Notitie bij Karel: Hij trad op 3 augustus 1804 te Sint-Petersburg in het huwelijk met Maria Paulowna, dochter van Paul I van Rusland en zuster van de latere Nederlandse koningin Anna Paulowna. Hierdoor kwam Saksen-Weimar-Eisenach in de napoleontische oorlogen onder bescherming te staan van haar broer tsaar Alexander I, hetgeen het land zeer ten goede kwam. Aan zijn invloed is het ook te danken dat het hertogdom door het Congres van Wenen in 1815 tot groothertogdom werd verheven en aanzienlijke extra grondgebieden ontving.
Karel Frederik besteeg na de dood van zijn vader in 1828 de groothertogelijke troon. Hij regeerde op welwillende en zorgzame wijze, maar kon in het revolutiejaar 1848 onrust niet voorkomen. Hij kwam deels tegemoet aan de liberale eisen en vaardigde een nieuwe kieswet uit. De naar deze wet gekozen landdag hervormde in 1848/1849 het rechtswezen en het staatsbestuur. Ook in Saksen-Weimar-Eisenach zette de reactie echter al spoedig in, zodat de nieuwe kieswet en de wetgeving inzake de domeinen in conservatieve zin werden gewijzigd.
Karel Frederik stierf op 8 juli 1853 en werd opgevolgd door zijn zoon Karel Alexander.
Karel trouwde, 21 jaar oud, op vrijdag 3 augustus 1804 in Sint-Petersburg met Maria Paulowna van Rusland, 18 jaar oud. Maria is geboren op zaterdag 4 februari 1786 in Sint-Petersburg, dochter van Paul I Petrovitsj van Rusland en Sophia Dorothea Augusta Louisa ( Maria Fjodorovna ) van Württemberg. Maria is overleden op donderdag 23 juni 1859 in Weimar, 73 jaar oud. Karel Frederik besteeg na de dood van zijn vader in 1828 de groothertogelijke troon. Hij regeerde op welwillende en zorgzame wijze, maar kon in het revolutiejaar 1848 onrust niet voorkomen. Hij kwam deels tegemoet aan de liberale eisen en vaardigde een nieuwe kieswet uit. De naar deze wet gekozen landdag hervormde in 1848/1849 het rechtswezen en het staatsbestuur. Ook in Saksen-Weimar-Eisenach zette de reactie echter al spoedig in, zodat de nieuwe kieswet en de wetgeving inzake de domeinen in conservatieve zin werden gewijzigd.
Karel Frederik stierf op 8 juli 1853 en werd opgevolgd door zijn zoon Karel Alexander.
Notitie bij Maria: Maria werd geboren op 4 februari 1786 als dochter van grootvorst Paul Petrovitsj en grootvorstin Maria Fjodorovna. Ze was een kleindochter van de toen regerende tsarina Catharina II de Grote van Rusland, haar grootmoeder aan vaderskant. Haar grootvader aan vaderskant was tsaar Peter III van Rusland. Ze werd als klein meisje niet bepaald als beeldschoon bevonden. Ze werd echter wel bewonderd door haar grootmoeder Catharina II om haar piano talenten. Haar leraar was de beroemde Italiaan Giuseppe Sarti. In 1796 stierf haar grootmoeder Catharina II en toen werd haar vader gekroond tot tsaar Paul I van Rusland.
Maria had twee oudere broers grootvorst Alexander Pavlovitsj (1777-1825) die later tsaar Alexander I werd en huwde met prinses Louise van Baden en grootvorst Constantijn Pavlovitsj (1779-1831) hij was een periode onderkoning van Polen en hij trouwde met Juliana van Saksen-Coburg-Saalfeld. Ze had ook twee oudere zussen grootvorstin Alexandra Paulowna (1783-1801) die in het huwelijk trad met aartshertog Jozef van Oostenrijk en grootvorstin Helena Paulowna (1784-1803) die huwde prins Frederik Lodewijk van Mecklenburg-Schwerin. Maria was een oudere zus van de grootvorstinnen Catharina Paulowna (1788-1819) huwde tweemaal eerst met prins George van Oldenburg en daarna met koning Willem I van Württemberg, grootvorstin Anna Paulowna (1795-1865) zij huwde koning Willem II der Nederlanden. En ze had ook twee jongere broertjes de grootvorst en latere tsaar Nicolaas Pavlovitsj (1796-1855) hij huwde prinses Charlotte van Pruisen en grootvorst Michaël Pavlovitsj (1798-1849) hij huwde prinses Helena Charlotte van Württemberg.
Na de dood van haar man, Karel Frederik, op 8 juli 1853 trok Maria zich terug uit het publieke leven. Ze bracht in 1855 voor het laatst een grote reis. Ze reisde naar Rusland waar haar neef Alexander Nikolajevitsj van Rusland tot tsaar Alexander II werd gekroond. Haar jongste zoon, Karel Alexander, trad op 8 oktober 1842 in het huwelijk met prinses Sophie van Nederland. De dochter van koning Willem II der Nederlanden en zijn vrouw, Maria’s zuster, koningin Anna Paulowna.
Grootvorstin Maria Paulowna stierf op 73-jarige leeftijd op 23 juni 1859. Op dat moment was van de kinderen van tsaar Paul I van Rusland alleen nog haar jongere zusje, Anna Paulowna, in leven. Maria ligt begraven in Weimar.
Maria had twee oudere broers grootvorst Alexander Pavlovitsj (1777-1825) die later tsaar Alexander I werd en huwde met prinses Louise van Baden en grootvorst Constantijn Pavlovitsj (1779-1831) hij was een periode onderkoning van Polen en hij trouwde met Juliana van Saksen-Coburg-Saalfeld. Ze had ook twee oudere zussen grootvorstin Alexandra Paulowna (1783-1801) die in het huwelijk trad met aartshertog Jozef van Oostenrijk en grootvorstin Helena Paulowna (1784-1803) die huwde prins Frederik Lodewijk van Mecklenburg-Schwerin. Maria was een oudere zus van de grootvorstinnen Catharina Paulowna (1788-1819) huwde tweemaal eerst met prins George van Oldenburg en daarna met koning Willem I van Württemberg, grootvorstin Anna Paulowna (1795-1865) zij huwde koning Willem II der Nederlanden. En ze had ook twee jongere broertjes de grootvorst en latere tsaar Nicolaas Pavlovitsj (1796-1855) hij huwde prinses Charlotte van Pruisen en grootvorst Michaël Pavlovitsj (1798-1849) hij huwde prinses Helena Charlotte van Württemberg.
Na de dood van haar man, Karel Frederik, op 8 juli 1853 trok Maria zich terug uit het publieke leven. Ze bracht in 1855 voor het laatst een grote reis. Ze reisde naar Rusland waar haar neef Alexander Nikolajevitsj van Rusland tot tsaar Alexander II werd gekroond. Haar jongste zoon, Karel Alexander, trad op 8 oktober 1842 in het huwelijk met prinses Sophie van Nederland. De dochter van koning Willem II der Nederlanden en zijn vrouw, Maria’s zuster, koningin Anna Paulowna.
Grootvorstin Maria Paulowna stierf op 73-jarige leeftijd op 23 juni 1859. Op dat moment was van de kinderen van tsaar Paul I van Rusland alleen nog haar jongere zusje, Anna Paulowna, in leven. Maria ligt begraven in Weimar.
Heerlijkheid:
| grootvorstin van Rusland. Ze werd door haar huwelijk groothertogin Saksen-Weimar-Eisenach. |
Kinderen van Karel en Maria:
1 Paul Alexander van Saksen-Weimar-Eisenach, geboren in 1805. Paul is overleden in 1806, 0 of 1 jaar oud.
2 Marie Louise Alexandrine van Saksen-Weimar-Eisenach, geboren op woensdag 3 februari 1808 in Weimar. Volgt 1202.
3 Augusta van Saksen-Weimar-Eisenach, geboren op maandag 30 september 1811 in Weimar. Volgt 1215.
4 Karel Alexander van Saksen-Weimar-Eisenach, geboren op woensdag 24 juni 1818 in Weimar. Volgt 1221.
1202 Marie Louise Alexandrine van Saksen-Weimar-Eisenach is geboren op woensdag 3 februari 1808 in Weimar, dochter van Karel Frederik van Saksen-Weimar-Eisenach (zie 1201) en Maria Paulowna van Rusland. Marie is overleden op donderdag 18 januari 1877 in Berlijn, 68 jaar oud.
Notitie bij Marie: Zij was het tweede kind en de oudste dochter van groothertog Karel Frederik van Saksen-Weimar-Eisenach en diens vrouw Maria Paulowna. Zij was dus een nichtje (tante-zegger) van de Nederlandse koningin Anna Paulowna en een nicht van de latere Nederlandse koningin Sophie. Ze was ook de schoonzus van Prinses Sophie
Marie trouwde, 19 jaar oud, op zaterdag 26 mei 1827 in Berlijn met Karel van Pruisen, 25 jaar oud. Karel is geboren op maandag 29 juni 1801 in Charlottenburg, zoon van Frederik Willem III van Pruisen en Louise Augusta Wilhelmina Amalia van Mecklenburg-Strelitz. Karel is overleden op zondag 21 januari 1883 in Berlijn, 81 jaar oud. Notitie bij Karel: Hij was prins van Pruisen, was een Pruisisch generaal en kunstverzamelaar en sinds 1853 Herrenmeister van de heropgerichte Johannieterorde.
Prins Karel was het zesde kind en de derde zoon van Frederik Willem III van Pruisen en Louise van Mecklenburg-Strelitz en dus de jongere broer van Frederik Willem IV en keizer Wilhelm I. Hij was de vader van de bekende veldmaarschalk prins Frederik Karel.
Hij nam al in 1811 dienst in het leger, was sinds 1819 lid van de Pruisische Staatsraad en begon zijn actieve militaire carrière in 1820, aanvankelijk als majoor, sinds 1822 als kolonel en sinds 1824 als majoor-generaal. In 1830 werd hij bevelhebber van de 2e gardedivisie, in 1832 luitenant-generaal, in 1836 generaal en uiteindelijk in 1854 Generalfeldzeugmeister en hoofd van de Pruisische artillerie. Hij maakte in het hoofdkwartier de Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog van 1866 en de Frans-Duitse Oorlog van 1870-1871 mee.
Als Herrenmeister van de Johannieterorde was hij een belangrijke steunpilaar voor de monarchie, maar hij trok zich, het oneens met de binnen- en buitenlandse politiek van Wilhelm I, na diens troonsbestijging in 1861 van het hof terug en was sindsdien nog nauwelijks aanwezig bij officiële gelegenheden. Zijn positie van gouverneur van Mainz (1864-1866) leverde hem het ereburgerschap van die stad, opmerkelijk want de Pruisen waren in het katholieke Rijnland niet geliefd, en de orde Pour le Mérite op. Koning Willem III der Nederlanden maakte hem op 25 augustus 1878, net als zijn broer Frederik Karel, commandeur in de Militaire Willems-Orde. Achtergrond voor de verlening was een dynastiek huwelijk.
Bekender dan om zijn militaire carrière is Karel als kunstkenner en -verzamelaar. Onder invloed van zijn opvoeder Heinrich Menu von Minutoli begon hij een omvangrijke verzameling voorwerpen uit de oudheid en de middeleeuwen, die hij meenam van talrijke reizen naar Italië, naar Carthago (1877) en naar Rusland, waar zijn zuster Charlotte tsarina was. De talrijke figuren, mozaïeken en zuilen maakten zijn zomerresidentie Slot Glienicke, dat hij door Karl Friedrich Schinkel liet verbouwen, tot de locatie van een belangrijke collectie kunstvoorwerpen. Zijn militaire interesse bleek uit een omvangrijke wapenverzameling.
Uit het huwelijk werden drie kinderen geboren:
Frederik Karel Nicolaas (1828-1885), gehuwd met Maria Anna van Anhalt-Dessau (1837-1906), dochter van Leopold IV van Anhalt
Marie Louise Anna (1829-1901), gehuwd met Alexis van Hessen-Philippsthal-Barchfeld
Maria Anna Frederika (1836-1918), gehuwd met Frederik van Hessen-Kassel
Prins Karel was het zesde kind en de derde zoon van Frederik Willem III van Pruisen en Louise van Mecklenburg-Strelitz en dus de jongere broer van Frederik Willem IV en keizer Wilhelm I. Hij was de vader van de bekende veldmaarschalk prins Frederik Karel.
Hij nam al in 1811 dienst in het leger, was sinds 1819 lid van de Pruisische Staatsraad en begon zijn actieve militaire carrière in 1820, aanvankelijk als majoor, sinds 1822 als kolonel en sinds 1824 als majoor-generaal. In 1830 werd hij bevelhebber van de 2e gardedivisie, in 1832 luitenant-generaal, in 1836 generaal en uiteindelijk in 1854 Generalfeldzeugmeister en hoofd van de Pruisische artillerie. Hij maakte in het hoofdkwartier de Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog van 1866 en de Frans-Duitse Oorlog van 1870-1871 mee.
Als Herrenmeister van de Johannieterorde was hij een belangrijke steunpilaar voor de monarchie, maar hij trok zich, het oneens met de binnen- en buitenlandse politiek van Wilhelm I, na diens troonsbestijging in 1861 van het hof terug en was sindsdien nog nauwelijks aanwezig bij officiële gelegenheden. Zijn positie van gouverneur van Mainz (1864-1866) leverde hem het ereburgerschap van die stad, opmerkelijk want de Pruisen waren in het katholieke Rijnland niet geliefd, en de orde Pour le Mérite op. Koning Willem III der Nederlanden maakte hem op 25 augustus 1878, net als zijn broer Frederik Karel, commandeur in de Militaire Willems-Orde. Achtergrond voor de verlening was een dynastiek huwelijk.
Bekender dan om zijn militaire carrière is Karel als kunstkenner en -verzamelaar. Onder invloed van zijn opvoeder Heinrich Menu von Minutoli begon hij een omvangrijke verzameling voorwerpen uit de oudheid en de middeleeuwen, die hij meenam van talrijke reizen naar Italië, naar Carthago (1877) en naar Rusland, waar zijn zuster Charlotte tsarina was. De talrijke figuren, mozaïeken en zuilen maakten zijn zomerresidentie Slot Glienicke, dat hij door Karl Friedrich Schinkel liet verbouwen, tot de locatie van een belangrijke collectie kunstvoorwerpen. Zijn militaire interesse bleek uit een omvangrijke wapenverzameling.
Uit het huwelijk werden drie kinderen geboren:
Frederik Karel Nicolaas (1828-1885), gehuwd met Maria Anna van Anhalt-Dessau (1837-1906), dochter van Leopold IV van Anhalt
Marie Louise Anna (1829-1901), gehuwd met Alexis van Hessen-Philippsthal-Barchfeld
Maria Anna Frederika (1836-1918), gehuwd met Frederik van Hessen-Kassel
Kinderen van Marie en Karel:
1 Frederik Karel bijgenaamd de IJzeren Prins, de Rode Prins en Prinz Alltyd-Vörup van Pruisen, geboren op donderdag 20 maart 1828 in Berlijn. Volgt 1203.
2 Marie Louise Anna van Pruisen van Pruisen, geboren op zondag 1 maart 1829 in Berlijn. Volgt 1213.
3 Maria Anna van Pruisen, geboren op donderdag 17 maart 1836 in Berlijn. Volgt 1214.
1203 Frederik Karel bijgenaamd de IJzeren Prins, de Rode Prins en Prinz Alltyd-Vörup van Pruisen is geboren op donderdag 20 maart 1828 in Berlijn, zoon van Karel van Pruisen en Marie Louise Alexandrine van Saksen-Weimar-Eisenach (zie 1202). Frederik is overleden op maandag 15 juni 1885 in Klein Glienicke, 57 jaar oud.
Notitie bij Frederik: Frederik Karel was de zoon van prins Karel, een jongere broer van keizer Wilhelm I, en Marie van Saksen-Weimar-Eisenach, een dochter van groothertog Karel Frederik. Hij kreeg van 1842 tot 1846 een militaire opleiding van de latere minister van Oorlog Albrecht von Roon en studeerde vervolgens onder diens begeleiding aan de Universiteit van Bonn. In 1848 nam hij in het gevolg van generaal Friedrich von Wrangel deel aan de Eerste Duits-Deense Oorlog. Bij de veldtocht tegen de Badense Revolutie in 1849 raakte hij zwaargewond.
Hij werd in 1852 kolonel, in 1854 generaal-majoor en in 1856 luitenant-generaal. Ondertussen wijdde hij zich aan militair-wetenschappelijke studies, waarvan hij de resultaten in lezingen en artikelen aan een select publiek meedeelde. In 1860 werd hiervan, kennelijk zonder Frederik Karels medeweten, een afschrift gepubliceerd onder de titel Eine militärische Denkschrift von P. F. K., dat door de hervormingsvoorstellen erin opzien baarde.
Frederik Karel, sinds 1861 generaal der cavalerie, kreeg in 1864 het opperbevel over de Pruisische troepen in de Tweede Duits-Deense Oorlog, waarin hij Pruisen met de succesvolle bestorming van Dybbøl de overwinning bracht. In de Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog van 1866 trok hij als opperbevelhebber van het eerste leger Bohemen binnen, versloeg hij bij Gitschin de Oostenrijkers onder Eduard Clam-Gallas (29 juni) en bewerkte hij een beslissende overwinning in de Slag bij Königgrätz (3 juli). Als opperbevelhebber van het tweede Duitse leger in de Frans-Duitse Oorlog van 1870/1871 dreef hij de Franse troepen van François-Achille Bazaine naar Metz en bereikte hij de capitulatie van die stad. De volgende dag werd hij gepromoveerd tot veldmaarschalk. Vervolgens veroverde hij Orléans en versloeg hij Antoine Chanzy bij Le Mans, waardoor het West-Franse verzet tot een einde kwam.Frederik Karel werd onderscheiden met het Grootkruis van de Orde Pour le Mérite en het Grootkruis van het IJzeren Kruis.
Na de oorlog werd Frederik Karel inspecteur-generaal van de derde Duitse legerinspectie en inspecteur van de Pruisische cavalerie. Tsaar Alexander II benoemde hem tot Russisch veldmaarschalk.
Het huwelijk van zijn dochter bracht Frederik Karel dichter bij de Nederlandse dynastie. Op 23 augustus 1878 werden hij en zijn neef Frederik, de latere keizer Frederik III van Duitsland, als Grootkruisen opgenomen in de Militaire Willems-Orde. De sterren droegen op de achterzijde de inscriptie "Wilhelm III. König der Niederlande / bei der Vermählung der Prinzessin Marie von Preussen / und Prinz Heinrich der Niederlande. / Potsdam, am 24. August 1878."
De prins was in 1859 zelf de stichter van een jachtorde, de "Orde van het Witte Hert van Sint Hubertus".
Frederik trouwde met Maria Anna van Anhalt-Dessau. Maria is geboren op donderdag 14 september 1837 in Dessau, dochter van Leopold IV Frederik van Anhalt en Frederika Louise Wilhelmina Amalia van Pruisen. Maria is overleden op zaterdag 12 mei 1906 in Friedrichroda, 68 jaar oud. Hij werd in 1852 kolonel, in 1854 generaal-majoor en in 1856 luitenant-generaal. Ondertussen wijdde hij zich aan militair-wetenschappelijke studies, waarvan hij de resultaten in lezingen en artikelen aan een select publiek meedeelde. In 1860 werd hiervan, kennelijk zonder Frederik Karels medeweten, een afschrift gepubliceerd onder de titel Eine militärische Denkschrift von P. F. K., dat door de hervormingsvoorstellen erin opzien baarde.
Frederik Karel, sinds 1861 generaal der cavalerie, kreeg in 1864 het opperbevel over de Pruisische troepen in de Tweede Duits-Deense Oorlog, waarin hij Pruisen met de succesvolle bestorming van Dybbøl de overwinning bracht. In de Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog van 1866 trok hij als opperbevelhebber van het eerste leger Bohemen binnen, versloeg hij bij Gitschin de Oostenrijkers onder Eduard Clam-Gallas (29 juni) en bewerkte hij een beslissende overwinning in de Slag bij Königgrätz (3 juli). Als opperbevelhebber van het tweede Duitse leger in de Frans-Duitse Oorlog van 1870/1871 dreef hij de Franse troepen van François-Achille Bazaine naar Metz en bereikte hij de capitulatie van die stad. De volgende dag werd hij gepromoveerd tot veldmaarschalk. Vervolgens veroverde hij Orléans en versloeg hij Antoine Chanzy bij Le Mans, waardoor het West-Franse verzet tot een einde kwam.Frederik Karel werd onderscheiden met het Grootkruis van de Orde Pour le Mérite en het Grootkruis van het IJzeren Kruis.
Na de oorlog werd Frederik Karel inspecteur-generaal van de derde Duitse legerinspectie en inspecteur van de Pruisische cavalerie. Tsaar Alexander II benoemde hem tot Russisch veldmaarschalk.
Het huwelijk van zijn dochter bracht Frederik Karel dichter bij de Nederlandse dynastie. Op 23 augustus 1878 werden hij en zijn neef Frederik, de latere keizer Frederik III van Duitsland, als Grootkruisen opgenomen in de Militaire Willems-Orde. De sterren droegen op de achterzijde de inscriptie "Wilhelm III. König der Niederlande / bei der Vermählung der Prinzessin Marie von Preussen / und Prinz Heinrich der Niederlande. / Potsdam, am 24. August 1878."
De prins was in 1859 zelf de stichter van een jachtorde, de "Orde van het Witte Hert van Sint Hubertus".
Kinderen van Frederik en Maria:
1 Maria Elisabeth Louise Frederika van Pruisen, geboren op vrijdag 14 september 1855 in Marmorpalais in Potsdam. Volgt 1204.
2 Elisabeth Anne van Pruisen, geboren op zondag 8 februari 1857 in Potsdam. Volgt 1207.
3 Anne Victoria Charlotte Augusta Adelheid van Pruisen, geboren in 1858. Anne is overleden in 1858, geen jaar oud.
4 Louise Margaretha van Pruisen, geboren op woensdag 25 juli 1860 in Marmorpaleis, Potsdam. Volgt 1209.
5 Frederik Leopold van Pruisen, geboren op donderdag 16 november 1865 in Berlijn. Volgt 1210.
1204 Maria Elisabeth Louise Frederika van Pruisen is geboren op vrijdag 14 september 1855 in Marmorpalais in Potsdam, dochter van Frederik Karel bijgenaamd de IJzeren Prins, de Rode Prins en Prinz Alltyd-Vörup van Pruisen (zie 1203) en Maria Anna van Anhalt-Dessau. Maria is overleden op woensdag 20 juni 1888 in Slot Albrechtsberg bij Dresden, 32 jaar oud.
Maria:
Notitie bij Maria: Zij huwde op 24 augustus 1878 in het Neues Palais te Potsdam met Hendrik van Oranje-Nassau (1820-1879), zoon van koning Willem II van Nederland en Anna Paulowna Romanov. Voordat zij naar Nederland kwam kreeg zij van de heer L.R. Beynen oud-rector van het gymnasium in Den Haag Nederlandse les. De oud-rector vergeleek in een brief aan zijn vrouw, Emma en Marie met elkaar, die hij beiden les had gegeven: Ze (Emma) mist de onbeschrijfelijke lieftalligheid van Prinses Hendrik (Marie), omdat ze meer kracht en veerkracht bezit, maar beiden zijn ze even vlug van bevatting.
Maria’s echtgenoot, Hendrik overleed echter al na vijf maanden. Na het overlijden van prins Hendrik ging prinses Maria in Den Haag wonen, totdat ze hertrouwde en onderhield zij warme betrekkingen met Koningin Emma. Emma en Marie, waren ook nog eens familie. De zus van Marie, Louise Margaretha van Pruisen was gehuwd met Arthur, hertog van Connaught en Strathearn, een zoon van Koningin Victoria. De zus van Emma, Helena van Waldeck-Pyrmont was getrouwd met Leopold, hertog van Albany, de jongste zoon van Koningin Victoria van Engeland.
Maria hertrouwde op 6 mei 1885 in Berlijn met Albert van Saksen-Altenburg, doch dit huwelijk duurde slechts twee jaar; toen overleed Maria in het kraambed.
Maria’s echtgenoot, Hendrik overleed echter al na vijf maanden. Na het overlijden van prins Hendrik ging prinses Maria in Den Haag wonen, totdat ze hertrouwde en onderhield zij warme betrekkingen met Koningin Emma. Emma en Marie, waren ook nog eens familie. De zus van Marie, Louise Margaretha van Pruisen was gehuwd met Arthur, hertog van Connaught en Strathearn, een zoon van Koningin Victoria. De zus van Emma, Helena van Waldeck-Pyrmont was getrouwd met Leopold, hertog van Albany, de jongste zoon van Koningin Victoria van Engeland.
Maria hertrouwde op 6 mei 1885 in Berlijn met Albert van Saksen-Altenburg, doch dit huwelijk duurde slechts twee jaar; toen overleed Maria in het kraambed.
Titel:
| Prinses van Pruisen |
(1) trouwde, 22 jaar oud, op zaterdag 24 augustus 1878 in Potsdam met Hendrik der Nederlanden, 58 jaar oud. Zie 1259 voor persoonsgegevens van Hendrik.
(2) trouwde, 29 jaar oud, op woensdag 6 mei 1885 in Berlijn met Albert van Saksen-Altenburg, 42 jaar oud. Albert is geboren op vrijdag 14 april 1843 in München, zoon van Eduard Karel Willem Christiaan van Saksen-Altenburg en Louise van Reuss. Albert is overleden op donderdag 22 mei 1902 in Serrahn, 59 jaar oud. Albert trouwde later in 1891 met Helene van Mecklenburg-Strelitz (1857-1936), zie 628.
Notitie bij Albert: Hij was de oudste zoon uit het tweede huwelijk van Eduard van Saksen-Altenburg met Louise van Reuss oudere linie, dochter van Hendrik XIX Reuss.
Van 1861 tot 1865 was hij luitenant in het Vijfde Pruisische Ulanenregiment, daarna trad hij in dienst van het leger van tsaar Alexander III van Rusland, als generaal à la suite. Albert raakte bevriend met de tsaar en was vaak te gast bij het hof in Sint-Petersburg. In 1885 trouwde Albert met prinses Marie van Pruisen, die in 1878 was getrouwd met de toen al bejaarde prins Hendrik der Nederlanden, maar al vijf maanden later weduwe was. Na zijn huwelijk keerde Albert terug naar Pruisen, waar hij bij de Pruisische cavalerie eveneens de rang van generaal à la suite kreeg. Nadat Marie hem twee dochters had geschonken, overleed zij. Hierop hertrouwde Albert in 1891 met Helene van Mecklenburg-Strelitz, een dochter van George August van Mecklenburg-Strelitz en Catharina Michajlovna van Rusland. Met haar kreeg hij geen kinderen.
Van 1861 tot 1865 was hij luitenant in het Vijfde Pruisische Ulanenregiment, daarna trad hij in dienst van het leger van tsaar Alexander III van Rusland, als generaal à la suite. Albert raakte bevriend met de tsaar en was vaak te gast bij het hof in Sint-Petersburg. In 1885 trouwde Albert met prinses Marie van Pruisen, die in 1878 was getrouwd met de toen al bejaarde prins Hendrik der Nederlanden, maar al vijf maanden later weduwe was. Na zijn huwelijk keerde Albert terug naar Pruisen, waar hij bij de Pruisische cavalerie eveneens de rang van generaal à la suite kreeg. Nadat Marie hem twee dochters had geschonken, overleed zij. Hierop hertrouwde Albert in 1891 met Helene van Mecklenburg-Strelitz, een dochter van George August van Mecklenburg-Strelitz en Catharina Michajlovna van Rusland. Met haar kreeg hij geen kinderen.
Kinderen van Maria en Albert:
1 Olga Elisabeth van Saksen-Altenburg, geboren op zaterdag 17 april 1886 in Schloss Albrechtsberg. Volgt 1205.
2 Marie van Saksen-Altenburg, geboren op woensdag 6 juni 1888 in Schloss Albrechtsberg. Volgt 1206.
1205 Olga Elisabeth van Saksen-Altenburg is geboren op zaterdag 17 april 1886 in Schloss Albrechtsberg, dochter van Albert van Saksen-Altenburg en Maria Elisabeth Louise Frederika van Pruisen (zie 1204). Olga is overleden op donderdag 13 januari 1955 in Münster, 68 jaar oud. Olga trouwde met Carl Friedrich van Pückler-Burghauss. Carl is overleden.
Titel:
| Jonkheer von Groditz. |
1206 Marie van Saksen-Altenburg is geboren op woensdag 6 juni 1888 in Schloss Albrechtsberg, dochter van Albert van Saksen-Altenburg en Maria Elisabeth Louise Frederika van Pruisen (zie 1204). Marie is overleden op woensdag 12 november 1947 in Hamburg, 59 jaar oud. Marie trouwde met Heinrich XXXV van Reuss.. Heinrich is overleden.
1207 Elisabeth Anne van Pruisen is geboren op zondag 8 februari 1857 in Potsdam, dochter van Frederik Karel bijgenaamd de IJzeren Prins, de Rode Prins en Prinz Alltyd-Vörup van Pruisen (zie 1203) en Maria Anna van Anhalt-Dessau. Elisabeth is overleden op woensdag 28 augustus 1895 in Fulga, 38 jaar oud. Elisabeth trouwde, 21 jaar oud, op maandag 18 februari 1878 met Frederik August van Oldenburg, 25 jaar oud. Frederik is geboren op dinsdag 16 november 1852 in Oldenburg. Frederik is overleden op dinsdag 24 februari 1931 in Oldenburg, 78 jaar oud. Frederik trouwde later op zaterdag 24 oktober 1896 met Elisabeth Alexandrine (Biene) van Mecklenburg-Schwerin (1869-1955), zie 501.
Notitie bij Frederik: Door zijn vrouw en zoon was Frederik August verwant aan het Huis Oranje-Nassau, zodat de koninginnen Emma en Wilhelmina en prins Hendrik hem in Oldenburg dan ook vaak bezochten.
Hij volgde in 1900 zijn vader op als groothertog. Als typisch vertegenwoordiger van het wilhelminisme toonde hij zich zeer geïnteresseerd in economische en technische kwesties. Op het gebied van zeevaart en marine gold hij als een kenner en hij stimuleerde de scheepvaart en industrie in zijn land. Wilhelm II benoemde hem, als enige Duitse vorst, tot Admiraal in de Keizerlijke Marine.
Daar hij slechts één zoon had, Nicolaas, en zijn broer George Lodewijk ongehuwd was werd in 1904 voor het geval het geslacht zou uitsterven het erfrecht herzien, dat nadat tsaar Nicolaas II van zijn Oldenburgse rechten had afgezien toekwam aan hertog Frederik Ferdinand van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Glücksburg en zijn nazaten.
Frederik August zette op politiek gebied de conservatieve koers van zijn vader voort. Gedurende de Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog steunde hij de Klein-Duitse richting. Zo bleef Oldenburg, anders dan Hannover, zelfstandig.
In 1914 werd Oldenburg partij in de Eerste Wereldoorlog. De vorst stichtte voor zijn troepen een Friedrich August-Kruis voor dapperheid. De behoudende vorst verzette zich niet tegen de Novemberrevolutie en trok zich na zijn abdicatie op 11 november 1918 terug in Rastede.
Via de families Waldeck-Pyrmont en Mecklenburg-Schwerin is het Huis Oldenburg verwant aan het Nederlandse koningshuis. Tot aan de Tweede Wereldoorlog waren er nauwe contacten.
Hij volgde in 1900 zijn vader op als groothertog. Als typisch vertegenwoordiger van het wilhelminisme toonde hij zich zeer geïnteresseerd in economische en technische kwesties. Op het gebied van zeevaart en marine gold hij als een kenner en hij stimuleerde de scheepvaart en industrie in zijn land. Wilhelm II benoemde hem, als enige Duitse vorst, tot Admiraal in de Keizerlijke Marine.
Daar hij slechts één zoon had, Nicolaas, en zijn broer George Lodewijk ongehuwd was werd in 1904 voor het geval het geslacht zou uitsterven het erfrecht herzien, dat nadat tsaar Nicolaas II van zijn Oldenburgse rechten had afgezien toekwam aan hertog Frederik Ferdinand van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Glücksburg en zijn nazaten.
Frederik August zette op politiek gebied de conservatieve koers van zijn vader voort. Gedurende de Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog steunde hij de Klein-Duitse richting. Zo bleef Oldenburg, anders dan Hannover, zelfstandig.
In 1914 werd Oldenburg partij in de Eerste Wereldoorlog. De vorst stichtte voor zijn troepen een Friedrich August-Kruis voor dapperheid. De behoudende vorst verzette zich niet tegen de Novemberrevolutie en trok zich na zijn abdicatie op 11 november 1918 terug in Rastede.
Via de families Waldeck-Pyrmont en Mecklenburg-Schwerin is het Huis Oldenburg verwant aan het Nederlandse koningshuis. Tot aan de Tweede Wereldoorlog waren er nauwe contacten.
Titel:
| van 1900 tot 1918 de laatste groothertog van Oldenburg |
Kinderen van Elisabeth en Frederik:
1 Sophie Charlotte van Oldenburg, geboren op zondag 2 februari 1879 in Oldenburg. Volgt 1208.
1208 Sophie Charlotte van Oldenburg is geboren op zondag 2 februari 1879 in Oldenburg, dochter van Frederik August van Oldenburg en Elisabeth Anne van Pruisen (zie 1207). Sophie is overleden op zondag 29 maart 1964 in Westerstede, 85 jaar oud.
Notitie bij Sophie: Zij was de oudste van twee dochters uit het huwelijk van Frederik August II van Oldenburg en diens eerste vrouw Elisabeth Anne van Pruisen.
Op 27 februari 1906, de dag dat haar toekomstige schoonouders juist hun zilveren huwelijksfeest vierden, trad ze in het huwelijk met prins Eitel Frederik van Pruisen, de tweede zoon van keizer Wilhelm II en diens vrouw Augusta Victoria. Via alle vier de ouders van het paar waren ze aan elkaar verwant. De moeder van Sophie was een prinses van Pruisen en de moeder van de bruidegom was - evenals de bruid - verwant het huis Holstein-Gottorp.
Het huwelijk werd zowel in Oldenburg als in Berlijn uitvoerig gevierd. Niettemin werd het geen succes. Het paar bleef kinderloos en in 1926 kwam het tot een echtscheiding. Sophie hertrouwde daarop met de acht jaar jongere ritmeester Harald von Hedemann.
Sophie en haar man vestigden zich in een villa in Westerstede. Daar bleef zij na de dood van haar man in 1951 wonen.
Sophie trouwde, 27 jaar oud, op dinsdag 27 februari 1906 met Eitel Frederik van Pruisen, 22 jaar oud. Zie 283 voor persoonsgegevens van Eitel.Op 27 februari 1906, de dag dat haar toekomstige schoonouders juist hun zilveren huwelijksfeest vierden, trad ze in het huwelijk met prins Eitel Frederik van Pruisen, de tweede zoon van keizer Wilhelm II en diens vrouw Augusta Victoria. Via alle vier de ouders van het paar waren ze aan elkaar verwant. De moeder van Sophie was een prinses van Pruisen en de moeder van de bruidegom was - evenals de bruid - verwant het huis Holstein-Gottorp.
Het huwelijk werd zowel in Oldenburg als in Berlijn uitvoerig gevierd. Niettemin werd het geen succes. Het paar bleef kinderloos en in 1926 kwam het tot een echtscheiding. Sophie hertrouwde daarop met de acht jaar jongere ritmeester Harald von Hedemann.
Sophie en haar man vestigden zich in een villa in Westerstede. Daar bleef zij na de dood van haar man in 1951 wonen.
1209 Louise Margaretha van Pruisen is geboren op woensdag 25 juli 1860 in Marmorpaleis, Potsdam, dochter van Frederik Karel bijgenaamd de IJzeren Prins, de Rode Prins en Prinz Alltyd-Vörup van Pruisen (zie 1203) en Maria Anna van Anhalt-Dessau. Louise is overleden op zaterdag 14 juli 1917 in Londen, 56 jaar oud.
Louise trouwde met Arthur van Connaught en Strathearn. Zie 415 voor persoonsgegevens van Arthur.
Notitie bij Louise: Na haar huwelijk droeg ze de titel Hare Koninklijke Hoogheid De Hertogin van Connaught. In haar schoonfamilie werd ze Louisechen genoemd, ter onderscheiding van Victoria´s dochter Louise.
De hertogin vergezelde haar man de eerste twintig jaar van haar huwelijk op zijn verschillende aanstellingen in het Britse rijk. Het ging in een landhuis te Bagshot Park in Surrey wonen. In 1900 verruilden ze hun landhuis voor Clarence House in Londen. In 1911 werd Arthur aangesteld als Gouverneur-generaal van Canada en vestigden ze zich in Canada. In 1916 keerden ze weer terug naar Engeland.
Louise Margaretha stierf te Clarence House aan griep en bronchitis tijdens de griepepidemie van 1917-1918. Ze werd begraven in het Koninklijke Mausoleum te Frogmore. Haar echtgenoot stierf pas jaren later.
De hertogin vergezelde haar man de eerste twintig jaar van haar huwelijk op zijn verschillende aanstellingen in het Britse rijk. Het ging in een landhuis te Bagshot Park in Surrey wonen. In 1900 verruilden ze hun landhuis voor Clarence House in Londen. In 1911 werd Arthur aangesteld als Gouverneur-generaal van Canada en vestigden ze zich in Canada. In 1916 keerden ze weer terug naar Engeland.
Louise Margaretha stierf te Clarence House aan griep en bronchitis tijdens de griepepidemie van 1917-1918. Ze werd begraven in het Koninklijke Mausoleum te Frogmore. Haar echtgenoot stierf pas jaren later.
Titel:
| Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Louise Margaretha van Pruisen (1860-1879), Hare Koninklijke Hoogheid De Hertogin van Connaught (1879-1917). Ze heeft nog verschillende onderscheidingen gekregen van de Keizerlijke Orde van de Kroon van Indië (CI) in 1879, het Koninklijke Rode Kruis (RRC) in 1883, de Balley Brandenburg des Ritterlichen Ordens St. Johannis vom Spital zu Jerusalem (DStJ) in 1888 en de Koninklijke Victoria en Albert-Orde (VA) in 1893, waardoor ze de bijbehorende letters achter haar naam mocht dragen. |
Kinderen van Louise en Arthur: zie 415.
1210 Frederik Leopold van Pruisen is geboren op donderdag 16 november 1865 in Berlijn, zoon van Frederik Karel bijgenaamd de IJzeren Prins, de Rode Prins en Prinz Alltyd-Vörup van Pruisen (zie 1203) en Maria Anna van Anhalt-Dessau. Frederik is overleden op zondag 13 september 1931 in Flatow, 65 jaar oud.
Notitie bij Frederik: Frederik Leopold volgde een militaire loopbaan. In 1898 werd hij luitenant-generaal en in 1902 cavaleriegeneraal. Frederik Leopold was de laatste beschermheer uit het Huis Hohenzollern van de Pruisische vrijmetselaars. Tijdens de novemberrevolutie van 1918, hees hij een rode vlag op zijn jachtslot Glienicke nabij Berlijn. Drie van zijn kinderen stierven jong. Tassilo in 1917, als gevolg van zijn verwondingen opgelopen als gevechtspiloot tijdens de Eerste Wereldoorlog, Victoria in 1923 na een griep en Frederik Sigismund in 1927 na een val van zijn paard.
Frederik trouwde, 23 of 24 jaar oud, in 1889 met Louise van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg, 22 of 23 jaar oud. Louise is geboren op zondag 8 april 1866 in Kiel. Louise is overleden op maandag 28 april 1952 in Bad Nauheim, 86 jaar oud. Notitie bij Louise: Drie van haar kinderen stierven jong. Tassilo in 1917, als gevolg van zijn verwondingen opgelopen als gevechtspiloot tijdens de Eerste Wereldoorlog, Victoria in 1923 na een griep en Frederik Sigismund in 1927 na een val van zijn paard.
Kinderen van Frederik en Louise:
1 Victoria van Pruisen, geboren in 1890. Volgt 1211.
2 Frederik Sigismund van Pruisen, geboren op donderdag 17 december 1891 in Potsdam (Babelsberg). Volgt 1212.
1211 Victoria van Pruisen is geboren in 1890, dochter van Frederik Leopold van Pruisen (zie 1210) en Louise van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg. Victoria is overleden in 1923, 32 of 33 jaar oud. Victoria trouwde met Hendrik XXXIII van Reuss-Köstritz. Hendrik is overleden.
1212 Frederik Sigismund van Pruisen is geboren op donderdag 17 december 1891 in Potsdam (Babelsberg), zoon van Frederik Leopold van Pruisen (zie 1210) en Louise van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg. Frederik is overleden op woensdag 6 juli 1927 in Luzern, 35 jaar oud. Frederik trouwde, 24 jaar oud, op donderdag 27 april 1916 met Marie Luise Dagmar Bathildis Charlotte van Schaumburg-Lippe, 18 of 19 jaar oud. Zie 545 voor persoonsgegevens van Marie.
Kinderen van Frederik en Marie: zie 545.
1213 Marie Louise Anna van Pruisen van Pruisen is geboren op zondag 1 maart 1829 in Berlijn, dochter van Karel van Pruisen en Marie Louise Alexandrine van Saksen-Weimar-Eisenach (zie 1202). Marie is overleden op vrijdag 10 mei 1901 in Frankfurt am Main, 72 jaar oud. Marie trouwde, 25 jaar oud, op dinsdag 27 juni 1854 met Alexis van Hessen-Philippsthal-Barchfeld, 24 jaar oud. Het huwelijk werd ontbonden in 1861.
Notitie bij het huwelijk van Marie en Alexis: In 1861 werd kraft oberbischöflicher Gewalt durch landesherrlichen Ausspruch des Kurfürsten von Hessen een scheiding tussen beide echtelieden uitgesproken.
Alexis is geboren op zondag 13 september 1829 in Burgsteinfurt. Alexis is overleden op woensdag 16 augustus 1905 in Herleshausen, 75 jaar oud. Notitie bij Alexis: In 1854 volgde hij zijn overleden vader op als landgraaf, maar in 1866 werd het land door Pruisen geannexeerd.
1214 Maria Anna van Pruisen is geboren op donderdag 17 maart 1836 in Berlijn, dochter van Karel van Pruisen en Marie Louise Alexandrine van Saksen-Weimar-Eisenach (zie 1202). Maria is overleden op woensdag 12 juni 1918 in Frankfurt am Main, 82 jaar oud.
Notitie bij Maria: Ze was even in beeld als toekomstige echtgenote van de Oostenrijkse keizer Frans Jozef I, die door middel van huwelijkspolitiek tevergeefs trachtte de banden met Pruisen aan te halen. Anna trouwde evenwel op 26 mei 1853 met Frederik van Hessen-Kassel, die op dat moment al negen jaar weduwnaar was van Alexandra Nikolajevna van Rusland.
Toen Anna zich, op zeer late leeftijd, bekeerde tot de Rooms-katholieke Kerk liet de Duitse keizer Wilhelm II haar weten: Das Haus Hohenzollern stösst Eure Königliche Hoheit aus und hat ihre Existenz vergessen.
Maria trouwde, 17 jaar oud, op donderdag 26 mei 1853 met Frederik Karel George Adolf van Hessen-Kassel, 32 jaar oud. Zie 584 voor persoonsgegevens van Frederik. Toen Anna zich, op zeer late leeftijd, bekeerde tot de Rooms-katholieke Kerk liet de Duitse keizer Wilhelm II haar weten: Das Haus Hohenzollern stösst Eure Königliche Hoheit aus und hat ihre Existenz vergessen.
Kinderen van Maria en Frederik: zie 584.
1215 Augusta van Saksen-Weimar-Eisenach is geboren op maandag 30 september 1811 in Weimar, dochter van Karel Frederik van Saksen-Weimar-Eisenach (zie 1201) en Maria Paulowna van Rusland. Augusta is overleden op dinsdag 7 januari 1890 in Berlijn, 78 jaar oud.
Notitie bij Augusta: Duitse prinses uit het huis Wettin. Ze was de dochter van groothertog Karel Frederik van Saksen-Weimar-Eisenach. Augusta was de tweede dochter van Karel Frederik, groothertog van Saksen-Weimar-Eisenach en van grootvorstin Maria Paulowna van Rusland, een dochter van Tsaar Paul I van Rusland en van Tsarina Sophia Dorothea Augusta Louisa van Württemberg (Maria Fjodorovna). Terwijl haar vader een intellectueel beperkt persoon was, die tot aan het einde van zijn leven sprookjes bleef lezen, was haar moeder juist een van de slimste en intellectueelste vrouwen van haar tijd, volgens Johann Wolfgang von Goethe. Augusta ontving een veelomvattende opvoeding, inclusief tekenlessen van hofschilder, Louise Seidler en muzieklessen van de hofcomponist Johan Nepomuk Hummel.
Augusta was nog maar vijftien jaar oud, toen ze in 1826 haar toekomstige man ontmoette. Wilhelm vond dat de jonge Augusta een "uitstekende persoonlijkheid" had, maar ze was wel minder aantrekkelijk dan haar oudere zuster Marie (die was getrouwd met Wilhelms jongere broer Karel). Het was vooral de vader van Wilhelm, koning Friedrich Wilhelm III, die hem op het hart drukte om Augusta te beschouwen als een potentiële vrouw. In die tijd was Wilhelm verliefd op de Poolse prinses Elisa Radziwill. De kroonprins was in die tijd Wilhelms oudere broer, kroonprins Friedrich Wilhelm (later koning Friedrich Wilhelm IV), hoe dan ook, hij en zijn vrouw, Elisabeth Ludovika, hadden op dat moment nog geen kinderen. Wilhelm was daardoor de waarschijnlijk troonopvolger en er werd van hem verwacht te trouwen en verdere erfgenamen voort te brengen. Friedrich Wilhelm III respecteerde de relatie tussen Wilhelm en Elisa, maar het Pruisische hof ontdekte dat haar voorouders hun prinselijke titel hadden gekocht van de Heilige Roomse Keizer Maximiliaan I, en zij niet edel genoeg geacht werd om de erfgenaam naar de Pruisische troon te trouwen. Daarom in 1824, draaide de Koning naar kinderloze Tsaar Alexander I van Rusland om Elisa aan te nemen als kind, maar de Russische heerser sloeg dit af. Het tweede adoptieplan was bedacht door de oom van Elisa, Prins Augustus van Pruisen, dat evenzo mislukte, omdat de verantwoordelijke commissie die adoptie als vreemd beschouwde. Een andere factor was Koningin Louise’s invloed aan de Duitse en Russische hoven (zij was echter niet gecharmeerd van Elisa’s vader).
Dus in juni 1826, voelde de vader van Wilhelm zich gedwongen het potentiële huwelijk met Elisa af te breken. Dus gaf Wilhelm zich de volgende maanden uit om te zoeken naar een geschikter bruid, maar hij kon zijn emotionele band met Elisa niet afstaan. Uiteindelijk vroeg Willem om de hand van Augusta in huwelijk op 29 augustus (in schrijven en door de interventie van zijn vader). Augusta ging gelukkig akkoord en op 25 oktober 1828 verloofde Wilhelm zich met Augusta. Wilhelm zag Elisa voor het laatst in 1829. Elisa werd later verloofd aan Friedrich von Schwarzenberg, maar de verloving hield geen stand en uiteindelijk stierf ze, ongehuwd, in 1834.
Zij huwde de Pruisische prins Wilhelm en werd in 1861 koningin van Pruisen en in 1870 keizerin van Duitsland. De liberale en vooruitstrevende keizerin was een tegenstandster van de reactionaire rijkskanselier Otto von Bismarck en saboteerde zijn campagne tegen de macht van de Katholieke Kerk. Zij nam de verplegende katholieke nonnen en hun orden in bescherming.Bismarck haatte haar en liet haar in de pers defameren. Na de dood van haar man en de vroege dood van haar zoon keizer Frederik verzoenden Bismarck en de oude keizerin-weduwe zich. Zij zag in hem de sterke en nuchtere geest die haar hysterische kleinzoon keizer Wilhelm II zou kunnen leiden.
Augusta trouwde, 17 jaar oud, op donderdag 11 juni 1829 met Wilhelm I Friedrich Ludwig von Preussen van Duitsland, 32 jaar oud. Wilhelm is geboren op woensdag 22 maart 1797 in Berlijn, zoon van Frederik Willem III van Pruisen en Louise Augusta Wilhelmina Amalia van Mecklenburg-Strelitz. Wilhelm is overleden op vrijdag 9 maart 1888 in Berlijn, 90 jaar oud. Augusta was nog maar vijftien jaar oud, toen ze in 1826 haar toekomstige man ontmoette. Wilhelm vond dat de jonge Augusta een "uitstekende persoonlijkheid" had, maar ze was wel minder aantrekkelijk dan haar oudere zuster Marie (die was getrouwd met Wilhelms jongere broer Karel). Het was vooral de vader van Wilhelm, koning Friedrich Wilhelm III, die hem op het hart drukte om Augusta te beschouwen als een potentiële vrouw. In die tijd was Wilhelm verliefd op de Poolse prinses Elisa Radziwill. De kroonprins was in die tijd Wilhelms oudere broer, kroonprins Friedrich Wilhelm (later koning Friedrich Wilhelm IV), hoe dan ook, hij en zijn vrouw, Elisabeth Ludovika, hadden op dat moment nog geen kinderen. Wilhelm was daardoor de waarschijnlijk troonopvolger en er werd van hem verwacht te trouwen en verdere erfgenamen voort te brengen. Friedrich Wilhelm III respecteerde de relatie tussen Wilhelm en Elisa, maar het Pruisische hof ontdekte dat haar voorouders hun prinselijke titel hadden gekocht van de Heilige Roomse Keizer Maximiliaan I, en zij niet edel genoeg geacht werd om de erfgenaam naar de Pruisische troon te trouwen. Daarom in 1824, draaide de Koning naar kinderloze Tsaar Alexander I van Rusland om Elisa aan te nemen als kind, maar de Russische heerser sloeg dit af. Het tweede adoptieplan was bedacht door de oom van Elisa, Prins Augustus van Pruisen, dat evenzo mislukte, omdat de verantwoordelijke commissie die adoptie als vreemd beschouwde. Een andere factor was Koningin Louise’s invloed aan de Duitse en Russische hoven (zij was echter niet gecharmeerd van Elisa’s vader).
Dus in juni 1826, voelde de vader van Wilhelm zich gedwongen het potentiële huwelijk met Elisa af te breken. Dus gaf Wilhelm zich de volgende maanden uit om te zoeken naar een geschikter bruid, maar hij kon zijn emotionele band met Elisa niet afstaan. Uiteindelijk vroeg Willem om de hand van Augusta in huwelijk op 29 augustus (in schrijven en door de interventie van zijn vader). Augusta ging gelukkig akkoord en op 25 oktober 1828 verloofde Wilhelm zich met Augusta. Wilhelm zag Elisa voor het laatst in 1829. Elisa werd later verloofd aan Friedrich von Schwarzenberg, maar de verloving hield geen stand en uiteindelijk stierf ze, ongehuwd, in 1834.
Zij huwde de Pruisische prins Wilhelm en werd in 1861 koningin van Pruisen en in 1870 keizerin van Duitsland. De liberale en vooruitstrevende keizerin was een tegenstandster van de reactionaire rijkskanselier Otto von Bismarck en saboteerde zijn campagne tegen de macht van de Katholieke Kerk. Zij nam de verplegende katholieke nonnen en hun orden in bescherming.Bismarck haatte haar en liet haar in de pers defameren. Na de dood van haar man en de vroege dood van haar zoon keizer Frederik verzoenden Bismarck en de oude keizerin-weduwe zich. Zij zag in hem de sterke en nuchtere geest die haar hysterische kleinzoon keizer Wilhelm II zou kunnen leiden.
Notitie bij Wilhelm: Wilhelm was de tweede zoon van Frederik Willem III van Pruisen en Louise van Mecklenburg-Strelitz, dochter van groothertog Karel II.
Na de troonsbestijging van zijn kinderloze broer Frederik Willem IV werd hij troonopvolger. Hij was conservatief gezind. In het revolutiejaar 1848 was hij dan ook voorstander van een gewelddadig neerslaan van de Maartrevolutie in Berlijn. Toen dit bekend werd moest hij voor zijn eigen veiligheid enige tijd in Engeland doorbrengen. Een jaar later was hij weer terug in Duitsland om in Baden en de Palts leiding te geven aan de troepen, die de opstandige Democraten de kop in drukten.
Hij besteeg de troon van Pruisen in 1861, na reeds sinds 1858 regent namens de geesteszieke Frederik Willem IV te zijn geweest. Een jaar later kwam hij in aanvaring met het Huis van Afgevaardigden over het begrotingsrecht met betrekking tot militaire uitgaven.
Dankzij de aanstelling van Otto von Bismarck tot premier slaagde Wilhelm er in om het conflict in zijn voordeel te beëindigen. Hierna hield de koning zich minder met politieke zaken bezig. Hij liet deze zoveel mogelijk over aan zijn eerste minister. Wel probeerde hij zich enkele malen tevergeefs te verzetten tegen de oorlogen die Bismarck voerde.
In 1871 werd Wilhelm, nadat hij het Tweede Franse Keizerrijk van Napoleon III in de Frans-Pruisische Oorlog (1870-1871) had verslagen, in de Spiegelzaal van het Kasteel van Versailles tot Duits keizer uitgeroepen. Tijdens de periode dat hij keizer was, werden er verscheidene aanslagen op zijn leven gepleegd.
Wilhelm overleed in 1888 in Berlijn op 90-jarige leeftijd. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Frederik III, die aan keelkanker leed. Frederik overleed dan ook al 99 dagen na zijn troonsbestijging. Hierna kwam Wilhelms kleinzoon Wilhelm II op de troon.
Tussen 1867 en 1918 werden er meer dan 1000 monumenten geplaatst in het Duitse Rijk die min of meer ter ere waren van Wilhelm. Het ging bij lang niet alle monumenten alleen om Wilhelm, maar vaak om de Duitse eenwording in het algemeen. De bekendste monumenten zijn het Kyffhäuserdenkmal (1896), het Kaiser-Wilhelm-Denkmal in Porta Westfalica (1896), het Kaiser-Wilhelm-Denkmal (1897) aan de Deutsches Eck in Koblenz en het afgebroken Kaiser-Wilhelm-Nationaldenkmal (1897) in Berlijn.
Na de troonsbestijging van zijn kinderloze broer Frederik Willem IV werd hij troonopvolger. Hij was conservatief gezind. In het revolutiejaar 1848 was hij dan ook voorstander van een gewelddadig neerslaan van de Maartrevolutie in Berlijn. Toen dit bekend werd moest hij voor zijn eigen veiligheid enige tijd in Engeland doorbrengen. Een jaar later was hij weer terug in Duitsland om in Baden en de Palts leiding te geven aan de troepen, die de opstandige Democraten de kop in drukten.
Hij besteeg de troon van Pruisen in 1861, na reeds sinds 1858 regent namens de geesteszieke Frederik Willem IV te zijn geweest. Een jaar later kwam hij in aanvaring met het Huis van Afgevaardigden over het begrotingsrecht met betrekking tot militaire uitgaven.
Dankzij de aanstelling van Otto von Bismarck tot premier slaagde Wilhelm er in om het conflict in zijn voordeel te beëindigen. Hierna hield de koning zich minder met politieke zaken bezig. Hij liet deze zoveel mogelijk over aan zijn eerste minister. Wel probeerde hij zich enkele malen tevergeefs te verzetten tegen de oorlogen die Bismarck voerde.
In 1871 werd Wilhelm, nadat hij het Tweede Franse Keizerrijk van Napoleon III in de Frans-Pruisische Oorlog (1870-1871) had verslagen, in de Spiegelzaal van het Kasteel van Versailles tot Duits keizer uitgeroepen. Tijdens de periode dat hij keizer was, werden er verscheidene aanslagen op zijn leven gepleegd.
Wilhelm overleed in 1888 in Berlijn op 90-jarige leeftijd. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Frederik III, die aan keelkanker leed. Frederik overleed dan ook al 99 dagen na zijn troonsbestijging. Hierna kwam Wilhelms kleinzoon Wilhelm II op de troon.
Tussen 1867 en 1918 werden er meer dan 1000 monumenten geplaatst in het Duitse Rijk die min of meer ter ere waren van Wilhelm. Het ging bij lang niet alle monumenten alleen om Wilhelm, maar vaak om de Duitse eenwording in het algemeen. De bekendste monumenten zijn het Kyffhäuserdenkmal (1896), het Kaiser-Wilhelm-Denkmal in Porta Westfalica (1896), het Kaiser-Wilhelm-Denkmal (1897) aan de Deutsches Eck in Koblenz en het afgebroken Kaiser-Wilhelm-Nationaldenkmal (1897) in Berlijn.
Heerlijkheid:
| ten tijde van het Duitse Keizerrijk ook Wilhelm de Grote genoemd, was van 1861 tot 1888 koning van Pruisen en van 1871 tot 1888 tevens keizer van het Duitse Rijk. |
Kinderen van Augusta en Wilhelm:
1 Frederik III Willem Nicolaas Karel van Pruisen van Duitsland, geboren op dinsdag 18 oktober 1831 in Potsdam. Volgt 1216.
2 Louise Marie Elisabeth van Pruisen, geboren op maandag 3 december 1838. Volgt 1217.
1216 Frederik III Willem Nicolaas Karel van Pruisen van Duitsland is geboren op dinsdag 18 oktober 1831 in Potsdam, zoon van Wilhelm I Friedrich Ludwig von Preussen van Duitsland en Augusta van Saksen-Weimar-Eisenach (zie 1215). Frederik is overleden op vrijdag 15 juni 1888 in Potsdam, 56 jaar oud.
Frederik trouwde met Victoria van Saksen-Coburg en Gotha. Zie 280 voor persoonsgegevens van Victoria.
Notitie bij Frederik: Frederik Willem (zoals hij voor zijn troonsbestijging bekendstond) was de zoon van Wilhelm I en Augusta van Saksen-Weimar-Eisenach, een dochter van groothertog Karel Frederik. Hij trad in 1858 in het huwelijk met prinses Victoria van Saksen-Coburg-Gotha, een dochter van koningin Victoria. Zij had een grote invloed op haar echtgenoot.
Met de dood van zijn oom Frederik Willem IV werd Frederik Willems vader in 1861 koning en hijzelf kroonprins.
Frederik gold als de "liberale hoop" van Duitsland, een gezindheid die zijn positie in het conservatieve Pruisen bemoeilijkte. Hij had een slechte relatie met zijn vader Wilhelm I, diens kanselier Otto von Bismarck en zijn eigen oudste zoon, de sterk door Bismarck beïnvloede latere Wilhelm II. Er wordt nog steeds gespeculeerd of Frederik, als hij langer aan de macht was gebleven, of eerder de troon had kunnen overnemen van zijn conservatieve vader, de geschiedenis van de monarchie, het keizerrijk en later de wereld een andere koers had kunnen geven.
Frederik was bijna koning geworden van Pruisen in 1862 toen zijn vader dreigde met aftreden omdat het Pruisische parlement zijn legerhervormingsplannen niet goedkeurde. Na lang aarzelen besloot Wilhelm niet af te treden en benoemde Wilhelm tevens Bismarck tot minister-president om de constitutionele crisis op te lossen. Hierna volgde het land een conservatieve koers en Frederik schikte zich schijnbaar in zijn rol. Hij bekleedde hoge commandoposten in de Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog (1866) en de Frans-Duitse Oorlog (1870-1871). Hij werd in 1871 met een bijzonder Grootkruis van het IJzeren Kruis en de Orde "Pour le Mérite" onderscheiden.
Critici van Frederik beweren dat zijn liberale opvattingen hoofdzakelijk van zijn vrouw afkomstig waren en dat hijzelf herhaaldelijk bleef zwalken tussen conservatisme en progressievere opvattingen. Ook verwijten liberale critici hem dat hij zijn kinderen en vooral latere kroonprins Wilhelm geen liberalere opvoeding heeft gegeven. Het is trouwens helemaal niet zeker of een langer regerende liberale Frederik in zijn eentje veel aan de status quo had kunnen veranderen. De bestuurlijke elite van het land was door en door conservatief en voor minder autoritaire geluiden was aanvankelijk weinig ruimte hoewel dit na het vertrek van Bismarck wel enigszins veranderde.
In 1887 openbaarde zich bij de kroonprins, die een zware roker was, keelkanker. Conflicten tussen zijn Duitse en Engelse artsen maakten een adequate behandeling, voor zover toen beschikbaar, onmogelijk en toen Frederiks strottenhoofd uiteindelijk operatief werd verwijderd was de kanker al uitgezaaid. Frederik kon na de operatie niet meer spreken en toen hij na de dood van zijn vader de troon besteeg (9 maart 1888), was hij reeds terminaal ziek en 99 dagen later stierf hij. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Wilhelm II.
Frederik Willem noemde zich zowel in zijn hoedanigheid van koning van Pruisen als in die van Duits keizer Frederik III. Aanvankelijk had hij zich in aansluiting op de telling van de keizers van het Heilige Roomse Rijk Frederik IV willen noemen (Frederik III regeerde 1452-1493), maar Bismarck ontraadde hem dit. Hierop besloot hij met de naam Frederik III aan te knopen bij de nummering van de koningen van Pruisen (Frederik II de Grote regeerde 1740-1786).
Op 24 augustus 1874 werd Frederik in de Nederlandse Militaire Willems-Orde opgenomen. Aanleiding was, zo blijkt uit de inscriptie "Wilhelm III. König der Niederlande / bei der Vermählung der Prinzessin Marie von Preussen / und Prinz Heinrich der Niederlande. / Potsdam, am 24. August 1878." op zijn in Berlijn in het Zeughaus bewaarde ster, een dynastiek huwelijk.
Met de dood van zijn oom Frederik Willem IV werd Frederik Willems vader in 1861 koning en hijzelf kroonprins.
Frederik gold als de "liberale hoop" van Duitsland, een gezindheid die zijn positie in het conservatieve Pruisen bemoeilijkte. Hij had een slechte relatie met zijn vader Wilhelm I, diens kanselier Otto von Bismarck en zijn eigen oudste zoon, de sterk door Bismarck beïnvloede latere Wilhelm II. Er wordt nog steeds gespeculeerd of Frederik, als hij langer aan de macht was gebleven, of eerder de troon had kunnen overnemen van zijn conservatieve vader, de geschiedenis van de monarchie, het keizerrijk en later de wereld een andere koers had kunnen geven.
Frederik was bijna koning geworden van Pruisen in 1862 toen zijn vader dreigde met aftreden omdat het Pruisische parlement zijn legerhervormingsplannen niet goedkeurde. Na lang aarzelen besloot Wilhelm niet af te treden en benoemde Wilhelm tevens Bismarck tot minister-president om de constitutionele crisis op te lossen. Hierna volgde het land een conservatieve koers en Frederik schikte zich schijnbaar in zijn rol. Hij bekleedde hoge commandoposten in de Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog (1866) en de Frans-Duitse Oorlog (1870-1871). Hij werd in 1871 met een bijzonder Grootkruis van het IJzeren Kruis en de Orde "Pour le Mérite" onderscheiden.
Critici van Frederik beweren dat zijn liberale opvattingen hoofdzakelijk van zijn vrouw afkomstig waren en dat hijzelf herhaaldelijk bleef zwalken tussen conservatisme en progressievere opvattingen. Ook verwijten liberale critici hem dat hij zijn kinderen en vooral latere kroonprins Wilhelm geen liberalere opvoeding heeft gegeven. Het is trouwens helemaal niet zeker of een langer regerende liberale Frederik in zijn eentje veel aan de status quo had kunnen veranderen. De bestuurlijke elite van het land was door en door conservatief en voor minder autoritaire geluiden was aanvankelijk weinig ruimte hoewel dit na het vertrek van Bismarck wel enigszins veranderde.
In 1887 openbaarde zich bij de kroonprins, die een zware roker was, keelkanker. Conflicten tussen zijn Duitse en Engelse artsen maakten een adequate behandeling, voor zover toen beschikbaar, onmogelijk en toen Frederiks strottenhoofd uiteindelijk operatief werd verwijderd was de kanker al uitgezaaid. Frederik kon na de operatie niet meer spreken en toen hij na de dood van zijn vader de troon besteeg (9 maart 1888), was hij reeds terminaal ziek en 99 dagen later stierf hij. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Wilhelm II.
Frederik Willem noemde zich zowel in zijn hoedanigheid van koning van Pruisen als in die van Duits keizer Frederik III. Aanvankelijk had hij zich in aansluiting op de telling van de keizers van het Heilige Roomse Rijk Frederik IV willen noemen (Frederik III regeerde 1452-1493), maar Bismarck ontraadde hem dit. Hierop besloot hij met de naam Frederik III aan te knopen bij de nummering van de koningen van Pruisen (Frederik II de Grote regeerde 1740-1786).
Op 24 augustus 1874 werd Frederik in de Nederlandse Militaire Willems-Orde opgenomen. Aanleiding was, zo blijkt uit de inscriptie "Wilhelm III. König der Niederlande / bei der Vermählung der Prinzessin Marie von Preussen / und Prinz Heinrich der Niederlande. / Potsdam, am 24. August 1878." op zijn in Berlijn in het Zeughaus bewaarde ster, een dynastiek huwelijk.
Heerlijkheid:
| van 9 maart tot 15 juni 1888 als Frederik III (Duits: Friedrich III.) keizer van het Duitse Rijk en koning van Pruisen. Hij werd binnen de familie ook wel Fritz genoemd. |
Kinderen van Frederik en Victoria: zie 280.
1217 Louise Marie Elisabeth van Pruisen is geboren op maandag 3 december 1838, dochter van Wilhelm I Friedrich Ludwig von Preussen van Duitsland en Augusta van Saksen-Weimar-Eisenach (zie 1215). Louise is overleden op maandag 23 april 1923, 84 jaar oud.
Louise trouwde, 17 jaar oud, op zaterdag 20 september 1856 met Frederik I Willem Lodewijk Van Baden, 30 jaar oud. Frederik is geboren op zaterdag 9 september 1826 in Karlsruhe. Frederik is overleden op zaterdag 28 september 1907 in Mainau, 81 jaar oud.
Titel:
| Prinses van Pruisen, Groothertogin van Baden |
Notitie bij Frederik: Hij was de tweede zoon van groothertog Leopold en Sofie, dochter van koning Gustaaf IV Adolf van Zweden. Daar zijn oudere broer Lodewijk II ongeneeslijk ziek was werd Frederik bij de dood van zijn vader in 1852 tot regent aangewezen. Vier jaar later kreeg hij de groothertogstitel. Op 20 september 1856 trad hij in het huwelijk met Louise Marie Elisabeth van Pruisen, dochter van de latere Duitse keizer Wilhelm I.
Frederik was zeer liberaal gezind en verklaarde dat de constitutionele monarchie de beste regeringsvorm was. Onder zijn bewind werden vele belangrijke hervormingen doorgevoerd, waaronder de invoering van het burgerlijk huwelijk. Hij bracht het godsdienstonderwijs op de openbare maar op kerkelijke leest geschoeide scholen onder de hoede van de kerken, maar verklaarde dat het openbaar onderwijs een zaak van de staat was. Tot slot voerde hij in 1904 een grondwetsherziening door die het algemene, directe en geheime stemrecht voor de Tweede Kamer mogelijk maakte.
In de Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog van 1866 stond Frederik aan de kant van Oostenrijk. Na afloop van deze moest Baden Pruisen een schadevergoeding betalen en het leger naar Pruisisch model reorganiseren. In 1867 nam hij deel aan de Noord-Duitse Bond en in 1870/1871 zette hij zich als schoonzoon van Wilhelm I in voor de totstandkoming van het Duitse Keizerrijk.
Frederik stierf op 28 september 1907 en werd opgevolgd door zijn oudste zoon Frederik II.
Frederik was de stichter van de Orde van Berthold de Eerste en de Orde van Berthold de Eerste van Zähringen.
Frederik was zeer liberaal gezind en verklaarde dat de constitutionele monarchie de beste regeringsvorm was. Onder zijn bewind werden vele belangrijke hervormingen doorgevoerd, waaronder de invoering van het burgerlijk huwelijk. Hij bracht het godsdienstonderwijs op de openbare maar op kerkelijke leest geschoeide scholen onder de hoede van de kerken, maar verklaarde dat het openbaar onderwijs een zaak van de staat was. Tot slot voerde hij in 1904 een grondwetsherziening door die het algemene, directe en geheime stemrecht voor de Tweede Kamer mogelijk maakte.
In de Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog van 1866 stond Frederik aan de kant van Oostenrijk. Na afloop van deze moest Baden Pruisen een schadevergoeding betalen en het leger naar Pruisisch model reorganiseren. In 1867 nam hij deel aan de Noord-Duitse Bond en in 1870/1871 zette hij zich als schoonzoon van Wilhelm I in voor de totstandkoming van het Duitse Keizerrijk.
Frederik stierf op 28 september 1907 en werd opgevolgd door zijn oudste zoon Frederik II.
Frederik was de stichter van de Orde van Berthold de Eerste en de Orde van Berthold de Eerste van Zähringen.
Titel:
| van 1852 tot 1856 regent en daarna tot zijn dood groothertog van Baden. |
Kinderen van Louise en Frederik:
1 Frederik II Willem Lodewijk August Van Baden, geboren op donderdag 9 juli 1857 in Karlsruhe. Frederik is overleden op donderdag 9 augustus 1928 in Badenweiler, 71 jaar oud.
Notitie bij Frederik: Frederik was de oudste zoon van groothertog Frederik I en Louise, dochter van de Duitse keizer Wilhelm I. Zoals zoveel vorstenzonen begon hij een militaire carrière en diende als kolonel van de infanterie in de legers van Oostenrijk, Pruisen en Württemberg. Op 20 september 1885 trad hij in het huwelijk met Hilda Charlotte Wilhelmine van Nassau-Weilburg, dochter van Adolf van Nassau. Het paar bleef kinderloos.
Frederik II besteeg na de dood van Frederik I op 28 september 1907 de Badense troon. Hij zette het liberale beleid van zijn vader voort zodat Baden zijn status als "Musterländle" (voorbeeldlandje) behield. Bij gebrek aan nakomelingen werd zijn neef Max, later rijkskanselier van het Keizerrijk, als troonopvolger aangewezen.
De revolutie die in 1918 door Duitsland stormde liet ook Baden niet onberoerd. Frederik werd op 22 november gedwongen troonsafstand te doen. Men prees hem evenwel openlijk voor zijn beleid, dat gunstig afstak bij het Pruisische. Na de revolutie ontstond de Vrijstaat Baden die in 1951/1952 opging in het nieuwe bondsland Baden-Württemberg. De ex-groothertog bracht de rest van zijn leven zeer teruggetrokken door in zijn slot in Freiburg. Hij stierf op 9 augustus 1928.
Ridderorden en militaire onderscheidingen:
Orde van de Zwarte Adelaar
Orde van de Olifant
IJzeren Kruis 1914
Frederik II besteeg na de dood van Frederik I op 28 september 1907 de Badense troon. Hij zette het liberale beleid van zijn vader voort zodat Baden zijn status als "Musterländle" (voorbeeldlandje) behield. Bij gebrek aan nakomelingen werd zijn neef Max, later rijkskanselier van het Keizerrijk, als troonopvolger aangewezen.
De revolutie die in 1918 door Duitsland stormde liet ook Baden niet onberoerd. Frederik werd op 22 november gedwongen troonsafstand te doen. Men prees hem evenwel openlijk voor zijn beleid, dat gunstig afstak bij het Pruisische. Na de revolutie ontstond de Vrijstaat Baden die in 1951/1952 opging in het nieuwe bondsland Baden-Württemberg. De ex-groothertog bracht de rest van zijn leven zeer teruggetrokken door in zijn slot in Freiburg. Hij stierf op 9 augustus 1928.
Ridderorden en militaire onderscheidingen:
Orde van de Zwarte Adelaar
Orde van de Olifant
IJzeren Kruis 1914
Titel:
| van 1907 tot 1918 de laatste groothertog van Baden |
2 Victoria Van Baden, geboren op donderdag 7 augustus 1862 in Baden-Württemberg, Duitsland. Volgt 1218.
3 Lodewijk Willem Van Baden, geboren op maandag 12 juni 1865 in Baden-Baden. Lodewijk is overleden op donderdag 23 februari 1888 in Freiburg im Breisgau, 22 jaar oud.
Notitie bij overlijden van Lodewijk: Bij zijn overlijden was Lodewijk Willem groothertogelijk prins, markgraaf van Baden en hertog van Zähringen. Hij was tevens lid van het Corps Suevia Heidelberg.
1218 Victoria Van Baden is geboren op donderdag 7 augustus 1862 in Baden-Württemberg, Duitsland, dochter van Frederik I Willem Lodewijk Van Baden en Louise Marie Elisabeth van Pruisen (zie 1217). Victoria is overleden op vrijdag 4 april 1930 in Rome, 67 jaar oud.
Victoria trouwde, 19 jaar oud, op dinsdag 20 september 1881 in Karlsruhe met Gustaaf V Van Zweden, 23 jaar oud. Gustaaf is geboren op woensdag 16 juni 1858 in Slot Drottningholm, zoon van Oscar II Van Zweden en Sophia van Nassau-Weilburg. Gustaaf is overleden op zondag 29 oktober 1950 in Stockholm, 92 jaar oud.
Notitie bij Victoria: Victoria had grote politieke invloed op haar echtgenoot. Na de Eerste Wereldoorlog verloor zij haar populariteit, omdat ze erg Duitsgezind was. Zij was getalenteerd op veel gebieden: ze was een bijzonder goed in het schilderen en fotograferen, en hield zich intensief bezig met experimentele ontwikkelingstechnieken. Ook was ze een uitstekende pianiste, die bijvoorbeeld de hele Ring des Nibelungen uit haar hoofd kon spelen. Victoria van Baden hield zich in Zweden veel bezig met liefdadigheidsinstellingen. Zij was haar leven lang ziekelijk. In de eerste dertig jaar van haar leven werd zij behandeld door haar artsen met therapieën die haar ziekte eerder verergerden. In 1892 echter kreeg zij een nieuwe hofarts in de geneesheer en schrijver Axel Munthe, die haar adviseerde regelmatig te gaan kuren in zuidelijke landen. Daarna ging ze onder meer regelmatig naar Egypte en naar het Italiaanse eiland Capri, waar Munthe een villa had, en bouwde zich daar een eigen residentie, met een groot park eromheen. Deze villa inspireerde haar tot de bouw van het Slot Solliden op het eiland Öland, waar de koninklijke familie sindsdien haar zomervakanties doorbrengt.
Heerlijkheid:
| Prinses van Baden, Koningin van Zweden |
Notitie bij Gustaaf: Gustaaf werd geboren op 16 juni 1858 in het Slot Drottningholm en werd toen meteen verheven tot hertog van Värmland. Gustaaf had alleen jongere broers: Prins Oscar (1859-1953) huwde zonder toestemming van de koning met Ebba van Fulkila Munck, Prins Karel (1861-1951) huwde prinses Ingeborg van Denemarken, een dochter van koning Frederik VIII en Prins Eugenius (1865-1947) bleef ongehuwd, maar was wel een beroemd schilder. In december 1907 stierf zijn vader Oscar II en zo werd Gustaaf koning van Zweden als Gustaaf V. Gustaaf werd geen koning van Noorwegen want dat was in 1905 onafhankelijk geworden. In Noorwegen zat toen een neef van Gustaaf op de troon, koning Haakon VII.
Gustaaf huwde op 20 september 1881 in Karlsruhe met Prinses Victoria van Baden. Victoria was een kleindochter van prinses Sofie van Holstein-Gottorp, een dochter van oud-koning Gustaaf IV Adolf van Zweden en diens vrouw koningin Frederika van Baden. Door deze verbintenis werden het huis Bernadotte en het huis Holstein-Gottorf met elkaar verenigd. Het huis Holstein-Gottorf regeerde over Zweden van 1751 tot 1818. Uit het huwelijk van Gustaaf en Victoria werden drie zonen geboren.
Koning Gustaaf V was de laatste Zweedse koning die zich direct bemoeide met de politiek van zijn land. Dit deed Gustaaf in 1914 over de geschillen van de defensiebegroting. Hij was een zeer conservatieve man, en hij keurde de democratische beweging en de eisen voor de rechten van werknemers niet goed. Hij was ook de laatste Zweedse koning die bevelhebber was van de Zweedse Strijdkrachten in de periode tussen 1907 en 1939.
Er werd van Gustaaf gedacht dat hij Duitse sympathieën had tijdens de Eerste Wereldoorlog. Zijn politieke houding tijdens de Eerste Wereldoorlog werd sterk beïnvloed door zijn dominante vrouw, koningin Victoria, die een sterke band had met haar Duitse geboorteland. Op 18 december 1914 had Gustaaf een ontmoeting met de twee andere koningen van Scandinavië, koning Haakon VII van Noorwegen en koning Christiaan X van Denemarken, om eenheid aan te tonen binnen en tussen de Scandinavische landen. Eén van Gustaafs andere doelstellingen van deze drie-koningenconferentie was om de vermoedens dat hij aan de Duitse kant van de oorlog stond, te ontkennen.
Zowel de koning als zijn kleinzoon, prins Gustaaf Adolf, hadden sympathie getoond tegenover bepaalde nazileiders vóór de Tweede Wereldoorlog, hoewel duidelijk aantoonbaar enkel voor diplomatieke doeleinden. Gustaaf bezocht tijdens de Tweede Wereldoorlog Berlijn en ook de Duitse leider Adolf Hitler. Volgens historicus Jörgen Weibull probeerde Gustaaf V Adolf Hitler ervan te overtuigen om de vervolging van de Joden te verminderen. Hij deed ook een beroep op de leider van Hongarije, om "in de naam van de mensheid" op te staan voor zijn Joden. Op verzoek van de Amerikaanse president Franklin Delano Roosevelt, deed Gustaaf V een beroep op Hitler voor vredesonderhandelingen in 1938, "in het belang van de vrede".
Toen nazi-Duitsland de Sovjet-Unie binnen viel in oktober 1941, probeerde koning Gustaaf een privé-brief naar Hitler te sturen, om hem te bedanken voor het onderdrukken van de "Bolsjewieken pest" en om hem te feliciteren hem met zijn "reeds bereikte overwinningen". Maar hij werd door eerste-minister Per Albin Hansson gestopt om dit te doen. Desondanks stuurde Gustaaf in het geheim en achter de rug om van het parlement, via de Duitse ambassade in Stockholm, een telegram naar Hitler.
Gustaaf V was een lange en dunne man. Hij droeg pince-nez brillen en hij had een puntige sik en snor voor de meeste van zijn tienerjaren. Het was een officieel geheim dat de koning een homoseksuele man was, en in zijn latere leven vond hij het geen probleem om dit te vertellen. Een vermeende seksuele affaire met de man Kurt Haijby leidde tot de Haijby-affaire: het hof had Haijby grote sommen geld betaald, hij kreeg tot tweemaal toe psychiatrische zorg en hij werd naar nazi-Duitsland gestuurd, waar hij in een gevangenis van de Gestapo werd geplaatst. De koning was waarschijnlijk niet op de hoogte van deze gebeurtenissen, of althans niet instrumentaal. Dit kwam voor het eerst in de openbaarheid via de onderzoeksjournalistiek van Wilhelm Moberg en Herbert Tingsten, hoofdredacteuren bij de Dagens Nyheter.
Gustaaf V was een intensieve tennisspeler onder de pseudoniem Mr. G. Als speler en promotor van de sport werd hij in 1980 opgenomen in de Tennis Hall of Fame. De koning leerde tennis spelen tijdens een bezoek aan Engeland in 1876. Toen hij terugkeerde in Zweden richtte hij daar de eerste Zweedse tennisclub op. In 1936 richtte hij de Konings Club op. Tijdens zijn regering werd Gustaaf vaak gezien aan de Rivièra, waar hij dan tennis speelde. Tijdens zijn bezoek aan Berlijn ging hij direct na een ontmoeting met Hitler tennissen met de Joodse speler Daniel Prenn. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwam hij op voor betere behandeling voor de Davis Cup-sterren zoals Jean Borotra uit Frankrijk en Gottfried von Cramm uit Duitsland, die gevangen waren gezet door de Duitse regering.
Gustaaf V was de 1.062ste Ridder in de Spaanse Orde van het Gulden Vlies, hij werd de 828ste Ridder in de Orde van de Kousenband in 1905 en kreeg het grootkruis in de Orde van de Toren en het Zwaard.
Koning Gustaaf V van Zweden stierf op 29 oktober 1950 in Stockholm. Hij was 92 jaar oud en had 43 jaar geregeerd. Hij werd opgevolgd door zijn oudste zoon koning Gustaaf VI Adolf.
Gustaaf huwde op 20 september 1881 in Karlsruhe met Prinses Victoria van Baden. Victoria was een kleindochter van prinses Sofie van Holstein-Gottorp, een dochter van oud-koning Gustaaf IV Adolf van Zweden en diens vrouw koningin Frederika van Baden. Door deze verbintenis werden het huis Bernadotte en het huis Holstein-Gottorf met elkaar verenigd. Het huis Holstein-Gottorf regeerde over Zweden van 1751 tot 1818. Uit het huwelijk van Gustaaf en Victoria werden drie zonen geboren.
Koning Gustaaf V was de laatste Zweedse koning die zich direct bemoeide met de politiek van zijn land. Dit deed Gustaaf in 1914 over de geschillen van de defensiebegroting. Hij was een zeer conservatieve man, en hij keurde de democratische beweging en de eisen voor de rechten van werknemers niet goed. Hij was ook de laatste Zweedse koning die bevelhebber was van de Zweedse Strijdkrachten in de periode tussen 1907 en 1939.
Er werd van Gustaaf gedacht dat hij Duitse sympathieën had tijdens de Eerste Wereldoorlog. Zijn politieke houding tijdens de Eerste Wereldoorlog werd sterk beïnvloed door zijn dominante vrouw, koningin Victoria, die een sterke band had met haar Duitse geboorteland. Op 18 december 1914 had Gustaaf een ontmoeting met de twee andere koningen van Scandinavië, koning Haakon VII van Noorwegen en koning Christiaan X van Denemarken, om eenheid aan te tonen binnen en tussen de Scandinavische landen. Eén van Gustaafs andere doelstellingen van deze drie-koningenconferentie was om de vermoedens dat hij aan de Duitse kant van de oorlog stond, te ontkennen.
Zowel de koning als zijn kleinzoon, prins Gustaaf Adolf, hadden sympathie getoond tegenover bepaalde nazileiders vóór de Tweede Wereldoorlog, hoewel duidelijk aantoonbaar enkel voor diplomatieke doeleinden. Gustaaf bezocht tijdens de Tweede Wereldoorlog Berlijn en ook de Duitse leider Adolf Hitler. Volgens historicus Jörgen Weibull probeerde Gustaaf V Adolf Hitler ervan te overtuigen om de vervolging van de Joden te verminderen. Hij deed ook een beroep op de leider van Hongarije, om "in de naam van de mensheid" op te staan voor zijn Joden. Op verzoek van de Amerikaanse president Franklin Delano Roosevelt, deed Gustaaf V een beroep op Hitler voor vredesonderhandelingen in 1938, "in het belang van de vrede".
Toen nazi-Duitsland de Sovjet-Unie binnen viel in oktober 1941, probeerde koning Gustaaf een privé-brief naar Hitler te sturen, om hem te bedanken voor het onderdrukken van de "Bolsjewieken pest" en om hem te feliciteren hem met zijn "reeds bereikte overwinningen". Maar hij werd door eerste-minister Per Albin Hansson gestopt om dit te doen. Desondanks stuurde Gustaaf in het geheim en achter de rug om van het parlement, via de Duitse ambassade in Stockholm, een telegram naar Hitler.
Gustaaf V was een lange en dunne man. Hij droeg pince-nez brillen en hij had een puntige sik en snor voor de meeste van zijn tienerjaren. Het was een officieel geheim dat de koning een homoseksuele man was, en in zijn latere leven vond hij het geen probleem om dit te vertellen. Een vermeende seksuele affaire met de man Kurt Haijby leidde tot de Haijby-affaire: het hof had Haijby grote sommen geld betaald, hij kreeg tot tweemaal toe psychiatrische zorg en hij werd naar nazi-Duitsland gestuurd, waar hij in een gevangenis van de Gestapo werd geplaatst. De koning was waarschijnlijk niet op de hoogte van deze gebeurtenissen, of althans niet instrumentaal. Dit kwam voor het eerst in de openbaarheid via de onderzoeksjournalistiek van Wilhelm Moberg en Herbert Tingsten, hoofdredacteuren bij de Dagens Nyheter.
Gustaaf V was een intensieve tennisspeler onder de pseudoniem Mr. G. Als speler en promotor van de sport werd hij in 1980 opgenomen in de Tennis Hall of Fame. De koning leerde tennis spelen tijdens een bezoek aan Engeland in 1876. Toen hij terugkeerde in Zweden richtte hij daar de eerste Zweedse tennisclub op. In 1936 richtte hij de Konings Club op. Tijdens zijn regering werd Gustaaf vaak gezien aan de Rivièra, waar hij dan tennis speelde. Tijdens zijn bezoek aan Berlijn ging hij direct na een ontmoeting met Hitler tennissen met de Joodse speler Daniel Prenn. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwam hij op voor betere behandeling voor de Davis Cup-sterren zoals Jean Borotra uit Frankrijk en Gottfried von Cramm uit Duitsland, die gevangen waren gezet door de Duitse regering.
Gustaaf V was de 1.062ste Ridder in de Spaanse Orde van het Gulden Vlies, hij werd de 828ste Ridder in de Orde van de Kousenband in 1905 en kreeg het grootkruis in de Orde van de Toren en het Zwaard.
Koning Gustaaf V van Zweden stierf op 29 oktober 1950 in Stockholm. Hij was 92 jaar oud en had 43 jaar geregeerd. Hij werd opgevolgd door zijn oudste zoon koning Gustaaf VI Adolf.
Heerlijkheid:
| was van 8 december 1907 tot 29 oktober 1950 koning van Zweden |
Kinderen van Victoria en Gustaaf:
1 Gustaaf VI Adolf Van Zweden, geboren op woensdag 11 januari 1882 in Stockholm. Volgt 1219.
2 Willem Van Zweden, geboren op dinsdag 17 juni 1884 in Stockholm. Volgt 1220.
3 Erik Van Zweden, geboren op zaterdag 20 april 1889 in Stockholm. Erik is overleden op vrijdag 20 september 1918 in Slot Drottningholm, 29 jaar oud.
Notitie bij Erik: Erik was een ziekelijk kind. Hij was epileptisch en gebruikte veel medicijnen. Hij leefde een zeer teruggetrokken bestaan en mengde zich niet in staatsaangelegenheden of familiezaken. In 1904 werd hij door koning Oscar II van Zweden, zijn grootvader, opgenomen in de Orde van de Noorse Leeuw.
Erik overleed uiteindelijk op 29-jarige leeftijd aan de gevolgen van de epidemie van de Spaanse griep. Hoewel zij wisten dat hun zoon stervende was, waren noch zijn vader, noch zijn moeder bij zijn sterfbed aanwezig.
Erik overleed uiteindelijk op 29-jarige leeftijd aan de gevolgen van de epidemie van de Spaanse griep. Hoewel zij wisten dat hun zoon stervende was, waren noch zijn vader, noch zijn moeder bij zijn sterfbed aanwezig.
1219 Gustaaf VI Adolf Van Zweden is geboren op woensdag 11 januari 1882 in Stockholm, zoon van Gustaaf V Van Zweden en Victoria Van Baden (zie 1218). Hij is gedoopt op zaterdag 11 maart 1882. Gustaaf is overleden op zaterdag 15 september 1973 in Helsingborg, 91 jaar oud.
Notitie bij Gustaaf: Hij werd geboren in Stockholm op 11 november 1882, hij werd toen hertog van Skåne. Hij was de oudste zoon van kroonprins Gustaaf van Zweden en kroonprinses Victoria. Toen hij werd geboren was koning Oscar II van Zweden aan de macht. Gustaaf Adolf had twee jongere broers: prins Wilhelm (1884-1965) die huwde met Maria Paulowna van Rusland en prins Erik die stierf op vrij jonge leeftijd (1889-1918). Toen zijn vader op 29 oktober 1950 stierf, werd hij koning van Zweden als Gustaaf VI Adolf. Zijn persoonlijke motto was Plikten framför allt (Nederlands: Plicht voor alles). Zijn overgrootmoeder Sofie van Holstein-Gottorp was een dochter van de afgezette koning Gustaaf IV Adolf van Zweden waardoor Gustaaf VI Adolf afstamt van het afgezette Zweedse koningshuis Holstein-Gottorp.
Gustaaf VI Adolf huwde een eerste maal op 15 juni 1905 met prinses Margaretha van Connaught, een dochter van prins Arthur van het Verenigd Koninkrijk en prinses Louise Margaretha van Pruisen. Prins Arthur was een zoon van koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk en prins-gemaal Albert. Louise Margaretha op haar beurt was een dochter van prins Frederik Karel van Pruisen en prinses Maria Anna van Anhalt-Dessau. Uit dit huwelijk werden vier zonen geboren en één dochter. Prinses Margaretha, zwanger van haar zesde kind, stierf erg onverwacht op 1 mei 1920 in Stockholms slot.
Een tweede huwelijk ging Gustaaf Adolf aan met prinses Louise Mountbatten. Het vond plaats op 3 november 1923 in het St. James’s Palace te Londen. Louise was een dochter van Lodewijk Alexander van Battenberg en van prinses Victoria Maria van Hessen-Darmstadt. Victoria Maria was een dochter van prinses Alice van het Verenigd Koninkrijk, een dochter van koningin Victoria en prins-gemaal Albert. Louise Mountbatten was een tante van de huidige prins-gemaal van Engeland, prins Philip Mountbatten. Het was Louise die koningin van Zweden werd.
In 1950 na de dood van koning Gustaaf V werd Gustaaf Adolf koning van Zweden. Zijn vader was overleden op 92-jarige leeftijd en Gustaaf VI Adolf werd koning op de leeftijd van 67 jaar. Gustaaf VI Adolf was gedurende 23 jaar koning der Zweden. Tijdens het bewind van Gustaaf VI Adolf werd er gewerkt aan een nieuwe constitutie van Zweden. Deze nieuwe constitutie ging uiteindelijk van kracht in 1975 na de dood van de koning. De nieuwe constitutie was ter vervanging van de grondwet daterende uit 1809 en was vooral gericht op hervormingen in overeenstemming met de moderne tijd. De persoonlijke kwaliteiten van koning Gustaaf Adolf maakten hem populair onder het Zweedse volk en, op zijn beurt heeft deze populariteit geleid tot een sterke publieke opinie ten gunste van het behoud van de monarchie. Gustaaf Adolfs expertise en interesse in een breed scala van terreinen (waaronder o.a. architectuur en plantkunde) maakte van hem een gerespecteerd man, net als zijn informele en bescheiden karakter en zijn doelgericht vermijden van pracht en praal. De monarchie werd echter ondergeschikt gemaakt aan een democratische staat. Aanvullende bevoegdheden van de vorst werden verwijderd toen in Zweden de constitutionele hervorming werd voltooid in 1975.
Gustaaf VI Adolf was een toegewijd archeoloog en werd toegelaten tot de British Academy voor zijn werk in de botanie in 1958. Gustaaf VI Adolf had deelgenomen aan de archeologische expedities in China, Griekenland en Italië en hij was de oprichter van het Zweedse Instituut te Rome. Hij werd in 1910 de 1126e Ridder in de Orde van het Gulden Vlies in Spanje en hij werd in 1954 de 915e Ridder in de Orde van de Kousenband.
Koning Gustaaf VI Adolf overleed op 15 september 1973 op de leeftijd van 90 jaar na een verslechtering van zijn gezondheid, dat eindigde in longontsteking in het ziekenhuis van Helsingborg. Hij werd opgevolgd door zijn kleinzoon, de 27-jarige kroonprins Karel Gustaaf, zoon van de in 1947 overleden prins Gustaaf Adolf. Koning Gustaaf VI Adolf werd niet zoals bijna al zijn voorgangers bijgezet in de Riddarholmskyrkan te Stockholm maar op de Koninklijke begraafplaats van het Hagapaleis. Hij werd begraven naast zijn twee overleden vrouwen. Koning Gustaaf Adolf is de grootvader van de huidige Zweedse koning, Karel XVI Gustaaf en van de huidige Deense koningin Margaretha II.
De reputatie van de koning als een "professionele amateur hoogleraar" was alom bekend, zowel nationaal als internationaal, en ook onder zijn familieleden en vrienden. Gustaaf Adolf had een enorme privé-bibliotheek bestaande uit bijna 80.000 boeken - het meest indrukwekkende in dit alles was dat hij daadwerkelijk het grootste deel van al die boeken had gelezen. Hij had belangstelling in gespecialiseerde literatuur over Chinese kunst en Oost-Aziatische geschiedenis. Koning Gustaaf Adolf was vooral geïnteresseerd in de geschiedenis van de beschaving, en hij heeft deelgenomen aan verschillende archeologische expedities. Een andere grote interesse was plantkunde, vooral op het gebied van bloemen en tuinieren. Hij werd beschouwd als een expert op het gebied van de rododendron. Bij het Sofieropaleis (het zomerverblijf van de koning) kweekte hij een van de mooiste collecties rododendrons.
Net als zijn zoon, prins Bertil van Zweden, had koning Gustaaf Adolf levenslang belangstelling in verschillende sporten. Hij genoot van tennis en golf. Daarnaast was hij dol op vliegvissen.
Gustaaf: Gustaaf VI Adolf huwde een eerste maal op 15 juni 1905 met prinses Margaretha van Connaught, een dochter van prins Arthur van het Verenigd Koninkrijk en prinses Louise Margaretha van Pruisen. Prins Arthur was een zoon van koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk en prins-gemaal Albert. Louise Margaretha op haar beurt was een dochter van prins Frederik Karel van Pruisen en prinses Maria Anna van Anhalt-Dessau. Uit dit huwelijk werden vier zonen geboren en één dochter. Prinses Margaretha, zwanger van haar zesde kind, stierf erg onverwacht op 1 mei 1920 in Stockholms slot.
Een tweede huwelijk ging Gustaaf Adolf aan met prinses Louise Mountbatten. Het vond plaats op 3 november 1923 in het St. James’s Palace te Londen. Louise was een dochter van Lodewijk Alexander van Battenberg en van prinses Victoria Maria van Hessen-Darmstadt. Victoria Maria was een dochter van prinses Alice van het Verenigd Koninkrijk, een dochter van koningin Victoria en prins-gemaal Albert. Louise Mountbatten was een tante van de huidige prins-gemaal van Engeland, prins Philip Mountbatten. Het was Louise die koningin van Zweden werd.
In 1950 na de dood van koning Gustaaf V werd Gustaaf Adolf koning van Zweden. Zijn vader was overleden op 92-jarige leeftijd en Gustaaf VI Adolf werd koning op de leeftijd van 67 jaar. Gustaaf VI Adolf was gedurende 23 jaar koning der Zweden. Tijdens het bewind van Gustaaf VI Adolf werd er gewerkt aan een nieuwe constitutie van Zweden. Deze nieuwe constitutie ging uiteindelijk van kracht in 1975 na de dood van de koning. De nieuwe constitutie was ter vervanging van de grondwet daterende uit 1809 en was vooral gericht op hervormingen in overeenstemming met de moderne tijd. De persoonlijke kwaliteiten van koning Gustaaf Adolf maakten hem populair onder het Zweedse volk en, op zijn beurt heeft deze populariteit geleid tot een sterke publieke opinie ten gunste van het behoud van de monarchie. Gustaaf Adolfs expertise en interesse in een breed scala van terreinen (waaronder o.a. architectuur en plantkunde) maakte van hem een gerespecteerd man, net als zijn informele en bescheiden karakter en zijn doelgericht vermijden van pracht en praal. De monarchie werd echter ondergeschikt gemaakt aan een democratische staat. Aanvullende bevoegdheden van de vorst werden verwijderd toen in Zweden de constitutionele hervorming werd voltooid in 1975.
Gustaaf VI Adolf was een toegewijd archeoloog en werd toegelaten tot de British Academy voor zijn werk in de botanie in 1958. Gustaaf VI Adolf had deelgenomen aan de archeologische expedities in China, Griekenland en Italië en hij was de oprichter van het Zweedse Instituut te Rome. Hij werd in 1910 de 1126e Ridder in de Orde van het Gulden Vlies in Spanje en hij werd in 1954 de 915e Ridder in de Orde van de Kousenband.
Koning Gustaaf VI Adolf overleed op 15 september 1973 op de leeftijd van 90 jaar na een verslechtering van zijn gezondheid, dat eindigde in longontsteking in het ziekenhuis van Helsingborg. Hij werd opgevolgd door zijn kleinzoon, de 27-jarige kroonprins Karel Gustaaf, zoon van de in 1947 overleden prins Gustaaf Adolf. Koning Gustaaf VI Adolf werd niet zoals bijna al zijn voorgangers bijgezet in de Riddarholmskyrkan te Stockholm maar op de Koninklijke begraafplaats van het Hagapaleis. Hij werd begraven naast zijn twee overleden vrouwen. Koning Gustaaf Adolf is de grootvader van de huidige Zweedse koning, Karel XVI Gustaaf en van de huidige Deense koningin Margaretha II.
De reputatie van de koning als een "professionele amateur hoogleraar" was alom bekend, zowel nationaal als internationaal, en ook onder zijn familieleden en vrienden. Gustaaf Adolf had een enorme privé-bibliotheek bestaande uit bijna 80.000 boeken - het meest indrukwekkende in dit alles was dat hij daadwerkelijk het grootste deel van al die boeken had gelezen. Hij had belangstelling in gespecialiseerde literatuur over Chinese kunst en Oost-Aziatische geschiedenis. Koning Gustaaf Adolf was vooral geïnteresseerd in de geschiedenis van de beschaving, en hij heeft deelgenomen aan verschillende archeologische expedities. Een andere grote interesse was plantkunde, vooral op het gebied van bloemen en tuinieren. Hij werd beschouwd als een expert op het gebied van de rododendron. Bij het Sofieropaleis (het zomerverblijf van de koning) kweekte hij een van de mooiste collecties rododendrons.
Net als zijn zoon, prins Bertil van Zweden, had koning Gustaaf Adolf levenslang belangstelling in verschillende sporten. Hij genoot van tennis en golf. Daarnaast was hij dol op vliegvissen.
(1) trouwde, 23 jaar oud, op donderdag 15 juni 1905 met Margaretha van Connaught, 23 jaar oud. Zie 416 voor persoonsgegevens van Margaretha.
(2) trouwde, 41 jaar oud, op zaterdag 3 november 1923 in in het St. James’s Palace met Louise Mountbatten, 34 jaar oud. Zie 368 voor persoonsgegevens van Louise.
Kinderen van Gustaaf en Margaretha: zie 416.
1220 Willem Van Zweden is geboren op dinsdag 17 juni 1884 in Stockholm, zoon van Gustaaf V Van Zweden en Victoria Van Baden (zie 1218). Willem is overleden op zaterdag 5 juni 1965 in Stockholm, 80 jaar oud.
Willem trouwde, 23 jaar oud, op zondag 3 mei 1908 met Maria Paulowna van Rusland, 18 jaar oud. Zie 568 voor persoonsgegevens van Maria.
Notitie bij Willem: Prins Willem trouwde op 3 mei 1908 te Sint-Petersburg, Rusland, met grootvorstin Maria Paulowna van Rusland, de dochter van Paul Aleksandrovitsj van Rusland. Paul Aleksandrovitsj was de zoon van tsaar Alexander II en diens echtgenote Alexandra van Griekenland, de dochter van George I van Griekenland. Het was geen gelukkig huwelijk: Maria en Willem mochten elkaar niet en Maria was niet geliefd bij de vrouwen aan het Zweedse hof. Op 8 mei 1909 beviel Maria van een zoon, Lennart, maar ook dit kon hun relatie niet redden. In 1911 stelde de koning, die erg veel om zijn schoondochter gaf, voor om een cruise te maken naar Siam. Een paar jaar later werd hun huwelijk officieel ontbonden.
Willem stierf op 5 juni 1965 op tachtigjarige leeftijd te Stockholm.
Willem stierf op 5 juni 1965 op tachtigjarige leeftijd te Stockholm.
Titel:
| prins van Zweden |
Kind van Willem en Maria: zie 568.
1221 Karel Alexander van Saksen-Weimar-Eisenach is geboren op woensdag 24 juni 1818 in Weimar, zoon van Karel Frederik van Saksen-Weimar-Eisenach (zie 1201) en Maria Paulowna van Rusland. Karel is overleden op zaterdag 5 januari 1901 in Weimar, 82 jaar oud.
Karel trouwde, 24 jaar oud, op zaterdag 8 oktober 1842 in Den Haag met Wilhelmine Marie Sophie Louise der Nederlanden, 18 jaar oud. Zie 1260 voor persoonsgegevens van Wilhelmine.
Notitie bij Karel: Hij studeerde te Jena en Leipzig, diende daarna een jaar in een kurassiersregiment te Breslau en maakte later enige grote reizen. In 1849 nam hij deel aan de Eerste Duits-Deense Oorlog in de Duits-Deense strijd om Sleeswijk en Holstein.
Karel Alexander leerde in 1834 zijn nicht prinses Sophie der Nederlanden kennen, dochter van koning Willem II en Anna Paulowna, die in Weimar haar tante Maria Paulowna bezocht. In 1841 maakte hij een tegenbezoek en kort daarna vroeg een gevolmachtige van het Weimarer hof in zijn naam om Sophies hand.
Op 8 oktober 1842 trad hij te Den Haag met Sophie in het huwelijk. Het paar betrok aanvankelijk het slot Ettersburg bij Weimar, maar na zijn troonsbestijging het groothertogelijk slot in diezelfde stad. Voor bezoeken aan Nederland had Willem II voor Sophie het pand op het Lange Voorhout 13, het Paleis van Saksen-Weimar, aangekocht, dat er heden ten dage nog steeds staat.
Karel Alexander volgde zijn vader op 8 juli 1853 op als groothertog en aanvaardde de troon formeel op 28 augustus 1853 - de verjaardag van Goethe. Hij handhaafde het liberale systeem van minister Christian Bernhard von Watzdorf en regeerde voorts op nationalistische wijze. Doorgaans volgde hij de richting van Pruisen (zijn zuster Augusta was gehuwd met Wilhelm I) en hij was een voorstander van een verenigd Duitsland onder leiding van dit land. In de Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog van 1866 schaarde hij zich dan ook aan Pruisische zijde en in 1867 trad hij toe tot de Noord-Duitse Bond. Op zijn voorspraak behield het Vorstendom Reuss oudere linie na deze oorlog zijn soevereiniteit. Na de Frans-Duitse Oorlog (1870-1871), waarin hij slechts in de verplegingsdienst actief was, trad zijn land toe tot het Duitse Keizerrijk.
Vanwege Karel Alexanders Nederlandse en Russische familiebanden had het hof van Weimar een kosmopolitisch karakter. De groothertog hield van stilte, was wetenschappelijk en kunstzinnig geïnteresseerd en steunde verschillende bekende kunstenaars. Hij was bevriend met Hans Christian Andersen en Fanny Lewald en steunde Franz Liszt, Richard Wagner en Eduard Lassen, die allen enige tijd in Weimar verbleven. De groothertog en zijn gemalin trachtten de herinnering aan Goethe, die aan het hof van Weimar werkzaam was geweest en die hij op 10-jarige leeftijd nog had ontmoet, levend te houden, onder meer door een dubbelmonument voor Goethe en Schiller in Weimar en door de 143-delige Sophienausgabe van zijn werk.
Weimar schonk hij verder een museum en monumenten gewijd aan Herder en Wieland. Aan de door hem in 1848 gestichte kunstacademie doceerden destijds bekende schilders als Reinhold Begas, Arnold Böcklin en Franz Lenbach. Hij liet de vervallen Wartburg, waar hij vaak verbleef, in romantisch-historistische stijl renoveren en door Moritz von Schwind van schilderingen voorzien. Karel Alexanders regering wordt wel als het Zilveren Tijdperk van Weimar aangeduid.
Zijn gouden huwelijk werd in 1892 met veel pracht en praal gevierd in aanwezigheid van onder anderen koningin Emma en de jonge koningin Wilhelmina. Hij stierf op 5 januari 1901. Daar zijn enige zoon Karel August reeds in 1894 was gestorven, werd hij opgevolgd door zijn kleinzoon Willem Ernst.
Twee dagen na zijn dood trad zijn nichtje koningin Wilhelmina, de dochter van zijn zwager Willem III, in het huwelijk met hertog Hendrik van Mecklenburg-Schwerin, broer van Karel Alexanders schoonzoon Johan Albrecht. Zijn dood overschaduwde dit huwelijk en hierdoor konden onder anderen zijn kinderen - de enige nichten van Wilhelmina aan vaderskant - niet bij het huwelijk aanwezig zijn.
Karel Alexander leerde in 1834 zijn nicht prinses Sophie der Nederlanden kennen, dochter van koning Willem II en Anna Paulowna, die in Weimar haar tante Maria Paulowna bezocht. In 1841 maakte hij een tegenbezoek en kort daarna vroeg een gevolmachtige van het Weimarer hof in zijn naam om Sophies hand.
Op 8 oktober 1842 trad hij te Den Haag met Sophie in het huwelijk. Het paar betrok aanvankelijk het slot Ettersburg bij Weimar, maar na zijn troonsbestijging het groothertogelijk slot in diezelfde stad. Voor bezoeken aan Nederland had Willem II voor Sophie het pand op het Lange Voorhout 13, het Paleis van Saksen-Weimar, aangekocht, dat er heden ten dage nog steeds staat.
Karel Alexander volgde zijn vader op 8 juli 1853 op als groothertog en aanvaardde de troon formeel op 28 augustus 1853 - de verjaardag van Goethe. Hij handhaafde het liberale systeem van minister Christian Bernhard von Watzdorf en regeerde voorts op nationalistische wijze. Doorgaans volgde hij de richting van Pruisen (zijn zuster Augusta was gehuwd met Wilhelm I) en hij was een voorstander van een verenigd Duitsland onder leiding van dit land. In de Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog van 1866 schaarde hij zich dan ook aan Pruisische zijde en in 1867 trad hij toe tot de Noord-Duitse Bond. Op zijn voorspraak behield het Vorstendom Reuss oudere linie na deze oorlog zijn soevereiniteit. Na de Frans-Duitse Oorlog (1870-1871), waarin hij slechts in de verplegingsdienst actief was, trad zijn land toe tot het Duitse Keizerrijk.
Vanwege Karel Alexanders Nederlandse en Russische familiebanden had het hof van Weimar een kosmopolitisch karakter. De groothertog hield van stilte, was wetenschappelijk en kunstzinnig geïnteresseerd en steunde verschillende bekende kunstenaars. Hij was bevriend met Hans Christian Andersen en Fanny Lewald en steunde Franz Liszt, Richard Wagner en Eduard Lassen, die allen enige tijd in Weimar verbleven. De groothertog en zijn gemalin trachtten de herinnering aan Goethe, die aan het hof van Weimar werkzaam was geweest en die hij op 10-jarige leeftijd nog had ontmoet, levend te houden, onder meer door een dubbelmonument voor Goethe en Schiller in Weimar en door de 143-delige Sophienausgabe van zijn werk.
Weimar schonk hij verder een museum en monumenten gewijd aan Herder en Wieland. Aan de door hem in 1848 gestichte kunstacademie doceerden destijds bekende schilders als Reinhold Begas, Arnold Böcklin en Franz Lenbach. Hij liet de vervallen Wartburg, waar hij vaak verbleef, in romantisch-historistische stijl renoveren en door Moritz von Schwind van schilderingen voorzien. Karel Alexanders regering wordt wel als het Zilveren Tijdperk van Weimar aangeduid.
Zijn gouden huwelijk werd in 1892 met veel pracht en praal gevierd in aanwezigheid van onder anderen koningin Emma en de jonge koningin Wilhelmina. Hij stierf op 5 januari 1901. Daar zijn enige zoon Karel August reeds in 1894 was gestorven, werd hij opgevolgd door zijn kleinzoon Willem Ernst.
Twee dagen na zijn dood trad zijn nichtje koningin Wilhelmina, de dochter van zijn zwager Willem III, in het huwelijk met hertog Hendrik van Mecklenburg-Schwerin, broer van Karel Alexanders schoonzoon Johan Albrecht. Zijn dood overschaduwde dit huwelijk en hierdoor konden onder anderen zijn kinderen - de enige nichten van Wilhelmina aan vaderskant - niet bij het huwelijk aanwezig zijn.
Titel:
| van 1853 tot 1901 groothertog van Saksen-Weimar-Eisenach |
Kinderen van Karel en Wilhelmine:
1 Karel August Willem Nicolaas van Saksen-Weimar-Eisenach, geboren op woensdag 31 juli 1844 in Weimar. Volgt 1222.
2 Marie Anna Alexandrine Sophie van Saksen-Weimar-Eisenach, geboren op zaterdag 20 januari 1849 in Weimar. Volgt 1223.
1222 Karel August Willem Nicolaas van Saksen-Weimar-Eisenach is geboren op woensdag 31 juli 1844 in Weimar, zoon van Karel Alexander van Saksen-Weimar-Eisenach (zie 1221) en Wilhelmine Marie Sophie Louise der Nederlanden (zie 1260). Karel is overleden op dinsdag 20 november 1894 in Kaap St Martin (Roquebrune-Cap-Martin), 50 jaar oud.
Notitie bij Karel: Doordat Karel August voor zijn vader kwam te overlijden, werd zijn oudste zoon Willem Ernst in 1894 troonopvolger en in 1901 groothertog van Saksen-Weimar-Eisenach.
Omdat de dynastie van Oranje in Nederland aan een zijden draadje hing, en de nakomelingen van zijn moeder wel eens de troon konden erven, sprak hij evenals zijn zussen en vader vloeiend Nederlands.
Karel trouwde, 28 of 29 jaar oud, in 1873 in Friedrichshafen, Württemberg met Paulina Ida van Saksen-Weimar-Eisenach, 20 of 21 jaar oud. Zie 614 voor persoonsgegevens van Paulina. Omdat de dynastie van Oranje in Nederland aan een zijden draadje hing, en de nakomelingen van zijn moeder wel eens de troon konden erven, sprak hij evenals zijn zussen en vader vloeiend Nederlands.
Kinderen van Karel en Paulina: zie 614.
1223 Marie Anna Alexandrine Sophie van Saksen-Weimar-Eisenach is geboren op zaterdag 20 januari 1849 in Weimar, dochter van Karel Alexander van Saksen-Weimar-Eisenach (zie 1221) en Wilhelmine Marie Sophie Louise der Nederlanden (zie 1260). Marie is overleden op zaterdag 6 mei 1922 in Trebschen, 73 jaar oud.
Notitie bij Marie: In huiselijke kring werd zij ook wel Zitta genoemd.
Omdat de dynastie in Nederland aan een zijden draadje hing en de nazaten van prinses Sophie der Nederlanden, haar moeder, de Nederlandse troon wel eens zouden kunnen bestijgen spraken haar vader evenals zijzelf haar broer en haar zus vloeiend Nederlands.
In 1897 stierf haar moeder Sophie. Daarvoor was haar enige oudere broer, de erfgroothertog Karel August, ook al overleden. Karels oudste zoon, Willem Ernst werd na de dood van zijn grootvader groothertog van Saksen-Weimar. De tweede zoon van haar broer Karel, Bernard kwam in 1900 te overlijden. Volgens de Nederlandse grondwet zou na de eventuele kinderloze dood van koningin Wilhelmina der Nederlanden, iemand haar moeten opvolgen die een nazaat was van de tante van Wilhelmina, Sophie die haar moeder was. Omdat haar neefje Willem Ernst al op troon van Saksen-Weimar zat, en buiten de Nederlandse geen andere mocht bezitten, werd hij van opvolging uitgesloten. Hierdoor was Marie na de dood van haar neefje Bernard in 1900 en tot de geboorte in 1909 van de dochter van haar nicht Wilhelmina, koningin Juliana, de kroonprinses van Nederland.
Marie trouwde met Hendrik VII van Reuss. Hendrik is geboren in 1825. Hendrik is overleden in 1906, 80 of 81 jaar oud. Omdat de dynastie in Nederland aan een zijden draadje hing en de nazaten van prinses Sophie der Nederlanden, haar moeder, de Nederlandse troon wel eens zouden kunnen bestijgen spraken haar vader evenals zijzelf haar broer en haar zus vloeiend Nederlands.
In 1897 stierf haar moeder Sophie. Daarvoor was haar enige oudere broer, de erfgroothertog Karel August, ook al overleden. Karels oudste zoon, Willem Ernst werd na de dood van zijn grootvader groothertog van Saksen-Weimar. De tweede zoon van haar broer Karel, Bernard kwam in 1900 te overlijden. Volgens de Nederlandse grondwet zou na de eventuele kinderloze dood van koningin Wilhelmina der Nederlanden, iemand haar moeten opvolgen die een nazaat was van de tante van Wilhelmina, Sophie die haar moeder was. Omdat haar neefje Willem Ernst al op troon van Saksen-Weimar zat, en buiten de Nederlandse geen andere mocht bezitten, werd hij van opvolging uitgesloten. Hierdoor was Marie na de dood van haar neefje Bernard in 1900 en tot de geboorte in 1909 van de dochter van haar nicht Wilhelmina, koningin Juliana, de kroonprinses van Nederland.
Kinderen van Marie en Hendrik:
1 Hendrik van Reuss, geboren op dinsdag 16 januari 1877. Hendrik is overleden op dinsdag 16 januari 1877, geen dag oud.
2 Hendrik van Reuss, geboren op maandag 4 maart 1878. Volgt 1224.
1224 Hendrik van Reuss is geboren op maandag 4 maart 1878, zoon van Hendrik VII van Reuss en Marie Anna Alexandrine Sophie van Saksen-Weimar-Eisenach (zie 1223). Hendrik is overleden op maandag 6 mei 1935, 57 jaar oud. Hendrik trouwde, 42 jaar oud, op woensdag 19 mei 1920 met Marie Adelheid van Lippe, 24 jaar oud. Marie is geboren op vrijdag 30 augustus 1895. Marie is overleden op zaterdag 25 december 1993 in Tangstedt, 98 jaar oud.
1225 Caroline van Saksen-Weimar-Eisenach is geboren op dinsdag 18 juli 1786 in Weimar, dochter van Karel August van Saksen-Weimar-Eisenach (zie 1200) en Louise van Hessen-Darmstadt. Caroline is overleden op zaterdag 20 januari 1816 in Ludwigslust, 29 jaar oud. Caroline trouwde, 23 jaar oud, op zondag 1 juli 1810 met Frederik Lodewijk van Mecklenburg-Schwerin, 32 jaar oud. Zie 486 voor persoonsgegevens van Frederik.
Kinderen van Caroline en Frederik: zie 486.
1226 Karel Bernhard van Saksen-Weimar-Eisenach is geboren op woensdag 30 mei 1792 in Weimar, zoon van Karel August van Saksen-Weimar-Eisenach (zie 1200) en Louise van Hessen-Darmstadt. Karel is overleden op donderdag 31 juli 1862 in Bad Liebenstein, 70 jaar oud. Karel trouwde, 24 jaar oud, op donderdag 30 mei 1816 met Ida van Saksen-Meiningen, 21 jaar oud. Zie 662 voor persoonsgegevens van Ida.
Kinderen van Karel en Ida: zie 662.
1227 Sophie Charlotte van Hannover is geboren op dinsdag 30 oktober 1668 in Schloss Iburg, Bad Iburg, dochter van Ernst August van Brunswijk-Lüneburg en Sophia Dorothea van de Palts (zie 1185). Sophie is overleden op zondag 1 februari 1705 in Hannover, 36 jaar oud.
Notitie bij Sophie: Ze werd geboren dicht bij de stad Osnabrück als dochter van hertog Ernst August van Brunswijk-Lüneburg de hertog van Brunswijk-Calenberg (en later keurvorst van Hannover) en diens vrouw hertogin Sophia van de Palts. Haar grootvader aan vaderskant was George van Brunswijk-Calenberg en haar grootouders aan moederskant was koning Frederik V van de Palts en koningin Elizabeth Stuart, die een dochter was van koning Jacobus I van Engeland. Sophie Charlotte had meerdere broers en zussen waaronder Georg Ludwig die na de dood van koningin Anna van Groot-Brittannië in 1714 koning van Groot-Brittannië werd als George I. Ze was een tante van koning George II van Groot-Brittannië en van koningin Sophia Dorothea van Hannover die later zou trouwen met haar zoon de latere koning Frederik Willem I van Pruisen.
Er werd gezegd dat Sophie Charlotte zou trouwen met koning Lodewijk XIV van Frankrijk na de dood van diens vrouw koningin Maria-Theresia van Spanje maar dit was enkel een roddel. In 1684 trad Sophie Charlotte in het huwelijk met Frederik van Pruisen de zoon van hertog Frederik Willem van Brandenburg en de latere koning in Pruisen.
Sophie Charlotte is vooral bekend gebleven door haar vriendschap en haar briefwisseling met Gottfried Leibniz. Zij en haar moeder konden goed overweg met de filosoof Leibniz. In 1701 richtte zij in Berlijn de Academie van Wetenschappen op, waar Leibniz als president werd aangesteld. Zij speelde voortreffelijk klavecimbel en dirigeerde opera-uitvoeringen. Arcangelo Corelli droeg zijn opus 5 aan haar op.
Sophie Charlotte stierf op 1 februari 1705 in Hannover, haar dood was een grote schok voor Frederik I die in 1708 hertrouwde met Sophie Louise van Mecklenburg-Schwerin.
Sophie trouwde, 15 of 16 jaar oud, in 1684 met Frederik I der krumme Fritz van Pruisen, 26 of 27 jaar oud. Frederik is geboren op woensdag 11 juli 1657 in Koningsbergen. Frederik is overleden op zaterdag 25 februari 1713 in Berlijn, 55 jaar oud. Frederik is weduwnaar van Elisabeth Henriëtte van Hessen-Kassel (1661-1683), met wie hij trouwde op zondag 13 augustus 1679 in Potsdam. Er werd gezegd dat Sophie Charlotte zou trouwen met koning Lodewijk XIV van Frankrijk na de dood van diens vrouw koningin Maria-Theresia van Spanje maar dit was enkel een roddel. In 1684 trad Sophie Charlotte in het huwelijk met Frederik van Pruisen de zoon van hertog Frederik Willem van Brandenburg en de latere koning in Pruisen.
Sophie Charlotte is vooral bekend gebleven door haar vriendschap en haar briefwisseling met Gottfried Leibniz. Zij en haar moeder konden goed overweg met de filosoof Leibniz. In 1701 richtte zij in Berlijn de Academie van Wetenschappen op, waar Leibniz als president werd aangesteld. Zij speelde voortreffelijk klavecimbel en dirigeerde opera-uitvoeringen. Arcangelo Corelli droeg zijn opus 5 aan haar op.
Sophie Charlotte stierf op 1 februari 1705 in Hannover, haar dood was een grote schok voor Frederik I die in 1708 hertrouwde met Sophie Louise van Mecklenburg-Schwerin.
Notitie bij Frederik: Omdat het tussen hem en zijn stiefmoeder Dorothea niet goed boterde - hij bang was dat hij vergiftigd zou worden, en zij haar kinderen voor zou trekken - vluchtte hij in 1687 met zijn vrouw via Leipzig, Hannover en Marburg naar Kassel. Na zes maanden keerde hij terug. In 1688 volgde hij zijn vader op, toen die was gestorven.
In 1689 en in 1691 bracht de keurvorst een bezoek aan de Schouwburg van Van Campen, omdat hij steun moest bieden bij militaire dreiging als gevolg van de Negenjarige Oorlog.
Na de dood van koning Karel II van Spanje veranderden de zaken drastisch in Europa. Frederik stond al jaren aan de zijde van Leopold I van het Heilige Roomse Rijk in de hoop van hem het recht te verkrijgen zich koning te mogen noemen. Dit kreeg hij voor elkaar in 1701, na het betalen van een forse som geld aan de Oostenrijkse keizer en de Duitse clerus. De kroning vond plaats in Koningsbergen, omdat Oost-Pruisen buiten het Heilige Roomse Rijk lag. De kosten waren schrikbarend. Frederik kroonde eerst zichzelf en daarna zijn vrouw. De filosofisch ingestelde Sophia-Charlotte was verveeld tijdens de ceremonie en kreeg een uitbrander omdat zij tabak snoof.
In 1702 overleed zijn neef, koning-stadhouder Willem III kinderloos. Als kleinzoon van Frederik Hendrik van Oranje, maakte hij aaanspraak op de titel Prins van Oranje, evenals Johan Willem Friso van Nassau-Dietz, die in Friesland als stadhouder was benoemd. Opnieuw werd de keurvorst door de burgemeesters van Amsterdam in de schouwburg ontvangen. De kwestie is pas in 1732 geschikt. Tot op de huidige dag mogen zowel de nazaten van Frederik III als van Willem IV van Oranje-Nassau zich "Prins van Oranje" noemen.
Zijn derde huwelijk in 1708 was met Sophie Louise van Mecklenburg-Schwerin (1685-1735). Dat huwelijk werd voornamelijk uit dynastieke overwegingen gesloten en bleef kinderloos. Op slot Moyland ontmoette hij in het geheim Katharina Ryckers uit Emmerik.
Bij de geboorte van zijn kleinkind Frederik de Grote in 1712 liet hij de navelstreng in een medaillon verwerken.
Frederik I gaf opdracht tot de bouw van Berliner Stadtschloss en diverse andere gebouwen, kerken, bruggen en kastelen in de omgeving van Berlijn. Toen de koning in 1713 stierf liet hij voornamelijk een grote berg schulden achter.
In 1689 en in 1691 bracht de keurvorst een bezoek aan de Schouwburg van Van Campen, omdat hij steun moest bieden bij militaire dreiging als gevolg van de Negenjarige Oorlog.
Na de dood van koning Karel II van Spanje veranderden de zaken drastisch in Europa. Frederik stond al jaren aan de zijde van Leopold I van het Heilige Roomse Rijk in de hoop van hem het recht te verkrijgen zich koning te mogen noemen. Dit kreeg hij voor elkaar in 1701, na het betalen van een forse som geld aan de Oostenrijkse keizer en de Duitse clerus. De kroning vond plaats in Koningsbergen, omdat Oost-Pruisen buiten het Heilige Roomse Rijk lag. De kosten waren schrikbarend. Frederik kroonde eerst zichzelf en daarna zijn vrouw. De filosofisch ingestelde Sophia-Charlotte was verveeld tijdens de ceremonie en kreeg een uitbrander omdat zij tabak snoof.
In 1702 overleed zijn neef, koning-stadhouder Willem III kinderloos. Als kleinzoon van Frederik Hendrik van Oranje, maakte hij aaanspraak op de titel Prins van Oranje, evenals Johan Willem Friso van Nassau-Dietz, die in Friesland als stadhouder was benoemd. Opnieuw werd de keurvorst door de burgemeesters van Amsterdam in de schouwburg ontvangen. De kwestie is pas in 1732 geschikt. Tot op de huidige dag mogen zowel de nazaten van Frederik III als van Willem IV van Oranje-Nassau zich "Prins van Oranje" noemen.
Zijn derde huwelijk in 1708 was met Sophie Louise van Mecklenburg-Schwerin (1685-1735). Dat huwelijk werd voornamelijk uit dynastieke overwegingen gesloten en bleef kinderloos. Op slot Moyland ontmoette hij in het geheim Katharina Ryckers uit Emmerik.
Bij de geboorte van zijn kleinkind Frederik de Grote in 1712 liet hij de navelstreng in een medaillon verwerken.
Frederik I gaf opdracht tot de bouw van Berliner Stadtschloss en diverse andere gebouwen, kerken, bruggen en kastelen in de omgeving van Berlijn. Toen de koning in 1713 stierf liet hij voornamelijk een grote berg schulden achter.
Titel:
| van 1688 tot 1713 | koning in Pruisen (van 1688 tot 1701 keurvorst van Brandenburg) |
Kinderen van Sophie en Frederik:
2 Frederik Willem I de Soldatenkoning van Pruisen, geboren op zaterdag 14 augustus 1688 in Berlijn. Volgt 1228.
1228 Frederik Willem I de Soldatenkoning van Pruisen is geboren op zaterdag 14 augustus 1688 in Berlijn, zoon van Frederik I der krumme Fritz van Pruisen en Sophie Charlotte van Hannover (zie 1227). Frederik is overleden op dinsdag 31 mei 1740 in Potsdam, 51 jaar oud.
Frederik trouwde, 18 jaar oud, op zondag 28 november 1706 met Sophia Dorothea van Hannover, 19 jaar oud. Zie 1190 voor persoonsgegevens van Sophia.
Notitie bij Frederik: Het Pruisische leger werd gedurende zijn ambtstermijn een efficiënt oorlogsinstrument: 80.000 man, een van de sterkste in Europa. Hij bezigde een goed financieel beleid, wat bij zijn dood leidde tot een groot overschot in de schatkist.
Na de Vrede van Utrecht concentreerde Frederik Willem zich op het uitbouwen van het Pruisisch leger, omdat Saksen in oorlog was met Zweden (zie Grote Noordse Oorlog). Frederik Willem was een zeer kundige bestuurder en administrateur en de grondlegger van de Pruisische ambtenarenstaat. Hij stelde regels op voor ambtenaren, waarin alle taken stonden beschreven. Als een minister niet op een vergadering kwam, hield Frederik Willem zijn loon in. In 1717 voerde hij een leerplicht in, de belastingen werden hervormd en in 1733 voerde hij de dienstplicht in.
Frederik Willem was tegen alle overbodige uitgaven, uitgezonderd het leger. In 1717 ruilde hij met August de Sterke 151 stuks chinees porselein tegen een regiment van 600 soldaten. Hij hief het orkest op dat de zes Brandenburger Concerten van Johann Sebastian Bach, die op een aanstelling vlaste, had moeten spelen. Hij leefde sober en werkte hard voor het welzijn van zijn volk. Iedere opsmuk liet hij weghalen of wit overschilderen. ’s Avonds rookte hij pijp en dronk zijn bier, waarbij allerlei onderwerpen ter sprake kwamen. Toen hij de Pruisische Academie van Wetenschappen vroeg uit te zoeken waarom champagne borrelde, bestelde zij veertig flessen om het probleem op te kunnen lossen. Frederik Willem antwoordde dat hij de rest van zijn leven liever in onwetendheid wilde blijven. Hij was een absolute monarch, en wars van alle franje. Hij geloofde in predestinatie en had een bewondering voor Holland. Frederik Willem bracht twee keer een bezoek aan de Republiek.
Frederik Willem was - op het manische af - heel erg betrokken bij zelfs maar de kleinste zaken in zijn land. In zijn slot brandde geen kaars te veel. Hij was een vader voor zijn volk op oudtestamentische wijze: hij moedigde boerenbedrijven aan, legde moerassen droog, sloeg graan op in tijden van overschot en verkocht het in minder goede tijden. In 1727 werd hij overvallen door melancholie en beïnvloed door het piëtisme. De koning lag de hele dag in bed te bidden of psalm te zingen. ’s Nachts dwaalde hij door het paleis. Frederik Willem leed aan porfyrie, een erfelijke aandoening. Men vreesde dat hij gek zou worden en soms was dat ook zo. Herman Boerhaave weigerde een aanstelling in Berlijn.
Frederik Willem kon erg streng en hard zijn. Hij wilde dat zijn oudste zoon (Frederik II) een goed soldaat zou worden. "Fritz" kreeg op zijn zesde al zijn eigen regiment toegewezen en werd geslagen als hij van een paard afviel of als hij bij koud weer handschoenen droeg. Toen Frederik in 1730 probeerde naar Engeland te vluchten, werd hij gedwongen toe te kijken hoe zijn vriend Von Katte voor zijn ogen werd onthoofd. Toen Frederik Willem terugkeerde naar Berlijn begroette hij zijn vrouw met een leugen: Je onwaardige zoon is dood. Een jaar later dwong hij Frederik te trouwen met een vrouw die voornamelijk giechelde.
Frederik Willem moest niets hebben van musici, wetenschappers en intellectuelen, en ook niets van alles wat Frans was. De soldatenkoning was gefascineerd door zijn leger, dat door de staat moest worden ondersteund. Hij hield van soldaten als een vrek van zijn geld. Frederik Willem zette zijn leger dan ook niet in in internationale conflicten, hier vond hij het te kostbaar voor. Frederik Willem richtte in 1726 een regiment op, de Potsdammer Reuzen, waarin hij de langste mannen van zijn leger plaatste. De boekhouding van dat regiment, waaraan hij een vermogen spendeerde, liet hij vlak voor zijn dood verbranden.
De enige luxe die hij zich tijdens zijn leven veroorloofde was het jachtslot Stern, rond 1731 gebouwd door Cornelis van den Bosch, een Haarlemmer, die deel uitmaakte van het regiment Lange Kerls. Potsdam werd in 1732 uitgebouwd als garnizoensstad, onder de leiding van de Amsterdamse timmerman Jan Bouman, die daar de Hollandse wijk opzette. Eerder dat jaar hielp Frederik Willem 14.000 protestantse kolonisten uit Salzburg zich in en rond Koningsbergen in Oost-Pruisen te vestigen.
Na de Vrede van Utrecht concentreerde Frederik Willem zich op het uitbouwen van het Pruisisch leger, omdat Saksen in oorlog was met Zweden (zie Grote Noordse Oorlog). Frederik Willem was een zeer kundige bestuurder en administrateur en de grondlegger van de Pruisische ambtenarenstaat. Hij stelde regels op voor ambtenaren, waarin alle taken stonden beschreven. Als een minister niet op een vergadering kwam, hield Frederik Willem zijn loon in. In 1717 voerde hij een leerplicht in, de belastingen werden hervormd en in 1733 voerde hij de dienstplicht in.
Frederik Willem was tegen alle overbodige uitgaven, uitgezonderd het leger. In 1717 ruilde hij met August de Sterke 151 stuks chinees porselein tegen een regiment van 600 soldaten. Hij hief het orkest op dat de zes Brandenburger Concerten van Johann Sebastian Bach, die op een aanstelling vlaste, had moeten spelen. Hij leefde sober en werkte hard voor het welzijn van zijn volk. Iedere opsmuk liet hij weghalen of wit overschilderen. ’s Avonds rookte hij pijp en dronk zijn bier, waarbij allerlei onderwerpen ter sprake kwamen. Toen hij de Pruisische Academie van Wetenschappen vroeg uit te zoeken waarom champagne borrelde, bestelde zij veertig flessen om het probleem op te kunnen lossen. Frederik Willem antwoordde dat hij de rest van zijn leven liever in onwetendheid wilde blijven. Hij was een absolute monarch, en wars van alle franje. Hij geloofde in predestinatie en had een bewondering voor Holland. Frederik Willem bracht twee keer een bezoek aan de Republiek.
Frederik Willem was - op het manische af - heel erg betrokken bij zelfs maar de kleinste zaken in zijn land. In zijn slot brandde geen kaars te veel. Hij was een vader voor zijn volk op oudtestamentische wijze: hij moedigde boerenbedrijven aan, legde moerassen droog, sloeg graan op in tijden van overschot en verkocht het in minder goede tijden. In 1727 werd hij overvallen door melancholie en beïnvloed door het piëtisme. De koning lag de hele dag in bed te bidden of psalm te zingen. ’s Nachts dwaalde hij door het paleis. Frederik Willem leed aan porfyrie, een erfelijke aandoening. Men vreesde dat hij gek zou worden en soms was dat ook zo. Herman Boerhaave weigerde een aanstelling in Berlijn.
Frederik Willem kon erg streng en hard zijn. Hij wilde dat zijn oudste zoon (Frederik II) een goed soldaat zou worden. "Fritz" kreeg op zijn zesde al zijn eigen regiment toegewezen en werd geslagen als hij van een paard afviel of als hij bij koud weer handschoenen droeg. Toen Frederik in 1730 probeerde naar Engeland te vluchten, werd hij gedwongen toe te kijken hoe zijn vriend Von Katte voor zijn ogen werd onthoofd. Toen Frederik Willem terugkeerde naar Berlijn begroette hij zijn vrouw met een leugen: Je onwaardige zoon is dood. Een jaar later dwong hij Frederik te trouwen met een vrouw die voornamelijk giechelde.
Frederik Willem moest niets hebben van musici, wetenschappers en intellectuelen, en ook niets van alles wat Frans was. De soldatenkoning was gefascineerd door zijn leger, dat door de staat moest worden ondersteund. Hij hield van soldaten als een vrek van zijn geld. Frederik Willem zette zijn leger dan ook niet in in internationale conflicten, hier vond hij het te kostbaar voor. Frederik Willem richtte in 1726 een regiment op, de Potsdammer Reuzen, waarin hij de langste mannen van zijn leger plaatste. De boekhouding van dat regiment, waaraan hij een vermogen spendeerde, liet hij vlak voor zijn dood verbranden.
De enige luxe die hij zich tijdens zijn leven veroorloofde was het jachtslot Stern, rond 1731 gebouwd door Cornelis van den Bosch, een Haarlemmer, die deel uitmaakte van het regiment Lange Kerls. Potsdam werd in 1732 uitgebouwd als garnizoensstad, onder de leiding van de Amsterdamse timmerman Jan Bouman, die daar de Hollandse wijk opzette. Eerder dat jaar hielp Frederik Willem 14.000 protestantse kolonisten uit Salzburg zich in en rond Koningsbergen in Oost-Pruisen te vestigen.
Titel:
| koning van Pruisen van 1713 tot 1740 |
Kinderen van Frederik en Sophia: zie 1190.
1229 Maria Elisabeth Van Nassau is geboren op vrijdag 26 april 1577 in Middelburg, dochter van Willem (Willem de Zwijger) van Oranje (zie 1175) en Charlotte van Bourbon. Maria is overleden op woensdag 3 september 1642 in Sedan, 65 jaar oud.
Notitie bij Maria: Elisabeth vertrok in de jaren 1590 met haar stiefmoeder Louise de Coligny naar Frankrijk. De Franse koning Hendrik IV stond in die periode op het punt over te gaan op het Rooms-katholieke geloof. Franse Hugenoten zochten naar aanleiding hiervan steun bij protestantse bondgenoten. Dit bracht Henri de La Tour d’Auvergne, Hertog van Bouillon ertoe een huwelijksaanzoek te doen aan de protestantse Elisabeth. Hoewel Henri een ruim twintig jaar oudere weduwnaar was, schijnt het huwelijk gelukkig geweest te zijn.
Maria trouwde met Hendrik van Bouillon de La Tour d’Auvergne. Hendrik is geboren op zaterdag 28 september 1555 in Joze-en-Auvergne bij Clermont-Ferrand. Hendrik is overleden op zaterdag 25 maart 1623 in Sedan, 67 jaar oud. Notitie bij Hendrik: Hij had verschillende titels: soeverein vorst van Sedan, vorst van Raucourt, graaf van Montfort en Beaufort, vicomte van Turenne, baron van Oliergues. Hij was de zoon van Frans III de La Tour d’Auvergne, burggraaf van Turenne, die in 1594 sneuvelde in de slag bij Saint Quentin en Eleonore van Montmorency. In 1591 verwierf hij het hertogdom Bouillon door zijn huwelijk met Charlotte van de Marck. Uit dat huwelijk had hij geen kinderen. Later huwde hij met Elisabeth van Nassau, dochter van Willem van Oranje en Charlotte de Bourbon. Uit dit huwelijk zijn acht kinderen geboren, waarvan zes dochters en twee zonen. Hun oudste zoon Frederik Maurits volgde hem op als hertog. Een jongere zoon, Hendrik was de bekende maarschalk Turenne.
Hendrik van Bouillon werd rond 1574 protestant. Hij vocht met Hendrik IV van Frankrijk tegen de Katholieke liga. Hij was betrokken bij het complot van Biron, zodat hij na diens arrestatie enige tijd als politieke vluchteling in Genève moest verblijven. Hij was een persoonlijke vriend van de Franse koning Hendrik IV en kreeg de eretitel van maarschalk van Frankrijk. Hij trok zich terug in Bouillon en Sedan, waar hij de protestantse Academie stichtte.
Hendrik van Bouillon werd rond 1574 protestant. Hij vocht met Hendrik IV van Frankrijk tegen de Katholieke liga. Hij was betrokken bij het complot van Biron, zodat hij na diens arrestatie enige tijd als politieke vluchteling in Genève moest verblijven. Hij was een persoonlijke vriend van de Franse koning Hendrik IV en kreeg de eretitel van maarschalk van Frankrijk. Hij trok zich terug in Bouillon en Sedan, waar hij de protestantse Academie stichtte.
1230 Catharina Belgica Van Nassau is geboren in juli 1578 in Antwerpen, dochter van Willem (Willem de Zwijger) van Oranje (zie 1175) en Charlotte van Bourbon. Catharina is overleden op zondag 12 april 1648 in Hanau, 69 jaar oud.
Notitie bij Catharina: Zij groeide op bij haar tante Catharina van Nassau. Jan de Oude, de oom van Catharina Belgica, arrangeerde het huwelijk van zijn nicht met zijn petekind Filips Lodewijk II van Hanau-Münzenberg (1576-1612). Het paar trouwde in 1596 op kasteel Dillenburg.
Catharina Belgica trad na de dood van haar man in 1612 op als regent voor haar zoon. Dit regentschap duurde tot 1626. In de jaren 1630 verbleef Catharina Belgica als gevolg van Spaanse overheersing met haar familie enige jaren in ballingschap in Holland.
Huwelijk
Catharina Belgica en Filips Lodewijk II kregen in totaal 10 kinderen:
* Charlotte Louise (1597-1649)
* (meisje) (1598-1598)
* Philipp Ulrich (1601-1604)
* Amélie Elisabeth (1602-1651) , gehuwd met Willem V van Hessen-Kassel
* Catharina Juliana (1604-1668) , gehuwd met 1. Albert Otto II van Sols-Laubach/2. Maurits Christiaan van Wied-Runkel
* Filips Maurits (1605-1638) , gehuwd met Sibylla Christina, prinses van Anhalt-Dessau
* Willem Reinhard (1607-1630)
* Hendrik Ludwig (1609-1632)
* Frederik Ludwig (1610-1628)
* Jacob Johan (1612-1636)
Catharina trouwde, 18 jaar oud, op woensdag 23 oktober 1596 in Dillenburg met Filips Lodewijk II van Hanau-Münzenberg, 19 jaar oud. Filips is geboren op zondag 18 november 1576 in Hanau. Filips is overleden op donderdag 9 augustus 1612 in Hanau, 35 jaar oud. Catharina Belgica trad na de dood van haar man in 1612 op als regent voor haar zoon. Dit regentschap duurde tot 1626. In de jaren 1630 verbleef Catharina Belgica als gevolg van Spaanse overheersing met haar familie enige jaren in ballingschap in Holland.
Huwelijk
Catharina Belgica en Filips Lodewijk II kregen in totaal 10 kinderen:
* Charlotte Louise (1597-1649)
* (meisje) (1598-1598)
* Philipp Ulrich (1601-1604)
* Amélie Elisabeth (1602-1651) , gehuwd met Willem V van Hessen-Kassel
* Catharina Juliana (1604-1668) , gehuwd met 1. Albert Otto II van Sols-Laubach/2. Maurits Christiaan van Wied-Runkel
* Filips Maurits (1605-1638) , gehuwd met Sibylla Christina, prinses van Anhalt-Dessau
* Willem Reinhard (1607-1630)
* Hendrik Ludwig (1609-1632)
* Frederik Ludwig (1610-1628)
* Jacob Johan (1612-1636)
Notitie bij Filips: Hij was een zoon van graaf Filips Lodewijk I van Hanau-Münzenberg en diens vrouw Magdalena van Waldeck-Wildungen.
Heerlijkheid:
| graaf van Hanau-Münzenberg van 1580 tot zijn dood in 1612 |
1231 Charlotte Brabantina Van Nassau is geboren op zaterdag 17 september 1580 in Antwerpen, dochter van Willem (Willem de Zwijger) van Oranje (zie 1175) en Charlotte van Bourbon. Charlotte is overleden in augustus 1631 in Château-Renard, 50 jaar oud.
Notitie bij Charlotte: Zij groeide op aan het oude Noordeinde te Den Haag. Door haar broer Maurits van Oranje wordt zij " la belle Brabantine" genoemd. Charlotte Brabantina leerde op de bruiloft van haar zuster Elisabeth Claude de la Trémoille, hertog van Thouars (1566-1604), kennen. Zij trouwde met hem op 11 maart 1598. Het huwelijk duurde slechts zes jaar. De hertog overleed reeds in 1604. Charlotte Brabantina overleed in 1631 op 50-jarige leeftijd.
Huwelijk
Uit het huwelijk zijn vier kinderen geboren:
* Henri (1599-1674) , gehuwd met Maria de la Tour d’Auvergne, dochter van haar zus Elisabeth van Nassau (1577-1642)
* Charlotte (1599-1664) , gehuwd met James Stanley, graaf van Derby. Charlotte is een voorouder van de Engelse president Winston Churchill
* Elisabeth (1601-1604)
* Frederik (1602-)
Charlotte trouwde met Claude de la Trémoille. Claude is geboren in 1566. Claude is overleden op maandag 25 oktober 1604 in Thouars, 37 of 38 jaar oud. Huwelijk
Uit het huwelijk zijn vier kinderen geboren:
* Henri (1599-1674) , gehuwd met Maria de la Tour d’Auvergne, dochter van haar zus Elisabeth van Nassau (1577-1642)
* Charlotte (1599-1664) , gehuwd met James Stanley, graaf van Derby. Charlotte is een voorouder van de Engelse president Winston Churchill
* Elisabeth (1601-1604)
* Frederik (1602-)
Notitie bij Claude: Hij volgde in 1577 zijn overleden vader op als burggraaf van Thouars. Hij was verder ook prins van Talmont en van Tarente, graaf van Laval, graaf van Taillebourg en van Benon, graaf van Guînes, baron van Sully, Isle-Bouchard, Berrie, Mauléon en Doué, heer van Mareuil, Onay, La Chaize-le-Vicomte en Sainte-Hermine. Verwant met de meest illustere huizen van het koninkrijk, zoals deze van Bourbon-Montpensier en van Montmorency, was hij een der machtigste protestantse vorsten van Poitou en Saintonge. In 1587 wordt Claude hervormd en vocht voor Hendrik IV, die Thouars verhief tot pairie. Door de opvolging in 1605 in Laval, verdubbelde Claude nog zijn bezittingen.
Kind van Charlotte en Claude:
1 Charlotte de la Trémoille, geboren in 1602. Volgt 1232.
1232 Charlotte de la Trémoille is geboren in 1602, dochter van Claude de la Trémoille en Charlotte Brabantina Van Nassau (zie 1231). Charlotte is overleden op woensdag 21 maart 1663 in Chester, 60 of 61 jaar oud. Zij is begraven in Ormskirk. Charlotte trouwde met James 7th earl of Derby Stanley. James is geboren op woensdag 31 januari 1607. James is overleden op zondag 15 oktober 1651 in Bolton, 44 jaar oud (oorzaak: onthoofding). Hij is begraven in Ormskirk.
Notitie bij James: nam deel aan de opstand t.b.v. de jonge Engelse koning, werd zwaar gewond tijdens de gevechten in Wigan Lane (26.8.1651), werd gevangen genomen na de slag bij Worcester (3.9.1651) en werd onthoofd de maand erop te Bolton, co. Lancaster
Kind van Charlotte en James:
1 Amelia Sophia Stanley of Derby. Volgt 1233.
1233 Amelia Sophia Stanley of Derby, dochter van James 7th earl of Derby Stanley en Charlotte de la Trémoille (zie 1232). Amelia is overleden op woensdag 22 februari 1702. Zij is begraven in Dunkeld, Perth. Amelia trouwde op maandag 5 mei 1659 met John 2nd Earl en 1st Marquess of Athol I Murray. John is overleden op zondag 6 mei 1703. Hij is begraven in Dunkeld, Perth.
Heerlijkheid:
| Capt. General van de Royal Company of Archers, kolonel van de 4th troop of Horse Guards, Keeper of the Privy Seals, Hereditary Sheriff of Fife |
Kind van Amelia en John:
1 Lord Charles Murray, geboren op zaterdag 28 februari 1660 in Knowsley. Volgt 1234.
1234 Lord Charles Murray is geboren op zaterdag 28 februari 1660 in Knowsley, zoon van John 2nd Earl en 1st Marquess of Athol I Murray en Amelia Sophia Stanley of Derby (zie 1233). Lord is overleden op zaterdag 19 april 1710, 50 jaar oud. Hij is begraven op donderdag 24 april 1710 in in de kapel van Holyrood House.
Lord trouwde, 22 jaar oud, op dinsdag 8 december 1682 in Londen met Catharine Watts, of Great Munden. Catharine is overleden.
Heerlijkheid:
| Luitenant-Kolonel van (the Scots Greys) Falzell´s Dragoons, Master of the Horse to the Queen, op 16.8.1686 verheven tot Earl of Dunmore, Viscount of Fincastle, Lord Murray of Blair, Moulin and Tillemot |
Kind van Lord en Catharine:
1 Anne Murray, geboren op vrijdag 31 oktober 1687 in Whitehall. Volgt 1235.
1235 Anne Murray is geboren op vrijdag 31 oktober 1687 in Whitehall, dochter van Lord Charles Murray (zie 1234) en Catharine Watts, of Great Munden. Anne is overleden op zondag 30 november 1710 in Paisley, 23 jaar oud (oorzaak: pokken). Anne trouwde, 18 jaar oud, op dinsdag 4 mei 1706 in Cramond met John 4th earl of Dundonald Cochrane, 18 jaar oud. John is geboren op vrijdag 4 juli 1687 in Paisley. John is overleden op woensdag 5 juni 1720, 32 jaar oud.
Functie:
| Colonel of the 4th Horse Guards |
Kind van Anne en John:
1 Catherina Cochrane, geboren in 1709. Volgt 1236.
1236 Catherina Cochrane is geboren in 1709, dochter van John 4th earl of Dundonald Cochrane en Anne Murray (zie 1235). Catherina is overleden op woensdag 15 maart 1786 in Bath (GB), 76 of 77 jaar oud. Catherina trouwde, 18 of 19 jaar oud, op maandag 5 januari 1728 met Alexander 6th Earl of Galloway Stewart, ongeveer 34 jaar oud. Alexander is geboren omstreeks 1694. Alexander is overleden op vrijdag 24 september 1773 in Aix rn Provence, ongeveer 79 jaar oud.
Heerlijkheid:
| styled Lord Garlies, Lord of Police, Grand Master of Freemasons, Lieut.General and President of the Counsil of the Royal Archers |
Kind van Catherina en Alexander:
1 John 7th Earl of Galloway Stewart, geboren op dinsdag 15 maart 1735. Volgt 1237.
1237 John 7th Earl of Galloway Stewart is geboren op dinsdag 15 maart 1735, zoon van Alexander 6th Earl of Galloway Stewart en Catherina Cochrane (zie 1236). John is overleden op donderdag 13 november 1806 in Galloway House Wigtown, 71 jaar oud. Hij is begraven op donderdag 27 november 1806 in Sorbie.
John trouwde, 29 jaar oud, op woensdag 13 juni 1764 in Hannover Square, London met Anne Dashwood, 20 of 21 jaar oud. Anne is geboren in 1743. Anne is overleden op vrijdag 8 januari 1830 in London (GB), 86 of 87 jaar oud.
Heerlijkheid:
| styled Lord Garlies, Tory M.P. voor Morpeth, en later voor Ludgershall, Lord of Police, Lord of the Bedchamber, Lord Lieut. of co. Wigtown, werd op 6.6.1796 verheven tot Baron Stewart of Garlies, in de Stewartry of Kirkcudbright |
Kind van John en Anne:
1 George 8th Earl of Galloway Stewart, geboren op donderdag 24 maart 1768. Volgt 1238.
1238 George 8th Earl of Galloway Stewart is geboren op donderdag 24 maart 1768, zoon van John 7th Earl of Galloway Stewart (zie 1237) en Anne Dashwood. George is overleden op donderdag 27 maart 1834 in Hampstead, 66 jaar oud.
George trouwde, 29 jaar oud, op dinsdag 18 april 1797 in Westminster met Lady Jane Baily Paget, 22 jaar oud. Lady is geboren op donderdag 1 september 1774. Lady is overleden op donderdag 30 juni 1842 in London (GB), 67 jaar oud.
Heerlijkheid:
| styled Lord Garlies, diende bij de Marine, onderscheide zich als kapitein tijdens de inname van Guadaloupe in april 1794, waar hij evenwel gewond raakte, voorts bij Cape St. Vincent in 1796; Rear Admiral 1810, Vice Admiral 1819 en Admiral in 1830; Lord of the Admiralty, Lord Lieut. of co. Kircudbright en van co. Wigtown |
Kind van George en Lady:
1 Jane Stewart of Galloway, geboren op donderdag 29 maart 1798. Volgt 1239.
1239 Jane Stewart of Galloway is geboren op donderdag 29 maart 1798, dochter van George 8th Earl of Galloway Stewart (zie 1238) en Lady Jane Baily Paget. Jane is overleden op zaterdag 12 oktober 1844 in Blenheim Palace, 46 jaar oud. Jane trouwde met George Spencer, 6th Duke of Marlborough Churchill. George is geboren op vrijdag 27 december 1793 in Bill Hill, Wokingham. George is overleden op woensdag 1 juli 1857 in Blenheim Palace, 63 jaar oud.
Heerlijkheid:
| styled Marquess of Blandford, ging naar school in Eaton en Oxford, Lord Lieut. of Oxon, nam op 24.3.1840 zijn zetel in in het Britse Hogerhuis als conservatief |
Kind van Jane en George:
1 John Winston Spencer 7th Duke of Marlborough Churchill, geboren op zondag 2 juni 1822 in Garboldisham Hall, Norfolk. Volgt 1240.
1240 John Winston Spencer 7th Duke of Marlborough Churchill is geboren op zondag 2 juni 1822 in Garboldisham Hall, Norfolk, zoon van George Spencer, 6th Duke of Marlborough Churchill en Jane Stewart of Galloway (zie 1239). John is overleden op donderdag 5 juli 1883 in Blenheim Palace, 61 jaar oud.
John trouwde met Frances Anne Emily lady Vane Stewart. Frances is geboren op maandag 15 april 1822 in London. Frances is overleden op zondag 16 april 1899 in Blenheim Palace, 77 jaar oud.
Heerlijkheid:
| styled Marquess of Blandford, ging naar school in Eaton en Oxford, Lord Lieut. of Oxon, nam op 20.7.1857 zijn zetel in in het Britse Hogerhuis als conservatief |
Kind van John en Frances:
1 Randolph Henry Spencer Churchill, geboren op dinsdag 13 februari 1849 in Blenheim Palace. Volgt 1241.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten