Notitie bij Willem: Hij is in de Nederlanden ook bekend als Willem van Beieren.
Willem V volgde in 1354 zijn moeder op als graaf in Holland en Zeeland. Tijdens haar bewind waren er tussen aanhangers van Margaretha en aanhangers van Willem V conflicten uitgebroken, die de geschiedenis in zouden gaan als de Hoekse en Kabeljauwse twisten. De eerste slagen werden in het voordeel van de aanhangers van Willem V beslist, waarna Margaretha in 1354 afstand deed van haar macht in Holland en Zeeland. Na haar overlijden 1356 erfde Willem V ook Henegouwen.
Hij woonde een groot deel van zijn tijd in de Ridderzaal in Den Haag. Hij liet enkele gebouwen rondom dit kasteel plaatsen en zorgde tevens voor een (eenvoudige) ommuring van wat later het Binnenhof ging heten. In 1353 trad de jurist Filips van Leiden in dienst van de jonge graaf.
Willem V huwde in 1356 met Machteld van Lancaster (1335 - 1362). Tijdens een feest in 1358 werd graaf Willem V volgens bronnen uit die tijd plotseling krankzinnig (al is het mogelijk dat hij gewoon dronken was). Tijdens een toespraak stak hij onverwachts één van zijn gezellen dood. Zijn jongere broer Albrecht van Beieren liet Willem V opsluiten in een kasteel in Le Quesnoy (Henegouwen) en nam de honneurs waar. Willem overleed daar in 1389.
Willem V verleende de volgende Hollandse steden stadsrechten: Monnickendam, Weesp, Naarden in 1355, Enkhuizen in 1356, Edam en Hoorn volgden in 1357.
Willem trouwde met Machteld van Lancaster. Machteld is geboren op zondag 4 april 1339 in Bolingbroke kasteel, Lincolnshire. Machteld is overleden op zondag 10 april 1362, 23 jaar oud. Willem V volgde in 1354 zijn moeder op als graaf in Holland en Zeeland. Tijdens haar bewind waren er tussen aanhangers van Margaretha en aanhangers van Willem V conflicten uitgebroken, die de geschiedenis in zouden gaan als de Hoekse en Kabeljauwse twisten. De eerste slagen werden in het voordeel van de aanhangers van Willem V beslist, waarna Margaretha in 1354 afstand deed van haar macht in Holland en Zeeland. Na haar overlijden 1356 erfde Willem V ook Henegouwen.
Hij woonde een groot deel van zijn tijd in de Ridderzaal in Den Haag. Hij liet enkele gebouwen rondom dit kasteel plaatsen en zorgde tevens voor een (eenvoudige) ommuring van wat later het Binnenhof ging heten. In 1353 trad de jurist Filips van Leiden in dienst van de jonge graaf.
Willem V huwde in 1356 met Machteld van Lancaster (1335 - 1362). Tijdens een feest in 1358 werd graaf Willem V volgens bronnen uit die tijd plotseling krankzinnig (al is het mogelijk dat hij gewoon dronken was). Tijdens een toespraak stak hij onverwachts één van zijn gezellen dood. Zijn jongere broer Albrecht van Beieren liet Willem V opsluiten in een kasteel in Le Quesnoy (Henegouwen) en nam de honneurs waar. Willem overleed daar in 1389.
Willem V verleende de volgende Hollandse steden stadsrechten: Monnickendam, Weesp, Naarden in 1355, Enkhuizen in 1356, Edam en Hoorn volgden in 1357.
Notitie bij Machteld: Zij was de oudste dochter van Hendrik van Grosmont en Isabella van Beaumont. Zij was als kind gehuwd met Ralph Stafford en vervolgens, in 1334 met Willem V van Holland, die krankzinnig werd. Uit haar tweede huwelijk had Machteld een dochter die in 1356 stierf. Volgens sommigen werd zij vergiftigd.
1532 Albrecht (Aalbrecht) van Beieren is geboren op donderdag 25 juli 1336 in München, zoon van Lodewijk IV, bijgenaamd de Beier van Beieren en Margaretha II van Beieren van Henegouwen (zie 1525). Albrecht is overleden op dinsdag 16 december 1404 in ’s-Gravenhage, 68 jaar oud.
Albrecht:
Notitie bij Albrecht: Hij ging de Nederlandse geschiedenis in door het ingrijpende privilege dat hij verleende aan het bestuur van de stad Amsterdam, waardoor de burgemeesters van de stad bijna 4 eeuwen lang een grote mate van onafhankelijkheid verkregen. Ook heeft hij een grote rol gespeeld in de ontwikkeling van Den Haag.
Albrecht kwam aan de macht nadat zijn broer graaf Willem V in 1358 op een feestavond krankzinnig werd en één van zijn vazallen doodstak. Volgens bronnen uit de tijd was graaf Willem V al langer geestesziek. Omdat de graaf niet langer in staat was zijn gebieden te besturen werd Albrecht naar Holland geroepen. Albrecht nam als ruwaard de macht over en liet zijn broer opsluiten in het grafelijk kasteel van Le Quesnoy in Henegouwen (tegenwoordig in Frankrijk).
Albrecht woonde voor een groot deel van zijn leven aan het hof in Den Haag, dat zich van een klein dorp ontwikkelde tot een echte hofstad(je). Omdat Leiden en Delft geen toestemming gaven, kreeg Den Haag geen stadsrechten, maar desondanks nam hij enkele maatregelen die ervoor zorgden dat Den Haag een stads karakter kreeg. Zo gaf hij belastingvoordeel aan iedereen die zich in Den Haag vestigde: hierdoor steeg het aantal inwoners van het dorp. Ook benoemde hij een eigen bestuur en gezagshandhavers en kregen inwoners van Den Haag vrijstelling van tolheffingen.
Verder liet Albrecht de Hofvijver, dat toen nog een duinmeertje was, rechthoekig maken. Ook was hij verantwoordelijk voor het uitdiepen en het opknappen van het Spui, dat zich in zijn bewindsperiode ontwikkelde van een armoedige veengebiedje ten zuiden van Den Haag waar vissers en jagers woonden, tot één van de meest aanzienlijke grachten van Den Haag.
Albrecht gaf ook toestemming tot de oprichting van een klooster. Het gebied dat hij hiervoor aanwees, zou zich ontwikkelen tot het Lange Voorhout, één van de meest voorname en belangrijke straten van Den Haag. Het klooster bestaat niet meer, maar de bijbehorende Kloosterkerk is nog steeds in gebruik.
Op 22 september 1392 werd zijn minnares Aleid van Poelgeest tijdens een wandeling bij de Gevangenpoort vermoord. Het motief is nooit onomstotelijk vastgesteld, maar verondersteld wordt wel dat Aleid van Poelgeest is vermoord door politieke tegenstanders (Hoeken). Als wraak liet Albrecht kastelen van edelen die partij hadden gekozen voor de Hoeken veroveren en afbreken. Ook veroverde hij de stad Delft, die eveneens de Hoekse kant had gekozen. Hij liet de stadsmuur van Delft afbreken en gebruikte de stenen om de muren rond het Binnenhof in Den Haag te versterken. Ook liet hij duizend Delftse mannen blootvoets naar Den Haag lopen om daar vergiffenis voor de stad te vragen. Deze mannen werden gevolgd door 500 vrouwen die in hun mooiste jurk en met losse haren moesten smeken om het leven van de mannen.
Zijn lichaam werd begraven in de Hofkapel op het Binnenhof, die enkele eeuwen later bij een brand verloren ging. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Willem VI.
Albrecht kwam aan de macht nadat zijn broer graaf Willem V in 1358 op een feestavond krankzinnig werd en één van zijn vazallen doodstak. Volgens bronnen uit de tijd was graaf Willem V al langer geestesziek. Omdat de graaf niet langer in staat was zijn gebieden te besturen werd Albrecht naar Holland geroepen. Albrecht nam als ruwaard de macht over en liet zijn broer opsluiten in het grafelijk kasteel van Le Quesnoy in Henegouwen (tegenwoordig in Frankrijk).
Albrecht woonde voor een groot deel van zijn leven aan het hof in Den Haag, dat zich van een klein dorp ontwikkelde tot een echte hofstad(je). Omdat Leiden en Delft geen toestemming gaven, kreeg Den Haag geen stadsrechten, maar desondanks nam hij enkele maatregelen die ervoor zorgden dat Den Haag een stads karakter kreeg. Zo gaf hij belastingvoordeel aan iedereen die zich in Den Haag vestigde: hierdoor steeg het aantal inwoners van het dorp. Ook benoemde hij een eigen bestuur en gezagshandhavers en kregen inwoners van Den Haag vrijstelling van tolheffingen.
Verder liet Albrecht de Hofvijver, dat toen nog een duinmeertje was, rechthoekig maken. Ook was hij verantwoordelijk voor het uitdiepen en het opknappen van het Spui, dat zich in zijn bewindsperiode ontwikkelde van een armoedige veengebiedje ten zuiden van Den Haag waar vissers en jagers woonden, tot één van de meest aanzienlijke grachten van Den Haag.
Albrecht gaf ook toestemming tot de oprichting van een klooster. Het gebied dat hij hiervoor aanwees, zou zich ontwikkelen tot het Lange Voorhout, één van de meest voorname en belangrijke straten van Den Haag. Het klooster bestaat niet meer, maar de bijbehorende Kloosterkerk is nog steeds in gebruik.
Op 22 september 1392 werd zijn minnares Aleid van Poelgeest tijdens een wandeling bij de Gevangenpoort vermoord. Het motief is nooit onomstotelijk vastgesteld, maar verondersteld wordt wel dat Aleid van Poelgeest is vermoord door politieke tegenstanders (Hoeken). Als wraak liet Albrecht kastelen van edelen die partij hadden gekozen voor de Hoeken veroveren en afbreken. Ook veroverde hij de stad Delft, die eveneens de Hoekse kant had gekozen. Hij liet de stadsmuur van Delft afbreken en gebruikte de stenen om de muren rond het Binnenhof in Den Haag te versterken. Ook liet hij duizend Delftse mannen blootvoets naar Den Haag lopen om daar vergiffenis voor de stad te vragen. Deze mannen werden gevolgd door 500 vrouwen die in hun mooiste jurk en met losse haren moesten smeken om het leven van de mannen.
Zijn lichaam werd begraven in de Hofkapel op het Binnenhof, die enkele eeuwen later bij een brand verloren ging. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Willem VI.
Heerlijkheid:
| graaf van Holland, Henegouwen en Zeeland en hertog van Beieren-Straubing uit het Huis Wittelsbach. |
(1) trouwde, 17 jaar oud, op zondag 28 juli 1353 met Margaretha van Brieg, ongeveer 11 jaar oud. Margaretha is geboren omstreeks 1342. Margaretha is overleden in februari 1386, ongeveer 44 jaar oud.
Notitie bij Margaretha: Zij was een dochter van graaf Lodewijk I van Silezië-Liegnitz en Agnes van Glogau
(2) trouwde, 57 jaar oud, op maandag 30 maart 1394 met Margaretha van Kleef, ongeveer 19 jaar oud. Margaretha is geboren omstreeks 1375. Margaretha is overleden op donderdag 14 mei 1411, ongeveer 36 jaar oud.
Kinderen van Albrecht en Margaretha (1):
1 Johanna van Beieren, geboren in 1356 in Neurenberg. Volgt 1533.
2 Catharina van Beieren, geboren op zondag 30 mei 1361. Volgt 1534.
3 Margaretha van Beieren-Straubing, geboren in 1363 in Den Haag. Volgt 1535.
4 Willem VI Van Holland, geboren op zaterdag 5 april 1365 in Den Haag. Volgt 1536.
5 Albrecht II van Beieren, geboren in 1368. Albrecht is overleden op zondag 21 januari 1397 in Kelheim, 28 of 29 jaar oud.
Notitie bij Albrecht: Hij regeerde samen met zijn vader in Holland, Henegouwen en Zeeland en bestuurde sinds 1389 ook de Beierse provincie Straubing in naam van zijn vader. Hij verbleef meestal in Straubing, waar hij toernooien organiseerde en de aanleg van wegen bevorderde. Hij steunde ook de kerk. Albrecht kwam niet tussen beide in de interne conflicten van zijn neven, de zonen van zijn oom Stefan II van Beieren, maar steunde wel de oorlog tegen een confederatie van steden uit Zwaben en de aartsbisschop Salzburg. Albert bezocht verschillende keren de Nederlanden. In 1396 vocht hij samen met zijn vader en zijn oudere broer Willem VI van Holland tegen de Friezen. Albert overleed op terugreis in Kelheim, vermoedelijk aan de gevolgen van een longontsteking
6 Johanna Sophia van Beieren, geboren in 1373. Volgt 1537.
7 Jan VI zonder genade van Beieren, geboren omstreeks 1374 in Le Quesnoy. Volgt 1540.
1533 Johanna van Beieren is geboren in 1356 in Neurenberg, dochter van Albrecht (Aalbrecht) van Beieren (zie 1532) en Margaretha van Brieg. Johanna is overleden op maandag 31 december 1386 in Karlstein, 30 jaar oud.
Notitie bij Johanna: Zij werd op 29 september 1370 uitgehuwelijkt aan koning Wenceslaus van Bohemen, waardoor zij koningin van Bohemen en Rooms koningin werd. Dit huwelijk bleef echter kinderloos.
Johanna trouwde met Wenceslaus van Bohemen (van Luxemburg). Zie 1627 voor persoonsgegevens van Wenceslaus.1534 Catharina van Beieren is geboren op zondag 30 mei 1361, dochter van Albrecht (Aalbrecht) van Beieren (zie 1532) en Margaretha van Brieg. Catharina is overleden op vrijdag 19 november 1400 in Hattem, 39 jaar oud.
Catharina:
Notitie bij Catharina: Ze was hertogin van Gelre door haar huwelijk in 1369 met hertog Eduard van Gelre. In 1371 werd een groot huwelijksfeest gevierd. Kort daarna sneuvelde Eduard op het slagveld, zodat Catharina op twaalfjarige leeftijd al weduwe was. In 1379 trouwde ze met Willem III van Gulik, hertog van Gelre en vanaf 1393 ook hertog van Gulik. Zodoende werd ze opnieuw hertogin van Gelre. Beide huwelijken bleven kinderloos
Heerlijkheid:
| hertogin van Gelre |
(1) trouwde, 7 of 8 jaar oud, in 1369 met Eduard van Gelre, 32 of 33 jaar oud. Hij is geboren in 1336. Hij is overleden in 1371, 34 of 35 jaar oud.
Notitie: In 1352 kreeg hij Roermond en de heerlijkheid Kessel van zijn broer. Hij won de slag bij Tiel in 1361 tegen zijn broer, zette hem gevangen, en werd zelf hertog van Gelre. Gelderse en Gulikse troepen leverden op 22 augustus 1371 strijd tegen de Brabanders bij Baesweiler. De Brabanders verloren, hertog Wenceslaus van Brabant, werd gevangengenomen, maar Eduard werd bij de veldslag zelf dodelijk verwond, mogelijk vermoord door een pijl, door iemand uit zijn eigen gevolg afgeschoten (verdacht wordt Herman Leers van Hees).
Zijn broer Reinoud volgde hem nog op voor enkele maanden, maar nadien ging de troon over naar zijn neef Willem van Gulik.
Eduard was in 1371 gehuwd met Catharina van Beieren, een dochter van de Hollandse graaf Albrecht van Beieren. Na Eduards dood trouwde Catharina in 1379 met hertog Willem III van Gulik.
Zijn broer Reinoud volgde hem nog op voor enkele maanden, maar nadien ging de troon over naar zijn neef Willem van Gulik.
Eduard was in 1371 gehuwd met Catharina van Beieren, een dochter van de Hollandse graaf Albrecht van Beieren. Na Eduards dood trouwde Catharina in 1379 met hertog Willem III van Gulik.
(2) trouwde, 17 of 18 jaar oud, in 1379 met Willem III VAN GULIK, 14 of 15 jaar oud. Willem is geboren op dinsdag 5 maart 1364. Willem is overleden op donderdag 16 februari 1402 in Arnhem, 37 jaar oud.
Notitie bij Willem: Willem was de oudste zoon van hertog Willem II van Gulik en van Maria van Gelre, de halfzuster van de laatste hertog van het Gelderse hertogelijke huis, Reinoud III. Na de dood van Reinoud III liet zijn vader aanspraken gelden op de erfopvolging, wat leidde tot de Gelderse Successieoorlog tegen Jan II van Blois. Willem kreeg in 1377 van de Duitse keizer Karel IV de belening over Gelre, maar het duurde nog tot 1379 voor hij zijn aanspraken kon hard maken en in heel Gelre erkend werd. Willem nam deel aan de kruistochten naar Oost-Pruisen (1383, 1388/1389,1393). Hij bevocht (1386-1388) samen met zijn vader succesvol het hertogdom Brabant (zie ook Slag bij Niftrik). Willem III verpandde in 1388 de heerlijkheid Bredevoort aan Hendrik III van de Rijksheerlijkheid Gemen, wiens zoon en kleinzoon ook pandheer van Bredevoort waren. In 1393 overleed zijn vader en erfde Willem ook het hertogdom Gulik.
Hij mengde zich zowel in de Honderdjarige Oorlog, aan de kant van Engeland tegen Frankrijk, als in de Duitse rijkspolitiek waar hij als hertog van Gulik de kroningsweg Frankfurt-Aken kon controleren. Zo verhinderde hij de kroning van Ruprecht III van de Palts in 1400.
Hij verwierf in 1400 voor het hertogdom Gelre de stad Cuijk en voor het hertogdom Gulik de steden Born, Euskirchen, Sittard, Boslar, Aldenhoven, Grave, Millen, Waldfeucht en Gangelt.
Willem III trouwde in 1379 met Catharina van Beieren-Holland (1360 - 1400), dochter van hertog Albrecht I van Beieren en weduwe van zijn neef, hertog Eduard van Gelre. Dit huwelijk bleef kinderloos, zodoende volgde zijn broer Reinoud IV hem op. Zijn buitenechtelijke dochter Maria huwde in 1402 Johan van Buren en hertrouwde Reijnart van Crijckenbeck.
Hij mengde zich zowel in de Honderdjarige Oorlog, aan de kant van Engeland tegen Frankrijk, als in de Duitse rijkspolitiek waar hij als hertog van Gulik de kroningsweg Frankfurt-Aken kon controleren. Zo verhinderde hij de kroning van Ruprecht III van de Palts in 1400.
Hij verwierf in 1400 voor het hertogdom Gelre de stad Cuijk en voor het hertogdom Gulik de steden Born, Euskirchen, Sittard, Boslar, Aldenhoven, Grave, Millen, Waldfeucht en Gangelt.
Willem III trouwde in 1379 met Catharina van Beieren-Holland (1360 - 1400), dochter van hertog Albrecht I van Beieren en weduwe van zijn neef, hertog Eduard van Gelre. Dit huwelijk bleef kinderloos, zodoende volgde zijn broer Reinoud IV hem op. Zijn buitenechtelijke dochter Maria huwde in 1402 Johan van Buren en hertrouwde Reijnart van Crijckenbeck.
Heerlijkheid:
| vanaf 1371/1377 als Willem I hertog van Gelre en vanaf 1393 hertog van Gulik. |
1535 Margaretha van Beieren-Straubing is geboren in 1363 in Den Haag, dochter van Albrecht (Aalbrecht) van Beieren (zie 1532) en Margaretha van Brieg. Margaretha is overleden op zaterdag 23 januari 1423 in Dijon, 59 of 60 jaar oud.
Notitie bij Margaretha: dochter van Hertog Albrecht van Beieren (in Duitsland bekend als Albrecht van Straubing-Holland) en Margaretha van Brieg.
Haar broer Graaf Willem VI van Holland trouwde met een dochter van Filips de Stoute. Door dit dubbelhuwelijk werd het graafschap Holland sterk aan het hertogdom Bourgondië gebonden.
Margaretha trouwde met Jan Zonder Vrees. Zie 27 voor persoonsgegevens van Jan. Haar broer Graaf Willem VI van Holland trouwde met een dochter van Filips de Stoute. Door dit dubbelhuwelijk werd het graafschap Holland sterk aan het hertogdom Bourgondië gebonden.
Kinderen van Margaretha en Jan: zie 27.
1536 Willem VI Van Holland is geboren op zaterdag 5 april 1365 in Den Haag, zoon van Albrecht (Aalbrecht) van Beieren (zie 1532) en Margaretha van Brieg. Willem is overleden op maandag 31 mei 1417 in Bouchain, 52 jaar oud.
Willem trouwde met Margaretha van Bourgondië. Zie 720 voor persoonsgegevens van Margaretha.
Notitie bij Willem: Hij was de zoon van Albrecht van Beieren en Margaretha van Brieg. Over zijn jeugd is weinig bekend. In 1404 nam hij het graafschap van Holland van zijn vader over. Vanwege de grote allure met bijpassende pracht en praal die hij van jongsaf aan voerde, was Willem zwaar in de schulden geraakt en had veel van zijn domeinen, landen en heerlijkheden aan verscheidene leden van het ridderschap moeten verkopen of belenen. Zijn in 1406 aangestelde thesaurier en hofmeester, de Amsterdamse koopman Willem Eggert van Gendt verloste hem echter in korte tijd van zijn schulden en zorgde ervoor dat de graaf alle verkochte en onderpande landen en goederen kon aflossen of weer terug kon kopen. Zelfs winst wist deze hofmeester voor zijn graaf te maken, zodat Willem VI een van de rijkste en machtigste vorsten van het Roomse rijk werd.
Graaf Willem verzette zich tegen zijn vader in de Hoekse en Kabeljauwse twisten. Hij was mogelijk verantwoordelijk voor de moord op diens minnares Aleid van Poelgeest (1392). Vader en zoon verzoenden zich echter in 1394. In 1401 kwam Willem in conflict met Jan V van Arkel, een van zijn landheren, die hem niet meer wilde dienen: daaruit ontstonden de Arkelse Oorlogen. Na elf jaar kwam het Land van Arkel weer in Hollandse handen. Willem werd in 1417 opgevolgd door zijn dochter Jacoba.
Graaf Willem verzette zich tegen zijn vader in de Hoekse en Kabeljauwse twisten. Hij was mogelijk verantwoordelijk voor de moord op diens minnares Aleid van Poelgeest (1392). Vader en zoon verzoenden zich echter in 1394. In 1401 kwam Willem in conflict met Jan V van Arkel, een van zijn landheren, die hem niet meer wilde dienen: daaruit ontstonden de Arkelse Oorlogen. Na elf jaar kwam het Land van Arkel weer in Hollandse handen. Willem werd in 1417 opgevolgd door zijn dochter Jacoba.
Heerlijkheid:
| graaf van Holland en Zeeland, als Willem II hertog van Beieren-Straubing en als Willem IV graaf van Henegouwen. |
Kind van Willem en Margaretha: zie 720.
1537 Johanna Sophia van Beieren is geboren in 1373, dochter van Albrecht (Aalbrecht) van Beieren (zie 1532) en Margaretha van Brieg. Johanna is overleden in 1410, 36 of 37 jaar oud. Johanna trouwde, 16 of 17 jaar oud, in 1390 met Albrecht IV van Oostenrijk. Albrecht is geboren in Wenen. Albrecht is overleden op zondag 14 september 1404 in Klosterneuburg.
Kind van Johanna en Albrecht:
1 Margaretha van Oostenrijk, geboren in 1395. Volgt 1538.
1538 Margaretha van Oostenrijk is geboren in 1395, dochter van Albrecht IV van Oostenrijk en Johanna Sophia van Beieren (zie 1537). Margaretha is overleden in 1447, 51 of 52 jaar oud. Margaretha trouwde met Hendrik XVI van Beieren. Hendrik is geboren omstreeks 1386. Hendrik is overleden op donderdag 30 juli 1450 in Landshut, ongeveer 64 jaar oud.
Notitie bij Hendrik: Hij volgde zijn vader op in 1393, tijdens zijn minderjarigheid onder voogdij van zijn moeder. In 1429 viel hem het gebied van de uitgestorven tak Straubing toe en nadien ook de gebieden van Beieren-Ingolstadt, waardoor hij regeerde over twee derden van Beieren. Hij werd door de bevolking gehaat en gevreesd en priviligieerde handelaars en Joden. Na zijn overlijden aan de pest, liet hij een gevulde schatkist en een geordend hertogdom na.
Kind van Margaretha en Hendrik:
1 Lodewijk IX van Beieren, geboren op dinsdag 23 februari 1417 in Burghausen. Volgt 1539.
1539 Lodewijk IX van Beieren is geboren op dinsdag 23 februari 1417 in Burghausen, zoon van Hendrik XVI van Beieren en Margaretha van Oostenrijk (zie 1538). Lodewijk is overleden op woensdag 18 januari 1497 in Landshut, 79 jaar oud.
Notitie bij Lodewijk: In tegenstelling tot zijn zuinige vader, hield Lodewijk er een schitterende hofhouding op na. In 1472 stichtte hij de universiteit van Ingolstadt. Hij kwam in conflict met markgraaf Albrecht Achilles van Brandenburg en versloeg die in de slag bij Giengen in 1462. Bij zijn overlijden liet hij zijn land in bloeiende welvaart na.
Lodewijk trouwde, 34 of 35 jaar oud, in 1452 met Amalia Van Saksen, 16 of 17 jaar oud. Zie 1083 voor persoonsgegevens van Amalia. Kinderen van Lodewijk en Amalia: zie 1083.
1540 Jan VI zonder genade van Beieren is geboren omstreeks 1374 in Le Quesnoy, zoon van Albrecht (Aalbrecht) van Beieren (zie 1532) en Margaretha van Brieg. Jan is overleden op zaterdag 6 januari 1425 in Den Haag, ongeveer 51 jaar oud.
Jan trouwde, ongeveer 44 jaar oud, in 1418 met Elisabeth van Görlitz, 27 of 28 jaar oud. Elisabeth is geboren in november 1390 in Horovice in Bohemen. Elisabeth is overleden op dinsdag 3 augustus 1451 in Trier, 60 jaar oud. Elisabeth is weduwe van Anton van Bourgondië (1384-1415), met wie zij trouwde op dinsdag 16 juli 1409, zie 722.
Notitie bij Jan: Hij speelde een grote rol in de Hoekse en Kabeljauwse Twisten.
Na de dood van zijn broer graaf Willem VI in 1417 erfde diens dochter Jacoba van Beieren aanvankelijk diens gebieden. Maar oom Jan begaf zich direct naar de Nederlanden om steun te werven bij de ridderschap en de steden voor zijn eigen kandidatuur. Die steun kreeg hij ook van de Rooms koning Sigismund. Deze kende Holland, Zeeland en Henegouwen toe aan Jan van Beieren, die tot dan toe bisschop was. De strijd die ontstond tussen Jacoba van Beieren (Hoeken) en haar oom Jan van Beieren (Kabeljauwen) betekende een nieuwe fase in de Hoekse en Kabeljauwse Twisten. In 1410 liet Jan van Beieren het Kasteel van Woerden bouwen. Uiteindelijk werd hij vergiftigd door zijn tegenstanders.
Na de dood van zijn broer graaf Willem VI in 1417 erfde diens dochter Jacoba van Beieren aanvankelijk diens gebieden. Maar oom Jan begaf zich direct naar de Nederlanden om steun te werven bij de ridderschap en de steden voor zijn eigen kandidatuur. Die steun kreeg hij ook van de Rooms koning Sigismund. Deze kende Holland, Zeeland en Henegouwen toe aan Jan van Beieren, die tot dan toe bisschop was. De strijd die ontstond tussen Jacoba van Beieren (Hoeken) en haar oom Jan van Beieren (Kabeljauwen) betekende een nieuwe fase in de Hoekse en Kabeljauwse Twisten. In 1410 liet Jan van Beieren het Kasteel van Woerden bouwen. Uiteindelijk werd hij vergiftigd door zijn tegenstanders.
Heerlijkheid:
| hertog van Beieren-Straubing (Jan III genoemd en als niet-gewijde prinsbisschop van Luik, Jan VI genoemd) |
Notitie bij Elisabeth: Zij was een kleindochter van keizer Karel IV van het Heilige Roomse Rijk, was hertogin van Luxemburg van 1412 tot 1443, doordat zij Luxemburg kreeg van de afgezette Wenceslaus II. Toch regeerde zij niet al die tijd, aangezien ze tweemaal getrouwd is geweest en haar echtgenoten optraden als de regerende hertogen.
Elisabeth, die ook de titel ’Hertogin van Görlitz’ droeg, als dochter van hertog Johan van Görlitz, had haar jeugd in Praag doorgebracht, onder voogdijschap van haar oom, keizer Wenceslaus (II).
Haar eerste echtgenoot, Antoon, was tevens hertog van Brabant en Limburg. Hij was de tweede zoon van Filips de Stoute en Margaretha van Male. Voordat hij Elisabeth in 1409 huwde, was hij getrouwd geweest met Johanna van Saint-Pol, maar zij was in 1407 overleden.
Na de dood van haar eerste man, in 1415, hertrouwde Elisabeth in 1418 met Jan van Beieren, tevens de prins-bisschop van Luik. Deze zoon van graaf Albrecht van Holland maakte tegenover gravin Jacoba van Beieren van Holland aanspraak op Holland, maar overleed in 1425 kinderloos.
Zij had na het overlijden van Jan moeite haar gezag te handhaven en stelde daarom hertog Filips de Goede van Bourgondië in 1441 aan als ruwaard. In 1443 deed zij afstand van Luxemburg tegen een lijfrente. Luxemburg werd toen ingelijfd bij de Bourgondische erflanden en Filips de Goede volgde haar op als hertog ’bij verpanding’.
Elisabeth, die ook de titel ’Hertogin van Görlitz’ droeg, als dochter van hertog Johan van Görlitz, had haar jeugd in Praag doorgebracht, onder voogdijschap van haar oom, keizer Wenceslaus (II).
Haar eerste echtgenoot, Antoon, was tevens hertog van Brabant en Limburg. Hij was de tweede zoon van Filips de Stoute en Margaretha van Male. Voordat hij Elisabeth in 1409 huwde, was hij getrouwd geweest met Johanna van Saint-Pol, maar zij was in 1407 overleden.
Na de dood van haar eerste man, in 1415, hertrouwde Elisabeth in 1418 met Jan van Beieren, tevens de prins-bisschop van Luik. Deze zoon van graaf Albrecht van Holland maakte tegenover gravin Jacoba van Beieren van Holland aanspraak op Holland, maar overleed in 1425 kinderloos.
Zij had na het overlijden van Jan moeite haar gezag te handhaven en stelde daarom hertog Filips de Goede van Bourgondië in 1441 aan als ruwaard. In 1443 deed zij afstand van Luxemburg tegen een lijfrente. Luxemburg werd toen ingelijfd bij de Bourgondische erflanden en Filips de Goede volgde haar op als hertog ’bij verpanding’.
1541 Beatrix van Beieren van Beieren is geboren in 1344, dochter van Lodewijk IV, bijgenaamd de Beier van Beieren en Margaretha II van Beieren van Henegouwen (zie 1525). Beatrix is overleden op woensdag 25 december 1359, 14 of 15 jaar oud. Beatrix trouwde met Erik XII Van Zweden. Zie 1639 voor persoonsgegevens van Erik.
1542 Otto V de Vuile van Beieren is geboren in 1346, zoon van Lodewijk IV, bijgenaamd de Beier van Beieren en Margaretha II van Beieren van Henegouwen (zie 1525). Otto is overleden op dinsdag 15 november 1379 in Wolfstein, 32 of 33 jaar oud.
Notitie bij Otto: Bij de dood van zijn broer Lodewijk II, nam hij in 1365 het regentschap waar in Brandenburg. Twee jaar voordien had Karel IV van het Heilige Roomse Rijk al met de Beierse broers afgesproken, dat zijn zoon Wenceslaus zou opvolgen in Brandenburg, als ze kinderloos zouden sterven. In 1366 huwde Otto met Catharina van Bohemen (1342 - 1395), de tweede dochter van keizer Karel IV, maar het huwelijk bleef kinderloos. Otto verloor in 1348 de stad Deutsch Krone aan koning Casimir de Grote van Polen en had Neder-Lausitz al het jaar voordien verkocht aan Karel IV. In 1373 ging Brandenburg definitief naar Karel IV, na de verkoop tegen de prijs van 500.000 gulden.
Otto trouwde, 19 of 20 jaar oud, in 1366 met Catharina van Bohemen, 23 of 24 jaar oud. Zie 1625 voor persoonsgegevens van Catharina.1543 Filippa (Filippina) van Henegouwen is geboren op maandag 24 juni 1314 in Valenciennes, dochter van Willem III Van Holland (zie 1666) en Johanna van Valois (zie 1524). Filippa is overleden op dinsdag 14 augustus 1369 in Windsor Castle, 55 jaar oud (oorzaak: oedeem). Zij is begraven in Westminster Abbey.. Filippa trouwde, 13 jaar oud, in januari 1328 met Edward III Van Engeland, 15 jaar oud. Zie 1033 voor persoonsgegevens van Edward.
Kinderen van Filippa en Edward: zie 1033.
1544 Johanna Van Holland is geboren in 1315, dochter van Willem III Van Holland (zie 1666) en Johanna van Valois (zie 1524). Johanna is overleden in 1374, 58 of 59 jaar oud. Johanna trouwde, 8 of 9 jaar oud, in 1324 met Willem VI VAN GULIK, 24 of 25 jaar oud. Willem is geboren in 1299. Willem is overleden in 1361, 61 of 62 jaar oud.
Notitie bij Willem: In 1328 volgde hij zijn vader op als graaf van Gulik. Willem voerde een berekende huwelijkspolitiek. Zo leidde het huwelijk van zijn zoon Gerard tot de aansluiting van Berg en Ravensberg. In 1335 zegde hij de goede relaties met Frankrijk op, om samen met zijn broer Walram de aartsbisschoppelijke zetel van Keulen te bezetten, en werd zo de architect van de Duits-Engelse coalite tegen Frankrijk. In 1336 verhief Rooms koning Lodewijk de Beier hem tot markgraaf. Na Lodewijks dood wisselde Willem van kamp en werd hij aanhanger van Karel IV, die hem in 1356 tot hertog verhief. Binnenlands hechtte hij veel belang aan de organisatie van een goed bestuur.
Titel:
| hertog Willem I van Gulik |
1545 Willem IV Van Holland is geboren in 1317, zoon van Willem III Van Holland (zie 1666) en Johanna van Valois (zie 1524). Willem is overleden op maandag 26 september 1345 in Stavoren, 27 of 28 jaar oud.
Willem trouwde, 18 of 19 jaar oud, in 1336 met Joanna van Brabant, 13 of 14 jaar oud.
Notitie bij Willem: Veel is er niet over hem bekend. Hij staat bekend als Willem de Stoute (Le conte fou) en moet een moedige ridder geweest zijn. Hij hield er een dure levensstijl op na, vooral door zijn vele veldtochten, voortkomend uit het ridderideaal. Hij sloot een verbond met zijn zwager Eduard III van Engeland, die daarop ten strijd trok tegen Frankrijk, wat uit zou groeien tot de Honderdjarige Oorlog. Ondanks aandringen van keizer Lodewijk IV trok Willem echter niet op tegen Frankrijk. Eduard trok hierop plunderend door Henegouwen, waarna Willem zich aansloot bij Filips VI van Frankrijk. Dit verbond duurde echter ook niet lang, en Willem had zich al weer aangesloten bij Eduard, nadat de Engelsen de Franse vloot vernietigden in de Slag bij Sluis in 1340.
Driemaal nam Willem deel aan de kruistochten van de Duitse Orde tegen de heidense Litouwers en Pruisen, zogeheten Pruisentochten, en eenmaal reisde hij naar het Heilige Land. Om dit te kunnen financieren, gaf hij veel privileges weg en nam vertegenwoordigers van de steden op in de Raad van Hillegom. De steden groeiden in deze periode uit tot belangrijke machtsfactor. Hij verleende op 7 juni 1340 stadsrechten aan Rotterdam.
Hij had veel invloed op de aanstelling van Jan van Arkel als bisschop van Utrecht. Deze keerde zich echter tegen hem, zodat Willem in 1345 het beleg sloeg voor Utrecht dat na acht weken instemde met een bestand waarbij de positie van de graaf erkend werd.
Van zijn dood tijdens de Slag bij Warns op 26 september 1345 is wel veel bekend. Samen met zijn oom, Jan van Beaumont, graaf van Soissons, trok hij op naar Friesland, en wel naar Stavoren om daar bij het Sint Odulphusklooster een sterke vesting te maken. Geharnast, maar zonder paarden, trokken ze brandschattend op. De plaatselijke bevolking had echter een hinderlaag voorbereid en in het moerassige landschap werden de Hollanders verpletterend verslagen. Ook Willem verloor hier zijn leven.
Willem had bij zijn dood geen kinderen en werd opgevolgd door zijn zuster Margaretha van Beieren, de vrouw van de Duitse Keizer Lodewijk. De heerschappij van Margaretha leidde tot de Hoekse en Kabeljauwse twisten.
Driemaal nam Willem deel aan de kruistochten van de Duitse Orde tegen de heidense Litouwers en Pruisen, zogeheten Pruisentochten, en eenmaal reisde hij naar het Heilige Land. Om dit te kunnen financieren, gaf hij veel privileges weg en nam vertegenwoordigers van de steden op in de Raad van Hillegom. De steden groeiden in deze periode uit tot belangrijke machtsfactor. Hij verleende op 7 juni 1340 stadsrechten aan Rotterdam.
Hij had veel invloed op de aanstelling van Jan van Arkel als bisschop van Utrecht. Deze keerde zich echter tegen hem, zodat Willem in 1345 het beleg sloeg voor Utrecht dat na acht weken instemde met een bestand waarbij de positie van de graaf erkend werd.
Van zijn dood tijdens de Slag bij Warns op 26 september 1345 is wel veel bekend. Samen met zijn oom, Jan van Beaumont, graaf van Soissons, trok hij op naar Friesland, en wel naar Stavoren om daar bij het Sint Odulphusklooster een sterke vesting te maken. Geharnast, maar zonder paarden, trokken ze brandschattend op. De plaatselijke bevolking had echter een hinderlaag voorbereid en in het moerassige landschap werden de Hollanders verpletterend verslagen. Ook Willem verloor hier zijn leven.
Willem had bij zijn dood geen kinderen en werd opgevolgd door zijn zuster Margaretha van Beieren, de vrouw van de Duitse Keizer Lodewijk. De heerschappij van Margaretha leidde tot de Hoekse en Kabeljauwse twisten.
Heerlijkheid:
| Graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen |
Notitie bij het huwelijk van Willem en Joanna: Op zeer jonge leeftijd reeds uitgehuwelijkt aan Willem IV van Holland
Zie 730 voor persoonsgegevens van Joanna.1546 Isabelle Van Holland is geboren in 1323, dochter van Willem III Van Holland (zie 1666) en Johanna van Valois (zie 1524). Isabelle is overleden in 1361, 37 of 38 jaar oud. Isabelle trouwde, 30 of 31 jaar oud, in 1354 met Robert Van Namen, 30 of 31 jaar oud. Robert is geboren in 1323. Robert is overleden in 1391, 67 of 68 jaar oud.
Titel:
| heer van Beaufort-en-Argonne |
1547 Catharina van Valois-Courtenay is geboren in 1303, dochter van Karel I van Valois (zie 1473) en Catharina van Courtenay (zie 1570). Catharina is overleden op woensdag 20 september 1346, 42 of 43 jaar oud.
Notitie bij Catharina: Op jonge leeftijd werd zij verloofd met Hugo V van Bourgondië, maar toen haar vader zich bij het overlijden van haar moeder in 1307 realiseerde dat hij nog geen zoon had en Catharina de titel van keizerin van Constantinopel zou erven, ging hij op zoek naar een schoonzoon die bekwaam was om Constantinopel te heroveren en verbrak de verloving met Hugo. Zij huwde in 1313 met Filips I van Tarente, zoon van Karel II van Napels, en had volgende kinderen:
Robert van Tarente (1315-1364)
Lodewijk van Tarente (1320-1362), gehuwd met Johanna I van Napels,
Margaretha (1325-1380), in 1352 getrouwd met Frans van Baux (1330- 1422) , hertog van Andria, die moeder werd van Jacob van Baux,
Maria (-1368), abdis van Conversano,
Johanna(-1393), in 1316 gehuwd met Oshin van Armenië 1282-1320),
Filips II van Tarente (1329-1374.
Catharina trouwde, 5 of 6 jaar oud, in 1309 met Filips I van Tarente, 30 of 31 jaar oud. Zie 1579 voor persoonsgegevens van Filips.Robert van Tarente (1315-1364)
Lodewijk van Tarente (1320-1362), gehuwd met Johanna I van Napels,
Margaretha (1325-1380), in 1352 getrouwd met Frans van Baux (1330- 1422) , hertog van Andria, die moeder werd van Jacob van Baux,
Maria (-1368), abdis van Conversano,
Johanna(-1393), in 1316 gehuwd met Oshin van Armenië 1282-1320),
Filips II van Tarente (1329-1374.
1548 Joanna van Valois is geboren in 1304, dochter van Karel I van Valois (zie 1473) en Catharina van Courtenay (zie 1570). Joanna is overleden in 1363, 58 of 59 jaar oud.
Notitie bij Joanna: Nadat haar man veroordeeld was wegens schriftvervalsing in zijn pogingen om het graafschap Artesië te veroveren, werden Joanna en haar kinderen opgesloten door haar halfbroer koning Filips IV van Frankrijk.
Joanna trouwde met Robert III van Artesie. Robert is geboren in 1287. Robert is overleden in 1342 in Vannes (F), 54 of 55 jaar oud. Notitie bij Robert: was een zoon van Filips, een zoon van Robert II van Artesië, en Blanche van Bretagne. Robert huwde in 1318 met Johanna (1304–1363), dochter van Karel van Valois, en had de volgende kinderen:
Catharina (1319–1368), gehuwd met Jan II van Ponthieu, graaf van Aumale;
Lodewijk (1320–1326/29);
Jan (1321–1387), graaf van Eu, zonder Land;
Johanna (1323-1324);
Jacob (1325–na 1347);
Robert (1326–na 1347); en
Karel, graaf van Pézenas en Longueville (1328–1385).
Robert speelde een belangrijke rol in de troonopvolging van Filips IV van Frankrijk, (de halfbroer van zijn echtgenote), en was een tijd lang diens vertrouweling. Sinds de dood van zijn grootvader Robert II van Artesië was hij echter in een opvolgingsstrijd verwikkeld met zijn tante Mahaut van Artesië over het graafschap Artesië. Bij haar dood in 1329 gingen de aanspraken over op haar dochter Johanna II van Bourgondië. Hij gebruikte daarbij een vervalste brief om zijn aanspraak op Artesië te ondersteunen, maar hij werd ontdekt. Zijn goederen werden aangeslagen en hij ontvluchtte het graafschap om een onderkomen te zoeken bij zijn neef Jan II van Namen. De echtgenoot van Johanna, Filips V van Frankrijk, zette Roberts echtgenote en twee van zijn zonen gevangen en verlangde dat de bisschop van Luik het graafschap Namen zou aanvallen. Robert vluchtte nu naar Jan II van Brabant, die met zijn nicht gehuwd was. Opnieuw werd de invloed van Filips gebruikt om te dreigen met een aanval op het hertogdom Brabant en Robert vluchtte nu naar Engeland. Daar moedigde hij Edward III van Engeland aan aanspraak te maken op de Franse troon. Hij stond Edward bij in zijn daaropvolgende krijgstochten en stond aan het hoofd van een Engels-Vlaams leger in de onbesliste slag bij Sint-Omaars van 1340.
Catharina (1319–1368), gehuwd met Jan II van Ponthieu, graaf van Aumale;
Lodewijk (1320–1326/29);
Jan (1321–1387), graaf van Eu, zonder Land;
Johanna (1323-1324);
Jacob (1325–na 1347);
Robert (1326–na 1347); en
Karel, graaf van Pézenas en Longueville (1328–1385).
Robert speelde een belangrijke rol in de troonopvolging van Filips IV van Frankrijk, (de halfbroer van zijn echtgenote), en was een tijd lang diens vertrouweling. Sinds de dood van zijn grootvader Robert II van Artesië was hij echter in een opvolgingsstrijd verwikkeld met zijn tante Mahaut van Artesië over het graafschap Artesië. Bij haar dood in 1329 gingen de aanspraken over op haar dochter Johanna II van Bourgondië. Hij gebruikte daarbij een vervalste brief om zijn aanspraak op Artesië te ondersteunen, maar hij werd ontdekt. Zijn goederen werden aangeslagen en hij ontvluchtte het graafschap om een onderkomen te zoeken bij zijn neef Jan II van Namen. De echtgenoot van Johanna, Filips V van Frankrijk, zette Roberts echtgenote en twee van zijn zonen gevangen en verlangde dat de bisschop van Luik het graafschap Namen zou aanvallen. Robert vluchtte nu naar Jan II van Brabant, die met zijn nicht gehuwd was. Opnieuw werd de invloed van Filips gebruikt om te dreigen met een aanval op het hertogdom Brabant en Robert vluchtte nu naar Engeland. Daar moedigde hij Edward III van Engeland aan aanspraak te maken op de Franse troon. Hij stond Edward bij in zijn daaropvolgende krijgstochten en stond aan het hoofd van een Engels-Vlaams leger in de onbesliste slag bij Sint-Omaars van 1340.
1549 Maria van Valois is geboren in 1311, dochter van Karel I van Valois (zie 1473) en Mahaut van Châtillon. Maria is overleden in 1331, 19 of 20 jaar oud. Maria trouwde, 12 of 13 jaar oud, in 1324 met Karel van Calabria, 25 of 26 jaar oud. Zie 1578 voor persoonsgegevens van Karel.
Kinderen van Maria en Karel:
3 Johanna I van Napels, geboren in 1326. Johanna is overleden op woensdag 23 juli 1382 in San Fele, 55 of 56 jaar oud.
Notitie bij Johanna: Zij werd koningin na het overlijden van haar grootvader Robert van Napels in 1343. Haar vader was reeds in 1328 gestorven.
Om de banden met de Hongaarse tak van de familie aan te halen werd zij uitgehuwelijkt aan de jonge Andreas (1327-1345), broer van koning Lodewijk I van Hongarije. Kort na haar huwelijk werd haar echtgenoot evenwel vermoord en werd Johanna weduwe, maar bracht wel nog zijn zoon, Karel Martel (1345-1348), ter wereld. In 1346 huwde zij met Lodewijk van Tarente (1320-1362), maar moest met hem naar de Provence vluchten voor Lodewijk I van Hongarije.
In 1352 kon zij naar Napels terugkeren, met de steun van paus Clemens VI. Opnieuw weduwe geworden, huwde zij in 1363 met Jacob III van Mallorca (1336-1375). Zij streed nog jaren om Sicilië, maar deed tenslotte afstand van haar aanspraken op Sicilië in 1372. Kinderloos geworden, stelde zij haar neef Karel van Durazzo aan tot haar opvolger in Napels. Na haar vierde huwelijk met Otto V van Brunswijk-Grubenhagen, kwam zij echter in conflict met Karel van Durazzo, die haar tenslotte liet ombrengen.
Om de banden met de Hongaarse tak van de familie aan te halen werd zij uitgehuwelijkt aan de jonge Andreas (1327-1345), broer van koning Lodewijk I van Hongarije. Kort na haar huwelijk werd haar echtgenoot evenwel vermoord en werd Johanna weduwe, maar bracht wel nog zijn zoon, Karel Martel (1345-1348), ter wereld. In 1346 huwde zij met Lodewijk van Tarente (1320-1362), maar moest met hem naar de Provence vluchten voor Lodewijk I van Hongarije.
In 1352 kon zij naar Napels terugkeren, met de steun van paus Clemens VI. Opnieuw weduwe geworden, huwde zij in 1363 met Jacob III van Mallorca (1336-1375). Zij streed nog jaren om Sicilië, maar deed tenslotte afstand van haar aanspraken op Sicilië in 1372. Kinderloos geworden, stelde zij haar neef Karel van Durazzo aan tot haar opvolger in Napels. Na haar vierde huwelijk met Otto V van Brunswijk-Grubenhagen, kwam zij echter in conflict met Karel van Durazzo, die haar tenslotte liet ombrengen.
5 Maria van Calabria, geboren in 1329. Volgt 1550.
1550 Maria van Calabria is geboren in 1329, dochter van Karel van Calabria (zie 1578) en Maria van Valois (zie 1549). Maria is overleden in 1366, 36 of 37 jaar oud. Maria trouwde met Karel van Durazzo. Karel is geboren in 1323. Karel is overleden op woensdag 23 januari 1348 in Aversa, 24 of 25 jaar oud.
Notitie bij Karel: Hij was de oudste zoon van Jan van Durazzo en Agnes van Périgord. Hij volgde zijn vader in 1336 op als graaf van Durazzo en graaf van Gravina. In 1343 huwde hij met Maria van Calabria (1329–1366), hertogin van Alba. Zij was een jongere dochter van Karel van Calabria en een zuster van Johanna I van Napels.
Zij hadden vijf kinderen:
Lodewijk (1343 – 1344)
Johanna (1344 – 1387), in 1366 gehuwd met Lodewijk van Navarra, graaf van Beaumont (-1372) en met Robert van Artesië, graaf van Eu (-1387)
Agnes (1345 – 1383), in 1363 gehuwd met Cansignorio della Scala, heer van Verona (- 1375) en met Jacob van Baux (- 1383)
Clementia (1346 – 1363)
Margaretha (1347-1412), in 1368 gehuwd met Karel III van Napels.
Hij hield zich afzijdig bij de samenzwering voor de moord op Johanna’s echtgenoot, Andreas van Calabria, en leidde een groep die oppositie voerde tegen Johanna en Lodewijk van Tarente. Alhoewel hij had gehoopt voordeel te halen uit de inval van de Hongaren, werd hij door de Hongaren opgepakt en in Aversa onthoofd.
Zij hadden vijf kinderen:
Lodewijk (1343 – 1344)
Johanna (1344 – 1387), in 1366 gehuwd met Lodewijk van Navarra, graaf van Beaumont (-1372) en met Robert van Artesië, graaf van Eu (-1387)
Agnes (1345 – 1383), in 1363 gehuwd met Cansignorio della Scala, heer van Verona (- 1375) en met Jacob van Baux (- 1383)
Clementia (1346 – 1363)
Margaretha (1347-1412), in 1368 gehuwd met Karel III van Napels.
Hij hield zich afzijdig bij de samenzwering voor de moord op Johanna’s echtgenoot, Andreas van Calabria, en leidde een groep die oppositie voerde tegen Johanna en Lodewijk van Tarente. Alhoewel hij had gehoopt voordeel te halen uit de inval van de Hongaren, werd hij door de Hongaren opgepakt en in Aversa onthoofd.
1551 Isabella van Valois is geboren in 1313, dochter van Karel I van Valois (zie 1473) en Mahaut van Châtillon. Isabella is overleden op zondag 26 juli 1383 in Parijs, 69 of 70 jaar oud. Isabella trouwde met Peter I van Bourbon. Peter is geboren in 1311. Peter is overleden op maandag 19 september 1356 in Maupertuis, 44 of 45 jaar oud.
Notitie bij Peter: Peter volde zijn vader in 1342 op als tweede hertog van Bourbon, pair van Frankrijk, grootkamerheer en werd later nog kroonschatbewaarder. Het graafschap La Marche liet hij aan zijn broer Jacob. Peter was een ridderlijk man en een waardig opvolger van zijn veelzijdige vader. In 1341-1343 streed hij mee in Bretagne en trok hij met zijn schoonbroer, Jan de Blinde, in 1345 op veldtocht naar Oost-Pruisen. Hij werd gouverneur van Languedoc en Gascogne. Door zijn praalzucht raakte hij echter financieel geruïneerd, waarop zijn onderdanen zijn verbanning eisten. Hij sneuvelde in 1356 in de slag bij Maupertuis.
Kind van Isabella en Peter:
1 Blanche van Bourbon, geboren in 1339. Volgt 1552.
1552 Blanche van Bourbon is geboren in 1339, dochter van Peter I van Bourbon en Isabella van Valois (zie 1551). Blanche is overleden in 1361 in Medina Sidonia, 21 of 22 jaar oud.
Notitie bij Blanche: Zij stierf op 22-jarige leeftijd. Sommigen beweren dat zij gedood werd door een boogschutter die haar man gestuurd had, anderen beweren dat zij vergiftigd werd.
Blanche trouwde, 13 of 14 jaar oud, in 1353 met Peter I de Wrede van Castilië, 18 of 19 jaar oud. Peter is geboren op dinsdag 30 augustus 1334 in Burgos, zoon van Alfons XI van Castilië en Maria van Portugal. Peter is overleden op vrijdag 23 maart 1369 in Montiel, 34 jaar oud. Peter begon eerder een relatie met María de Padilla (1334-1361). Peter trouwde later in 1354 met Johanna de Castro. Notitie bij Peter: Peter was de tweede zoon van Alfons XI en van Maria van Portugal. Hij trad twee maal in het huwelijk, eerst in 1353 met Blanca van Bourbon, vervolgens in 1354 met Johanna de Castro, maar verstootte zijn beide echtgenotes kort na het huwelijk. Hij bleef daarentegen trouw aan zijn minnares doña Maria de Padilla, wier bloedverwanten hij met de hoogste staatsambten begiftigde. Mede hierdoor ontstond er verzet tegen hem, onder de leiding van zijn halfbroer Hendrik van Trastámara, hetgeen in 1356 tot een burgeroorlog leidde. Aanvankelijk behield koning Peter de overhand: hij liet zijn ex-vrouw Blanca in de gevangenis werpen en nam bloedige wraak op zijn tegenstanders, waarna Hendrik zich gedwongen zag naar Frankrijk te vluchten.
Vanaf dat moment tot aan 1366 heerste Peter als een wrede tiran. Hij kreeg zijn bijnaam door zijn willekeur en hardvochtige, despotische bewind. Toen Hendrik van Trastámara, gesteund door Aragon en met de hulp van Franse huurlingen Castilië binnenviel, kon Peter met de hulp van Eduard, prins van Wales (de "Zwarte Prins") en van het koninkrijk Navarra zijn halfbroer overwinnen in de Slag bij Nájera in 1367. Maar toen de Zwarte Prins, afgeschrikt door de buitensporigheden van zijn bondgenoot, het land had verlaten en Hendrik anderzijds steun kreeg van de Franse koning, werd Peter, die nu helemaal geïsoleerd stond, definitief verslagen en vermoord in zijn vesting Montiel op 23 maart 1369.
Pedro werd vermoord in zijn vesting Montiel nadat hij omsingeld was door de legers van Bertrand du Guesclin en Hendrik van Trastámara. Bertrand du Guesclin vond het onnodig om de vesting aan te laten vallen en liet Montiel omsingelen. Peter was bang en zond een brief naar du Guesclin waarin stond dat hij 200.000 goudstukken en 6 leengoederen zou krijgen als hij hem zou vrijlaten. Du Guesclin deed alsof hij op dit aanbod inging en liet hem naar buiten komen. Daar leverde du Guesclin hem echter uit aan Hendrik van Trastámara. Peter pakte vervolgens zijn dolk en probeerde zijn halfbroer neer te steken. Maar een oplettende ridder greep hem bij zijn voet en hij struikelde. Vervolgens greep Hendrik zijn dolk en stak hem neer.
Verder had Peter buitenechtelijke kinderen:
Met Juana de Castro:
Juan (1355 - 1405). De stichter van de lijn van de Prinsen van Castilië, getrouwd met Doña Elvira de Eril y de Falces.
Met María González de Hinestrosa:
Fernando (? - ?), door zijn vader benoemd tot Heer van Niebla, doch vroeg gestorven
Met Teresa de Ayala:
María; later moeder overste in het klooster van Santo Domingo el Real, in Toledo.
Met Isabel de Sandoval:
Sancho (? - ?); ongetrouwd, gestorven in gevangenschap in het Kasteel van Toro.
Diego (? - ?); Stichter van de lijn van Guadalajara.
Vanaf dat moment tot aan 1366 heerste Peter als een wrede tiran. Hij kreeg zijn bijnaam door zijn willekeur en hardvochtige, despotische bewind. Toen Hendrik van Trastámara, gesteund door Aragon en met de hulp van Franse huurlingen Castilië binnenviel, kon Peter met de hulp van Eduard, prins van Wales (de "Zwarte Prins") en van het koninkrijk Navarra zijn halfbroer overwinnen in de Slag bij Nájera in 1367. Maar toen de Zwarte Prins, afgeschrikt door de buitensporigheden van zijn bondgenoot, het land had verlaten en Hendrik anderzijds steun kreeg van de Franse koning, werd Peter, die nu helemaal geïsoleerd stond, definitief verslagen en vermoord in zijn vesting Montiel op 23 maart 1369.
Pedro werd vermoord in zijn vesting Montiel nadat hij omsingeld was door de legers van Bertrand du Guesclin en Hendrik van Trastámara. Bertrand du Guesclin vond het onnodig om de vesting aan te laten vallen en liet Montiel omsingelen. Peter was bang en zond een brief naar du Guesclin waarin stond dat hij 200.000 goudstukken en 6 leengoederen zou krijgen als hij hem zou vrijlaten. Du Guesclin deed alsof hij op dit aanbod inging en liet hem naar buiten komen. Daar leverde du Guesclin hem echter uit aan Hendrik van Trastámara. Peter pakte vervolgens zijn dolk en probeerde zijn halfbroer neer te steken. Maar een oplettende ridder greep hem bij zijn voet en hij struikelde. Vervolgens greep Hendrik zijn dolk en stak hem neer.
Verder had Peter buitenechtelijke kinderen:
Met Juana de Castro:
Juan (1355 - 1405). De stichter van de lijn van de Prinsen van Castilië, getrouwd met Doña Elvira de Eril y de Falces.
Met María González de Hinestrosa:
Fernando (? - ?), door zijn vader benoemd tot Heer van Niebla, doch vroeg gestorven
Met Teresa de Ayala:
María; later moeder overste in het klooster van Santo Domingo el Real, in Toledo.
Met Isabel de Sandoval:
Sancho (? - ?); ongetrouwd, gestorven in gevangenschap in het Kasteel van Toro.
Diego (? - ?); Stichter van de lijn van Guadalajara.
Heerlijkheid:
| vanaf 1350 tot aan zijn dood koning van Castilië en Leon. |
1553 Lodewijk d’Evreux is geboren in mei 1276 in Hôtel d’Évreux, zoon van Filips III de Stoute (Philippe le Hardi) Van Frankrijk (zie 1448) en Maria van Brabant. Lodewijk is overleden op zaterdag 19 mei 1319 in Longpont-sur-Orge, 42 of 43 jaar oud.
Lodewijk trouwde, 24 of 25 jaar oud, in 1301 met Margaretha van Artois, 15 of 16 jaar oud. Margaretha is geboren in 1285. Margaretha is overleden in 1311, 25 of 26 jaar oud.
Heerlijkheid:
| Graaf |
Heerlijkheid:
| Dame van Brie-Comte-Robert |
Kinderen van Lodewijk en Margaretha:
1 Maria d’Evreux, geboren in 1303. Volgt 1554.
2 Karel d’Evreux, geboren in 1305. Volgt 1555.
3 Filips III van Navarra, geboren op zondag 27 maart 1306. Volgt 1556.
4 Joanna d’Evreux, geboren in 1307. Volgt 1557.
5 Margaretha d’Evreux, geboren in 1307. Volgt 1559.
1554 Maria d’Evreux is geboren in 1303, dochter van Lodewijk d’Evreux (zie 1553) en Margaretha van Artois. Maria is overleden in 1335, 31 of 32 jaar oud. Maria trouwde, 10 of 11 jaar oud, op vrijdag 5 juli 1314 met Jan III ’de triomfator’ van Brabant, ongeveer 13 jaar oud. Zie 24 voor persoonsgegevens van Jan.
Kinderen van Maria en Jan: zie 24.
1555 Karel d’Evreux is geboren in 1305, zoon van Lodewijk d’Evreux (zie 1553) en Margaretha van Artois. Karel is overleden op donderdag 5 september 1336, 30 of 31 jaar oud.
Notitie bij Karel: Van zijn vader erfde hij in 1319 Étampes, dat in 1327 een graafschap werd.
Karel trouwde, 29 of 30 jaar oud, in 1335 met Maria de la Cerda. Maria is overleden. 1556 Filips III van Navarra is geboren op zondag 27 maart 1306, zoon van Lodewijk d’Evreux (zie 1553) en Margaretha van Artois. Filips is overleden omstreeks vrijdag 26 september 1343 in Jerez de la Frontera, ongeveer 37 jaar oud.
Filips trouwde met Johanna II van Navarra. Zie 1451 voor persoonsgegevens van Johanna.
Notitie bij Filips: Filips III van Navarra, ook Filips van Évreux genoemd, was de oudste zoon van Lodewijk van Évreux en Margaretha van Artois en een neef van koning Filips III van Frankrijk. In 1319 erfde hij van zijn vader het graafschap van Évreux.
Levensloop
Filips trouwde op 18 juni 1318 met met Johanna II van Navarra, dochter van Lodewijk X van Frankrijk en Margaretha van Bourgondië. Johanna had veel bezittingen in Noord-Frankrijk zowel als in Navarra en Filips en Johanna reisden regelmatig tussen beide gebieden heen en weer. Johanna II regeerde over Navarra vanaf 1328. Filips III van Évreux werd in 1328 tot koning van Navarra uitgeroepen, kort na de troonsbestijging door Filips VI van Frankrijk, en pas een jaar later tot koning gekroond.
Filips III van Navarra nam deel aan de krijgstocht van Filips VI van Frankrijk in Vlaanderen en vocht mee in de Slag om Kassel op 23 augustus 1328. Naderhand verklaarde de koning van Frankrijk dat hij zowel zijn leven als de overwinning aan Filips van Navarra te danken had.
Niet lang daarna, op 5 maart 1329, werd Filips door Arnaldo de Barbazon, de bisschop van Pamplona, in de kathedraal van Santa María la Real te Navarra tot koning van Navarra gekroond.
In 1331 kreeg hij een positie als adviseur van de Franse koning. Hij trok naar Avignon om samen met de koning de opdracht van Paus Benedictus XII uit te voeren en een kruistocht te ondernemen, samen met de koningen van Bohemen en Aragón. De kruistocht werd echter nooit uitgevoerd.
In 1334/1335 verwierf Filips enige domeinen in de oorlog met Castilië. Deze oorlog, tegen Alfons XI van Castilië werd beeëindigd middels de Vrede van Fraces in 1335, waarbij aan Navarra het klooster van Fitero en het kasteel van Tudugen werden gegeven.
In 1335 kwam Filips III in conflict met Aragon. Dit leidde tot een oorlog, die besloten werd door het huwelijk van zijn oudste dochter María met Peter IV van Aragón. Via het Verdrag van Villeneuve-lès-Avignon van 14 maart 1336 komt hij in het bezit van de Franse graafschappen Angoulême en Mortain en van de kastelen in Benon in Aunis en Fontenay-l’Abattu in Poitou.
In 1339, streed hij aan de zijde van de koningen van Frankrijk en Bohemen (Jan), en Schotland (David II). Hij ontzette de steden Cambrai en Doornik, die door de Engelsen bezet waren. Dit was het begin van de Honderdjarige Oorlog.
Filips nam deel aan de Reconquista en sneuvelde in 1343 bij het beleg van Jerez de la Frontera. Hij werd door een pijl dodelijk verwond in de strijd als bondgenoot van Alfons XI van Castilië.
Levensloop
Filips trouwde op 18 juni 1318 met met Johanna II van Navarra, dochter van Lodewijk X van Frankrijk en Margaretha van Bourgondië. Johanna had veel bezittingen in Noord-Frankrijk zowel als in Navarra en Filips en Johanna reisden regelmatig tussen beide gebieden heen en weer. Johanna II regeerde over Navarra vanaf 1328. Filips III van Évreux werd in 1328 tot koning van Navarra uitgeroepen, kort na de troonsbestijging door Filips VI van Frankrijk, en pas een jaar later tot koning gekroond.
Filips III van Navarra nam deel aan de krijgstocht van Filips VI van Frankrijk in Vlaanderen en vocht mee in de Slag om Kassel op 23 augustus 1328. Naderhand verklaarde de koning van Frankrijk dat hij zowel zijn leven als de overwinning aan Filips van Navarra te danken had.
Niet lang daarna, op 5 maart 1329, werd Filips door Arnaldo de Barbazon, de bisschop van Pamplona, in de kathedraal van Santa María la Real te Navarra tot koning van Navarra gekroond.
In 1331 kreeg hij een positie als adviseur van de Franse koning. Hij trok naar Avignon om samen met de koning de opdracht van Paus Benedictus XII uit te voeren en een kruistocht te ondernemen, samen met de koningen van Bohemen en Aragón. De kruistocht werd echter nooit uitgevoerd.
In 1334/1335 verwierf Filips enige domeinen in de oorlog met Castilië. Deze oorlog, tegen Alfons XI van Castilië werd beeëindigd middels de Vrede van Fraces in 1335, waarbij aan Navarra het klooster van Fitero en het kasteel van Tudugen werden gegeven.
In 1335 kwam Filips III in conflict met Aragon. Dit leidde tot een oorlog, die besloten werd door het huwelijk van zijn oudste dochter María met Peter IV van Aragón. Via het Verdrag van Villeneuve-lès-Avignon van 14 maart 1336 komt hij in het bezit van de Franse graafschappen Angoulême en Mortain en van de kastelen in Benon in Aunis en Fontenay-l’Abattu in Poitou.
In 1339, streed hij aan de zijde van de koningen van Frankrijk en Bohemen (Jan), en Schotland (David II). Hij ontzette de steden Cambrai en Doornik, die door de Engelsen bezet waren. Dit was het begin van de Honderdjarige Oorlog.
Filips nam deel aan de Reconquista en sneuvelde in 1343 bij het beleg van Jerez de la Frontera. Hij werd door een pijl dodelijk verwond in de strijd als bondgenoot van Alfons XI van Castilië.
Heerlijkheid:
| koning-gemaal van Navarra van 1328 tot zijn overlijden |
Kinderen van Filips en Johanna: zie 1451.
1557 Joanna d’Evreux is geboren in 1307, dochter van Lodewijk d’Evreux (zie 1553) en Margaretha van Artois. Joanna is overleden op woensdag 5 maart 1371 in Brie-Comte-Robert, 63 of 64 jaar oud.
Notitie bij Joanna: In 1325 werd zij, na de noodzakelijke dispensaties wegens bloedverwantschap, de derde echtgenote van Karel IV van Frankrijk
Joanna trouwde, 16 of 17 jaar oud, in 1324 met Karel IV de Schone Van Frankrijk, 29 of 30 jaar oud. Karel is geboren op zaterdag 11 december 1294. Karel is overleden op maandag 1 februari 1328 in Vincennes, 33 jaar oud. Karel trouwde voorheen in 1322 met Maria van LUXEMBURG (1305-1324), zie 1632. Notitie bij Karel: Hij was de laatste rechtstreekse afstammeling van Hugo Capet.
Karel was de jongste zoon van Filips IV van Frankrijk. Hij huwde rond 1308 met Blanche van Bourgondië, dochter van graaf Otto IV van Bourgondië. Zij werd echter in 1314 samen met haar schoonzus Margaretha (de toenmalige koningin) van overspel beschuldigd (het zogenaamde "schandaal van de Tour de Nesle") en opgesloten in het Château-Gaillard in Les Andelys. Door een juridische spitsvondigheid werd het huwelijk van Karel en Blanche nietig verklaard en kon Blanche worden vrijgelaten. Ze trad binnen in de abdij van Maubuisson. Karel hertrouwde met Maria van Luxemburg maar zij schonk hem enkel een dochter. Na haar overlijden in 1324 huwde hij met Johanna van Evreux, maar ook deze kon hem geen zoon bezorgen.
Tijdens zijn weinig belangrijk bewind had hij vooral af te rekenen met de oppositie van de Franse adel en verleende hij steun aan zijn zuster Isabella, die in onmin leefde met haar gemaal, koning Eduard II van Engeland.
Lodewijk van Nevers, graaf van Vlaanderen deed een beroep op hem in de aanloop naar de Slag bij Kassel. Ook Adolf II van der Marck, prinsbisschop van Luik verwachtte van hem militaire steun in de conflicten met zijn onderdanen.
Karel was weliswaar driemaal getrouwd, maar liet geen mannelijke erfgenamen na. Er was nog hoop want in 1327 was zijn derde vrouw Johanna in verwachting. In afwachting van de geboorte eiste de Engelse koning Eduard III, de zoon van Karels zuster Isabella, de troon op. Toen bleek dat de nakomeling een dochter was steunden de vazallen de kandidatuur van een andere neef Filips, de zoon van zijn oom Karel van Valois, die dan ook koning werd. Op die manier kwam er een einde aan het bewind van het huis Capet. Dit was echter niet naar de zin van Eduard III, die via zijn moeder zijn rechten op de Franse kroon verdedigde. Dit conflict zou de Honderdjarige Oorlog veroorzaken.
Karel was de jongste zoon van Filips IV van Frankrijk. Hij huwde rond 1308 met Blanche van Bourgondië, dochter van graaf Otto IV van Bourgondië. Zij werd echter in 1314 samen met haar schoonzus Margaretha (de toenmalige koningin) van overspel beschuldigd (het zogenaamde "schandaal van de Tour de Nesle") en opgesloten in het Château-Gaillard in Les Andelys. Door een juridische spitsvondigheid werd het huwelijk van Karel en Blanche nietig verklaard en kon Blanche worden vrijgelaten. Ze trad binnen in de abdij van Maubuisson. Karel hertrouwde met Maria van Luxemburg maar zij schonk hem enkel een dochter. Na haar overlijden in 1324 huwde hij met Johanna van Evreux, maar ook deze kon hem geen zoon bezorgen.
Tijdens zijn weinig belangrijk bewind had hij vooral af te rekenen met de oppositie van de Franse adel en verleende hij steun aan zijn zuster Isabella, die in onmin leefde met haar gemaal, koning Eduard II van Engeland.
Lodewijk van Nevers, graaf van Vlaanderen deed een beroep op hem in de aanloop naar de Slag bij Kassel. Ook Adolf II van der Marck, prinsbisschop van Luik verwachtte van hem militaire steun in de conflicten met zijn onderdanen.
Karel was weliswaar driemaal getrouwd, maar liet geen mannelijke erfgenamen na. Er was nog hoop want in 1327 was zijn derde vrouw Johanna in verwachting. In afwachting van de geboorte eiste de Engelse koning Eduard III, de zoon van Karels zuster Isabella, de troon op. Toen bleek dat de nakomeling een dochter was steunden de vazallen de kandidatuur van een andere neef Filips, de zoon van zijn oom Karel van Valois, die dan ook koning werd. Op die manier kwam er een einde aan het bewind van het huis Capet. Dit was echter niet naar de zin van Eduard III, die via zijn moeder zijn rechten op de Franse kroon verdedigde. Dit conflict zou de Honderdjarige Oorlog veroorzaken.
Heerlijkheid:
| koning van Frankrijk van 1322 tot aan zijn dood |
Kind van Joanna en Karel:
1 Blanche Van Frankrijk, geboren in 1328. Volgt 1558.
1558 Blanche Van Frankrijk is geboren in 1328, dochter van Karel IV de Schone Van Frankrijk en Joanna d’Evreux (zie 1557). Blanche is overleden in 1392, 63 of 64 jaar oud. Blanche trouwde, 16 of 17 jaar oud, op dinsdag 18 januari 1345 met Filips van Orléans, 8 jaar oud.
Notitie bij het huwelijk van Blanche en Filips: Als apanage kreeg hij van zijn vader Filips VI van Frankrijk het Hertogdom Orléans. Hij was ook hertog van Touraine en graaf van Valois.
Filips speelde een kwalijke rol in de eerste jaren van de Honderdjarige Oorlog. In de slag bij Poitiers liet hij met zijn troepen zijn broer Jan II van Frankrijk in de steek wat bijdroeg aan de verpletterende Franse nederlaag en de gevangenname van de Franse koning.
Op 18 januari 1345 huwde hij prinses Blanche van Frankrijk (1328-1392) de postume dochter van Karel de Schone en Jeanne d’Évreux maar zij kregen geen kinderen. Een bastaardzoon, Lodewijk van Orléans, werd geestelijke en stierf als bisschop van Poitiers in 1397 in Jeruzalem.
Bij zijn dood vervielen de bezittingen van de kinderloze hertog aan de Franse kroon.
Zie 1523 voor persoonsgegevens van Filips.Filips speelde een kwalijke rol in de eerste jaren van de Honderdjarige Oorlog. In de slag bij Poitiers liet hij met zijn troepen zijn broer Jan II van Frankrijk in de steek wat bijdroeg aan de verpletterende Franse nederlaag en de gevangenname van de Franse koning.
Op 18 januari 1345 huwde hij prinses Blanche van Frankrijk (1328-1392) de postume dochter van Karel de Schone en Jeanne d’Évreux maar zij kregen geen kinderen. Een bastaardzoon, Lodewijk van Orléans, werd geestelijke en stierf als bisschop van Poitiers in 1397 in Jeruzalem.
Bij zijn dood vervielen de bezittingen van de kinderloze hertog aan de Franse kroon.
1559 Margaretha d’Evreux is geboren in 1307, dochter van Lodewijk d’Evreux (zie 1553) en Margaretha van Artois. Margaretha is overleden in 1350, 42 of 43 jaar oud. Margaretha trouwde met Willem XII van Auvergne. Willem is overleden.
Kind van Margaretha en Willem:
1 Johanna I van Auvergne, geboren op donderdag 8 mei 1326. Volgt 1560.
1560 Johanna I van Auvergne is geboren op donderdag 8 mei 1326, dochter van Willem XII van Auvergne en Margaretha d’Evreux (zie 1559). Johanna is overleden op dinsdag 29 september 1360 in Château d’Argilly, 34 jaar oud.
Johanna:
Notitie bij overlijden van Johanna: Johanna stierf tijdens de tweede grote uitbraak van de pest in 1360.
Heerlijkheid:
| Zij was gravin van Auvergne en van Boulogne |
(1) trouwde, 11 of 12 jaar oud, in 1338 met Filips (ook wel bekend als Monsieur Philippe) van Bourgondië, 14 of 15 jaar oud.
Notitie bij het huwelijk van Johanna en Filips: hun kinderen waren:
Johanna (1344-1360)
Margaretha (1345-?), vroeg overleden
Filips van Rouvres (1346-1361)
Zie 1472 voor persoonsgegevens van Filips.Johanna (1344-1360)
Margaretha (1345-?), vroeg overleden
Filips van Rouvres (1346-1361)
(2) trouwde, 23 of 24 jaar oud, in 1350 met Jan II de goede Van Frankrijk, 30 of 31 jaar oud.
Notitie bij het huwelijk van Johanna en Jan: hun kinderen waren:
Blanche, jong overleden
Catherina, jong overleden
zoon(naam onbekend), jong overleden
Zie 1476 voor persoonsgegevens van Jan.Blanche, jong overleden
Catherina, jong overleden
zoon(naam onbekend), jong overleden
1561 Blanche Van Frankrijk is geboren in 1278, dochter van Filips III de Stoute (Philippe le Hardi) Van Frankrijk (zie 1448) en Maria van Brabant. Blanche is overleden op vrijdag 19 maart 1305, 26 of 27 jaar oud. Blanche trouwde met Rudolf III van Oostenrijk de Goede van Habsburg (van Bohemen). Rudolf is geboren omstreeks 1282, zoon van Albrecht I van Habsburg en Elisabeth van Gorizia-Tirol (van Karinthie). Rudolf is overleden op dinsdag 4 juli 1307 in Horaždovice, ongeveer 25 jaar oud.
Notitie bij Rudolf: Hij was hertog van Oostenrijk van 1298 tot 1307 in opvolging van zijn vader. Hij werd ook koning van Bohemen in 1306, sterk gesteund door zijn vader, maar overleed al het jaar nadien
1562 Margaretha Van Frankrijk is geboren in 1282 in Parijs, dochter van Filips III de Stoute (Philippe le Hardi) Van Frankrijk (zie 1448) en Maria van Brabant. Margaretha is overleden op maandag 14 februari 1317, 34 of 35 jaar oud.
Notitie bij Margaretha: Na de dood van zijn eerste echtgenote, Eleonora van Castilië (1241-1290), dacht Eduard I van Engeland te hertrouwen met Blanche, een andere dochter van Filips III van Frankrijk, die echter trouwde met Rudolf I van Bohemen. Eduard was hierdoor zo verbolgen dat hij de oorlog aan Frankrijk verklaarde. Pas na vijf jaar werd een vergelijk gevonden, waarbij Eduard met Margaretha trouwde en de stad Guyenne terugkreeg. Alhoewel haar echtgenoot al 60 jaar was, werd het een goed huwelijk en Margaretha hertrouwde nooit na Eduards overlijden in 1307. Zij kregen volgende kinderen:
Thomas van Brotherton (1300 – 1338), graaf van Norfolk?;
Edmund van Woodstock (1301 – 1330), graaf van Kent?;
Eleonora (1306-1311).
Margaretha trouwde, 16 of 17 jaar oud, op woensdag 9 september 1299 in Canterbury met Edward I Van Engeland, 59 of 60 jaar oud. Zie 20 voor persoonsgegevens van Edward.Thomas van Brotherton (1300 – 1338), graaf van Norfolk?;
Edmund van Woodstock (1301 – 1330), graaf van Kent?;
Eleonora (1306-1311).
1563 Margareta CAPET is geboren in 1255, dochter van Lodewijk IX Van Frankrijk (zie 1447) en Margareta Van Provence. Margareta is overleden in september 1271, 15 of 16 jaar oud.
Notitie bij Margareta: Ter gelegenheid van hun huwelijk in 1269 werd een groot tornooi in Kamerijk gehouden. Zij stierf in 1272 in het kraambed van een zoon die evenens stierf.
Margareta trouwde met Jan I van Brabant. Jan is geboren in 1253 in Brussel (Laken), zoon van Hendrik III van Brabant en Adelheid Van Bourgondi. Jan is overleden op maandag 3 mei 1294 in Bar-le-Duc (FR), 40 of 41 jaar oud. Jan trouwde later met Margareta Van Dampierre (±1251-1285), zie 1615. Notitie bij Jan: Jan I van Brabant volgde zijn mentaal gestoorde oudere broer Hendrik IV op, die door zijn moeder-regentes van de troon was geweerd.
Jan I was een krachtige heerser die zijn gebied aanzienlijk vergrootte. Hij kondigde ook een algemeen landrecht af en reorganiseerde de administratie van zijn vorstendom. Zijn pogingen de Brabantse invloed tussen Maas en Rijn te versterken brachten hem onder meer in botsing met de machtige aartsbisschop van Keulen. Omdat zijn Rijnpolitiek strookte met hun handelsbelangen, kon hertog Jan rekenen op de financiële steun van de Brabantse steden, waaraan hij als tegenprestatie uitgebreide privileges toekende. Zijn belangrijkste aanwinst was het hertogdom Limburg, (samenvallend met het noordoosten van de huidige Belgische provincie Luik en het zuiden van de Nederlandse provincie Limburg, en genoemd naar de burcht Limburg aan de Vesder). Toen de kinderloze hertogin Irmgard van Limburg in 1283 overleed, kocht Jan I het opvolgingsrecht van één van haar erfgenamen over. Dat was niet naar de zin van haar weduwnaar Reinoud I van Gelre. Het verzet werd echter tijdens de Slag bij Woeringen (5 juni 1288) gebroken, waarna het hertogdom Limburg definitief aan Jan I werd toegewezen.
Jan I staat bekend als een levensgenieter en minnaar van muziek, zang en dichtkunst, aan wie een aantal mooie minneliederen als Eens meien morgen vroe (oorspronkelijk in het Middelnederlands) toegeschreven worden. Ook is er een bekend Brabants volkslied waarin hij wordt vereerd. Zijn hartstocht voor jachtpartijen en gewelddadige riddertoernooien moest de hertog echter met de dood bekopen: hij verongelukte tijdens een toernooi.
In Brabantse volkslegenden leeft "hertog Jan" voort als een populaire, gulle en goedlachse vorst die graag in het gezelschap van eenvoudige lieden genoot van spijs en drank. Na de Slag bij Woeringen zou hij een groot overwinningsfeest voor zijn leger hebben gehouden, met heel veel bier. Om zijn soldaten toe te spreken ging hij zitten boven op een stapel biervaten. Volgens sommigen zou hij op die manier model gestaan hebben voor de allegorische bierkoning Gambrinus, wiens naam ontstond door de volkse verbastering van zijn Latijnse naam (< Jan primus = Jan de eerste). Alleszins wordt zijn afbeelding te paard gebruikt als logo voor de in België populaire biersoort Primus (van Brouwerij Haacht) die naar Jan I verwijst. Op het logo van het naar hem vernoemde Nederlandse biermerk Hertog Jan staat hij afgebeeld als bebaarde vorst in hermelijnen mantel die een grote pul bier heft.
Jan I was een krachtige heerser die zijn gebied aanzienlijk vergrootte. Hij kondigde ook een algemeen landrecht af en reorganiseerde de administratie van zijn vorstendom. Zijn pogingen de Brabantse invloed tussen Maas en Rijn te versterken brachten hem onder meer in botsing met de machtige aartsbisschop van Keulen. Omdat zijn Rijnpolitiek strookte met hun handelsbelangen, kon hertog Jan rekenen op de financiële steun van de Brabantse steden, waaraan hij als tegenprestatie uitgebreide privileges toekende. Zijn belangrijkste aanwinst was het hertogdom Limburg, (samenvallend met het noordoosten van de huidige Belgische provincie Luik en het zuiden van de Nederlandse provincie Limburg, en genoemd naar de burcht Limburg aan de Vesder). Toen de kinderloze hertogin Irmgard van Limburg in 1283 overleed, kocht Jan I het opvolgingsrecht van één van haar erfgenamen over. Dat was niet naar de zin van haar weduwnaar Reinoud I van Gelre. Het verzet werd echter tijdens de Slag bij Woeringen (5 juni 1288) gebroken, waarna het hertogdom Limburg definitief aan Jan I werd toegewezen.
Jan I staat bekend als een levensgenieter en minnaar van muziek, zang en dichtkunst, aan wie een aantal mooie minneliederen als Eens meien morgen vroe (oorspronkelijk in het Middelnederlands) toegeschreven worden. Ook is er een bekend Brabants volkslied waarin hij wordt vereerd. Zijn hartstocht voor jachtpartijen en gewelddadige riddertoernooien moest de hertog echter met de dood bekopen: hij verongelukte tijdens een toernooi.
In Brabantse volkslegenden leeft "hertog Jan" voort als een populaire, gulle en goedlachse vorst die graag in het gezelschap van eenvoudige lieden genoot van spijs en drank. Na de Slag bij Woeringen zou hij een groot overwinningsfeest voor zijn leger hebben gehouden, met heel veel bier. Om zijn soldaten toe te spreken ging hij zitten boven op een stapel biervaten. Volgens sommigen zou hij op die manier model gestaan hebben voor de allegorische bierkoning Gambrinus, wiens naam ontstond door de volkse verbastering van zijn Latijnse naam (< Jan primus = Jan de eerste). Alleszins wordt zijn afbeelding te paard gebruikt als logo voor de in België populaire biersoort Primus (van Brouwerij Haacht) die naar Jan I verwijst. Op het logo van het naar hem vernoemde Nederlandse biermerk Hertog Jan staat hij afgebeeld als bebaarde vorst in hermelijnen mantel die een grote pul bier heft.
Heerlijkheid:
| Hertog Jan van Brabant en Lotharingen (1267-1294) en Limburg (1288-1294) |
1564 Agnes van Frankrijk (Capet) is geboren in 1260, dochter van Lodewijk IX Van Frankrijk (zie 1447) en Margareta Van Provence. Agnes is overleden in 1325, 64 of 65 jaar oud. Agnes trouwde met Robert II van Bourgondië. Robert is geboren in 1248. Robert is overleden op maandag 21 maart 1306 in Vernon (Eure), 57 of 58 jaar oud.
Kinderen van Agnes en Robert:
1 Margaretha van Bourgondië, geboren in 1290. Volgt 1565.
2 Odo IV van Bourgondië, geboren in 1295. Volgt 1566.
1565 Margaretha van Bourgondië is geboren in 1290, dochter van Robert II van Bourgondië en Agnes van Frankrijk (Capet) (zie 1564). Margaretha is overleden op vrijdag 15 augustus 1315 in Château-Gaillard, 24 of 25 jaar oud.
Notitie bij Margaretha: De prinses had de reputatie zich graag over te geven aan de aardse geneugten, in gezelschap van haar beide schoonzussen Johanna en Blanca. Dit leidde in het begin van 1314 tot een schandaal zonder weerga, het Schandaal van de Tour de Nesle. De drie prinsessen werden beschuldigd van overspel en losbandig gedrag en vielen in ongenade. Margaretha werd, in penibele omstandigheden, gevangen gehouden in het Château Gaillard te Les Andelys: ze mocht haar - onverwarmde - cel nooit verlaten en evenmin bezoek ontvangen.
Toen haar echtgenoot in 1315 zijn overleden vader als koning opvolgde, besloot hij zich van haar te ontdoen, omdat zij naar zijn oordeel niet waard was koningin van Frankrijk genoemd te worden, en hij zelf verlangde te hertrouwen, met Clementia van Hongarije. Margaretha overleed in verdachte omstandigheden in haar gevangenis, op 14 augustus van hetzelfde jaar, vier dagen vóór het huwelijk. Volgens sommigen werd zij gewurgd op bevel van haar echtgenoot.
Zij had haar echtgenoot enkel een dochter geschonken: Johanna, geboren in 1312, die later zou huwen met Filips van Évreux, en als Johanna II koningin van Navarra zou worden.
Margaretha trouwde, 14 of 15 jaar oud, op donderdag 23 september 1305 met Lodewijk X de Woelzieke of de Twister Van Frankrijk, 15 jaar oud. Zie 1450 voor persoonsgegevens van Lodewijk. Toen haar echtgenoot in 1315 zijn overleden vader als koning opvolgde, besloot hij zich van haar te ontdoen, omdat zij naar zijn oordeel niet waard was koningin van Frankrijk genoemd te worden, en hij zelf verlangde te hertrouwen, met Clementia van Hongarije. Margaretha overleed in verdachte omstandigheden in haar gevangenis, op 14 augustus van hetzelfde jaar, vier dagen vóór het huwelijk. Volgens sommigen werd zij gewurgd op bevel van haar echtgenoot.
Zij had haar echtgenoot enkel een dochter geschonken: Johanna, geboren in 1312, die later zou huwen met Filips van Évreux, en als Johanna II koningin van Navarra zou worden.
Kind van Margaretha en Lodewijk: zie 1450.
1566 Odo IV van Bourgondië is geboren in 1295, zoon van Robert II van Bourgondië en Agnes van Frankrijk (Capet) (zie 1564). Odo is overleden op zaterdag 3 april 1350 in Sens, 54 of 55 jaar oud. Odo trouwde, 22 of 23 jaar oud, in 1318 met Johanna III van Bourgondië, 9 of 10 jaar oud.
Notitie bij het huwelijk van Odo en Johanna: In 1315 volgde hij zijn broer Hugo op als hertog van Bourgondië. Bij het overlijden in 1316 van koning Lodewijk X van Frankrijk, die met zijn zuster Margaretha getrouwd was geweest, kwam hij op voor de belangen van hun dochtertje Johanna (zijn nichtje), tegen de nieuwe koning Filips V van Frankrijk (een jongere broer van Lodewijk X) in. In 1318 huwde hij tenslotte met Johanna (1308-1348), een dochter van diezelfde Filips. Zijn nichtje Johanna zou uiteindelijk koningin van Navarra worden in 1328. Odo werd in 1330 ook graaf van Bourgondië, door zijn huwelijk.
Zijn rechten op het koninkrijk Thessaloniki verkocht hij bij het overlijden van zijn broer Lodewijk in 1316 aan Filips I van Tarente. Odo was een trouw aanhanger van Filips VI van Frankrijk en vocht mee tegen het graafschap Vlaanderen in de Slag bij Kassel, en daarnaast ook tegen Artesië en tegen Engeland.
Zie 1471 voor persoonsgegevens van Johanna. Zijn rechten op het koninkrijk Thessaloniki verkocht hij bij het overlijden van zijn broer Lodewijk in 1316 aan Filips I van Tarente. Odo was een trouw aanhanger van Filips VI van Frankrijk en vocht mee tegen het graafschap Vlaanderen in de Slag bij Kassel, en daarnaast ook tegen Artesië en tegen Engeland.
Kinderen van Odo en Johanna: zie 1471.
1567 Karel van Anjou is geboren in maart 1226, zoon van Lodewijk VIII de Leeuw Van Frankrijk (zie 1446) en Blanca van Castilië. Karel is overleden op zondag 7 januari 1285 in Foggia, 58 jaar oud.
Notitie bij Karel: In 1246 trouwt hij met Beatrix van Provence, gravin Provence en van Forcalquier, dochter van graaf Raymond Berengarius IV. Door dit huwelijk wordt hij graaf van Provence en van Forcalquier (1246-1267). Bij zijn huwelijk verleent zijn broer, Lodewijk IX van Frankrijk, hem de titels van graaf van Anjou en graaf van Maine. In 1248 neemt hij samen met zijn broer Lodewijk IX deel aan de Zevende Kruistocht. Door paus Clemens IV wordt hij in 1266 aangesteld tot koning van Sicilië, als tegendienst voor de verdrijving van de Hohenstaufer Manfred van Sicilië, (bastaard)zoon van keizer Frederik II.
Karel trouwde met Beatrix Van Provence. Beatrix is geboren in 1234, dochter van Beatrix van Savoye en Raymond Berengarius IV Van Provence. Beatrix is overleden op vrijdag 23 september 1267 in Nocera Inferiore, 32 of 33 jaar oud. Kinderen van Karel en Beatrix:
2 Blanche van Anjou, geboren in 1250. Volgt 1568.
3 Beatrix van Anjou, geboren in 1252. Volgt 1569.
4 Karel II de Manke van Anjou, geboren in 1254. Volgt 1571.
1568 Blanche van Anjou is geboren in 1250, dochter van Karel van Anjou (zie 1567) en Beatrix Van Provence. Blanche is overleden in 1269, 18 of 19 jaar oud. Blanche trouwde, 14 of 15 jaar oud, in 1265 met Robrecht III de Leeuw van Vlaanderen van Bethune (van Dampierre), 15 of 16 jaar oud.
Notitie bij het huwelijk van Blanche en Robrecht: Zij was een dochter van Karel van Anjou en Beatrix van Provence
Blanche stierf in 1269 en had één zoon gehad , Karel, die jong zou sterven. Volgens sommige bronnen werd hij vergiftigd door Yolande van Bourgondië, de tweede echtgenote van zijn vader.
Zie 1614 voor persoonsgegevens van Robrecht. Blanche stierf in 1269 en had één zoon gehad , Karel, die jong zou sterven. Volgens sommige bronnen werd hij vergiftigd door Yolande van Bourgondië, de tweede echtgenote van zijn vader.
1569 Beatrix van Anjou is geboren in 1252, dochter van Karel van Anjou (zie 1567) en Beatrix Van Provence. Beatrix is overleden in 1275, 22 of 23 jaar oud. Beatrix trouwde met Filips I van Courtenay. Filips is geboren in 1243, zoon van Boudewijn II van Namen (van Courtenay ) en Maria van Brienne. Filips is overleden in 1283, 39 of 40 jaar oud.
Notitie bij Filips: Om de steun van Karel I van Napels te verwerven werd hij door zijn vader uitgehuwelijkt aan Karels dochter Beatrix. Hij kreeg een dochter, Catharina (1274-1307), die op haar beurt huwde met Karel van Valois. Deze bezorgde Filips een ruime rente.
Heerlijkheid:
| keizer van Constantinopel |
Kind van Beatrix en Filips:
1 Catharina van Courtenay, geboren in 1274. Volgt 1570.
1570 Catharina van Courtenay is geboren in 1274, dochter van Filips I van Courtenay en Beatrix van Anjou (zie 1569). Catharina is overleden in 1307, 32 of 33 jaar oud. Catharina trouwde, 26 of 27 jaar oud, in 1301 met Karel I van Valois, 30 of 31 jaar oud. Zie 1473 voor persoonsgegevens van Karel.
Kinderen van Catharina en Karel: zie 1473.
1571 Karel II de Manke van Anjou is geboren in 1254, zoon van Karel van Anjou (zie 1567) en Beatrix Van Provence. Karel is overleden op maandag 5 mei 1309 in Napels, 54 of 55 jaar oud.
Notitie bij Karel: Na het overlijden van zijn moeder in 1285 wordt hij graaf van Provence. Na de Siciliaanse Vespers gaat hij naar Napels, wanneer zijn vader in Frankrijk een vloot aan het uitrusten is. Bij een expeditie tegen de Aragonese vloot, wordt hij krijgsgevangengenomen en blijft vier jaar in gevangenschap. Tijdens zijn regering sluit hij vrede met Aragón en erkent de heerschappij van Frederik van Aragón over Sicilië.
In 1270 huwt hij met Maria van Hongarije (1245-1323), dochter van koning Stefanus V van Hongarije en zuster en erfgename van koning Ladislaus IV van Hongarije.
Karel trouwde, 15 of 16 jaar oud, in 1270 met Maria van Hongarije, 12 of 13 jaar oud. Maria is geboren in 1257. Maria is overleden op vrijdag 25 maart 1323, 65 of 66 jaar oud. In 1270 huwt hij met Maria van Hongarije (1245-1323), dochter van koning Stefanus V van Hongarije en zuster en erfgename van koning Ladislaus IV van Hongarije.
Kinderen van Karel en Maria:
1 Karel Martel van Anjou, geboren op dinsdag 8 september 1271 in Napels. Volgt 1572.
2 Margaretha van Anjou, geboren in 1273. Volgt 1576.
3 Ludovicus van Toulouse, geboren in 1274. Ludovicus is overleden in 1297, 22 of 23 jaar oud.
Notitie bij Ludovicus: Ludovicus werd in 1274 geboren als zoon van koning Karel II van Anjou (1254-1309) en Maria van Hongarije (circa 1245-1323). Tussen 1288 en 1295 was hij gijzelaar voor zijn vader in Spanje. Hij deed in 1296 afstand van de troon en werd franciscaan. Toen kreeg hij kort daarna, tegen zijn zin overigens, van paus paus Bonifatius VIII de bisschopszetel van Toulouse toegewezen. Ludovicus overleed in 1297 in de Provence.
Hij werd in 1317 heilig verklaard. De feestdag van Ludovicus is 19 augustus.
Ludovicus draagt een franciscaner habijt, met daaroverheen bisschoppelijke gewaden. Hij heeft sandalen aan zijn voeten, wat zelden voorkomt bij bisschoppen. Het witte geknoopte koord van de franciscanen is duidelijk zichtbaar over het bisschoppelijk gewaad. Dikwijls hangt er een Franse lelie aan. In zijn hand heeft hij een bisschopsstaf, een boek of soms een roos. De roos kwam volgens de legende uit zijn mond toen hij stierf. Aan zijn voeten liggen een kroon (vanwege de troonsafstand) en soms een tweede boek.
Hij werd in 1317 heilig verklaard. De feestdag van Ludovicus is 19 augustus.
Ludovicus draagt een franciscaner habijt, met daaroverheen bisschoppelijke gewaden. Hij heeft sandalen aan zijn voeten, wat zelden voorkomt bij bisschoppen. Het witte geknoopte koord van de franciscanen is duidelijk zichtbaar over het bisschoppelijk gewaad. Dikwijls hangt er een Franse lelie aan. In zijn hand heeft hij een bisschopsstaf, een boek of soms een roos. De roos kwam volgens de legende uit zijn mond toen hij stierf. Aan zijn voeten liggen een kroon (vanwege de troonsafstand) en soms een tweede boek.
Heerlijkheid:
| heilige bisschop van Toulouse |
4 Robert de Wijze van Anjou, geboren in 1277. Volgt 1577.
5 Filips I van Tarente, geboren op donderdag 10 november 1278 in Napels. Volgt 1579.
6 Blanche van Anjou, geboren in 1280. Volgt 1580.
1572 Karel Martel van Anjou is geboren op dinsdag 8 september 1271 in Napels, zoon van Karel II de Manke van Anjou (zie 1571) en Maria van Hongarije. Karel is overleden op vrijdag 12 augustus 1295 in Napels, 23 jaar oud.
Notitie bij Karel: Toen Karel 18 jaar oud was, werd hij door de paus benoemd tot titulair koning van Hongarije, als opvolger van zijn oom van moederskant, de kinderloos overleden koning Ladislaus IV van Hongarije. Hij slaagde er echter nooit in om daadwerkelijk over Hongarije te heersen, zijn rivaal en neef Andreas III van Hongarije was daar de facto koning.
Karel Martel van Anjou wordt door Dante genoemd in De goddelijke komedie, als de schrijver en hij elkaar ontmoeten in de hemel van Venus.
Karel trouwde, 9 of 10 jaar oud, in 1281 met Clemence van Habsburg, 19 of 20 jaar oud. Clemence is geboren in 1261, dochter van Rudolf I van het Heilige Roomse Rijk en Gertrude Anna van Hohenburg. Clemence is overleden in 1293, 31 of 32 jaar oud. Karel Martel van Anjou wordt door Dante genoemd in De goddelijke komedie, als de schrijver en hij elkaar ontmoeten in de hemel van Venus.
Heerlijkheid:
| titelvoerend koning van Hongarije |
Kinderen van Karel en Clemence:
1 Karel I Robert van Hongarije, geboren in 1288 in Napels. Volgt 1573.
2 Beatrix van Anjou, geboren in 1290. Volgt 1574.
3 Clementia van Hongarije, geboren in februari 1293. Volgt 1575.
1573 Karel I Robert van Hongarije is geboren in 1288 in Napels, zoon van Karel Martel van Anjou (zie 1572) en Clemence van Habsburg. Karel is overleden op dinsdag 16 juli 1342 in Visegrád, 53 of 54 jaar oud.
Notitie bij Karel: was een zoon van Karel Martel van Anjou en Clemence van Habsburg. In 1295 volgde hij zijn vader op als titulair koning van Hongarije. In 1299 riep paus Bonifatius VIII de jonge Karel Robert uit tot koning van Hongarije, maar bij overlijden van Andreas III koos de Hongaarse adel voor Wenceslaus III van Bohemen als koning, die zich bovendien verloofde met de dochter van de laatste koning uit het geslacht der Arpaden. Pas in 1308 kon Karel bezit nemen van de Hongaarse troon; hij bleef evenwel ook de Italiaanse bezittingen van zijn vader opvolgen. In Hongarije hervormde hij gerecht en justitie naar Napolitaans model, en maakte van de Hongaarse gouden gulden de meest stabiele munt van middeleeuws Europa. Toch was zijn regering niet geliefd.
Toen hij in 1330 zijn ontrouwe Walaachse vazal Basarab I ten val wilde brengen, werd zijn leger door deze laatste in een hinderlaag gelokt en in de slag bij Posada verslagen. De koning kon zich ternauwernood redden door de vlucht. Hiermee kwam er een einde aan de Hongaarse opperheerschappij over Walachije.
Karel I was achtereenvolgens gehuwd met:
Maria van Silezië (-1315), dochter van hertog Casimir van Bytom, in 1306,
Beatrix van Luxemburg (1305-1319), dochter van koning Hendrik VII, in 1318
Elisabeth van Polen (1300-1380), dochter van koning Wladyslaw IV van Polen, in 1320,
en werd de vader van:
Catharina (-1355), in 1338 gehuwd met hertog Hendrik II van Schweidnitz-Jauer (-1345)
Elisabeth (-1367), gehuwd met Boleslaw Opolski.
Karel (1321-1321)
Ladislaus (1324-1329), in 1327 gehuwd met Anna van Bohemen, dochter van koning Jan van Bohemen
Lodewijk I van Hongarije (1329-1382)
Andreas (1327-1345), in 1333 gehuwd met koningin Johanna I van Napels (1326-1382)
Stefanus (1329-1354), hertog van Slavonië, Kroatië en Dalmatië.
Karel trouwde met Beatrix van LUXEMBURG. Zie 1633 voor persoonsgegevens van Beatrix.Toen hij in 1330 zijn ontrouwe Walaachse vazal Basarab I ten val wilde brengen, werd zijn leger door deze laatste in een hinderlaag gelokt en in de slag bij Posada verslagen. De koning kon zich ternauwernood redden door de vlucht. Hiermee kwam er een einde aan de Hongaarse opperheerschappij over Walachije.
Karel I was achtereenvolgens gehuwd met:
Maria van Silezië (-1315), dochter van hertog Casimir van Bytom, in 1306,
Beatrix van Luxemburg (1305-1319), dochter van koning Hendrik VII, in 1318
Elisabeth van Polen (1300-1380), dochter van koning Wladyslaw IV van Polen, in 1320,
en werd de vader van:
Catharina (-1355), in 1338 gehuwd met hertog Hendrik II van Schweidnitz-Jauer (-1345)
Elisabeth (-1367), gehuwd met Boleslaw Opolski.
Karel (1321-1321)
Ladislaus (1324-1329), in 1327 gehuwd met Anna van Bohemen, dochter van koning Jan van Bohemen
Lodewijk I van Hongarije (1329-1382)
Andreas (1327-1345), in 1333 gehuwd met koningin Johanna I van Napels (1326-1382)
Stefanus (1329-1354), hertog van Slavonië, Kroatië en Dalmatië.
1574 Beatrix van Anjou is geboren in 1290, dochter van Karel Martel van Anjou (zie 1572) en Clemence van Habsburg. Beatrix is overleden in 1345, 54 of 55 jaar oud. Beatrix trouwde met Jean II de La Tour du Pin. Jean is overleden.
Notitie bij Jean: dauphin van Viennois
1575 Clementia van Hongarije is geboren in februari 1293, dochter van Karel Martel van Anjou (zie 1572) en Clemence van Habsburg. Clementia is overleden op woensdag 12 oktober 1328 in Parijs, 35 jaar oud.
Notitie bij Clementia: Haar ouders waren koning Karel Martel van Hongarije en Clemence van Habsburg. Voor haar huwelijk met Lodewijk X reisde zij af naar Frankrijk, maar de reis verliep al onder een kwalijk voorteken: het schip dat haar vervoerde leed averij en zonk mét al haar juwelen en met de bruidsschat. Het huwelijk werd niettemin ingezegend op 19 augustus 1315, vier dagen nadat Lodewijks eerste vrouw Johanna dood werd aangetroffen in haar cel, waar zij sinds het zgn. Schandaal van de Tour de Nesle gevangen zat.
Nog geen jaar later, op 5 juni 1316, overleed ook Lodewijk X. Clementia beviel postuum van een zoontje Jan, dat echter vier dagen later overleed. De troon was nu vacant: Lodewijks broer Filips, graaf van Poitiers, greep het overspel van Johanna aan om haar dochter voor de opvolging opzij te schuiven en werd zelf als Filips V koning van Frankrijk, hierbij gesteund door zijn schoonmoeder Mathilde van Artesië.
In 1318 besloot Clementia de verderfelijke atmosfeer aan het hof te ontvluchten, en begaf zich naar Aix-en-Provence waar zij non werd in het klooster der Dominicanessen. Enkele jaren later keerde zij naar Parijs terug, waar zij op 12 oktober 1328 overleed in een herenhuis genoemd "Hôtel du Temple".
Clementia trouwde, 22 jaar oud, op dinsdag 19 augustus 1315 met Lodewijk X de Woelzieke of de Twister Van Frankrijk, 25 jaar oud. Zie 1450 voor persoonsgegevens van Lodewijk.Nog geen jaar later, op 5 juni 1316, overleed ook Lodewijk X. Clementia beviel postuum van een zoontje Jan, dat echter vier dagen later overleed. De troon was nu vacant: Lodewijks broer Filips, graaf van Poitiers, greep het overspel van Johanna aan om haar dochter voor de opvolging opzij te schuiven en werd zelf als Filips V koning van Frankrijk, hierbij gesteund door zijn schoonmoeder Mathilde van Artesië.
In 1318 besloot Clementia de verderfelijke atmosfeer aan het hof te ontvluchten, en begaf zich naar Aix-en-Provence waar zij non werd in het klooster der Dominicanessen. Enkele jaren later keerde zij naar Parijs terug, waar zij op 12 oktober 1328 overleed in een herenhuis genoemd "Hôtel du Temple".
1576 Margaretha van Anjou is geboren in 1273, dochter van Karel II de Manke van Anjou (zie 1571) en Maria van Hongarije. Margaretha is overleden op donderdag 31 december 1299, 26 jaar oud. Margaretha trouwde, 16 of 17 jaar oud, in 1290 met Karel I van Valois, 19 of 20 jaar oud. Zie 1473 voor persoonsgegevens van Karel.
Kinderen van Margaretha en Karel: zie 1473.
1577 Robert de Wijze van Anjou is geboren in 1277, zoon van Karel II de Manke van Anjou (zie 1571) en Maria van Hongarije. Robert is overleden op zondag 19 januari 1343 in Napels, 65 of 66 jaar oud.
Notitie bij Robert: Zoals zijn broer Lodewijk, woonde hij van 1288 tot 1296 als gijzelaar in Aragón. In 1309 liet hij zich tot koning van Napels kronen en werd de onbetwiste leider der Welfen. Tevergeefs poogde hij Sicilië terug te winnen van zijn zwager keizer Frederik II van het Heilige Roomse Rijk.
Verder streed hij jarenlang met zijn Hongaarse neven over de troon van Hongarije, na het overlijden van zijn kinderloze oom Ladislaus IV, maar moest daar tenslotte zijn achterneefje Andreas erkennen als troonopvolger.
Robert was een geleerd man, die kunsten en wetenschappen bevorderde en een wegbereider van de Renaissance was. Aan zijn hof ontstond onder meer rond 1340 de rijkelijk met miniaturen verluchte "Anjou-Bijbel", die nu in de Maurits Sabbebibliotheek te Leuven bewaard wordt.
Een onechte dochter; Maria d’Aquino werd de Fiammetta van Boccaccio
Robert trouwde, 19 of 20 jaar oud, in 1297 met Jolanda van Aragón, 23 of 24 jaar oud. Jolanda is geboren in 1273, dochter van Peter III de Grote van Aragón en Constance van Sicilië. Jolanda is overleden in augustus 1302, 28 of 29 jaar oud. Verder streed hij jarenlang met zijn Hongaarse neven over de troon van Hongarije, na het overlijden van zijn kinderloze oom Ladislaus IV, maar moest daar tenslotte zijn achterneefje Andreas erkennen als troonopvolger.
Robert was een geleerd man, die kunsten en wetenschappen bevorderde en een wegbereider van de Renaissance was. Aan zijn hof ontstond onder meer rond 1340 de rijkelijk met miniaturen verluchte "Anjou-Bijbel", die nu in de Maurits Sabbebibliotheek te Leuven bewaard wordt.
Een onechte dochter; Maria d’Aquino werd de Fiammetta van Boccaccio
Kind van Robert en Jolanda:
1 Karel van Calabria, geboren in 1298 in Napels. Volgt 1578.
1578 Karel van Calabria is geboren in 1298 in Napels, zoon van Robert de Wijze van Anjou (zie 1577) en Jolanda van Aragón. Karel is overleden op woensdag 9 november 1328 in Napels, 29 of 30 jaar oud.
Notitie bij Karel: Hij werd hertog van Calabrië bij de troonsbestijging van zijn vader in 1309.
In 1325 werd hij door de Florentijnen verkozen tot heer van de stad. Zijn poging om de macht in Sicilië te veroveren van zijn neef Frederik II van Sicilië mislukte evenwel. Na onrust over de belastingsheffing in Florence keerde hij in 1327 terug naar Napels, waar hij al het jaar nadien overleed.
Karel: In 1325 werd hij door de Florentijnen verkozen tot heer van de stad. Zijn poging om de macht in Sicilië te veroveren van zijn neef Frederik II van Sicilië mislukte evenwel. Na onrust over de belastingsheffing in Florence keerde hij in 1327 terug naar Napels, waar hij al het jaar nadien overleed.
(1) trouwde met Catharina van Oostenrijk. Catharina is geboren in 1293. Catharina is overleden in 1323, 29 of 30 jaar oud.
Notitie bij Catharina: was een dochter van keizer Albrecht I van het Heilige Roomse Rijk en diens vrouw Elisabeth van Karinthië.
Zij huwde in 1316 met Karel van Anjou (1298 – Napels 10 november 1328), hertog van Calabrië en onderkoning van Napels. Dit huwelijk bleef kinderloos.
Zij huwde in 1316 met Karel van Anjou (1298 – Napels 10 november 1328), hertog van Calabrië en onderkoning van Napels. Dit huwelijk bleef kinderloos.
(2) trouwde, 25 of 26 jaar oud, in 1324 met Maria van Valois, 12 of 13 jaar oud. Zie 1549 voor persoonsgegevens van Maria.
Kinderen van Karel en Maria: zie 1549.
1579 Filips I van Tarente is geboren op donderdag 10 november 1278 in Napels, zoon van Karel II de Manke van Anjou (zie 1571) en Maria van Hongarije. Filips is overleden op zaterdag 26 december 1332 in Napels, 54 jaar oud.
Notitie bij Filips: Hij was een jongere zoon van Karel II van Napels en van Maria van Hongarije. Zijn broer Robert gaf hem in 1299 de opdracht Frederik II van Sicilië te bestrijden, maar omdat hij alleen de roem wilde hebben, wilde hij niet wachten op zijn broer en werd hij in Formicara verslagen, gewond en krijgsgevangengenomen. Zijn Napolitaanse familie werd hierdoor verplicht om de krijgstocht af te blazen. Toen Florence in strijd lag met de Ghibbelijnen van Pisa en de hulp inrieop van de koning van Napels, stuurde die Filips met een leger. De daaropvolgende slag bij Montecatini in 1315 werd door Filips verloren. In deze strijd sneuvelden Filips’ broer Peter, graaf van Gravina, en zijn oudste zoon Karel.
Filips was vorst van Tarente en van Achaea en despoot van Roemenië door zijn eerste huwelijk. Door zijn tweede huwelijk werd hij titelvoerend keizer van Constantinopel.
Hij huwde in 1294 met Thamar Angela (1277-1311), dochter van Nicephoris I, despoot van Epirus. Zij hadden volgende kinderen:
Karel (1296-1315), in 1306 gehuwd met een dochter van Isabella van Villehardouin en Filips I van Piëmont,
Filips (1297-1330), despoot van Roemenië, gehuwd met Yolande, dochter van Jacobus II van Aragón ,
Margaretha (1298 † 1340), in 1325 gehuwd met Wouter VI van Brienne (-1356),
Blanche (- 1338), in 1327 gehuwd met infant Raymond Berenger van Aragon, graaf van ’Empúries,
Maria.
In 1309 verstootte hij Thamar en hertrouwde in 1313 met Catharina van Valois-Courtenay, dochter van Karel van Valois. Zij hadden de volgende kinderen:
Robert van Tarente (1315-1364)
Lodewijk van Tarente (1320-1362), gehuwd met Johanna I van Napels,
Margaretha (1325-1380), in 1352 getrouwd met Frans van Baux (1330- 1422) , hertog van Andria, die moeder werd van Jacob van Baux,
Maria (-1368), abdis van Conversano,
Johanna(-1393), in 1316 gehuwd met Oshin d’Armenië 1282-1320),
Filips II van Tarente (1329-1374.
Filips trouwde, 30 of 31 jaar oud, in 1309 met Catharina van Valois-Courtenay, 5 of 6 jaar oud. Zie 1547 voor persoonsgegevens van Catharina.Filips was vorst van Tarente en van Achaea en despoot van Roemenië door zijn eerste huwelijk. Door zijn tweede huwelijk werd hij titelvoerend keizer van Constantinopel.
Hij huwde in 1294 met Thamar Angela (1277-1311), dochter van Nicephoris I, despoot van Epirus. Zij hadden volgende kinderen:
Karel (1296-1315), in 1306 gehuwd met een dochter van Isabella van Villehardouin en Filips I van Piëmont,
Filips (1297-1330), despoot van Roemenië, gehuwd met Yolande, dochter van Jacobus II van Aragón ,
Margaretha (1298 † 1340), in 1325 gehuwd met Wouter VI van Brienne (-1356),
Blanche (- 1338), in 1327 gehuwd met infant Raymond Berenger van Aragon, graaf van ’Empúries,
Maria.
In 1309 verstootte hij Thamar en hertrouwde in 1313 met Catharina van Valois-Courtenay, dochter van Karel van Valois. Zij hadden de volgende kinderen:
Robert van Tarente (1315-1364)
Lodewijk van Tarente (1320-1362), gehuwd met Johanna I van Napels,
Margaretha (1325-1380), in 1352 getrouwd met Frans van Baux (1330- 1422) , hertog van Andria, die moeder werd van Jacob van Baux,
Maria (-1368), abdis van Conversano,
Johanna(-1393), in 1316 gehuwd met Oshin d’Armenië 1282-1320),
Filips II van Tarente (1329-1374.
1580 Blanche van Anjou is geboren in 1280, dochter van Karel II de Manke van Anjou (zie 1571) en Maria van Hongarije. Blanche is overleden op woensdag 14 oktober 1310 in Barcelona, 29 of 30 jaar oud. Blanche trouwde, 14 of 15 jaar oud, op zaterdag 29 oktober 1295 in Villabertran met Jacobus II van Aragón, 28 jaar oud.
Notitie bij het huwelijk van Blanche en Jacobus: (of 1 november)
Jacobus is geboren op woensdag 10 augustus 1267 in Valencia. Jacobus is overleden op maandag 2 november 1327 in Barcelona, 60 jaar oud. Jacobus trouwde voorheen in december 1291 in Soria met Isabella van Castilië (1283-1328). Dit huwelijk werd ontbonden in 1295. Notitie bij Jacobus: Hij volgde zijn vader op als Koning van Sicilië in 1285, waar hij gekend was als Jacobus I van Sicilië. Na de dood van zijn broer Alfons III van Aragón in 1291 volgde hij die op in Aragón. Bij een vredesverdrag met Karel II van Anjou in 1296 gaf hij zijn aanspraken op Sicilië op, en de Sicilianen kroonden in plaats daarvan zijn broer Frederik II van Sicilië, de regent van Sicilië, tot koning. Jacobus regeerde over Aragón tot aan zijn dood in 1327.
Bij het verdrag van Anagni in 1295 gaf hij de Balearen terug aan zijn oom Jacobus II van Majorca. Aragón behield echter de controle over de continentale bezittingen van het Koninkrijk Majorca — Montpellier en Roussillon — gedurende heel Jacobus zijn regering. In 1298 bij het verdrag van Argilers, erkende Jacobus II van Majorca de suzereiniteit van Jacobus II van Aragón.
Bij het verdrag van Anagni in 1295 gaf hij de Balearen terug aan zijn oom Jacobus II van Majorca. Aragón behield echter de controle over de continentale bezittingen van het Koninkrijk Majorca — Montpellier en Roussillon — gedurende heel Jacobus zijn regering. In 1298 bij het verdrag van Argilers, erkende Jacobus II van Majorca de suzereiniteit van Jacobus II van Aragón.
Kinderen van Blanche en Jacobus:
1 Jacobus (Jaume) van Aragón, geboren op zaterdag 29 september 1296. Jacobus is overleden in juli 1334 in Tarragona, 37 jaar oud.
Notitie bij Jacobus: deed afstand van de troon om monnik te worden
2 Alfons IV De Weldoener van Aragón, geboren in 1299 in Napels?. Volgt 1581.
3 Maria van Aragón, geboren in 1299. Volgt 1606.
4 Constance (Constança) van Aragón, geboren op vrijdag 1 april 1300 in Valencia. Constance is overleden op zaterdag 19 september 1327 in Castillo de Garcia Munoz, 27 jaar oud.
Notitie bij Constance: Constance was gehuwd met Juan Manuel, hertog van Penafiel, neef van Alfons X van Castilië
5 Jan (Juan) van Aragón, geboren in 1304. Jan is overleden op vrijdag 19 augustus 1334 in Pobo, Zaragoza, 29 of 30 jaar oud.
Notitie bij Jan: Jan werd de eerste aartsbisschop van Toledo en Tarragona in 1318, en patriarch van Alexandria in 1328
6 Isabella van Aragón, geboren in 1305. Volgt 1607.
1581 Alfons IV De Weldoener van Aragón is geboren in 1299 in Napels?, zoon van Jacobus II van Aragón en Blanche van Anjou (zie 1580). Alfons is overleden op woensdag 24 januari 1336 in Barcelona, 36 of 37 jaar oud.
Alfons:
Notitie bij Alfons: Alfons IV zijn regeringsperiode ging gepaard met een sterke bevolkingsafname, met name in Catalonië, en een economische terugval.
Hij trouwde in 1314 met Theresia van Entenza waardoor hij het graafschap van Urgell verwierf. Hij werd de rechtmatige troonopvolger van Aragón nadat zijn oudere broer Jacobus in 1319 afzag van opvolging en toetrad tot een kloosterorde.
In 1332 stuurde zijn vader hem naar Sardinië met een troepenmacht van 15.000 soldaten, Aragonezen en Catalanen. Hij wist goed weerstand te bieden tegen het vijandige Genua, maar dit dwarsboomde toch het plan om Corsica te annexeren.
Op 29 oktober 1327 stierf Theresia en op 2 november stierf zijn vader. Op paaszondag 1328 werd Alfons tot koning van Aragón gekroond.
Alfons probeerde zich niet te laten meesleuren in de ingewikkelde politieke machtsspelen en intriges die tijdens zijn leven plaatsvonden op het Iberische schiereiland maar beperkte zich tijdens zijn regering voornamelijk tot het beschermen van de grenzen van zijn koninkrijk. Hij wilde een akkoord met Castilië voor het beschermen van de Straat van Gibraltar en de Aragonese belangen op Sardinië. Het duurde uiteindelijk tot 1334 voordat Alfons zijn gezag over Sardinië wist te vestigen.
Hij trouwde op 5 februari 1329 in Tarragona met Eleonora van Castilië, dochter van Ferdinand IV van Castilië. Het huwelijk was vooral bedoeld om de band tussen Castilië en Aragón te versterken in de strijd tegen de Moren.
In 1334 werd Alfons ernstig ziek. Hij droeg bij leven de titel van het graafschap van Urgell over aan de veertien jaar oude Jacobus.
Toen zijn vrouw Eleonora voorzag dat haar zonen Ferdinand en Johan maar weinig zouden erven, begon zij Alfons IV te bewerken zodat deze voor zijn dood vele eigendommen, grond en kastelen af stond aan Ferdinand. Dit ging ten koste van zijn overige familieleden, vooral van zijn zonen Jacobus en de troonopvolger Peter uit zijn eerste huwelijk met Theresia. Zo werden Alos, Vilanova de Meià, Fabregada, Puig de Meiá, Fontloga, La Nou, Vernet, Ariet, Baldomar, Camarasa, Cubells, Ivars d’Urgell, Les Avellanes i Santa Linya, Mongay, Marita, en de kastelen van Farfanya en Orenga, door Alfons aan Ferdinand geschonken.
Alfons gaf Ferdinand bovendien het markizaat van Tortosa en voegde later Alicante, Elx, Orihuela, Albarracín en andere steden in Valencia toe. Dit leidde tot heftige protesten van de Valencianen die vreesden dat hun koninkrijk uiteen zou vallen en een makkelijke prooi voor Castilië zou worden. Bovendien zorgde de ruime apanagering van zijn jongere zoons en zijn vrouw voor onrust in het land.
Veel van deze overdrachten zouden na de dood van Alfons IV weer ongedaan worden gemaakt. Peter IV liet Ferdinand uiteindelijk in 1363 zelfs executeren.
Hij trouwde in 1314 met Theresia van Entenza waardoor hij het graafschap van Urgell verwierf. Hij werd de rechtmatige troonopvolger van Aragón nadat zijn oudere broer Jacobus in 1319 afzag van opvolging en toetrad tot een kloosterorde.
In 1332 stuurde zijn vader hem naar Sardinië met een troepenmacht van 15.000 soldaten, Aragonezen en Catalanen. Hij wist goed weerstand te bieden tegen het vijandige Genua, maar dit dwarsboomde toch het plan om Corsica te annexeren.
Op 29 oktober 1327 stierf Theresia en op 2 november stierf zijn vader. Op paaszondag 1328 werd Alfons tot koning van Aragón gekroond.
Alfons probeerde zich niet te laten meesleuren in de ingewikkelde politieke machtsspelen en intriges die tijdens zijn leven plaatsvonden op het Iberische schiereiland maar beperkte zich tijdens zijn regering voornamelijk tot het beschermen van de grenzen van zijn koninkrijk. Hij wilde een akkoord met Castilië voor het beschermen van de Straat van Gibraltar en de Aragonese belangen op Sardinië. Het duurde uiteindelijk tot 1334 voordat Alfons zijn gezag over Sardinië wist te vestigen.
Hij trouwde op 5 februari 1329 in Tarragona met Eleonora van Castilië, dochter van Ferdinand IV van Castilië. Het huwelijk was vooral bedoeld om de band tussen Castilië en Aragón te versterken in de strijd tegen de Moren.
In 1334 werd Alfons ernstig ziek. Hij droeg bij leven de titel van het graafschap van Urgell over aan de veertien jaar oude Jacobus.
Toen zijn vrouw Eleonora voorzag dat haar zonen Ferdinand en Johan maar weinig zouden erven, begon zij Alfons IV te bewerken zodat deze voor zijn dood vele eigendommen, grond en kastelen af stond aan Ferdinand. Dit ging ten koste van zijn overige familieleden, vooral van zijn zonen Jacobus en de troonopvolger Peter uit zijn eerste huwelijk met Theresia. Zo werden Alos, Vilanova de Meià, Fabregada, Puig de Meiá, Fontloga, La Nou, Vernet, Ariet, Baldomar, Camarasa, Cubells, Ivars d’Urgell, Les Avellanes i Santa Linya, Mongay, Marita, en de kastelen van Farfanya en Orenga, door Alfons aan Ferdinand geschonken.
Alfons gaf Ferdinand bovendien het markizaat van Tortosa en voegde later Alicante, Elx, Orihuela, Albarracín en andere steden in Valencia toe. Dit leidde tot heftige protesten van de Valencianen die vreesden dat hun koninkrijk uiteen zou vallen en een makkelijke prooi voor Castilië zou worden. Bovendien zorgde de ruime apanagering van zijn jongere zoons en zijn vrouw voor onrust in het land.
Veel van deze overdrachten zouden na de dood van Alfons IV weer ongedaan worden gemaakt. Peter IV liet Ferdinand uiteindelijk in 1363 zelfs executeren.
Heerlijkheid:
| koning van Aragón, van Valencia, Corsica en Sardinië van 1328 tot aan zijn dood. |
(1) trouwde, 14 of 15 jaar oud, in 1314 met Theresia van Entenza, 13 of 14 jaar oud. Theresia is geboren in 1300. Theresia is overleden in 1327 in Zaragoza, 26 of 27 jaar oud.
Notitie bij Theresia: Zij was een dochter van Gombald van Entenza en erfgename van Urgell. In 1314 werd zij de eerste echtgenote van Alfons van Aragón, die koning van Aragón werd, nadat zijn oudste broer Jacobus afstand van zijn rechten had gedaan. Hij koos ervoor om monnik te worden.
(2) trouwde, 29 of 30 jaar oud, in 1329 met Eleonora van Castilië, 21 of 22 jaar oud. Eleonora is geboren in 1307. Eleonora is overleden in 1359, 51 of 52 jaar oud.
Kinderen van Alfons en Theresia: Kinderen van Alfons en Eleonora:
1 Peter IV van Aragón, geboren op woensdag 5 september 1313 in Balaguer. Volgt 1582.
3 Constance van Aragón, geboren in 1316. Volgt 1603.
4 Jacobus I van Urgell, geboren in 1320. Volgt 1604.
7 Ferdinand van Aragón, geboren op maandag 11 december 1329. Volgt 1605.
1582 Peter IV van Aragón is geboren op woensdag 5 september 1313 in Balaguer, zoon van Alfons IV De Weldoener van Aragón (zie 1581) en Theresia van Entenza. Peter is overleden op maandag 7 januari 1387 in Barcelona, 73 jaar oud.
Peter:
Notitie bij Peter: Peter IV van Aragon, had twee bijnamen. De eerste was de Ceremoniële, in het Spaans el Ceremonioso, vanwege zijn voorkeur voor een geregelde en ordelijke hofhouding. De tweede was van de kleine dolk, in het Catalaans Del Punyalet, vanwege een klein steekwapen dat hij altijd bij zich droeg.
Hij was de oudste zoon van koning Alfons IV van Aragón en van Theresia van Entenza.
Troonopvolging en erfenis
De vader van Peter, Alfons IV van Aragón was gedurende de laatste jaren van zijn leven ernstig ziek. Alfons was in 1329 hertrouwd met Eleonora van Castilië met wie hij twee zoons kreeg, Ferdinand en Johan. Eleonora voorzag dat bij het sterven van Alfons haar zoons geen groot deel in de erfenis zouden krijgen. Daarom bewerkte zij Alfons zo dat hij in de laatste jaren van zijn leven een aanzienlijk deel van zijn bezittingen overdroeg aan Ferdinand.
Volgens traditie ging de titel van graaf van Urgell niet naar de oudste zoon, maar naar de één na oudste zoon, in dit geval Jacobus I van Urgell.
Koning van Aragón
Unie van Aragón
Na het overlijden van zijn vader Alfons riep Peter een Cortes bijeen in Zaragoza waarbij hij zichzelf kroonde, in plaats van dit te laten doen door de bisschop. Hiermee liet hij zien dat hij zijn autoriteit niet ondergeschikt maakte aan die van de kerk.
Zijn afkeer van zijn stiefmoeder deed hem ertoe bewegen contact te zoeken met Juan Manuel van Peñafiel en met Alfons IV van Portugal, als bondgenoten in de strijd tegen het koninkrijk van Castilië. Bij gebrek aan een mannelijke troonopvolger uit zijn huwelijk met Maria van Évreux besloot Peter IV zijn dochter Constantia te benoemen tot troonopvolger. Hiertegen kwam de Aragonese adel in opstand, en ook zijn broer Jacobus, die hij tot procureur-generaal van het koninkrijk had benoemd. Nu dreigde Peter zijn broer deze titel weer te ontnemen en weigerde hem bovendien de toegang tot de grote steden. Jacobus zocht echter steun bij de adel en organiseerde een oppositie tegen zijn broer. Toen ook de adel en stedelingen van Valencia zich hierbij aansloten betekende dit een grote bedreiging voor de macht van de Aragonese koning. Door zijn eigen toedoen had hij de Unie van Aragón weer nieuw leven ingeblazen. Hij wist deze oppositie echter in 1348 te verslaan in de slag bij Épila.
Strijd tegen de Moren
Toen de Moren rond 1340 een nieuwe aanval voorbereidden zag hij zich gedwongen om tijdelijk met Castilië een bondgenootschap aan te gaan. De Meriniden hadden al twee koninkrijken in het zuiden en oosten van Marokko veroverd, Sijilmasa en Tlemcen, en hadden Gibraltar en Algeciras in handen. In 1340 versloeg een Moorse vloot de gezamenlijke vlootmacht van Aragón en Castilië, waarna het leger Abul al Hasan het Spaanse vasteland kon betreden. Tarifa werd belegerd met hulp van Yusuf I. Alfons XI van Castilië verzamelde geld en troepen en trok naar Tarifa waarna de Moren zich terugtrokken naar de oevers van de nabijgelegen rivier Salado. Hier werden de Meriniden verslagen. Ze trokken zich daarna terug naar Afrika. Hierna heeft nooit een Moors leger meer voet gezet op het Iberisch Schiereiland.
Verovering van Majorca
Ondertussen hield Peter bezig met het heroveren van het koninkrijk Majorca, dat volgens het Verdrag van Anagni in 1295 weer was teruggegeven aan het koningshuis van Majorca. In 1339 sloot Jacobus III van Majorca een verdrag met de Meriniden. Peter verzon een valse aanklacht tegen Jacobus. Hij eiste dat de Marjocaanse koning naar Barcelona zou komen om daar verantwoording af te leggen voor het illegaal slaan van munten in Rousillon. Toen Jacobus niet kwam opdagen werd hij bij verstek veroordeeld en zijn bezittingen werden in beslag genomen.
Vanaf 1343 viel Majorca weer onder Aragón. Op het vasteland werd door Jacobus nog strijd geleverd maar hij gaf zich uiteindelijk in 1344 over. In 1347 kwamen de Majorcanen opnieuw in opstand, gesteund door Genua. Mariano IV van Arborea steunde de opstand openlijk vanaf 1353. Peter sloot in 1351 een bondgenootschap met Venetië om het Genuaanse gevaar te keren. Het jaar daarop versloeg hij de vloot van Genua in het oostelijke Middellandse zee en in 1353 behaalde hij een grotere overwinning in de buurt van Sicilië.
Oorlog van de twee Peters
Het conflict tussen Castilië en Aragón dat duurde van 1356 tot 1375 wordt wel de Oorlog van de twee Peters wordt genoemd. De twee hoofdrolspelers waren Peter IV van Aragón en Peter I van Castilië, die ook wel Peter de Wrede werd genoemd.
Aanleiding voor de oorlog was een aanval van Catalanen op schepen die goederen uit Genua vervoerden. Het eigenlijke motief lag echter in de onevenwichtige machtsverdeling op het Iberische schiereiland en de belangen van Aragón in Murcia.
Peter sloot een verbond met Hendrik van Trastámara, een halfbroer van Peter van Castilië. In 1357 veroverden de Castilianen de stad Tarazona. In 1359 rukten de Aragonese troepen op tot Medinaceli, gelegen ongeveer 150 ten noordoosten van Madrid.
In 1360 werd Tarazona door Peter IV heroverd en in mei 1360 werd de Vrede van Terrer gesloten. Alle veroverde gebieden werden teruggegeven en de Peters spraken af dat Hendrik van Trastámara en Ferdinand, de halfbroer van Peter, Peter I van Castilië niet zouden aanvallen vanaf Aragonees grondgebied.
Peter I van Castilië hervatte echter de vijandelijkheden in 1362 gesteund door Portugal, Navarra en Granada. Calatayud viel eind augustus, in 1363 werd Tarazona veroverd, Zaragoza werd bedreigd en verder naar het zuiden werden ook Teruel, Segorbe en Muviedro bedreigd. In 1363 werd een nieuw verdrag getekend, het verdrag van Murviedro, waarbij Aragon gebieden moest afstaan aan Castilië. Alfons, de zoon van Peter IV zou Isabella van Castilië trouwen en Castiliaanse bezittingen in Valencia verkrijgen. Maar ook dit verdrag hield geen stand. Alicante, Elche, en andere steden in het zuiden werden aan het eind van 1363 veroverd en het grootste deel van Valencia kwam onder Castilië te vallen.
Een belangrijke doorbraak kwam in 1366. Toen werd een bondgenootschap gesloten tussen Peter IV, Hendrik van Trastámara en Karel V van Frankrijk, die huurlingen zou leveren onder aanvoering van Bertrand du Guesclin. De kosten, 300.000 florijnen, werden verdeeld over de koningen van Frankrijk en Aragón en paus Urbanus V. De troepen vielen Castilië aan en Peter I moest vluchten. Hendrik werd in Burgos tot koning van Castilië gekroond, maar kwam zijn afspraken om land af te staan aan Aragón in ruil voor de steun tegen zijn broer niet na.
Toen Karel II van Navarra zijn claims op het veroverde Logroño liet varen, verloor Peter IV een belangrijke bondgenoot in de strijd tegen Castilië. Hendrik II leek steviger in het zadel te zitten. Nu was er echter een nieuwe aspirant voor de troon van Castilië. Jan van Gent trouwde in 1371 met Constance, de oudste dochter van Peter I van Castilië. In 1372 trouwde haar zus met Jan zijn broer, Edmund, graaf van Cambridge. Jan van Gent hoopte dat hij in samenwerking met Peter IV van Aragón en Portugal een oorlog tegen Castilië kon beginnen, maar Peter voelde hier weinig voor. Uiteindelijk werd in 1375 een vrede gesloten. Peter zijn dochter Eleonara trouwde met Johan, de kroonprins. Met de oorlog was vrijwel niets bereikt. De gebieden die Peter I had veroverd werden aan Aragón teruggegeven, maar Hendrik kwam zijn belofte aan Peter IV niet na.
Het huwelijk tussen Eleonora en Johan bleek van groot belang, toen hun kind Ferdinand van Antequera via het Compromis van Caspe tot koning van Aragón werd gekozen. Hierdoor kwam het Huis van Trastámara binnen de dynastie van Aragón.
Strijd om Sicilie
In 1377-1378 veroverde hij Sicilië op de Anjous.
[bewerken] Algemeen
Peter bevorderde kunsten en wetenschappen. Hij stichtte in 1354 de universiteit van Huesca. Rond 1344 gaf hij aan Abraham en Jehuda Cresques de opdracht een wereldatlas te maken. Dit werd de Catalaanse Wereldatlas die tegenwoordig in het Louvre ligt.
In 1348-1350 werd het land zwaar door de pest getroffen; Peters tweede echtgenote, Eleonora van Portugal overleed aan de ziekte.
Huwelijken en kinderen
op 25 juli 1338 met Maria van Évreux (-1347), dochter van graaf Filips van Évreux en koningin Johanna II van Navarra
Constantia van Aragón (1343-1363), gehuwd met Frederik III van Sicilië
Johanna (1344-1385), in 1373 getrouwd met Johan I van Aragón-Ampurias
Maria (1345-1348)
Peter (1347)
op 19 september 1347 met Eleonora van Portugal (1328-1348), dochter van koning Alfons IV
op 27 augustus 1349 met Eleonora van Sicilië (1325-1374), dochter van koning Peter II
Johan I (1350-1396)
Martinus (1356-1410)
Eleonora (1358-1382), in 1375 gehuwd met koning Johan I van Castilië-Leon (1358-1390)
Alfons (1362-1364)
op 11 oktober 1377 met Sybilla de Fortia, dochter van graaf Bernhard,
Alfons (1376-1377)
Peter (1379)
Isabella (1380-1424), in 1405/1407 gehuwd met Jacobus II van Urgell (1380-1433)
Hij was de oudste zoon van koning Alfons IV van Aragón en van Theresia van Entenza.
Troonopvolging en erfenis
De vader van Peter, Alfons IV van Aragón was gedurende de laatste jaren van zijn leven ernstig ziek. Alfons was in 1329 hertrouwd met Eleonora van Castilië met wie hij twee zoons kreeg, Ferdinand en Johan. Eleonora voorzag dat bij het sterven van Alfons haar zoons geen groot deel in de erfenis zouden krijgen. Daarom bewerkte zij Alfons zo dat hij in de laatste jaren van zijn leven een aanzienlijk deel van zijn bezittingen overdroeg aan Ferdinand.
Volgens traditie ging de titel van graaf van Urgell niet naar de oudste zoon, maar naar de één na oudste zoon, in dit geval Jacobus I van Urgell.
Koning van Aragón
Unie van Aragón
Na het overlijden van zijn vader Alfons riep Peter een Cortes bijeen in Zaragoza waarbij hij zichzelf kroonde, in plaats van dit te laten doen door de bisschop. Hiermee liet hij zien dat hij zijn autoriteit niet ondergeschikt maakte aan die van de kerk.
Zijn afkeer van zijn stiefmoeder deed hem ertoe bewegen contact te zoeken met Juan Manuel van Peñafiel en met Alfons IV van Portugal, als bondgenoten in de strijd tegen het koninkrijk van Castilië. Bij gebrek aan een mannelijke troonopvolger uit zijn huwelijk met Maria van Évreux besloot Peter IV zijn dochter Constantia te benoemen tot troonopvolger. Hiertegen kwam de Aragonese adel in opstand, en ook zijn broer Jacobus, die hij tot procureur-generaal van het koninkrijk had benoemd. Nu dreigde Peter zijn broer deze titel weer te ontnemen en weigerde hem bovendien de toegang tot de grote steden. Jacobus zocht echter steun bij de adel en organiseerde een oppositie tegen zijn broer. Toen ook de adel en stedelingen van Valencia zich hierbij aansloten betekende dit een grote bedreiging voor de macht van de Aragonese koning. Door zijn eigen toedoen had hij de Unie van Aragón weer nieuw leven ingeblazen. Hij wist deze oppositie echter in 1348 te verslaan in de slag bij Épila.
Strijd tegen de Moren
Toen de Moren rond 1340 een nieuwe aanval voorbereidden zag hij zich gedwongen om tijdelijk met Castilië een bondgenootschap aan te gaan. De Meriniden hadden al twee koninkrijken in het zuiden en oosten van Marokko veroverd, Sijilmasa en Tlemcen, en hadden Gibraltar en Algeciras in handen. In 1340 versloeg een Moorse vloot de gezamenlijke vlootmacht van Aragón en Castilië, waarna het leger Abul al Hasan het Spaanse vasteland kon betreden. Tarifa werd belegerd met hulp van Yusuf I. Alfons XI van Castilië verzamelde geld en troepen en trok naar Tarifa waarna de Moren zich terugtrokken naar de oevers van de nabijgelegen rivier Salado. Hier werden de Meriniden verslagen. Ze trokken zich daarna terug naar Afrika. Hierna heeft nooit een Moors leger meer voet gezet op het Iberisch Schiereiland.
Verovering van Majorca
Ondertussen hield Peter bezig met het heroveren van het koninkrijk Majorca, dat volgens het Verdrag van Anagni in 1295 weer was teruggegeven aan het koningshuis van Majorca. In 1339 sloot Jacobus III van Majorca een verdrag met de Meriniden. Peter verzon een valse aanklacht tegen Jacobus. Hij eiste dat de Marjocaanse koning naar Barcelona zou komen om daar verantwoording af te leggen voor het illegaal slaan van munten in Rousillon. Toen Jacobus niet kwam opdagen werd hij bij verstek veroordeeld en zijn bezittingen werden in beslag genomen.
Vanaf 1343 viel Majorca weer onder Aragón. Op het vasteland werd door Jacobus nog strijd geleverd maar hij gaf zich uiteindelijk in 1344 over. In 1347 kwamen de Majorcanen opnieuw in opstand, gesteund door Genua. Mariano IV van Arborea steunde de opstand openlijk vanaf 1353. Peter sloot in 1351 een bondgenootschap met Venetië om het Genuaanse gevaar te keren. Het jaar daarop versloeg hij de vloot van Genua in het oostelijke Middellandse zee en in 1353 behaalde hij een grotere overwinning in de buurt van Sicilië.
Oorlog van de twee Peters
Het conflict tussen Castilië en Aragón dat duurde van 1356 tot 1375 wordt wel de Oorlog van de twee Peters wordt genoemd. De twee hoofdrolspelers waren Peter IV van Aragón en Peter I van Castilië, die ook wel Peter de Wrede werd genoemd.
Aanleiding voor de oorlog was een aanval van Catalanen op schepen die goederen uit Genua vervoerden. Het eigenlijke motief lag echter in de onevenwichtige machtsverdeling op het Iberische schiereiland en de belangen van Aragón in Murcia.
Peter sloot een verbond met Hendrik van Trastámara, een halfbroer van Peter van Castilië. In 1357 veroverden de Castilianen de stad Tarazona. In 1359 rukten de Aragonese troepen op tot Medinaceli, gelegen ongeveer 150 ten noordoosten van Madrid.
In 1360 werd Tarazona door Peter IV heroverd en in mei 1360 werd de Vrede van Terrer gesloten. Alle veroverde gebieden werden teruggegeven en de Peters spraken af dat Hendrik van Trastámara en Ferdinand, de halfbroer van Peter, Peter I van Castilië niet zouden aanvallen vanaf Aragonees grondgebied.
Peter I van Castilië hervatte echter de vijandelijkheden in 1362 gesteund door Portugal, Navarra en Granada. Calatayud viel eind augustus, in 1363 werd Tarazona veroverd, Zaragoza werd bedreigd en verder naar het zuiden werden ook Teruel, Segorbe en Muviedro bedreigd. In 1363 werd een nieuw verdrag getekend, het verdrag van Murviedro, waarbij Aragon gebieden moest afstaan aan Castilië. Alfons, de zoon van Peter IV zou Isabella van Castilië trouwen en Castiliaanse bezittingen in Valencia verkrijgen. Maar ook dit verdrag hield geen stand. Alicante, Elche, en andere steden in het zuiden werden aan het eind van 1363 veroverd en het grootste deel van Valencia kwam onder Castilië te vallen.
Een belangrijke doorbraak kwam in 1366. Toen werd een bondgenootschap gesloten tussen Peter IV, Hendrik van Trastámara en Karel V van Frankrijk, die huurlingen zou leveren onder aanvoering van Bertrand du Guesclin. De kosten, 300.000 florijnen, werden verdeeld over de koningen van Frankrijk en Aragón en paus Urbanus V. De troepen vielen Castilië aan en Peter I moest vluchten. Hendrik werd in Burgos tot koning van Castilië gekroond, maar kwam zijn afspraken om land af te staan aan Aragón in ruil voor de steun tegen zijn broer niet na.
Toen Karel II van Navarra zijn claims op het veroverde Logroño liet varen, verloor Peter IV een belangrijke bondgenoot in de strijd tegen Castilië. Hendrik II leek steviger in het zadel te zitten. Nu was er echter een nieuwe aspirant voor de troon van Castilië. Jan van Gent trouwde in 1371 met Constance, de oudste dochter van Peter I van Castilië. In 1372 trouwde haar zus met Jan zijn broer, Edmund, graaf van Cambridge. Jan van Gent hoopte dat hij in samenwerking met Peter IV van Aragón en Portugal een oorlog tegen Castilië kon beginnen, maar Peter voelde hier weinig voor. Uiteindelijk werd in 1375 een vrede gesloten. Peter zijn dochter Eleonara trouwde met Johan, de kroonprins. Met de oorlog was vrijwel niets bereikt. De gebieden die Peter I had veroverd werden aan Aragón teruggegeven, maar Hendrik kwam zijn belofte aan Peter IV niet na.
Het huwelijk tussen Eleonora en Johan bleek van groot belang, toen hun kind Ferdinand van Antequera via het Compromis van Caspe tot koning van Aragón werd gekozen. Hierdoor kwam het Huis van Trastámara binnen de dynastie van Aragón.
Strijd om Sicilie
In 1377-1378 veroverde hij Sicilië op de Anjous.
[bewerken] Algemeen
Peter bevorderde kunsten en wetenschappen. Hij stichtte in 1354 de universiteit van Huesca. Rond 1344 gaf hij aan Abraham en Jehuda Cresques de opdracht een wereldatlas te maken. Dit werd de Catalaanse Wereldatlas die tegenwoordig in het Louvre ligt.
In 1348-1350 werd het land zwaar door de pest getroffen; Peters tweede echtgenote, Eleonora van Portugal overleed aan de ziekte.
Huwelijken en kinderen
op 25 juli 1338 met Maria van Évreux (-1347), dochter van graaf Filips van Évreux en koningin Johanna II van Navarra
Constantia van Aragón (1343-1363), gehuwd met Frederik III van Sicilië
Johanna (1344-1385), in 1373 getrouwd met Johan I van Aragón-Ampurias
Maria (1345-1348)
Peter (1347)
op 19 september 1347 met Eleonora van Portugal (1328-1348), dochter van koning Alfons IV
op 27 augustus 1349 met Eleonora van Sicilië (1325-1374), dochter van koning Peter II
Johan I (1350-1396)
Martinus (1356-1410)
Eleonora (1358-1382), in 1375 gehuwd met koning Johan I van Castilië-Leon (1358-1390)
Alfons (1362-1364)
op 11 oktober 1377 met Sybilla de Fortia, dochter van graaf Bernhard,
Alfons (1376-1377)
Peter (1379)
Isabella (1380-1424), in 1405/1407 gehuwd met Jacobus II van Urgell (1380-1433)
Heerlijkheid:
| koning van Aragón, van Sardinië en Corsica, van Valencia en graaf van Barcelona van 1336 tot 1387. |
(1) trouwde, 24 jaar oud, op zaterdag 25 juli 1338 in Alagón, Zaragoza met Maria d’Evreux, 7 of 8 jaar oud. Zie 1452 voor persoonsgegevens van Maria.
(2) trouwde, 34 jaar oud, op maandag 19 november 1347 met Eleonora van Portugal, 19 jaar oud. Eleonora is geboren op woensdag 3 februari 1328. Eleonora is overleden op woensdag 29 oktober 1348 in Exerica, Terue, 20 jaar oud.
Notitie bij Eleonora: Zij was een Portugese prinses en koningin van Aragón van 1347 tot 1348.
Eleonora werd geboren als de jongste dochter van Alfons IV van Portugal en Beatrix van Castilië. Ze trouwde op 19 november 1347 met Peter IV van Aragón, en werd daarmee koningin van Aragón.
Hoewel Peter IV een autobiografie schreef maakte hij daarin geen aantekeningen over kinderen met Eleonora. Toch beweren sommige bronnen dat Eleonora in 1348 beviel van een dochter. Een groot deel van de Portugese bevolking stierf in 1348 en 1349 aan de zwarte dood. Ook Eleonora was een slachtoffer van deze epidemie. Ze overleed in 1348 op 29 oktober.
Eleonora werd geboren als de jongste dochter van Alfons IV van Portugal en Beatrix van Castilië. Ze trouwde op 19 november 1347 met Peter IV van Aragón, en werd daarmee koningin van Aragón.
Hoewel Peter IV een autobiografie schreef maakte hij daarin geen aantekeningen over kinderen met Eleonora. Toch beweren sommige bronnen dat Eleonora in 1348 beviel van een dochter. Een groot deel van de Portugese bevolking stierf in 1348 en 1349 aan de zwarte dood. Ook Eleonora was een slachtoffer van deze epidemie. Ze overleed in 1348 op 29 oktober.
(3) trouwde, 35 jaar oud, op donderdag 27 augustus 1349 met Eleonora van Sicilië, 23 of 24 jaar oud. Eleonora is geboren in 1325. Eleonora is overleden in 1374 in Lerida, 48 of 49 jaar oud.
Kinderen van Peter en Maria: zie 1452.
Kinderen van Peter en Eleonora (3): 5 Johan I de Jager van Aragón, geboren op maandag 27 december 1350 in Perpignan. Volgt 1583.
6 Martinus I de Menselijke van Aragón, geboren in 1356 in Gerona. Martinus is overleden op zaterdag 31 mei 1410 in Barcelona, 53 of 54 jaar oud.
Notitie bij Martinus: Zijn vader installeerde hem als onderkoning van Sicilië, na een mislukte poging om de macht te grijpen van koningin Maria. Hij huwelijkte tenslotte zijn zoon Martinus in 1390 uit aan koningin Maria. In 1396 volgde hij zijn broer Johan op als koning van Aragón en in 1409 zijn overleden zoon Martinus, als koning Martinus II van Sicilië.
Martinus huwde in 1372 met Maria de Luna (-1406), dochter van Don Lope de Luna, en in 1409 met Margaretha de Prades, dochter van don Pedro de Prades, en kreeg volgende kinderen:
Martinus (1374-1409), in 1390 gehuwd met koningin Maria van Sicilië (1362-1401)
Jacobus (1378-)
Johan (1380-)
Margaretha (1384-).
Martinus huwde in 1372 met Maria de Luna (-1406), dochter van Don Lope de Luna, en in 1409 met Margaretha de Prades, dochter van don Pedro de Prades, en kreeg volgende kinderen:
Martinus (1374-1409), in 1390 gehuwd met koningin Maria van Sicilië (1362-1401)
Jacobus (1378-)
Johan (1380-)
Margaretha (1384-).
7 Eleanora van Aragón, geboren op zaterdag 20 januari 1358. Volgt 1585.
1583 Johan I de Jager van Aragón is geboren op maandag 27 december 1350 in Perpignan, zoon van Peter IV van Aragón (zie 1582) en Eleonora van Sicilië. Johan is overleden op vrijdag 19 mei 1396 in Foixa nabij Genua, 45 jaar oud.
Notitie bij Johan: In tegenstelling tot zijn vader, was Johan gemakzuchtig en gemakkelijk beïnvloedbaar. Johan volgde zijn vader op als koning in 1387. Hij bevorderde de Provençaalse dichtkunst en liet de regering vooral over aan zijn vrouw, maar dit leidde dan weer tot binnenlands ongenoegen. Johan vervolgde de joden en erkende de paus van Avignon. Hij stierf aan de gevolgen van een val van zijn paard.
Johan: (1) trouwde, 22 of 23 jaar oud, in 1373 met Martha van Armagnac. Martha is overleden in 1378.
Notitie bij Martha: dochter van graaf Jan I van Armagnac, hun dochter was
Johanna (1375-1407), in 1392 gehuwd met graaf Matheus van Foix-Castelbon (-1398)
Johanna (1375-1407), in 1392 gehuwd met graaf Matheus van Foix-Castelbon (-1398)
(2) trouwde, 33 of 34 jaar oud, in 1384 met Yolande van Bar, 18 of 19 jaar oud. Yolande is geboren in 1365. Yolande is overleden in 1431, 65 of 66 jaar oud.
Notitie bij Yolande: Yolande en Johan kregen zeven kinderen, waarvan alleen Yolande (1384-1442) volwasen werd. Zij trouwde in 1400 met graaf Lodewijk II van Anjou (1377-1417). De andere zes waren:
Jaime (Jacobus) (1382-1388)
Fernando (Ferdinand) (1389)
Antonia (1391-1392)
Eleonora (1393)
Pedro (Peter) (1394)
Juana (Johanna) (1396)
Jaime (Jacobus) (1382-1388)
Fernando (Ferdinand) (1389)
Antonia (1391-1392)
Eleonora (1393)
Pedro (Peter) (1394)
Juana (Johanna) (1396)
Kind van Johan en Yolande:
1 Yolande van Aragón, geboren in 1384. Volgt 1584.
1584 Yolande van Aragón is geboren in 1384, dochter van Johan I de Jager van Aragón (zie 1583) en Yolande van Bar. Yolande is overleden in 1442, 57 of 58 jaar oud.
Notitie bij Yolande: Als enige overlevende kind van haar vader had ze een claim op de troon van Aragón. De kroon ging bij haar vaders dood echter naar diens jongere broer Martinus I van Aragón, omdat in Aragón de claims van mannelijke verwanten als superieur werden gezien aan die van naastere vrouwelijke verwanten.
Zij trouwde in 1400 met Lodewijk II van Anjou. Zowel het huis van Aragón als dat van Anjou hadden claims op de tronen van Sicilië en Napels en het huwelijk was bedoeld om het conflict op te lossen. Yolandes man was vaak van huis om te vechten voor zijn claim op Napels. Yolande verbleef met haar hof in Angers en Saumur. Met Lodewijk had zij zes kinderen.
Na de Slag bij Azincourt in 1415 werd Anjou bedreigd door de Engelse troepen. Johan liet zijn vrouw en kinderen hierop vertrekken naar de Provence. Met hen mee ging ook prins Karel, die na de dood van zijn twee oudere broers Dauphin werd. Karels moeder Isabella van Beieren, die inmiddels banden met de Engelsen had, gebood haar zoon weer aan het hof te komen. Yolande wierp zich nu op als zijn beschermster en zou als antwoord hierop gegeven hebben, wij hebben hem niet gevoed en liefgehad opdat u hem als zijn broers laat sterven, gek laat worden als zijn vader, of om hem Engels te laten worden als u. Ik hou hem bij mij. Kom en neem hem weg, als u durft.
Bij de dood van haar man in 1417, was hun oudste zoon Lodewijk nog te jong om het gezag op te nemen en werd Yolande regent.
In 1419 had zij een audiëntie bij Karel VI, de mentaal instabiele vader van de Dauphin, die zij overhaalde om de Dauphin tot ’Luitenant-Generaal van het Koninkrijk’ te benoemen. Dit om Isabella’s claim als regent te ondermijnen.
Bij het Verdrag van Troyes in 1420 werd echter besloten dat Hendrik V van Engeland de opvolger werd van Karel VI. De Dauphin zou een bastaard zijn en de enige steun waar hij in deze periode nog op kon rekenen was die van het huis van Anjou en van Armagnac.
Onverwachts stierf Hendrik enkele maanden voor Karel, waardoor de opvolger Hendriks nog geen jaar oude zoon Hendrik werd. In hetzelfde jaar trouwde de Dauphin met één van Yolandes dochters, Maria. Karel was tevens omringd door adviseurs van Anjou.
Yolande zorgde ervoor dat de hertog van Bretagne zijn bondgenootschap met Engeland verbrak en dat een familielid van de hertog, de latere Arthur III van Bretagne, connétable van Frankrijk werd.
In 1427 trachtte Jan van Bedford, de Engelse regent van Frankrijk, Anjou in te nemen. Yolande smeedde hierop huwelijks-overeenkomsten met verschillende adellijke huizen, waardoor dit tot niets kwam.
Yolande was één van de eerste die Jeanne d’Arc steunde en had de leiding over één van de examineringen van Jeanne. Zij liet enkele van Karels adviseurs van het hof verwijderen met steun van de connétable. Tevens had zij een netwerk van knappe vrouwen die voor haar spioneerden.
Haar oudste zoon stierf in 1434, waarna zijn broer René hem opvolgde.
Yolande trouwde met Lodewijk II van Napels (van Anjou). Zie 1520 voor persoonsgegevens van Lodewijk.Zij trouwde in 1400 met Lodewijk II van Anjou. Zowel het huis van Aragón als dat van Anjou hadden claims op de tronen van Sicilië en Napels en het huwelijk was bedoeld om het conflict op te lossen. Yolandes man was vaak van huis om te vechten voor zijn claim op Napels. Yolande verbleef met haar hof in Angers en Saumur. Met Lodewijk had zij zes kinderen.
Na de Slag bij Azincourt in 1415 werd Anjou bedreigd door de Engelse troepen. Johan liet zijn vrouw en kinderen hierop vertrekken naar de Provence. Met hen mee ging ook prins Karel, die na de dood van zijn twee oudere broers Dauphin werd. Karels moeder Isabella van Beieren, die inmiddels banden met de Engelsen had, gebood haar zoon weer aan het hof te komen. Yolande wierp zich nu op als zijn beschermster en zou als antwoord hierop gegeven hebben, wij hebben hem niet gevoed en liefgehad opdat u hem als zijn broers laat sterven, gek laat worden als zijn vader, of om hem Engels te laten worden als u. Ik hou hem bij mij. Kom en neem hem weg, als u durft.
Bij de dood van haar man in 1417, was hun oudste zoon Lodewijk nog te jong om het gezag op te nemen en werd Yolande regent.
In 1419 had zij een audiëntie bij Karel VI, de mentaal instabiele vader van de Dauphin, die zij overhaalde om de Dauphin tot ’Luitenant-Generaal van het Koninkrijk’ te benoemen. Dit om Isabella’s claim als regent te ondermijnen.
Bij het Verdrag van Troyes in 1420 werd echter besloten dat Hendrik V van Engeland de opvolger werd van Karel VI. De Dauphin zou een bastaard zijn en de enige steun waar hij in deze periode nog op kon rekenen was die van het huis van Anjou en van Armagnac.
Onverwachts stierf Hendrik enkele maanden voor Karel, waardoor de opvolger Hendriks nog geen jaar oude zoon Hendrik werd. In hetzelfde jaar trouwde de Dauphin met één van Yolandes dochters, Maria. Karel was tevens omringd door adviseurs van Anjou.
Yolande zorgde ervoor dat de hertog van Bretagne zijn bondgenootschap met Engeland verbrak en dat een familielid van de hertog, de latere Arthur III van Bretagne, connétable van Frankrijk werd.
In 1427 trachtte Jan van Bedford, de Engelse regent van Frankrijk, Anjou in te nemen. Yolande smeedde hierop huwelijks-overeenkomsten met verschillende adellijke huizen, waardoor dit tot niets kwam.
Yolande was één van de eerste die Jeanne d’Arc steunde en had de leiding over één van de examineringen van Jeanne. Zij liet enkele van Karels adviseurs van het hof verwijderen met steun van de connétable. Tevens had zij een netwerk van knappe vrouwen die voor haar spioneerden.
Haar oudste zoon stierf in 1434, waarna zijn broer René hem opvolgde.
1585 Eleanora van Aragón is geboren op zaterdag 20 januari 1358, dochter van Peter IV van Aragón (zie 1582) en Eleonora van Sicilië. Eleanora is overleden op woensdag 13 augustus 1382 in Cuéllar, 24 jaar oud.
Eleanora trouwde met Johan I van Castilië. Johan is geboren op maandag 20 augustus 1358 in Épila, zoon van Hendrik II van Castilië en Johanna Emmanuella van Castilië. Johan is overleden op zondag 9 oktober 1390 in Alcalá de Henares, 32 jaar oud. Johan trouwde later met Beatrix van Portugal (1372-1408).
Heerlijkheid:
| koning van Castilië en León van 1379 tot aan zijn dood |
Notitie bij Johan: Johan I was de zoon en opvolger van Hendrik II. In 1381 sloot hij een verbond met paus Clemens VII, maar kon niet beletten dat hij vanuit Portugal door een Engels leger bedreigd werd. Aan het geschil met Portugal, bondgenoot van Engeland, maakte hij een einde door na de dood van zijn echtgenote Eleonora (dochter van Peter IV van Aragón), te hertrouwen met Beatrix van Portugal (1372-1408), dochter van de Portugese koning Ferdinand I. Toen zijn schoonvader in 1383 overleed, eiste Johan de kroon van Portugal voor zichzelf op, maar hij stuitte op het algemene verzet van de Portugezen, en werd in de Slag bij Aljubarrota op 14 augustus 1385 verslagen door Johan I van Portugal.
In zijn eigen koninkrijk raakte Johan I ook verwikkeld in een machtsstrijd met de Engelse koningszoon Jan van Gent, die zelf aanspraak maakte op de troon van Castilië, omdat zijn (2e) echtgenote Constanza de dochter was van Pedro de Wrede. Johan vond op zijn manier een oplossing voor het probleem, door zijn zoon Hendrik in 1387 uit te huwelijken aan Jans dochter Catharina van Lancaster.
Door zijn voortdurende oorlogen zag koning Johan I zich gedwongen aanzienlijke concessies te doen aan de Cortes.
In zijn eigen koninkrijk raakte Johan I ook verwikkeld in een machtsstrijd met de Engelse koningszoon Jan van Gent, die zelf aanspraak maakte op de troon van Castilië, omdat zijn (2e) echtgenote Constanza de dochter was van Pedro de Wrede. Johan vond op zijn manier een oplossing voor het probleem, door zijn zoon Hendrik in 1387 uit te huwelijken aan Jans dochter Catharina van Lancaster.
Door zijn voortdurende oorlogen zag koning Johan I zich gedwongen aanzienlijke concessies te doen aan de Cortes.
Kinderen van Eleanora en Johan:
1 Hendrik III el Doliente, de Lijder van Castilië, geboren op dinsdag 4 oktober 1379 in Burgos. Volgt 1586.
2 Ferdinand I van Aragón, geboren op dinsdag 27 november 1380 in Medina del Campo, Valladolid. Volgt 1587.
1586 Hendrik III el Doliente, de Lijder van Castilië is geboren op dinsdag 4 oktober 1379 in Burgos, zoon van Johan I van Castilië en Eleanora van Aragón (zie 1585). Hendrik is overleden in 1406 in Toledo, 26 of 27 jaar oud.
Hendrik:
Notitie bij Hendrik: Hendrik volgde reeds in 1390 zijn vader op toen deze onverwachts overleed na een val van een paard. Misbruik makend van zijn minderjarigheid ontketende de ruziënde adel een burgeroorlog in het koninkrijk Castilië, maar de jonge, lichamelijk zwakke koning wist verrassend snel de orde te herstellen.
In het Verdrag van Bayonne van maart 1388 werd bepaald dat Hendrik zou trouwen met Catharina van Lancaster. Johan I gaf hen beiden de titel Prins van Asturië, een titel die sindsdien werd overgedragen aan de troonopvolgers van het koninkrijk van Castilië, en later aan die van het koninkrijk Spanje.
Hendrik was ten tijde van het verdrag slechts negen jaar oud. Het huwelijk met Catharina werd in 1393 formeel vertrokken, en maakte een einde aan het conflict tussen enerzijds de dynastie van Peter I van Castilië (kind van Alfons XI en Maria van Portugal), en anderzijds die van Hendrik II van Castilië (onecht kind van Alfons XI en Eleonora Núñez de Guzmán Ponce de León).
Onder zijn regeringsperiode won de kroon van Castilië sterk aan macht, vooral omdat Hendrik III erin slaagde de invloed van de adel te verminderen, hierbij gesteund door de opkomende steden. Ook in zijn buitenlandse politiek was hij succesvol, onder meer door zijn strijd tegen de Moren en door een gunstige vrede met Portugal. De Normandiër Jean de Béthencourt veroverde in 1403 de Canarische Eilanden en plaatste zich met zijn veroverd gebied onder het leenheerschap van Hendrik III.
In het Verdrag van Bayonne van maart 1388 werd bepaald dat Hendrik zou trouwen met Catharina van Lancaster. Johan I gaf hen beiden de titel Prins van Asturië, een titel die sindsdien werd overgedragen aan de troonopvolgers van het koninkrijk van Castilië, en later aan die van het koninkrijk Spanje.
Hendrik was ten tijde van het verdrag slechts negen jaar oud. Het huwelijk met Catharina werd in 1393 formeel vertrokken, en maakte een einde aan het conflict tussen enerzijds de dynastie van Peter I van Castilië (kind van Alfons XI en Maria van Portugal), en anderzijds die van Hendrik II van Castilië (onecht kind van Alfons XI en Eleonora Núñez de Guzmán Ponce de León).
Onder zijn regeringsperiode won de kroon van Castilië sterk aan macht, vooral omdat Hendrik III erin slaagde de invloed van de adel te verminderen, hierbij gesteund door de opkomende steden. Ook in zijn buitenlandse politiek was hij succesvol, onder meer door zijn strijd tegen de Moren en door een gunstige vrede met Portugal. De Normandiër Jean de Béthencourt veroverde in 1403 de Canarische Eilanden en plaatste zich met zijn veroverd gebied onder het leenheerschap van Hendrik III.
Heerlijkheid:
| koning van Castilië van 1390 tot aan zijn dood. |
(1) trouwde met Catharina van Lancaster. Zie 1060 voor persoonsgegevens van Catharina.
(2) trouwde met Constance van Castilië. Constance is geboren in 1354 in Castrogeriz, dochter van Peter I de Wrede van Castilië en María de Padilla. Constance is overleden op dinsdag 24 maart 1394 in Leicester, 39 of 40 jaar oud. Constance is weduwe van Jan (John of Gaunt) van Gent (1340-1399), zie 1036.
Kinderen van Hendrik en Catharina: zie 1060.
1587 Ferdinand I van Aragón is geboren op dinsdag 27 november 1380 in Medina del Campo, Valladolid, zoon van Johan I van Castilië en Eleanora van Aragón (zie 1585). Ferdinand is overleden op donderdag 2 april 1416 in Igualada, Barcelona, 35 jaar oud.
Ferdinand trouwde, 12 of 13 jaar oud, in 1393 met Eleonora Urraca Het Rijke Wijfje van Castilië, 18 of 19 jaar oud. Eleonora is geboren in 1374 in Medina del Campo, dochter van Sancho van Castilië en Beatrijs (van Alburquerque) van Portugal. Eleonora is overleden op woensdag 16 juli 1455 in Valladolid, 80 of 81 jaar oud.
Notitie bij Ferdinand: Ferdinand droeg gedurende zijn leven vele titels, in 1412 waren dat Koning van Aragón, Koning van Sicilië, van Valencië en Mallorca, Sardinië, Hertog van Athene, Graaf van Barcelona, van Gerona, van Ausonne, van Urgel en van Besalu. Graaf van Valespir, van Fenouillède, van Sant, Conflent, Baron van Milhaud, van Gévaudan, Graaf van Cerdanha en van Rossilhao, en Heer van de Balearen.
Nadat zijn broer Hendrik III van Castilië in 1406 overleed, werd hij deels heerser van Castilië. Het overige deel van Castilië kwam toe aan zijn neef, Johan II van Castilië, en diens moeder Catharina van Lancaster, weduwe van Hendrik III van Castilië. Fernando begon opnieuw een oorlog tegen het koninkrijk Granada, en in 1410 nam hij Antequera in, aan welke verovering hij zijn bijnaam te danken heeft.
Toen zijn oom Martinus I van Aragón stierf in 1410 was er geen opvolger van de eerste orde. Er ontstond een interregnum waar een einde aankwam door het Compromis van Caspe. Er waren zes kandidaten voor de troon waarvan Ferdinand en Jacobus II van Urgell de meest belangrijke waren. De steun van de Benedictus XIII bezorgde Ferdinand de overwinning. Ferdinand werd koning van Aragón in 1412 en de antipaus kroonde hem in Sicilië.
Jacobus nam vervolgens de wapens op tegen de nieuwe koning, maar werd in 1413 verslagen en gevangengenomen. Fernando werd daarna gedwongen onderhandelingen aan te gaan met de Cortes in Catalonië. Ferdinand bleef de antipaus steunen tot aan het Concilie van Konstanz (1414-1418). Met het intrekken van zijn steun leverde Ferdinand een belangrijke bijdrage aan het einde van het Groot Schisma.
Nadat zijn broer Hendrik III van Castilië in 1406 overleed, werd hij deels heerser van Castilië. Het overige deel van Castilië kwam toe aan zijn neef, Johan II van Castilië, en diens moeder Catharina van Lancaster, weduwe van Hendrik III van Castilië. Fernando begon opnieuw een oorlog tegen het koninkrijk Granada, en in 1410 nam hij Antequera in, aan welke verovering hij zijn bijnaam te danken heeft.
Toen zijn oom Martinus I van Aragón stierf in 1410 was er geen opvolger van de eerste orde. Er ontstond een interregnum waar een einde aankwam door het Compromis van Caspe. Er waren zes kandidaten voor de troon waarvan Ferdinand en Jacobus II van Urgell de meest belangrijke waren. De steun van de Benedictus XIII bezorgde Ferdinand de overwinning. Ferdinand werd koning van Aragón in 1412 en de antipaus kroonde hem in Sicilië.
Jacobus nam vervolgens de wapens op tegen de nieuwe koning, maar werd in 1413 verslagen en gevangengenomen. Fernando werd daarna gedwongen onderhandelingen aan te gaan met de Cortes in Catalonië. Ferdinand bleef de antipaus steunen tot aan het Concilie van Konstanz (1414-1418). Met het intrekken van zijn steun leverde Ferdinand een belangrijke bijdrage aan het einde van het Groot Schisma.
Heerlijkheid:
| koning van Aragón. |
Notitie bij Eleonora: Vanwege haar afkomst had Eleonora veel grond en andere bezittingen in Castilië, Rioja en Extremadura. In 1393 trouwde ze met haar neef, Ferdinand van Antequera, (de zoon van Johan I van Castilië) en Eleonora van Aragón (1358-1382). Ferdinand werd koning door het Compromis van Caspe, gesloten in 1412, en Eleonora werd hierdoor koningin van Aragón.
Na de dood van Ferdinand in 1416 trok Eleonora zich terug in een door haar gesticht klooster in Medina del Campo. Van daaruit probeerde zij te onderhandelen tussen haar kinderen, de Prinsen van Aragón. Haar pogingen waren tevergeefs. In de jaren die volgden waren er voortdurend conflicten om de macht in verschillende Spaanse koninkrijken als Aragón, Castilië, en Navarra.
Na de dood van Ferdinand in 1416 trok Eleonora zich terug in een door haar gesticht klooster in Medina del Campo. Van daaruit probeerde zij te onderhandelen tussen haar kinderen, de Prinsen van Aragón. Haar pogingen waren tevergeefs. In de jaren die volgden waren er voortdurend conflicten om de macht in verschillende Spaanse koninkrijken als Aragón, Castilië, en Navarra.
Heerlijkheid:
| koningin van Aragón en Gravin van Alburquerque |
Kinderen van Ferdinand en Eleonora:
1 Maria van Aragón, geboren in 1396 in Koninkrijk Castilië. Volgt 1588.
2 Alfons V de Grootmoedige van Aragón, geboren in 1396 in Medina del Campo. Volgt 1589.
3 Johan II van Aragón, geboren op vrijdag 29 juni 1397 in Medina del Campo. Volgt 1591.
4 Hendrik van Aragón, geboren in 1400. Volgt 1601.
5 Sancho van Aragón, geboren omstreeks 1400. Sancho is overleden in maart 1416 in Medina del Campo, ongeveer 16 jaar oud.
Notitie bij Sancho: In 1408 kreeg hij op achtjarige leeftijd al de titel van grootmeester van de Orde van Alcántara, waarbij hij Fernán Rodríguez de Villalobos opvolgde. Het eigenlijke bevel over de ridderorde werd gevoerd door Juan de Sotomayor, die Sancho na diens vroege dood in 1416 opvolgde.
De titel van grootmeester was vaak bestemd voor leden van adellijke families die minder erfden omdat ze oudere broers of zusters hadden. Dit was ook bij Sancho het geval.
In 1414 woonde hij in Zaragoza de kroning bij van zijn vader Ferdinand van Antequera.
De titel van grootmeester was vaak bestemd voor leden van adellijke families die minder erfden omdat ze oudere broers of zusters hadden. Dit was ook bij Sancho het geval.
In 1414 woonde hij in Zaragoza de kroning bij van zijn vader Ferdinand van Antequera.
6 Eleonora van Aragón (van Trastámara), geboren in 1402 in Castilië. Volgt 1602.
8 Peter van Aragón, geboren in 1406. Peter is overleden op vrijdag 17 oktober 1438 in Napels, 31 of 32 jaar oud.
Notitie bij Peter: Samen met zijn broers, Hendrik, Johan en Alfons van Aragón mocht hij al op jonge leeftijd deelnemen aan de regering van Castilië.
Ferdinand I stierf in 1416 en werd opgevolgd door zijn oudste zoon Alfons V. Ferdinand liet behalve het koninkrijk Aragón ook vele bezittingen in Castilië na. Alfons was echter niet zozeer geïnteresseerd in zijn Spaanse bezittingen als wel in zijn eigendommen in Italië.
Peter reisde met Alfons mee en in 1423 hielp hij bij de verdediging van Napels dat Alfonso dat zelfde jaar had veroverd. Terwijl Alfons V naar Spanje trok op zoek naar nieuwe middelen om de oorlog in Italië te kunnen voortzetten liet hij Peter als diens plaatsvervanger achter. In juni 1424 werd Napels opnieuw belegerd door de Genuanen en Johanna II. Peter moest vluchten, eerst naar Castel Nuovo en in augustus naar Sicilië.
In 1429 keerde hij terug naar Spanje en bezette hij het kasteel en het dorp Peñafiel, dat vervolgens door de troepen van Johan II en Álvaro de Luna werd belegerd. De belegerden trokken zich terug en rukten op naar Cogolludo. Er vonden wat schermutselingen plaats tussen de Castilliaanse en Aragonese troepenmachten met aan beide zijden enkele duizenden soldaten en ruiters te paard. In juni waren de troepen opgetrokken tot Jadraque. De kardinaal van Foix voerde onderhandelingen. Tenslotte kwam ook de Aragonese koningin María tussenbeide en trokken de troepen uit Aragón en Navarra zich terug.
Hendrik van Aragón dreigde daarna nog even Toledo in te nemen, maar de Castilliaanse troepenmacht was nu echter veel groter geworden en Hendrik koos eieren voor zijn geld. Hij vertrok naar Italië. De samenzweringen van de broers werden hun door de kroon van Castilie niet in dank afgenomen. In 1429 werden Peter’s bezittingen door Álvaro de Luna verbeurd verklaard en door de koning van Castilië in beslag genomen. Peter bleef echter samenspannen. Hij werd in 1432 in Alcántara gevangengenomen en in 1433 weer vrijgelaten, waarna hij naar Italië vertrok, waar hij onderkoning van Sicilië werd.
In 1438 sloeg Alfons opnieuw een beleg om Napels. Op 17 oktober werd Peter tijdens een gevecht dodelijk verwond door een kogel die eerst drie keer op de grond kaatste en vervolgens de helft van zijn hoofd wegsloeg.
Ferdinand I stierf in 1416 en werd opgevolgd door zijn oudste zoon Alfons V. Ferdinand liet behalve het koninkrijk Aragón ook vele bezittingen in Castilië na. Alfons was echter niet zozeer geïnteresseerd in zijn Spaanse bezittingen als wel in zijn eigendommen in Italië.
Peter reisde met Alfons mee en in 1423 hielp hij bij de verdediging van Napels dat Alfonso dat zelfde jaar had veroverd. Terwijl Alfons V naar Spanje trok op zoek naar nieuwe middelen om de oorlog in Italië te kunnen voortzetten liet hij Peter als diens plaatsvervanger achter. In juni 1424 werd Napels opnieuw belegerd door de Genuanen en Johanna II. Peter moest vluchten, eerst naar Castel Nuovo en in augustus naar Sicilië.
In 1429 keerde hij terug naar Spanje en bezette hij het kasteel en het dorp Peñafiel, dat vervolgens door de troepen van Johan II en Álvaro de Luna werd belegerd. De belegerden trokken zich terug en rukten op naar Cogolludo. Er vonden wat schermutselingen plaats tussen de Castilliaanse en Aragonese troepenmachten met aan beide zijden enkele duizenden soldaten en ruiters te paard. In juni waren de troepen opgetrokken tot Jadraque. De kardinaal van Foix voerde onderhandelingen. Tenslotte kwam ook de Aragonese koningin María tussenbeide en trokken de troepen uit Aragón en Navarra zich terug.
Hendrik van Aragón dreigde daarna nog even Toledo in te nemen, maar de Castilliaanse troepenmacht was nu echter veel groter geworden en Hendrik koos eieren voor zijn geld. Hij vertrok naar Italië. De samenzweringen van de broers werden hun door de kroon van Castilie niet in dank afgenomen. In 1429 werden Peter’s bezittingen door Álvaro de Luna verbeurd verklaard en door de koning van Castilië in beslag genomen. Peter bleef echter samenspannen. Hij werd in 1432 in Alcántara gevangengenomen en in 1433 weer vrijgelaten, waarna hij naar Italië vertrok, waar hij onderkoning van Sicilië werd.
In 1438 sloeg Alfons opnieuw een beleg om Napels. Op 17 oktober werd Peter tijdens een gevecht dodelijk verwond door een kogel die eerst drie keer op de grond kaatste en vervolgens de helft van zijn hoofd wegsloeg.
1588 Maria van Aragón is geboren in 1396 in Koninkrijk Castilië, dochter van Ferdinand I van Aragón (zie 1587) en Eleonora Urraca Het Rijke Wijfje van Castilië. Maria is overleden op donderdag 18 februari 1445 in Villacastín (Koninkrijk Castilië), 48 of 49 jaar oud. Maria trouwde, 21 of 22 jaar oud, in 1418 met Johan II van Castilië, 12 of 13 jaar oud. Zie 1063 voor persoonsgegevens van Johan.
Kinderen van Maria en Johan: zie 1063.
1589 Alfons V de Grootmoedige van Aragón is geboren in 1396 in Medina del Campo, zoon van Ferdinand I van Aragón (zie 1587) en Eleonora Urraca Het Rijke Wijfje van Castilië. Alfons is overleden op dinsdag 27 juni 1458 in Napels, 61 of 62 jaar oud.
Alfons:
Notitie bij Alfons: Toen Ferdinand I van Aragon in 1416 stierf was Alfons de rechtmatige troonopvolger. Alfons was vooral geïnteresseerd in het oostelijk Italiaanse deel van het rijk en de mogelijkheid om dat deel uit te breiden.
Op 28 juni 1412 werd hij de rechtmatige opvolger voor de troon van Aragón toen zijn vader volgens het Compromis van Caspe werd uitgeroepen tot koning. Op 12 juni 1415 trouwde hij met zijn nicht Maria, dochter van Hendrik III van Castilië en Catharina van Lancaster.
Op 2 april 1416 werd hij na het overlijden van zijn vader koning van Aragón en van de overige koninkrijken waarover zijn vader geregeerd had. Hierna trok hij meteen naar Catalonië om zich in te laten zweren, maar omdat hij de gelofte in het Castiliaans aflegde maakte hij zich meteen al minder populair. In de Catalaanse Cortes van 1419 werd een verbond van edelen, dorpen en burgers gesloten dat van de koning eiste dat hij het hoge aantal Castiliaanse regeringsfunctionarissen zou terugbrengen.
De heerschappij over Sardinië werd door Alfons en de Republiek Genua betwist en in 1420 begon Alfons een krijgstocht om Corsica te veroveren. Hij vertrok uit Spanje in mei dat jaar, landde bij Alghero in juni en onderwierp hij de opstandige Sardiniërs die door Genua werden gesteund. Hij veroverde Calvi in september en belegerde Bonifaci, maar werd toen door de Genuanen van Corsica verdreven.
Hij reisde in 1423 terug naar Spanje om daar opnieuw troepen en middelen te verzamelen en laat zijn broer Peter van Aragón als plaatsvervanger in Italië achter. Op zijn terugtocht naar Spanje nam hij Marseille in, dat toebehoorde aan Lodewijk III van Anjou en liet de stad plunderen. Daarna scheepte hij zijn troepen in aan het eind van 1423 in Catalonië. Hij dreigde Castilië aan te vallen als zijn broer Hendrik niet zou worden vrijgelaten. Deze was gevangengenomen door Johan II van Castilië en Álvaro de Luna.
Het jaar daarop riep de kinderloze Johanna II van Napels hem te hulp tegen Lodewijk III van Anjou met de belofte dat ze hem erfgenaam zou maken. Alfons huurde de hulp in van de beroemde condottiero Braccio da Montone en bond de strijd aan met Lodewijk III van Anjou en diens troepen aangevoerd door Muzio Attendolo Sforza. Paus Martinus V steunde Sforza en daarom zocht Alfons steun bij de Tegenpaus Benedictus XIII. Toen Lodewijk door Sforza in de steek werd gelaten leken alle troeven in handen van de Aragonese koning. Hij wist te bewerkstelligen dat Lodewijk zijn beleg van Napels moest opgeven.
Johanna II keerde zich echter tegen hem. Alfons liet haar minnaar Gianni Caracciolo, een belangrijke figuur aan het Napolitaanse hof gevangenzetten. Nadat een poging om ook Johanna gevangen te nemen was mislukt riep de koningin de hulp in van Sforza, die de Aragonese milities bij Castel Capuano in Napels versloeg. Alfons vluchtte daarna naar Castel Nuovo. Een vloot van tweeëntwintig schepen onder bevel van Giovanni da Cardona kwam hem te hulp.
De koningin trok zich terug naar de burcht van Aversa en benoemde alsnog Lodewijk tot erfgenaam. De anti-Aragonese coalitie werd verder versterkt door de de Milanese hertog Filippo Maria Visconti. De Genovese vloot voer onder leiding van Filippo Maria Visconti naar de zuidelijke Tyrreense Zee en veroverde Gaeta, Procida, Castellammare del Golfo en Sorrento. Daarna sloegen de troepen in 1424 hun beleg op rondom Napels, dat verdedigd werd door Peter van Aragón. De stad viel in april 1424 en Peter vluchtte in augustus naar Sicilië. Napels werd opnieuw bezet door Johanna II en Lodewijk II, alhoewel de eigenlijke macht in handen was van Gianni Caracciolo.
In 1432 kreeg hij opnieuw een kans om Napels te veroveren toen Caracciolo via een samenzwering werd vermoord. Alfons probeerde opnieuw om de gunst van de koningin te verwerven, maar dit mislukte.
Toen Johanna in 1435 stierf en Lodewijks broer René I van Anjou op de Napolitaanse troon kwam besloot Alfons opnieuw aan te vallen. Enige andere Italiaanse staten werkten hem echter tegen en hij werd op 5 augustus door de Genuezen verslagen, gevangengenomen en uitgeleverd aan Filippo Maria Visconti. Deze liet hem echter al spoedig vrij.
Op 12 juli 1442 lukte het Alfons eindelijk definitief in Napels aan de macht te komen en in 1443 vestigde hij zijn hof er ook. Hij keerde - ondanks een opstand en oorlog met Castilië - nooit meer naar Spanje terug en liet de regering aldaar over aan zijn broer Johan. Om de steun van paus Eugenius IV - die suzereiniteit over Napels had - te verwerven schaarde Alfons zich aan diens kant en verliet de zijde van tegenpaus Felix V, die hij aanvankelijk had gesteund.
Toen Ferdinand I van Aragón stierf liet hij ook bezittingen na in Castilië waar zijn zonen aanspraak op konden maken. Alfons hoopte dat zijn broer Johan tevreden zou zijn met het gouverneurschap over Navarra. Daarom regelde hij een huwelijk tussen Johan en de troonopvolger, Blanca I van Navarra, dat in 1420 werd voltrokken. Johan werd zo koning-gemaal maar was niet tevreden met deze positie. Zijn zoon Karel van Viana uit zijn huwelijk met Blanca maakte ook aanspraak op de troon van Navarra.
De regering van Aragón liet Alfons tijdens zijn veelvuldige afwezigheid over aan zijn vrouw Maria. Na de verovering van Napels vestigde hij zijn hof aldaar en keerde nooit meer naar Spanje terug.
Alfons ging om met humanisten en steunde kunst en - Spaanse - literatuur. Hij was een zeer groot liefhebber van klassieke schrijvers als Livius en Julius Caesar en zou zelfs een keer van een ziekte genezen zijn door zich uit de biografie van Alexander de Grote van Quintus Curtius Rufus te laten voorlezen. Desondanks had hij een weinig verfijnde smaak. Hij stierf op 27 juni 1458 en werd in overeenstemming met zijn testament in de Spaanse landen opgevolgd door zijn broer Johan en in Napels door zijn bastaardzoon Ferdinand
Op 28 juni 1412 werd hij de rechtmatige opvolger voor de troon van Aragón toen zijn vader volgens het Compromis van Caspe werd uitgeroepen tot koning. Op 12 juni 1415 trouwde hij met zijn nicht Maria, dochter van Hendrik III van Castilië en Catharina van Lancaster.
Op 2 april 1416 werd hij na het overlijden van zijn vader koning van Aragón en van de overige koninkrijken waarover zijn vader geregeerd had. Hierna trok hij meteen naar Catalonië om zich in te laten zweren, maar omdat hij de gelofte in het Castiliaans aflegde maakte hij zich meteen al minder populair. In de Catalaanse Cortes van 1419 werd een verbond van edelen, dorpen en burgers gesloten dat van de koning eiste dat hij het hoge aantal Castiliaanse regeringsfunctionarissen zou terugbrengen.
De heerschappij over Sardinië werd door Alfons en de Republiek Genua betwist en in 1420 begon Alfons een krijgstocht om Corsica te veroveren. Hij vertrok uit Spanje in mei dat jaar, landde bij Alghero in juni en onderwierp hij de opstandige Sardiniërs die door Genua werden gesteund. Hij veroverde Calvi in september en belegerde Bonifaci, maar werd toen door de Genuanen van Corsica verdreven.
Hij reisde in 1423 terug naar Spanje om daar opnieuw troepen en middelen te verzamelen en laat zijn broer Peter van Aragón als plaatsvervanger in Italië achter. Op zijn terugtocht naar Spanje nam hij Marseille in, dat toebehoorde aan Lodewijk III van Anjou en liet de stad plunderen. Daarna scheepte hij zijn troepen in aan het eind van 1423 in Catalonië. Hij dreigde Castilië aan te vallen als zijn broer Hendrik niet zou worden vrijgelaten. Deze was gevangengenomen door Johan II van Castilië en Álvaro de Luna.
Het jaar daarop riep de kinderloze Johanna II van Napels hem te hulp tegen Lodewijk III van Anjou met de belofte dat ze hem erfgenaam zou maken. Alfons huurde de hulp in van de beroemde condottiero Braccio da Montone en bond de strijd aan met Lodewijk III van Anjou en diens troepen aangevoerd door Muzio Attendolo Sforza. Paus Martinus V steunde Sforza en daarom zocht Alfons steun bij de Tegenpaus Benedictus XIII. Toen Lodewijk door Sforza in de steek werd gelaten leken alle troeven in handen van de Aragonese koning. Hij wist te bewerkstelligen dat Lodewijk zijn beleg van Napels moest opgeven.
Johanna II keerde zich echter tegen hem. Alfons liet haar minnaar Gianni Caracciolo, een belangrijke figuur aan het Napolitaanse hof gevangenzetten. Nadat een poging om ook Johanna gevangen te nemen was mislukt riep de koningin de hulp in van Sforza, die de Aragonese milities bij Castel Capuano in Napels versloeg. Alfons vluchtte daarna naar Castel Nuovo. Een vloot van tweeëntwintig schepen onder bevel van Giovanni da Cardona kwam hem te hulp.
De koningin trok zich terug naar de burcht van Aversa en benoemde alsnog Lodewijk tot erfgenaam. De anti-Aragonese coalitie werd verder versterkt door de de Milanese hertog Filippo Maria Visconti. De Genovese vloot voer onder leiding van Filippo Maria Visconti naar de zuidelijke Tyrreense Zee en veroverde Gaeta, Procida, Castellammare del Golfo en Sorrento. Daarna sloegen de troepen in 1424 hun beleg op rondom Napels, dat verdedigd werd door Peter van Aragón. De stad viel in april 1424 en Peter vluchtte in augustus naar Sicilië. Napels werd opnieuw bezet door Johanna II en Lodewijk II, alhoewel de eigenlijke macht in handen was van Gianni Caracciolo.
In 1432 kreeg hij opnieuw een kans om Napels te veroveren toen Caracciolo via een samenzwering werd vermoord. Alfons probeerde opnieuw om de gunst van de koningin te verwerven, maar dit mislukte.
Toen Johanna in 1435 stierf en Lodewijks broer René I van Anjou op de Napolitaanse troon kwam besloot Alfons opnieuw aan te vallen. Enige andere Italiaanse staten werkten hem echter tegen en hij werd op 5 augustus door de Genuezen verslagen, gevangengenomen en uitgeleverd aan Filippo Maria Visconti. Deze liet hem echter al spoedig vrij.
Op 12 juli 1442 lukte het Alfons eindelijk definitief in Napels aan de macht te komen en in 1443 vestigde hij zijn hof er ook. Hij keerde - ondanks een opstand en oorlog met Castilië - nooit meer naar Spanje terug en liet de regering aldaar over aan zijn broer Johan. Om de steun van paus Eugenius IV - die suzereiniteit over Napels had - te verwerven schaarde Alfons zich aan diens kant en verliet de zijde van tegenpaus Felix V, die hij aanvankelijk had gesteund.
Toen Ferdinand I van Aragón stierf liet hij ook bezittingen na in Castilië waar zijn zonen aanspraak op konden maken. Alfons hoopte dat zijn broer Johan tevreden zou zijn met het gouverneurschap over Navarra. Daarom regelde hij een huwelijk tussen Johan en de troonopvolger, Blanca I van Navarra, dat in 1420 werd voltrokken. Johan werd zo koning-gemaal maar was niet tevreden met deze positie. Zijn zoon Karel van Viana uit zijn huwelijk met Blanca maakte ook aanspraak op de troon van Navarra.
De regering van Aragón liet Alfons tijdens zijn veelvuldige afwezigheid over aan zijn vrouw Maria. Na de verovering van Napels vestigde hij zijn hof aldaar en keerde nooit meer naar Spanje terug.
Alfons ging om met humanisten en steunde kunst en - Spaanse - literatuur. Hij was een zeer groot liefhebber van klassieke schrijvers als Livius en Julius Caesar en zou zelfs een keer van een ziekte genezen zijn door zich uit de biografie van Alexander de Grote van Quintus Curtius Rufus te laten voorlezen. Desondanks had hij een weinig verfijnde smaak. Hij stierf op 27 juni 1458 en werd in overeenstemming met zijn testament in de Spaanse landen opgevolgd door zijn broer Johan en in Napels door zijn bastaardzoon Ferdinand
Heerlijkheid:
| was van 1416 tot 1458 koning van Aragón, Valencia, Majorca, Sicilië en Sardinië en Graaf van Barcelona en van 1442 tot 1458 als Alfons I koning van Napels |
(1) trouwde, 18 of 19 jaar oud, op woensdag 12 juni 1415 met Maria van Castilië, 13 jaar oud. Zie 1061 voor persoonsgegevens van Maria.
(2) begon een relatie, minstens 19 jaar oud, na 1415 met Margarita van Hijar.
Notitie bij de relatie van Alfons en Margarita: dochter van Juan Fernández de Hijar, baron van Hijar, heer van Belchite
Margarita is overleden. Kind van Alfons en Margarita: Kinderen van Alfons en Giraldona:
1 Ferdinand I van Napels, geboren in 1423. Volgt 1590.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten