Notitie bij Karel: Naast zijn dochter had Karel Leopold had ook nakomelingen bij maîtresses. Twee van deze maîtresses waren zijn nichtjes Margaretha Dorothea Gredler, bij wie hij zeker vijf kinderen had, en Frederika Wilhelmina van Mecklenburg, bij wie hij één kind had. Beide dames waren onwettige kinderen van zijn broer Frederik Willem.
Titel:
| hertog van Mecklenburg-Schwerin van 1713 tot 1747 |
1272 Mathildis van Hessen is geboren in 1473, dochter van Hendrik III de Rijke van Hessen (zie 1171) en Anna van Katzenelnbogen. Mathildis is overleden in 1505, 31 of 32 jaar oud. Mathildis trouwde met Johan II van Kleef. Zie 38 voor persoonsgegevens van Johan.
1273 Catharina Van Saksen is geboren in 1421, dochter van Frederik I de Strijdbare Van Saksen (zie 1081) en Catharina van Brunswijk-Lüneburg. Catharina is overleden in 1476, 54 of 55 jaar oud. Catharina trouwde met Frederik II de IJzeren van Brandenburg. Frederik is geboren op zondag 19 november 1413 in Tangermünde. Frederik is overleden op zaterdag 10 februari 1470 in Neustadt an der Aisch, 56 jaar oud.
Notitie bij Frederik: was de tweede zoon van markgraaf Frederik I van Brandenburg en Elisabeth van Beieren-Landshut. In 1437 nam hij het bestuur van de mark over en trok hij zich terug uit de rijkspolitiek. De aangeboden koningskronen van Polen en Bohemen sloeg hij af, om zich te wijden aan de versterking van Koerland. In 1451 werd het keurvorstelijk kasteel voleindigd. In 1454 kocht hij Neumark over van de Duitse Orde. Nadat zijn Poolse verloofde overleden was, huwde hij met Catharina van Saksen, dochter van Frederik I van Saksen.
1274 Willem II de Rijke van Meißen is geboren op woensdag 23 april 1371, zoon van Frederik III de Strenge van Meißen (zie 1080) en Catharina van Henneberg. Willem is overleden op vrijdag 30 maart 1425, 53 jaar oud.
Notitie bij Willem: Bij de verdeling van Chemnitz van 1382 , krijgt hij samen met zijn broers Frederik en George (-1402) het Osterland en Landsberg, en na het overlijden van markgraaf Willem I ook een deel van Meißen. Na verdere verdelingen houdt Willem tenslotte in 1410 voor zichzelf een groter deel van Osterland over. Hij was gehuwd met Amelia, dochter van Ziemovit IV van Mazovië, maar bleef vermoedelijk kinderloos.
Willem trouwde met Amelia van Mazovië. Amelia is overleden. 1275 Balthasar van Thüringen is geboren op zaterdag 21 december 1336 in Weißenfels, zoon van Frederik II de ernstige van Meißen (zie 1077) en Mathildis van Beieren. Balthasar is overleden op dinsdag 18 mei 1406 in Eisenach, 69 jaar oud.
Notitie bij Balthasar: Na het overlijden van zijn vader, stond hij eerst onder de voogdij van zijn broer Frederik, en regeerde vervolgens samen en afwisselend met hem en met zijn broer Willem. Na de dood van Frederik III van Meißen kwam het tussen Balthasar en Willem I van Meißen en hun neven Frederik en Willem in 1382 tot de zogenaamde verdeling van Chemnitz, waarbij Balthasar het landgraafschap Thüringen behield.
Balthasar: (1) trouwde, 37 of 38 jaar oud, in 1374 met Margaretha van Neurenberg. Margaretha is overleden in 1390.
(2) trouwde, minstens 48 jaar oud, na 1384 met Anna Van Saksen. Anna is een dochter van Wenceslaus Van Saksen en Cecilia van Carrara. Anna is overleden in 1440.
Kinderen van Balthasar en Margaretha:
1 Anna van Thüringen. Volgt 1276.
2 Frederik IV de Vredeklare van Thüringen, geboren op woensdag 30 november 1384. Volgt 1277.
1276 Anna van Thüringen, dochter van Balthasar van Thüringen (zie 1275) en Margaretha van Neurenberg. Anna is overleden in 1395. Anna trouwde met Rudolf III Van Saksen. Rudolf is geboren omstreeks 1370, zoon van Wenceslaus Van Saksen en Cecilia van Carrara. Rudolf is overleden in 1419, ongeveer 49 jaar oud.
Notitie bij Rudolf: Rudolf volgde zijn vader op bij diens overlijden in 1388. Bij de koningsverkiezing van 1411 koos hij voor Sigismund, waarvoor hij nadien beloond werd met het ambt van rijkszwaarddrager, tegen de aanspraken van de hertogen van Brabant in. In 1419 trok hij, op vraag van de koning, naar Bohemen om daar de orde en rust te herstellen.
1277 Frederik IV de Vredeklare van Thüringen is geboren op woensdag 30 november 1384, zoon van Balthasar van Thüringen (zie 1275) en Margaretha van Neurenberg. Frederik is overleden op woensdag 4 mei 1440 in Runneburg (Weißensee (Thüringen), 55 jaar oud.
Notitie bij Frederik: In 1406 volgde hij zijn vader op als landgraaf van Thüringen. Frederik wordt als een zwak bestuurder beschouwd, die onder sterke invloed van zijn vrouw en haar verwanten stond. In 1436 verordende hij de verdrijving van de joden uit Thüringen.
Frederik trouwde met Anna van Schwarzburg. Anna is overleden. 1278 Willem I van Meißen is geboren op vrijdag 19 december 1343 in Dresden, zoon van Frederik II de ernstige van Meißen (zie 1077) en Mathildis van Beieren. Willem is overleden op woensdag 9 februari 1407 in Slot Grimma, 63 jaar oud.
Notitie bij Willem: In 1349 volgde hij zijn vader op, samen met zijn broers Balthasar en Frederik III. Na het overlijden van zijn broer Frederik, verkrijgt Willem bij de verdeling van Chemnitz in 1382 het gebied Meißen. Sinds 1395 bestuurde hij als plaatsvervanger van Jobst van Moravië ook de mark Brandenburg. Willem manifesteerde zich als een daadkrachtig en verstandig vorst. Willem I verwierf de heerlijkheid Colditz, verdreef de burggraven van Dohna en verwierf hun gebied en bevorderde de verdere bouw van de kathedraal van Dresden.
Willem was in 1366 gehuwd met Elisabeth van Moravië (-1400), dochter van Jan Hendrik van Luxemburg, en vervolgens met Anna van Brunswijk, dochter van hertog Otto VI van Brunswijk-Göttingen, maar stierf zonder erfgenamen.
Willem: Willem was in 1366 gehuwd met Elisabeth van Moravië (-1400), dochter van Jan Hendrik van Luxemburg, en vervolgens met Anna van Brunswijk, dochter van hertog Otto VI van Brunswijk-Göttingen, maar stierf zonder erfgenamen.
1279 Diezmann van Thüringen is geboren in 1260 in Leipzig, zoon van Albrecht de Ontaarde van Meißen en Margaretha van Hohenstaufen (zie 1073). Diezmann is overleden in 1307, 46 of 47 jaar oud.
Notitie bij Diezmann: Na een woelige periode met veel strijd tegen hun vader wegens een opvolgingskwestie en tegen Rooms-koning Albrecht van Habsburg, werd hij samen met zijn broer Frederik I landgraaf van Thüringen in 1298, maar in 1307 werd hij neergestoken in de kathedraal van Leipzig. Hij was rond 1295 gehuwd met Judith, dochter van graaf Berthold VIII van Henneberg, maar had vermoedelijk geen erfgenamen.
Diezmann trouwde, ongeveer 35 jaar oud, omstreeks 1295 met Judith van Henneberg. Judith is overleden. 1280 Maria van Schotland is geboren in 1082, dochter van Malcolm III, Schots-Gaelisch: Maol Chaluim mac Dhonnchaidh Canmore (groot hoofd, grote baas) van Schotland en Margaretha De heilige van Schotland (zie 13). Maria is overleden in 1116, 33 of 34 jaar oud.
Notitie bij Maria: Maria was de jongste van acht kinderen. Haar broers waren: Edward, Edmund, Ethelred, Edgar, Alexander en David. Maria had een zuster, Edith, eerste echtgenote van Hendrik I van Engeland.
Maria werd in 1086 samen met haar zuster Mathildis door hun ouders naar het klooster van Romsey gestuurd. De twee meisjes besteedden hun vroege leven in het klooster onder de hoede van hun tante, van wie zij ook hun onderwijs kregen. Mathildis ontving veel huwelijksaanzoeken, maar sloeg deze af. Mathildis verliet ten slotte het klooster in 1100 om te trouwen met Hendrik I van Engeland. Aanvankelijk was het huwelijk onaanvaardbaar, omdat Mathildis en Maria beide hun jeugd in in het klooster doorbrachten en werden beschouwd als nonnen. Hendrik kreeg echter toestemming om te trouwen.
Huwelijk
Maria verliet het klooster in 1096. Op verzoek van Mathildis werd Maria door Hendrik uitgehuwelijkt aan Eustaas III van Boulogne, zoon van Eustaas II van Boulogne en Ida van Verdun. Het huwelijk duurde twintig jaar, waaruit een dochter voortkwam: Mathildis van Boulogne (1105-1152). Door haar huwelijk met Stefanus van Engeland werd zij koningin van Engeland.
Maria stierf in 1116, negen jaar voordat haar echtgenoot overleed.
Nalatenschap
De dochters van Maria en Mathildis, beide Mathildis genaamd, bevochten elkaar om de macht over Engeland. Uiteindelijk werd de strijd gewonnen door de dochter van Maria. Stefanus werd nogmaals koning van Engeland. Nadat Stefanus was overleden, ging de kroon naar zijn neef Hendrik II.
Maria trouwde, 19 of 20 jaar oud, in 1102 met Eustaas III van Boulogne, ongeveer 45 jaar oud. Zie 1703 voor persoonsgegevens van Eustaas.Maria werd in 1086 samen met haar zuster Mathildis door hun ouders naar het klooster van Romsey gestuurd. De twee meisjes besteedden hun vroege leven in het klooster onder de hoede van hun tante, van wie zij ook hun onderwijs kregen. Mathildis ontving veel huwelijksaanzoeken, maar sloeg deze af. Mathildis verliet ten slotte het klooster in 1100 om te trouwen met Hendrik I van Engeland. Aanvankelijk was het huwelijk onaanvaardbaar, omdat Mathildis en Maria beide hun jeugd in in het klooster doorbrachten en werden beschouwd als nonnen. Hendrik kreeg echter toestemming om te trouwen.
Huwelijk
Maria verliet het klooster in 1096. Op verzoek van Mathildis werd Maria door Hendrik uitgehuwelijkt aan Eustaas III van Boulogne, zoon van Eustaas II van Boulogne en Ida van Verdun. Het huwelijk duurde twintig jaar, waaruit een dochter voortkwam: Mathildis van Boulogne (1105-1152). Door haar huwelijk met Stefanus van Engeland werd zij koningin van Engeland.
Maria stierf in 1116, negen jaar voordat haar echtgenoot overleed.
Nalatenschap
De dochters van Maria en Mathildis, beide Mathildis genaamd, bevochten elkaar om de macht over Engeland. Uiteindelijk werd de strijd gewonnen door de dochter van Maria. Stefanus werd nogmaals koning van Engeland. Nadat Stefanus was overleden, ging de kroon naar zijn neef Hendrik II.
1281 Gerberga van Bourgondië is geboren omstreeks 966, dochter van Koenraad III de Vredelievende van Bourgondië (zie 8) en Mathildis Van Frankrijk (zie 1295). Gerberga is overleden op dinsdag 7 juli 1019, ongeveer 53 jaar oud.
Notitie bij Gerberga: stamde uit de Bourgondische koninklijke familie.
Zij was in haar eerste huwelijk met graaf Herman I van Werl en in haar tweede huwelijk met hertog Herman II van Zwaben getrouwd.
Afkomst
Ze was de dochter van koning Koenraad III van Bourgondië, de vredelievende, hertog van Bourgondië (Welfen) en zijn tweede vrouw Mathilde van Frankrijk, een dochter van Lodewijk IV van Frankrijk. Ze was ook een nicht van keizerin Adelheid en koning Lotharius van Frankrijk en een achternicht van Otto I de Grote. Op deze wijze was zij dus zowel aan de Karolingen als aan de Ottonen verwant
Gerberga stichtte in 1000 het klooster van Oedingen (bij Lennestadt).
Gerberga trouwde met Herman II Van Zwaben. Zie 1678 voor persoonsgegevens van Herman. Zij was in haar eerste huwelijk met graaf Herman I van Werl en in haar tweede huwelijk met hertog Herman II van Zwaben getrouwd.
Afkomst
Ze was de dochter van koning Koenraad III van Bourgondië, de vredelievende, hertog van Bourgondië (Welfen) en zijn tweede vrouw Mathilde van Frankrijk, een dochter van Lodewijk IV van Frankrijk. Ze was ook een nicht van keizerin Adelheid en koning Lotharius van Frankrijk en een achternicht van Otto I de Grote. Op deze wijze was zij dus zowel aan de Karolingen als aan de Ottonen verwant
Gerberga stichtte in 1000 het klooster van Oedingen (bij Lennestadt).
Kind van Gerberga en Herman:
1 Mathilde Van Zwaben, geboren omstreeks 988. Volgt 1282.
1282 Mathilde Van Zwaben is geboren omstreeks 988, dochter van Herman II Van Zwaben (zie 1678) en Gerberga van Bourgondië (zie 1281). Mathilde is overleden op zaterdag 29 juli 1032, ongeveer 44 jaar oud.
Mathilde trouwde, ongeveer 27 jaar oud, omstreeks 1015 met Frederik II Van Opper-Lotharingen, ongeveer 20 jaar oud. Zie 1684 voor persoonsgegevens van Frederik.
Notitie bij Mathilde: Zij speelde als tegenspeler van Koenraad II ("Koenraad de Oudere") bij tijd en wijle zelfs een actieve politieke rol. De reden was dat haar zoon Koenraad II van Karinthië (om hem te onderscheiden van de keizer ook wel "Koenraad de Jongere" genoemd) bij de koningskeuze van 1024 aan het kortste eind trok. Mathilde van Zwaben is ook bekend vanwege haar brief aan de Poolse koning Mieszko II ("Epistola ad Mathildis Suevae ad Misegonem II. Poloniae Regem) met haar afbeelding.
Heerlijkheid:
| hertogin van Karinthië en Opper-Lotharingen en mogelijk ook gravin van Ballenstedt |
Kind van Mathilde en Frederik:
1 Beatrix Van Opper-Lotharingen, geboren omstreeks 1016. Volgt 1283.
1283 Beatrix Van Opper-Lotharingen is geboren omstreeks 1016, dochter van Frederik II Van Opper-Lotharingen (zie 1684) en Mathilde Van Zwaben (zie 1282). Beatrix is overleden op maandag 18 april 1076, ongeveer 60 jaar oud.
Notitie bij Beatrix: Ze werd markgravin van Toscane als regentes voor haar zoon Frederik na het overlijden van haar echtgenoot Bonifatius IV van Toscane in 1052. Na het vroegtijdige overlijden van haar zoon in 1055 werd ze regerend markgravin.
Beatrix trouwde, ongeveer 21 jaar oud, in 1037 met Bonifatius IV Van Toscane. Bonifatius is overleden in 1052. Kinderen van Beatrix en Bonifatius:
3 Mathildis (of Mathilde) la Grande Contessa ("de Grote Gravin") Van Toscane, geboren in 1046 in Mantua. Volgt 1284.
1284 Mathildis (of Mathilde) la Grande Contessa ("de Grote Gravin") Van Toscane is geboren in 1046 in Mantua, dochter van Bonifatius IV Van Toscane en Beatrix Van Opper-Lotharingen (zie 1283). Mathildis is overleden in 1115 in Bondeno di Roncore, 68 of 69 jaar oud.
Mathildis trouwde met Godfried III met de Bult, ook de Bultenaar van Neder-Lotharingen. Godfried is geboren omstreeks 1045. Godfried is overleden op vrijdag 26 februari 1076 in Vlaardingen, ongeveer 31 jaar oud.
Notitie bij Mathildis: Tijdens de investituurstrijd koos zij resoluut partij voor de paus. Het was naar haar burcht in Canossa dat Duitse keizer Hendrik IV op boetetocht trok om zich te onderwerpen aan het pauselijk gezag.
Heerlijkheid:
| Gravin-gemalin van Verdun |
Notitie bij Godfried: Hij steunde de keizer in de Saksenoorlogen, de bisschop van Utrecht tegen de graven van Holland en Vlaanderen en de bisschop van Luik tegen Henegouwen.
Dirk V van Holland en diens stiefvader, Robrecht I de Fries, graaf van Vlaanderen, lieten hem vermoorden. Hertog Godfried met de Bult werd op een toilet in Vlaardingen om het leven gebracht. De moordenaar bracht de hertog van onder een overhangend toiletgebouwtje met een zwaard de fatale verwondingen toe aan zijn achterste.
Omwille van een naar het kanoniek recht te nauwe verwantschap met zijn vrouw, Mathildis van Toscane (een dochter van zijn stiefmoeder Beatrix van Opper-Lotharingen uit haar eerste huwelijk met Bonifatius van Toscane), werd hem onthoudingsplicht opgedrongen. Dit wordt soms onterecht geïnterpreteerd dat hij van haar gescheiden zou geweest zijn. Hij adopteerde zijn neef, Godfried van Bouillon, als zoon. Deze erfde echter enkel Bouillon en het markgraafschap Antwerpen.
Godfried III werd als hertog van Neder-Lotharingen aanvankelijk opgevolgd door Koenraad, zoon van keizer Hendrik IV. In Verdun werd hij vervangen door Dierik, bisschop van Verdun. In 1089 benoemt de keizer Godfried IV van Bouillon tot hertog van Neder-Lotharingen.
Dirk V van Holland en diens stiefvader, Robrecht I de Fries, graaf van Vlaanderen, lieten hem vermoorden. Hertog Godfried met de Bult werd op een toilet in Vlaardingen om het leven gebracht. De moordenaar bracht de hertog van onder een overhangend toiletgebouwtje met een zwaard de fatale verwondingen toe aan zijn achterste.
Omwille van een naar het kanoniek recht te nauwe verwantschap met zijn vrouw, Mathildis van Toscane (een dochter van zijn stiefmoeder Beatrix van Opper-Lotharingen uit haar eerste huwelijk met Bonifatius van Toscane), werd hem onthoudingsplicht opgedrongen. Dit wordt soms onterecht geïnterpreteerd dat hij van haar gescheiden zou geweest zijn. Hij adopteerde zijn neef, Godfried van Bouillon, als zoon. Deze erfde echter enkel Bouillon en het markgraafschap Antwerpen.
Godfried III werd als hertog van Neder-Lotharingen aanvankelijk opgevolgd door Koenraad, zoon van keizer Hendrik IV. In Verdun werd hij vervangen door Dierik, bisschop van Verdun. In 1089 benoemt de keizer Godfried IV van Bouillon tot hertog van Neder-Lotharingen.
1285 Bertha van Bourgondië is geboren omstreeks 967, dochter van Koenraad III de Vredelievende van Bourgondië (zie 8) en Mathildis Van Frankrijk (zie 1295). Bertha is overleden na zaterdag 16 september 1010 in Melun, minstens 43 jaar oud.
Notitie bij Bertha: Bertha speelde een belangrijke rol in het bestuur van de bezittingen van Odo.
Robert II van Frankrijk hield van jongsafaan van Bertha maar zijn vader Hugo Capet verzette zich hiertegen wegens te nauwe bloedverwantschap. Ze hadden namelijk in Hendrik de Vogelaar een gemeenschappelijke overgrootvader en waren daardoor verwanten in de zesde graad. De kerk vond dit te nauw verwant voor een huwelijk. Hugo arrangeerde voor Robert een huwelijk met Rozala. Dit was geen gelukkig huwelijk en Robert verstootte zijn vrouw in 992. Na de dood van Odo en Hugo, ze overleden beiden in 996, konden Robert en Bertha met elkaar trouwen. Voor Bertha was dit een heel voordelig huwelijk omdat haar jonge zoons zo verzekerd waren van koninklijke bescherming. De kerk verzette zich tegen het huwelijk maar Robert en Bertha weigerden om hun huwelijk te ontbinden, en uiteindelijk volgde een excommunicatie. Omdat het bestuur van het koninkrijk hierdoor in gevaar kwam, werd het huwelijk in 1001 uiteindelijk toch ontbonden. Bertha bleef openlijk minnares van Robert. Robert trouwde met Constance van Arles, teneinde zich te verzekeren van een wettig nageslacht. De kwestie leidde tot grote verdeeldheid onder de Franse edelen en bisschoppen, er was een partij die Bertha steunde en een partij die Constance steunde. In 1008 trokken Robert en Bertha nog naar Rome om hun zaak bij de paus te bepleiten maar ze hadden geen succes.
Bertha trouwde met Odo I van Blois. Odo is geboren omstreeks 950. Odo is overleden op donderdag 12 maart 996, ongeveer 46 jaar oud. Hij is begraven in de abdij van Tours. Robert II van Frankrijk hield van jongsafaan van Bertha maar zijn vader Hugo Capet verzette zich hiertegen wegens te nauwe bloedverwantschap. Ze hadden namelijk in Hendrik de Vogelaar een gemeenschappelijke overgrootvader en waren daardoor verwanten in de zesde graad. De kerk vond dit te nauw verwant voor een huwelijk. Hugo arrangeerde voor Robert een huwelijk met Rozala. Dit was geen gelukkig huwelijk en Robert verstootte zijn vrouw in 992. Na de dood van Odo en Hugo, ze overleden beiden in 996, konden Robert en Bertha met elkaar trouwen. Voor Bertha was dit een heel voordelig huwelijk omdat haar jonge zoons zo verzekerd waren van koninklijke bescherming. De kerk verzette zich tegen het huwelijk maar Robert en Bertha weigerden om hun huwelijk te ontbinden, en uiteindelijk volgde een excommunicatie. Omdat het bestuur van het koninkrijk hierdoor in gevaar kwam, werd het huwelijk in 1001 uiteindelijk toch ontbonden. Bertha bleef openlijk minnares van Robert. Robert trouwde met Constance van Arles, teneinde zich te verzekeren van een wettig nageslacht. De kwestie leidde tot grote verdeeldheid onder de Franse edelen en bisschoppen, er was een partij die Bertha steunde en een partij die Constance steunde. In 1008 trokken Robert en Bertha nog naar Rome om hun zaak bij de paus te bepleiten maar ze hadden geen succes.
Notitie bij Odo: Hij was een van de machtigste edelen in Frankrijk en slaagde erin de macht van zijn familie verder uit te breiden.
Als jonge man verdedigde hij Crouchy tegen de bisschop van Reims. Omdat zijn oudste broer was gesneuveld en zijn tweede broer tot de geestelijkheid was toegetreden, erfde Odo rond 970 de graafschappen Blois, Chartres, Provins, Tours, Beauvais, Chinon, Saumur en Châteaudun van zijn vader. Ca. 984 erfde hij van Herbert III van Vermandois (zoon van Herbert II van Vermandois), zijn oom van moederszijde, de graafschappen Omois en Reims, en de functie van paltsgraaf en van lekenabt van de Sint-Medardusabdij te Soissons. Hiermee had de machtige positie van het huis van Blois in de komende generaties, met grote bezittingen rondom Parijs, vorm gekregen.
In 981 steunde Odo Conan I van Bretagne in zijn pogingen om Nantes te verwerven. Samen met zijn neef Heribert van Troyes, steunde in 985 hij de veroveringspolitiek van Lotharius van Frankrijk in Lotharingen. Odo nam deel aan de verovering van Verdun en Laon, en nam hij graaf Godfried van Verdun gevangen. In 987 verwierf Odo het graafschap Dreux en de functie van lekenabt van de abdij van Tours, van de nieuwe koning Hugo Capet als dank voor de steun bij diens verkiezing. Al snel koos Odo echter positie tegen Hugo en gaf hij steun aan Karel van Neder-Lotharingen. Er volgden een aantal jaren van verwarring en strijd:
991 Odo belegerde Melun maar de stad werd ontzet door Hugo Capet, Richard I van Normandië en Fulco III van Anjou. Odo werd verslagen bij Orsay door Burchard I van Vendôme
992 Odo moest zich onder druk van Fulco aan de koning onderwerpen
993 samenzewering met bisschop Adalbero van Laon, om de koning en zijn zoon te ontvoeren en aan de keizer uit te leveren. De samenzwering werd verijdeld en de koning liet Fulco tegen Blois optrekken. Die bouwde het kasteel van Langeais om Blois te bewaken.
995 Odo sloot een bondgenootschap met Richard van Normandie, Willem IV van Aquitanië (zijn zwager) en Boudewijn IV van Vlaanderen tegen Fulco
996 het beleg van Langeais moest worden opgeheven nadat Hugo Capet had ingegrepen
Als jonge man verdedigde hij Crouchy tegen de bisschop van Reims. Omdat zijn oudste broer was gesneuveld en zijn tweede broer tot de geestelijkheid was toegetreden, erfde Odo rond 970 de graafschappen Blois, Chartres, Provins, Tours, Beauvais, Chinon, Saumur en Châteaudun van zijn vader. Ca. 984 erfde hij van Herbert III van Vermandois (zoon van Herbert II van Vermandois), zijn oom van moederszijde, de graafschappen Omois en Reims, en de functie van paltsgraaf en van lekenabt van de Sint-Medardusabdij te Soissons. Hiermee had de machtige positie van het huis van Blois in de komende generaties, met grote bezittingen rondom Parijs, vorm gekregen.
In 981 steunde Odo Conan I van Bretagne in zijn pogingen om Nantes te verwerven. Samen met zijn neef Heribert van Troyes, steunde in 985 hij de veroveringspolitiek van Lotharius van Frankrijk in Lotharingen. Odo nam deel aan de verovering van Verdun en Laon, en nam hij graaf Godfried van Verdun gevangen. In 987 verwierf Odo het graafschap Dreux en de functie van lekenabt van de abdij van Tours, van de nieuwe koning Hugo Capet als dank voor de steun bij diens verkiezing. Al snel koos Odo echter positie tegen Hugo en gaf hij steun aan Karel van Neder-Lotharingen. Er volgden een aantal jaren van verwarring en strijd:
991 Odo belegerde Melun maar de stad werd ontzet door Hugo Capet, Richard I van Normandië en Fulco III van Anjou. Odo werd verslagen bij Orsay door Burchard I van Vendôme
992 Odo moest zich onder druk van Fulco aan de koning onderwerpen
993 samenzewering met bisschop Adalbero van Laon, om de koning en zijn zoon te ontvoeren en aan de keizer uit te leveren. De samenzwering werd verijdeld en de koning liet Fulco tegen Blois optrekken. Die bouwde het kasteel van Langeais om Blois te bewaken.
995 Odo sloot een bondgenootschap met Richard van Normandie, Willem IV van Aquitanië (zijn zwager) en Boudewijn IV van Vlaanderen tegen Fulco
996 het beleg van Langeais moest worden opgeheven nadat Hugo Capet had ingegrepen
Kinderen van Bertha en Odo:
1 Theobald II van Blois, geboren in 985. Theobald is overleden op zaterdag 30 september 1004, 18 of 19 jaar oud.
Notitie bij Theobald: Hij volgde zijn vader op als graaf van Blois en van Dunois, maar had zelf geen erfgenaam, zodat zijn broer Odo hem opvolgde.
2 Odo II v 990 - Bar, van Blois, geboren in 990. Volgt 1286.
1286 Odo II v 990 - Bar, van Blois is geboren in 990, zoon van Odo I van Blois en Bertha van Bourgondië (zie 1285). Odo is overleden op dinsdag 15 november 1037 in Bar-le-Duc (FR), 46 of 47 jaar oud.
Notitie bij Odo: Tot in 1023 onderhield Odo goede betrekkingen met Robert II van Frankrijk, die hem de titel van paltsgraaf had toegekend. Hij diende strijd te leveren tegen Fulco III van Anjou, die Tours wilde veroveren en leed in 1016 een zware nederlaag in Pontlevoy. In 1015 had hij al Beauvais opgegeven voor het geografisch beter gelegen Sancerre. Wanneer hij in 1023 de graafschappen Troyes, Meaux en Châlons erft van zijn neef Steven, verslechteren de betrekkingen met Robert II van Frankrijk. Odo moet daarop wel een akkoord met Hendrik II aanvaarden over de zeggenschap over Reims. Met Duits koning Koenraad II trad hij in een machtsstrijd over Bourgondië. Koenraad II had zich meester gemaakt van Bourgondië, terwijl Odo vond dat Bourgondië hem toekwam, als naaste verwant van de overleden Rudolf III van Bourgondië. Odo trok naar Aken en nam Bar-le-Duc in, maar stootte op een leger van Gozelo I van Verdun en sneuvelde in de daaropvolgende slag van Bar.
Odo: (1) trouwde met Margaretha van Normandië. Margaretha is geboren in 985. Margaretha is overleden in 1005, 19 of 20 jaar oud.
(2) trouwde met Irmgard van Auvergne. Irmgard is geboren in 990. Irmgard is overleden in 1040, 49 of 50 jaar oud.
Kind van Odo en Irmgard:
1 Theobald III van Blois, geboren in 1010. Volgt 1287.
1287 Theobald III van Blois is geboren in 1010, zoon van Odo II v 990 - Bar, van Blois (zie 1286) en Irmgard van Auvergne. Theobald is overleden op zondag 30 september 1089, 78 of 79 jaar oud.
Notitie bij Theobald: Na de verdeling van het graafschap in 1037, werd Theobald graaf van Blois-Chartres en van Dunois. Zijn gebied behelsde Meaux, Sancerre, Châteaudun, Beauvais, Tours, Sens, maar hij verloor Sens en Beauvais aan de kroon en Tours aan Anjou. Theobald zocht daarop steun bij keizer Hendrik III en bezette in 1048 Champagne, bij het overlijden van zijn broer, om in 1053 na veel strijd met zijn neven definitief de kroondomeinen in te palmen. Theobald zocht daarop weer toenadering tot de koning van Frankrijk en steunde hem in diens strijd tegen Normandië-Engeland. Theobald was in zijn tijd de machtigste kroonvazal en een typisch vertegenwoordiger van het opkomende ridderschap.
Theobald: (2) trouwde met Adelheid van Vexin-Valois-Amiens. Adelheid is overleden. Adelheid trouwde later met Herbert IV van Vermandois (1032-±1080).
Kind van Theobald en Adelheid:
1 Stefanus II Hendrik van Blois, geboren in 1045. Volgt 1288.
1288 Stefanus II Hendrik van Blois is geboren in 1045, zoon van Theobald III van Blois (zie 1287) en Adelheid van Vexin-Valois-Amiens. Stefanus is overleden op maandag 19 mei 1102 in Ramla, 56 of 57 jaar oud.
Stefanus trouwde met Adela De heilige van Engeland (van Normandië). Zie 1774 voor persoonsgegevens van Adela.
Notitie bij Stefanus: Hij was een van de leiders van de Eerste kruistocht.
Levensloop
Hij trouwde in 1080 met Adela van Normandië, een zus van Robert van Normandië en dochter van Willem de Veroveraar. Met Robert trok hij ook op kruistocht. Tijdens deze tocht schreef hij enthousiaste brieven terug aan zijn vrouw over al zijn belevenissen. Hij maakte echter zijn tocht niet af, hij kwam tot het Beleg van Antiochië daar kon er lang geen doorgang worden gevonden, en Stefan was bang om van de honger om het leven te komen en keerde terug naar huis. Thuis kreeg hij verwijten dat hij zijn kruisvaart niet vervuld had, en toen hij in 1100 de kans kreeg om met de Kruisvaart van 1101 mee te gaan, stond zijn vrouw Adela erop dat hij meeging. Deze kleine kruistocht werd een fiasco en Stefan wist na zijn nederlaag bij Mersivan via Tarsus naar Antiochië te vluchten, in februari 1102 kwam hij met de overblijfselen van de kruisvaarders aan in Jeruzalem. Hij besloot niet naar huis terug te keren, maar zijn diensten aan te bieden aan Boudewijn de koning van Jeruzalem. Enkele maanden daarna nam hij deel aan de Slag bij Ramla, tijdens een charge in een van de kasteeltorens te Ramala, werd Stefanus neergespietst door een Egyptische soldaat op 19 mei.
Levensloop
Hij trouwde in 1080 met Adela van Normandië, een zus van Robert van Normandië en dochter van Willem de Veroveraar. Met Robert trok hij ook op kruistocht. Tijdens deze tocht schreef hij enthousiaste brieven terug aan zijn vrouw over al zijn belevenissen. Hij maakte echter zijn tocht niet af, hij kwam tot het Beleg van Antiochië daar kon er lang geen doorgang worden gevonden, en Stefan was bang om van de honger om het leven te komen en keerde terug naar huis. Thuis kreeg hij verwijten dat hij zijn kruisvaart niet vervuld had, en toen hij in 1100 de kans kreeg om met de Kruisvaart van 1101 mee te gaan, stond zijn vrouw Adela erop dat hij meeging. Deze kleine kruistocht werd een fiasco en Stefan wist na zijn nederlaag bij Mersivan via Tarsus naar Antiochië te vluchten, in februari 1102 kwam hij met de overblijfselen van de kruisvaarders aan in Jeruzalem. Hij besloot niet naar huis terug te keren, maar zijn diensten aan te bieden aan Boudewijn de koning van Jeruzalem. Enkele maanden daarna nam hij deel aan de Slag bij Ramla, tijdens een charge in een van de kasteeltorens te Ramala, werd Stefanus neergespietst door een Egyptische soldaat op 19 mei.
Heerlijkheid:
| graaf van Blois, Chartres, Dunois en Meaux |
Kind van Stefanus en Adela:
1 Eleonora van Blois. Volgt 1289.
1289 Eleonora van Blois, dochter van Stefanus II Hendrik van Blois (zie 1288) en Adela De heilige van Engeland (van Normandië) (zie 1774). Eleonora is overleden. Eleonora trouwde met Roeland I de Dappere van Vermandois. Roeland is geboren in 1085, zoon van Hugo I de Grote van Vermandois en Adelheid van Vermandois. Roeland is overleden op dinsdag 14 oktober 1152, 66 of 67 jaar oud. Roeland trouwde later met Petronella van Aquitanië (1125-1153). Roeland trouwde later met Laurette van de Elzas (1120-1175), zie 1753.
Kind van Eleonora en Roeland:
1 Hugo II of Felix van Valois van Vermandois, geboren op zaterdag 9 april 1127 in Amiens. Hugo is overleden op zondag 4 november 1212 in Parijs, 85 jaar oud.
Notitie bij Hugo: In 1160 doet hij afstand van al zijn rechten en wordt monnik en neemt de naam Felix aan. Samen met de H. Johannes van Matha sticht hij de de trinitariërs, een congregatie voor het vrijkopen van de christenen die slaaf genomen zijn door de Arabieren. Hij wordt heilig verklaard in 1677 door paus Alexander VII. Zijn feestdag is op 20 november.
1290 Burchard III Van Zwaben is geboren in 915, zoon van Burchard II Van Zwaben (zie 6) en Regelind van Zürich. Burchard is overleden in 973, 57 of 58 jaar oud.
Notitie bij Burchard: Na de moord op zijn vader in 926 werd hij om zijn veiligheid naar Saksen gestuurd. Na de rebellie van Liudolf van Zwaben werd Burchard door Otto I in 954 aangesteld tot hertog van Zwaben. Hij slaagde er in om Italië opnieuw te onderwerpen aan het gezag van Otto I.
Burchard trouwde met Hedwig van Beieren. Zie 1686 voor persoonsgegevens van Hedwig. 1291 Otto I de Illustere Van Saksen is geboren omstreeks 850, zoon van Liudolf Van Saksen en Oda Billung (zie 4). Otto is overleden op maandag 30 november 912, ongeveer 62 jaar oud. Hij is begraven in kloosterkerk van Gandersheim.
Otto trouwde met Hedwig van Babenberg. Zie 1781 voor persoonsgegevens van Hedwig.
Notitie bij Otto: Hij legde de basis voor de macht van de Ottonen.
Otto was een zoon van Liudolf van Saksen en van Oda van Billung. In 877 was hij graaf van de Thüringgau. In 880 volgde hij zijn broer Bruno op, die was gesneuveld tegen de Denen, als hertog van Saksen. Daarmee was hij de eerste die Saksen als erfopvolger bestuurde. Hij had uitstekende relaties met de verschillende koningen en verkreeg zo steeds grotere bevoegdheden en regeerde uiteindelijk praktisch als een zelfstandig vorst in Saksen. Hij was Arnulf van Karinthië zeer behulpzaam bij diens Italiaanse krijgstochten en werd volgens sommige bronnen in dat jaar tot stadhouder van Milaan benoemd. Otto werd ook de opvoeder van Arnulfs zoon Lodewijk IV.
In 897 verwierf Otto nog het graafschap Eichsfeld. In 898 woonde hij de landdag van koning Zwentibold bij in Aken. En het jaar daarna steunde hij de mislukte oorlog van koning Arnulf tegen de Slaven. Daarna onderwierp hij op eigen kracht de aangrenzende Slavische stammen en legde hun een schatting op, en sloeg aanvallen van de Hongaren af. De invallen van de Hongaren leidden ertoe dat steeds meer Saksische en Thüringse edelen zich onder zijn bescherming stelden. In 908 werd Otto voogd van Hersfeld. In dat zelfde jaar nam hij ook de eigendommen van de overleden markgraaf Burkhart van Thüringen in bezit, zonder daarover zelfs maar met het hof van de koning te overleggen.
Nadat Lodewijk IV in 911 zonder erfgenaam overleed, werd aan Otto de koningskroon aangeboden maar hij weigerde wegens zijn leeftijd. In plaats daarvan steunde hij de kandidatuur van Koenraad I van Franken.
Otto was een zoon van Liudolf van Saksen en van Oda van Billung. In 877 was hij graaf van de Thüringgau. In 880 volgde hij zijn broer Bruno op, die was gesneuveld tegen de Denen, als hertog van Saksen. Daarmee was hij de eerste die Saksen als erfopvolger bestuurde. Hij had uitstekende relaties met de verschillende koningen en verkreeg zo steeds grotere bevoegdheden en regeerde uiteindelijk praktisch als een zelfstandig vorst in Saksen. Hij was Arnulf van Karinthië zeer behulpzaam bij diens Italiaanse krijgstochten en werd volgens sommige bronnen in dat jaar tot stadhouder van Milaan benoemd. Otto werd ook de opvoeder van Arnulfs zoon Lodewijk IV.
In 897 verwierf Otto nog het graafschap Eichsfeld. In 898 woonde hij de landdag van koning Zwentibold bij in Aken. En het jaar daarna steunde hij de mislukte oorlog van koning Arnulf tegen de Slaven. Daarna onderwierp hij op eigen kracht de aangrenzende Slavische stammen en legde hun een schatting op, en sloeg aanvallen van de Hongaren af. De invallen van de Hongaren leidden ertoe dat steeds meer Saksische en Thüringse edelen zich onder zijn bescherming stelden. In 908 werd Otto voogd van Hersfeld. In dat zelfde jaar nam hij ook de eigendommen van de overleden markgraaf Burkhart van Thüringen in bezit, zonder daarover zelfs maar met het hof van de koning te overleggen.
Nadat Lodewijk IV in 911 zonder erfgenaam overleed, werd aan Otto de koningskroon aangeboden maar hij weigerde wegens zijn leeftijd. In plaats daarvan steunde hij de kandidatuur van Koenraad I van Franken.
Heerlijkheid:
| hertog van hertogdom Saksen |
Kind van Otto en Hedwig:
1 Hendrik I de Vogelaar Van Saksen, geboren omstreeks 876. Volgt 1292.
1292 Hendrik I de Vogelaar Van Saksen is geboren omstreeks 876, zoon van Otto I de Illustere Van Saksen (zie 1291) en Hedwig van Babenberg (zie 1781). Hendrik is overleden op zaterdag 2 juli 936 in Memleben, ongeveer 60 jaar oud.
Hendrik:
Notitie bij Hendrik: Hij was de grondlegger van de Ottoonse dynastie van Saksische koningen en keizers. Hij wordt algemeen gezien als de stichter en de eerste koning van de middeleeuwse Duitse staat, die tot in zijn tijd bekend stond als het Oost-Frankenrijk. Als fervent jager verkreeg hij de bijnaam "de Vogelaar", naar men zegt omdat hij net zijn vogelnetten aan het repareren was toen hij de boodschap ontving dat hij tot koning was gekozen.
Afkomst en nakomelingen
Geboren in Memleben in het huidige Saksen-Anhalt was Hendrik de zoon van de Saksische hertog Otto I en diens vrouw Hedwig van Babenberg, de dochter van Hendrik van Babenberg en (mogelijk) Ingeltrude van Friuli, en aldus (mogelijk) een achter-achterkleindochter van Karel de Grote. Hij huwde twee keer. In 906 huwde hij voor de eerste keer met Hatheburg, dochter van Erwin, graaf van Merseburg. Drie jaar later, na de geboorte van een zoon, Thankmar, eindigde dit huwelijk in een scheiding. 19 september 909 huwde hij Mathildis van Ringelheim, een dochter van Diederik, graaf van Westfalen. Hun kinderen waren Otto I, de latere koning en keizer van het Heilige Roomse Rijk, Bruno de Grote, de latere aartsbisschop van Keulen, Hendrik, de latere hertog van Beieren, Gerberga, de latere vrouw van onder andere Lodewijk IV van Frankrijk en Hedwig, de moeder van Hugo Capet, de stichter van het Franse koningshuis van de Capetingen.
Hendrik werd begraven in de abdij van Quedlinburg, die was gesticht door Mathildis.
Politiek
Na de dood van zijn vader in 912 volgde hij hem op als hertog van Saksen. Hij kwam direct in conflict met koning Koenraad I die weigerde hem in alle functies van zijn vader te bevestigen, terwijl Hendrik op zijn beurt weigerde om Koenraad als koning te erkennen. Het conflict concentreerde zich in Thüringen. In 915 versloeg Hendrik Eberhard, de broer van Koenraad, bij Marsberg en viel het hertogdom Franken binnen. Later dat jaar wisten Hendrik en Koenraad een vrede te sluiten in Göttingen.
Koenraad wees op zijn sterfbed (eind 918) Hendrik aan als zijn opvolger. In mei 919 werd hij in Fritzlar door de edellieden van Frankenland en Saksen als koning gekozen. De twee andere machtige hertogdommen, Zwaben en Beieren, erkenden hem echter niet als koning: Beierse en Oost-Frankische edellieden verkozen Arnulf, hertog van Beieren, tot koning. Arnulf was een stiefzoon van Koenraad en een verwante van de vroegere koning Arnulf van Karinthië. Na enkele veldtochten dwong Hendrik de hertog van Zwaben in 919 aan hem trouw te zweren. Na een inval van Hendrik in Beieren gaf ook Arnulf in 921 de aanspraak op de Duitse troon op. Hendrik behandelde zijn hertogen met veel respect en gaf ze een grote mate van autonomie, en gedroeg zich als niet meer dan de eerste onder zijn gelijken. Hierdoor wist hij opstanden te voorkomen.
In 924 vielen in het oosten de Magyaren vanuit Hongarije het rijk binnen en zag Hendrik zich gedwongen een negenjarig bestand (924-933) af te kopen in ruil voor zware oorlogsschattingen en de vrijlating van een Magyaars stamhoofd. Hij maakte gebruik van dit bestand om zijn leger te versterken en burchten en versterkte steden te bouwen in de kwetsbaarste grensbieden. Hij veroverde ook enkele Slavische stammen zoals de Havelli nabij Brandenburg en de Daleminzi nabij Meißen in 928 en onderdrukte een opstand in Bohemen in 929.
Sinds Karel de Eenvoudige in 923 zijn positie had verloren, bevond Lotharingen zich in een machtsvacuüm. In 925 versloeg Hendrik Giselbert II van Maasgouw, de machtigste edelman uit de regio, en voegde Lotharingen weer bij het Duitse Rijk. Hij sloot vrede met Giselbert, benoemde hem tot hertog van Lotharingen en haalde de banden met hem verder aan door hem in 928 met zijn dochter Gerberga te laten trouwen.
In 929 wees Hendrik in aanwezigheid van de rijksgroten en zijn vrouw, zijn zoon Otto aan als zijn opvolger.
Toen het bestand met de Magyaren afliep en Hendrik weigerde nog meer oorlogschattingen te betalen, vielen deze opnieuw het koninkrijk binnen en kwam het op 15 maart 933 bij Merseburg tot een veldslag. Hendrik maakte optimaal gebruik van het landschap: moerassen beperkten de bewegingsvrijheid van de Hongaarse cavalerie (die normaal snel aanviel en weer terugtrok) waardoor de zware cavalerie van Hendrik de gelegenheid kreeg daadwerkelijk een gevecht met ze aan te gaan, en ze te verslaan. Pas na deze overwinning zou Hendrik op grote schaal buiten Saksen verblijven en hofdagen organiseren.
Bij zijn laatste veldtocht in 934 viel Hendrik Denemarken binnen en veroverde hij Sleeswijk na een veldslag bij Haithabu. Daarna begon hij nog aan voorbereidingen voor een veldtocht naar Rome. Hendrik verwierf het reliek van de Heilige Lans van Rudolf II van Bourgondië, in ruil voor de stad Bazel. De heilige lans was het symbool van de macht van de koning van Italië. Voordat de veldtocht kon beginnen, kreeg Hendrik echter een hersenbloeding tijdens de jacht en overleed.
Na zijn dood kwam zijn oudste zoon Thankmar in opstand tegen Otto I, die de koningstitel had gekregen. De opstand werd zonder veel moeite onderdrukt, waarbij Thankmar werd vermoord.
Later zou Hendrik een populaire figuur worden in de Duitse romantiek (stroming), en nog later in de periode van het nationaalsocialisme - met name in kringen van de SS.
Afkomst en nakomelingen
Geboren in Memleben in het huidige Saksen-Anhalt was Hendrik de zoon van de Saksische hertog Otto I en diens vrouw Hedwig van Babenberg, de dochter van Hendrik van Babenberg en (mogelijk) Ingeltrude van Friuli, en aldus (mogelijk) een achter-achterkleindochter van Karel de Grote. Hij huwde twee keer. In 906 huwde hij voor de eerste keer met Hatheburg, dochter van Erwin, graaf van Merseburg. Drie jaar later, na de geboorte van een zoon, Thankmar, eindigde dit huwelijk in een scheiding. 19 september 909 huwde hij Mathildis van Ringelheim, een dochter van Diederik, graaf van Westfalen. Hun kinderen waren Otto I, de latere koning en keizer van het Heilige Roomse Rijk, Bruno de Grote, de latere aartsbisschop van Keulen, Hendrik, de latere hertog van Beieren, Gerberga, de latere vrouw van onder andere Lodewijk IV van Frankrijk en Hedwig, de moeder van Hugo Capet, de stichter van het Franse koningshuis van de Capetingen.
Hendrik werd begraven in de abdij van Quedlinburg, die was gesticht door Mathildis.
Politiek
Na de dood van zijn vader in 912 volgde hij hem op als hertog van Saksen. Hij kwam direct in conflict met koning Koenraad I die weigerde hem in alle functies van zijn vader te bevestigen, terwijl Hendrik op zijn beurt weigerde om Koenraad als koning te erkennen. Het conflict concentreerde zich in Thüringen. In 915 versloeg Hendrik Eberhard, de broer van Koenraad, bij Marsberg en viel het hertogdom Franken binnen. Later dat jaar wisten Hendrik en Koenraad een vrede te sluiten in Göttingen.
Koenraad wees op zijn sterfbed (eind 918) Hendrik aan als zijn opvolger. In mei 919 werd hij in Fritzlar door de edellieden van Frankenland en Saksen als koning gekozen. De twee andere machtige hertogdommen, Zwaben en Beieren, erkenden hem echter niet als koning: Beierse en Oost-Frankische edellieden verkozen Arnulf, hertog van Beieren, tot koning. Arnulf was een stiefzoon van Koenraad en een verwante van de vroegere koning Arnulf van Karinthië. Na enkele veldtochten dwong Hendrik de hertog van Zwaben in 919 aan hem trouw te zweren. Na een inval van Hendrik in Beieren gaf ook Arnulf in 921 de aanspraak op de Duitse troon op. Hendrik behandelde zijn hertogen met veel respect en gaf ze een grote mate van autonomie, en gedroeg zich als niet meer dan de eerste onder zijn gelijken. Hierdoor wist hij opstanden te voorkomen.
In 924 vielen in het oosten de Magyaren vanuit Hongarije het rijk binnen en zag Hendrik zich gedwongen een negenjarig bestand (924-933) af te kopen in ruil voor zware oorlogsschattingen en de vrijlating van een Magyaars stamhoofd. Hij maakte gebruik van dit bestand om zijn leger te versterken en burchten en versterkte steden te bouwen in de kwetsbaarste grensbieden. Hij veroverde ook enkele Slavische stammen zoals de Havelli nabij Brandenburg en de Daleminzi nabij Meißen in 928 en onderdrukte een opstand in Bohemen in 929.
Sinds Karel de Eenvoudige in 923 zijn positie had verloren, bevond Lotharingen zich in een machtsvacuüm. In 925 versloeg Hendrik Giselbert II van Maasgouw, de machtigste edelman uit de regio, en voegde Lotharingen weer bij het Duitse Rijk. Hij sloot vrede met Giselbert, benoemde hem tot hertog van Lotharingen en haalde de banden met hem verder aan door hem in 928 met zijn dochter Gerberga te laten trouwen.
In 929 wees Hendrik in aanwezigheid van de rijksgroten en zijn vrouw, zijn zoon Otto aan als zijn opvolger.
Toen het bestand met de Magyaren afliep en Hendrik weigerde nog meer oorlogschattingen te betalen, vielen deze opnieuw het koninkrijk binnen en kwam het op 15 maart 933 bij Merseburg tot een veldslag. Hendrik maakte optimaal gebruik van het landschap: moerassen beperkten de bewegingsvrijheid van de Hongaarse cavalerie (die normaal snel aanviel en weer terugtrok) waardoor de zware cavalerie van Hendrik de gelegenheid kreeg daadwerkelijk een gevecht met ze aan te gaan, en ze te verslaan. Pas na deze overwinning zou Hendrik op grote schaal buiten Saksen verblijven en hofdagen organiseren.
Bij zijn laatste veldtocht in 934 viel Hendrik Denemarken binnen en veroverde hij Sleeswijk na een veldslag bij Haithabu. Daarna begon hij nog aan voorbereidingen voor een veldtocht naar Rome. Hendrik verwierf het reliek van de Heilige Lans van Rudolf II van Bourgondië, in ruil voor de stad Bazel. De heilige lans was het symbool van de macht van de koning van Italië. Voordat de veldtocht kon beginnen, kreeg Hendrik echter een hersenbloeding tijdens de jacht en overleed.
Na zijn dood kwam zijn oudste zoon Thankmar in opstand tegen Otto I, die de koningstitel had gekregen. De opstand werd zonder veel moeite onderdrukt, waarbij Thankmar werd vermoord.
Later zou Hendrik een populaire figuur worden in de Duitse romantiek (stroming), en nog later in de periode van het nationaalsocialisme - met name in kringen van de SS.
Heerlijkheid:
| vanaf 912 Hertog van Saksen en vanaf 919 tot zijn dood koning van Duitsland |
(1) trouwde, ongeveer 30 jaar oud, in 906 met Hatheburg van Merseburg. Het huwelijk werd ontbonden in 909. Hatheburg is overleden.
(2) trouwde, ongeveer 33 jaar oud, op dinsdag 19 september 909 met Sint-Mathildis van Ringelheim Van Saksen, ongeveer 17 jaar oud. Sint-Mathildis is geboren omstreeks 892. Sint-Mathildis is overleden op zaterdag 14 maart 968 in Quedlinburg, ongeveer 76 jaar oud.
Kind van Hendrik en Hatheburg: Kinderen van Hendrik en Sint-Mathildis:
1 Thankmar of Tammo Van Saksen, geboren omstreeks 908. Thankmar is overleden op zaterdag 28 juli 938, ongeveer 30 jaar oud.
Notitie bij Thankmar: Zijn moeder was al eerder getrouwd geweest. Zij was weduwe geworden en daarna een klooster ingegaan. Zij verliet dit klooster echter om met Hendrik te trouwen. Omdat zij voor haar tweede huwelijk het klooster had verlaten werd het huwelijk later alsnog als ongeldig beschouwd. Het echtpaar scheidde en Hendrik I trouwde opnieuw. Thankmars legitimiteit was vanaf dat moment een open vraag.
In 929 regelde Hendrik zijn opvolging. Hij liet deze regeling vlak voor zijn dood bekrachtigen door een vergadering in Erfurt. Na zijn dood werden zijn landen en bezittingen verdeeld onder zijn vier zonen: Thankmar, Otto I de Grote, Hendrik I van Beieren en aartsbisschop Bruno de Grote. Otto I werd echter door zijn vader aangewezen om hem als koning van Duitsland op te volgen. Het enige opvolgingsgeschil was op dat moment tussen Otto I en zijn jongere volbroer Hendrik, die tijdens de kroning van Otto I in Beieren onder huisarrest moest worden gehouden.
Na de dood van markgraaf van Merseburg Siegfried in 937, claimde Thankmar Merseburg. Otto benoemde echter Gero de Grote, de broer van de overleden Siegfried.[3] Tijdens dit geschil kwamen van Everhard III van Franken en Wichman I in opstand tegen Otto. Thankmar sloot zich bij hen aan. Later werd Thankmar belegerd in Eresburg, waar hij op het altaar van de kerk van Sint- Pieter door Maginzo werd gedood. Otto kon dit toch niet waarderen en liet Maginzo op gruwelijke wijze ter dood brengen.
In 929 regelde Hendrik zijn opvolging. Hij liet deze regeling vlak voor zijn dood bekrachtigen door een vergadering in Erfurt. Na zijn dood werden zijn landen en bezittingen verdeeld onder zijn vier zonen: Thankmar, Otto I de Grote, Hendrik I van Beieren en aartsbisschop Bruno de Grote. Otto I werd echter door zijn vader aangewezen om hem als koning van Duitsland op te volgen. Het enige opvolgingsgeschil was op dat moment tussen Otto I en zijn jongere volbroer Hendrik, die tijdens de kroning van Otto I in Beieren onder huisarrest moest worden gehouden.
Na de dood van markgraaf van Merseburg Siegfried in 937, claimde Thankmar Merseburg. Otto benoemde echter Gero de Grote, de broer van de overleden Siegfried.[3] Tijdens dit geschil kwamen van Everhard III van Franken en Wichman I in opstand tegen Otto. Thankmar sloot zich bij hen aan. Later werd Thankmar belegerd in Eresburg, waar hij op het altaar van de kerk van Sint- Pieter door Maginzo werd gedood. Otto kon dit toch niet waarderen en liet Maginzo op gruwelijke wijze ter dood brengen.
2 Gerberga Van Saksen, geboren na 908. Volgt 1293.
3 Otto I de Grote Van Saksen, geboren op maandag 23 november 912 in Wallhausen (Saksen-Anhalt). Volgt 1673.
4 Hadewich (Hedwig) Van Saksen, geboren omstreeks 914. Volgt 1681.
5 Hendrik I van Beieren, geboren omstreeks 919 in Nordhausen. Volgt 1685.
6 Bruno de Grote (925 -, Van Saksen, geboren in 925. Bruno is overleden op woensdag 11 oktober 965 in Reims, 39 of 40 jaar oud. Hij is begraven in Sankt-Pantaleonabdij.
Notitie bij Bruno: Vaak wordt hij verward met de heilige Bruno van Keulen, de stichter van de Kartuizers. Bruno de Grote is een typische heilige van rond het jaar 1000: hij behoorde tot de rijksadel en was verweven met de wereldlijke politiek van zijn tijd. Toch is hij pas in 1870 heilig verklaard.
Bruno was een zoon van keizer Hendrik de Vogelaar en de heilige Mathildis van Ringelheim. Zijn broer was keizer Otto I van het Heilige Roomse Rijk. Bruno genoot zijn opleiding bij bisschop Balderik van Utrecht.
Er waren in zijn persoon meerdere ambten verenigd: sinds 940 was hij aartskanselier en sinds 951 tevens aartskapelaan van het rijk, van 953 - 959 hertog van Lotharingen en vanaf 953 aartsbisschop van Keulen en abt van de machtige abdijen Lorsch en Corvey. Hij stichtte zelf te Keulen de Sankt-Pantaleonabdij, waar hij begraven werd.
Zijn feestdag is 11 oktober.
Bruno was een zoon van keizer Hendrik de Vogelaar en de heilige Mathildis van Ringelheim. Zijn broer was keizer Otto I van het Heilige Roomse Rijk. Bruno genoot zijn opleiding bij bisschop Balderik van Utrecht.
Er waren in zijn persoon meerdere ambten verenigd: sinds 940 was hij aartskanselier en sinds 951 tevens aartskapelaan van het rijk, van 953 - 959 hertog van Lotharingen en vanaf 953 aartsbisschop van Keulen en abt van de machtige abdijen Lorsch en Corvey. Hij stichtte zelf te Keulen de Sankt-Pantaleonabdij, waar hij begraven werd.
Zijn feestdag is 11 oktober.
Heerlijkheid:
| aartsbisschop van Keulen, hertog van Lotharingen en aartskanselier van het Heilige Roomse Rijk. |
1293 Gerberga Van Saksen is geboren na 908, dochter van Hendrik I de Vogelaar Van Saksen (zie 1292) en Sint-Mathildis van Ringelheim Van Saksen. Gerberga is overleden.
Notitie bij Gerberga: Hertogin
Gerberga was een dochter van Hendrik de Vogelaar, uit het Saksische Huis en koning van Oost-Frankenrijk, en Mathildis van Ringelheim. Zij huwde in 928 met de ongeveer dertig jaar oudere Giselbert van Lotharingen. Dit was een politiek huwelijk dat diende om Giselberts trouw aan Hendrik, die net Lotharingen had verworven, te verzekeren. In 939 nam Giselbert deel aan een opstand tegen Gerberga’s broer Otto en kwam daarbij om het leven.
Koningin
De West-Frankische koning Lodewijk van Overzee was in 939 met een leger naar Lotharingen getrokken om de opstandelingen tegen zijn machtige buurman te steunen maar bij zijn aankomst waren de opstandelingen al verslagen. Lodewijk (921 - 954) trouwde met Gerberga (tegen de zin van Otto die een andere huwelijkskandidaat op het oog had) en eiste Lotharingen op als deel van het West-Frankische rijk. Toen Otto in 940 zijn gezag in Duitsland weer had hersteld, kon Lodewijk Lotharingen niet behouden en trok zich met Gerberga terug naar West-Francië. Otto sloot een bondgenootschap met belangrijke West-Frankische edelen en begon een oorlog tegen Lodewijk. In 941 werd Gerberga ingesloten in de stad Laon, Lodewijk die haar probeerde te ontzetten werd verslagen en Gerberga beviel tijdens het beleg van haar zoon Lotharius. Het volgende jaar bemiddelde Gerberga een vrede tussen Lodewijk, Otto en Hugo de Grote. Toen Lodewijk in 945 door Normandische troepen gevangen werd genomen, zocht Gerberga steun bij Otto maar ook bij de paus en de koning van Engeland. In 946 werd Lodewijk onder grote diplomatieke druk vrij gelaten, waarbij hij wel een van zijn zoons als gijzelaar moest geven. Gerberga bevorderde daarna de samenwerking van Lodewijk en Otto, die leidde tot de herovering van Reims. Gerberga steunde Lodewijk actief in zijn bewind en vergezelde hem op tochten naar Bourgondië en Aquitanië. In 951 kreeg ze de abdij van Notre Dame van Laon, die Lodewijk zijn moeder had ontnomen na haar huwelijk met Herbert van Vermandois (zoon van Herbert II van Vermandois). Met steun van haar broer Bruno de Grote wist zij haar huwelijksgoederen uit haar eerste huwelijk (de dubbelabdij Stavelot-Malmedy en Sprimont) te behouden tegen de aanspraken van Giselberts broer Reinier II van Henegouwen.
Regentes en abdis
Gerberga werd regentes voor haar zoon Lotharius na het overlijden van Lodewijk in 954. Ze verzekerde Lotharius’ positie door een overeenkomst te sluiten met Hugo de Grote, die met haar zuster Hedwig was getrouwd. Toen Hugo ook overleed, in 956, werd Hedwig regentes voor haar zoons en bestuurden de zusters samen het West-Frankische rijk, geholpen door hun broer Bruno. Na de meerderjarigheid van Lotharius trad Gerberga in 959 in het klooster en werd abdis in Soissons. In die rol wist ze in 961 de benoeming van haar kandidaat als bisschop van Reims door te drukken. Ook gaf ze opdracht voor het schrijven van een werk met als titel "De ortu et tempore antichristi". De opdracht voor dit werk over de antichrist zal zeker zijn voortgekomen uit het toen wijd verbreide geloof dat de het naderende jaar 1000 het einde der tijden markeerde en de Apocalyps dan zou plaatsvinden. In 965 was ze nog aanwezig bij de verloving van Lotharius, in Keulen, en in 969 stuurde stof met goudborduursel aan haar moeder. Die stof kwam echter na Mathildis’ overlijden aan en werd als lijkwade gebruikt. Hierna zijn er geen vermeldingen meer van Gerberga, ook niet van haar dood, het is alleen zeker dat ze in 984 al was overleden. De datum van haar overlijden is wel bekend: 3 februari.
In haar nalatenschap is sprake van enige wijngaarden in de buurt van Maastricht, de eerste schriftelijke melding van wijnbouw in Nederland.
Gerberga trouwde met Lodewijk IV van Overzee Van Frankrijk. Zie 1803 voor persoonsgegevens van Lodewijk. Gerberga was een dochter van Hendrik de Vogelaar, uit het Saksische Huis en koning van Oost-Frankenrijk, en Mathildis van Ringelheim. Zij huwde in 928 met de ongeveer dertig jaar oudere Giselbert van Lotharingen. Dit was een politiek huwelijk dat diende om Giselberts trouw aan Hendrik, die net Lotharingen had verworven, te verzekeren. In 939 nam Giselbert deel aan een opstand tegen Gerberga’s broer Otto en kwam daarbij om het leven.
Koningin
De West-Frankische koning Lodewijk van Overzee was in 939 met een leger naar Lotharingen getrokken om de opstandelingen tegen zijn machtige buurman te steunen maar bij zijn aankomst waren de opstandelingen al verslagen. Lodewijk (921 - 954) trouwde met Gerberga (tegen de zin van Otto die een andere huwelijkskandidaat op het oog had) en eiste Lotharingen op als deel van het West-Frankische rijk. Toen Otto in 940 zijn gezag in Duitsland weer had hersteld, kon Lodewijk Lotharingen niet behouden en trok zich met Gerberga terug naar West-Francië. Otto sloot een bondgenootschap met belangrijke West-Frankische edelen en begon een oorlog tegen Lodewijk. In 941 werd Gerberga ingesloten in de stad Laon, Lodewijk die haar probeerde te ontzetten werd verslagen en Gerberga beviel tijdens het beleg van haar zoon Lotharius. Het volgende jaar bemiddelde Gerberga een vrede tussen Lodewijk, Otto en Hugo de Grote. Toen Lodewijk in 945 door Normandische troepen gevangen werd genomen, zocht Gerberga steun bij Otto maar ook bij de paus en de koning van Engeland. In 946 werd Lodewijk onder grote diplomatieke druk vrij gelaten, waarbij hij wel een van zijn zoons als gijzelaar moest geven. Gerberga bevorderde daarna de samenwerking van Lodewijk en Otto, die leidde tot de herovering van Reims. Gerberga steunde Lodewijk actief in zijn bewind en vergezelde hem op tochten naar Bourgondië en Aquitanië. In 951 kreeg ze de abdij van Notre Dame van Laon, die Lodewijk zijn moeder had ontnomen na haar huwelijk met Herbert van Vermandois (zoon van Herbert II van Vermandois). Met steun van haar broer Bruno de Grote wist zij haar huwelijksgoederen uit haar eerste huwelijk (de dubbelabdij Stavelot-Malmedy en Sprimont) te behouden tegen de aanspraken van Giselberts broer Reinier II van Henegouwen.
Regentes en abdis
Gerberga werd regentes voor haar zoon Lotharius na het overlijden van Lodewijk in 954. Ze verzekerde Lotharius’ positie door een overeenkomst te sluiten met Hugo de Grote, die met haar zuster Hedwig was getrouwd. Toen Hugo ook overleed, in 956, werd Hedwig regentes voor haar zoons en bestuurden de zusters samen het West-Frankische rijk, geholpen door hun broer Bruno. Na de meerderjarigheid van Lotharius trad Gerberga in 959 in het klooster en werd abdis in Soissons. In die rol wist ze in 961 de benoeming van haar kandidaat als bisschop van Reims door te drukken. Ook gaf ze opdracht voor het schrijven van een werk met als titel "De ortu et tempore antichristi". De opdracht voor dit werk over de antichrist zal zeker zijn voortgekomen uit het toen wijd verbreide geloof dat de het naderende jaar 1000 het einde der tijden markeerde en de Apocalyps dan zou plaatsvinden. In 965 was ze nog aanwezig bij de verloving van Lotharius, in Keulen, en in 969 stuurde stof met goudborduursel aan haar moeder. Die stof kwam echter na Mathildis’ overlijden aan en werd als lijkwade gebruikt. Hierna zijn er geen vermeldingen meer van Gerberga, ook niet van haar dood, het is alleen zeker dat ze in 984 al was overleden. De datum van haar overlijden is wel bekend: 3 februari.
In haar nalatenschap is sprake van enige wijngaarden in de buurt van Maastricht, de eerste schriftelijke melding van wijnbouw in Nederland.
Kinderen van Gerberga en Lodewijk:
1 Lotharius Van Frankrijk, geboren in 941. Volgt 1294.
2 Mathildis Van Frankrijk, geboren in 943. Volgt 1295.
5 Karel Van Lotharingen, geboren in 953. Volgt 1296.
1294 Lotharius Van Frankrijk is geboren in 941, zoon van Lodewijk IV van Overzee Van Frankrijk (zie 1803) en Gerberga Van Saksen (zie 1293). Lotharius is overleden in 986, 44 of 45 jaar oud. Lotharius trouwde met Emma Van Italie. Emma is overleden.
1295 Mathildis Van Frankrijk is geboren in 943, dochter van Lodewijk IV van Overzee Van Frankrijk (zie 1803) en Gerberga Van Saksen (zie 1293). Mathildis is overleden in 992, 48 of 49 jaar oud. Mathildis trouwde, 20 of 21 jaar oud, in 964 met Koenraad III de Vredelievende van Bourgondië, ongeveer 41 jaar oud.
Notitie bij het huwelijk van Mathildis en Koenraad: In 937 overleed zijn vader Rudolf II van Bourgondië en volgde Koenraad hem op als koning van Opper-Bourgondië. De jonge Koenraad was zelf nog niet in staat om te regeren en zijn koninkrijk was feitelijk een protectoraat van Otto I de Grote die het met name beschermde tegen Hugo van Arles, Koenraad leefde aan het hof van Otto. In 939 vielen zowel de Saracenen (via het Rhônedal) als de Hongaren Opper-Bourgondië binnen. De Bourgondiërs wisten de legers tegen elkaar uit te spelen, en vielen ze aan toen ze met elkaar in gevecht waren. Beide vreemde legers moesten zich toen met grote verliezen terugtrekken uit Bourgondië. Het is onbekend of Koenraad hier een rol bij heeft gespeeld. In 940 werd Koenraad daadwerkelijk koning maar erkende wel Otto als zijn heer, en hield zijn militaire bescherming. Vanaf 942 regeerde hij helemaal zelfstandig.
Koenraad nam in 946 deel aan Otto’s campagne in West-Francië. In 948 erfde hij Neder-Bourgondië (de Provence (Frankrijk)) maar de lokale heren hielden daar een grote mate van zelfstandigheid. Hij ruilde in 960 bezittingen met Hartbert van Chur en kreeg zo gebieden in de Elzas in ruil voor gebieden ten oosten van de Rijn. Koenraad bemiddelde een verzoening tussen zijn zuster Adelheid (heilige) en haar zoon Otto II. In 975 werden de Saracenen door lokale heren definitief verdreven uit Fraxinetum, hun laatste steunpunt in Neder-Bourgondië. Koenraad was in 983 nog actief ten gunste van Otto III, in de onderhandelingen over diens verkiezing tot koning. Koenraad is begraven in de kerk van Saint Maurice te Vienne (stad).
Koenraad was een zoon van Rudolf II van Bourgondië en van Bertha van Zwaben. Koenraad was in zijn eerste huwelijk getrouwd met Adelaide van Bellay (935/40 - 23 maart 963/64). Zij kregen de volgende kinderen:
Koenraad (ovl. na 10 augustus 966)
Gisela (955/60 - 21 Jul 1007), voor 972 gehuwd met hertog Hendrik II van Beieren. Na de val van haar man in 978 verbannen naar Merseburg. Ze wordt (ook in middeleeuwse bronnen) vaak verward met haar nicht Gisela van Zwaben.
Koenraad was in zijn tweede huwelijk gehuwd met Mathildis, dochter van Lodewijk IV van Frankrijk en Gerberga van Saksen. Zij kregen de volgende kinderen:
Mathildis, getrouwd met een verder onbekende heer van Genève (stad)
Bertha (964/65 - 16 januari na 1010), gehuwd met Odo I van Blois en daarna met Robert II van Frankrijk. Dat laatste huwelijk werd onder grote druk van de paus ontbonden wegens een te nauwe verwantschap.
Gerberga (965-1018), gehuwd met Herman I van Werl en daarna met Herman II van Zwaben
Rudolf III (ca. 970 - 6 september 1032), opvolger van zijn vader als koning.
Koenraad had een minnares Aldiud, die later met de edelman Amselm zou trouwen. Zij hadden een zoon:
Burchard (965/970 - 20 juni 1030/31), als kind al benoemd tot aartsbisschop van Lyon en later ook abt van de abdij van Sint-Mauritius.
Zie 8 voor persoonsgegevens van Koenraad. Koenraad nam in 946 deel aan Otto’s campagne in West-Francië. In 948 erfde hij Neder-Bourgondië (de Provence (Frankrijk)) maar de lokale heren hielden daar een grote mate van zelfstandigheid. Hij ruilde in 960 bezittingen met Hartbert van Chur en kreeg zo gebieden in de Elzas in ruil voor gebieden ten oosten van de Rijn. Koenraad bemiddelde een verzoening tussen zijn zuster Adelheid (heilige) en haar zoon Otto II. In 975 werden de Saracenen door lokale heren definitief verdreven uit Fraxinetum, hun laatste steunpunt in Neder-Bourgondië. Koenraad was in 983 nog actief ten gunste van Otto III, in de onderhandelingen over diens verkiezing tot koning. Koenraad is begraven in de kerk van Saint Maurice te Vienne (stad).
Koenraad was een zoon van Rudolf II van Bourgondië en van Bertha van Zwaben. Koenraad was in zijn eerste huwelijk getrouwd met Adelaide van Bellay (935/40 - 23 maart 963/64). Zij kregen de volgende kinderen:
Koenraad (ovl. na 10 augustus 966)
Gisela (955/60 - 21 Jul 1007), voor 972 gehuwd met hertog Hendrik II van Beieren. Na de val van haar man in 978 verbannen naar Merseburg. Ze wordt (ook in middeleeuwse bronnen) vaak verward met haar nicht Gisela van Zwaben.
Koenraad was in zijn tweede huwelijk gehuwd met Mathildis, dochter van Lodewijk IV van Frankrijk en Gerberga van Saksen. Zij kregen de volgende kinderen:
Mathildis, getrouwd met een verder onbekende heer van Genève (stad)
Bertha (964/65 - 16 januari na 1010), gehuwd met Odo I van Blois en daarna met Robert II van Frankrijk. Dat laatste huwelijk werd onder grote druk van de paus ontbonden wegens een te nauwe verwantschap.
Gerberga (965-1018), gehuwd met Herman I van Werl en daarna met Herman II van Zwaben
Rudolf III (ca. 970 - 6 september 1032), opvolger van zijn vader als koning.
Koenraad had een minnares Aldiud, die later met de edelman Amselm zou trouwen. Zij hadden een zoon:
Burchard (965/970 - 20 juni 1030/31), als kind al benoemd tot aartsbisschop van Lyon en later ook abt van de abdij van Sint-Mauritius.
Kinderen van Mathildis en Koenraad: zie 8.
1296 Karel Van Lotharingen is geboren in 953, zoon van Lodewijk IV van Overzee Van Frankrijk (zie 1803) en Gerberga Van Saksen (zie 1293). Karel is overleden op woensdag 22 juni 992 in Orléans (F), 38 of 39 jaar oud.
Karel trouwde met Adelheid van Troyes. Adelheid is overleden.
Notitie bij Karel: Karel van Neder-Lotharingen (953 - Orléans, 22 juni 992) was de jongste zoon van koning Lodewijk IV van Frankrijk en van Gerberga van Saksen en werd uitgesloten van de troonopvolging om partijstrijd te voorkomen. Zijn leven stond in het teken van pogingen om toch koning van Frankrijk te worden.
Karel werd als jonge man benoemd tot graaf van Laon. In 975 probeerde hij om een eigen koninkrijk te vormen in de gebieden rond Laon en in Lotharingen. Hij steunde daarom de pogingen van Reinier III van Henegouwen en Lambert I van Leuven om hun familiegoederen terug te winnen. Kort na het huwelijk van zijn broer Lotharius van Frankrijk met Emma van Italië beschuldigde hij zijn schoonzuster van overspel met de bisschop van Laon, maar een synode verklaarde Emma onschuldig. Uit vrees dat Karel de troon zou bemachtigen wanneer haar zoon Lodewijk als bastaard bestempeld zou worden, bewerkstelligde Emma dat Lodewijk al tijdens het leven van zijn vader geassocieerd medekoning werd. Karel werd in 977 verbannen en zocht zijn toevlucht bij zijn neef, keizer Otto II. Die benoemde Karel in mei 977 tot hertog van Neder-Lotharingen en beloofde hem ook te steunen om koning van Frankrijk te worden. Lotharius viel in reactie daarop Aken aan maar werd teruggedreven. In 979 vielen Karel en Otto Frankrijk binnen. Karel riep zichzelf in Laon uit tot koning maar kreeg nauwelijks steun van de adel. Daarna belegerden Otto en Karel Parijs maar werden teruggedreven door Hugo Capet.
Na de dood van Lodewijk V werd Hugo Capet tot koning gekozen maar Karel riep zichzelf uit tot koning en veroverde Laon. In 989 kreeg hij ook de stad Reims in handen toen de bisschop van Reims, Karels neef Arnulf, naar hem overliep. In 991 werden Karel en zijn gezin gevangengenomen door verraad van de bisschop van Laon. Ze werden opgesloten in Orléans en Karel stierf daar een jaar later. In 1001 werd hij herbegraven in de Sint-Servaasbasiliek te Maastricht.
Karel was getrouwd met Adelheid van Troyes, dochter van Robert I van Meaux en Adelheid (ca. 928 - na augustus 987, dochter van Giselbert van Chalon en Ermengarde van Bourgondië). Karel en Adelheid kregen de volgende kinderen:
Otto II van Neder-Lotharingen
Ermengarde van Lotharingen
Gerberga van Neder-Lotharingen
Adelheid (ovl. na 1012)
Lodewijk (geb. na 990), door Hugo Capet eerst toevertrouwd aan de bisschop van Laon maar in 993 toch opgesloten in Orléans
Karel (geb. na 990), zou uit gevangenschap zijn ontsnapt en toevlucht hebben gevonden bij zijn broer Otto maar er is verder niets over hem bekend
Volgens sommige bronnen zou Karel ook een huwelijk hebben gesloten met een dochter van een ministeriaal van Hugo Capet, wat hem zoveel status kostte dat hij in 979 geen steun van de adel kreeg. Hiertegen pleit dat Karel zich de gevolgen van zo’n huwelijk vooraf zou hebben gerealiseerd en dat een dergelijk huwelijk daarom gewoon ondenkbaar was, als we bedenken dat Karel zijn leven lang heeft geprobeerd om koning te worden.
Karel werd als jonge man benoemd tot graaf van Laon. In 975 probeerde hij om een eigen koninkrijk te vormen in de gebieden rond Laon en in Lotharingen. Hij steunde daarom de pogingen van Reinier III van Henegouwen en Lambert I van Leuven om hun familiegoederen terug te winnen. Kort na het huwelijk van zijn broer Lotharius van Frankrijk met Emma van Italië beschuldigde hij zijn schoonzuster van overspel met de bisschop van Laon, maar een synode verklaarde Emma onschuldig. Uit vrees dat Karel de troon zou bemachtigen wanneer haar zoon Lodewijk als bastaard bestempeld zou worden, bewerkstelligde Emma dat Lodewijk al tijdens het leven van zijn vader geassocieerd medekoning werd. Karel werd in 977 verbannen en zocht zijn toevlucht bij zijn neef, keizer Otto II. Die benoemde Karel in mei 977 tot hertog van Neder-Lotharingen en beloofde hem ook te steunen om koning van Frankrijk te worden. Lotharius viel in reactie daarop Aken aan maar werd teruggedreven. In 979 vielen Karel en Otto Frankrijk binnen. Karel riep zichzelf in Laon uit tot koning maar kreeg nauwelijks steun van de adel. Daarna belegerden Otto en Karel Parijs maar werden teruggedreven door Hugo Capet.
Na de dood van Lodewijk V werd Hugo Capet tot koning gekozen maar Karel riep zichzelf uit tot koning en veroverde Laon. In 989 kreeg hij ook de stad Reims in handen toen de bisschop van Reims, Karels neef Arnulf, naar hem overliep. In 991 werden Karel en zijn gezin gevangengenomen door verraad van de bisschop van Laon. Ze werden opgesloten in Orléans en Karel stierf daar een jaar later. In 1001 werd hij herbegraven in de Sint-Servaasbasiliek te Maastricht.
Karel was getrouwd met Adelheid van Troyes, dochter van Robert I van Meaux en Adelheid (ca. 928 - na augustus 987, dochter van Giselbert van Chalon en Ermengarde van Bourgondië). Karel en Adelheid kregen de volgende kinderen:
Otto II van Neder-Lotharingen
Ermengarde van Lotharingen
Gerberga van Neder-Lotharingen
Adelheid (ovl. na 1012)
Lodewijk (geb. na 990), door Hugo Capet eerst toevertrouwd aan de bisschop van Laon maar in 993 toch opgesloten in Orléans
Karel (geb. na 990), zou uit gevangenschap zijn ontsnapt en toevlucht hebben gevonden bij zijn broer Otto maar er is verder niets over hem bekend
Volgens sommige bronnen zou Karel ook een huwelijk hebben gesloten met een dochter van een ministeriaal van Hugo Capet, wat hem zoveel status kostte dat hij in 979 geen steun van de adel kreeg. Hiertegen pleit dat Karel zich de gevolgen van zo’n huwelijk vooraf zou hebben gerealiseerd en dat een dergelijk huwelijk daarom gewoon ondenkbaar was, als we bedenken dat Karel zijn leven lang heeft geprobeerd om koning te worden.
Heerlijkheid:
| Hertog van Neder Lotharingen, Koning van Frankrijk |
Kind van Karel en Adelheid:
1 Ermengard Van Lotharingen. Volgt 1297.
1297 Ermengard Van Lotharingen, dochter van Karel Van Lotharingen (zie 1296) en Adelheid van Troyes. Ermengard is overleden na 1047. Ermengard trouwde met Albert I Van Namen. Albert is een zoon van Robert I in de Lommegouw en Ermengard van Verdun. Albert is overleden vóór 1011.
Notitie bij Albert: Albert I van Namen (ca. 950 - ca. 1010) was een zoon van graaf Robert I van Namen. In 973 steunde hij Reinier IV van Henegouwen en Lambert I van Leuven in hun poging om het erfdeel van hun vader terug te veroveren. Van 981 tot 992 was hij graaf van de Lommegouw in opvolging van zijn vader. In dat jaar werd de Lommegouw omgevormd tot het Graafschap Namen met Albert als eerste graaf tot zijn dood in 1011. Albert werd in 992 voogd van de abdj van Brogne.
Heerlijkheid:
| Graaf van Namen |
Kinderen van Ermengard en Albert:
1 Robrecht II (Radboud) Van Namen. Robrecht is overleden in 1031.
Notitie bij Robrecht: Robert II van Namen, of Radboud, (-1031) was de oudste zoon van graaf Albert I van Namen en van Ermengarde van Lotharingen. Hij volgde zijn vader op als graaf van Namen in 1011. Robert verleende hulp aan Lambert van Leuven, schoonbroer van zijn moeder, in zijn strijd tegen Balderik van Loon, bisschop van Luik, en stond hem bij in de slag bij Hoegaarden van 1013. Robert nam daarbij graaf Herman van Verdun, broer van Godfried III van Lotharingen, gevangen. Dit riep de toorn op van keizer Hendrik II. Door tussenkomst van zijn moeder, Ermengarde, werd de gevangene vrijgelaten en herwon Robrecht het vertrouwen van de keizer.
2 Albert II Van Namen, geboren omstreeks 1000. Volgt 1298.
1298 Albert II Van Namen is geboren omstreeks 1000, zoon van Albert I Van Namen en Ermengard Van Lotharingen (zie 1297). Albert is overleden omstreeks 1063, ongeveer 63 jaar oud. Albert trouwde, ongeveer 35 jaar oud, in 1035 met Regelindis Van Lotharingen. Regelindis is overleden.
Kind van Albert en Regelindis:
1 Albert III Van Namen, geboren in 1035. Volgt 1299.
1299 Albert III Van Namen is geboren in 1035, zoon van Albert II Van Namen (zie 1298) en Regelindis Van Lotharingen. Albert is overleden op zondag 22 juni 1102, 66 of 67 jaar oud.
Albert trouwde, ongeveer 32 jaar oud, omstreeks 1067 met Ida Van Saksen. Ida is overleden op donderdag 31 juli 1102.
Notitie bij Albert: Albert III van Namen (1035 - 22 juni 1102) was een zoon van Albert II van Namen en Regelindis van Lotharingen.
Albert werd na de dood van zijn neef, hertog Godfried met de Bult, (1076) aangesteld tot voogd van de abdij van Stavelot-Malmédy. In Neder-Lotharingen werd hij tot vicehertog benoemd als waarnemer voor Hendrik IV’s - dan pas tweejarige - zoontje Koenraad.
Albert raakte evenwel met andere Lotharingse krijgsheren in een jarenlange strijd verwikkeld. Met Godfried van Bouillon, erfgenaam van Godfried III, twistte Albert van Namen om zekere erfrechten van zijn moeder Regelindis.
Albert werd door de Duitse koning beleend als graaf van Verdun, maar wist Godfried van Bouillon niet te verdrijven uit Stenay van waaruit deze het gebied van Verdun telkens bedreigde. Albert staakte uiteindelijk de vijandelijkheden en sloot zich aan bij de Godsvrede van Luik (1082).
Na in 1085 de keizerlijke veldheer, paltsgraaf Herman II van Lotharingen te hebben gedood tijdens een dispuut omtrent het oprichten van een burcht te Dalhem, viel Albert in ongenade bij de Duitse keizer Hendrik IV. Weldra werd hij ontheven uit zijn hertogelijke functies ten gunste van Godfried van Bouillon. Hij verwierf later nog het graafschap Château- Porcien bij het huwelijk van zijn zoon Godfried in 1087. Een andere zoon van hem, Frederik van Luik, werd bisschop van Luik.
Albert werd na de dood van zijn neef, hertog Godfried met de Bult, (1076) aangesteld tot voogd van de abdij van Stavelot-Malmédy. In Neder-Lotharingen werd hij tot vicehertog benoemd als waarnemer voor Hendrik IV’s - dan pas tweejarige - zoontje Koenraad.
Albert raakte evenwel met andere Lotharingse krijgsheren in een jarenlange strijd verwikkeld. Met Godfried van Bouillon, erfgenaam van Godfried III, twistte Albert van Namen om zekere erfrechten van zijn moeder Regelindis.
Albert werd door de Duitse koning beleend als graaf van Verdun, maar wist Godfried van Bouillon niet te verdrijven uit Stenay van waaruit deze het gebied van Verdun telkens bedreigde. Albert staakte uiteindelijk de vijandelijkheden en sloot zich aan bij de Godsvrede van Luik (1082).
Na in 1085 de keizerlijke veldheer, paltsgraaf Herman II van Lotharingen te hebben gedood tijdens een dispuut omtrent het oprichten van een burcht te Dalhem, viel Albert in ongenade bij de Duitse keizer Hendrik IV. Weldra werd hij ontheven uit zijn hertogelijke functies ten gunste van Godfried van Bouillon. Hij verwierf later nog het graafschap Château- Porcien bij het huwelijk van zijn zoon Godfried in 1087. Een andere zoon van hem, Frederik van Luik, werd bisschop van Luik.
Heerlijkheid:
| Graaf van Namen, voogd van Stavelot Malmedy |
Heerlijkheid:
| erfdochter van Laroche |
Kinderen van Albert en Ida:
1 Hendrik van Laroche. Volgt 1300.
2 Frederik Van Namen. Frederik is overleden op maandag 2 mei 1121.
Notitie bij Frederik: De heilige Frederik (- 2 mei 1121), eig. Frederik van Namen, was een zoon van de graaf Albert III van Namen en werd in 1119 bisschop van Luik als opvolger van Otbertus.
Wanneer Frederik tot bisschop benoemd wordt, wordt hij verkozen boven aartsdiaken Alexander, de zoon van de graaf Gerard III van Gulik. Deze brengt een leger op de been om Frederik te stoppen, maar Frederik overwint hem en laat hem toezeggen nooit bisschop van Luik te worden. Wanneer Frederik overlijdt in 1121, sterft hij met een blauwe lichaamskleur en uitpuilende ogen. Velen denken dat hij vergiftigd is en dus een martelaarsdood gestorven is. Hij werd begraven voor het Heilig Kruisaltaar in de Sint-Lambertuskathedraal in Luik.
Zijn feestdag is op 2 en 27 mei.
Wanneer Frederik tot bisschop benoemd wordt, wordt hij verkozen boven aartsdiaken Alexander, de zoon van de graaf Gerard III van Gulik. Deze brengt een leger op de been om Frederik te stoppen, maar Frederik overwint hem en laat hem toezeggen nooit bisschop van Luik te worden. Wanneer Frederik overlijdt in 1121, sterft hij met een blauwe lichaamskleur en uitpuilende ogen. Velen denken dat hij vergiftigd is en dus een martelaarsdood gestorven is. Hij werd begraven voor het Heilig Kruisaltaar in de Sint-Lambertuskathedraal in Luik.
Zijn feestdag is op 2 en 27 mei.
3 Godfried Van Namen, geboren in 1067. Volgt 1437.
1300 Hendrik van Laroche, zoon van Albert III Van Namen (zie 1299) en Ida Van Saksen. Hendrik is overleden. Hendrik trouwde met Mathilde Van Limburg. Mathilde is overleden.
Kind van Hendrik en Mathilde:
1 Beatrijs van Laroche. Volgt 1301.
1301 Beatrijs van Laroche, dochter van Hendrik van Laroche (zie 1300) en Mathilde Van Limburg. Beatrijs is overleden. Beatrijs trouwde in 1120 met Geraard Van Breda. Geraard is overleden vóór 1152.
Kind van Beatrijs en Geraard:
1 Henricus Van Schoten heer van Breda. Volgt 1302.
1302 Henricus Van Schoten heer van Breda, zoon van Geraard Van Breda en Beatrijs van Laroche (zie 1301). Henricus is overleden. Henricus trouwde met Christina???. Christina is overleden.
Kind van Henricus en Christina:
1 Godevaert Van Schoten heer van Breda. Volgt 1303.
1303 Godevaert Van Schoten heer van Breda, zoon van Henricus Van Schoten heer van Breda (zie 1302) en Christina???. Godevaert is overleden. Godevaert trouwde met ???. Zij is overleden.
Kind van Godevaert en ???:
1 Sophie Van Breda, geboren in 1190. Volgt 1304.
1304 Sophie Van Breda is geboren in 1190, dochter van Godevaert Van Schoten heer van Breda (zie 1303) en ???. Sophie is overleden in 1232, 41 of 42 jaar oud. Sophie trouwde, minstens 17 jaar oud, na 1207 met Raas VI van Gavere, minstens 17 jaar oud. Zie 1799 voor persoonsgegevens van Raas.
Kinderen van Sophie en Raas:
1 Maria van Gavere, geboren na 1210. Volgt 1305.
2 Sophia van Gavere, geboren omstreeks 1215. Volgt 1307.
3 Joannes (Mulaert) Jan van Gavere, geboren omstreeks 1220. Volgt 1308.
1305 Maria van Gavere is geboren na 1210, dochter van Raas VI van Gavere (zie 1799) en Sophie Van Breda (zie 1304). Maria is overleden. Maria trouwde met Hugo III van Gent. Hugo is geboren in 1234, zoon van Hugo II van Gent en Oda (Odette) de Champagne. Hugo is overleden in 1264, 29 of 30 jaar oud.
Heerlijkheid:
| Heer van Heusden |
Kind van Maria en Hugo:
1 Hugo IV van Gent. Volgt 1306.
1306 Hugo IV van Gent, zoon van Hugo III van Gent en Maria van Gavere (zie 1305). Hugo is overleden. Hugo trouwde met Maria de Reux. Maria is overleden.
1307 Sophia van Gavere is geboren omstreeks 1215, dochter van Raas VI van Gavere (zie 1799) en Sophie Van Breda (zie 1304). Sophia is overleden.
Sophia trouwde met Louis I (Bertoud) van Berlaer. Louis is overleden.
Heerlijkheid:
| heer van Berlaer |
1308 Joannes (Mulaert) Jan van Gavere is geboren omstreeks 1220, zoon van Raas VI van Gavere (zie 1799) en Sophie Van Breda (zie 1304). Joannes is overleden in 1288, ongeveer 68 jaar oud. Hij is begraven in Sinaai abdij van Baudeloo.
Joannes:
Heerlijkheid:
| Heer van Gavere en Exaarde, ridder |
(1) trouwde met Elisabeth van Axel. Zie 1765 voor persoonsgegevens van Elisabeth.
Kinderen van Joannes en Elisabeth: Kind van Joannes en Isabella:
1 Zeger van Gavere. Volgt 1309.
2 Willem van Gavere. Volgt 1420.
5 Rasse I van Gavere van Mulaert. Volgt 1434.
1309 Zeger van Gavere, zoon van Joannes (Mulaert) Jan van Gavere (zie 1308) en Elisabeth van Axel (zie 1765). Zeger is overleden. Zeger trouwde met Clemence Van Der Colcke. Clemence is overleden.
Kind van Zeger en Clemence:
1 Jan van Gavere, geboren omstreeks 1330. Volgt 1310.
1310 Jan van Gavere is geboren omstreeks 1330, zoon van Zeger van Gavere (zie 1309) en Clemence Van Der Colcke. Jan is overleden. Jan trouwde met Amelberga s’Riken. Amelberga is een dochter van Willem s’Riken en Margriete VAN RAEMDONCK. Amelberga is overleden.
Kind van Jan en Amelberga:
1 Wouter van Gavere, geboren omstreeks 1365. Volgt 1311.
1311 Wouter van Gavere is geboren omstreeks 1365, zoon van Jan van Gavere (zie 1310) en Amelberga s’Riken. Wouter is overleden. Wouter trouwde met Lijsbette Couwers. Lijsbette is een dochter van Marten Couwers en Margriete Volckericx. Lijsbette is overleden.
Kinderen van Wouter en Lijsbette:
1 Lijsbette van Gavere, geboren omstreeks 1390. Volgt 1312.
2 Margriete van Gavere, geboren omstreeks 1400. Volgt 1313.
1312 Lijsbette van Gavere is geboren omstreeks 1390, dochter van Wouter van Gavere (zie 1311) en Lijsbette Couwers. Lijsbette is overleden. Lijsbette trouwde met Jan BOYST. Jan is overleden.
1313 Margriete van Gavere is geboren omstreeks 1400, dochter van Wouter van Gavere (zie 1311) en Lijsbette Couwers. Margriete is overleden. Margriete trouwde met Gillis Stuer. Gillis is geboren omstreeks 1400 in Haasdonk. Gillis is overleden in 1470, ongeveer 70 jaar oud.
Kinderen van Margriete en Gillis:
1 Pieter Stuer. Volgt 1314.
2 Katelijne Stuer. Volgt 1321.
3 Joos Stuer, geboren omstreeks 1420. Volgt 1322.
1314 Pieter Stuer, zoon van Gillis Stuer en Margriete van Gavere (zie 1313). Pieter is overleden. Pieter trouwde met Beatrix Van Hecke. Beatrix is overleden.
Kinderen van Pieter en Beatrix:
1 Lijsbet Stuer. Volgt 1315.
2 Margriete Stuer. Volgt 1316.
1315 Lijsbet Stuer, dochter van Pieter Stuer (zie 1314) en Beatrix Van Hecke. Lijsbet is overleden. Lijsbet trouwde met Jan Staes. Jan is overleden.
1316 Margriete Stuer, dochter van Pieter Stuer (zie 1314) en Beatrix Van Hecke. Margriete is overleden. Margriete trouwde met Jan WEYN. Jan is overleden.
Kind van Margriete en Jan:
1 Jan WEYN. Volgt 1317.
1317 Jan WEYN, zoon van Jan WEYN en Margriete Stuer (zie 1316). Jan is overleden. Jan:
(1) trouwde met Elisabeth VAN ROYEN. Elisabeth is een dochter van Petrus VAN ROYEN en Maria Stoute. Elisabeth is overleden.
Kinderen van Jan en ??:
1 Egidius WEYN. Volgt 1318.
2 Daneel WEYN, geboren omstreeks 1560. Volgt 1319.
1318 Egidius WEYN, zoon van Jan WEYN (zie 1317) en ??. Egidius is overleden in 1648. Egidius trouwde op maandag 25 januari 1588 in Bazel (Kruibeke) met Cathelijne Samans, ongeveer 28 jaar oud. Cathelijne is geboren omstreeks 1560, dochter van Jacob Saman en Katelijne Truyman. Cathelijne is overleden.
1319 Daneel WEYN is geboren omstreeks 1560, zoon van Jan WEYN (zie 1317) en ??. Daneel is overleden in 1601, ongeveer 41 jaar oud.
Daneel trouwde met Adriana Houman. Adriana is overleden.
Functie:
| schepen van Rupelmonde |
Kind van Daneel en Adriana:
1 Elisabeth WEYN. Volgt 1320.
1320 Elisabeth WEYN, dochter van Daneel WEYN (zie 1319) en Adriana Houman. Elisabeth is overleden. Elisabeth trouwde met Joos Maris. Joos is geboren omstreeks 1570 in Rupelmonde. Joos is overleden.
1321 Katelijne Stuer, dochter van Gillis Stuer en Margriete van Gavere (zie 1313). Katelijne is overleden. Katelijne:
1322 Joos Stuer is geboren omstreeks 1420, zoon van Gillis Stuer en Margriete van Gavere (zie 1313). Joos is overleden. Joos trouwde met Beatrix VERGOUWEN. Beatrix is een dochter van Hendrik VERGOUWEN en Amelberge Alicesone. Beatrix is overleden. Beatrix trouwde later met Pieter VERGOUWEN.
Kind van Joos en Beatrix:
1 Lijsbette Stuer, geboren omstreeks 1440. Volgt 1323.
1323 Lijsbette Stuer is geboren omstreeks 1440, dochter van Joos Stuer (zie 1322) en Beatrix VERGOUWEN. Lijsbette is overleden. Lijsbette trouwde met Anthonis De Rijcke. Anthonis is overleden vóór 1519 in Haasdonk.
Kinderen van Lijsbette en Anthonis:
4 Amelberga De Rijcke. Volgt 1324.
5 Margriete De Rijcke. Volgt 1351.
6 Anthonijs De Rijcke, geboren omstreeks 1470 in Haasdonk. Volgt 1353.
1324 Amelberga De Rijcke, dochter van Anthonis De Rijcke en Lijsbette Stuer (zie 1323). Amelberga is overleden. Amelberga trouwde met Symon VAN Grembergen. Symon is overleden.
Kinderen van Amelberga en Symon:
1 Amelberga VAN Grembergen. Volgt 1325.
3 Margriete VAN Grembergen. Volgt 1326.
4 Pirine VAN Grembergen. Volgt 1350.
1325 Amelberga VAN Grembergen, dochter van Symon VAN Grembergen en Amelberga De Rijcke (zie 1324). Amelberga is overleden. Amelberga:
1326 Margriete VAN Grembergen, dochter van Symon VAN Grembergen en Amelberga De Rijcke (zie 1324). Margriete is overleden. Margriete trouwde met Jan Smet. Jan is overleden.
Kind van Margriete en Jan:
1 Amelberga Smet. Volgt 1327.
1327 Amelberga Smet, dochter van Jan Smet en Margriete VAN Grembergen (zie 1326). Amelberga is overleden. Amelberga trouwde met Niklaas Vercouteren. Niklaas is een zoon van Jacobus Vercauteren en Catherine Van de Velde. Niklaas is overleden.
Kinderen van Amelberga en Niklaas:
1 Katelijne Vercouteren. Volgt 1328.
2 Pascine Vercouteren. Volgt 1329.
3 Margriete Vercouteren, geboren in 1558. Volgt 1330.
1328 Katelijne Vercouteren, dochter van Niklaas Vercouteren en Amelberga Smet (zie 1327). Katelijne is overleden op donderdag 23 juni 1622 in Sint Niklaas. Katelijne trouwde met Symoen Christiaens. Symoen is overleden.
1329 Pascine Vercouteren, dochter van Niklaas Vercouteren en Amelberga Smet (zie 1327). Pascine is overleden op maandag 24 november 1642 in Sint Niklaas. Pascine trouwde in januari 1600 in Belsele met Gillis BAERT. Gillis is overleden op zaterdag 26 september 1637 in Sint Niklaas.
1330 Margriete Vercouteren is geboren in 1558, dochter van Niklaas Vercouteren en Amelberga Smet (zie 1327). Margriete is overleden. Margriete trouwde met Jan De Pottere. Jan is geboren in 1570. Jan is overleden op zaterdag 19 november 1644 in Belsele, 73 of 74 jaar oud.
Kind van Margriete en Jan:
1 Margriete De Pottere, geboren in 1591 in Belsele. Volgt 1331.
1331 Margriete De Pottere is geboren in 1591 in Belsele, dochter van Jan De Pottere en Margriete Vercouteren (zie 1330). Margriete is overleden op woensdag 8 februari 1673 in Sint Niklaas, 81 of 82 jaar oud. Margriete trouwde, 21 of 22 jaar oud, op donderdag 6 juni 1613 in Sint Pauwels met Jan van Brande, 25 of 26 jaar oud. Jan is geboren in 1587 in Belsele, zoon van Hans van Brande en Christine de Jonghe. Jan is overleden op maandag 4 november 1624 in Belsele, 36 of 37 jaar oud.
Kind van Margriete en Jan:
1 Pieter van Brande, geboren op zondag 12 maart 1623 in Belsele. Volgt 1332.
1332 Pieter van Brande is geboren op zondag 12 maart 1623 in Belsele, zoon van Jan van Brande en Margriete De Pottere (zie 1331). Pieter is overleden op dinsdag 14 februari 1673 in Sint Niklaas, 49 jaar oud. Pieter trouwde, 24 of 25 jaar oud, in 1648 in Sint Niklaas met Anna van Lent, 19 of 20 jaar oud. Anna is geboren op zondag 23 januari 1628 in Waasmunster, dochter van Jaspaert Verlent en Josijne Smeyers. Anna is overleden op maandag 5 december 1672 in Sint Niklaas, 44 jaar oud.
Kind van Pieter en Anna:
1 Petrus van Brande, geboren op woensdag 17 augustus 1650 in Sint Niklaas. Volgt 1333.
1333 Petrus van Brande is geboren op woensdag 17 augustus 1650 in Sint Niklaas, zoon van Pieter van Brande (zie 1332) en Anna van Lent. Petrus is overleden op maandag 14 november 1701 in Sint Niklaas, 51 jaar oud. Petrus trouwde, 24 jaar oud, op dinsdag 16 april 1675 in Bazel (Kruibeke) met Josyne Praet, 23 jaar oud. Josyne is geboren op donderdag 8 februari 1652 in Bazel (Kruibeke), dochter van Joannes Praet en Anna LYSSENS. Josyne is overleden op woensdag 18 juli 1725 in Sint Niklaas, 73 jaar oud. Josyne trouwde later in 1702 in Sint Niklaas met Judocus Styleman (geb. 1675).
Kinderen van Petrus en Josyne:
1 Joanna van Brande, geboren op donderdag 11 juli 1686 in Sint Niklaas. Volgt 1334.
2 Petrus van Brande, geboren op donderdag 7 februari 1697 in Sint Niklaas. Volgt 1335.
1334 Joanna van Brande is geboren op donderdag 11 juli 1686 in Sint Niklaas, dochter van Petrus van Brande (zie 1333) en Josyne Praet. Joanna is overleden. Joanna trouwde met Judocus Geldolf. Judocus is overleden.
1335 Petrus van Brande is geboren op donderdag 7 februari 1697 in Sint Niklaas, zoon van Petrus van Brande (zie 1333) en Josyne Praet. Petrus is overleden op zaterdag 2 april 1757 in Sint Niklaas, 60 jaar oud. Petrus trouwde met Judoca Van Lijsebetten. Judoca is geboren op zaterdag 22 maart 1698 in Sint Niklaas, dochter van Joannes Van Lijsebetten en Anna FEUSELS. Judoca is overleden.
Kinderen van Petrus en Judoca:
1 Anna Maria Judoca (Jossine) van Brande, geboren in 1727 in Sint Niklaas. Volgt 1336.
2 Petrus van Brande, geboren in 1733. Volgt 1347.
3 Joanna Petronella van Brande, geboren op donderdag 5 februari 1739 in Sint Niklaas. Volgt 1348.
4 Elisabeth van Brande, geboren op maandag 22 april 1743 in Sint Niklaas. Volgt 1349.
1336 Anna Maria Judoca (Jossine) van Brande is geboren in 1727 in Sint Niklaas, dochter van Petrus van Brande (zie 1335) en Judoca Van Lijsebetten. Anna is overleden in 1812 in Sint Niklaas, 84 of 85 jaar oud.
Anna trouwde, 19 of 20 jaar oud, op vrijdag 27 oktober 1747 in Sint Niklaas met Joannes Franciscus Thienpondt, 33 of 34 jaar oud. Joannes is geboren in 1713 in Michelbeke of Sint Niklaas, zoon van Jan Trienpont en Françoise Lenterick. Joannes is overleden op zaterdag 4 mei 1782 in Sint Niklaas, 68 of 69 jaar oud.
Beroep:
| winkelierster |
Kinderen van Anna en Joannes:
2 Isabella Theresia Trienpont, geboren op maandag 10 november 1749 in Sint Niklaas. Volgt 1337.
3 Petrus Joannes Trienpont, geboren op vrijdag 1 oktober 1751 in Sint Niklaas. Volgt 1338.
4 Joannes Petrus Trienpont, geboren op zaterdag 6 oktober 1753 in Sint Niklaas. Joannes is overleden.
5 Joanna Judoca Trienpont, geboren op donderdag 22 januari 1756. Volgt 1339.
6 Maria Catharina Trienpont, geboren op zaterdag 1 april 1758 in Sint Niklaas. Maria is overleden op zaterdag 1 april 1758 in Sint Niklaas, geen dag oud.
Adres:
| (peetdochter van Adrianus Trienpont) |
7 Joannes Baptista Trienpont, geboren op zondag 29 juni 1760 in Sint Niklaas. Volgt 1340.
8 Constantinus Trienpont, geboren op woensdag 2 februari 1763. Volgt 1346.
1337 Isabella Theresia Trienpont is geboren op maandag 10 november 1749 in Sint Niklaas, dochter van Joannes Franciscus Thienpondt en Anna Maria Judoca (Jossine) van Brande (zie 1336). Isabella is overleden op donderdag 15 januari 1789 in Sint Niklaas, 39 jaar oud. Isabella trouwde, 29 jaar oud, op zondag 25 april 1779 in Sint Niklaas met Petrus Marinus Van den Abbeel, 34 of 35 jaar oud. Petrus is geboren in 1744 in Sint Niklaas, zoon van Carolus Van den Abbeel en Catharina De Belie. Petrus is overleden.
1338 Petrus Joannes Trienpont is geboren op vrijdag 1 oktober 1751 in Sint Niklaas, zoon van Joannes Franciscus Thienpondt en Anna Maria Judoca (Jossine) van Brande (zie 1336). Petrus is overleden op woensdag 4 januari 1786 in Sint Niklaas, 34 jaar oud. Petrus trouwde, 28 jaar oud, op zondag 7 mei 1780 in Sint Niklaas met Anna Francisca Nauwlaert, 30 jaar oud.
Notitie bij het huwelijk van Petrus en Anna: getuigen bij huwelijk, Franciscus Trienpont en Amelberga Nauwelaert
Anna is geboren op maandag 23 juni 1749 in Sint Niklaas. Anna is overleden. 1339 Joanna Judoca Trienpont is geboren op donderdag 22 januari 1756, dochter van Joannes Franciscus Thienpondt en Anna Maria Judoca (Jossine) van Brande (zie 1336). Joanna is overleden. Joanna trouwde, 31 jaar oud, op zondag 18 februari 1787 in Sint Niklaas met Joannes Josephus ROELS. Joannes is overleden.
1340 Joannes Baptista Trienpont is geboren op zondag 29 juni 1760 in Sint Niklaas, zoon van Joannes Franciscus Thienpondt en Anna Maria Judoca (Jossine) van Brande (zie 1336). Joannes is overleden. Joannes trouwde, 24 jaar oud, op zondag 24 april 1785 in Sint Niklaas met Joanna Van Oppens. Joanna is overleden.
Kind van Joannes en Joanna:
1 Maria Judoca Trienpont, geboren op vrijdag 30 december 1791 in Sint Niklaas. Volgt 1341.
1341 Maria Judoca Trienpont is geboren op vrijdag 30 december 1791 in Sint Niklaas, dochter van Joannes Baptista Trienpont (zie 1340) en Joanna Van Oppens. Maria is overleden op donderdag 23 oktober 1845 in Sint Niklaas, 53 jaar oud.
Maria trouwde, 24 jaar oud, op woensdag 17 juli 1816 in Sint Niklaas met Aegidius Franciscus Strybol, 36 jaar oud. Aegidius is geboren op woensdag 29 maart 1780 in Sint Niklaas, zoon van Petrus Augustinus Strybol en Gertrude J. Vanderburght. Aegidius is overleden op dinsdag 1 mei 1832 in Sint Niklaas, 52 jaar oud.
Beroep:
| a |
Kinderen van Maria en Aegidius:
1 Leander Strybol, geboren op zaterdag 27 april 1816 in Sint Niklaas. Volgt 1342.
2 Antonius Leonardus Strybol, geboren op vrijdag 28 maart 1817 in Sint Niklaas. Volgt 1343.
3 Joannes Ferdinandus Strybol, geboren op donderdag 6 augustus 1829 in Sint Niklaas. Volgt 1345.
1342 Leander Strybol is geboren op zaterdag 27 april 1816 in Sint Niklaas, zoon van Aegidius Franciscus Strybol en Maria Judoca Trienpont (zie 1341). Leander is overleden op vrijdag 24 januari 1890 in Sint Niklaas, 73 jaar oud.
Leander:
Beroep:
| schoenmaker |
(1) trouwde, 29 jaar oud, op woensdag 13 augustus 1845 in Sint Niklaas met Joanna Maria DE GRAVE, 26 of 27 jaar oud. Het huwelijk werd ontbonden vóór 1859. Joanna is geboren in 1818. Joanna is overleden in 1894, 75 of 76 jaar oud.
1343 Antonius Leonardus Strybol is geboren op vrijdag 28 maart 1817 in Sint Niklaas, zoon van Aegidius Franciscus Strybol en Maria Judoca Trienpont (zie 1341). Antonius is overleden op maandag 21 april 1879 in Sint Niklaas, 62 jaar oud.
Antonius trouwde met Joanna Francisca Brabander. Joanna is geboren in 1820. Joanna is overleden in 1895, 74 of 75 jaar oud.
Beroep:
| winkelier in de Knaptandstraat 214 Sint Niklaas |
Kind van Antonius en Joanna:
1 Petrus Strybol, geboren op vrijdag 31 mei 1861 in Sint Niklaas. Volgt 1344.
1344 Petrus Strybol is geboren op vrijdag 31 mei 1861 in Sint Niklaas, zoon van Antonius Leonardus Strybol (zie 1343) en Joanna Francisca Brabander. Petrus is overleden.
Petrus trouwde met Maria Charlotte Loir. Maria is geboren in 1860, dochter van Franciscus Loir en Fidelia D’Hooghe. Maria is overleden.
Beroep:
| broodbakker |
1345 Joannes Ferdinandus Strybol is geboren op donderdag 6 augustus 1829 in Sint Niklaas, zoon van Aegidius Franciscus Strybol en Maria Judoca Trienpont (zie 1341). Joannes is overleden op dinsdag 26 november 1850 in Sint Niklaas, 21 jaar oud.
Joannes trouwde, 19 jaar oud, op woensdag 9 mei 1849 in Sint Niklaas met Maria Sophia Brabant, 22 jaar oud.
Beroep:
| wever |
Notitie bij het huwelijk van Joannes en Maria: woonden in 1846 Knaptand 214 te Sint Niklaas
Maria is geboren op vrijdag 2 juni 1826 in Sint Niklaas. Maria is overleden. 1346 Constantinus Trienpont is geboren op woensdag 2 februari 1763, zoon van Joannes Franciscus Thienpondt en Anna Maria Judoca (Jossine) van Brande (zie 1336). Constantinus is overleden. Constantinus trouwde, 22 jaar oud, op donderdag 5 mei 1785 in Sint Niklaas met Maria Anna De Cauwer. Maria is overleden.
1347 Petrus van Brande is geboren in 1733, zoon van Petrus van Brande (zie 1335) en Judoca Van Lijsebetten. Petrus is overleden in 1811 in Sint Niklaas, 77 of 78 jaar oud. Petrus:
1348 Joanna Petronella van Brande is geboren op donderdag 5 februari 1739 in Sint Niklaas, dochter van Petrus van Brande (zie 1335) en Judoca Van Lijsebetten. Joanna is overleden in 1794, 54 of 55 jaar oud. Joanna trouwde, 30 jaar oud, op zondag 7 mei 1769 in Belsele met Emmanuel Vercauteren. Emmanuel is een zoon van Andreas Vercauteren en Maria Christina Christiaens. Emmanuel is overleden.
1349 Elisabeth van Brande is geboren op maandag 22 april 1743 in Sint Niklaas, dochter van Petrus van Brande (zie 1335) en Judoca Van Lijsebetten. Elisabeth is overleden. Elisabeth trouwde, 29 of 30 jaar oud, in 1773 met Petrus Joannes HEIRMAN. Petrus is overleden.
1350 Pirine VAN Grembergen, dochter van Symon VAN Grembergen en Amelberga De Rijcke (zie 1324). Pirine is overleden. Pirine trouwde met Andries VALE. Andries is overleden.
1351 Margriete De Rijcke, dochter van Anthonis De Rijcke en Lijsbette Stuer (zie 1323). Margriete is overleden. Margriete trouwde met Jan Smets. Jan is overleden.
Kinderen van Margriete en Jan:
6 Amelberga Smets. Volgt 1352.
1352 Amelberga Smets, dochter van Jan Smets en Margriete De Rijcke (zie 1351). Amelberga is overleden. Amelberga trouwde met Joos Smets. Joos is overleden.
1353 Anthonijs De Rijcke is geboren omstreeks 1470 in Haasdonk, zoon van Anthonis De Rijcke en Lijsbette Stuer (zie 1323). Anthonijs is overleden. Anthonijs trouwde met Lijsbette Bolsele (Bolsens). Lijsbette is een dochter van Jan van Bolsele en Katelijne Scoomakers. Lijsbette is overleden na 1528.
Kinderen van Anthonijs en Lijsbette:
5 Anthonis De Rijcke. Volgt 1354.
6 Anna De Rijcke. Volgt 1355.
7 Catelijne De Rijcke. Volgt 1356.
8 Jacobus De Rijcke, geboren in 1520. Volgt 1357.
1354 Anthonis De Rijcke, zoon van Anthonijs De Rijcke (zie 1353) en Lijsbette Bolsele (Bolsens). Anthonis is overleden. Anthonis trouwde met Josine Alicesone. Josine is overleden.
1355 Anna De Rijcke, dochter van Anthonijs De Rijcke (zie 1353) en Lijsbette Bolsele (Bolsens). Anna is overleden. Anna trouwde met Jacob VAN ROYEN. Jacob is overleden.
1356 Catelijne De Rijcke, dochter van Anthonijs De Rijcke (zie 1353) en Lijsbette Bolsele (Bolsens). Catelijne is overleden. Catelijne trouwde met Jan HEYNDRIKS. Jan is overleden.
1357 Jacobus De Rijcke is geboren in 1520, zoon van Anthonijs De Rijcke (zie 1353) en Lijsbette Bolsele (Bolsens). Jacobus is overleden. Jacobus trouwde met Kathelijne Bolsele. Kathelijne is overleden.
Kinderen van Jacobus en Kathelijne:
2 Lijsbette De Rijcke. Volgt 1358.
3 Joannes De Rijcke, geboren in 1560. Volgt 1359.
1358 Lijsbette De Rijcke, dochter van Jacobus De Rijcke (zie 1357) en Kathelijne Bolsele. Lijsbette is overleden. Lijsbette:
1359 Joannes De Rijcke is geboren in 1560, zoon van Jacobus De Rijcke (zie 1357) en Kathelijne Bolsele. Joannes is overleden op vrijdag 13 december 1624 in Haasdonk, 63 of 64 jaar oud.
Joannes trouwde, 25 of 26 jaar oud, op dinsdag 18 februari 1586 in Haasdonk met Maria Pleke.
Functie:
| Griffier en schepen van Haasdonk |
Notitie bij het huwelijk van Joannes en Maria: Calvinistisch huwelijk
Maria is overleden op donderdag 19 september 1641 in Haasdonk. Kinderen van Joannes en Maria:
1 Jacobus De Rijcke, geboren op vrijdag 15 november 1585 in Haasdonk. Volgt 1360.
2 Katelijne De Rijcke, geboren op zaterdag 14 mei 1588 in Haasdonk. Katelijne is overleden vóór 1601, ten hoogste 13 jaar oud.
3 Jan De Rijcke, geboren op zondag 8 april 1590 in Haasdonk. Volgt 1388.
4 Amelberga De Rijcke, geboren op zondag 21 februari 1593 in Haasdonk. Volgt 1392.
5 Anthonis De Rijcke, geboren op donderdag 25 april 1596 in Haasdonk. Volgt 1393.
6 Gillis De Rijcke, geboren in juni 1599 in Haasdonk. Volgt 1400.
7 Kathelijne De Rijcke, geboren op dinsdag 5 juni 1601 in Haasdonk. Volgt 1407.
8 Lijsbette De Rijcke, geboren op zondag 28 november 1604 in Haasdonk. Volgt 1419.
1360 Jacobus De Rijcke is geboren op vrijdag 15 november 1585 in Haasdonk, zoon van Joannes De Rijcke (zie 1359) en Maria Pleke. Jacobus is overleden op zaterdag 11 oktober 1653 in Haasdonk, 67 jaar oud. Jacobus:
(1) trouwde, 27 jaar oud, op donderdag 4 juli 1613 in Haasdonk met Amelberga De Rop, 22 jaar oud. Amelberga is geboren op zaterdag 26 januari 1591 in Haasdonk. Amelberga is overleden op dinsdag 11 november 1631 in Haasdonk, 40 jaar oud (oorzaak: Rode Koorts).
(2) trouwde, 47 jaar oud, op dinsdag 24 mei 1633 in Haasdonk met Jacqueline Verberckmoes (van Berckmoes). Jacqueline is overleden.
Kind van Jacobus en Amelberga:
1 Maria De Rijcke, geboren op zondag 16 oktober 1616 in Haasdonk. Volgt 1361.
1361 Maria De Rijcke is geboren op zondag 16 oktober 1616 in Haasdonk, dochter van Jacobus De Rijcke (zie 1360) en Amelberga De Rop. Maria is overleden op zaterdag 2 november 1652 in Temse, 36 jaar oud. Maria trouwde, 24 jaar oud, op zondag 3 februari 1641 in Haasdonk met Aegidius Buytaert, 21 of 22 jaar oud. Aegidius is geboren in 1619, zoon van Baltus Buytaert en Betke Vastenant. Aegidius is overleden op dinsdag 3 april 1691 in Temse, 71 of 72 jaar oud.
Kind van Maria en Aegidius:
1 Antonius Buytaert, geboren op dinsdag 13 november 1646 in Temse. Volgt 1362.
1362 Antonius Buytaert is geboren op dinsdag 13 november 1646 in Temse, zoon van Aegidius Buytaert en Maria De Rijcke (zie 1361). Antonius is overleden op vrijdag 7 juli 1719 in Temse, 72 jaar oud. Antonius trouwde, 23 jaar oud, op donderdag 30 oktober 1670 in Temse met Joanna Van Wauwe, 17 jaar oud. Joanna is geboren op zaterdag 28 december 1652 in Temse, dochter van Thomas Van Wouwe en Judoca POLFLIET. Joanna is overleden op vrijdag 15 oktober 1694 in Temse, 41 jaar oud.
Kind van Antonius en Joanna:
1 Antonius Buytaert, geboren op vrijdag 30 december 1672 in Temse. Volgt 1363.
1363 Antonius Buytaert is geboren op vrijdag 30 december 1672 in Temse, zoon van Antonius Buytaert (zie 1362) en Joanna Van Wauwe. Antonius is overleden. Antonius trouwde, 23 jaar oud, op zaterdag 7 april 1696 in Temse met Judoca VERSTRAETEN, 18 jaar oud. Judoca is geboren op vrijdag 10 september 1677 in Temse, dochter van Joannes VERSTRAETEN en Judoca De Malsche. Judoca is overleden op zaterdag 5 mei 1742 in Temse, 64 jaar oud.
Kind van Antonius en Judoca:
1 Egidius Buytaert, geboren op dinsdag 4 oktober 1707 in Temse. Volgt 1364.
1364 Egidius Buytaert is geboren op dinsdag 4 oktober 1707 in Temse, zoon van Antonius Buytaert (zie 1363) en Judoca VERSTRAETEN. Egidius is overleden op dinsdag 23 augustus 1796 in Temse, 88 jaar oud. Egidius trouwde, 33 jaar oud, op donderdag 25 mei 1741 in Haasdonk met Anna Catharina De Bock, 27 jaar oud. Anna is geboren op donderdag 22 juni 1713 in Melsele, dochter van Joannes De Bock en Anna Catharina Veireman. Anna is overleden op vrijdag 29 augustus 1788 in Sint Niklaas, 75 jaar oud.
Kind van Egidius en Anna:
1 Petrus Franciscus Buytaert, geboren in Sint Niklaas. Volgt 1365.
1365 Petrus Franciscus Buytaert is geboren in Sint Niklaas, zoon van Egidius Buytaert (zie 1364) en Anna Catharina De Bock. Petrus is overleden op vrijdag 23 augustus 1793 in Sint Niklaas. Petrus trouwde op zondag 15 mei 1774 in Sint Niklaas met Isabella Van Ti(e)ghem, 30 jaar oud. Isabella is geboren op dinsdag 17 maart 1744 in BEVEREN-WAAS, dochter van Joannes Franciscus Van Tieghem en Anna Maria Van Can(eghem). Isabella is overleden op woensdag 10 augustus 1814 in Sint Niklaas, 70 jaar oud.
Kind van Petrus en Isabella:
1 Constancia Buytaert, geboren op zondag 23 november 1783 in Sint Niklaas. Volgt 1366.
1366 Constancia Buytaert is geboren op zondag 23 november 1783 in Sint Niklaas, dochter van Petrus Franciscus Buytaert (zie 1365) en Isabella Van Ti(e)ghem. Constancia is overleden op zaterdag 1 april 1848 in Sint Niklaas, 64 jaar oud. Constancia trouwde, 21 jaar oud, op maandag 1 juli 1805 in Sint Niklaas met Josephus Cool, 19 of 20 jaar oud. Josephus is geboren in 1785, zoon van Cornelius Cool(s) en Joanna Petronilla DAEN. Josephus is overleden op dinsdag 15 februari 1870 in Sint Niklaas, 84 of 85 jaar oud.
Kind van Constancia en Josephus:
1 (Marie) Virginie Cool, geboren op zondag 26 februari 1809 in Sint Niklaas. Volgt 1367.
1367 (Marie) Virginie Cool is geboren op zondag 26 februari 1809 in Sint Niklaas, dochter van Josephus Cool en Constancia Buytaert (zie 1366). (Marie) is overleden op woensdag 23 januari 1861 in Sint Niklaas, 51 jaar oud. (Marie):
(1) trouwde, 24 jaar oud, op woensdag 20 maart 1833 in Sint Niklaas met Ferdinandus Franciscus Xaverius Van Puymbroeck, 45 jaar oud. Ferdinandus is geboren op maandag 3 december 1787 in Sint Niklaas. Ferdinandus is overleden.
(2) trouwde, 35 jaar oud, op woensdag 4 december 1844 in Sint Niklaas met Carolus Ludovicus Engels, 40 jaar oud. Carolus is geboren op woensdag 26 september 1804 in Sint Niklaas. Carolus is overleden op maandag 7 november 1887 in Sint Niklaas, 83 jaar oud. Carolus is weduwnaar van Judoca Van Leugenhagen (1808-1844), met wie hij trouwde op woensdag 14 september 1831 in Sint Niklaas.
Kind van (Marie) en Carolus:
1 Maria Coleta Engels, geboren op vrijdag 16 april 1847 in Sint Niklaas. Volgt 1368.
1368 Maria Coleta Engels is geboren op vrijdag 16 april 1847 in Sint Niklaas, dochter van Carolus Ludovicus Engels en (Marie) Virginie Cool (zie 1367). Maria is overleden op zondag 2 januari 1927 in Sint Niklaas, 79 jaar oud. Maria trouwde, 18 jaar oud, op woensdag 14 juni 1865 in Sint Niklaas met Augustus Franciscus Vercauteren, 24 jaar oud. Augustus is geboren op woensdag 9 september 1840 in Nieuwkerken Waas, zoon van Carolus Ludovicus Vercauteren en Maria Clara VERSCHUEREN. Augustus is overleden op woensdag 27 juni 1928 in Sint Niklaas, 87 jaar oud.
Beroep:
| kaarder |
Kinderen van Maria en Augustus:
1 Christianus Vercauteren, geboren op 30 november (jaar onbekend) in Sint Niklaas. Christianus is overleden op donderdag 14 mei 1874 in Sint Niklaas.
2 Alphonsius Vercauteren, geboren op zondag 31 december 1865 in Sint Niklaas. Volgt 1369.
3 Carolus Ludovicus Vercauteren, geboren op maandag 26 november 1866 in Sint Niklaas. Volgt 1371.
4 Maria Ludovica Vercauteren, geboren op maandag 2 november 1868 in Sint Niklaas. Volgt 1372.
5 Petrus Dominicus Vercauteren, geboren op donderdag 4 november 1869 in Sint Niklaas. Petrus is overleden op zaterdag 7 oktober 1871 in Sint Niklaas, 1 jaar oud.
6 josephina Vercauteren, geboren op zaterdag 2 september 1871 in Sint Niklaas. josephina is overleden op zondag 5 september 1875 in Sint Niklaas, 4 jaar oud.
7 Franciscus Augustus Vercauteren, geboren op vrijdag 20 februari 1874 in Sint Niklaas. Volgt 1373.
8 Hypolitus Ludvicus Vercauteren, geboren op zaterdag 20 februari 1875 in Sint Niklaas. Hypolitus is overleden op woensdag 14 juli 1875 in Sint Niklaas, 4 maanden oud.
9 Petrus Alfons Vercauteren, geboren in 1876 in Sint Niklaas. Petrus is overleden op maandag 12 maart 1877 in Sint Niklaas, 0 of 1 jaar oud.
10 Pharailde Cecilia Vercauteren, geboren op zondag 24 februari 1878 in Sint Niklaas. Pharailde is overleden op donderdag 28 december 1893 in Sint Niklaas, 15 jaar oud.
11 Arthur Petrus Vercauteren, geboren op zondag 13 juli 1879 in Sint Niklaas. Volgt 1374.
12 Alfons Adolf Vercauteren, geboren op zondag 28 november 1880 in Sint Niklaas. Alfons is overleden op dinsdag 21 december 1880 in Sint Niklaas, 23 dagen oud.
13 Franciscus Vercauteren, geboren op vrijdag 14 juli 1882 in Sint Niklaas. Volgt 1383.
14 Fredericus Vercauteren, geboren op maandag 17 december 1883 in Sint Niklaas. Volgt 1386.
1369 Alphonsius Vercauteren is geboren op zondag 31 december 1865 in Sint Niklaas, zoon van Augustus Franciscus Vercauteren en Maria Coleta Engels (zie 1368). Alphonsius is overleden op woensdag 8 april 1908 in Sint Niklaas, 42 jaar oud. Alphonsius trouwde met Philomena Speelman. Philomena is geboren op maandag 11 oktober 1869 in Sint Niklaas, dochter van Ludovicus Speelman en Rosalia Houbeke. Philomena is overleden.
Kinderen van Alphonsius en Philomena:
1 Bertha Francisca Vercauteren, geboren op zondag 7 april 1889 in Sint Niklaas. Volgt 1370.
1370 Bertha Francisca Vercauteren is geboren op zondag 7 april 1889 in Sint Niklaas, dochter van Alphonsius Vercauteren (zie 1369) en Philomena Speelman. Bertha is overleden na 1909, minstens 20 jaar oud. Bertha trouwde in Sint Niklaas met Joannes Amandus Gaspard. Joannes is geboren op zondag 22 april 1888 in Sint Niklaas, zoon van Matthieu Gaspard en Louise Catharina Van de Vijver. Joannes is overleden na 1909, minstens 21 jaar oud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten