frankrijk en de vertekende voorstelling door Hendrik Conscience, vaak gezien als een symbool voor de Vlaamse ontvoogding. In werkelijkheid sprak "de Leeuw van Vlaanderen" hoogstwaarschijnlijk niet eens het Vlaamse dialect. Toch speelde hij een belangrijke rol in het behoud van de zelfstandigheid van het graafschap in de tijd vóór en na zijn gevangenschap.
In 2005 was hij ook één van de kansmakers op de titel De Grootste Belg, maar haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 73 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen
Robrecht van Bethune verwierf militaire roem in Italië, toen hij aan de zijde van zijn schoonvader Karel van Anjou streed (1265–1268) tegen de laatste Hohenstaufens, Manfred en Konradin. Samen met zijn vader nam hij in 1270 deel aan de Achtste Kruistocht naar Tunis, onder de leiding van Lodewijk de Heilige. Na zijn terugkeer van de kruistocht, bleef hij, zowel op militair, politiek als bestuurlijk gebied, steeds een trouw medewerker van zijn vader in diens strijd tegen de pogingen van de Franse koning Filips de Schone om Vlaanderen weer bij het kroondomein te voegen.
Hoofdzakelijk onder zijn invloed verbrak Gwijde van Dampierre alle feodale banden met zijn leenheer op 20 januari 1297. Toen het verzet hopeloos bleek, liet Robrecht zich samen met zijn vader en zijn broer Willem van Crèvecœur gevangennemen en naar de Franse koning voeren in mei 1300. Kort daarvoor had hij in feite het bewind overgenomen van zijn vader. Hij werd opgesloten in het kasteel van Chinon. Zo nam hij dan ook geen deel aan de Guldensporenslag, in tegenstrijd met de romantische voorstelling van Hendrik Conscience in zijn roman De Leeuw van Vlaanderen.
Na de dood van Gwijde van Dampierre in gevangenschap mocht Robrecht naar zijn graafschap terugkeren in juli 1305. De uitvoering van het voor Vlaanderen zeer nadelige Verdrag van Athis-sur-Orge zou zijn stempel drukken op heel het bewind van graaf Robrecht. Aanvankelijk boekte hij wel enig succes bij zijn pogingen om zowel de steden als het platteland tot nakoming van de aangegane verplichtingen te bewegen. Vanaf april 1310 ging hij echter resoluut in het verzet, gesteund door de bevolking en zijn familieleden, en zo hield hij, zowel op diplomatiek als op militair vlak, stand tegen de Franse koning. Toen hij in 1319 naar Rijsel oprukte, weigerden de Gentenaars hem over de Leie te volgen. Mede onder druk van zijn kleinzoon Lodewijk II van Nevers gaf de vermoeide Robrecht de strijd op, en ging hij in april 1320 in Parijs leenhulde brengen aan de koning.
Maar zelfs na die datum zou hij nog de uitvoering van het Verdrag van Athis-sur-Orge en de daaropvolgende overeenkomsten saboteren. Robrecht van Bethune overleed in september 1322 en werd opgevolgd door zijn kleinzoon Lodewijk II van Nevers. Zijn zoon, Lodewijk I van Nevers, was immers net in juni al overleden.
Op zijn uitdrukkelijke wens werd hij in Vlaamse aarde begraven in de Sint-Maartenskathedraal in Ieper. Zijn lichaam mocht enkel naar de Abdij van Flines (nabij Dowaai) worden overgebracht als Rijsel en Dowaai weer bij het graafschap hoorden. In deze abdij werden ook zijn eerste vrouw en zijn vader begraven.
Status
In bepaalde Vlaamsgezinde kringen wordt Robrecht van Bethune, alias "de Leeuw van Vlaanderen", wegens zijn onenigheid met Frankrijk en de vertekende voorstelling door Hendrik Conscience, vaak gezien als een symbool voor de Vlaamse ontvoogding. In werkelijkheid sprak "de Leeuw van Vlaanderen" hoogstwaarschijnlijk niet eens het Vlaamse dialect. Toch speelde hij een belangrijke rol in het behoud van de zelfstandigheid van het graafschap in de tijd vóór en na zijn gevangenschap.
In 2005 was hij ook één van de kansmakers op de titel De Grootste Belg, maar haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 73 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen
Heerlijkheid:
| graaf van Vlaanderen van 1305 tot 1322 en graaf van Nevers van 1273 tot 1322 |
(1) trouwde, 15 of 16 jaar oud, in 1265 met Blanche van Anjou, 14 of 15 jaar oud.
Notitie bij het huwelijk van Robrecht en Blanche: Zij was een dochter van Karel van Anjou en Beatrix van Provence
Blanche stierf in 1269 en had één zoon gehad , Karel, die jong zou sterven. Volgens sommige bronnen werd hij vergiftigd door Yolande van Bourgondië, de tweede echtgenote van zijn vader.
Zie 1568 voor persoonsgegevens van Blanche.Blanche stierf in 1269 en had één zoon gehad , Karel, die jong zou sterven. Volgens sommige bronnen werd hij vergiftigd door Yolande van Bourgondië, de tweede echtgenote van zijn vader.
(2) trouwde, 22 of 23 jaar oud, in 1272 met Yolande van Nevers van Bourgondië, 24 of 25 jaar oud.
Notitie bij het huwelijk van Robrecht en Yolande: gravin van Nevers en weduwe van Jan Tristan van Frankrijk
Yolande is geboren in december 1247. Yolande is overleden op zondag 2 juni 1280, 32 jaar oud. Kind van Robrecht en Blanche: zie 1568.
1615 Margareta Van Dampierre is geboren omstreeks 1251, dochter van Gwijde III Van Dampierre (zie 1613) en Mathildis van Bethune (van Dendermonde). Margareta is overleden op dinsdag 3 juli 1285, ongeveer 34 jaar oud.
Notitie bij Margareta: Margaretha van Dampierre (1251 - 3 juli 1285) was een dochter van Gwijde van Dampierre, graaf van Vlaanderen, en van Mathilda van Bethune. Zij werd in 1273 de tweede echtgenote van hertog Jan I van Brabant. Het paar kreeg volgende kinderen:
Godfried (-1283)
Jan II van Brabant (1275-1312)
Margaretha van Brabant (1276-1311), die in 1292 huwde met Hendrik VII van Luxemburg (-1313)
Maria, die in 1305 huwde met graaf Amadeus V van Savoye (1253-1323)
Margareta trouwde met Jan I van Brabant. Jan is geboren in 1253 in Brussel (Laken), zoon van Hendrik III van Brabant en Adelheid Van Bourgondi. Jan is overleden op maandag 3 mei 1294 in Bar-le-Duc (FR), 40 of 41 jaar oud. Jan is weduwnaar van Margareta CAPET (1255-1271), zie 1563. Godfried (-1283)
Jan II van Brabant (1275-1312)
Margaretha van Brabant (1276-1311), die in 1292 huwde met Hendrik VII van Luxemburg (-1313)
Maria, die in 1305 huwde met graaf Amadeus V van Savoye (1253-1323)
Notitie bij Jan: Jan I van Brabant volgde zijn mentaal gestoorde oudere broer Hendrik IV op, die door zijn moeder-regentes van de troon was geweerd.
Jan I was een krachtige heerser die zijn gebied aanzienlijk vergrootte. Hij kondigde ook een algemeen landrecht af en reorganiseerde de administratie van zijn vorstendom. Zijn pogingen de Brabantse invloed tussen Maas en Rijn te versterken brachten hem onder meer in botsing met de machtige aartsbisschop van Keulen. Omdat zijn Rijnpolitiek strookte met hun handelsbelangen, kon hertog Jan rekenen op de financiële steun van de Brabantse steden, waaraan hij als tegenprestatie uitgebreide privileges toekende. Zijn belangrijkste aanwinst was het hertogdom Limburg, (samenvallend met het noordoosten van de huidige Belgische provincie Luik en het zuiden van de Nederlandse provincie Limburg, en genoemd naar de burcht Limburg aan de Vesder). Toen de kinderloze hertogin Irmgard van Limburg in 1283 overleed, kocht Jan I het opvolgingsrecht van één van haar erfgenamen over. Dat was niet naar de zin van haar weduwnaar Reinoud I van Gelre. Het verzet werd echter tijdens de Slag bij Woeringen (5 juni 1288) gebroken, waarna het hertogdom Limburg definitief aan Jan I werd toegewezen.
Jan I staat bekend als een levensgenieter en minnaar van muziek, zang en dichtkunst, aan wie een aantal mooie minneliederen als Eens meien morgen vroe (oorspronkelijk in het Middelnederlands) toegeschreven worden. Ook is er een bekend Brabants volkslied waarin hij wordt vereerd. Zijn hartstocht voor jachtpartijen en gewelddadige riddertoernooien moest de hertog echter met de dood bekopen: hij verongelukte tijdens een toernooi.
In Brabantse volkslegenden leeft "hertog Jan" voort als een populaire, gulle en goedlachse vorst die graag in het gezelschap van eenvoudige lieden genoot van spijs en drank. Na de Slag bij Woeringen zou hij een groot overwinningsfeest voor zijn leger hebben gehouden, met heel veel bier. Om zijn soldaten toe te spreken ging hij zitten boven op een stapel biervaten. Volgens sommigen zou hij op die manier model gestaan hebben voor de allegorische bierkoning Gambrinus, wiens naam ontstond door de volkse verbastering van zijn Latijnse naam (< Jan primus = Jan de eerste). Alleszins wordt zijn afbeelding te paard gebruikt als logo voor de in België populaire biersoort Primus (van Brouwerij Haacht) die naar Jan I verwijst. Op het logo van het naar hem vernoemde Nederlandse biermerk Hertog Jan staat hij afgebeeld als bebaarde vorst in hermelijnen mantel die een grote pul bier heft.
Jan I was een krachtige heerser die zijn gebied aanzienlijk vergrootte. Hij kondigde ook een algemeen landrecht af en reorganiseerde de administratie van zijn vorstendom. Zijn pogingen de Brabantse invloed tussen Maas en Rijn te versterken brachten hem onder meer in botsing met de machtige aartsbisschop van Keulen. Omdat zijn Rijnpolitiek strookte met hun handelsbelangen, kon hertog Jan rekenen op de financiële steun van de Brabantse steden, waaraan hij als tegenprestatie uitgebreide privileges toekende. Zijn belangrijkste aanwinst was het hertogdom Limburg, (samenvallend met het noordoosten van de huidige Belgische provincie Luik en het zuiden van de Nederlandse provincie Limburg, en genoemd naar de burcht Limburg aan de Vesder). Toen de kinderloze hertogin Irmgard van Limburg in 1283 overleed, kocht Jan I het opvolgingsrecht van één van haar erfgenamen over. Dat was niet naar de zin van haar weduwnaar Reinoud I van Gelre. Het verzet werd echter tijdens de Slag bij Woeringen (5 juni 1288) gebroken, waarna het hertogdom Limburg definitief aan Jan I werd toegewezen.
Jan I staat bekend als een levensgenieter en minnaar van muziek, zang en dichtkunst, aan wie een aantal mooie minneliederen als Eens meien morgen vroe (oorspronkelijk in het Middelnederlands) toegeschreven worden. Ook is er een bekend Brabants volkslied waarin hij wordt vereerd. Zijn hartstocht voor jachtpartijen en gewelddadige riddertoernooien moest de hertog echter met de dood bekopen: hij verongelukte tijdens een toernooi.
In Brabantse volkslegenden leeft "hertog Jan" voort als een populaire, gulle en goedlachse vorst die graag in het gezelschap van eenvoudige lieden genoot van spijs en drank. Na de Slag bij Woeringen zou hij een groot overwinningsfeest voor zijn leger hebben gehouden, met heel veel bier. Om zijn soldaten toe te spreken ging hij zitten boven op een stapel biervaten. Volgens sommigen zou hij op die manier model gestaan hebben voor de allegorische bierkoning Gambrinus, wiens naam ontstond door de volkse verbastering van zijn Latijnse naam (< Jan primus = Jan de eerste). Alleszins wordt zijn afbeelding te paard gebruikt als logo voor de in België populaire biersoort Primus (van Brouwerij Haacht) die naar Jan I verwijst. Op het logo van het naar hem vernoemde Nederlandse biermerk Hertog Jan staat hij afgebeeld als bebaarde vorst in hermelijnen mantel die een grote pul bier heft.
Heerlijkheid:
| Hertog Jan van Brabant en Lotharingen (1267-1294) en Limburg (1288-1294) |
Kinderen van Margareta en Jan:
2 Maria van Brabant. Volgt 1616.
3 Jan II ’de Vreedzame’ van Brabant, geboren op vrijdag 27 september 1275. Volgt 1617.
4 Margaretha van Brabant, geboren op zondag 4 oktober 1276. Volgt 1618.
1616 Maria van Brabant, dochter van Jan I van Brabant en Margareta Van Dampierre (zie 1615). Maria is overleden. Maria trouwde in 1305 met Amadeus V de Grote van Savoye, 55 of 56 jaar oud. Amadeus is geboren in 1249 in Le Bourget. Amadeus is overleden op zondag 16 oktober 1323 in Avignon, 73 of 74 jaar oud. Amadeus is weduwnaar van Beatrix Baugé, met wie hij trouwde in 1272.
Notitie bij Amadeus: Door zijn huwelijk met Beatrix Baugé in 1272, verwierf hij Bresse, een gebied ten noorden van Lyon, tussen Saône en Ain. In 1305 huwde hij nog met Maria van Brabant (1278-), dochter van hertog Jan I van Brabant. Hij volgde zijn broer Filips op in 1285 en temperde onmiddellijk de ambities van zijn broer Lodewijk en zijn neef Filips. Hiertoe liet hij hen deelnemen aan de macht. Lodewijk kreeg Waadtland en Filips Turijn en Pinerolo en het gebied tussen de Po en de Dora Riparia. Van de gebieden van de graaf van Genève verzekerde hij zich door het sluiten van een verdrag met de bisschop van Genève. Amadeus steunde de steden in het westen van Zwitserland die strijd voerden met Rooms koning Rudolf I. Met koning Filips IV van Frankrijk trok hij op tegen Vlaanderen. Savoye maakte nog altijd deel uit van het Heilige Roomse Rijk en bij de bezetting van Lyon door koning Filips IV van Frankrijk, koos Amadeus V partij voor de Roomse keizer Hendrik VII. Maar Hendrik VII faalde en Savoye verloor voorgoed zijn invloed in de streek van Lyon en concentreerde voortaan zijn aandacht oostwaarts - naar Italië.
Hij werd vader van:
Jan (1284-)
Bonna (1275-1300), in 1280 gehuwd met Jan I, dauphin van Vienne (1264-1282), en in 1282 met Hugo van Bourgondië (-1324), heer van Montbauson (1277-1304), zoon van Hugo van Chalon en Adelheid van Bourgondië
Eleonora (-1324), in 1292 gehuwd met Willem van Chalon, graaf van Auxerre, in 1305 met Dreux IV van Mello (-1311) en in 1311 met graaf Jan I van Forez (1275-1334)
Eduard van Savoye
Aymon van Savoye
Margaretha (-1339), in 1296 gehuwd met markies Jan I van Montferrat (1277-1305)
Agnes (-1322), in 1297 gehuwd met graaf Willem III van Genève (-1320)
Maria (1298-1334), in 1309 gehuwd met Hugo van La Tour du Pin (-1329), baron van Faucigny
Catharina (1304-1336), in 1315 gehuwd met hertog Leopold VII van Oostenrijk (1290-1326)
Johanna (1306-1329), in 1326 gehuwd met Andronicus III van Byzantium (1295-1341)
Beatrix (1310-1331), in 1328 gehuwd met hertog Hendrik van Karinthië (-1335).
Hij werd vader van:
Jan (1284-)
Bonna (1275-1300), in 1280 gehuwd met Jan I, dauphin van Vienne (1264-1282), en in 1282 met Hugo van Bourgondië (-1324), heer van Montbauson (1277-1304), zoon van Hugo van Chalon en Adelheid van Bourgondië
Eleonora (-1324), in 1292 gehuwd met Willem van Chalon, graaf van Auxerre, in 1305 met Dreux IV van Mello (-1311) en in 1311 met graaf Jan I van Forez (1275-1334)
Eduard van Savoye
Aymon van Savoye
Margaretha (-1339), in 1296 gehuwd met markies Jan I van Montferrat (1277-1305)
Agnes (-1322), in 1297 gehuwd met graaf Willem III van Genève (-1320)
Maria (1298-1334), in 1309 gehuwd met Hugo van La Tour du Pin (-1329), baron van Faucigny
Catharina (1304-1336), in 1315 gehuwd met hertog Leopold VII van Oostenrijk (1290-1326)
Johanna (1306-1329), in 1326 gehuwd met Andronicus III van Byzantium (1295-1341)
Beatrix (1310-1331), in 1328 gehuwd met hertog Hendrik van Karinthië (-1335).
1617 Jan II ’de Vreedzame’ van Brabant is geboren op vrijdag 27 september 1275, zoon van Jan I van Brabant en Margareta Van Dampierre (zie 1615). Jan is overleden op vrijdag 27 oktober 1312 in Tervuren, 37 jaar oud.
Jan trouwde met Margareta Van Engeland. Zie 23 voor persoonsgegevens van Margareta.
Notitie bij Jan: Jan II (?, 27 september 1275 - Tervuren, 27 oktober 1312), bijgenaamd de Vreedzame, was hertog van Brabant en Limburg van 1294 tot aan zijn dood, Hij was een zoon van Jan I en Margaretha van Dampierre. Hij trouwde op 30 juni 1290 met Margaretha van York (1275-1333), dochter van de Engelse koning Edward I. Uit de relatie met zijn maîtresse Elisabeth Cortygin werd een bastaardzoon Jan van Glymes geboren.
Op buitenlands vlak voerde hij in de rivaliteit tussen Frankrijk en Engeland een neutraliteitspolitiek zodat hij zowel de wolinvoer uit Engeland als de lakenuitvoer naar Frankrijk veiligstelde.
Op het binnenlandse vlak had hij af te rekenen met sociale onrust in de steden, waarbij hij het patriciaat steunde. In 1306 versloeg hij de opstandige Brusselse ambachtslieden. Op het einde van zijn leven moest hij, door de toenemende macht van de steden en de deplorabele toestand van de financiën, in het Charter van Kortenberg (27 september 1312) grote concessies doen aan de standen.
In 2005 was hij ook één van de kansmakers op de titel De Grootste Belg, maar haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 381 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen.
Op buitenlands vlak voerde hij in de rivaliteit tussen Frankrijk en Engeland een neutraliteitspolitiek zodat hij zowel de wolinvoer uit Engeland als de lakenuitvoer naar Frankrijk veiligstelde.
Op het binnenlandse vlak had hij af te rekenen met sociale onrust in de steden, waarbij hij het patriciaat steunde. In 1306 versloeg hij de opstandige Brusselse ambachtslieden. Op het einde van zijn leven moest hij, door de toenemende macht van de steden en de deplorabele toestand van de financiën, in het Charter van Kortenberg (27 september 1312) grote concessies doen aan de standen.
In 2005 was hij ook één van de kansmakers op de titel De Grootste Belg, maar haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 381 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen.
Heerlijkheid:
| Hertog van Brabant Lotharingen en Limburg (1294-1312) |
Kind van Jan en Margareta: zie 23.
1618 Margaretha van Brabant is geboren op zondag 4 oktober 1276, dochter van Jan I van Brabant en Margareta Van Dampierre (zie 1615). Margaretha is overleden op dinsdag 14 december 1311 in Genua, 35 jaar oud. Margaretha trouwde, 15 of 16 jaar oud, in 1292 met Hendrik VII van LUXEMBURG, 16 of 17 jaar oud. Zie 1663 voor persoonsgegevens van Hendrik.
Kinderen van Margaretha en Hendrik:
1 Jan De blinde van LUXEMBURG, geboren op vrijdag 10 augustus 1296 in bij Bock (Luxemburg). Volgt 1619.
2 Maria van LUXEMBURG, geboren in 1305. Volgt 1632.
3 Beatrix van LUXEMBURG, geboren in 1305. Volgt 1633.
1619 Jan De blinde van LUXEMBURG is geboren op vrijdag 10 augustus 1296 in bij Bock (Luxemburg), zoon van Hendrik VII van LUXEMBURG (zie 1663) en Margaretha van Brabant (zie 1618). Jan is overleden op zaterdag 26 augustus 1346 in Crécy (Frankrijk), 50 jaar oud. Hij is begraven in Kathedraal van Luxemburg.
Jan:
Notitie bij Jan: Door zijn huwelijk met Elisabeth I van Bohemen (1292-1330) werd hij ook koning van Bohemen en heerser van Moravië.
Doordat Jan pas 17 jaar oud was toen zijn vader overleed, kwam hij niet in aanmerking om zijn vader op te volgen als keizer van het Heilige Roomse Rijk. Lodewijk van Beieren werd in zijn plaats gekozen. Jan heeft overigens altijd goede bondgenootschappelijke betrekkingen met de nieuwe keizer onderhouden.
Hij streed van 1324 tot 1334 tegen Jan III van Brabant, nam deel aan krijgstochten naar Italië en Litouwen en leverde strijd met Casimir de Grote van Polen. Alleen zijn oorlogen met deze laatste leverden enig praktisch resultaat op: de aanspraken van de Boheemse kroon op Silezië werden in 1337 erkend. Zijn aanspraken op de Poolse troon moest hij echter laten varen. Zijn interventie in Italië, aan de zijde van de keizer, had ook geen bestendige resultaten.
In 1339 werd hij blind ten gevolge van een oogziekte die hij had opgelopen op een kruistocht tegen de heidense Litouwers. Uiteindelijk sneuvelde Jan in de Slag bij Crécy, waar hij aan Franse zijde vocht. Jan droeg struisvogelveren op zijn helm. Die werden door de overwinnaar Eduard III aan zijn zoon Eduard van Woodstock geschonken. De struisvogelveren zijn nog steeds te zien in het blazoen van de prins van Wales.
Na zijn dood werd hij opgevolgd door zijn zoon Karel (Wenceslaus), die als Karel IV ook koning van het Duitse Rijk zou zijn.
Onder Jan de Blinde kreeg de stad Luxemburg in 1340 een nieuwe stadsmuur. Ook verleende hij de stad het recht tot het houden van een jaarmarkt in de tweede helft van augustus, die nog steeds elk jaar plaatsvindt (Schobermesse), maar tegenwoordig meer een kermis is geworden.
Zijn stoffelijke resten werden in 1946 bijgezet in de Kathedraal van Luxemburg.
Doordat Jan pas 17 jaar oud was toen zijn vader overleed, kwam hij niet in aanmerking om zijn vader op te volgen als keizer van het Heilige Roomse Rijk. Lodewijk van Beieren werd in zijn plaats gekozen. Jan heeft overigens altijd goede bondgenootschappelijke betrekkingen met de nieuwe keizer onderhouden.
Hij streed van 1324 tot 1334 tegen Jan III van Brabant, nam deel aan krijgstochten naar Italië en Litouwen en leverde strijd met Casimir de Grote van Polen. Alleen zijn oorlogen met deze laatste leverden enig praktisch resultaat op: de aanspraken van de Boheemse kroon op Silezië werden in 1337 erkend. Zijn aanspraken op de Poolse troon moest hij echter laten varen. Zijn interventie in Italië, aan de zijde van de keizer, had ook geen bestendige resultaten.
In 1339 werd hij blind ten gevolge van een oogziekte die hij had opgelopen op een kruistocht tegen de heidense Litouwers. Uiteindelijk sneuvelde Jan in de Slag bij Crécy, waar hij aan Franse zijde vocht. Jan droeg struisvogelveren op zijn helm. Die werden door de overwinnaar Eduard III aan zijn zoon Eduard van Woodstock geschonken. De struisvogelveren zijn nog steeds te zien in het blazoen van de prins van Wales.
Na zijn dood werd hij opgevolgd door zijn zoon Karel (Wenceslaus), die als Karel IV ook koning van het Duitse Rijk zou zijn.
Onder Jan de Blinde kreeg de stad Luxemburg in 1340 een nieuwe stadsmuur. Ook verleende hij de stad het recht tot het houden van een jaarmarkt in de tweede helft van augustus, die nog steeds elk jaar plaatsvindt (Schobermesse), maar tegenwoordig meer een kermis is geworden.
Zijn stoffelijke resten werden in 1946 bijgezet in de Kathedraal van Luxemburg.
Heerlijkheid:
| van 1310 tot 1346 graaf van Luxemburg. |
(1) trouwde, 13 of 14 jaar oud, in 1310 met Elisabeth I (ook Eliska) van Bohemen, 17 of 18 jaar oud. Elisabeth is geboren op zondag 20 januari 1292. Elisabeth is overleden op vrijdag 28 september 1330, 38 jaar oud.
(2) trouwde, 37 of 38 jaar oud, in 1334 met Beatrix van Bourbon, 15 of 16 jaar oud.
Notitie bij het huwelijk van Jan en Beatrix: Zij kwam pas in 1336 aan in Praag, waar zij een nauwe band met haar schoondochter Blanche opbouwde. Beatrix werd nooit geliefd in Bohemen en verliet het land in 1337 om voorgoed naar Luxemburg te trekken
Beatrix is geboren in 1318. Beatrix is overleden op woensdag 23 december 1383, 64 of 65 jaar oud. Kinderen van Jan en Elisabeth: Kind van Jan en Beatrix:
1 Margaretha van Bohemen, of van Luxemburg van Beieren, geboren op zondag 8 juli 1313. Volgt 1620.
2 Bonne van LUXEMBURG, geboren op woensdag 21 mei 1315 in Jutta. Volgt 1622.
3 Karel IV van het Heilige Roomse Rijk, geboren op vrijdag 14 mei 1316 in Praag. Volgt 1623.
4 Jan Hendrik van LUXEMBURG, geboren op vrijdag 12 februari 1322 in Praag. Jan is overleden op maandag 12 november 1375 in Brno, 53 jaar oud.
Notitie bij Jan: Jan Hendrik was gehuwd met Margaretha Maultasch, de oudste dochter van Hendrik van Karinthië, die tevens graaf van Tirol was. Bij de vrede van Enns, werd het echtpaar bevestigd als graaf van Tirol. Margaretha scheidde in 1341 van Jan Hendrik en stelde op deze wijze een einde aan zijn bestuur over Tirol. Jan Hendrik trouwde nadien nog in 1349 met Margaretha van Troppau (1330 - 1363) en in 1364 met Margaretha van Oostenrijk, een dochter van Albrecht II van Oostenrijk en de weduwe van Meinhard III van Tirol, die de zoon was van zijn eerste echtgenote en Lodewijk V van Beieren. Mogelijk huwde hij ook nog met Elisabeth van Öttingen.
Uit zijn huwelijk met Margaretha van Troppau, kwamen de volgende kinderen voort:
Jobst van Moravië (1351 - 1411), markgraaf van Moravië, markgraaf van Brandenburg en Rooms koning
Catharina (1352-1378), in 1372 gehuwd met Hertog Hendrik van Falkenberg (-1382)
Jan Sobieslav (1356-1404), bisschop van Olmütz, patriarch van Aquileia
Prokop (1360-1405), markgraaf van Moravië
Elisabeth (-1400), in 1366 gehuwd met Willem I van Meißen (1343-1407)
Anna.
Uit zijn huwelijk met Margaretha van Troppau, kwamen de volgende kinderen voort:
Jobst van Moravië (1351 - 1411), markgraaf van Moravië, markgraaf van Brandenburg en Rooms koning
Catharina (1352-1378), in 1372 gehuwd met Hertog Hendrik van Falkenberg (-1382)
Jan Sobieslav (1356-1404), bisschop van Olmütz, patriarch van Aquileia
Prokop (1360-1405), markgraaf van Moravië
Elisabeth (-1400), in 1366 gehuwd met Willem I van Meißen (1343-1407)
Anna.
5 Anna van LUXEMBURG (van Bohemen), geboren in 1323. Volgt 1630.
6 Wenceslaus van LUXEMBURG, geboren op dinsdag 25 februari 1337 in Praag. Volgt 1631.
1620 Margaretha van Bohemen, of van Luxemburg van Beieren is geboren op zondag 8 juli 1313, dochter van Jan De blinde van LUXEMBURG (zie 1619) en Elisabeth I (ook Eliska) van Bohemen. Margaretha is overleden op woensdag 11 juli 1341 in Praag, 28 jaar oud.
Notitie bij Margaretha: Hij volgde zijn vader op in 1310 en regeerde Neder-Beieren samen met Hendrik XV en Otto IV. In 1331 werd Neder-Beieren verdeeld, waarbij Hendrik XIV Landshut, Straubing, Schärding en Pfarrkirchen behield, maar in 1332 brak de strijd tussen de deelhertogen opnieuw los.
Margaretha trouwde, 14 of 15 jaar oud, in 1328 met Hendrik XIV van Beieren, 22 of 23 jaar oud. Hendrik is geboren op woensdag 29 september 1305 in Landshut. Hendrik is overleden op woensdag 1 september 1339 in Landshut, 33 jaar oud. Kind van Margaretha en Hendrik:
1 Johan I (het kind) van Beieren, geboren op woensdag 29 november 1329. Volgt 1621.
1621 Johan I (het kind) van Beieren is geboren op woensdag 29 november 1329, zoon van Hendrik XIV van Beieren en Margaretha van Bohemen, of van Luxemburg van Beieren (zie 1620). Johan is overleden op woensdag 20 december 1340 in Landshut, 11 jaar oud.
Notitie bij Johan: volgde zijn vader op als hertog van Neder-Beieren in 1339, maar stierf al het jaar daarop zonder nakomelingen. Zo kon keizer Lodewijk de Beier alle Beierse gebieden in zijn land verenigen.
Johan: (1) trouwde met Anna van Beieren. Anna is geboren in 1326. Anna is overleden in 1361, 34 of 35 jaar oud.
(2) trouwde met Anna van Beieren. Zie 1527 voor persoonsgegevens van Anna.
1622 Bonne van LUXEMBURG is geboren op woensdag 21 mei 1315 in Jutta, dochter van Jan De blinde van LUXEMBURG (zie 1619) en Elisabeth I (ook Eliska) van Bohemen. Bonne is overleden op vrijdag 11 september 1349 in Maubuisson, 34 jaar oud.
Notitie bij Bonne: Zij stierf in 1349, een jaar voor de kroning van haar echtgenoot als koning van Frankrijk
Bonne trouwde met Jan II de goede Van Frankrijk. Zie 1476 voor persoonsgegevens van Jan. Kinderen van Bonne en Jan: zie 1476.
1623 Karel IV van het Heilige Roomse Rijk is geboren op vrijdag 14 mei 1316 in Praag, zoon van Jan De blinde van LUXEMBURG (zie 1619) en Elisabeth I (ook Eliska) van Bohemen. Karel is overleden op maandag 29 november 1378 in Praag, 62 jaar oud.
Notitie bij Karel: Karel was de zoon van Jan de Blinde, koning van Bohemen en de kleinzoon van Hendrik, de toenmalige Roomse keizer. Zijn moeder was Eliska, de zuster van Wenceslaus,de laatste der Premysliden. Bij zijn geboorte kreeg hij de naam Wenceslaus (Václav), naar de patroon van het Boheemse volk. Jan hield echter niet van zijn koninkrijk en ook niet van zijn vrouw. Hij ging zelfs zo ver dat hij Eliska liet inkerkeren in het klooster van Melník. Zijn zoon nam hij mee naar Frankrijk. Wenceslaus werd opgevoed in Parijs en kreeg bij zijn vormsel de naam Karel. Hij huwde daar ook met de jonge Blanche van Valois, de halfzuster van de Franse koning.
In 1333 werd hij door zijn vader belast met het bestuur van Bohemen en Moravië. Zijn vader, gesteund door Paus Clemens VI en de Franse koning Filips VI, wist, nog net voor zijn dood, te bewerken dat Karel in 1346 werd gekozen tot Duits koning. Bij het overlijden van zijn vader werd hij ook de volgende graaf van Luxemburg. In 1355 werd hij gekozen tot koning van Italië en enkele maanden later tot Duits keizer.
Na zijn kroning in 1355 door de paus mocht hij zich pas echt Rooms Keizer noemen. Toch was hij daarvoor ook al Keizer, omdat onder zijn voorganger, Lodewijk de Beier, bepaald was dat een door de keurvorsten verkozen kandidaat al vóór zijn kroning door de paus rechtmatig koning van het Duitse Rijk was. Karel was tevens koning van Bohemen. In 1353 deed hij afstand van de titel graaf van Luxemburg ten gunste van zijn halfbroer Wenceslaus, die hij het jaar daarop tot hertog verhief.
In 1356 vaardigde hij de beroemde Gouden Bul uit die de wijze van verkiezing van de keizer van het Heilige Roomse Rijk door de zeven Duitse keurvorsten vastlegde. Vanaf 1365 was hij bovendien koning van Bourgondië.
Karel IV bekommerde zich voornamelijk om de uitbreiding en de welvaart van zijn erflanden. Door zijn eigen vier huwelijken en door die van zijn kinderen verstevigde hij de macht in die landen. Hij bevorderde in Bohemen en Moravië de Franse en Duitse cultuur en stichtte in 1348 de Universiteit van Praag. De oude burcht Hradcany uit de negende eeuw liet hij geheel verbouwen. Hij gaf de opdracht om de St. Vituskathedraal verder op te bouwen en liet Praag aanzienlijk vergroten door de aanleg van de huidige Nieuwe Stad. Ook bouwde hij de Karelsbrug en vele andere bouwwerken. Karel IV, die een autobiografie schreef, stierf in 1378.
Karel: In 1333 werd hij door zijn vader belast met het bestuur van Bohemen en Moravië. Zijn vader, gesteund door Paus Clemens VI en de Franse koning Filips VI, wist, nog net voor zijn dood, te bewerken dat Karel in 1346 werd gekozen tot Duits koning. Bij het overlijden van zijn vader werd hij ook de volgende graaf van Luxemburg. In 1355 werd hij gekozen tot koning van Italië en enkele maanden later tot Duits keizer.
Na zijn kroning in 1355 door de paus mocht hij zich pas echt Rooms Keizer noemen. Toch was hij daarvoor ook al Keizer, omdat onder zijn voorganger, Lodewijk de Beier, bepaald was dat een door de keurvorsten verkozen kandidaat al vóór zijn kroning door de paus rechtmatig koning van het Duitse Rijk was. Karel was tevens koning van Bohemen. In 1353 deed hij afstand van de titel graaf van Luxemburg ten gunste van zijn halfbroer Wenceslaus, die hij het jaar daarop tot hertog verhief.
In 1356 vaardigde hij de beroemde Gouden Bul uit die de wijze van verkiezing van de keizer van het Heilige Roomse Rijk door de zeven Duitse keurvorsten vastlegde. Vanaf 1365 was hij bovendien koning van Bourgondië.
Karel IV bekommerde zich voornamelijk om de uitbreiding en de welvaart van zijn erflanden. Door zijn eigen vier huwelijken en door die van zijn kinderen verstevigde hij de macht in die landen. Hij bevorderde in Bohemen en Moravië de Franse en Duitse cultuur en stichtte in 1348 de Universiteit van Praag. De oude burcht Hradcany uit de negende eeuw liet hij geheel verbouwen. Hij gaf de opdracht om de St. Vituskathedraal verder op te bouwen en liet Praag aanzienlijk vergroten door de aanleg van de huidige Nieuwe Stad. Ook bouwde hij de Karelsbrug en vele andere bouwwerken. Karel IV, die een autobiografie schreef, stierf in 1378.
(1) trouwde, 12 of 13 jaar oud, in 1329 met Blanche van Valois, 12 of 13 jaar oud. Blanche is geboren in 1316. Blanche is overleden op vrijdag 1 augustus 1348 in Praag, 31 of 32 jaar oud. Zij is begraven in Praag, Sint-Vituskathedraal.
(2) trouwde, 32 of 33 jaar oud, in 1349 met Anna van de Palts, 19 of 20 jaar oud. Anna is geboren op dinsdag 26 september 1329, dochter van Rudolf II de Blinde van de Palts en Anna van Karinthië. Anna is overleden op zaterdag 2 februari 1353 in Praag, 23 jaar oud. Zij is begraven in praag Sint-Vituskathedraal.
Notitie bij Anna: Zij was een dochter van Rudolf II van de Palts en van Anna van Karinthië. Zij werd in 1349 de tweede echtgenote van Duits koning Karel IV van het Heilige Roomse Rijk. Uit hun korte huwelijk hadden zij één zoon, Wenceslaus (1350-1351) die als kind stierf. Anna overleed in 1353 en werd begraven in de Sint-Vituskathedraal in Praag.
(3) trouwde, 36 of 37 jaar oud, in 1353 met Anna van Silezie (van Schweidnitz en Jauer), 13 of 14 jaar oud. Anna is geboren in 1339. Anna is overleden op maandag 11 juli 1362 in Praag, 22 of 23 jaar oud.
Notitie bij Anna: Zij was een dochter van Hendrik II van Schweidnitz-Jauer en van Catharina van Valois, dochter van Karel I van Hongarije. Anna was oorspronkelijk voorbestemd om te trouwen met Wenceslaus (1350-1351) zoon van Karel IV, maar nadat die als kind was gestorven trouwde Karel in 1353 zelf met Anna. Hierdoor kon hij zijn invloed in Silezië vergroten.
(4) trouwde, minstens 47 jaar oud, na 1363 met De heilige Elisabeth van Pommeren, minstens 16 jaar oud. De is geboren omstreeks 1347. De is overleden op vrijdag 14 februari 1393 in Königgrätz, ongeveer 46 jaar oud. Zij is begraven in Praag, Sint-Vituskathedraal.
Notitie bij De: Ze was de dochter van hertog Bogislaw V van Pommeren.
Ze werd de moeder van:
Anna (1366-1394), huwde in 1382 met koning Richard II van Engeland (1367-1400)
Sigismund (1368-1437)
hertog Jan van Gorizia (1370-1396)
Karel (1372-1373)
Margaretha (1373-1410), huwde in 1381 met burggraaf Jan van Nürnberg (1369-1420)
Hendrik (1377–1378)
Na het overlijden van haar echtgenoot, leidde zij een leven van gebed en naastenliefde en stierf in een geur van heiligheid.
Haar feestdag is op 28 februari. Zij werd begraven in de Sint-Vituskathedraal in Praag.
Ze werd de moeder van:
Anna (1366-1394), huwde in 1382 met koning Richard II van Engeland (1367-1400)
Sigismund (1368-1437)
hertog Jan van Gorizia (1370-1396)
Karel (1372-1373)
Margaretha (1373-1410), huwde in 1381 met burggraaf Jan van Nürnberg (1369-1420)
Hendrik (1377–1378)
Na het overlijden van haar echtgenoot, leidde zij een leven van gebed en naastenliefde en stierf in een geur van heiligheid.
Haar feestdag is op 28 februari. Zij werd begraven in de Sint-Vituskathedraal in Praag.
Kinderen van Karel en Blanche: Kinderen van Karel en Anna (3): Kinderen van Karel en De:
1 Margaretha van LUXEMBURG, geboren op donderdag 25 mei 1335. Volgt 1624.
2 Catharina van Bohemen, geboren op maandag 19 augustus 1342 in Praag. Volgt 1625.
3 Elisabeth van Bohemen, geboren op donderdag 19 april 1358. Volgt 1626.
4 Wenceslaus van Bohemen (van Luxemburg), geboren op vrijdag 26 februari 1361 in Neurenberg. Volgt 1627.
5 Anna van LUXEMBURG, geboren op maandag 11 mei 1366. Volgt 1628.
6 Sigismund van Luxemburg van het Heilige Roomse Rijk, geboren op dinsdag 15 februari 1368 in Neurenberg. Volgt 1629.
1624 Margaretha van LUXEMBURG is geboren op donderdag 25 mei 1335, dochter van Karel IV van het Heilige Roomse Rijk (zie 1623) en Blanche van Valois. Margaretha is overleden op maandag 7 september 1349, 14 jaar oud. Margaretha trouwde, 9 of 10 jaar oud, in 1345 met Lodewijk I van Hongarije, 18 of 19 jaar oud. Lodewijk is geboren op woensdag 5 maart 1326 in Visegrád. Lodewijk is overleden op woensdag 10 september 1382 in Nagyszombat, 56 jaar oud. Lodewijk trouwde later in 1353 met Elisabeth van Bosnië (1340-1387).
Notitie bij Lodewijk: Hij was de oudste overlevende zoon van koning Karel I Robert van Hongarije en zijn derde echtgenote Elisabeth van Polen (de dochter van koning Wladyslaw IV/I van Polen). Hij volgde zijn vader op als koning van Hongarije in 1342 en onderwierp Walachije en Moldavië, maar beide gebieden werden later weer autonoom. Hij bezette Napels een tijdje. Lodewijk veroverde Dalmatië op Venetië, maar Kroatië verloor hij in 1376 aan Bosnië. In 1350 werd Boeda de koninklijke residentie; tot 1322 was dat Temesvar geweest en tot 1350 Visegrád. In 1367 stichtte hij de universiteit van Pécs en verder bevorderde hij de steden en de burgerij. In 1357 sloot hij een erfverdrag met zijn oom Casimir III van Polen. In 1370 werd hij ook koning van Polen, maar zijn moeder trad op als regentes. In Polen verloor hij delen van Wolynië aan Litouwen, zoals de steden Belz en Lutz, en moest hij toestaan dat Mazovië een afzonderlijk statuut behield.
Lodewijk was gehuwd met:
Margaretha van Luxemburg (1335-1349), dochter van Karel IV, in 1345.
Dit huwelijk bleef kinderloos.
Elisabeth (1340-1387), dochter van Stefanus II Kotromanic van Bosnië, in 1353
Maria (1365-1366)
Catharina (1368-), in 1374 gehuwd met Lodewijk I van Orléans (1372-1407), zoon van koning Karel V van Frankrijk
Maria van Hongarije (1371-1395), in 1385 gehuwd met Rooms koning Sigismund (1368-1437)
Hedwig van Polen (-1399), gehuwd met koning Wladislaus II Jagiello van Polen (-1434)
Lodewijk was gehuwd met:
Margaretha van Luxemburg (1335-1349), dochter van Karel IV, in 1345.
Dit huwelijk bleef kinderloos.
Elisabeth (1340-1387), dochter van Stefanus II Kotromanic van Bosnië, in 1353
Maria (1365-1366)
Catharina (1368-), in 1374 gehuwd met Lodewijk I van Orléans (1372-1407), zoon van koning Karel V van Frankrijk
Maria van Hongarije (1371-1395), in 1385 gehuwd met Rooms koning Sigismund (1368-1437)
Hedwig van Polen (-1399), gehuwd met koning Wladislaus II Jagiello van Polen (-1434)
Heerlijkheid:
| koning van Hongarije en Polen |
1625 Catharina van Bohemen is geboren op maandag 19 augustus 1342 in Praag, dochter van Karel IV van het Heilige Roomse Rijk (zie 1623) en Blanche van Valois. Catharina is overleden op maandag 26 april 1395 in Wenen, 52 jaar oud. Catharina:
(1) trouwde, 10 of 11 jaar oud, in 1353 met Rudolf IV de stichter van Oostenrijk, 13 of 14 jaar oud. Rudolf is geboren op maandag 1 november 1339 in Wenen. Rudolf is overleden op zondag 27 juli 1365 in Milaan, 25 jaar oud.
Notitie bij Rudolf: Hij was een zoon van hertog Albrecht II van Oostenrijk en Johanna van Pfirt. Hij was hertog van Oostenrijk, van Stiermarken en van Karinthië van 1358 tot 1365, in opvolging van zijn vader en was de eerste die zich aartshertog noemde. Hij bewerkstelligde de annexatie van Tirol in 1363. Hij huwde met Catharina van Bohemen (1342-1395), de dochter van Karel IV. Tussen Rudolf en Karel IV heerste er steeds een concurrentiestrijd om macht en prestige. Dit is de belangrijkste reden waarom Rudolf op 12 maart 1365 een universiteit in Wenen stichtte en op die manier de monopoliepositie binnen het toenmalige Duitse taalgebied van de door Karel IV gestichte Praagse universiteit probeerde onderuit te halen. De Weense universiteit viert nog steeds haar verjaardag door op 12 maart de lessen op te schorten. Binnen dit zelfde kader kan de door Rudolfs vervalste oorkonde, het privilegium maius gezien worden. In deze oorkonde probeert Rudolf Oostenrijk voor te stellen als een ’aartshertogdom’ met dezelfde waarde als een keurvorstendom. Een van de geleerden aan het hof van Karel IV, namelijk Petrarca, doorziet echter het bedrog.
(2) trouwde, 23 of 24 jaar oud, in 1366 met Otto V de Vuile van Beieren, 19 of 20 jaar oud. Zie 1542 voor persoonsgegevens van Otto.
1626 Elisabeth van Bohemen is geboren op donderdag 19 april 1358, dochter van Karel IV van het Heilige Roomse Rijk (zie 1623) en Anna van Silezie (van Schweidnitz en Jauer). Elisabeth is overleden op zondag 4 september 1373, 15 jaar oud. Elisabeth trouwde, 6 of 7 jaar oud, in 1365 met Albrecht III van Oostenrijk, 15 of 16 jaar oud. Albrecht is geboren op donderdag 3 september 1349 in Wenen. Albrecht is overleden op zondag 29 augustus 1395 in slot Laxenburg, 45 jaar oud.
Notitie bij Albrecht: Hij was een zoon van aartshertog Albrecht II van Oostenrijk. Hij was aartshertog van Oostenrijk en hertog van Karinthië van 1365 tot 1395, in opvolging van Rudolf IV. Hij was gehuwd met Elisabeth van Bohemen (1358-1373), dochter van Karel IV en in 1375 met Beatrix van Neurenberg-Hohenzollern (1355-1414), dochter van Frederik V van Neurenberg. Albrecht III wordt beschreven als gereserveerd zelfs timide heerser. Hij kreeg één zoon, Albrecht IV.
1627 Wenceslaus van Bohemen (van Luxemburg) is geboren op vrijdag 26 februari 1361 in Neurenberg, zoon van Karel IV van het Heilige Roomse Rijk (zie 1623) en Anna van Silezie (van Schweidnitz en Jauer). Wenceslaus is overleden op woensdag 16 augustus 1419 in Wenzelsburg tegenwoordig deel van Praag, 58 jaar oud.
Notitie bij Wenceslaus: Hij was van 1378 tot 1400 rooms-koning, als Wenceslaus II hertog van Luxemburg (1383-1419) en als Wenceslaus IV koning van Bohemen (1378-1419). Tijdens zijn bewind ontstond strijd met de Hussieten, een nationalistische beweging in het huidige Tsjechië. Uiteindelijk werd hij als koning afgezet door de rijksgroten.
Wenceslaus verpandde op 26 februari 1388 het hertogdom Luxemburg aan Jobst van Moravië. Van die dag tot 23 november 1457 was er sprake van een erfhertog en een regerend hertog "bij verpanding". Na de dood van Jobst in 1411 probeerde Wenceslaus zijn beslissing ongedaan te maken door opnieuw de macht te grijpen, maar hij stond de macht een jaar later al weer af aan Antoon van Bourgondië, de echtgenoot van zijn nicht Elisabeth van Görlitz.
Wenceslaus was verloofd en getrouwd:
in 1361 met Elisabeth van Nürnberg (1358-1411), dochter van burggraaf Frederik V van Neurenberg en Elisabeth van Meissen (verloving ontbonden in 1365)
in 1365 met Elisabeth van Hongarije (1354-1380), dochter van hertog Steven van Dalmatië en Margaretha van Wittelsbach (alleen verloofd)
in 1369 met Anna van Polen (1366-1425), dochter van koning Casimir III van Polen en diens vierde vrouw Hedwig van Sagan
in 1370 met Johanna van Wittelsbach (1356-1386), dochter van Albrecht van Beieren en Margaretha van Brieg
in 1387 met Johanna van Aragón (1357-1407), dochter van koning Johan I van Aragón en Martha van Armagnac
in 1389 met Sophia van Wittelsbach (1376-1425), dochter van hertog Johan II van Beieren en Catharina van Gorizia
maar alle huwelijken/verlovingen bleven kinderloos.
Wenceslaus trouwde met Johanna van Beieren. Zie 1533 voor persoonsgegevens van Johanna.Wenceslaus verpandde op 26 februari 1388 het hertogdom Luxemburg aan Jobst van Moravië. Van die dag tot 23 november 1457 was er sprake van een erfhertog en een regerend hertog "bij verpanding". Na de dood van Jobst in 1411 probeerde Wenceslaus zijn beslissing ongedaan te maken door opnieuw de macht te grijpen, maar hij stond de macht een jaar later al weer af aan Antoon van Bourgondië, de echtgenoot van zijn nicht Elisabeth van Görlitz.
Wenceslaus was verloofd en getrouwd:
in 1361 met Elisabeth van Nürnberg (1358-1411), dochter van burggraaf Frederik V van Neurenberg en Elisabeth van Meissen (verloving ontbonden in 1365)
in 1365 met Elisabeth van Hongarije (1354-1380), dochter van hertog Steven van Dalmatië en Margaretha van Wittelsbach (alleen verloofd)
in 1369 met Anna van Polen (1366-1425), dochter van koning Casimir III van Polen en diens vierde vrouw Hedwig van Sagan
in 1370 met Johanna van Wittelsbach (1356-1386), dochter van Albrecht van Beieren en Margaretha van Brieg
in 1387 met Johanna van Aragón (1357-1407), dochter van koning Johan I van Aragón en Martha van Armagnac
in 1389 met Sophia van Wittelsbach (1376-1425), dochter van hertog Johan II van Beieren en Catharina van Gorizia
maar alle huwelijken/verlovingen bleven kinderloos.
1628 Anna van LUXEMBURG is geboren op maandag 11 mei 1366, dochter van Karel IV van het Heilige Roomse Rijk (zie 1623) en De heilige Elisabeth van Pommeren. Anna is overleden op zondag 7 juni 1394, 28 jaar oud. Anna trouwde, 15 of 16 jaar oud, in 1382 met Richard II Van Engeland, 14 of 15 jaar oud. Zie 1035 voor persoonsgegevens van Richard.
1629 Sigismund van Luxemburg van het Heilige Roomse Rijk is geboren op dinsdag 15 februari 1368 in Neurenberg, zoon van Karel IV van het Heilige Roomse Rijk (zie 1623) en De heilige Elisabeth van Pommeren. Sigismund is overleden op maandag 9 december 1437 in Znojmo (Moravië), 69 jaar oud.
Sigismund:
Notitie bij Sigismund: Hij was de laatste heerser uit het geslacht der Luxemburgers en de tweede zoon van keizer Karel IV.
Door zijn huwelijk met koningin Maria van Hongarije werd hij, ondanks tegenstand van de plaatselijke adel, in 1387 koning van Hongarije. In 1396 begon hij een kruistocht tegen de Ottomanen, die het land vanuit het zuiden bedreigden. Hij werd echter vernietigend verslagen bij Nicopolis (nu Nikopol in Bulgarije).
In 1411 werd hij Koning van Duitsland. Hij was van 1378 tot 1388 en van 1411 tot 1415 keurvorst van Brandenburg. In 1415 schonk hij het gebied aan Frederik I, burggraaf van Neurenberg. Dit was het begin van de 400 jaar durende heerschappij van de Hohenzollerns over het gebied.
Sigismund volgde in 1419 zijn oudere halfbroer Wenceslaus IV op als koning van Bohemen. Dit werd de zwaarste periode in zijn leven. Hij had de Tsjechische godsdiensthervormer Jan Hus een vrijgeleide gegeven toen deze uitgenodigd werd op het concilie van Konstanz zijn leerstellingen te komen verdedigen. Hus werd echter gevangengenomen en als ketter tot de brandstapel veroordeeld. De Hussitische Bohemers weigerden Sigismund hierom als koning te erkennen en hij riep een kruistocht tegen hen uit. Deze werd echter al gauw tot een guerrillaoorlog die tot 1436 zou duren. Pas in 1437, een jaar voor zijn dood, werd hij door de belangrijkste Bohemers als koning erkend.
Sigismund had geen kinderen bij Maria. Na haar dood trouwde hij met Barbara van Celje, bij wie hij een dochter kreeg, Elisabeth (1409-1442). Elisabeth trouwde met keizer Albrecht II. Albrecht werd Sigismunds opvolger als keizer van het Heilige Roomse Rijk en koning van Hongarije en Bohemen.
Door zijn huwelijk met koningin Maria van Hongarije werd hij, ondanks tegenstand van de plaatselijke adel, in 1387 koning van Hongarije. In 1396 begon hij een kruistocht tegen de Ottomanen, die het land vanuit het zuiden bedreigden. Hij werd echter vernietigend verslagen bij Nicopolis (nu Nikopol in Bulgarije).
In 1411 werd hij Koning van Duitsland. Hij was van 1378 tot 1388 en van 1411 tot 1415 keurvorst van Brandenburg. In 1415 schonk hij het gebied aan Frederik I, burggraaf van Neurenberg. Dit was het begin van de 400 jaar durende heerschappij van de Hohenzollerns over het gebied.
Sigismund volgde in 1419 zijn oudere halfbroer Wenceslaus IV op als koning van Bohemen. Dit werd de zwaarste periode in zijn leven. Hij had de Tsjechische godsdiensthervormer Jan Hus een vrijgeleide gegeven toen deze uitgenodigd werd op het concilie van Konstanz zijn leerstellingen te komen verdedigen. Hus werd echter gevangengenomen en als ketter tot de brandstapel veroordeeld. De Hussitische Bohemers weigerden Sigismund hierom als koning te erkennen en hij riep een kruistocht tegen hen uit. Deze werd echter al gauw tot een guerrillaoorlog die tot 1436 zou duren. Pas in 1437, een jaar voor zijn dood, werd hij door de belangrijkste Bohemers als koning erkend.
Sigismund had geen kinderen bij Maria. Na haar dood trouwde hij met Barbara van Celje, bij wie hij een dochter kreeg, Elisabeth (1409-1442). Elisabeth trouwde met keizer Albrecht II. Albrecht werd Sigismunds opvolger als keizer van het Heilige Roomse Rijk en koning van Hongarije en Bohemen.
Heerlijkheid:
| vanaf 1410 Rooms koning, sinds 1433 keizer van het Heilige Roomse Rijk, vanaf 1419 koning van Bohemen, van 1378 tot 1388 keurvorst van Brandenburg en vanaf 1387 koning van Hongarije |
(1) trouwde met Maria van Hongarije. Maria is geboren in 1370, dochter van Lodewijk I van Hongarije en Elisabeth van Bosnië. Maria is overleden op maandag 17 mei 1395 in Großwardein, 24 of 25 jaar oud.
Notitie bij Maria: Zij volgde haar vader op als koningin van Hongarije in 1382 en werd gekroond in Stuhlweißenburg. De personele unie tussen Polen en Hongarije, die bestond tijdens de regering van haar vader, werd beëindigd. Tot haar huwelijk met Sigismund, deelde zij het bestuur met haar moeder. Door een groep edelen werd Maria in 1385 verplicht om af te treden, ten voordele van Karel III van Anjou-Durazzo, maar deze werd al in 1386 vermoord. Maria en haar moeder vielen in handen van de aanhangers van Karel, waarbij haar moeder vermoord werd en Maria door de bemoeiingen van haar echtgenoot bevrijd kon worden. Kort daarop liet Maria het bestuur over aan haar echtgenoot. Maria stierf in 1395 kinderloos.
(2) trouwde, 39 of 40 jaar oud, in 1408 met Barbara van Celje, ongeveer 18 jaar oud. Barbara is geboren omstreeks 1390. Barbara is overleden op zondag 11 juli 1451, ongeveer 61 jaar oud.
Kind van Sigismund en Barbara:
1 Elisabeth van Bohemen, geboren op donderdag 28 februari 1409 in Praag. Elisabeth is overleden op woensdag 19 december 1442 in Gyor, 33 jaar oud.
Notitie bij Elisabeth: In 1422 huwde zij met de aartshertog van Oostenrijk, de latere keizer Albrecht II van Habsburg en werd Rooms koningin en koningin van Bohemen en Hongarije. Hun kinderen waren:
Ladislaus Posthumus, koning van Hongarije en Bohemen
Anna van Oostenrijk (1432-1462), getrouwd met hertog Willem II van Thüringen
Elisabeth van Oostenrijk (1438-1505), getrouwd met Casimir IV van Polen; hun zoon werd later Wladislaus II van Hongarije.
Ladislaus Posthumus, koning van Hongarije en Bohemen
Anna van Oostenrijk (1432-1462), getrouwd met hertog Willem II van Thüringen
Elisabeth van Oostenrijk (1438-1505), getrouwd met Casimir IV van Polen; hun zoon werd later Wladislaus II van Hongarije.
1630 Anna van LUXEMBURG (van Bohemen) is geboren in 1323, dochter van Jan De blinde van LUXEMBURG (zie 1619) en Elisabeth I (ook Eliska) van Bohemen. Anna is overleden op donderdag 3 september 1338, 14 of 15 jaar oud.
Notitie bij Anna: In 1327 werd zij uitgehuwelijkt aan Ladislaus (1324-1329), de zoon van de Hongaarse koning Karel I Robert, maar die als kind stierf. In 1335 werd Anna de tweede echtgenote van Otto van Oostenrijk. Zij stierf vermoedelijk zonder kinderen.
Anna trouwde met Otto de Vrolijke van Oostenrijk. Otto is geboren op zondag 23 juli 1301. Otto is overleden op woensdag 17 februari 1339, 37 jaar oud. Notitie bij Otto: Hij was een zoon van keizer van Albert en Elisabeth van Gorizia-Tirol. Hij was hertog van Oostenrijk en van Stiermarken van 1330 tot 1339, in opvolging van zijn broer Frederik de Schone - samen met zijn broer Albert II. In 1335 was hij ook hertog van Karinthië geworden. Otto was in 1325 gehuwd met Elisabeth van Beieren (1306-1330), dochter van hertog Stefan I van Beieren, en nadien met Anna van Luxemburg (1323-1338).
Otto was de vader van:
Frederik II (1327-1344)
Leopold II (1328-1344).
Otto was de vader van:
Frederik II (1327-1344)
Leopold II (1328-1344).
1631 Wenceslaus van LUXEMBURG is geboren op dinsdag 25 februari 1337 in Praag, zoon van Jan De blinde van LUXEMBURG (zie 1619) en Beatrix van Bourbon. Wenceslaus is overleden op dinsdag 8 december 1383 in Luxemburg, 46 jaar oud.
Wenceslaus trouwde, 16 of 17 jaar oud, in 1354 met Joanna van Brabant, 31 of 32 jaar oud. Zie 730 voor persoonsgegevens van Joanna.
Notitie bij Wenceslaus: Hij was een jongere zoon van Jan de Blinde, koning van Bohemen, en werd in 1353 door zijn halfbroer, keizer Karel IV aangesteld tot graaf van Luxemburg. Aangezien zowel zijn voorganger als opvolger keizer van het Heilige Roomse Rijk waren, was hij een soort buitenbeentje. Desalniettemin was hij de eerste hertog die Luxemburg ooit gekend heeft, omdat zijn halfbroer keizer Karel IV het Graafschap Luxemburg, waarvan hij tot 1353 notabene zelf graaf was geweest, in 1355 tot hertogdom verhief. Daarnaast wist Wenceslaus Luxemburg tot zijn grootste omvang uit te breiden door de aankoop van het Graafschap Chiny in 1364.
Ter gelegenheid van zijn huwelijk in maart 1354 met Johanna van Brabant, de oudste dochter en erfgenaam van Jan III, hertog van Brabant en Limburg, werd hij het volgende jaar, op 5 december 1355, ook in Brabant en Limburg als hertog gehuldigd, maar moest daartoe aan de Brabanders via de Blijde Inkomst (3 januari 1356) de respectering van hun privileges garanderen.
Het feit dat hij na de Brabantse Successieoorlog door de "Vrede van Aat" van 1357 Antwerpen en Mechelen afstond aan zijn zwager, de Vlaamse graaf Lodewijk van Male, deed de argwaan tegenover de impopulaire Wenceslaus nog toenemen. Ten aanzien van de partijstrijd in de steden (voornamelijk te Leuven) nam hij een zeer wisselvallige houding aan. In Luxemburg breidde hij zijn persoonlijke bezittingen uit, en als vicaris van zijn halfbroer, keizer Karel IV, trad hij er autoritair op als behoeder van de rust en veiligheid, wat leidde tot botsingen met de hertogen van Gelre en Gulik. Dezen brachten hem te Baesweiler op 22 augustus 1371 een smadelijke nederlaag toe, waarbij hij zelfs werd gevangengenomen. De inzameling van geld voor zijn losprijs had nieuwe ernstige wrijvingen met de steden én met de clerus tot gevolg.
Toen hij in 1383 kinderloos overleed, liet hij zijn weduwe Johanna achter met ernstige dynastieke problemen wat betreft het Hertogdom Brabant en Limburg, waarvoor haar neef Filips de Stoute zich maar al gretig als reddende engel aandiende. In Luxemburg werd hij opgevolgd door zijn neef, Wenceslaus II, die toen al keizer was van het Heilige Roomse Rijk.
Hertog Wenceslaus had er tijdens zijn leven een schitterende hofhouding op nagehouden, en onderhield nauwe contacten met onder meer dichters en schrijvers als Jean Froissart. Men mag echter stellen dat hij volkomen gefaald heeft in zijn politieke streven om de positie van het Luxemburgse Huis in de Nederlanden te verstevigen.
Nog in zijn nadeel staat Wenceslaus ook bekend als de hertog die op 23 mei 1370 in Brussel zes joden liet terechtstellen op de brandstapel omdat, zo werd althans beweerd, zij geconsacreerde hosties met messen doorstoken hadden. Uit die hosties zou het bloed van Christus zijn gevloeid. Ze zouden die gestolen hebben in Sint-Katelijne, een kapel in de benedenstad.
Wenceslaus, die onder zware schulden gebukt ging, was maar al te blij dat hij de joodse bezittingen kon confisqueren.
Mediabestanden
Ter gelegenheid van zijn huwelijk in maart 1354 met Johanna van Brabant, de oudste dochter en erfgenaam van Jan III, hertog van Brabant en Limburg, werd hij het volgende jaar, op 5 december 1355, ook in Brabant en Limburg als hertog gehuldigd, maar moest daartoe aan de Brabanders via de Blijde Inkomst (3 januari 1356) de respectering van hun privileges garanderen.
Het feit dat hij na de Brabantse Successieoorlog door de "Vrede van Aat" van 1357 Antwerpen en Mechelen afstond aan zijn zwager, de Vlaamse graaf Lodewijk van Male, deed de argwaan tegenover de impopulaire Wenceslaus nog toenemen. Ten aanzien van de partijstrijd in de steden (voornamelijk te Leuven) nam hij een zeer wisselvallige houding aan. In Luxemburg breidde hij zijn persoonlijke bezittingen uit, en als vicaris van zijn halfbroer, keizer Karel IV, trad hij er autoritair op als behoeder van de rust en veiligheid, wat leidde tot botsingen met de hertogen van Gelre en Gulik. Dezen brachten hem te Baesweiler op 22 augustus 1371 een smadelijke nederlaag toe, waarbij hij zelfs werd gevangengenomen. De inzameling van geld voor zijn losprijs had nieuwe ernstige wrijvingen met de steden én met de clerus tot gevolg.
Toen hij in 1383 kinderloos overleed, liet hij zijn weduwe Johanna achter met ernstige dynastieke problemen wat betreft het Hertogdom Brabant en Limburg, waarvoor haar neef Filips de Stoute zich maar al gretig als reddende engel aandiende. In Luxemburg werd hij opgevolgd door zijn neef, Wenceslaus II, die toen al keizer was van het Heilige Roomse Rijk.
Hertog Wenceslaus had er tijdens zijn leven een schitterende hofhouding op nagehouden, en onderhield nauwe contacten met onder meer dichters en schrijvers als Jean Froissart. Men mag echter stellen dat hij volkomen gefaald heeft in zijn politieke streven om de positie van het Luxemburgse Huis in de Nederlanden te verstevigen.
Nog in zijn nadeel staat Wenceslaus ook bekend als de hertog die op 23 mei 1370 in Brussel zes joden liet terechtstellen op de brandstapel omdat, zo werd althans beweerd, zij geconsacreerde hosties met messen doorstoken hadden. Uit die hosties zou het bloed van Christus zijn gevloeid. Ze zouden die gestolen hebben in Sint-Katelijne, een kapel in de benedenstad.
Wenceslaus, die onder zware schulden gebukt ging, was maar al te blij dat hij de joodse bezittingen kon confisqueren.
Mediabestanden
Heerlijkheid:
| graaf van Luxemburg en daarna hertog van Luxemburg, Brabant en Limburg. |
1632 Maria van LUXEMBURG is geboren in 1305, dochter van Hendrik VII van LUXEMBURG (zie 1663) en Margaretha van Brabant (zie 1618). Maria is overleden op woensdag 21 maart 1324 in Issoudun, 18 of 19 jaar oud.
Notitie bij Maria: Zij werd in 1322 de tweede echtgenote van Karel IV van Frankrijk, nadat diens eerste huwelijk met Blanca van Bourgondië ontbonden was door paus Johannes XXII. Maria beviel eerst van een dochter en werd tijdens de zwangerschap van haar tweede kind zwaar gewond bij een koetsongeval. Zij zette nog een zoon op de wereld, die kort nadien overleed, en stierf zelf ook kort daarop.
Maria trouwde, 16 of 17 jaar oud, in 1322 met Karel IV de Schone Van Frankrijk, 27 of 28 jaar oud. Karel is geboren op zaterdag 11 december 1294. Karel is overleden op maandag 1 februari 1328 in Vincennes, 33 jaar oud. Karel trouwde later in 1324 met Joanna d’Evreux (1307-1371), zie 1557. Notitie bij Karel: Hij was de laatste rechtstreekse afstammeling van Hugo Capet.
Karel was de jongste zoon van Filips IV van Frankrijk. Hij huwde rond 1308 met Blanche van Bourgondië, dochter van graaf Otto IV van Bourgondië. Zij werd echter in 1314 samen met haar schoonzus Margaretha (de toenmalige koningin) van overspel beschuldigd (het zogenaamde "schandaal van de Tour de Nesle") en opgesloten in het Château-Gaillard in Les Andelys. Door een juridische spitsvondigheid werd het huwelijk van Karel en Blanche nietig verklaard en kon Blanche worden vrijgelaten. Ze trad binnen in de abdij van Maubuisson. Karel hertrouwde met Maria van Luxemburg maar zij schonk hem enkel een dochter. Na haar overlijden in 1324 huwde hij met Johanna van Evreux, maar ook deze kon hem geen zoon bezorgen.
Tijdens zijn weinig belangrijk bewind had hij vooral af te rekenen met de oppositie van de Franse adel en verleende hij steun aan zijn zuster Isabella, die in onmin leefde met haar gemaal, koning Eduard II van Engeland.
Lodewijk van Nevers, graaf van Vlaanderen deed een beroep op hem in de aanloop naar de Slag bij Kassel. Ook Adolf II van der Marck, prinsbisschop van Luik verwachtte van hem militaire steun in de conflicten met zijn onderdanen.
Karel was weliswaar driemaal getrouwd, maar liet geen mannelijke erfgenamen na. Er was nog hoop want in 1327 was zijn derde vrouw Johanna in verwachting. In afwachting van de geboorte eiste de Engelse koning Eduard III, de zoon van Karels zuster Isabella, de troon op. Toen bleek dat de nakomeling een dochter was steunden de vazallen de kandidatuur van een andere neef Filips, de zoon van zijn oom Karel van Valois, die dan ook koning werd. Op die manier kwam er een einde aan het bewind van het huis Capet. Dit was echter niet naar de zin van Eduard III, die via zijn moeder zijn rechten op de Franse kroon verdedigde. Dit conflict zou de Honderdjarige Oorlog veroorzaken.
Karel was de jongste zoon van Filips IV van Frankrijk. Hij huwde rond 1308 met Blanche van Bourgondië, dochter van graaf Otto IV van Bourgondië. Zij werd echter in 1314 samen met haar schoonzus Margaretha (de toenmalige koningin) van overspel beschuldigd (het zogenaamde "schandaal van de Tour de Nesle") en opgesloten in het Château-Gaillard in Les Andelys. Door een juridische spitsvondigheid werd het huwelijk van Karel en Blanche nietig verklaard en kon Blanche worden vrijgelaten. Ze trad binnen in de abdij van Maubuisson. Karel hertrouwde met Maria van Luxemburg maar zij schonk hem enkel een dochter. Na haar overlijden in 1324 huwde hij met Johanna van Evreux, maar ook deze kon hem geen zoon bezorgen.
Tijdens zijn weinig belangrijk bewind had hij vooral af te rekenen met de oppositie van de Franse adel en verleende hij steun aan zijn zuster Isabella, die in onmin leefde met haar gemaal, koning Eduard II van Engeland.
Lodewijk van Nevers, graaf van Vlaanderen deed een beroep op hem in de aanloop naar de Slag bij Kassel. Ook Adolf II van der Marck, prinsbisschop van Luik verwachtte van hem militaire steun in de conflicten met zijn onderdanen.
Karel was weliswaar driemaal getrouwd, maar liet geen mannelijke erfgenamen na. Er was nog hoop want in 1327 was zijn derde vrouw Johanna in verwachting. In afwachting van de geboorte eiste de Engelse koning Eduard III, de zoon van Karels zuster Isabella, de troon op. Toen bleek dat de nakomeling een dochter was steunden de vazallen de kandidatuur van een andere neef Filips, de zoon van zijn oom Karel van Valois, die dan ook koning werd. Op die manier kwam er een einde aan het bewind van het huis Capet. Dit was echter niet naar de zin van Eduard III, die via zijn moeder zijn rechten op de Franse kroon verdedigde. Dit conflict zou de Honderdjarige Oorlog veroorzaken.
Heerlijkheid:
| koning van Frankrijk van 1322 tot aan zijn dood |
1633 Beatrix van LUXEMBURG is geboren in 1305, dochter van Hendrik VII van LUXEMBURG (zie 1663) en Margaretha van Brabant (zie 1618). Beatrix is overleden op zondag 11 november 1319, 13 of 14 jaar oud.
Beatrix trouwde met Karel I Robert van Hongarije. Zie 1573 voor persoonsgegevens van Karel.
Notitie bij Beatrix: Ze was een dochter van keizer Hendrik VII en Maria van Brabant. Ze huwde in 1318 met koning Karel I van Hongarije, die weduwnaar was geworden, maar zij stierf al het jaar nadien, kort na het kraambed van haar eerste kind, haar dochter, die eveneens kort na de geboorte overleed.
Heerlijkheid:
| koningin van Hongarije van 1318 tot 1319 |
1634 Maria Van Dampierre is geboren in 1253, dochter van Gwijde III Van Dampierre (zie 1613) en Mathildis van Bethune (van Dendermonde). Maria is overleden in 1297, 43 of 44 jaar oud. Maria trouwde, 12 of 13 jaar oud, in 1266 met Willem V VAN GULIK. Willem is een zoon van Willem IV VAN GULIK en Margaretha van Gelre. Willem is overleden in 1278 in Aken (D).
Notitie bij Willem: Zij hadden twee zonen die beiden Willem heetten. De meest bekende is Willem van Gulik de Jongere die een van de legeraanvoerders was van de Vlamingen tijdens de Guldensporenslag. Hij wordt zo genoemd om hem te onderscheiden van zijn broer, Willem van Gulik de Oudere die sneuvelde tijdens de slag bij Bulskamp.
Sinds 1274 was Willem mederegent geworden met zijn vader, maar samen met hem werd hij in 1278 door de burgerij van Aken gedood (in de Jacobstraat, vóór het Wittevrouwenklooster) toen zij probeerden belastingsgeld te innen voor koning Rudolf I. De Akenaren werden in 1280 veroordeeld tot het betalen van een hoog bedrag aan smartengeld (15.000 mark) aan zijn moeder Richardis. Richardis en haar zonen Walram, Otto en Gerard waren aanwezig op het proces.
Willem werd opgevolgd door zijn broer Walram.
Sinds 1274 was Willem mederegent geworden met zijn vader, maar samen met hem werd hij in 1278 door de burgerij van Aken gedood (in de Jacobstraat, vóór het Wittevrouwenklooster) toen zij probeerden belastingsgeld te innen voor koning Rudolf I. De Akenaren werden in 1280 veroordeeld tot het betalen van een hoog bedrag aan smartengeld (15.000 mark) aan zijn moeder Richardis. Richardis en haar zonen Walram, Otto en Gerard waren aanwezig op het proces.
Willem werd opgevolgd door zijn broer Walram.
1635 Beatrijs Van Vlaanderen is geboren omstreeks 1253 in Brugge, dochter van Gwijde III Van Dampierre (zie 1613) en Mathildis van Bethune (van Dendermonde). Beatrijs is overleden op vrijdag 23 maart 1296, ongeveer 43 jaar oud. Beatrijs trouwde met Floris V der keerlen god (god van de boeren), Van Holland. Zie 1722 voor persoonsgegevens van Floris.
Kinderen van Beatrijs en Floris:
9 Jan I Van Holland, geboren in 1284. Volgt 1636.
1636 Jan I Van Holland is geboren in 1284, zoon van Floris V der keerlen god (god van de boeren), Van Holland (zie 1722) en Beatrijs Van Vlaanderen (zie 1635). Jan is overleden op dinsdag 10 november 1299 in Haarlem, 14 of 15 jaar oud.
Jan trouwde, 12 of 13 jaar oud, op maandag 7 januari 1297 in Ipswich met Elisabeth van Rhuaddlan, 14 jaar oud. Zie 1031 voor persoonsgegevens van Elisabeth.
Heerlijkheid:
| graaf van Holland |
1637 Jan I Van Namen is geboren in 1267, zoon van Gwijde III Van Dampierre (zie 1613) en Isabella van LUXEMBURG. Jan is overleden op woensdag 31 januari 1330, 62 of 63 jaar oud.
Jan:
Notitie bij Jan: In 1297 droeg zijn vader hem het bestuur van het graafschap Namen over, zonder de titel evenwel. Die kreeg hij pas bij de dood van Gwijde in 1305. Bij het overlijden van zijn moeder, in 1298, erfde hij van haar de heerlijkheid Wijnendale.
Hij speelde een belangrijke rol bij het organiseren van de opstand tegen de Fransen in de aanloop naar de Guldensporenslag en streed mee in de slag. Hij veroverde Lessen in het voorjaar van 1304 om zijn vijand, het huis van Avesnes te tonen dat de Dampierres het nog steeds voor het zeggen hadden. In 1304 nam hij deel aan de Slag bij Zierikzee.
Hij speelde een belangrijke rol bij het organiseren van de opstand tegen de Fransen in de aanloop naar de Guldensporenslag en streed mee in de slag. Hij veroverde Lessen in het voorjaar van 1304 om zijn vijand, het huis van Avesnes te tonen dat de Dampierres het nog steeds voor het zeggen hadden. In 1304 nam hij deel aan de Slag bij Zierikzee.
Heerlijkheid:
| graaf van Vlaanderen en markgraaf van Namen |
(2) trouwde met Maria van Artesië. Maria is geboren in 1291. Maria is overleden in 1365, 73 of 74 jaar oud.
Kinderen van Jan en Maria:
1 Jan II Van Namen, geboren in 1311. Jan is overleden in 1335, 23 of 24 jaar oud.
Notitie bij Jan: Een natuurlijke zoon van Jan II, Filips, sneuvelde bij het beleg van Dendermonde in 1380.
Heerlijkheid:
| graaf van Namen van 1330 tot 1335 |
2 Gwijde II Van Namen, geboren in 1312. Gwijde is overleden op dinsdag 12 maart 1336, 23 of 24 jaar oud.
Notitie bij Gwijde: Gwijde stierf bij een toernooi en werd opgevolgd door zijn jongere broer, Filips.
Heerlijkheid:
| graaf van Namen van 1335 tot 1336 |
3 Hendrik Van Namen, geboren in 1313. Hendrik is overleden in 1333, 19 of 20 jaar oud.
Predikaat:
| kanunnik |
4 Blanche Van Namen, geboren in 1316 in Wijnendale?. Volgt 1638.
5 Filips III Van Namen, geboren in 1319. Filips is overleden in 1336, 16 of 17 jaar oud.
Notitie bij Filips: Hij reisde met zijn zwager Hendrik II van Salm-Vianden naar het Heilig Land maar werd op Cyprus vermoord. In Namen zou hij opgevolgd worden door zijn jongste broer, Willem.
Heerlijkheid:
| graaf van Namen van 1336 tot 1337 |
6 Maria Flandrina Van Dampierre, geboren in 1322. Volgt 1640.
7 Willem I de Rijke Van Namen, geboren in 1324. Volgt 1641.
8 Lodewijk Van Namen, geboren in 1325. Volgt 1642.
9 Elisabeth Van Namen, geboren in 1329. Volgt 1643.
1638 Blanche Van Namen is geboren in 1316 in Wijnendale?, dochter van Jan I Van Namen (zie 1637) en Maria van Artesië. Blanche is overleden in 1363 in Kopenhagen, 46 of 47 jaar oud.
Notitie bij Blanche: Kinderen waren: de koningen Haakon VI van Noorwegen en Erik XII van Zweden.
Blanche trouwde met Magnus II Eriksson Van Zweden. Magnus is geboren in 1316 in Noorwegen. Magnus is overleden op vrijdag 1 december 1374 in Bømlofjord (schipbreuk), 57 of 58 jaar oud. Notitie bij Magnus: Hij was een zoon van hertog Erik Magnusson (een zoon van Magnus I van Zweden) en van Ingeborg, een dochter van koning Haakon V van Noorwegen. In 1319 volgde hij zijn grootvader Haakon V op als koning van Noorwegen en binnen het jaar werd hij verkozen tot koning van Zweden als opvolger van zijn oom Birger I. Hij werd tevens koning van Skåneland, dat door de koning van Denemarken verpand was en dat hij kocht.
Zijn regering wordt als zwak bestempeld. Hij huwde met Blanche van Namen, dochter van graaf Jan I van Namen en Maria van Artesië. In 1343 werd hun zoon Haakon aangeduid als erfgenaam van de troon van Noorwegen. Zijn zoon Erik werd medekoning in Zweden, totdat die in 1359 aan de pest stierf. Koning Waldemar IV van Denemarken heroverde Skåneland in 1360. In 1363 werd Magnus afgezet als koning van Zweden en vluchtte hij naar Noorwegen.
Zijn regering wordt als zwak bestempeld. Hij huwde met Blanche van Namen, dochter van graaf Jan I van Namen en Maria van Artesië. In 1343 werd hun zoon Haakon aangeduid als erfgenaam van de troon van Noorwegen. Zijn zoon Erik werd medekoning in Zweden, totdat die in 1359 aan de pest stierf. Koning Waldemar IV van Denemarken heroverde Skåneland in 1360. In 1363 werd Magnus afgezet als koning van Zweden en vluchtte hij naar Noorwegen.
Kind van Blanche en Magnus:
1 Erik XII Van Zweden, geboren in 1339. Volgt 1639.
1639 Erik XII Van Zweden is geboren in 1339, zoon van Magnus II Eriksson Van Zweden en Blanche Van Namen (zie 1638). Erik is overleden in 1359, 19 of 20 jaar oud.
Erik trouwde met Beatrix van Beieren van Beieren. Zie 1541 voor persoonsgegevens van Beatrix.
Notitie bij Erik: Erik was een zoon van koning Magnus II van Zweden en Blanche van Namen. Hij was gehuwd met Beatrix van Beieren, een dochter van koning Lodewijk IV van Beieren.
In 1343 waren Erik en zijn broer Haakon verkozen tot troonopvolger van Zweden, respectievelijk Noorwegen. Toen Haakon in 1355 effectief koning van Noorwegen werd, rebelleerde Erik tegen zijn vader, die zich verplicht zag om het bestuur van Zweden te delen met zijn zoon. Erik kreeg het bestuur over het grootste deel van het zuiden van Zweden en Finland. In 1359 verzoenden vader en zoon zich en traden zij op als medekoningen.
In 1343 waren Erik en zijn broer Haakon verkozen tot troonopvolger van Zweden, respectievelijk Noorwegen. Toen Haakon in 1355 effectief koning van Noorwegen werd, rebelleerde Erik tegen zijn vader, die zich verplicht zag om het bestuur van Zweden te delen met zijn zoon. Erik kreeg het bestuur over het grootste deel van het zuiden van Zweden en Finland. In 1359 verzoenden vader en zoon zich en traden zij op als medekoningen.
Heerlijkheid:
| medekoning van Zweden van 1356 tot aan zijn overlijden in 1359 |
1640 Maria Flandrina Van Dampierre is geboren in 1322, dochter van Jan I Van Namen (zie 1637) en Maria van Artesië. Maria is overleden in 1357, 34 of 35 jaar oud. Maria trouwde, 13 of 14 jaar oud, in 1336 met Hendrik II van Vianden. Hendrik is overleden in 1337.
Notitie bij Hendrik: Hendrik volgde als kind zijn vader op als graaf van Vianden tezamen met zijn zus Adelheid van Vianden die met Otto II van Nassau-Dillenburg was getrouwd. Hendrik regeerde tot 1324 onder de voogdij van zijn oom Gerard VII van Gulik. Hij was in 1336 gehuwd met Maria Flandrina van Dampierre (1322-1357), dochter van Jan I van Namen. Hun dochter Maria trouwde in 1348 met Simon III van Spanheim. Van de kinderen van Maria van Vianden en Simon van Spanheim bleef alleen een dochter in leven, Elisabeth van Spanheim. Elisabeth huwde tweemaal, haar beide echtgenoten overleden echter zonder kinderen te verwekken. Na het overlijden van Elisabeth in 1417 liet zij haar bezittingen na aan Engelbrecht I van Nassau, de kleinzoon van haar oom Otto II van Nassau-Dillenburg. Hieronder bevindt zich graafschap Vianden.
1641 Willem I de Rijke Van Namen is geboren in 1324, zoon van Jan I Van Namen (zie 1637) en Maria van Artesië. Willem is overleden in 1391, 66 of 67 jaar oud. Willem trouwde met Johanna van Henegouwen. Johanna is geboren in 1323. Johanna is overleden in december 1350, 26 of 27 jaar oud.
Notitie bij Johanna: was een dochter van Jan van Henegouwen, heer van Beaumont en van Margaretha van Soissons. Zij volgde haar moeder in 1344 op als gravin van Soissons en vrouwe van Chimay. Johanna was gehuwd met:
Lodewijk I van Blois (-1346)
Willem I van Namen (1324-1391),
en werd de moeder van:
Lodewijk II (-1372)
Jan II (-1382)
Guy II.
Zij stierf in 1350 aan de pest.
Lodewijk I van Blois (-1346)
Willem I van Namen (1324-1391),
en werd de moeder van:
Lodewijk II (-1372)
Jan II (-1382)
Guy II.
Zij stierf in 1350 aan de pest.
1642 Lodewijk Van Namen is geboren in 1325, zoon van Jan I Van Namen (zie 1637) en Maria van Artesië. Lodewijk is overleden.
Lodewijk trouwde, 39 of 40 jaar oud, in 1365 met Isabella van Roucy. Isabella is overleden.
Heerlijkheid:
| heer van Petegem en van Belle (gemeente) |
1643 Elisabeth Van Namen is geboren in 1329, dochter van Jan I Van Namen (zie 1637) en Maria van Artesië. Elisabeth is overleden in 1382, 52 of 53 jaar oud. Elisabeth trouwde met Ruprecht I de Rode Keurvorst van de Palts. Ruprecht is geboren op woensdag 9 juli 1309 in Wolfratshausen, zoon van Rudolf I de Stamelaar van Beieren en Mechtilde van Nassau (van de Palts). Ruprecht is overleden op woensdag 16 februari 1390 in Neustadt an der Weinstraße, 80 jaar oud.
Notitie bij Ruprecht: In 1356 verkrijgt Ruprecht de titel van keurvorst. Door de gouden bul van 1356 hebben paltsgraven immers het recht verkregen om mee de Roomse koning te kiezen. In 1386 sticht hij de universiteit van Heidelberg.
1644 Margaretha Van Dampierre is geboren in 1272, dochter van Gwijde III Van Dampierre (zie 1613) en Isabella van LUXEMBURG. Margaretha is overleden in 1331 in ’s Gravendal, 58 of 59 jaar oud.
Notitie bij Margaretha: In 1282 trouwde zij met Alexander (1263-1283), zoon van Alexander III van Schotland, maar deze overleed reeds een paar jaar later zonder de troon te hebben beklommen.
Margaretha: (1) trouwde met Alexander van Schotland. Zie 1068 voor persoonsgegevens van Alexander.
(2) trouwde, 13 of 14 jaar oud, in 1286 met Reynoud I de Strijdbare van Gelre, 30 of 31 jaar oud. Reynoud is geboren in 1255, zoon van Otto II de Lamme of de Hinkende van Gelre en Filippa de Dammartin. Reynoud is overleden op donderdag 9 oktober 1326 in Monfort, 70 of 71 jaar oud. Hij is begraven op dinsdag 21 oktober 1326 in in het klooster Graefenthal. Reynoud is weduwnaar van Imgard Van Limburg (ovl. 1283), met wie hij trouwde in 1276.
Notitie bij Reynoud: In 1279 werd hij co-hertog in Limburg en vanaf 1281 tot 1288 was hij solo-hertog van Limburg maar verloor dit gebied na zijn nederlaag bij de Slag bij Woeringen.
Nog in 1279 kocht hij het graafschap Kessel aan evenals de heerlijkheidsrechten over de linker-Maasoever en Mönchengladbach.
Na de moord op Hendrik III van Gelre erfde diens neef Reinoud in 1284 de Heerlijkheid Montfort, een district van het hertogdom Gelre, waartoe ook het Kasteel Montfort behoorde.
Bij de slag bij Woeringen in 1288 wilden de graven van Gelre hun macht uitbreiden over het hertogdom Limburg, wat evenwel jammerlijk mislukte. Reinoud had zich hiervoor echter diep in de schulden gestoken en zag zich daardoor verplicht om de inkomsten van zijn graafschap Gelre van 1288 tot 1293 te verpachten aan zijn schoonvader Gwijde van Dampierre, graaf van Vlaanderen. De Vlaamse heerschappij heeft bijgedragen aan de bouw van een modern doeltreffend territoriaal bestuur.
Reinoud werd in 1317 door de Duitse tegenkoning Frederik de Schone in de rijksvorstenstand verheven, hetgeen echter door keizer Lodewijk IV niet erkend werd.
In 1318 werd hij afgezet. Daarna regeerde zijn zoon onder voogdij. In 1320 werd Reinoud I door zijn eigen zoon, Reinoud II, gevangengezet in de kerker van de Grauwert, een verdedigingstoren van Kasteel Montfort. Daar zou hij zes jaar later overlijden.
Nog in 1279 kocht hij het graafschap Kessel aan evenals de heerlijkheidsrechten over de linker-Maasoever en Mönchengladbach.
Na de moord op Hendrik III van Gelre erfde diens neef Reinoud in 1284 de Heerlijkheid Montfort, een district van het hertogdom Gelre, waartoe ook het Kasteel Montfort behoorde.
Bij de slag bij Woeringen in 1288 wilden de graven van Gelre hun macht uitbreiden over het hertogdom Limburg, wat evenwel jammerlijk mislukte. Reinoud had zich hiervoor echter diep in de schulden gestoken en zag zich daardoor verplicht om de inkomsten van zijn graafschap Gelre van 1288 tot 1293 te verpachten aan zijn schoonvader Gwijde van Dampierre, graaf van Vlaanderen. De Vlaamse heerschappij heeft bijgedragen aan de bouw van een modern doeltreffend territoriaal bestuur.
Reinoud werd in 1317 door de Duitse tegenkoning Frederik de Schone in de rijksvorstenstand verheven, hetgeen echter door keizer Lodewijk IV niet erkend werd.
In 1318 werd hij afgezet. Daarna regeerde zijn zoon onder voogdij. In 1320 werd Reinoud I door zijn eigen zoon, Reinoud II, gevangengezet in de kerker van de Grauwert, een verdedigingstoren van Kasteel Montfort. Daar zou hij zes jaar later overlijden.
Heerlijkheid:
| graaf van Gelre van 10 januari 1271 tot zijn dood. |
Kinderen van Margaretha en Reynoud:
1 Margaretha van Gelre. Volgt 1645.
5 Reynoud II de Zwarte van Gelre, geboren omstreeks 1295. Volgt 1646.
1645 Margaretha van Gelre, dochter van Reynoud I de Strijdbare van Gelre en Margaretha Van Dampierre (zie 1644). Margaretha is overleden. Margaretha trouwde met Diederik IX (Diederik VII volgens een andere telling) van Kleef. Diederik is geboren in 1291. Diederik is overleden in 1347, 55 of 56 jaar oud.
Notitie bij Diederik: Hij was de oudste zoon van graaf Diederik VIII van Kleef en zijn tweede echtgenote Margaretha van Habsburg. In 1310 volgde Diederik zijn halfbroer Otto op als graaf van Kleef, toen die zonder mannelijke erfgenaam was overleden. In 1332 erfde hij Hümchrath van zijn neef Diederik Luf III, maar moest na het na veel strijd verkopen aan de aartsbisschop van Keulen. In de troonstrijd was hij een trouw aanhanger van keizer Lodewijk IV . Zoals zijn voorgangers lag hij veel in strijd met Mark-Altena, Berg en het aartsbisdom Keulen.
1646 Reynoud II de Zwarte van Gelre is geboren omstreeks 1295, zoon van Reynoud I de Strijdbare van Gelre en Margaretha Van Dampierre (zie 1644). Reynoud is overleden op zondag 12 oktober 1343 in Arnhem, ongeveer 48 jaar oud.
Reynoud:
Notitie bij Reynoud: Reinoud voerde vier lang strijd om Bredevoort (1322-1326) die hij uiteindelijk won. In 1326 verleende Reinoud II stadsrechten aan Erkelens en in 1343 aan Venlo.
Heerlijkheid:
| graaf van Gelre van 1326 tot 1339 en hertog van Gelre van 1339 tot 1343 |
(2) trouwde, ongeveer 43 jaar oud, omstreeks 1338 met Eleanora Van Engeland, ongeveer 20 jaar oud. Zie 1066 voor persoonsgegevens van Eleanora.
1647 Beatrix Van Dampierre is geboren in 1272, dochter van Gwijde III Van Dampierre (zie 1613) en Isabella van LUXEMBURG. Beatrix is overleden in 1307, 34 of 35 jaar oud. Beatrix trouwde, 14 of 15 jaar oud, in 1287 met Hugo II van Blois-Châtillon, 28 of 29 jaar oud. Hugo is geboren in 1258, zoon van Gwijde III van Saint-Pol en Mathildis van Brabant. Hugo is overleden in 1307, 48 of 49 jaar oud.
Heerlijkheid:
| graaf van Châtillon en werd in 1292 ook graaf van Blois en heer van Guise, in opvolging van zijn nicht Johanna |
1648 Isabella Van Dampierre is geboren in 1275, dochter van Gwijde III Van Dampierre (zie 1613) en Isabella van LUXEMBURG. Isabella is overleden in 1333, 57 of 58 jaar oud.
Notitie bij Isabella: Gwijde zocht steun bij het Engelse vorstenhuis om de zelfstandigheid van Vlaanderen ten opzichte van Frankrijk te behouden en Isabella werd door haar vader daarvoor ingezet: toen haar oudere zuster Philippina in Parijs gevangen werd gezet om een huwelijk met de Engelse kroonprins Edward II onmogelijk te maken, moest zij dan maar de bruid zijn. Maar Edward I koos eieren voor zijn geld en koppelde zijn zoon aan een andere Isabella, dochter van de Franse koning Filips IV de Schone.
Door bemiddeling van Lodewijk I van Nevers, zoon van haar oudste halfbroer Robrecht III, graaf van Vlaanderen, raakte Isabella dan getrouwd met Jan I (1270-1333), heer van Fiennes, en kreeg als bruidsschat het burggraafschap Broekburg mee.
Isabella trouwde, 31 of 32 jaar oud, in 1307 met Jan I van Fiennes, 36 of 37 jaar oud. Jan is geboren in 1270. Jan is overleden in 1330, 59 of 60 jaar oud. Door bemiddeling van Lodewijk I van Nevers, zoon van haar oudste halfbroer Robrecht III, graaf van Vlaanderen, raakte Isabella dan getrouwd met Jan I (1270-1333), heer van Fiennes, en kreeg als bruidsschat het burggraafschap Broekburg mee.
Notitie bij Jan: Hij huwde in 1307 met Isabella (1275-1333), dochter van Gwijde van Dampierre, graaf van Vlaanderen, en Isabella van Luxemburg. Zij kregen volgende kinderen:
Robert (1308-1384), gezegd Moreau, Connétable van Frankrijk (1356-1370), gehuwd 1. met Béatrice Dame de Gavre, en 2. met Marguerite de Melun. Beide huwelijken bleven kinderloos. Mogelijk een bastaardzoon Robert van Fiennes, gevallen 1415 te Azincourt.
Johanna (1295-1353), in 1319 gehuwd met Jan van Chatillon, zoon van graaf Gwijde IV van Saint-Pol, en in 1344 met Jan van Mortagne
Johanna (1320-), in 1351 gehuwd met Jan van Estouteville,
Mathildis, gehuwd met Jan van Bournonville (1310-).
Robert (1308-1384), gezegd Moreau, Connétable van Frankrijk (1356-1370), gehuwd 1. met Béatrice Dame de Gavre, en 2. met Marguerite de Melun. Beide huwelijken bleven kinderloos. Mogelijk een bastaardzoon Robert van Fiennes, gevallen 1415 te Azincourt.
Johanna (1295-1353), in 1319 gehuwd met Jan van Chatillon, zoon van graaf Gwijde IV van Saint-Pol, en in 1344 met Jan van Mortagne
Johanna (1320-), in 1351 gehuwd met Jan van Estouteville,
Mathildis, gehuwd met Jan van Bournonville (1310-).
Kind van Isabella en Jan:
1 Johanna van Fiennes, geboren in 1295. Volgt 1649.
1649 Johanna van Fiennes is geboren in 1295, dochter van Jan I van Fiennes en Isabella Van Dampierre (zie 1648). Johanna is overleden in 1353, 57 of 58 jaar oud. Johanna trouwde, 23 of 24 jaar oud, in 1319 met Jan van Saint-Pol. Jan is een zoon van Gwijde IV van Saint-Pol en Mathildis van Dreux. Jan is overleden in 1344.
Kinderen van Johanna en Jan:
2 Mathildis van Châtillon, geboren in 1335. Volgt 1650.
1650 Mathildis van Châtillon is geboren in 1335, dochter van Jan van Saint-Pol en Johanna van Fiennes (zie 1649). Mathildis is overleden in 1378, 42 of 43 jaar oud. Mathildis trouwde, 18 of 19 jaar oud, in 1354 met Gwijde van Luxemburg-Ligny, 13 of 14 jaar oud. Zie 1671 voor persoonsgegevens van Gwijde.
Kind van Mathildis en Gwijde:
1 Walram III van Luxemburg-Ligny, geboren in 1357 in Graafschap Saint-Pol. Volgt 1651.
1651 Walram III van Luxemburg-Ligny is geboren in 1357 in Graafschap Saint-Pol, zoon van Gwijde van Luxemburg-Ligny (zie 1671) en Mathildis van Châtillon (zie 1650). Walram is overleden op vrijdag 12 april 1415 in Carignan, 57 of 58 jaar oud.
Notitie bij Walram: Walram trad in dienst van koning Karel V van Frankrijk en viel in Engelse handen en trouwde tijdens zijn gevangenschap in 1380 met Maud Holland (-1392), dochter van Thomas Holland en Johanna van Kent en half-zuster van Richard II van Engeland
Weduwnaar geworden, hertrouwde Walram in 1393 met Bonna (-1400), dochter van Robert I van Bar.
Karel VI van Frankrijk stelde hem aan tot onderhandelaar in Londen en tot gouverneur van Genua. Tijdens de krankzinnigheid van de koning duidde de hertog van Bourgondië hem aan tot grootmeester van waters en bossen en connétable.
Walram trouwde, 22 of 23 jaar oud, in 1380 met Maud Van Holland. Maud is overleden. Weduwnaar geworden, hertrouwde Walram in 1393 met Bonna (-1400), dochter van Robert I van Bar.
Karel VI van Frankrijk stelde hem aan tot onderhandelaar in Londen en tot gouverneur van Genua. Tijdens de krankzinnigheid van de koning duidde de hertog van Bourgondië hem aan tot grootmeester van waters en bossen en connétable.
Kind van Walram en Maud:
1 Johanna van Saint-Pol. Volgt 1652.
1652 Johanna van Saint-Pol, dochter van Walram III van Luxemburg-Ligny (zie 1651) en Maud Van Holland. Johanna is overleden in 1407.
Notitie bij Johanna: Zij was een dochter van Walram III van Luxemburg-Ligny en van Maud Holland, dochter van Eduard de Zwarte Prins. Zij werd in 1402 de eerste echtgenote van Anton van Bourgondië, de latere hertog van Brabant en Limburg
Johanna trouwde in 1402 met Anton van Bourgondië, 17 of 18 jaar oud. Zie 722 voor persoonsgegevens van Anton. Kinderen van Johanna en Anton: zie 722.
1653 Yolande van Henegouwen is geboren in 1175, dochter van Boudewijn de Moedige van Henegouwen (zie 1444) en Margaretha van de Elzas. Yolande is overleden in 1219, 43 of 44 jaar oud.
Yolande trouwde, 17 of 18 jaar oud, in 1193 met Peter II van Courtenay, ongeveer 26 jaar oud. Peter is geboren omstreeks 1167. Peter is overleden in 1219, ongeveer 52 jaar oud.
Notitie bij Yolande: Zij maakte zich in 1212 meester van Namen en volgde haar overleden broer Filips op als markgravin van Namen. In 1214 maakte echter Walram III van Limburg aanspraak op Namen, uit hoofde van zijn echtgenote, Ermesinde, dochter van Hendrik de Blinde, op basis van Walrams interpretatie van het verdrag van Dinant. Het dispuut leidde tot een langdurige oorlog, tijdens dewelke Yolande met haar echtgenoot naar Constantinopel trok, waar Peter in 1217 keizer zou worden. Vóór haar vertrek in 1216 stond Yolande Namen af aan haar zoon Filips II.
Heerlijkheid:
| heer van Courtenay (1180-1219), graaf van Nevers, (1185-1199), Auxerre en Tonnerre (1185-1219) |
Notitie bij Peter: Hij huwde twee maal, de eerste maal in 1185 met met Agnes I van Nevers (1170-1192), gravin van Nevers en van Auxerre en Tonnerre, erfdochter van graaf Gwijde van Nevers, waarmee hij de graafschappen Nevers en Auxerre en Tonnerre in zijn bezit kreeg. Met Agnès kreeg hij een dochter:
Mathilde (1188-1257), huwde in 1199 met graaf Hervé IV van Donzy (overleden 1222) en in 1226 met graaf Guido IV van Forez van (overleden 1241). Mathildis kreeg bij haar eerste huwelijk het graafschap Nevers, dat later naar haar zoon Hervé V van Donzy zou gaan.
Na de dood van Agnès huwde hij in 1193 met Yolande van Henegouwen, dochter van graaf Boudewijn V van Henegouwen en zus van Boudewijn en Hendrik, beide Latijns keizer van Constantinopel. In 1217 werd hij, samen met zijn vrouw Yolande van Henegouwen keizer van Constantinopel, in opvolging van zijn schoonbroer Hendrik van Henegouwen.
Nadat hij op 9 april 1217 in Rome door Paus Honorius III tot keizer van Constantinopel werd gekroond, reisde hij met een klein leger af om zijn troon te kunnen bestijgen. Van de Venetianen leende hij schepen, met de belofte om in ruil daarvoor Durazzo voor hen te veroveren, hetgeen niet gelukte. Hierna probeerde hij Constantinopel over land te bereiken, maar hij werd onderweg gevangengenomen door Theodoros Komnenos Doukas, de despoot van Epirus. Hij stierf na twee jaar gevangenschap. Peter kwam nooit aan in Constantinopel en regeerde zijn rijk dus geen dag. Zijn vrouw Yolande wist Constantinopel wel te bereiken en regeerde in zijn plaats.
Kinderen
Peter en Yolande hadden de volgende kinderen:
markgravin Margaretha van Namen (1194-1270), gehuwd met Roland van Lusignan, graaf van Issoudun en nadien van Eu (- 1219), nadien met Hendrik, heer van Vianden
markgraaf Filips II van Namen (1195-1266)
Sibylla (1197-1210), non
Elisabeth (1199- na 1269), gehuwd met Gaucher, hertog van Bar sur Seine, nadien in 1220 met Odo van Bourgondië, heer van Montaigu
Yolande (1200-1233), in 1215 gehuwd met koning Andreas II van Hongarije (1176-1235)
Robert van Courtenay (1201-1228), keizer van Constantinopel
Agnes (1202- na 1247), in 1217 gehuwd met Godfried II van Villehardouin (-1246), vorst van Morea
Maria (1204- 1222), in 1219 gehuwd met Theodoros I Laskaris (-1222), keizer van Nicea
markgraaf Hendrik II van Namen (1206-1229)
Eleonora (1208-1230), gehuwd met Filips I van Montfort (-1270), heer van Castres
Constance (- 1210), non in Fontrevault
markgraaf Boudewijn II van Namen (1218 † 1273), keizer van Constantinopel.
Mathilde (1188-1257), huwde in 1199 met graaf Hervé IV van Donzy (overleden 1222) en in 1226 met graaf Guido IV van Forez van (overleden 1241). Mathildis kreeg bij haar eerste huwelijk het graafschap Nevers, dat later naar haar zoon Hervé V van Donzy zou gaan.
Na de dood van Agnès huwde hij in 1193 met Yolande van Henegouwen, dochter van graaf Boudewijn V van Henegouwen en zus van Boudewijn en Hendrik, beide Latijns keizer van Constantinopel. In 1217 werd hij, samen met zijn vrouw Yolande van Henegouwen keizer van Constantinopel, in opvolging van zijn schoonbroer Hendrik van Henegouwen.
Nadat hij op 9 april 1217 in Rome door Paus Honorius III tot keizer van Constantinopel werd gekroond, reisde hij met een klein leger af om zijn troon te kunnen bestijgen. Van de Venetianen leende hij schepen, met de belofte om in ruil daarvoor Durazzo voor hen te veroveren, hetgeen niet gelukte. Hierna probeerde hij Constantinopel over land te bereiken, maar hij werd onderweg gevangengenomen door Theodoros Komnenos Doukas, de despoot van Epirus. Hij stierf na twee jaar gevangenschap. Peter kwam nooit aan in Constantinopel en regeerde zijn rijk dus geen dag. Zijn vrouw Yolande wist Constantinopel wel te bereiken en regeerde in zijn plaats.
Kinderen
Peter en Yolande hadden de volgende kinderen:
markgravin Margaretha van Namen (1194-1270), gehuwd met Roland van Lusignan, graaf van Issoudun en nadien van Eu (- 1219), nadien met Hendrik, heer van Vianden
markgraaf Filips II van Namen (1195-1266)
Sibylla (1197-1210), non
Elisabeth (1199- na 1269), gehuwd met Gaucher, hertog van Bar sur Seine, nadien in 1220 met Odo van Bourgondië, heer van Montaigu
Yolande (1200-1233), in 1215 gehuwd met koning Andreas II van Hongarije (1176-1235)
Robert van Courtenay (1201-1228), keizer van Constantinopel
Agnes (1202- na 1247), in 1217 gehuwd met Godfried II van Villehardouin (-1246), vorst van Morea
Maria (1204- 1222), in 1219 gehuwd met Theodoros I Laskaris (-1222), keizer van Nicea
markgraaf Hendrik II van Namen (1206-1229)
Eleonora (1208-1230), gehuwd met Filips I van Montfort (-1270), heer van Castres
Constance (- 1210), non in Fontrevault
markgraaf Boudewijn II van Namen (1218 † 1273), keizer van Constantinopel.
1654 Filips I de Edele Van Namen is geboren in 1175, zoon van Boudewijn de Moedige van Henegouwen (zie 1444) en Margaretha van de Elzas. Filips is overleden op maandag 8 oktober 1212 in Blaton, 36 of 37 jaar oud.
Notitie bij Filips: Filips was (mark)graaf van Namen van 1195 tot 1212, in opvolging van zijn vader, maar het markgraafschap bleef afhankelijk van Henegouwen. Vanaf 1199 noemde hij zich markgraaf. In januari 1211 trad hij in het huwelijk met Maria, een dochter van koning Filips II van Frankrijk en Agnes van Meranië, maar het huwelijk bleef kinderloos.
Filips moest strijd leveren met de hertog van Bar, die aanspraak maakte op Namen uit hoofde van zijn echtgenote. In 1199 werd in Dinant een verdrag gesloten, waarbij Filips het deel tot aan de Maas kreeg. Toen Filips hetzelfde jaar zijn broer, Boudewijn IX van Vlaanderen, te hulp kwam in diens strijd tegen de Fransen om Artesië, viel hij in een hinderlaag van de Fransen in Leuze. Het zou tot de vrede van Péronne duren, voordat Filips vrijkwam. Toen de graaf van Vlaanderen in 1202 op kruistocht trok, duidde hij Filips aan als voogd over zijn twee dochters. De koning van Frankrijk beval Filips echter om de prinsessen naar Parijs te brengen om ze daar onder toezicht van de koningin op te voeden. Filips gehoorzaamde het bevel van de vorst, maar dit werd hem kwalijk genomen in Vlaanderen.
Filips I stierf zonder nageslacht en duidde zijn neef Filips aan als zijn opvolger. Het zou echter zijn zuster Yolande zijn die Filips zou opvolgen in Namen. Zijn weduwe zou in 1213 hertrouwen met Hendrik I van Brabant.
Filips trouwde, 30 of 31 jaar oud, in 1206 met Maria Capet Van Frankrijk, 7 of 8 jaar oud. Maria is geboren in 1198. Maria is overleden op zondag 18 augustus 1224, 25 of 26 jaar oud. Maria trouwde later in 1213 met Hendrik I van Brabant (1165-1235). Filips moest strijd leveren met de hertog van Bar, die aanspraak maakte op Namen uit hoofde van zijn echtgenote. In 1199 werd in Dinant een verdrag gesloten, waarbij Filips het deel tot aan de Maas kreeg. Toen Filips hetzelfde jaar zijn broer, Boudewijn IX van Vlaanderen, te hulp kwam in diens strijd tegen de Fransen om Artesië, viel hij in een hinderlaag van de Fransen in Leuze. Het zou tot de vrede van Péronne duren, voordat Filips vrijkwam. Toen de graaf van Vlaanderen in 1202 op kruistocht trok, duidde hij Filips aan als voogd over zijn twee dochters. De koning van Frankrijk beval Filips echter om de prinsessen naar Parijs te brengen om ze daar onder toezicht van de koningin op te voeden. Filips gehoorzaamde het bevel van de vorst, maar dit werd hem kwalijk genomen in Vlaanderen.
Filips I stierf zonder nageslacht en duidde zijn neef Filips aan als zijn opvolger. Het zou echter zijn zuster Yolande zijn die Filips zou opvolgen in Namen. Zijn weduwe zou in 1213 hertrouwen met Hendrik I van Brabant.
1655 Sibylle van Henegouwen is geboren in 1179, dochter van Boudewijn de Moedige van Henegouwen (zie 1444) en Margaretha van de Elzas. Sibylle is overleden op maandag 9 januari 1217, 37 of 38 jaar oud. Sibylle trouwde met Guichard IV van Beaujeu. Guichard is overleden in 1216.
1656 Lauretta van Henegouwen is geboren in 1150, dochter van Boudewijn IV de bouwer van Henegouwen (zie 1770) en Adelheid Van Namen (zie 1438). Lauretta is overleden in 1181, 30 of 31 jaar oud. Lauretta:
1657 Hendrik van Sebourg, van Angre en van Fay is geboren na 1150, zoon van Boudewijn IV de bouwer van Henegouwen (zie 1770) en Adelheid Van Namen (zie 1438). Hendrik is overleden in 1230, ten hoogste 80 jaar oud. Hendrik:
1658 Hendrik I de blinde Van Namen is geboren omstreeks 1112, zoon van Godfried Van Namen (zie 1437) en Ermesinde I van LUXEMBURG. Hendrik is overleden op woensdag 14 augustus 1196, ongeveer 84 jaar oud.
Notitie bij Hendrik: Hendrik bijgenaamd "de Blinde" (ca. 1112 – 14 augustus 1196), was de zoon van Ermesinde I van Luxemburg en graaf Godfried van Namen. Van zijn vader erfde hij de titel Graaf van Namen als Hendrik I en van zijn moeder de titel Graaf van Luxemburg als Hendrik IV. Ook was Hendrik heer van Longwy, La Roche-en-Ardenne en Durbuy.
Aanvankelijk was hij gehuwd met Laureta (dochter van graaf Diederik van de Elzas) die al was gescheiden van Hendrik II van Limburg, maar dit huwelijk werd ontbonden in 1162. Vervolgens huwde hij Agnes van Gelre, dochter van graaf Hendrik I van Gelre. Hendrik voerde veel oorlog met zijn buurlanden Loon, Luik en Vlaanderen. Daardoor werd hij een machtig vorst. Toch verloor hij aan het eind van zijn regeerperiode Namen aan Henegouwen. In 1140 raakte hij in strijd met Adalbero, de bisschop van Luik, en plunderde hij de stad Fosse. In 1144 sloot hij vrede met de bisschop. In 1169 begon Godfried I van Brabant een oorlog tegen Hendrik, die gesteund werd door de graaf van Henegouwen en zijn zoon. De jonge Boudewijn V van Henegouwen kwam later zijn oom Hendrik van Namen ter hulp in diens strijd tegen de hertog van Limburg.
De blinde en kinderloze graaf Hendrik had Boudewijn, de zoon van Boudewijn IV van Henegouwen tot zijn erfgenaam gekozen. Nadien vormde zijn echtscheiding schijnbaar een nog grotere verzekering voor de Naamse erfenis ten gunste van Boudewijn. Nadat Hendrik echter hertrouwde met Agnes van Gelre, dochter van graaf Hendrik I van Gelre, kreeg hij op 72-jarige leeftijd toch nog een kind, namelijk Ermesinde. die hij snel verloofde met de graaf van Champagne. Deze gebeurtenissen zorgden voor een conflict tussen Namen en Henegouwen. Keizer Frederik I van het Heilige Roomse Rijk kwam tussenbeide en kende Namen aan Boudewijn toe. Hendrik begon daarop een oorlog tegen Henegouwen, maar deze oorlog werd door Boudewijn gewonnen. Daardoor werd Boudewijn I van Namen in 1190 door de keizer tot markgraaf en rijksvorst verheven. Hendrik was gedwongen zich te verzoenen met Boudewijn en ze begonnen samen een nieuwe oorlog, ditmaal niet tegen elkaar, maar met elkaar. Tijdens de veldslag van Noville (1195) kwam Boudewijn echter om het leven.
Bij zijn dood op 14 augustus 1196 werd Hendrik in Luxemburg opgevolgd door zijn dochter Ermesinde, maar keizer Hendrik VI duidde zijn broer Otto aan als graaf van Luxemburg.
Hendrik: Aanvankelijk was hij gehuwd met Laureta (dochter van graaf Diederik van de Elzas) die al was gescheiden van Hendrik II van Limburg, maar dit huwelijk werd ontbonden in 1162. Vervolgens huwde hij Agnes van Gelre, dochter van graaf Hendrik I van Gelre. Hendrik voerde veel oorlog met zijn buurlanden Loon, Luik en Vlaanderen. Daardoor werd hij een machtig vorst. Toch verloor hij aan het eind van zijn regeerperiode Namen aan Henegouwen. In 1140 raakte hij in strijd met Adalbero, de bisschop van Luik, en plunderde hij de stad Fosse. In 1144 sloot hij vrede met de bisschop. In 1169 begon Godfried I van Brabant een oorlog tegen Hendrik, die gesteund werd door de graaf van Henegouwen en zijn zoon. De jonge Boudewijn V van Henegouwen kwam later zijn oom Hendrik van Namen ter hulp in diens strijd tegen de hertog van Limburg.
De blinde en kinderloze graaf Hendrik had Boudewijn, de zoon van Boudewijn IV van Henegouwen tot zijn erfgenaam gekozen. Nadien vormde zijn echtscheiding schijnbaar een nog grotere verzekering voor de Naamse erfenis ten gunste van Boudewijn. Nadat Hendrik echter hertrouwde met Agnes van Gelre, dochter van graaf Hendrik I van Gelre, kreeg hij op 72-jarige leeftijd toch nog een kind, namelijk Ermesinde. die hij snel verloofde met de graaf van Champagne. Deze gebeurtenissen zorgden voor een conflict tussen Namen en Henegouwen. Keizer Frederik I van het Heilige Roomse Rijk kwam tussenbeide en kende Namen aan Boudewijn toe. Hendrik begon daarop een oorlog tegen Henegouwen, maar deze oorlog werd door Boudewijn gewonnen. Daardoor werd Boudewijn I van Namen in 1190 door de keizer tot markgraaf en rijksvorst verheven. Hendrik was gedwongen zich te verzoenen met Boudewijn en ze begonnen samen een nieuwe oorlog, ditmaal niet tegen elkaar, maar met elkaar. Tijdens de veldslag van Noville (1195) kwam Boudewijn echter om het leven.
Bij zijn dood op 14 augustus 1196 werd Hendrik in Luxemburg opgevolgd door zijn dochter Ermesinde, maar keizer Hendrik VI duidde zijn broer Otto aan als graaf van Luxemburg.
Kind van Hendrik en Agnes:
1 Ermesinde II van Namen en Luxemburg, geboren in 1175. Volgt 1659.
1659 Ermesinde II van Namen en Luxemburg is geboren in 1175, dochter van Hendrik I de blinde Van Namen (zie 1658) en Agnes van Gelre. Ermesinde is overleden op dinsdag 17 december 1247, 71 of 72 jaar oud. Zij is begraven in abdij van Clairefontaine.
Ermesinde:
Notitie bij Ermesinde: Ermesinde II van Namen en Luxemburg (juli 1186 - 17 december 1247), een dochter van Hendrik I van Namen/Hendrik IV van Luxemburg was van 1197 tot haar dood in 1247 gravin van Luxemburg. Zij huwde in 1197, op 11-jarige leeftijd, met graaf Theobald I van Bar en in 1214 met hertog Walram III van Limburg. Uit dat tweede huwelijk werd haar opvolger, Hendrik, geboren en met hem begon ook het tweede Luxemburgse huis.
Onder het voorwendsel dat zij als vrouw geen recht had op de bezittingen van haar vader, maakte haar achterneef Filips, zoon van Boudewijn V van Henegouwen, hierop aanspraak. Vóór zijn dood had haar vader haar echter verloofd met de 28 jaar oudere Theobald I van Bar, die dapper streed om haar bezittingen te verdedigen. In 1199 werd een compromis gesloten, waarbij Filips het graafschap Namen kreeg en Ermesinde de graafschappen Luxemburg, Durbuy en La Roche-en-Ardenne (de laatste twee gebieden liggen in het noorden van de huidige Belgische provincie Luxemburg) en de abdijen van Stavelot en Malmedy. Na de dood van Theobald huwde Ermesinde met Walram van Limburg, waardoor haar zoon ook het graafschap Aarlen zou erven.
Ermesinde verleende stadsrechten aan Luxemburg, Echternach en Aarlen.
Zij werd begraven in de abdij van Clairefontaine, niet ver van Aarlen.
Onder het voorwendsel dat zij als vrouw geen recht had op de bezittingen van haar vader, maakte haar achterneef Filips, zoon van Boudewijn V van Henegouwen, hierop aanspraak. Vóór zijn dood had haar vader haar echter verloofd met de 28 jaar oudere Theobald I van Bar, die dapper streed om haar bezittingen te verdedigen. In 1199 werd een compromis gesloten, waarbij Filips het graafschap Namen kreeg en Ermesinde de graafschappen Luxemburg, Durbuy en La Roche-en-Ardenne (de laatste twee gebieden liggen in het noorden van de huidige Belgische provincie Luxemburg) en de abdijen van Stavelot en Malmedy. Na de dood van Theobald huwde Ermesinde met Walram van Limburg, waardoor haar zoon ook het graafschap Aarlen zou erven.
Ermesinde verleende stadsrechten aan Luxemburg, Echternach en Aarlen.
Zij werd begraven in de abdij van Clairefontaine, niet ver van Aarlen.
Heerlijkheid:
| van 1197 tot haar dood in 1247 gravin van Luxemburg |
(1) trouwde met Theobald I van Bar. Theobald is geboren in 1158. Theobald is overleden op donderdag 13 februari 1214, 55 of 56 jaar oud.
Notitie bij Theobald: Theobald I van Bar (1158 - 13 februari 1214) was een jongere zoon van Reinout II van Bar en van Agnes van Champagne.
Hij volgde in 1190 zijn broer Hendrik op als graaf van Bar. Door zijn huwelijk met Ermesinde II van Namen in 1197, was hij tevens graaf van Luxemburg. Als telg van het huis Champagne langs moederszijde was hij op gewestelijk vlak een tegenstander van Lotharingen en op nationaal vlak een tegenstander van Filips II van Frankrijk. Door een handige huwelijkspolitiek weet Theobald zijn macht uit te breiden, onder meer naar Luxemburg. Zijn rijk wordt bij zijn dood in tweeën gesplitst, waarbij zijn zoon Hendrik II het hertogdom Bar wordt toegewezen en Walram III van Limburg,die zijn weduwe huwt, het graafschap Luxemburg.
Theobald was gehuwd met:
Lauretta (-1190), dochter van Lodewijk I van Loon,
Ermesinde (1189-1211), dochter van Gwijde van Brienne,
Ermesinde II van Namen (1186-1247), dochter van Hendrik II van Namen,
en werd de vader van:
Agnes (-1226), in 1189 gehuwd met Ferry II van Lotharingen (-1213)
Hendrik II (-1239)
Agnes, gehuwd met Hugo V van Saint-Pol (-1248),
Margaretha, in 1221 gehuwd met Herman III van Salm (1191-1228) en met Hendrik van Dampierre (-1259)
Reinout, heer van Briey
Elisabeth (-1242), gehuwd met Walram van Limburg, heer van Monschau,
Margaretha, gehuwd met Hugo III van Vaudémont en met Henri van Bois.
Hij volgde in 1190 zijn broer Hendrik op als graaf van Bar. Door zijn huwelijk met Ermesinde II van Namen in 1197, was hij tevens graaf van Luxemburg. Als telg van het huis Champagne langs moederszijde was hij op gewestelijk vlak een tegenstander van Lotharingen en op nationaal vlak een tegenstander van Filips II van Frankrijk. Door een handige huwelijkspolitiek weet Theobald zijn macht uit te breiden, onder meer naar Luxemburg. Zijn rijk wordt bij zijn dood in tweeën gesplitst, waarbij zijn zoon Hendrik II het hertogdom Bar wordt toegewezen en Walram III van Limburg,die zijn weduwe huwt, het graafschap Luxemburg.
Theobald was gehuwd met:
Lauretta (-1190), dochter van Lodewijk I van Loon,
Ermesinde (1189-1211), dochter van Gwijde van Brienne,
Ermesinde II van Namen (1186-1247), dochter van Hendrik II van Namen,
en werd de vader van:
Agnes (-1226), in 1189 gehuwd met Ferry II van Lotharingen (-1213)
Hendrik II (-1239)
Agnes, gehuwd met Hugo V van Saint-Pol (-1248),
Margaretha, in 1221 gehuwd met Herman III van Salm (1191-1228) en met Hendrik van Dampierre (-1259)
Reinout, heer van Briey
Elisabeth (-1242), gehuwd met Walram van Limburg, heer van Monschau,
Margaretha, gehuwd met Hugo III van Vaudémont en met Henri van Bois.
(2) trouwde, minstens 39 jaar oud, na 1214 met Walram III Van Limburg, minstens 34 jaar oud. Walram is geboren in 1180. Walram is overleden op donderdag 2 juli 1226, 45 of 46 jaar oud. Walram is weduwnaar van Cunegonde Van Lotharingen (ovl. 1214).
Notitie bij Walram: Samen met zijn tweede echtgenote Eremesinde wordt hij in 1214 graaf van Luxemburg. In 1221 wordt hij hertog van Limburg in opvolging van zijn vader
Kinderen van Ermesinde en Walram:
1 Catharina Van Limburg, geboren na 1195. Volgt 1660.
3 Gerard Van Limburg, geboren na 1195. Gerard is overleden in 1276, ten hoogste 81 jaar oud.
Heerlijkheid:
| graaf van Durbuy |
4 Hendrik V de Blonde van LUXEMBURG, geboren in 1221. Volgt 1661.
1660 Catharina Van Limburg is geboren na 1195, zoon van Walram III Van Limburg en Ermesinde II van Namen en Luxemburg (zie 1659). Catharina is overleden in 1255, ten hoogste 60 jaar oud. Catharina trouwde, ten hoogste 34 jaar oud, in 1229 met Mattheus II Van Lotharingen. Mattheus is overleden in 1251
Geen opmerkingen:
Een reactie posten